W 2010 roku uznany hiszpański reżyser Fernando Trueba połączył siły z animatorem Javierem Mariscalem by zachwycić świat Chico i Rita. W tym osadzonym na przełomie lat 40. i 50. animowanym romansie oddali hołd kubańskiej muzyce tego okresu. Po kilkunastu latach powrócili do współpracy, znów łącząc politykę, miłość i latynoską muzykę drugiej połowy XX wieku. Czy … Czytaj dalej
Co byś zrobił, by żyć? To pytanie od lat przeraża i zmusza do myślenia. Oparło się na nim kino survivalowe, literatura (chociażby w słynnym opowiadaniu Najniebezpieczniejsza gra Richarda Connella), a Hollywood sprowadziło je do zalanego krwią absurdu serii Piła. J.A. Bayona postanawia w Śnieżnym bractwie przywrócić mu pierwotny ciężar. Gdy nic nie masz, czy będziesz … Czytaj dalej
Na końcówkę wakacji przenosimy się do 1963, by z naszym Projektem: Klasyka podsumować najciekawsze tytuły roku. To dosyć wyjątkowa odsłona, bo w TOP 10 nie znalazło się miejsce dla ani jednego obrazu pochodzącego z USA. Niech stanowi to dowód, z jak dobrym czasem dla europejskiego kina mamy do czynienia. Na naszej liście zebraliśmy zarówno arcydzieła … Czytaj dalej
Hiszpański grafik, autor komiksów i reżyser Alberto Vázquez zachwycił świat w 2015 roku swoim postapokaliptycznym animowanym horrorem psychologicznym Psychonauci, zapomniane dzieci. Teraz powraca w pokazywanym na Octopus Film Festival drugim pełnym metrażu – Wojnie jednorożców. Czy nagrodzona Goyą produkcja, którą na jesieni do kin wprowadzi Velvet Spoon, to kolejny artystyczny sukces? Eksploracja najgorszych cech ludzkiej … Czytaj dalej
Końcówkę czerwca umilimy Wam powrotem do roku 1983. W naszym Projekcie: Klasyka przybliżamy filmy takich twórców jak Raúl Ruiz, Francis Ford Coppola, Shôhei Imamura, Chris Marker, Edward Yang, Ettore Scola, Alain Tanner, Víctor Erice, Paul Verhoeven, Gerald Kargl i David Perlov. Dzięki ich wyobraźni wspólnie będziemy wizytować Warszawę, Valparaíso, Dakar, Lizbonę i małe miasteczko w … Czytaj dalej
W Mantykorze, najnowszym dziele Carlosa Vermuta (Magical Girl, Kto ci zaśpiewa), obserwujemy rodzące się uczucie między dwojgiem młodych ludzi, nad którym wisi jednak miecz Damoklesa. Tajemnice skrywane przez oboje kochanków wystawią na próby tę świeżą relację. Hiszpański twórca inspirował się przy tym nietypowym romansie… opowieściami o wilkołakach. Film pokazywano na festiwalach w Toronto, Londynie czy … Czytaj dalej
Próby oddania emocjonalnych stanów związanych z procesem dojrzewania to niezwykle wdzięczny, choć też ryzykowny, temat dla kina. W pokazywanym podczas Tygodnia Kina Hiszpańskiego W sieci (Las gentiles) Santiego Amodeo młodzieńcza energia zostaje połączona z zapatrzeniem w technologię i czającymi się ciągotami ku destrukcji. Obraz miał premierę na festiwalu w Sewilli, a następnie był pokazany m.in. … Czytaj dalej
20.000 especies de abejas, fabularny debiut baskijskiej reżyserki, Estibaliz Urresoli Solaguren, walczący o Złotego Niedźwiedzia w konkursie głównym tegorocznego Berlinale, jest tytułem idealnie wpisującym się w konwencję niemieckiego festiwalu, lubiącego się w kinie społecznym, stojącym na straży wyższych wartości. Czy opowieść o kształtowaniu się tożsamości płciowej, manifestowaniu swojej odrębności i trudnej drodze do wolności, skąpana … Czytaj dalej
W swoim najnowszym filmie Albert Serra zamienił libertyńską Francję, która do tej pory pozostawała głównym obiektem jego fabularnych fascynacji, na rajsko-industrialny krajobraz Tahiti. Reżyser, od lat pozostający jednym z niewielu twórców odnajdujących świeże narracje polityczne w kinie, tym razem swój wzrok skierował na byłą kolonię Republiki, Polinezję Francuską, a przede wszystkim zachowane w pamięci jej … Czytaj dalej
Grono filmowych matek Almodóvara nieustannie się powiększa. Czasem rodzicielka stanowi centrum dzieła jak Raimunda w Volver czy Gloria w Czym sobie na to zasłużyłam?, innym razem jest główną bohaterką reminiscencji swojego dziecka jak Jacinta w Bólu i blasku lub Isabel w Drżącym ciele. Pozostaje jednak niezmiennie obecna, czuwająca nad życiem potomstwa niczym tajemniczy demiurg. Nie … Czytaj dalej
Tegoroczne Berlinale należy do rolników. Pisaliśmy już o alpejskim obrazie wsi w Drii Winter, a na dniach spodziewajcie się recenzji chińskiego Return to Dust. Na pierwszy ogień jednak warto powiedzieć parę słów o elegii dla wsi europejskiej – Alcarràs Carli Simón. Katalońska reżyserka przed kilkoma laty opuszczała już Berlin z niemal wszystkimi możliwymi w tamtym … Czytaj dalej
Kolejna edycja festiwalu w Rotterdamie musiała się niestety przenieść do sieci. Trudno narzekać na łatwość, z jaką w domowym zaciszu można obejrzeć wybrane filmy, aczkolwiek wiele z nich domaga się reakcji pełnej sali i zasługuje na rozmiar prawdziwego kinowego ekranu. Najciekawszym z nich poświęciłem osobne teksty:(Recenzje dostępne po kliknięciu w obrazek) Pragnę dodatkowo podzielić się … Czytaj dalej
Jak co roku jedną z bardziej ekscytujących nas kategorii w oscarowym wyścigu jest ta poświęcona filmom międzynarodowym. Podczas trwającego sezonu, który zwieńczy rozgrywająca się 27 marca gala, na starcie stanęło 93. reprezentantów krajów z całego świata, w tym jeden debiutant – Somalia. Jak przyjęło się w ostatnich latach, Akademia przygotowała listę skróconą 15 kandydatów, spośród … Czytaj dalej
Żyjemy w smutnych czasach. Abstrahując od oczywistej pandemii, od lat 90. nierówności społeczne na całym świecie osiągają niebotyczne poziomy i ma to swoje odzwierciedlenie nawet w sporcie. Wielu analityków właśnie w finansowym szklanym suficie upatruje przyczyn fenomenu absolutnej dominacji zawodników urodzonych w latach 80. nad swoimi młodszymi kolegami. Nic dziwnego, że również w kinie gorzkie … Czytaj dalej
Rustykalne przestrzenie umierających wsi, których zabobony i rytuały sprzyjają społecznej alienacji względem postępującego kosmopolityzmu są nierzadko enklawą porządku opartego na wierze w patriarchalny fundament – toteż wielu filmowców, także polskich, obierało je sobie za tło dla egzystencjalnych dramatów o filozoficznym podłożu, okrytych szatą magicznego realizmu. Nie inaczej czyni Ainhoa Rodríguez w imponującym fabularnym debiucie reżyserskim. … Czytaj dalej
Niedawno odbyło się rozdanie nagród Goya, czyli hiszpańskiego odpowiednika Oscarów. Najwięcej nominacji zgromadził film Adú dostępny w ofercie serwisu Netflix, czy warto sięgnąć po drugą fabułę Salvadora Calvo, która przyniosła mu statuetkę dla najlepszego reżysera roku w swojej ojczyźnie? Salvador Calvo mimo pięćdziesięciu lat na karku nie jest zbyt rozpoznawalny poza swoją ojczyzną. Reżyserii uczył … Czytaj dalej
W czasach wszechobecnego marazmu, społecznych podziałów i rosnących w siłę chorób cywilizacyjnych Esteve Soler zamiast stworzyć film ku pokrzepieniu serc napisał scenariusz 7 powodów do ucieczki (od społeczeństwa). Hiszpan będący dramatopisarzem, choć ostatnimi laty szukający swojego miejsca w kinie (np. za sprawą krótkometrażówki „Interior. Familia.”), wraz z Gerardem Quinto wyreżyserował tę czarną komedię. 7 powodów … Czytaj dalej
Hiszpańska wojna domowa lat 30. ubiegłego wieku w ostatnim roku stała się nośnym tematem filmowym. Niedawno pisaliśmy o Póki trwa wojna Alejandro Amenábara, lecz to nie jedyna produkcja dotykająca tego okresu historycznego. Aż piętnaście nominacji do tegorocznych nagród Goya otrzymał Wieczny okop, który dostępny jest w ofercie Netflixa. Czy jest równie udany? To dzieło tria … Czytaj dalej
Pochodzący z Chile Alejandro Amenábar od początku tego stulecia jest prawdopodobnie najbardziej uznanym, po Almodóvarze, hiszpańskim reżyserem. Zasłynął wybitnymi horrorami Teza i Inni, a następnie z mniejszym lub większym szczęściem ruszał po różne gatunki, od melodramatu po kino kostiumowe. Twórca kojarzony dotąd raczej z eskapizmem, wobec brunatnienia świata postanowił wyrazić swój głos w debacie politycznej. … Czytaj dalej
Dehumanizacja pewnych grup społecznych jest w języku debaty publicznej zjawiskiem starym i niestety używanym dość powszechnie. Cele tego zabiegu bywają różne, ale jednym z zakładanych skutków zawsze jest oddalenie odbiorcy od myśli, że sam mógłby być członkiem takiej społeczności. Wśród ludzi regularnie stygmatyzowanych, znajdują się między innymi osoby, które w swoim życiu odbyły wyrok w … Czytaj dalej
Kariera Alfonso Cuaróna biegnie przedziwnym torem. Wychowany w inteligenckiej rodzinie, w jednej z przyjaźniejszych dzielnic stolicy Meksyku, młody reżyser miał dużo możliwości rozwoju. W światek filmowy wszedł z buta, przechodząc między nagradzanym kinem niezależnym, a wysokobudżetowymi ekranizacjami klasycznej prozy. Potem jednorazowo wniósł kasową serię o Harrym Potterze na wyższy poziom filmowego artyzmu, a następnie z … Czytaj dalej
Zwycięzcy nagrody Goya w ostatnich latach nie byli łakomym kąskiem dla polskich dystrybutorów. Jak się okazało kluczem dla przełamania tej niekorzystnej passy hiszpańskiego kina było… nagrodzenie filmu brytyjskiego. Isabel Coixet przed dziesięciu laty zdobyła rozgłos swoim nagrodzonym w Berlinie „Moim życiu beze mnie„. Anglojęzyczny film z udziałem m.in. Marka Ruffalo, celnie wyznaczał kierunek, w jakim … Czytaj dalej
Jaime Rosales to reżyser z całą pewnością znany nowohoryzontowej publiczności. Jeden z jego filmów znalazł się w zeszłorocznej sekcji Lost Lost Lost, a „Samotność” startowała w konkursie podczas szóstej edycji festiwalu. Tym razem jednak swoje oko zawieszamy na pokazywanej premierowo w Cannes „Petrze”, która trafiła do Quinzaine des Réalisateurs, tej samej sekcji co „Climax” skandalisty … Czytaj dalej