Pocztówki z Brazylii – recenzja filmu „Śpiąc z otwarytymi oczami” – Berlinale 2024

Kiedy kilka tygodni temu mój smartfon postanowił popełnić rytualne samobójstwo, przyśnił mi się znowu Heidegger, mimo że miałem otwarte oczy – wybałuszone wręcz ze złości na kapryśność materii i wielokolorową mozaikę pikseli, jaka objawiła się w miejsce listy kontaktów. Wybicie z automatyzmów zazwyczaj wspomaga przygodność, popycha do działania, a w dłuższej perspektywie po prostu oczyszcza. … Dowiedz się więcej

Wentyl bezpieczeństwa – recenzja filmu „Zasada 34” – Nowe Horyzonty 2023

Zasada 34

Júlia Murat w zeszłym roku osiągnęła największy sukces w dotychczasowej karierze reżyserskiej. W Locarno zdobyła bowiem Złotego Lamparta za najnowszy projekt pt. Zasada 34. Brazylijski film znalazł się w programie tegorocznego festiwalu Nowe Horyzonty w sekcji Avec Plaisir. Brazylijska twórczyni dotychczas nakręciła dwa obrazy: za debiutanckie Opowieści, które żyją tylko w pamięci (2011) otrzymała nagrodę … Dowiedz się więcej

Gra pozorów – recenzja filmu „Private Desert” (zawiera spoilery)

Kiedy Jane Campion dokonywała dekonstrukcji toksycznej męskości w Psich pazurach [NASZA RECENZJA], cofając się do lat dwudziestych XX wieku, Aly Muritiba swoją opowieść o meandrach maczyzmu skonfrontowanych z tłumioną seksualnością osadził we współczesności. Private Desert, brazylijski kandydat do Oscara za ubiegły rok, jest klimatyczną, wielowarstwową opowieścią portretującą dwoje zagubionych ludzi, których dzieli praktycznie wszystko, a … Dowiedz się więcej

Podsumowanie IFFR #2 – najciekawsze filmy wg Marcina Prymasa

rotterdam

Według zapowiedzi dostarczamy drugą część naszych polecanek z festiwalu w Rotterdamie, których należy wypatrywać w dystrybucji, vod czy festiwalach. Dziś przyszła pora na moją listę pięciu ulubionych produkcji. Zapoznajcie się też z listą ulubionych filmów z IFFR stworzoną przez Tomasza Poborcę oraz moją recenzją filmu Amandy Kramer, Please Baby Please:(teksty dostępne po kliknięciu w obrazek) … Dowiedz się więcej

Silent disco bez słuchawek – recenzja filmu „Capitu e o capitulo” – Rotterdam 2021

Capitu e o capitulo to najnowsze dzieło Júlio Bressane – brazylijskiej twarzy kina awangardowego, głównego przedstawiciela cinema marginal (ruchu konkurencyjnego dla osławionego cinema nuovo). Reżyser nadal pozostaje w cieniu wielkich nazwisk filmowej rewolucji lat 60. oraz wymyka się kinofilskiemu i naukowemu dyskursowi w Polsce, chociaż do dziś prezentuje niesamowitą twórczą witalność i systematycznie pojawia się … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1981

Opętanie

Projekt: Klasyka powraca w swojej czwartej odsłonie. Czerwcowy odcinek poświęciliśmy rocznikowi 1981. Wyszło nam zestawienie, w którym widać jak różnorodne i fascynujące było wówczas kino z Europy Wschodniej. W naszym top10 znalazły się bowiem animacja z Węgier, baśń fantasy z Czechosłowacji, jugosłowiańska satyra czy horror kręcony przez Polaka, choć za francuskie pieniądze w Berlinie Zachodnim. … Dowiedz się więcej

Młoda Brazylia – recenzja filmu „Wszyscy zmarli” – Berlinale 2020

1899 to rok przemian, oczekiwań, marzeń, niepewności. Jak każdy przełom stuleci prowokował do zadawania sobie pytań fundamentalnych, fantazjowania o tym, co może jeszcze nastąpić. Takie właśnie myśli ma Isabel (Thaia Perez), głowa rodziny Soareses, niegdyś wielkich posiadaczy ziemskich, twórców kawowego imperium. Upadek rodziny Soaresów oraz kwestia rasizmu i podejście do niewolnictwa w kraju, który dopiero … Dowiedz się więcej

Odcienie tęsknoty – recenzja filmu „Niewidoczne życie sióstr Gusmão”

Kino brazylijskie nie jest w naszym kraju zbyt popularne, ale kiedy już się pojawia, zdecydowanie warto się z nim zmierzyć. W ostatnich latach mogliśmy oglądać np. świetnego „Aquariusa” z wielką kreacją Soni Bragi czy nie w pełni udane, ale estetycznie nakręcone „Hard Paint”, zaś tej jesieni do kin trafiło „Niewidoczne życie sióstr Gusmão” – nagrodzone … Dowiedz się więcej

Krótki format: Hard Paint

„Hard Paint”, reż. Filipe Matzembacher, Marcio Reolon Ocena: 3/5 Mimo nieustannie napływających filmów z kategorii LGBT, sportretowanie relacji homoseksualnej w sposób pozbawiony pretensjonalności, wzbudzając po drodze empatię w dalszym ciągu stanowi wyzwanie dla twórców. „Hard Paint” to nie tylko opowieść o samotności odizolowanych jednostek, które odnajdują swobodę gdzieś po ciemnej stronie internetu, unikając narażenia się … Dowiedz się więcej

Czas rozpadu – recenzja filmu „Loveling” – Transatlantyk 2018

Założywszy rodzinę, musimy zaakceptować również to, iż nasza praca pójdzie na marne. Dzieci nie będą nami, nie będą nas wiecznie słuchać, a co najgorsze, nie będą zawsze przy nas. Oczywiście, to wspaniałe powołać nowe życie i obserwować, jak potomstwo odnosi sukcesy. Jednak oglądając „Loveling” zobaczymy również korozję. Rozpadający się dom, dosłownie i w przenośni. Przeprowadzka … Dowiedz się więcej