Trudno znaleźć jednoznaczną definicję festiwalu filmowego, bo chodzi w nich bynajmniej nie tylko o przegląd najciekawszych filmów sezonu. Kinofile zacierają ręce na możliwość oglądania po pięć tytułów dziennie, branża cieszy się na redystrybucję prestiżu, media głównego nurtu przygotowują sensacyjne nagłówki w związku z ferworem plotek i skandali, a dziennikarze i krytycy szykują się na pisanie … Czytaj dalej
Kolejne entuzjastyczne recenzje, kolejna nagroda w Cannes, być może wkrótce także nominacja do Oscara. Nowy film Parka Chan-wooka — twórcy-marki, którego rozpoznawalność na Zachodzie wyprzedziła najsilniejszy napór fali nowego kina koreańskiego na zbiorową świadomość publiczności — zawsze jest wielkim wydarzeniem i umacnia status tego reżysera jako swoistego znaku jakości w dziedzinie autorskiego kina gatunkowego. Czy … Czytaj dalej
Możliwe, że największym przegranym tegorocznej gali rozdania Złotych Lwów festiwalu w Gdyni jest Orzeł. Ostatni patrol. Nagrodzenie za reżyserię Jacka Bławuta, okradzenie tym samym wybitnej pracy Jerzego Skolimowskiego stało się symbolem, który słusznie zbulwersował pół światka krytycznego w naszym kraju. Przez tę niesłuszną statuetkę może jednak wielu umknąć fakt, że druga fabuła doświadczonego dokumentalisty i … Czytaj dalej
Nikt inny nie zna cię lepiej niż ty sam… no, chyba, że twoje dziecko – wydaje się tłumaczyć widzom Emanuele Crialese, który w L’imensicie skupia się na matczynej miłości i dziecięcej ucieczce w świat wyobraźni. Tytuł filmu brzmi w tłumaczeniu „ogrom” – i to właśnie o bezkresie kochania i samotności jest najnowszy obraz Włocha. Podobnie … Czytaj dalej
To, że Polska zamiast mlekiem i miodem płynie wódką i „baraniną” z sosem mieszanym na cienkim cieście, wiemy nie od dziś. Życie wokół kebabowni kręci się jak niegdyś przy barach kawowych i piwnych. Tortille, pity i kapsalony wpisały się w polski krajobraz i kulturę, co świetnie oddał Krystian Nowak w swojej książce Kebabistan. Nic więc … Czytaj dalej
Od głośnej premiery Aniołów w Ameryce z 2007 roku w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego minęło 15 lat, w trakcie których przeniesiony z repertuaru TR Warszawa do Nowego Teatru spektakl zyskał miano kultowego. Przedstawienie nadal cieszy się ogromną popularnością wśród publiczności, a widownia warszawskiej sceny do dziś za każdym razem wypełnia się po brzegi. Na początku warto … Czytaj dalej
Anna Jadowska po pięciu latach od swojego ostatniego filmu, Dzikich róż, wraca z nowym tytułem, ponownie w centrum opowieści stawiając kobietę nierozumianą przez otoczenie i trawioną wewnętrzną tajemnicą, spychającą ją na skraj załamania nerwowego. Podobnie jak w poprzednim obrazie oraz segmencie Niedźwiedź, będącym składową nowelowego projektu Erotica 2022, narrację snuje nieśpiesznie, oddając całą scenę swojej … Czytaj dalej
Filipiński mistrz kina Lav Diaz po zdobyciu w 2016 roku Złotego Lwa za Kobietę, która odeszła i Srebrnego Niedźwiedzia za Kołysankę do bolesnej tajemnicy ponownie przestał się pojawiać w głównych konkursach wielkich festiwali. Nie znaczy to bynajmniej, że ograniczył swoją twórczą aktywność, albo obniżył loty. Mimo wielkiego doświadczenia jedna z ikon slow cinema wciąż poszukuje … Czytaj dalej
Zło rzadko bywa diabłem z rogami. Wchodzi w nasze życie podstępem, kuszeniem, początkowo wydaje się niewinne. Co jednak, gdy zło jest ewidentne, a przy tym takie miłe, opiekuńcze i sympatyczne? Gdy Diabeł przedstawia się nam jako Belzebub, po czym traktuje nas z ojcowską czułością, której nie zaznaliśmy? I czy możliwa jest walka z takim złem … Czytaj dalej
Paul Schrader stanowi najlepszy dowód na to, że nie ma sensu skreślać artystów tylko przez dwie dekady artystycznych porażek. Już rok po konkursowym udziale Hazardzisty przeżywający właśnie drugą reżyserską młodość autor powraca na Lido ze swoim Master Gardenerem. Czy finał rozpoczętej w 2017 roku wenecką premierą Pierwszego reformowanego „Trylogii odkupienia” dorównuje poprzednikom? Przedstawiając ogólne założenie … Czytaj dalej
Wideoeseje, mimo zdobywania coraz większego uznania na arenie międzynarodowej i wśród krytyki wciąż niezwykle rzadko goszczą w głównych konkursach największych festiwali. Tym bardziej cieszy potencjalny wenecki sukces Całe to piękno i krew Laury Poitras, projektu który w tym momencie zbiera zewsząd niezwykle zasłużone pochwały. Abbas Kiarostami powiedział swego czasu, że fotografia jest matką kina, Nan … Czytaj dalej
Film Alejandra Gonzáleza Inárritu to pętla niekończących się wydarzeń i zarazem autorefleksyjna podróż po dotychczasowej twórczości reżysera oraz jego największych filmowych inspiracjach. Trochę Felliniego? Czemu nie! Szczypta Bergmana? Jasne, wrzućmy do filmowego kotła, co tylko się da! – zapewne myślał Inárritu tworząc swoje opus magnum z budżetem Netfliksa. „Fałszywa kronika garstki prawd”, jak brzmi podtytuł … Czytaj dalej
Czasem, żeby zrozumieć teraźniejszość, należy cofnąć się w przeszłość. Z tego założenia zdaje się wychodzić Romain Gavras w swojej, zrealizowanej dla Netflixa, trzeciej pełnometrażowej fabule o znaczącym tytule Athena. Czy syn największego z twórców kina politycznego podołał trudnemu wyzwaniu opowiedzenia o niepokojach społecznych współczesnej Europy? Po gangsterskiej komediowej fantazji w duchu Młodych wilków p.t. Świat … Czytaj dalej
Po premierowym pokazie Wieloryba (The Whale) Darrena Aronofsky’ego na festiwalu w Wenecji rozlega się długa owacja. Z sali trudno wyjść, bo zapłakani widzowie długo dochodzą do siebie po seansie. Po najnowszym filmie twórcy Requiem dla snu i Czarnego łabędzia trudno powstrzymać emocje. Wieloryb opowiada o kilku dniach z życia Charliego (Brendan Fraser), ważącego ponad 150 … Czytaj dalej
Jedna z najintensywniej reklamowanych produkcji tego roku – Kryptonim Polska – trafiła wreszcie do kin. Gdyby za jedyne kryterium oceny traktować zgodność towaru z reklamą należałoby twórcom, a może raczej osobom odpowiedzialnym za marketing, wystawić szkolną jedynkę. Film prezentowany jako komedia odważnie wyśmiewająca wszystkie strony politycznego konfliktu w rzeczywistości jest po prostu satyrą wycelowaną w … Czytaj dalej
Luca Guadagnino podobnie jak w Tamtych dniach, tamtych nocach czule prawi o zakazanym uczuciu i próbie odkrycia własnego ja. Tym razem serwuje nam jednak love story dla dorosłych. Miłość ma tu smak surowego mięsa oraz słonych łez samotności i społecznego wykluczenia, obrzydzenie miesza się z żądzą krwi i namiętności, a kontakt cielesny nabiera rangi rytuału. … Czytaj dalej
Publiczność zgromadzona w weneckim PalaBiennale podczas światowej premiery Riget Exodus Larsa von Triera zamarła w milczeniu. Mistrz kina nie zjawił się na Lido osobiście; jego przemówienie, pełne nostalgii i wyrazów miłości dla włoskiego kina, zostało wyświetlone na kinowym ekranie. Już wcześniej wszyscy wiedzieli, że Duńczyk cierpi na chorobę Parkinsona, ale widok trzęsącego się niekontrolowanie mężczyzny, … Czytaj dalej
Jeden błąd, kłamstwo, wypaczenie często lawinowo pociągają za sobą kolejne, pojedynczo wydające się konieczne i niegroźne. Tak jak w tańcu, jeden fałszywy krok psuje misternie ułożoną sekwencję i implikuje następne błędy. Studium takiego właśnie ciągu w kontekście cancel culture prezentuje TÁR, pokazywany w konkursie głównym tegorocznej Wenecji. Mimo imponującego CV największej światowej gwiazdy muzyki klasycznej, … Czytaj dalej
Wybuchy, pstrokate lata 80., katastrofa ekologiczna, scena hotelowa à la David Lynch, sekwencja musicalowa i horrorowa. Założę się, że żaden z tych elementów nie kojarzy się nikomu z filmami Noah Baumbacha. Amerykański twórca przyzwyczaił nas wszak do obrazów, w których znaczenia dramaturgicznego nabierały sznurówki czy wizyta w muzeum. A jednak, Biały szum okazuje się zupełnie … Czytaj dalej
To oficjalne: Jean-Jacques Annaud jest najlepszym rekonstruktorem współczesnego kina. Chociaż już w latach osiemdziesiątych uwodził swoją wizją średniowiecza w Imieniu róży i czasów prehistorycznych w Walce o ogień, a na początku wieku odtwarzał szczegółowo oblężenie Stalingradu we Wrogu u bram, to najnowsza produkcja Notre-Dame płonie ostatecznie udowadnia jak sugestywny potrafi być w odtwarzaniu minionych zdarzeń. … Czytaj dalej
Bardzo szanuję to, jak polski dystrybutor Velvet Spoon konsekwentnie konstruuje swój katalog, przez co ma szansę zbudować małą społeczność wielbicieli filmów, które w nostalgiczno-pastiszowy sposób odnoszą się do kina poprzednich dekad. Takie były chociażby Czarownica miłości i Psycho Goreman. Teraz dołącza do nich animacja Kręgosłup nocy. To pierwszy autorski pełny metraż animatora Morgana Galen Kinga, … Czytaj dalej
Fińskiej kinematografii daleko do europejskiej czołówki, lecz nie stoi to na przeszkodzie temu, by w nordyckim kraju regularnie powstawały filmy godne uwagi, trafiające do polskiej dystrybucji. W kolorach wypłowiałego, pastelowego różu nasza publika w krótkim czasie będzie mogła obejrzeć rewelacyjne Dziewczyny (Aurora Films), a także horror Pisklę. Czy miłośnicy kina grozy powinni obgryzać paznokcie w … Czytaj dalej
Trzeci pełny metraż Jordana Peele’a bez wątpienia stanowi dalszy ciąg konsekwentnej ścieżki twórczej autora identyfikowanego z poetyką afrosurrealizmu, w której „czarność” i wątki tożsamościowe są nierozerwalnie splecione z dziwnością, groteską oraz wisielczym humorem. Projekt wyjątkowo podzielił widzów i najpewniej, podobnie jak znakomity poprzednik, nie powtórzy bezprecedensowego sukcesu nagradzanego debiutu Uciekaj!, który osobiście traktowałbym raczej jako … Czytaj dalej
Po serii filmów krótkometrażowych Marcin Filipowicz w końcu objął stery pełnego metrażu. Premiera jego Bratów odbyła się na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”, następnie obraz zagościł na dwóch eventach: Nowych Horyzontach w sekcji Odkrycia oraz na Octopus Film Festival. Oprawione w czarno-białe zdjęcia i przyprawione rytmami hip-hopu coming of age, jest dziełem na … Czytaj dalej
Léa Mysius, reżyserka energetycznej i nieoczywistej Avy, po kilku latach przerwy wraca ze swoim najnowszym obrazem, Pięć diabłów, dostarczającym nie mniejszych wrażeń, zarówno estetycznych, jak i emocjonalnych, te ostatnie wynosząc miejscami do poziomu rollercoastera. Przede wszystkim zaś serwując jedną z ciekawszych pozycji kina queerowego, mówiącą o nieheteronormatywnej miłości w sposób obdarty z klisz, elektryzujący świeżością … Czytaj dalej
Agnieszka Smoczyńska, reżyserka wywrotowych Córek Dancingu i gęstej Fugi, na tegorocznym festiwalu w Cannes zaprezentowała swój anglojęzyczny debiut, Silent Twins. Obraz poświęcony opartej na faktach historii bliźniaczek Gibbons stanowi studium toksycznej relacji, która jedną ręką dawała zupełnie urojony, ale jednak pełny wzajemnego zrozumienia świat, drugą powoli i konsekwentnie odbierała wolność. Niebezpieczny przeplot rzeczywistości z fikcją, … Czytaj dalej
Legenda artystycznej klęski Głupców, najnowszego projektu Tomasza Wasilewskiego, krążyła w światku filmowym od dłuższego czasu. Teraz po dość kompromitującej, jak na laureata Srebrnego Niedźwiedzia, światowej premierze w pobocznej sekcji festiwalu w Karlowych Warach, mamy w końcu okazję zobaczyć ten film w ojczyźnie. Czy faktycznie jest aż tak źle? Ginekolożka Marlena (Dorota Kolak) mieszka w Łebie … Czytaj dalej
W berlińskiej sekcji Encounters triumfował w tym roku dokument Ruth Beckermann MUTZENBACHER. Austriacki film miał polską premierę w ramach festiwalu Nowe Horyzonty, gdzie trafił do Frontu Wizualnego. Uznana reżyserka, chcąc odnieść się do kwestii seksu w społeczeństwie, która to zmienia się dynamicznie, m.in. pod wpływem ruchu #metoo, postanowiła zbadać jeden z najgłośniejszych erotyków wszechczasów. Ruth … Czytaj dalej
Tegoroczna edycja festiwalu w Cannes naznaczona została kilkoma reżyserskimi powrotami uznanych już klasyków kina. Po sześciu latach nowe dzieła zaprezentowali Cristian Mungiu i Park Chan-wook, zaś Io Jerzego Skolimowskiego dzieli od poprzedzających go 11 minut siedmioletnia przerwa. Statystykę tę wygrywa jednak mistrz body horroru David Cronenberg, którego Mapy gwiazd uhonorowano na Lazurowym Wybrzeżu nagrodą aktorską … Czytaj dalej
Pierwszy pełnometrażowy film Mikko Myllylahtiego to jeden z najbardziej spełnionych debiutów ostatnich lat. Scenarzysta serdecznie przyjętej nowofalowej biografii Olli Mäki. Najszczęśliwszy dzień jego życia (RECENZJA) zaangażował do współpracy aktora wcielającego się w tytułowego boksera i sam zasiadł na reżyserskim stołku. Fińskiemu duetowi udało się opowiedzieć iście biblijną historię, zagubioną gdzieś między stronami słynnych traktatów filozofii … Czytaj dalej
Luc i Jean-Pierre Dardenne należą do grona prawdziwych weteranów Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Dwie Złote Palmy (Rosetta, Dziecko), liczne wyróżnienia i niezmiennie długie owacje na stojąco ugruntowały status belgijskiego rodzeństwa jako stałych bywalców Lazurowego Wybrzeża. Ich najnowszy film – Tori i Lokita – Jury pod przewodnictwem Vincenta Lindona uhonorowało specjalną nagrodą z okazji 75. … Czytaj dalej
Ruben Östlund, naczelny prześmiewca współczesnego kina, dostąpił zaszczytu dołączenia do ósemki reżyserów dzierżących aż dwie Złote Palmy z Cannes. W swoim najnowszym obrazie kurek śmiechu odkręca do oporu – dostaje się wszystkim, bez wyjątku, ale jak na Szweda przystało, najbardziej mężczyznom. Zostajemy upojeni doskonałym, błyskotliwym humorem, szydzącym przede wszystkim z hipokryzji elit, szumnych, acz pustych … Czytaj dalej
2019 rok wyznaczył w życiu mieszkańców Wiednia koniec pewnej epoki. W stolicy zakazano palenia tytoniu w barach i restauracjach. Kawiarniany sztafaż legendarnych wiedeńskich lokali został więc zubożony o jeden ze swoich najważniejszych elementów, a ludzie zostali zmuszeni do nauki radości tylko z kulinarnej, cukierniczej czy też alkoholowej oferty knajpek. Opisana rewolucja stanowi punkt wyjścia najnowszego … Czytaj dalej
Mark Jenkin, zwycięzca konkursu Nowe Horyzonty 2019 za Przynętę (RECENZJA), ponownie zaangażował ukochanego Bolexa, by w fakturze taśmy zakląć tajemnice fikcyjnej wysepki położonej niedaleko kornwalijskiego wybrzeża. Jeśli fabularny debiut charakteryzował niekiedy rubaszny humor i osadzony w lokalnej kulturze społeczny komentarz do gentryfikacji, to w Enys Men Brytyjczyk eksploruje całkowicie odmienne kinowe tropy horroru, a bardziej … Czytaj dalej
Jedną z funkcji filmów, a w zasadzie jakiejkolwiek sztuki, bez wątpienia jest to, że pozwala ćwiczyć empatię, zestawiając widza z sytuacjami, w jakich nigdy w życiu się nie znajdzie. Przedstawicielem takiego typu twórczości jest prezentowany na tegorocznym Festiwalu Nowe Horyzonty i wciąż dostępny online (do 7 sierpnia) Niewidomy człowiek, który nie chce obejrzeć „Titanica” wchodzący … Czytaj dalej
Jury 22. edycji festiwalu Nowe Horyzonty, w składzie: Agata Buzek, Michel Franco, Radu Jude, Nadav Lapid i Sandra Wollner, przyznało Grand Prix skromnemu dokumentowi Iranki Mitry Farahani pt. Do piątku, Robinsonie. W tym epistolarnym eseju śledzimy rozpisany na 29 tygodni intelektualny pojedynek między dwoma nestorami kina: 100-letnim Ebrahimem Golestanem i 91-letnim Jean-Lukiem Godardem. Skojarzenie ze … Czytaj dalej
Walentyn Wasjanowicz dostał się do świadomości polskiego widza festiwalowego trzy lata temu za sprawą głośnej Atlantydy, która wygrała wówczas wenecką sekcję Orizzonti. W ubiegłym roku ukraiński reżyser i operator powrócił na Lido (tym razem do konkursu głównego) z nowym filmem pt. Odbicie. Oba dzieła wiele łączy, na czele z głównym tematem – traumą związaną z … Czytaj dalej
Uszy do góry! Jeden z ostatnich poetów polskiego kina w wielkim stylu wraca na jego salony i czyni to w oślej skórze. Jerzemu Skolimowskiego daleko jednak do bajkowego optymizmu Perraulta, podobnie na wyrost mieni się pokrewieństwo ze słynnym Baltazarem, a Io to nade wszystko posthumanistyczna odyseja skąpana w kwasowej aurze egzystencjalnego okrucieństwa. Skarlały ogier, byt … Czytaj dalej
Ewolucja horroru na przestrzeni ostatnich lat jest jednym z najciekawszych zjawisk w kinematografii. Twórcy coraz chętniej żonglują gatunkowymi elementami w celu przedstawiania uniwersalnych prawd o świecie i ludzkiej naturze. Darren Aronofsky w Mother! (2017) czy Alex Garland w Men (2022) [NASZA RECENZJA] za pomocą kina grozy kreślili portrety toksycznej męskości i masek patriarchatu, Johannes Nyholm … Czytaj dalej
Realia życia mieszkańców Boliwii, ale też szerzej Ameryki Południowej, są w naszym kraju zdecydowanie zbyt mało znane. Świadomość jednak się zmienia, głównie dzięki pracy reportażystów oraz popularyzatorów wiedzy o świecie, zarówno polskich, jak i zamieszkujących tereny od Meksyku po Andy południowe. Do tej grupy należy doliczyć filmowców, którzy traktują kino jako soczewkę odbijającą społeczne niepokoje … Czytaj dalej
Wydawać by się mogło, że w kwestii aborcji kino powiedziało już niemal wszystko, szczególnie w ubiegłych dekadach. Jednak ostatnimi czasy, głównie ze względu na wzmożoną aktywność ruchów konserwatywnych, temat ten wraca jak bumerang. Nie sposób zatem nowych tytułów podbijających najbardziej prestiżowe festiwale filmowe, rozpatrywać inaczej, niż przez pryzmat produkcji, które mają swoje uzasadnione miejsce w … Czytaj dalej
W swoim najnowszym filmie Albert Serra zamienił libertyńską Francję, która do tej pory pozostawała głównym obiektem jego fabularnych fascynacji, na rajsko-industrialny krajobraz Tahiti. Reżyser, od lat pozostający jednym z niewielu twórców odnajdujących świeże narracje polityczne w kinie, tym razem swój wzrok skierował na byłą kolonię Republiki, Polinezję Francuską, a przede wszystkim zachowane w pamięci jej … Czytaj dalej
Jak po końskim łajnie pełznie wygłodniała glista, tak strome zbocza islandzkich szczytów – nieco tylko urokliwsze niż brązowe bobki zroszone letnim deszczem – pokonuje karawana duńskiego misjonarza w nadziei na kontakt z Absolutem poprzez okiełznanie jego stworzenia. Budowa drewnianego kościółka na niedostępnych rubieżach Islandii wyznacza cel tej naiwnej wędrówki, w trakcie której wyłania się jej … Czytaj dalej
Powiedzieć o Michelu Franco, reżyserze Sundown, że jest kontrowersyjny, to jak nie powiedzieć nic. W ojczyźnie jego filmy wpisały się w gorący konflikt polityczny dotyczący stosunku białych Meksykanów do rdzennej ludności o innym kolorze skóry. Premierze wcześniejszego projektu, Nowego porządku [NASZA RECENZJA], towarzyszyła dyskusja nad klasistowskim podejściem Franco w portretowaniu klas nieuprzywilejowanych i rasistowskim, gdy … Czytaj dalej
W programie tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty znajduje się Poświęcenie Hasana Semiha Kaplanoğlu – jeden z najlepszych tytułów ubiegłocznej edycji festiwalu w Cannes. Laureat Złotego Niedźwiedzia za Miódw swojej najnowszej fabule opowiada o mężczyźnie, który wygrał miejsce w pielgrzymce do Mekki, przed wyruszeniem w drogę musi jednak otrzymać błogosławieństwo rodziny, znajomych i sąsiadów, a to … Czytaj dalej
To, że ludzie nie rozmawiają o swoich potrzebach, szczególnie tych seksualnych, nie jest żadnym odkryciem. A jednak mimo 2022 roku, mainstreamowy film o dojrzałej kobiecie, która nigdy nie zaznała orgazmu i w tym celu wynajmuje męską prostytutkę, wydaje się być wyczekiwanym powiewem świeżości. Jak to zwykle bywa, nie o sam seks przecież chodzi, a o … Czytaj dalej
Seans Takiego lata z pozoru może być marzeniem dla psychoanalityków wszelkiej maści. Trzy „nimfomanki” zamknięte w oddalonej od miejskich ośrodków willi zostają poddane próbie odzwyczajenia się od seksu. W dodatku wszystko jest zaaranżowane przez uniwersytety – jeden z Niemiec i jeden z Kanady. Mają spędzić tak dwadzieścia sześć dni z trwającą dobę przerwą w połowie … Czytaj dalej
Ennio Morricone jest jedną z niewielu postaci w świecie sztuki, o których nie sposób mówić nie używając najmocniejszych słów: mistrz, geniusz, wizjoner od początku swojej kariery nadający muzyce filmowej nowej definicji, nie traktując jej jedynie jako uzupełniania obrazu, ale jako odrębny, w pełni autonomiczny byt. Jeden z największych, a być może największy – nie tylko … Czytaj dalej
W sporcie, ze względu na jego inherentne propagandowe konotacje, narodowość odgrywa niezwykle istotną rolę, jednocześnie jednak mało gdzie tak bardzo odbijają się zawirowania polityczne. Utalentowani zawodnicy niezwykle często zmieniają barwy nie tylko ze względu na korzyści materialne, ale także na to jak koła historii odciskają na nich swoje piętno. Taką właśnie sytuację portretuje Olga, zwyciężczyni … Czytaj dalej
O latach 90. na Bałkanach z dość oczywistych przyczyn mówi się głównie w kontekście szalejącej wtedy wojny. Od klasyków takich jak Piękna wieś pięknie płonie i Underground po nowości, np. Aidę i cały szereg pomniejszych, szybko zapominanych produkcji, obraz okrucieństwa, ofiar wśród ludności cywilnej i ludobójstw jest wpisany na stałe w świadomość widzów na całym … Czytaj dalej
Kogonada wyrobił sobie nazwisko w światku filmowym swoimi wspaniałymi video-esejami dla Criterionu. Pochodzący z Korei filmowiec w ubiegłej dekadzie szybko stał się najważniejszym piewcą i twórcą wizualnej formy krytyki filmowej na świecie. Nie znamy jego wykształcenia, ani nawet prawdziwych danych osobowych, gdyż wzorem Chrisa Markera całą swoją karierę otacza gąszczem tajemnicy. Nie zmieniło tego nawet … Czytaj dalej
Serial Łukasza Kośmickiego, wyprodukowany przez Netflixa, jest sprawą bez precedensu. Oto w Polsce skręcającej z każdym dniem coraz bardziej na prawo powstaje produkcja dedykowana mainstreamowej platformie, stawiająca w centrum opowieści drag queen, graną przez jednego z najbardziej poważanych aktorów w kraju, Andrzeja Seweryna. Jednak wbrew wszystkim znakom na niebie i ziemi, to nie temat budzi … Czytaj dalej
Nikt nie potrafi odpalać narracyjnych fajerwerków tak, jak Baz Luhrmann. Ciągłe balansowanie na granicy kiczu dzieli jego widownię na absolutnych wielbicieli i niepotrafiących odnaleźć się w tej stylistyce sceptyków. Ci pierwsi (a może drudzy też) będą zachwyceni powrotem nieokiełznanego mistrza, który tym razem podjął się sportretowania jednej z największych ikon wszech czasów, króla rock’n’rolla, Elvisa … Czytaj dalej
Kursy prowadzone przez coachingowych guru zdążyły na dobre rozgościć się w naszym kraju, nic więc dziwnego, że zaczynają coraz częściej być tematami dzieł popkultury. Wątek ten przewijał się w serialu Sexify czy trzeciej części Kogla Mogla, ale dopiero Samiec Alfa uczynił z niego główny temat, w całości skupiając się na jednym wieczorze pewnego niezwykłego warsztatu. … Czytaj dalej
Od początku czerwca można w Polsce nabyć wydaną przez Wydawnictwo Znak książkę Tarantino. Nieprzewidywalny geniusz Toma Shone’a. Tytuł mówi w zasadzie sam za siebie – na niemal trzystu stronach przepięknie wydanej, okraszonej licznymi fotosami z filmów, zdjęciami z planów czy inspirowanymi twórczością reżysera grafikami pracy, autor opisuje twórczość Tarantino z pozycji człowieka zakochanego w niej … Czytaj dalej
„Karuzela gna, w głośnikach wciąż muzyka gra” – chciałoby się zawtórować słyszanej w filmie aranżacji słynnej piosenki. Nic tak dobrze jak ona, nie oddaje postaci Lulli La Polaki, najstarszej polskiej drag queen. W swoim pełnometrażowym debiucie Bogna Kowalczyk kreśli być może najbardziej intymną biografię w ostatnim czasie, unikając nadmiernej faktografii i gadających głów, a stawiając … Czytaj dalej
Podczas tegorocznego festiwalu w Cannes za najcieplej przyjęty przez widzów film należałoby uznać Blisko. Emocjonalny ładunek dzieła Lukasa Dhonta nie pozwala przejść obok niego obojętnie. Nawet podczas ogłaszania laureatów konkursu głównego, publiczność wydawała się zawiedziona brakiem Złotej Palmy dla Belga. Czy słusznie? Dhont może pochwalić się krótką, acz intensywną historią z nadmorskim festiwalem. To na … Czytaj dalej
Nie ma chyba bardziej nurtującego pytania niż to o sens istnienia. Pozostające ciągle w obszarze dociekań, spędza sen z powiek filozofom i nieustannie napędza twórców do siłowania się z niepoznawalnym. W jaki sposób zrozumieć siebie i świat? W 1992 roku Roman Stańczak, polski rzeźbiarz i performer, próbując odpowiedzieć na to pytanie, przenicował czajnik. Czyli „wywrócił” … Czytaj dalej
„Najwyższa pora przestać stać z boku” zdaje się mówić nam Cristian Mungiu po najdłuższej przerwie w swojej reżyserskiej karierze. Jeden z autorów rumuńskiej nowej fali przyzwyczaił nas do seansów, w których towarzyszymy jego trawionym neoszekspirowskimi dylematami bohaterom z niewielkiej odległości. Dotychczas udział widza w konfrontacji z dziełami Rumuna sprowadzał się do intensywnej obserwacji samego „dziania … Czytaj dalej
Grand Prix, czyli Nagrodę Banku Millennium 19. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity, wygrał debiutujący pełnym metrażem Łukasz Kowalski z filmem Lombard. To słodko-gorzka opowieść, z naciskiem na to drugie, o małżeństwie Joli i Wieśka, prowadzącym biznes w Bytomiu. Narracyjny kalejdoskop zadziwia fuzją barw: ogromna powierzchnia, masa przedmiotów zarówno użytecznych, jak i dziwacznych, partnerskie awantury, … Czytaj dalej
Równo o północy w canneńskim Grand Théâtre Lumière rozległ się gromki aplauz. Sala wypełniona ludźmi ubranymi w charakterystyczne, ekstrawaganckie stroje, nierzadko z namalowanymi czerwonymi błyskawicami na twarzach, pełna nadziei i ekscytacji wiwatowała podczas pojawienia się reżysera, wiedząc, że zaraz na wielkim, srebrnym ekranie ponownie ujrzą swojego idola, brytyjską legendę muzyki popularnej, absolutną ikonę – Davida … Czytaj dalej
„Każde pokolenie musi przeżyć swój Majdan” – mówił w 2015 roku pisarz ze Stanisławowa Taras Prochaśko w rozmowie opublikowanej w „Kurierze Galicijskim”. Kilka lat po Rewolucji Godności, w cieniu rosyjskiej inwazji na Ukrainę, Krakowski Festiwal Filmowy otworzył najnowszy film dokumentalny Elwiry Niewiary i Piotra Rosołowskiego zatytułowany Syndrom Hamleta. Uwieczniona na ekranie skomplikowana współpraca filmowo-teatralna stała … Czytaj dalej
Podczas premierowego pokazu filmu Fogo-Fátuo na festiwalu w Cannes, João Pedro Rodrigues przytulił Paolo Morettiego, szefa sekcji Quinzaine des réalisateurs. Portugalski reżyser podziękował za odwagę programowania tak wymagających i nieszablonowych utworów. Nie były to puste słowa — Fogo-Fátuo to jedno z najbardziej szalonych, ale też spełnionych dzieł tegorocznej edycji tej prestiżowej imprezy. Jest to tym … Czytaj dalej
Mało filmów w latach 90-tych wzbudzało takie kontrowersje, jak pełnometrażowy debiut Larry’ego Clarka, Dzieciaki, do którego scenariusz napisał również stawiający pierwsze kroki w kinie Harmony Korine. Wypełniające kadry seks, alkohol, narkotyki i przemoc były papierkiem lakmusowym na pruderyjność części społeczeństwa, bo przecież nie o nie same chodziło, a o psychologiczne sieroctwo, biedę, brak edukacji seksualnej … Czytaj dalej
Carl Gustav Jung, jeden z czołowych twórców psychologii głębi, twierdził, że „dopóki nie uczynisz nieświadomego świadomym, będzie ono kierowało Twoim życiem, a Ty będziesz nazywał to przeznaczeniem”. W dość osobliwy sposób przekonuje się o tym bohaterka najnowszego filmu Alexa Garlanda, Men. Brytyjski pisarz, scenarzysta i reżyser, ponownie konstruuje charakterystyczny dla siebie obszar narracji, zapewniając nam … Czytaj dalej
Wiele lat temu Jaromil Jireš spotkał Ingmara Bergmana w restauracji któregoś z weneckich hoteli, gdzie z przyczyn nieznanych posadę kelnera przyjął Walerian Borowczyk. Po nocy zakrapianej wieloma gatunkami trunków między trzema autorami narodził się pomysł na szalony scenariusz. Tyle że nie. Jak w zwierciadle odbijająca przynajmniej kilka dni cudów, takowa niemoralna opowieść powstała w Łotwie … Czytaj dalej
Siergiej Łoźnica od początku swej filmowej drogi bada totalitaryzmy, które odmieniły oblicze Europy Wschodniej. Ukraiński reżyser w swym najnowszym projekcie, prezentowanym na Millennium Docs Against Gravity, przygląda się zderzeniu nazizmu i stalinizmu, dwóch machin śmierci, z jakimi mieli do czynienia jego rodacy. W centrum stawia tragiczne zdarzenia z podkijowskiego wąwozu Babi Jar, gdzie niemieckie oddziały … Czytaj dalej
Wydarzenia listopada 2015 roku, kiedy w Paryżu doszło do zamachu terrorystycznego, mają szczególne znaczenie dla Alice Winocour. Jej brat przeżył atak na teatr Bataclan i to jemu dedykowane jest najnowsze dzieło Francuzki. Pokazywany w canneńskiej sekcji Quinzaine des réalisateurs Revoir Paris to czwarty pełnometrażowy film reżyserki. Do tej pory, ciężko było znaleźć wspólny mianownik jej … Czytaj dalej
Praca nad filmem, szczególnie pełnometrażowym, potrafi zająć długie lata. Zwłaszcza w przypadku dzieł dokumentalnych, twórcy mogą zadawać sobie więc pytania, czy temat, który wydaje się być wart uwagi, będzie za taki uważany w dniu premiery? Wszak żyjemy w czasach gdy informacja obiega świat w ciągu kilku sekund, a skupienie opinii publicznej na nawet sensacyjnych doniesieniach … Czytaj dalej
Jednym ze stałych i uwielbianych przez publiczność elementów festiwalu Millennium Docs Against Gravity, są filmy biograficzne. Choć dużo w ich przypadku zależy od magnetyzmu opisywanej obiektywem postaci, to umiejętności narracyjne twórcy również są nie bez znaczenia. To swoiste połączenie, determinujące finalną jakość dzieła i stawiające je ponad przeciętnością, udaje się osiągnąć nielicznym – i z … Czytaj dalej
Kwestia edukacji frapuje współczesne społeczeństwa, więc staje się ona także obiektem zainteresowania filmowców. Kino już od swych początków sięgało po szkolny anturaż, nadając tym historiom różne znaczenia i natężenie, od buntowniczej Pały ze sprawowania Jeana Vigo przez nostalgiczny Amarcord Felliniego czy oskarżycielskie Złe wychowanie Almodóvara aż po niedawne analizy systemów szkolnictwa w Klasie Laurenta Canteta, … Czytaj dalej
Psychoterapia jest dość często i chętnie wykorzystywana jako narzędzie narracyjne przez twórców kina zarówno fabularnego, jak i dokumentalnego. Czasem stanowi dodatkowy element będący katalizatorem zmian w życiu bohatera jak w Buntowniku z wyboru Gusa Van Santa, innym razem jest osią fabuły, jak miało to miejsce w serialu Terapia z Gabrielem Byrne’em. Nasz rodzimy reżyser, Paweł … Czytaj dalej
Na Millennium Docs Against Gravity nigdy nie brakuje uwielbianych przez publiczność dokumentów. Czasem od pierwszych dni festiwalu wiadomo, że jakiś film wejdzie do grona szlagierów danej edycji, a sale kinowe będą wypełnione po brzegi. Takim swoistym crowdpleaserem, który widzowie kochają bezwarunkowo, okazał się Wulkan miłości. Bohaterami pokazywanego wcześniej w Sundance filmu Sary Dosy są Katia … Czytaj dalej
W konkursie głównym Millennium Docs Against Gravity startuje w tym roku dwanaście produkcji, a jedną z najgłośniejszych jest Krowa, uznanej brytyjskiej reżyserki Andrei Arnold. Autorka American Honey do współpracy nad tym realizowanym kilka lat projektem, z uwagi na niedostępność swego stałego operatora Robbiego Ryana, zaprosiła polską autorkę zdjęć Magdalenę Kowalczyk (współpracowała m.in. z Marcelem Łozińskim), … Czytaj dalej
Nie bez przyczyny na film otwierający dziewiętnastą edycję Festiwalu Millennium DOCS Against Gravity wybrano Terytorium debiutującego pełnym metrażem Alexa Pritza, współprodukowane przez Darrena Aronofsky’ego. Tytuł idealnie wpisuje się w motto tegorocznej odsłony wydarzenia: „Rethink Everything”. Jak podkreślili organizatorzy oraz twórcy podczas uroczystej gali, świat w obliczu dwóch kataklizmów: trwającej ponad dwa lata pandemii oraz agresji … Czytaj dalej
Kiedy w 2016 roku Guðmundur Arnar Guðmundsson pojawił się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji ze swoim fabularnym debiutem Serce z kamienia [NASZA RECENZJA], laureatem nagrody Queer Lion, stał się zapowiedzią estetycznej wrażliwości, której nazwiska należy wypatrywać na największych festiwalach. Na tegorocznym Berlinale zaprezentował swój kolejny obraz, Beautiful Beings, zdobywając Nagrodę Specjalną Label Europa Cinemas … Czytaj dalej
„Jeśli nie dokumentujesz swojego życia, nie istniejesz” – mówi do nas główny bohater Spree, filmu Jewgienija Kotliarenki i w odniesieniu do dzisiejszych czasów, trudno nie przyznać mu racji. W końcu niemal wszyscy jesteśmy częścią socialmediowej machiny – codziennie oddajmy się rytuałowi „like, share, follow”, czy to z przyczyn zawodowych, czy prywatnych. Internet jako medium otworzył … Czytaj dalej
Punkt wrzenia, drugi film fabularny Philipa Barantiniego, będący rozwinięciem jego krótkiego metrażu z 2019 roku pod tym samym tytułem, jest jednym z najbardziej intrygujących i wielopłaszczyznowych obrazów ubiegłego roku. Jedenaście nominacji do Nagród Niezależnego Kina Brytyjskiego, z których cztery zmieniły się w statuetki (zdjęcia, aktorka drugoplanowa, obsada, dźwięk) oraz cztery nominacje od Brytyjskiej Akademii Sztuk … Czytaj dalej
Trzy pełnometrażowe fabuły (Córka boga, Śniegu nigdy już nie będzie oraz omawiane Infinite Storm), jeden short (Nightwalk) i nowelka w pandemicznej antologii W domu to dorobek twórczy Małgorzaty Szumowskiej zaprezentowany publiczności na przestrzeni ostatnich trzech lat. W międzyczasie reżyserka zdążyła ogłosić kolejne dwa tytuły – wciąż czekające na półce All Inclusive (2020) i The Gambler … Czytaj dalej
Niedawno trafiłam na mema mówiącego o tym, że jako dzieci marzyliśmy o dorosłości, tymczasem okazało się, że nie jest ona żadnym gwarantem poznania instrukcji działania świata i mimo bagażu lat i doświadczeń wiemy nierzadko o życiu tyle, co nic. I w dużym uproszczeniu właśnie o tym jest nowy film Anny Kazejak, Fucking Bornholm, powstały w … Czytaj dalej
Kiedy Jane Campion dokonywała dekonstrukcji toksycznej męskości w Psich pazurach [NASZA RECENZJA], cofając się do lat dwudziestych XX wieku, Aly Muritiba swoją opowieść o meandrach maczyzmu skonfrontowanych z tłumioną seksualnością osadził we współczesności. Private Desert, brazylijski kandydat do Oscara za ubiegły rok, jest klimatyczną, wielowarstwową opowieścią portretującą dwoje zagubionych ludzi, których dzieli praktycznie wszystko, a … Czytaj dalej
Pierwsze miesiące roku 2022 przyniosły nam dwie wybitne adaptacje dzieł Szekspira. Chociaż obie stworzone przez Amerykanów i odrzucane w ojczyźnie Barda z Avon, to jednocześnie zdają się być na całkowitych antypodach artystycznych wizji. Ale czy tak jest w istocie? Zapraszam do recenzji Wikinga Roberta Eggersa. Nazywanie trzeciego dzieła pochodzącego z Nowej Anglii twórcy adaptacją szekspirowskiego … Czytaj dalej
Wojna, pandemia, kryzys gospodarczy, upadek zaufania do struktur społecznych i państwowych — to wszystko doświadczenia ostatnich lat, które w różnej formie odbijają się na kinie. Jedną z form odreagowania jest spojrzenie w kierunku rodziny jako podstawowej komórki społecznej i jej znaczenia w życiu człowieka. Nowe i do tego kinofilskie podejście proponują Dan Kwan i Daniel … Czytaj dalej
„Czy kara kiedyś się kończy? Czy istnieje limit wysiłku, który trzeba ponieść, żeby zyskać odkupienie?” To pytanie zadaje przede wszystkim sobie, ale też nam, William Tell (Oscar Isaac), główny bohater Hazardzisty, najnowszego filmu Paula Schradera. Jednocześnie idealnie wpisuje się ono w motyw ciągle powracający w twórczości zasłużonego amerykańskiego scenarzysty i reżysera. O ile Travisem Bicklem … Czytaj dalej
Brudne, spowite smogiem ulice Warszawy — z jednej strony pozostałości po poprzedniej rzeczywistości, czyli szare osiedla z wielkiej płyty, z drugiej nowobogackie mieszkania. Zapach budki z kebabem miesza się z wonią benzyny, na kierowców świeżo odebranych z salonu Volvo miga sygnalizacja świetlna, nie można też przejść obojętnie obok czerwonego neonu Rossmanna. Taki obraz stolicy maluje … Czytaj dalej
Człowiek-nietoperz to prawdopodobnie najbardziej ikoniczny superbohater w dziejach kina, którego wszystkie aktorskie wizerunki zapisały się, z takich czy innych powodów, w popkulturowej historii. Niemal każde powojenne pokolenie miało na wielkim ekranie swoją wersję mściciela w pelerynie, już pomijając kultowy serial animowany czy równie „filmowe” gry z serii Arkham. Boomerzy mieli bezwstydnie campowego Adama Westa, publiczność … Czytaj dalej
Kino, szczególnie amerykańskie, przyzwyczaiło nas do tego, że biografia musi być sentymentalna, pompatyczna i z szantażem emocjonalnym. Wybierając się na Sonatę, uznałam więc, że bezpieczniej będzie użyć wodoodpornego tuszu do rzęs, żeby w razie nadmiernego wzruszenia zachować fason. Ale debiutujący pełnym metrażem Bartosz Blaschke wchodzi w znane nam schematy cały na biało – i pokazuje, … Czytaj dalej
Chociaż żarty z Honga Sang-soo jakoby od ćwierć dekady wciąż kręcił ten sam film nie są całkowicie oderwane od rzeczywistości, to wyraźnie w twórczości koreańskiego mistrza możemy zaobserwować ewoluujące trendy i tendencje oraz fluktuacje poziomu artystycznego. Laureat Wielkiej Nagrody Jury tegorocznego Berlinale Film powieściowy to wielki (i udany) finał kolejnej mini epoki jego kariery. Ostatnie … Czytaj dalej
Grono filmowych matek Almodóvara nieustannie się powiększa. Czasem rodzicielka stanowi centrum dzieła jak Raimunda w Volver czy Gloria w Czym sobie na to zasłużyłam?, innym razem jest główną bohaterką reminiscencji swojego dziecka jak Jacinta w Bólu i blasku lub Isabel w Drżącym ciele. Pozostaje jednak niezmiennie obecna, czuwająca nad życiem potomstwa niczym tajemniczy demiurg. Nie … Czytaj dalej
Kino polityczne od społecznego komentarza dzieli przepaść. Fragmentaryczna i eliptyczna panorama społecznej bierności wobec aktywności meksykańskich karteli, którą szkicuje połamanym ołówkiem Natalia López Gallardo potwierdza tę tezę. Uznana montażystka, współpracująca do tej pory z Lisandro Alonso i Carlosem Reygadasem, pełnometrażowym debiutem nie tylko udowadnia, że ma coś do przekazania, ale wie jak sprawić, by formalizm … Czytaj dalej
Nowy film Claire Denis wyznacza jej powrót z kosmicznych wojaży w dzielącym opinię festiwalowej publiczności High Life, by pojednać się z Christine Angot, autorką scenariusza do jeszcze chłodniej przyjętej Isabelle i mężczyzn. Jakkolwiek dziełu prezentowanemu w konkursie tegorocznej edycji festiwalu Berlinale artystycznie daleko do wyżej przywołanych, Francuzce udało się zyskać przychylność jury, co zaowocowało nagrodą … Czytaj dalej
Ojcostwo czołowego intelektualisty współczesnego francuskiego kina Bertranda Bonello znacząco odbiło się na jego karierze. Jako rodzic skierował swoją uwagę ku problemom młodzieży, co przyniosło mu dwa prawdopodobnie najbardziej spełnione projekty – Nocturamę i Zombie Child. W konkursie Encounters tegorocznego Berlinale Bonello idzie dalej w swojej przemianie twórczej i odrzuca tradycyjną fabularność, zmierzając w stronę wideoeseju. … Czytaj dalej
Portretowanie narodowych traum i tragicznych ludobójstw bywa historiograficznie problematyczne, gdy pada ofiarą obiektywu kamery. Mimo iż walka o państwową władzę i antykomunistyczna czystka – jedna z brutalniejszych rzezi po II wojnie światowej – stanowią ważne tło kreowanego przez Kamilę Andini filmowego świata, indonezyjska reżyserka nie pretenduje do roli politycznej wyroczni. Idąc śladami tajskich kolegów po … Czytaj dalej
Tegoroczne Berlinale należy do rolników. Pisaliśmy już o alpejskim obrazie wsi w Drii Winter, a na dniach spodziewajcie się recenzji chińskiego Return to Dust. Na pierwszy ogień jednak warto powiedzieć parę słów o elegii dla wsi europejskiej – Alcarràs Carli Simón. Katalońska reżyserka przed kilkoma laty opuszczała już Berlin z niemal wszystkimi możliwymi w tamtym … Czytaj dalej
Powrót do pamięci o filmach Érica Rohmera na Berlinale jest nawet żywszy niż w reszcie światowego kina. Ledwie 12 miesięcy temu inspirowane jego twórczością W pętli ryzyka i fantazji Ryûsuke Hamaguchiego nagrodzono Srebrnym Niedźwiedziem, a teraz w oficjalnej selekcji pojawiły się aż dwa obrazy wprost odwołujące się do ikony Nowej Fali. O O trio em … Czytaj dalej
Jednym z najmocniejszych punktów tegorocznej odsłony Tygodnia Kina Niemieckiego, był Copilot, trzeci fabularny film Anne Zohry Berrached, którego światowa premiera miała miejsce na zeszłorocznym Festiwalu Filmowym w Berlinie. Niemiecka reżyserka i scenarzystka wraca do swoich ulubionych tematów i z właściwym sobie analitycznym chłodem przygląda się anatomii związku. O ile w jej wcześniejszych filmach: Dwie matki … Czytaj dalej
Jeśli „nowohoryzontowość” mierzymy ilością pasącej się na ekranowej polanie zwierzyny i długimi ujęciami niewzruszonych skał, to warunki tej definicji na pewno spełnia Drii Winter, drugi pełnometrażowy film Michaela Kocha. Szwajcar z szacunkiem i czułością przygląda się rzeczywistości alpejskiej wsi, gdzie ludzkie słabostki i popędy nabierają metaforycznej wartości na tle niewinnych starć kultury z naturą. Tuż … Czytaj dalej
Alain Guiraudie jest jednym z najciekawszych twórców francuskiego kina. Nie cofający się przed obrazą żadnych świętości komik, a przy tym niezwykle utalentowany warsztatowo reżyser w ostatnich latach zachwycał publikę i krytykę m.in. Nieznajomym nad jeziorem i W pionie. Z przyjemnością donoszę, że mimo nienawiści do tego tytułu ze strony niektórych oraz pokazów w mało prestiżowej … Czytaj dalej
Na zeszłorocznym Berlinale w konkursie głównym znalazły się cztery niemieckie filmy, w tym Fabian albo świat schodzi na psy doświadczonego reżysera Dominika Grafa. Długo musieliśmy czekać na obejrzenie tego obrazu, bowiem jako jedna z nielicznych dzieł walczących o Złotego Niedźwiedzia nie została udostępniona akredytowanym dziennikarzom. W 2022 roku jednak produkcja trafiła do programu Tygodnia Filmu … Czytaj dalej
Éric Rohmer posiadał rzadką umiejętność ujmowania liminalnych momentów, nie popadając w awangardową pretensję – z jednej strony zielony promień rzucany na pożegnanie przez słońce chowające się pod taflą Atlantyku, z drugiej niebieska godzina, nawiedzająca ciszą spotkanie dnia i nocy pośród wiejskich pól. Ostatni jest tematem jednej z nowel w Czterech przygodach Reinette i Mirabelle, które … Czytaj dalej
Najnowszy film króla współczesnego europejskiego kina grozy to kolejny pokaz wszechstronności Brytyjczyka. Po neo-giallo w postaci opowiadającego o morderczej sukience In Fabric tym razem Peter Strickland powraca do zainteresowań, które przejawiał w pozostałych pełnych metrażach. We Flux Gourmet łączy się ze sobą fascynacja dźwiękiem znana z Berberian Sound Studio z analizą dynamiki dominacji w relacjach … Czytaj dalej
Reżyserski debiut Tomasza Habowskiego to na mapie polskiej kinematografii obraz bez wątpienia nietuzinkowy. Formalną lekkością i anatomią miłosnej relacji pachnący kinem amerykańskim, wzajemnymi pretensjami i walką z oczekiwaniami, nakładanymi zarówno przez innych, jak i przez siebie, niewychodzący poza ojczyste granice. Ona, Alicja (Justyna Święs), to skromna dziewczyna z Piotrkowa Trybunalskiego (a w zasadzie „nie ze … Czytaj dalej
Otwierający tegoroczną edycję Berlinale Peter von Kant François Ozona, czyli pozbawiona gorzkich łez adaptacja arcydzieła z 1972 roku, jest powrotem Francuza do twórczości Rainera Wernera Fassbindera. Debiutował bowiem w tutejszym konkursie Kroplami wody na rozpalonych kamieniach – przeniesioną na ekran sztuką Niemca. Najnowsza reinterpretacja jest niestety wyłącznie ugrzecznioną wersją oryginału i prowokuje pytanie o sens … Czytaj dalej
Urszula Antoniak schodzi z górskich szczytów Magic Mountains, by odetchnąć chwilę nad skąpanym w zimowej aurze morskim wybrzeżem. Osadzona między falującymi wydmami opowieść jest prawie niemym obrazem eksploracji duszy zakopanej gdzieś w piaskownicy pamięci, a modernistyczna willa położona tuż za wzniesieniem stanowi liminalną szachownicę, na której rozgrywa się pojedynek ze Śmiercią. Jak przystało na polską … Czytaj dalej
Trudno jest ukazać na ekranie miłość od pierwszego wejrzenia, nie powielając przy tym schematów rozwiniętych już przez kinematografię. Przygotowania, żeby być razem na czas nieokreślony gatunkowo zaliczane mogą być do melodramatów, aczkolwiek drobiazgowa dbałość o wyczucie odpowiedniej przestrzeni i wydobycia z niej mroku powoduje, że film Lili Horvát ogląda się bardziej jak noirowy dramat psychologiczny. … Czytaj dalej
Fatum ciążące nad jednostką, losy przepowiedziane, przeszłość, która odciska na nas piętno. Są to uniwersalne tematy rozważań ludzkości już od czasów antycznych, aktualne niezależnie od okoliczności. Motywy zebrane przez Sofoklesa w jego dramatycznej trylogii powracają co rusz. Tym razem kolejne życie na ekranach kin daje im Guillermo del Toro, biorąc na tapet powieść Williama Lindsaya … Czytaj dalej
Zieleń bujnie rosnącej trawy i zapach dzikich polnych kwiatów, z gracją i niewinnością zbieranych przez przystojnego młodzieńca, kryją swym urokiem – dosłownie i w przenośni – zmurszałe mury kupieckiego pałacyku gdzieś na obrzeżach Lizbony. Jak one porastają mchem i pękają miejscami, tak kolonialna potęga Portugalii zaczyna się kruszyć pod koniec XVI wieku. Porażające fatum historii … Czytaj dalej
Opowieść o Robinsonie Crusoe to bez wątpienia jeden z ważniejszych tekstów zachodniej kultury, który doczekał się już niezliczonej ilości wersji, przeróbek i interpretacji w wielorakich mediach literackich i wizualnych oraz w różnych gatunkach – od powieści historycznych, przez realizacje przygodowe i komediowe, po sci-fi. Tym razem sięgnęła po nią Anca Damian, znakomita rumuńska autorka animacji, … Czytaj dalej
Gdy za plecami hula zawierucha, płomienie pożerają resztki przyrody, a karabiny chciwych ludzi wieńczą dzieło zniszczenia, rdzennym mieszkańcom paragwajskiej dżungli pozostaje jedynie ucieczka i ostatni rzut oka za siebie, by zapamiętać dom i pożegnać się z duchami bliskich. Paz Encina oddaje ten liminalny moment w onirycznej i nieodwracalnej podróży małej dziewczynki, która – niczym anioł … Czytaj dalej
Festiwal w Rotterdamie chadza swoimi ścieżkami. Podczas gdy większość wielkich wydarzeń filmowych stara się honorować twórców bardzo uznanych albo takich związanych z danym festiwalem, holenderska impreza znienacka urządza retrospektywę całkowicie anonimowej Amerykanki, która do tej pory na koncie miała tylko dwa pełne metraże. Co najbardziej zaskakujące, okazuje się to strzałem w dziesiątkę. Jesienią 2021 roku, … Czytaj dalej
Ruch #metoo był jednym z ważniejszych wydarzeń społecznym ostatniej dekady. Przerwał złotą erę milczenia ofiar molestowania seksualnego, zaczął kruszyć mur przywileju, naruszył nietykalność najgrubszych ryb. Jego sceptycy i przeciwnicy dostrzegli w nim przede wszystkim ogromne pole do nadużyć w ferowaniu wyroków, a opinii publicznej zarzucali niepoprzedzone procesami sądowymi, pochopne lincze. Oczywiście temat ten stał się … Czytaj dalej
Akcja drugiej w karierze pełnometrażowej fabuły Franziski Stünkel odbywa się pod koniec lat 70. we wschodnich Niemczech. Reżyserka, do opowiedzenia o konflikcie jednostki z systemem posłużyła się biografią Wernera Teske, funkcjonariusza Stasi oskarżonego o szpiegostwo przeciwko NRD. Stünkel na kanwie życia ostatniego straceńca w historii niemieckiego systemu karnego stworzyła własnego bohatera – Franza Waltera, który … Czytaj dalej
Przebranżowienie bywa trudne, a wysiłek nie zawsze odpłaca się pracą w komfortowych warunkach – jak zauważa jeden z głównych bohaterów debiutanckiego filmu Daniela Brühla. O ile znany z występów u Tarantino i w superprodukcjach Marvela aktor, podejmując się reżyserskiego fachu, nie doświadcza finansowych kłopotów początkującego twórcy, niewątpliwie mierzy się z artystycznymi pułapkami czyhającymi na gwiazdę … Czytaj dalej
W świecie, w którym twórcy dążą do coraz to nowych środków narracyjnych i formalnych, nierzadko na siłę udziwnionych, ogromnym powiewem świeżości jest opowieść stawiająca na prostotę. I tak oto Mike Mills, znany przede wszystkim z Debiutantów oraz Kobiet i XX wieku, wraca z tytułem nie bez powodu podbijającym serca widzów na całym świecie. Spora liczba … Czytaj dalej
Jedną z propozycji, jakie dla widzów wybrali selekcjonerzy tegorocznego Tygodnia Filmu Niemieckiego, jest obraz produkcji szwajcarsko-niemieckiej, który ukazał się jako Wolni albo martwi, co jest de facto tłumaczeniem podtytułu oryginalnej nazwy Stürm: Bis wir tot sind oder frei, wprost zdradzającego, że mamy do czynienia z biografią Waltera Strüma – szwajcarskiego przestępcy znanego jako króla ucieczek. … Czytaj dalej
Niewiele tekstów kultury niesie ze sobą tak wielki interpretacyjny bagaż jak sięgające przełomu XVI i XVII wieku dramaty Williama Szekspira. Spośród nich Makbet wyłania się jako najczęściej wystawiany na teatralnych deskach oraz wielokrotnie przenoszony na srebrny ekran – od wczesnych prób reżyserów kina niemego, po autorskie dzieła Akiry Kurosawy, Orsona Wellesa, Romana Polańskiego, czy Béli … Czytaj dalej
Już blisko cztery dekady temu Fredric Jameson mówił o „filmie nostalgicznym” jako sztandarowej kategorii kultury postmodernizmu, w której apoteoza estetyk przeszłości przyćmiewała jakąkolwiek szansę na trzeźwą refleksję nad prawdą epoki. Do dziś w kinie głównego nurtu króluje moda na powrót do szeroko i wybiórczo pojmowanego retro (nierzadko przefiltrowanego przez pamięć o innych filmach) — od … Czytaj dalej
Koniec 2019 roku, poza pandemią COVID-19, przyniósł również inne niespodziewane wydarzenie – ogłoszenie kontynuacji serii Matrix. Za kamerą stanęła tym razem już tylko jedna z sióstr Wachowskich, a wśród autorów scenariusza znalazł się David Mitchell, którego Atlas chmur ekranizowały kilka lat wcześniej. Choć wynik ich tegorocznej współpracy dzieli publiczność, a w szczególności fanów oryginalnej trylogii, … Czytaj dalej
Któż z nas nie lubi filmów o dorastaniu i całym spektrum doświadczeń, które niesie ono ze sobą? Czasu krystalizowania się wartości, nieporadności pierwszych uczuć, ciągłego konfrontowania się z rzeczywistością, która wydaje się być zawsze nie taka, jak powinna? Okresu, w którym pozornie błahe wydarzenia mają potencjał przygody, a najważniejszym punktem na mapie mikroświata są przyjaciele? … Czytaj dalej
„Jeśli żart ma ukąsić – to nie jak pies, ale jak jagnię kąsać powinno, w przeciwnym bowiem razie nie żart to będzie, ale grubiaństwo”. Te słowa Giovanniego Boccaccio, choć traktują o dowcipkowaniu, śmiało można przekształcić tak, by dotyczyły przerażenia. Bo na dłużej zostanie z nami horror czy thriller, który zamiast leniwie wywołując lęk przy użyciu … Czytaj dalej
Chyba nic nie wzbudza takich wypieków na twarzach miłośników danych filmów, jak wieść o ich remake’u. Szczególnie, jeśli współczesny twórca dotyka produkcji kultowej, zajmującej ważne miejsce w historii kinematografii. Szczególnie, jeśli sam jest ikoną amerykańskiego kina. Czy Steven Spielberg, prezentujący w tym roku swoją wersję West Side Story, wyszedł poza schemat pierwowzoru, nadając mu nową … Czytaj dalej
Opowieści Juju to prezentowana na tegorocznej Afrykamerze antologia stworzona przez trzech twórców z nowofalowego kolektywu Surreal16 stworzonego niejako w opozycji do prężnie działającego Nollywood. Wśród założeń tej grupy było tworzenia kina bardziej ambitnego, niż masowe produkcje powstające w słynnym ośrodku usytuowanym dzielnicy Surulere w Lagos. Jak twierdzą sami założyciele, chcą oni odmienić wizerunek nigeryjskiego kina … Czytaj dalej
Odbierając przed siedmiu laty Oscara za Wielkie piękno, Paolo Sorrentino dziękował swoim inspiracjom, wśród których – obok Federica Felliniego i Martina Scorsese – wymienił Diego Armando Maradonę. Znaczenie tego legendarnego argentyńskiego piłkarza dla Neapolitańczyka to jeden z wątków jego najnowszego, autobiograficznego filmu – The Hand of God. Główny bohater, Fabietto (Filippo Scotti, wyróżniony w Wenecji … Czytaj dalej
Kiedy słyszymy od kogoś słowa będące tytułem tej recenzji, możemy się spodziewać, że nie będzie to błaha rozmowa, a jest niemal pewne, że nie usłyszymy niczego przyjemnego. Debiut reżyserski mało rozpoznawalnego amerykańskiego aktora Frana Kranza („Dom w głębi lasu”) jest niemal w całości zapisem takiej właśnie konwersacji między dwoma małżeństwami. Zanim jednak obie pary pojawią … Czytaj dalej
Jedną z najistotniejszych cech dzieła filmowego jest własny, niepowtarzalny język twórcy – czasem widoczny już od pierwszej produkcji, czasem kształtowany z biegiem lat i rozwojem kariery. Pokazanie swojej wrażliwości oraz sprzężenie jej z określoną formą już w debiucie zapowiadać może niezwykły talent, szczególnie, jeśli za kamerą staje osoba do tej pory jedynie przed nią występująca. … Czytaj dalej
Alkohol jest prawdopodobnie jedynym tematem, który swoją częstotliwością występowania w polskim kinie może konkurować z wielkimi historycznymi wydarzeniami. Wymienić można w tym miejscu fatalistyczną Pętlę Wojciecha Hasa, Żółty szalik Janusza Morgensterna, czyli kameralny portret wysokofunkcjonującego alkoholika, czy adaptację quasi-autobiograficznej prozy Jerzego Pilcha w postaci Pod Mocnym Aniołem Wojciecha Smarzowskiego. Ta ostatnia najlepiej odzwierciedla tendencje rodzimej … Czytaj dalej
Pełnometrażowy debiut Chorwatki Antonety Alamat Kusijanovic pt. Murena przyniósł jej zasłużoną Złotą Kamerę w Cannes. Producentem wykonawczym filmu był sam Martin Scorsese, za obraz odpowiadała znakomita autorka zdjęć Hélène Louvart (Szczęśliwy Lazarro, Córka), a muzykę stworzyli bracia Jewgienij i Sasza Galperin (Niemiłość, Boże Ciało, Zdarzyło się). W minioną niedzielę Murena zdobyła nagrodę Marcina przyznaną przez … Czytaj dalej
Zadanie tłumacza jest trudne. Ubolewał nad tym Walter Benjamin, ubolewały tłumy polskich kinofilów. Rzadko się bowiem zdarza, by lokalny dystrybutor, mierząc się z zagranicznym tytułem, wyszedł z tej lingwistycznej walki z twarzą. Niełatwa sztuka udała się w przypadku nowego filmu Benedeka Fliegaufa. Im dalej w las, tym więcej drzew oddaje nie tylko charakter treści węgierskiego … Czytaj dalej
Bywają filmy, które umykają klasyfikacjom, które na każdym możliwym tle i porównaniu wyróżniałyby się jak komputer Odra wrzucony do współczesnego salonu Apple albo wręcz przeciwnie MAC na planie Odysei kosmicznej. Czymś takim na pewno jest Neptune Frost, czyli queerowy techno musical sci-fi o tym, jak wydobycie kobaltu niszczy Rwandę. Przyznajcie, że jesteście chociaż trochę zaciekawieni! … Czytaj dalej
Nieustępliwą naturą debiutu, z której wynika jego olbrzymia waga, jest to, że może on wydarzyć się tylko raz. Mimo że nie zawsze determinuje przyszłą drogę twórcy, to udany cieszy wyjątkowo i każe wypatrywać danego nazwiska czy to na festiwalach, czy w regularnej dystrybucji. Szczególnie niespodziewane i zaskakujące pierwsze razy za kamerą, to te, leżące w … Czytaj dalej
W konkursie głównym zakończonej niedawno 15. edycji Festiwalu Filmów Rosyjskich Sputnik nad Polską znalazł się najnowszy projekt, Aleksieja Fiedorczenki, czyli Ostatnia „Słodka Bułgaria”. Film w przewrotny sposób ukazuje biografię Michaiła Zoszczenko, radzieckiego pisarza specjalizującego się w opowiadaniach satyrycznych, ale tworzących także felietony, komedie krytykujące drobnomieszczaństwo czy scenariusze filmowe o tematyce wojennej. Rosyjski reżyser bierze pod … Czytaj dalej
Reżyser Big Short (2015) i Vice (2018) oddał widzom swój nowy projekt, w którym opowiada o wielkim niebezpieczeństwie, jakie grozi ludzkości. Nie trudno przegapić w Nie patrz w górę paralelę względem katastrofy klimatycznej, którą w scenariuszu nakreślił Adam McKay. Jednak czy wysokobudżetowa, wypełniona najważniejszymi nazwiskami współczesnego Hollywoodu produkcja ma szansę trafić do widzów spędzających pierwszy … Czytaj dalej
Kiedy Ridley Scott przypomina o sobie widzom kolejnym filmem, próbuje pokazać, że wciąż potrafi tworzyć oryginalne kino, pełne świeżości i finezji. Coś, co z łatwością udawało mu się w ostatnich dekadach dwudziestego wieku (np. w Thelmie i Louise czy w Łowcy androidów), dziś okazuje się niemalże niewykonalne. W tym roku gościliśmy w kinach aż dwie … Czytaj dalej
Dystrybutor Velvet Spoon przyzwyczaił nas już do promowania na naszych ekranach niebanalnego, autorskiego kina grozy łączącego filmowe style i bawiącego się formą. Warto wymienić tu choćby znakomity Listopad nawiązujący do ludowej, pogańskiej kultury Estonii, Monument – rodzimy eksperyment Jagody Szelc z udziałem studentów łódzkiej „Filmówki”, czy kampową Czarownicę miłości nawiązującą do europejskich klasyków z lat … Czytaj dalej
Na festiwalu Pięć Smaków znalazły się aż dwa filmy traktujące o nigdy nierozliczonych zbrodniach Japończyków w Mandżurii. Dzięki temu możemy poznać dwa punkty widzenia: chiński reprezentowany przez Wędrowców na krawędzi Zhanga Yimou oraz japoński, któremu patronuje Kiyoshi Kurosawa, reżyser Żony szpiega. Oba obrazy z programu festiwalu wspominają chińskie miasto Harbin, gdzie działała niesławna Jednostka 731, … Czytaj dalej
Kino prezentowane na festiwalu Pięć Smaków zazwyczaj kojarzy nam się, nie bez przyczyny, z Dalekim Wschodem i Azją Południowo-Wschodnią, czasem zapominamy, że na południowy zachód od Himalajów też docierają macki tego wydarzenia. Jednym z przebojów i najgłośniej komentowanych filmów tej edycji była niewątpliwie Rehana – bangladeski kandydat do Oscara. Z tej okazji przypominamy krótki tekst … Czytaj dalej
Film Pozerka wyświetlana w ramach tegorocznego AFF ukazuje młodą kobietę Lennon, która marzy skrycie o karierze piosenkarki. Brzmi jak wstęp do sztampowego remake’u Narodzin gwiazdy. Twórcy jednak idą w inną stronę – kreślą bezpardonowy portret środowiska muzycznego, w którym znajdzie się miejsce zarówno dla cwanych naśladowców i artystów natchnionych. Ideą, która przyświecała duetowi reżyserskiemu Noah … Czytaj dalej
Kazuya Shiraishi – wszechstronny reżyser głównego nurtu, na własny sposób interpretujący rozliczne gatunki filmowe (od komedii do tragedii, przez science fiction po kryminał) – po trzech latach powrócił do świata yakuzy w brawurowej kontynuacji Krwi wilków według scenariusza Junyi Ikegamiego. Nowe dzieło tego duetu można było zobaczyć podczas 15. Azjatyckiego Festiwalu Filmowego „Pięć Smaków”. Uhonorowana … Czytaj dalej
Żyjemy w smutnych czasach. Abstrahując od oczywistej pandemii, od lat 90. nierówności społeczne na całym świecie osiągają niebotyczne poziomy i ma to swoje odzwierciedlenie nawet w sporcie. Wielu analityków właśnie w finansowym szklanym suficie upatruje przyczyn fenomenu absolutnej dominacji zawodników urodzonych w latach 80. nad swoimi młodszymi kolegami. Nic dziwnego, że również w kinie gorzkie … Czytaj dalej
Tom McCarthy, któremu ogromną popularność przyniósł przede wszystkim jego debiut, czyli Dróżnik z 2003, a później odważny Spotlight, wraca z filmem Stilllwater, mającym swoją premierę na tegorocznym festiwalu w Cannes. Ta gatunkowa hybryda, zawierająca w sobie między innymi elementy westernu, stanowi subtelny portret zarówno jednostki, jak i kolektywnej świadomości Ameryki. Fabuła filmu inspirowana jest prawdziwymi … Czytaj dalej
Jednym z ciekawszych tematów poruszanych w kinematografii, jest czas, do którego nie ma już dostępu. Dziś oddzielone nieprzekraczalnym od wczoraj, czy to z powodu uszczerbku na zdrowiu (Zapaśnik, Jeździec, Sound of Metal), czy śmierci bliskiej osoby. Debiutujący pełnym metrażem pt. Świnia Michael Sarnoski również proponuje nam podróż po naskórku przeszłości i to nomem omen w … Czytaj dalej
Trudno nie odbić się od dna, realizując cokolwiek innego niż Głos Pana. Jeśli poprzedni film Györgya Pálfiego był świadectwem przerostu ambicji, która nie odnalazła formalnego partnera w obiektywie kamery, lecz pozostała w strefie zachwytów nad prozą Lema, to kameralna atmosfera Mindörökké (pol. na zawsze) przychodzi niczym powiew świeżego powietrza. Nie jest to jednak utwór błahy, … Czytaj dalej
Zdjęcia do Czerwonej skrzynki na ulicy Eschera, nie boję się tego napisać: najlepszego filmu Siona Sono od lat, trwały zaledwie 8 dni! Premiera odbyła się w październiku zeszłego roku w Valdivii, potem był pokazywany m.in. w Mar del Plata i Montrealu, a teraz na festiwalu Pięć Smaków. Łukasz Mańkowski określił twórczość Siona Sono „wariacką poezją, … Czytaj dalej
Stypa stypie nierówna – jednej pasują ponure barwy i łzy, innej wino, taniec i śmiech. Alex van Warmerdam w swoim stylu, pełnym czarnego humoru, surrealistycznego absurdu i erotycznego napięcia, rezygnuje z konwencjonalnej narracji, podważając sens zarówno integralności wiary, jak i teatralnych klisz składających się na życiowy spektakl. Biblijna tematyka miesza się w Nr. 10 z … Czytaj dalej
W tym roku zwycięzcą w konkursie Nowe Kino Azji na festiwalu Pięć Smaków został film Wiosenna fala w reżyserii Yang Liny. Zasłynęła ona w ojczyźnie z scen seksu skupiających się na odważnym ukazaniu kobiecego pożądania. W swoim najnowszym filmie chińska reżyserka kontynuuje walkę z utrwalonym przez tradycję przekonaniem o posłusznej kobiecie i jej wartościowaniem przez … Czytaj dalej
Wiernym fanom Festiwalu Filmów Rosyjskich „Sputnik nad Polską”, jakuckiego kina przedstawiać nie trzeba. Uwodzące kameralnością i surowością w portretowaniu zarówno człowieka, jak i jego otoczenia, jest propozycją zawsze unikatową i wartą uwagi. W tym roku mieliśmy okazję zobaczyć na nim jeden z najważniejszych rosyjskich filmów ubiegłego roku, Straszydło Dmitrija Dawydowa. Zwiększenie w latach 90-tych środków … Czytaj dalej
Khyentse Norbu, znany w swoim rodzinnym Bhutanie i całym buddyjskim świecie jako lama Dzongsar Jamyang Khyentse Rinpoche, powraca z nowym filmem. Długo nie było nic wiadomo o tym projekcie. Realizacja była owiana tajemnicą, plan zdjęciowy umiejscowiono w Nepalu, a budżet był naprawdę skromny. Wolność twórcza: brak fleszy, producenckich nacisków i himalajskie powietrze, przerodziły się w … Czytaj dalej
Anty-kryminał, nurt polegający na takim układaniu gatunkowych klocków, by opowiedzieć powolną, ale wgryzającą się w szpik kostny widzów historię. Tego typu kino święci swoje sukcesy zwłaszcza na Dalekim Wschodzie, dość przywołać koreańskie Płomienie , czy chiński Ząb mądrości . Istnienie anty-kryminałów implikuje możliwość istnienia innych anty-gatunków i właśnie z tego toku myślenia wyrasta niewątpliwie najlepsza … Czytaj dalej
Jane Campion po ponad dekadzie od ostatniego filmu (Jaśniejsza od gwiazd), wraca do nas z ekranizacją powieści Thomasa Savage’a z 1967 roku – The Power of the Dog, portretującej za pomocą kontrastów życie i relacje dwóch zamożnych braci – Phila i George’a Burbanków, żyjących na ranczu w Montanie w latach dwudziestych XX wieku. George (Jesse … Czytaj dalej
Jeżeli dusza ludzka wymaga potępienia za małostkowość, sentymentalizm i przywiązanie do przeszłości, które manifestują się w konserwatywnych rytuałach i akcie samozniewolenia wspomnieniami, to Renata Litwinowa zwraca uwagę na bliskość tych cech każdemu z nas. „Zły człowiek”, wytykany długim, metalowym palcem filmowej matrony, to ostatecznie „Twój człowiek” i odbicie w zwierciadle. Rosyjska reżyserka zdołała już zasłynąć … Czytaj dalej
Gdy jakiś czas temu usłyszałem, że Pablo Larraín, jeden z najciekawszych współczesnych reżyserów, kręci film o księżnej Dianie, nie kryłem swojego zdziwienia. Wprawdzie kilka lat temu zrobił pamiętny film o Jackie Kennedy, ale czy z opowiadanej po wielokroć historii „królowej ludzkich serc” da się wycisnąć coś jeszcze? Chilijski reżyser w Spencer kontynuuje poniekąd strategię przyjętą … Czytaj dalej
Ogłaszając werdykt jury podczas 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, przewodniczący gremium Andrzej Barański przekazał, że kierowano się dwiema zasadami. Tegoroczny laureat Złotych Lwów miał być „piękny i ważny”. Wszystkie nasze strachy oba te warunki spełniają, aczkolwiek posiadają jeszcze coś, czym żadna inna produkcja z tegorocznego konkursu głównego nie mogła się pochwalić. Siłą napędową … Czytaj dalej
Historia to jeden z wielkich tematów kina dokumentalnego. Wiele z rzeszy filmów, tak polskich, jak zagranicznych, powstających w celu przybliżenia wybranego fragmentu dziejów, używa do ich prezentacji konwencjonalnych środków i przezroczystego stylu mającego skupić uwagę widza na treści przekazu, a nie na formie. Zdarzają się jednak próby opowiedzenia o przeszłości w sposób ciekawszy z punktu … Czytaj dalej
Nasilanie się ruchów migracyjnych to bez wątpienia jedno z największych wyzwań stojących przed współczesnym światem. Nie dziwi zatem, że temat znajduje szerokie odbicie w kinie, tak fabularnym, jak i dokumentalnym. Środki filmowego wyrazu znakomicie się przecież nadają do przybliżania cudzego doświadczenia, jak i do wzbudzania empatii, nadawania twarzy konkretnego człowieka anonimowej masie, jaką zazwyczaj jawią … Czytaj dalej
Bogdan George Apetri to reżyser, który z Warszawskim Festiwalem Filmowym związany jest już od ponad dekady. W 2010 roku w ramach Konkursu Międzynarodowego prezentowane były jego Peryferia — nagrodzone aż trzema nagrodami, w tym Nagrodą specjalną Jury, a w zeszłym roku o najważniejszy laur walczył Niezidentyfikowany. Tegoroczny Cud był zatem trzecim dziełem Rumuna z rzędu, … Czytaj dalej
Podczas tegorocznego Warszawskiego Festiwalu Filmowego, słusznie kojarzącego się z zapraszaniem twórców z całego świata, w konkursie głównym rywalizuje raptem jeden film anglojęzyczny. Nie jest to bynajmniej produkcja hollywoodzka, a australijski western Legenda Molly Johnson stanowiący odważną próbę zmierzenia się z gatunkiem, którego śmierć wieszczona jest w XXI wieku nad wyraz często i równie często obalana … Czytaj dalej
W Konkursie Wolny Duch na Warszawskim Festiwalu Filmowym znalazła się niezwykła francuska animacja malowana na szkle pt. Przeprawa. Film opowiada o rodzeństwie, które ucieka przed wojną ze swojej wioski, by szukać bezpieczeństwa w Europie Zachodniej. Wcześniej był pokazywany na festiwalach w Annecy, Antalyi, San Sebastián, Hajfie, Lipsku czy San Sebastián. Przeprawa to pierwsza pełnometrażowa animacja … Czytaj dalej
Mający premierę podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego najnowszy projekt Lecha Majewskiego, oparty na jego własnej powieści Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot cudownej, jawi się jako najbardziej przystępne dzieło w późnej twórczości polskiego filmowca. Z książki o silnie autobiograficznej wymowie artysta wydobywa do scenariusza Brigitte Bardot cudownej przede wszystkim refleksję na temat młodości upływającej w mrokach PRL-u … Czytaj dalej
Rosyjski duet reżyserski, Natasza Mierkułowa i Aleksiej Czupow, po raz kolejny zasiadł do partii filmowych szachów, gdzie stawką w grze jest przechytrzenie Kostuchy – zupełnie jak w Człowieku, który wszystkich zaskoczył. W poprzednim dziele ratunkiem od śmiertelnej choroby miała być seksualna transformacja, niechybnie prowadząca do śmierci społecznej pośród syberyjskiej małomiasteczkowości. Kapitan Wołkonogow uciekł to z … Czytaj dalej
Drugi film o tym samym tytule autorstwa Wojciecha Smarzowskiego – jak zresztą cała wcześniejsza twórczość reżysera – podzielił widzów, jeszcze zanim większość z nich go zobaczyła. Jedni rozpoczęli partyzantkę internetową, wystawiając mu negatywne oceny na Filmwebie. Drudzy zaś, ekstatycznie zakomunikowali światu, że Smarzol stworzył obraz czasów, na miarę dramatu Wyspiańskiego z początku XX wieku. Wesele … Czytaj dalej
Niepozorny film stosunkowo mało znanego twórcy, Emmanuela Moureta, nieźle namieszał w ostatnim sezonie we francuskiej kinematografii. Najpierw, w roku pandemii, został wybrany do oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes, potem redakcja prestiżowego magazynu „Cahiers du Cinéma” zaliczyła go do dziesięciu najlepszych tytułów 2020 roku, wreszcie zdobył aż 13 nominacji do Cezarów (statuetkę zdobyła jedynie Émilie Dequenne … Czytaj dalej
Minimalizm formy, mistycyzm treści, analityczne spojrzenie na element ludzkiego ciała w otaczającej je przestrzeni oraz pieczołowitość w kreacji filmowego dźwięku to niewątpliwie cechy kina Urszuli Antoniak, które objawiają się ponownie w jej najnowszym dziele. Pracując przy Magic Mountains, Antoniak wraca na łono natury, by zmierzyć się z bolączkami wspomnień i rekonstrukcją tożsamości po trudnym miłosnym … Czytaj dalej
Północnoafrykańskie kino od kilku lat stara się podejmować tematy dotychczas pomijane w filmach z państw arabskich. Zerwanie z postrzeganiem cielesności jako tabu zaowocowało zresztą w kilka produkcji zachwycających zarówno publiczność Maghrebu, jak i zagraniczną. Czy najnowszy film Kaouther Ben Hanii utrzymał poziom algierskiego dramatu społecznego Nadal kryję się z paleniem (2016) czy może bliżej mu … Czytaj dalej
Tegoroczny festiwal w Gdyni niezależnie od rezultatów upłynie pod znakiem lat 80., bowiem aż cztery konkursowe filmy rozgrywają się w tej dekadzie. Daje to dość wyjątkową okazję do porównań i analiz strategii twórczych. Największe oczekiwania i emocje przed pokazami wzbudzał nasz oscarowy kandydat Żeby nie było śladów, zwłaszcza, że jako jedyny polski film w ostatnim … Czytaj dalej
Rozpoczynający się w ten weekend 8. festiwal Kino Dzieci poza przybliżeniem młodym widzom edukacyjnych filmów z całego świata, jest także okazją do przedpremierowych pokazów kinowych pereł, przystępnych niezależnie od wieku. Niewątpliwie najważniejszą polską premierą jaka czeka na widzów Kina Dzieci jest Belle, najnowszy projekt Mamoru Hosody, człowieka który po Hayao Miyazakim przejął pozycję najbardziej rozpoznawalnego … Czytaj dalej
Choć aktywizm społeczny w ostatnich latach staje się wręcz sposobem na życie wielu młodych ludzi, trudno odnaleźć fabuły, które opowiadałyby historie współczesnych gniewnych reformatorów. Tym bardziej jest to zjawisko martwiące, gdy co roku powstają biografie, laurki mające umocnić już i tak silny kult jednostek z przeszłości. Michał Krzywicki dostrzega istotną rolę wspólnotowego fenomenu teraz oraz … Czytaj dalej
Mająca premierę podczas Millennium Docs Against Gravity Ucieczka na srebrny glob, drugi pełnometrażowy dokument Kuby Mikurdy, odsłania przed widzami kulisy powstawania i próbę zamordowania przez komunistyczny reżim dzieła Andrzeja Żuławskiego. Jednocześnie twórcy nie poprzestają na badaniu samej legendy, ale starają się osadzić opowieść w ramach epoki i odczytać film w kluczu biograficznym, przez pryzmat walki … Czytaj dalej
Choć początki kariery Pawła Łozińskiego sięgają czasów transformacji ustrojowej i nie brak w niej świetnych filmów, z wybitnym Miejscem urodzenia na czele, do powszechnej świadomości polskiego widza reżyser dostał się dopiero w 2016 roku za sprawą znakomitego, choć kontrowersyjnego dokumentu Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham. Po 5 latach cierpliwego czekania jego entuzjaści mogą … Czytaj dalej
Gdy ogłoszono, że z okazji retrospektywy Chantal Akerman na 21. edycji festiwalu Nowe Horyzonty zostanie wydana książka, mojej radości nie było końca. Nie zmąciło jej nawet małe zaskoczenie, że nie jest to żadna pozycja filmoznawcza na temat jej twórczości, ani nawet „Autoportrait en cinéaste” (Autoportret filmowca) z 2004 roku, ale napisana niedługo przed śmiercią autobiograficzna … Czytaj dalej
Jednym z najgłośniejszych tytułów, jakie pojawiły się w programie tegorocznych Nowych Horyzontów, był „Bohater”, najnowszy film Asghara Farhadiego. Oczekiwania wobec tej produkcji są uzasadnione, nie tylko przez reputację, jaką cieszy się zdobywca dwóch Oscarów za najlepszy film nieanglojęzyczny, ale również z uwagi na nagrodę Grand Prix, którą jego najnowszy obraz otrzymał na festiwalu w Cannes. … Czytaj dalej
W nowohoryzontowej sekcji Odkrycia umieszczono nagrodzony wcześniej w Sundance maltański film Luzzu. Kinematografia z tego niewielkiego wyspiarskiego kraju została zdominowana przez superprodukcje hollywoodzkie, chętnie korzystające ze świetnie zachowanych twierdz oraz pięknego wybrzeża. Tym bardziej wart uwagi jest debiut Alexa Camilleriego, choć zawodowo związanego ze Stanami Zjednoczonymi, to jednak pochodzącego z byłej brytyjskiej kolonii. Młody twórca … Czytaj dalej
Irańska Ziemia jałowa w reżyserii Ahmada Bahramiego przywędrowała do nowohoryzontowego konkursu z zeszłoroczonego festiwalu w Wenecji, na którym okazała się podwójnym zwycięzcą sekcji Orizzonti, zdobywając uznanie zarówno jury, jak i krytyków z FIPRESCI. We Wrocławiu jurorzy co prawda produkcji nie nagrodzili, ale i tak wyróżniła się ona spośród konkursowej stawki, o czym świadczyć może nagroda … Czytaj dalej
Jedną z największych sensacji zeszłego roku był wyprodukowany przez samego Carlosa Reygadasa Początek. Gruziński film w reżyserii debiutantki Dei Kulumbegashvili najpierw został wybrany do selekcji Cannes (festiwal się jak wiadomo nie odbył), a następnie pokazywany był m.in. w Toronto (nagroda FIPRESCI) czy San Sebastián (nie tylko Złota Muszla, ale też trzy inne laury). Po raz … Czytaj dalej
Twórcom Ataku paniki (2017) zarzucano kopiowanie pomysłu wyprodukowanych przez Pedro Almodóvara Dzikich historii (2014). Tę krytykę należałoby jednak przekierować na kRAJ, bo to właśnie tutaj doszło do przeniesienia na polskie warunki „przekraczania granic wytrzymałości” bohaterów. Najnowszy film warszawskiej filmówki wiele jednak różni od argentyńskiego kandydata do Oscara. Między innymi fakt, że składa się z nieco … Czytaj dalej
W świetle dnia, debiutancki obraz Dénesa Nagya, który przyniósł mu nagrodę Srebrnego Niedźwiedzia za reżyserię podczas tegorocznego festiwalu Berlinale, jest kolejnym dowodem na to, że nikt nie potrafi malować wojennych portretów tak jak od dekad robią to Węgrzy – bez krzty romantyzacji abstrakcyjnego zbiorowego bohatera, za to z pełną inwestycją w egzystencjalny dramat jednostki, służący … Czytaj dalej
Oczy precz to drugi film izraelskiej reżyserki Hadas Ben Aroyi, pokazywany wcześniej w berlińskiej sekcji Panorama, a teraz w nowohoryzontowym paśmie „Trzecie Oko”, którego motywem przewodnim w tym roku jest kobieca autonomia seksualna. Podobnie jak w przypadku debiutu pełnometrażowego, Ludzi, którzy nie są mną, autorka przygląda się schyłkowemu pokoleniu millenialsów, w powolnej i gorzkiej medytacji … Czytaj dalej
Dziewczyna i pająk, dwukrotnie nagrodzony w sekcji Encounters tegorocznej edycji Berlinale i wyświetlany dla polskiej widowni podczas festiwalu Nowe Horyzonty, jest nowoczesnym przykładem kina kombinatoryki, nie skrywającym konceptualnej ramy pod znoszonym płaszczem oniryzmu, z którego dziur wychylają głowy białe myszki i szyjki niedopitych butelek. Narracji szwajcarskiego filmu bliżej więc do wczesnych eksperymentów Greenawaya, jak Spacer … Czytaj dalej
Pokazywany właśnie na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach w konkursie East of the West najnowszy film Grzegorza Jaroszuka Bliscy jest już drugim filmem pełnometrażowym twórcy. Reżyser wyraźnie lepiej czuje się w krótkich formach, bowiem najlepiej przyjętym przez krytykę oraz publiczność jego obrazem pozostają Opowieści z chłodni dostrzeżone mi.in. w Locarno oraz przez Europejską Akademię … Czytaj dalej
Limbo to termin używany w teologii chrześcijańskiej na określenie otchłani, w jakiej znajdują się dusze zmarłych, które nie trafiają ani do piekła, ani do czyśćca, ani do nieba. Korzenie tej idei tkwią jeszcze w Biblii hebrajskiej, która podobną otchłań nazywa Szeolem. Jest to miejsce swoistego zawieszenia między bytem a niebytem, w którym nie ma mowy … Czytaj dalej
Nagrodzone na festiwalu w Cannes w sekcji Tygodnia Krytyki oraz wyróżnione w konkursie festiwalu Nowe Horyzonty Pióra w reżyserii Omara El Zohairiego to inspirowana motywami literackimi z utworów Franza Kafki, egipska opowieść o przemianie mężczyzny w kurę i beznadziejnej walce kobiety w groteskowo męskim świecie iluzji i pieniądza, którego krajobraz zdobią fabryczne kominy. W tym … Czytaj dalej
W debiucie Panaha Panahiego, który znalazł się w sekcji „Odkrycia” Nowych Horyzontów, w pewnym momencie pada pytanie o najlepsze dzieło w dziejach kina. Pozwólcie, że zdradzę, iż bohater, któremu ono zostaje zadane, wskazuje 2001: Odyseję kosmiczną Kubricka. Nie jest to oczywiście przypadek, gdyż reżyser wyraźnie chce, byśmy mieli w pamięci ten film, oglądając W drogę!. … Czytaj dalej
Część nowohoryzontowej publiczności może pamiętać film Johanna Lurfa pod niecodziennym tytułem ★ [NASZA MINIRECENZJA], wyświetlany na dwóch poprzednich stacjonarnych edycjach festiwalu (w 2018 we Froncie Wizualnym, w 2019 w dłuższej wersji w sekcji Sezon). Trudno nie wspomnieć tej kinofilskiej podróży po rozgwieżdżonym niebie przy okazji pokazywanego w tegorocznej odsłonie Frontu Na Księżyc w reżyserii Tadhga … Czytaj dalej
Rustykalne przestrzenie umierających wsi, których zabobony i rytuały sprzyjają społecznej alienacji względem postępującego kosmopolityzmu są nierzadko enklawą porządku opartego na wierze w patriarchalny fundament – toteż wielu filmowców, także polskich, obierało je sobie za tło dla egzystencjalnych dramatów o filozoficznym podłożu, okrytych szatą magicznego realizmu. Nie inaczej czyni Ainhoa Rodríguez w imponującym fabularnym debiucie reżyserskim. … Czytaj dalej
O tym że portugalskie kino jest jednym z najciekawszych w Europie nie trzeba nikogo przekonywać. Takie nazwiska jak Pedro Costa, João Pedro Rodrigues czy Miguel Gomes od lat stanowią marki same w sobie. Susana Nobre póki co jest nazwiskiem raczej anonimowym, ale już w swojej drugiej fabule p.t. Przejażdżka z Jackiem przedstawia się widzom jako … Czytaj dalej
Urodzony w Stanach, półargentyńczyk-półlibańczyk. Czy to się nie nazywa Obywatel Świata? Dodajmy, że chociaż wychował się w Libanie – to nie w Bejrucie, a w portowym miasteczku Al-Batrun na północy kraju. Tam też George Peter Barbari zrealizował swój pierwszy pełny metraż – paradoksalny, prowokacyjny, zabawny i zmuszający do refleksji. Śmierć niewinności i grzech nieistnienia pokazywane … Czytaj dalej
Powrót kontrowersyjnego francuskiego reżysera do zestawienia konkursowego Nowych Horyzontów był wyczekiwany przez garstkę widzów, którym etyczna debata nie przysłoniła oczu na formalne piękno, operatorską wyobraźnię i wrażliwość na dylematy klasowe, jakie przyczyniły się do artystycznego sukcesu debiutanckiego Oddechu, nagrodzonego w Wenecji za osiągnięcia w plastycznym kreowaniu magicznego środowiska. Po osiemnastu latach Damien Odoul wraca na … Czytaj dalej
Odpowiadając na tytułowe pytanie przeboju When Do I Get To Sing ‘My Way’?, którym autorzy filmu nawiązują do wykonań tego kultowego utworu przez Sinatrę i Sida Viciousa, należałoby stwierdzić, że ten czas właśnie nadszedł. Przynajmniej z perspektywy dzisiejszego słuchacza bowiem ciągła rewolucja estetyczna i nieustanna metamorfoza stylu Sparks przysporzyła im wielokrotnych wzlotów i upadków. Dowodem … Czytaj dalej
Są nazwiska, których każdy nowy projekt ekscytuje, które stanowią gwarancję nie tylko jakości, ale i intelektualnego poziomu. Jednym z nich jest prawdopodobnie najbardziej elektryzujący twórca współczesnego portugalskiego arthouse’u – Miguel Gomes. Chociaż do tej pory zrealizował ledwie sześć niezależnych projektów pełnometrażowych, to prawie każdy z nich był wielkim wydarzeniem. Wystarczy wspomnieć o inspirowanym kinem niemym … Czytaj dalej
Co jest najbardziej przerażające dla człowieka? Przemoc seksualna (Nieodwracalne), samotność (Wkraczając w pustkę), porzucenie (Love), zatracenie (Climax)? Jeden z najwybitniejszych twórców francuskiego kina w tym stuleciu – Gaspar Noé eksploruje to pytanie przez całą swoją karierę. Teraz zbliżając się już do sześćdziesiątki, przychodzi z kolejnym pomysłem na odpowiedź. Starość. Vortex to tytuł bardzo wyróżniający się w … Czytaj dalej
Najnowszy film Denisa Côté, prezentowany na tegorocznej edycji festiwalu Berlinale, jest świetnym i namacalnym, bo nadal świeżym, przykładem, jak czas wpływa na odbiór oraz interpretację dzieła. Scenariusz napisany kilka lat wcześniej i tytuł Hygiène sociale nabierają zupełnie nowego brzmienia w atmosferze globalnej pandemii. Forma narracji za pomocą frontalnych tableaux z maksymalnie trzyosobowymi kompozycjami i zachowaną … Czytaj dalej
W ostatnich latach brytyjski niezależny horror przeżywa prawdziwy renesans. Filmy takie jak Saint Maud, Przebudzenie dusz, His House, czy Under the Shadow pokazały, że za bardzo małe pieniądze można tworzyć porywające i oryginalne kino grozy. Co istotne wszystkie te obrazy były dziełami debiutantów, w dużej mierze bardzo młodych. W odróżnieniu od nowego horroru amerykańskiego, propozycje … Czytaj dalej
Julian Radlmaier w swojej Samokrytyce burżuazyjnego psa (prezentowanej na Nowych Horyzontach w 2018 roku) pokazał się jako jeden z ciekawszych młodych głosów nie tylko niemieckiego, ale europejskiego kina. Niczym u Eugène’a Greena oszczędna scenografia i jeszcze bardziej minimalistyczna gra aktorska służyła uwypukleniu świetnych groteskowych dialogów będących satyrą z komunistycznych pozycji na współczesną Europę. W kolejnej … Czytaj dalej
Nurt coming-of-age jest ostatnimi czasy hurtowo eksploatowany przez autorów, którzy z wykalkulowaną precyzją mierzą w docelową grupę odbiorców i traktują aktualnie gorące wątki społecznych debat jako tło dla poczynań nastoletnich bohaterów ich opowieści. Trudno więc przejść obojętnie obok tak niezależnego, szczerego i silnie sprzeciwiającego się temu trendowi debiutu, jakim jest Szesnaście mgnień wiosny, portretujący romans … Czytaj dalej
Język jako przedmiot badań kulturowych przez lata zajmował czołowe miejsce w dyskursie naukowym, czego echa pobrzmiewają również w filmie – w utworach eksplorujących zarówno fenomen komunikacji, jej percepcji, jak i własną medialną rolę. Jedni twórcy podchodzą do tematu z odrobiną ironii, jak Raúl Ruiz w Het Dak van de Walvis, drudzy szukają w semiotycznej dekonstrukcji … Czytaj dalej
Podczas XXII Letnich Igrzysk Olimpijskich odbywających się w stolicy Związku Radzieckiego na najwyższym stopniu podium stawało trzech Polaków: Jan Kowalczyk, Bronisław Malinowski i Władysław Kozakiewicz. Chociaż miejsca w annałach naszego sportu nie można odmówić żadnemu z tej trójki, bez wątpienia tylko ostatni z nich do dziś ma miejsce w zbiorowej świadomości mieszkańców kraju nad Wisłą, … Czytaj dalej
Chociaż nurt kina opartego o przeciwstawianie sobie dwóch skrajnie różnych postaci, najlepiej pochodzących z innych środowisk i klas społecznych, jest tak stary jak kino, to kasowy sukces francuskich Nietykalnych dał mu drugie życie i narzucił bardzo specyficzne dodatkowe warunki: różnice wieku, wymóg „upośledzenia” lepiej sytuowanego bohatera, czy różnice ras. Od linijki realizuje je pokazywane w … Czytaj dalej
Cała kariera Seana Bakera, prawdopodobnie najciekawszego i najbardziej utalentowanego amerykańskiego reżysera kina niezależnego młodego pokolenia, jest związana ze społecznymi dołami i sexworkingiem. Wybitna debiutancka Mandarynka przenosiła nas w świat transseksualnych prostytutek z Los Angeles. W The Florida Project portretował życie dzieci, których pozbawieni nadziei rodzice łapią wszelkie fuchy na obrzeżach Disneylandu. Tym razem przenosimy się … Czytaj dalej
Apichatpong Weerasethakul to już żywy symbol światowego slow cinema. Pierwszy laureat ważnej nagrody reprezentujący ten nurt, człowiek, który wprowadził dużo większą dawkę poezji i metaforyki przy jednoczesnym skróceniu metrażu do długości akceptowalnej dla większej liczby widzów. W 2021 roku przełamał on kolejną granicę i zrealizował film po angielsku, z wielką gwiazdą w roli głównej. Z … Czytaj dalej
Bywają reżyserzy bardzo przywiązani do danej klasy społecznej. Bracia Dardenne, czy Ken Loach zawsze tworzą opowieści o klasie robotniczej, a Woody Allen o wielkomiejskich intelektualistach. Nanniego Morettiego interesują ludzie tacy jak on – wyższa klasa średnia, intelektualne i biurokratyczne elity. Ile można jednak opowiadać o tym samym bez zmęczenia widza? Równo dwie dekady po Złotej … Czytaj dalej
Chociaż Ildikó Enyedi Złotą Kamerę w Cannes zdobyła w 1989 roku, to nigdy nie należała do najbardziej płodnych twórców. Przez 32 lata od swojego debiutu zrealizowała tylko sześć filmów pełnometrażowych, w tym dwa w XXI wieku. Jednym z nich jest Historia mojej żony, jej anglojęzyczny debiut. To adaptacja najbardziej znanej powieści jednego z najważniejszych węgierskich … Czytaj dalej
„To co się dzieje, naprawdę nie istnieje”, śpiewały Elektryczne Gitary i to zdanie, otwierające piosenkę do filmu Kiler najlepiej obrazuje paradoksalność jednego z najlepszych filmów tegorocznego canneńskiego konkursu głównego – Paryża, 13 dzielnicy Jacques’a Audiarda. Zbliżający się już do siedemdziesiątki Audiard wciąż pozostaje jednym z najlepszych i najbardziej uniwersalnych francuskich reżyserów. Pomimo podeszłego wieku, do … Czytaj dalej
Po przebojowym debiucie p.t. Mięso oraz świetnym zwiastunie swojego drugiego projektu młoda francuska reżyserka Julia Ducournau stała się jednym z najbardziej oczekiwanych nazwisk tegorocznego festiwalu w Cannes. Środowa premiera jej Titane była jednym z niewielu wypełnionych w stu procentach pokazów na festiwalu, a fala poseansowego zachwytu zalała całe Lazurowe Wybrzeże. Czy słusznie? Ostatnimi czasy na … Czytaj dalej
U progu trzeciej dekady XXI wieku coraz chętniej spoglądamy na, pozornie, niewinne czasy przeszłości. Próbujemy rozliczać to, co nas lub naszych rodziców kształtowało i co odpowiada za zastaną teraz, często niezbyt wesołą, rzeczywistość. Z latami 90. łączy ludzi współczesnych pewna paradoksalna, antynomiczna relacja miłości-nienawiści. Kojarzymy z nimi zarówno biedę i desperację, jak i naiwną ideowość. … Czytaj dalej
Haruki Murakami to autor niezwykle paradoksalny. Z jednej strony rokrocznie jest jednym z głównych faworytów do otrzymania literackiego Nobla, z drugiej wielu ma go za grafomana i porównuje nawet do Paulo Coelho. Jest zdecydowanie najbardziej uznanym japońskim pisarzem współczesnym, ale dużo większym mirem cieszy się za granicą niż w ojczystej Japonii. Jedno jest pewne w … Czytaj dalej
Postpandemiczny 2021 rok jest pełen paradoksów. Jednym z nich jest fakt, że na sali wypełnionej w 1/3 objętości odbył się pokaz prasowy jednego z bardziej zaangażowanych i związanych z polityką filmów tegorocznego konkursu głównego w Cannes. Był to pokaz… najnowszego filmu Wesa Andersona. Kolejnym z takich paradoksów jest fakt, że znany z cukierkowej estetyki Amerykanin … Czytaj dalej
Nostalgia za latami dziewięćdziesiątymi rośnie w siłę. W jej rozwoju niewątpliwie pomogło silne skojarzenie w Europie Wschodniej tej dekady z wolnością osobistą, tak upragnioną w erze pandemii. Gdy na Netflixie sukcesy święci Rojst ’97, a do kin wchodzą sequele Kosmicznego meczu i Mustanga z Dzikiej Dolny, na festiwalu w Cannes swoją premierę ma film o … Czytaj dalej
Granica między tym co biograficzne, a fikcyjne w sztuce jest bardzo niejasna. Niektórzy krytycy nawet posuwają się do interpretowania wszystkiego w takim kluczu, a w monografiach autorów umieszczają ustępy poświęcone dziadkowi twórcy, czy sportowym upodobaniom ojca. Ta cienka linia fascynuje także reżyserów, czego najlepszym i najaktualniejszym przykładem jest Wyspa Bergmana, która właśnie miała premierę na … Czytaj dalej
Joachim Trier przedstawił się światu w 2006 roku gdy w Karlowych Warach premierę miało jego Reprise. Od początku raz jeszcze… W debiucie perfekcyjnie uchwycił pokoleniowy moment ludzi urodzonych w drugiej połowie lat 80., którzy w szczycie koniunkturalnej bańki, jeszcze lata przed wybuchem kryzysu, wchodzą w dorosłość z własnymi marzeniami, oczekiwaniami i planami. Później kariera Norwega … Czytaj dalej
Epidemie sprzyjają pragnieniom eskapistyczno-hedonistycznym. Podczas epidemii dżumy we Florencji w XIV wieku napisano Dekameron. Podczas kolejnej w wieku XVI Włochy obiegła historia rozwiązłej lesbijki – przeoryszy klasztoru Matki Bożej Benedetty Carlini. A na początku wieku XXI podczas kolejnej epidemii Paul Verhoeven na kanwie tej historii stworzył erotyczny thriller polityczny Benedetta, który swoją światową premierę miał … Czytaj dalej
Miniony rok w Polsce upłynął pod znakiem aborcji. Walka o prawo do tego chyba najbardziej kontrowersyjnego zabiegu medycznego wyprowadziła na ulice setki tysięcy Polek i Polaków, aktywizując niezależnie od przekonań religijnych, poglądów politycznych i klasowej przynależności. W bardzo ciekawej formie na tapet temat prawa do aborcji bierze pierwszy tegoroczny wielki faworyty do Złotej Palmy – … Czytaj dalej
Czy ktokolwiek bardziej gardzi swoją ojczyzną niż prawdziwy patriota? Pytanie to towarzyszy wielu współczesnym filmowcom, uwięzionym pomiędzy miłością do miejsca, w którym się wychowali, a nienawiścią do rządowych narracji, narodowych przywar i codziennych absurdów. Wielu wielkich, jak Radu Jude, czy Elia Suleiman, zrobiło sobie z tego tematu swój znak rozpoznawczy. Po ambiwalentnych w stosunku do … Czytaj dalej
Gdy trwają kolejne canneńskie emocje związane z premierami filmów utytułowanych i cenionych twórców a także tych mniej znanych ale równie zdolnych, do naszych kin trafiają tytuły z zeszłorocznej selekcji festiwalu. Wśród nich DNA Maïwenn, aktorki, scenarzystki i reżyserki, którą pamiętać możemy z epizodycznych ról w filmach Luca Bessona, ale przede wszystkim jako twórczynię nagrodzonych w … Czytaj dalej
Mało jest we współczesnym kinie tak bardzo poszukujących twórców jak François Ozon. Chociaż od samego początku wierny jest podobnym tematom, to formalnie i gatunkowo kolejne jego dzieła są zróżnicowane do tego stopnia, że niektórzy nawet żartują, że niczym Lem – Ozon to tak naprawdę kilku różnych twórców pod jednym pseudonimem. Pokazywane w konkursie głównym festiwalu … Czytaj dalej
Doczekaliśmy się w końcu nowego dzieła Leosa Caraxa i powrotu reżysera na festiwale po tych wszystkich latach, które minęły od sukcesu Holy Motors. Premiera odbyła się niemal jednocześnie podczas canneńskiego święta filmu i w lokalnych kinach w całej Polsce (co jest precedensem wartym odnotowania), a Annette okazało się utworem tak szalenie kreatywnym, co szalenie polaryzującym … Czytaj dalej
Trudno powiedzieć coś świeżego o Ameryce i jej patologiach. Rokrocznie powstają dziesiątki udanych i setki chybionych filmów próbujących uchwycić ciemne strony tego najbardziej medialnego państwa świata. Zaskakująco często biorą się za to Europejczycy, na gruncie dokumentu wyróżnić możemy zwłaszcza Włocha Roberto Minerviniego (Co zrobisz, gdy świat stanie w ogniu?, Po drugiej stronie). Czy będący jeszcze … Czytaj dalej
Mieliśmy wspaniałą siódemkę, w której James Wan rzucał nami o glebę wraz z fikołkującą kamerą, pokazywał nam zdecydowanie za dużo miniówek, kasował auto warte trzy bańki, a cały świat żegnał Paula Walkera. Później była już nieco wtórna i posępna ósemka, w której F. Gary Gray po raz wtóry zabijał Domowi dziewczynę, by dać mu motywację, … Czytaj dalej
Capitu e o capitulo to najnowsze dzieło Júlio Bressane – brazylijskiej twarzy kina awangardowego, głównego przedstawiciela cinema marginal (ruchu konkurencyjnego dla osławionego cinema nuovo). Reżyser nadal pozostaje w cieniu wielkich nazwisk filmowej rewolucji lat 60. oraz wymyka się kinofilskiemu i naukowemu dyskursowi w Polsce, chociaż do dziś prezentuje niesamowitą twórczą witalność i systematycznie pojawia się … Czytaj dalej
Górnolotne porównania w tytule, płomienne przemowy, trochę zapomniana historia męczeńskiej śmierci wielkiego aktywisty – czy Judasz i Czarny Mesjasz to kolejna Selma? Film powszechnie chwalony, hojnie obdarowywany przymiotnikami „ważny” i „potrzebny”, pojawiający się w pokłosiu kulminacji napięć społecznych rozpalających kraj, ze wszech miar poprawny rzemieślniczo, w sam raz na Black History Month… a jednak tak … Czytaj dalej
François Ozon już od lat ma status ikony francuskiego kina i trzeba przyznać, że swoją renomę stara się wykorzystać jak tylko może, z niebywałą regularnością dostarczając kolejne filmy na najważniejsze europejskie festiwale. W zeszłym roku co prawda impreza w Cannes się nie odbyła, ale dyrekcja postanowiła mimo wszystko ogłosić oficjalną selekcję, w której prezentowany był … Czytaj dalej
Większość spośród najpopularniejszych filmów o nastolatkach z ostatnich kilku lat swoją przygodę rozpoczynało w Utah, na festiwalu Sundance. Debiut fabularny Dawida Nickela jest jednak czymś więcej, niż niezależnym, niskobudżetowym, zaangażowanym społecznie filmem o młodych ludziach. To przede wszystkim bardzo rzadkie w naszym kraju, naprawdę udane kino inicjacyjne. Kino, które zamiast oceniać dokonania bohaterów, wręcz cieszy … Czytaj dalej
“Nie wiemy w jakiej sekcji pokazywany byłby Sweat, gdyby zeszłoroczne Cannes się odbyło. Gdybym miał obstawiać, byłaby to Un Certain Regard” – tak o wyprodukowanym przez siebie filmie wypowiedział się Mariusz Włodarski podczas jednego ze spotkań po seansie. Czy najnowszy film Magnusa Von Horna opowiadający o losach młodej influencerki, Sylwii Zając, zasługiwał jednak na to, … Czytaj dalej
Pandemia, która przetacza się już od półtora roku przez naszą piękną planetę pośród wielu swoich negatywnych (a także kilku pozytywnych) skutków może zapisać przyśpieszenie rozwoju streamingu. Nagłe zamknięcie kin zmusiło producentów do przyśpieszania starań o możliwie szybkie i zyskowne wykrojenie części posiadanego przez Netflixa tortu. Warner zintensyfikował swoje starania w celu spopularyzowania swojego nowego serwisu … Czytaj dalej
Każdy naród nosi w sobie pierwiastek wspólnotowego lęku spowodowanego tragedią, która odcisnęła swoje piętno na jego obywatelach. Żadne wydarzenie nie połączyło i nie podzieliło jednocześnie tak mocno Polaków jak katastrofa w Smoleńsku. Francuzi wciąż muszą mierzyć się z traumami spowodowanymi przez zamach na redakcję Charlie Hebdo. W Norwegii na szczęście do polaryzacji społeczeństwa nie doszło … Czytaj dalej
Berlinale przynosi nam nie tylko artystyczne fabuły ale także bardzo ciekawe dokumenty. Jednym z nich jest Długa droga do domu, czyli opowieść o patologiach amerykańskiej prowincji oczami artysty, który się z niej wyrwał. Film znalazł się w programie tegorocznego Krakowskiego Festiwalu Filmowego, a wcześniej umieszczony został na liście dziesięciu pełnosalowych pereł Berlinale. Czemu warto go … Czytaj dalej
Filmy poruszające temat niepełnosprawności, zwarzywszy jego na delikatność, mogą cieszyć się u widowni swojego rodzaju immunitetem, co pokazał, chociażby przypadek fenomenalnie przyjętych “Nietykalnych” . Nawet jeżeli nie są to produkcje szczególnie udane, nikt nie chce ich przesadnie krytykować, ze względu na ich dobre intencje i zwrócenie uwagi na problemy wykluczonej grupy, która zresztą jest chyba … Czytaj dalej
Kino niejednokrotnie podejmowało próby oddania „odmiennych stanów świadomości”: czy były to wizje senne, narkotyczne i mistyczne czy zaburzenia psychiczne w rodzaju rozszczepienia jaźni albo utraty pamięci. Francuski prozaik, dramatopisarz i scenarzysta, Florian Zeller podjął temat demencji starczej najpierw w święcącej sukcesy sztuce teatralnej, by wreszcie przenieść ją na ekran, debiutując „Ojcem” w roli reżysera. Głównego … Czytaj dalej
Nomadland Chloé Zhao to bez wątpienia jedna z najbardziej oczekiwanych premier najbliższych miesięcy. Film ma już na koncie m.in. weneckiego Złotego Lwa, nagrodę publiczności na MFF w Toronto oraz dwa Złote Globy i jest na prostej drodze do sukcesów w najważniejszych kategoriach oscarowych. Jednak na pierwszy rzut oka ten skromny dramat o współczesnych nomadach wydaje … Czytaj dalej
Światowa pandemia bez cienia wątpliwości negatywnie odbiła się na branży filmowej. Są jednak pojedyncze produkcje, które dość przypadkiem na tych okolicznościach zyskały i dość nieoczywistym wygranym tej sytuacji jest nominowany do dwóch Oscarów rumuński Kolektyw. Obraz dobitnie pokazujący, jak ważna jest sprawnie działający system opieki zdrowotnej oraz transparentność decyzji polityków i dyrektorów, mające bezpośredni wpływ … Czytaj dalej
Wyżynę Ozark położoną w środkowej części Stanów Zjednoczonych całemu światu przedstawił Netflix w nazwanym na jej cześć serialu autorstwa Billa Dubuqe. Tam WASP-owska dobrze prosperująca, acz uwikłana w nielegalne interesy rodzina wyjeżdżała do położonego właśnie w tej krainie geograficznej kurortu, by na zlecenie mafii wyprać dużą ilość gotówki. Całkowicie inny obraz tego regionu odmalowuje w … Czytaj dalej
Niedawno odbyło się rozdanie nagród Goya, czyli hiszpańskiego odpowiednika Oscarów. Najwięcej nominacji zgromadził film Adú dostępny w ofercie serwisu Netflix, czy warto sięgnąć po drugą fabułę Salvadora Calvo, która przyniosła mu statuetkę dla najlepszego reżysera roku w swojej ojczyźnie? Salvador Calvo mimo pięćdziesięciu lat na karku nie jest zbyt rozpoznawalny poza swoją ojczyzną. Reżyserii uczył … Czytaj dalej
Debiut reżyserski Emerald Fennell, aktorki (znanej m.in. z roli Camilli Parker Bowles w The Crown) oraz producentki i scenarzystki brawurowego serialu szpiegowskiego Obsesja Eve, to jeden z najbardziej zwodniczych i nietuzinkowych projektów, jakie Hollywood wypuściło od dawna. Pierwsze zerknięcie na tytuł i plakat budzi skojarzenia co najmniej z jakąś motywacyjną bajką o rzutkiej businesswoman przebijającej … Czytaj dalej
Pete Docter, twórca takich animacji jak Odlot czy W głowie się nie mieści pozwala nam zagłębić się po raz kolejny w rozważania nad sprawami ostatecznymi i czyni to z ujmującą wrażliwością. Co w duszy gra to nowa produkcja Pixara, na seans kinowy której zostało nam niewiele czasu (przynajmniej w Warszawie). Warto go wykorzystać i dowiedzieć … Czytaj dalej