Do The Right Thing — recenzja filmu „Nie patrz w górę”

W standardowy film sensacyjny o ratowaniu świata McKay wplótł nie tylko komedię, powrót w rejony, które eksplorował w ostatnich produkcjach – świat mediów i władzy. Podobnie jak w Vice (2018) obrazuje niepodważalny wpływ polityki na nasze życie, uderzając w symetryzm mówiący, że da się być „poza”. W Nie patrz w górę widać zainteresowanie reżysera koncepcjami współczesnych teoretyków i filozofów. Poza podkreśleniem kreacyjnej funkcji mediów społecznościowych, bardzo sprawnie przedstawił także karuzelę stanowisk pomiędzy wojskiem, biznesem, a polityką. Świat nauki, reprezentowany przez obie pierwszoplanowe postaci (laureaci Oscarów Jennifer Lawrence i Leonardo Di Caprio) musi zatem walczyć o przekonanie do swoich racji trzy strony na raz.

Humor u McKaya jest skierowany raczej pod amerykańskie gusta, ale dosyć oderwany od tego, jakim operował w swoich pierwszych produkcjach (Legenda telewizji, Bracia przyrodni). Sporo w nim odniesień do rzeczywistych postaci z pierwszych stron gazet, żartów z kryzysu uzależnień od benzodiazepin, internetowych gagów i zwracania uwagi na nierówności rasowe. W scenariuszu nie zabrakło miejsca dla komentarzy odnośnie politycznej bieżączki zaczynając na kryzysie granicznym z Meksykiem (tutaj jako Chile), a kończąc na wzroście poparcia dla radykalizmów. Wspomniany już wcześniej Hank Corwin stanął przed nie lada wyzwaniem, bo w kilku miejscach cięcia pojawiają się po 4-5 razy na sekundę. Szybkim montażem, przeplatającymi się zbliżeniami i detalami zadbano o dostarczenie widzom suspensu, co zaowocowało rzeczywiście angażującym widowiskiem.