Michał Konarski

Szurotopia – recenzja filmu „Wujek Foliarz”

przez

To w sumie dołujące, że gdy pasta o wujku foliarzu ujrzała światło dzienne, była tylko żartobliwą przypominajką o społecznych odrzutkach, którzy rozpoczęli partyzantkę przeciw globalnym spiskom i pokątnym układom. Dziś kolejne głowy państw zapraszają do współrządzenia patentowanych idiotów, denialistów klimatycznych, antyszczepionkowców, technofaszystów i multimiliarderów w typie podręcznikowych czarnych charakterów. Wujek Foliarz w reżyserii Michała Tylki … Dowiedz się więcej

Kwaśne winogrona i spocone tiszerty– recenzja filmu „Kaj ti je deklica” – Berlinale 2025

przez

Tegoroczna edycja MFF w Berlinie zwiastowała nowości – dotychczasową sekcję Encounters, skupioną na spotkaniach dzieł początkujących i uznanych twórców, zastąpiono poświęconym wyłącznie debiutom konkursem Perspektywy. Postrzegam to za odważną decyzję organizacyjną i selekcjonerską, bo trzeba mieć faktycznie coś do pokazania, by złożyć program poświęcony wyłącznie żółtodziobom. Czas oczywiście zweryfikuje wszystko, ale początek należy uznać za … Dowiedz się więcej

Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć – recenzja filmu „El Mensaje” – Berlinale 2025

przez

Kto więcej niż raz jechał w dłuższą podróż samochodem z dziećmi, ten z pewnością zna grę w liczenie zwierząt za oknem. W podobną przygodę zabiera nas Iván Fund w prezentowanym w konkursie głównym MFF w Berlinie El Mensaje. To w pewnym sensie film-bestiariusz, składający się z kolejnych zwierzęcych bohaterów spotykanych na trasie. Za kółkiem – … Dowiedz się więcej

Żyć pełnią ziemi – recenzja filmu „Living the Land” – Berlinale 2025

przez

Siadaj młody na kolanach, opowiem Ci historię. Jesteśmy w Chinach roku 1991. W powietrzu unosi się zapach napływającego zagranicznego kapitału, a ruch drogowy stał się jednostronny – ze wsi do miast. Wojna domowa? Wielki skok naprzód? Polityka jednego dziecka? Było minęło, rany już się zabliźniły. Chwytaj ze mną za kosę, przecież zaczęły się żniwa! I … Dowiedz się więcej

Perfekcyjny Pan Subu – recenzja filmu „Paul” – Berlinale 2025

przez

Denis Côté, stały bywalec Berlinale, powrócił do stolicy Niemiec z najnowszym projektem, po raz pierwszy goszcząc w sekcji Panorama. Autor pokazywanego przed trzema laty w konkursie głównym Takiego lata [NASZA RECENZJA] przedstawia się tym razem z innej strony niż dotychczas – to bodaj najśmieszniejszy, najbardziej „przystępny” i, z braku lepszego słowa, najluźniejszy film w jego … Dowiedz się więcej

Dla kogo są filmy z audiodeskrypcją? Rozmowa o Festiwalu Korelacje – podcast

przez
korelacje

W dniach 22-24 listopada we Wrocławiu odbędzie się Festiwal Korelacje, pierwsza w naszym kraju impreza poświęcona filmom z autorskimi narracjami. W naszym podkaście Michał Konarski zaprosił organizatorów i twórcę jednej audiodeskrypcji do rozmowy o tej formie projekcji. Co decyduje o wyborze tytułów? Jak przygotowuje się takie narracje? Na ile można i powinno się ingerować w … Dowiedz się więcej

Festiwal Pięć Smaków ma 18 lat! Rozmowa z Łukaszem Mańkowskim – podcast

przez

To już 18. edycja Azjatyckiego Festiwalu Filmowego Pięć Smaków. Tradycyjnie, pod koniec listopada, selekcjonerzy przygotowali dla nas kilkadziesiąt tytułów z Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Aby przybliżyć najciekawsze pozycje programowe, nasz redaktor Michał Konarski zaprosił do rozmowy Łukasza Mańkowskiego, jednego z programerów festiwalu. Jak Pięć Smaków zamierza świętować pełnoletność? Czy na gali otwarcia będzie można palić … Dowiedz się więcej

Wideoesej. Co różni Haruna Farockiego czy Chrisa Markera od Youtuberów? Rozmowa z Zuzą Banasińską i Kubą Mikurdą – podcast

przez
wideoesej podcast

Co to jest wideoesej i co różni Haruna Farockiego czy Chrisa Markera od youtuberów? Dla kogo jest tworzony? Co łączy i dzieli go z dokumentem? Przy okazji łódzkiej retrospektywy Haruna Farockiego nasz redaktor Michał Konarski zaprosił do rozmowy Zuzę Banasińską („Grandmamauntsistercat”) i Kubę Mikurdę („Solaris Mon Amour”). W odcinku posłuchacie m.in. o pracy z archiwami … Dowiedz się więcej

Wszystkie języki kina. Lingwistyczne gry i zabawy w twórczości Jean-Luca Godarda

przez

W drugą rocznicę śmierci Jean-Luka Godarda publikujemy esej Michała Konarskiego o podejściu francusko-szwajcarskiego reżysera do słowa na różnych etapach jego twórczości. „Toczy się wielka bitwa między oczami i językiem. Oczy stanowią odpowiednik ludów. Język zaś – odpowiednik rządów”. Jean-Luc Godard1 Kino posiada swój osobny język, bez względu na to, jaką mową posługują się bohaterowie. Nie chodzi … Dowiedz się więcej

W poszukiwaniu straconych 24 minut – o filmie „Zaczarowana Desna” – Projekt: Klasyka 1964

przez

W pewnym sensie Projekt: Klasyka można porównać do partyzanckiego kopania diamentów. Comiesięczne odcinki mobilizują do górniczych wręcz poszukiwań, odkopywania perełek przykrytych grubą warstwą żelaznego kanonu i wynajdywania zapomnianych skarbów kinematografii z różnych części ziemi. Jak to jednak z pracą na wykopaliskach, znalezione klejnoty nie zawsze wyglądają zgodnie z obrazkiem poglądowym na mapie. Właśnie takim przypadkiem … Dowiedz się więcej

Czy polscy filmowcy mogą prezentować wyższy poziom niż piłkarze? Rozmowa z Janem Bujnowskim – podcast

przez

Taniec w narożniku to jeden z najgorętszych polskich krótkich metraży tego roku. Po sukcesie w Cannes, film Jana Bujnowskiego szturmem bierze polskie festiwale. Podczas tegorocznych Nowe Horyzonty wygrał grid krytyków w sekcji Shortlista – z tej okazji nasz redaktor Michał Konarski porozmawiał zaprosił reżysera do rozmowy. W odcinku naszego podcastu posłuchacie m.in. o piłkarskiej zajawce … Dowiedz się więcej

Nigdy nie pytaj swojego ulubionego francuskiego reżysera o nic – recenzja filmu „To nie ja”– Nowe Horyzonty 2024

przez

Poszukiwania drugiego Godarda nareszcie zakończone. To miano w ostatnim pięćdziesięcioleciu nadano niezliczonej liczbie twórców, nawet gdyby zawęzić obszar tylko do krajów frankofońskich. Nie taka prosta sprawa znaleźć następcę, chodzi tu bowiem o WieLkiEgo miStRzA i enfant terrible w jednym, miłośnika obrazów, a zarazem oddanego sprawie lingwistę, najlepiej z muzyczną zajawką – ale nade wszystko połączenie … Dowiedz się więcej

Iść, ciągle iść – uwagi wokół „Trenque Lauquen” – Nowe Horyzonty 2024

przez

Michał Konarski recenzuje film „Trenque Lauquen” Laury Citarelli, który znalazł się w programie 24. edycji MFF Nowe Horyzonty.

Kadry ze starej telewizji z kontekstem – o „Wideogramach rewolucji” (1992)

przez

Harun Farocki urodził się na początku stycznia 1944 roku; od najmłodszych lat jego życie było wieczną podróżą – zaraz po wojnie wraz z rodzicami wyjechał z Europy, by wrócić do niej będąc już nastolatkiem. Zafascynowany dziełami Dzigi Wiertowa, Bertolda Brechta czy Jean-Luca Godarda tworzył wideoeseje – przez całe życie nakręcił łącznie 90 projektów. Jak wyliczał … Dowiedz się więcej

Family Time / Mummola – notka o filmie – Berlinale 2024

przez

„Family Time” / „Mummola”, reż. Tia Kouvo Ocena: 1,5/5  1,5/5 Nordyckie kino ma to do siebie, że nawet jeśli nie dostarcza zbyt wielu artystycznych doznań lub jakościowej rozrywki, to nierzadko udaje mu się zarażać gęstym i czarnym jak smoła poczuciem humoru. W przypadku prezentowanej w sekcji Encounters tegorocznej edycji MFF w Berlinie Mummoli, portretu fińskiej … Dowiedz się więcej

Symulakry nowego człowieka. Projekt DAU – granice kina i rzeczywistości

przez

Obrazy należy tworzyć w taki sposób, by przeszłość niekoniecznie była prawdziwa albo by to, co niemożliwe, pochodziło od tego, co możliwe.Gilles Deleuze, 1986[1]  Kino kocha rozmach. Ze wszystkich sztuk, to właśnie w filmie najłatwiej jest oddać monumentalność przedstawianych wydarzeń. Nie chodzi nawet o efekt, ale sam akt tworzenia – opływające patosem inscenizacje wymagają przecież gargantuicznych planów zdjęciowych. … Dowiedz się więcej

80 lat Léauda, czyli o Największym Flanerze Europejskiego Kina

przez

Esej Michała Konarskiego o dorobku twórczym Jean-Pierre’a Léauda z soczewką zwróconą ku chodzeniu, z okazji 80. rocznicy urodzin aktora.

Polski TOP 100 Pełnej Sali – Michał Konarski

przez

Lista 100 najlepszych polskich filmów wszech czasów według Michała Konarskiego. Ranking posłużył do stworzenia TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. 1. Tańczący jastrząb (1977), reż. Grzegorz Królikiewicz 2. Sanatorium pod klepsydrą (1973), reż. Wojciech Jerzy Has 3. Na srebrnym globie (1987), reż. Andrzej Żuławski 4. Salto (1965), reż. Tadeusz Konwicki 5. Mięso (Ironica) (1993), reż. … Dowiedz się więcej

Lost in Translation albo czemu NapiProjekt.pl ma czasem lepsze tłumaczenia niż festiwale filmowe

przez

Stale zaskakuje mnie, jak dużą tolerancję mamy do słabych napisów filmowych. Gdy tłumacz książki spartoli przekład, od razu znajdą się chętni, by wieszać go za palce na pręgierzu, odebrać pozwolenie na wykonywanie zawodu i spalić na stosie cały nakład. Kiedy jednak podczas seansu słowa bohaterów nie zgadzają się z wyświetlanym tekstem, jedyne, co zostaje, to … Dowiedz się więcej

Nowofalowiec z akcentem. Wokół wczesnej twórczości Jerzego Skolimowskiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Trzeba Jerzemu Skolimowskiemu oddać, że udało mu się domknąć karierę w zacnym stylu. Polscy mistrzowie mieli dotychczas tendencje do wypalania się na starość: albo zamknięci w wieży z kości słoniowej powtarzali namolnie ten sam żart, albo realizowali dzieła stanowiące jedynie powidoki wcześniejszych osiągnięć. Premierą IO [NASZA RECENZJA] Skolimowski udowodnił, że mimo osiemdziesiątki na karku świeżością … Dowiedz się więcej

Czy można się uśmiechać, gdy na świecie trwają wojny? Kino, najntisy, kryzysy. Rozmowa z Denisem Côté

przez

Denis Côté zaznaczył swoje miejsce na mapie światowego kina już ponad dwudziestoma filmami krótko- i pełnometrażowymi. Prezentował je na MFF w Berlinie, Locarno czy Toronto, a także w Polsce, regularnie goszcząc w programie wrocławskich Nowych Horyzontów. W trakcie tegorocznego Berlinale zasiadł w jury konkursu Encounters. W stolicy Niemiec nasz redaktor Michał Konarski porozmawiał z nim … Dowiedz się więcej

Absolutne debiutantki? Shorty, streamingi i wielkie festiwale. Rozmowa z Niną Lewandowską, Kamilą Taraburą i Katarzyną Warzechą

przez

Kilka shortów docenionych na festiwalach w Polsce i za granicą, angaż przy jednej z najgłośniejszych premier ostatnich lat, streamingowy hit chwalony przez widzów oraz krytykę – to droga, o jakiej z pewnością marzy niejeden młody polski twórca. Życie filmowców, nawet tych z sukcesami, nie jest jednak wyłącznie usłane czerwonymi dywanami. Aby rozwinąć ten banał, nasz … Dowiedz się więcej

Lepiej być kwitnącą stokrotką niż zwiędłą różą. Chytilovej, Godarda i Jakubisko trójgłos o Czechosłowacji

przez

Znajdujemy się w chorym państwie Prawda (1969)1 , Jean-Luc Godard Na początku 1969 roku, gdy projekt budowy własnej drogi do socjalizmu przerwała brutalna inwazja wojsk Układu Warszawskiego, a na praskich brukach wciąż można było znaleźć wybite zęby protestujących i resztki farby po naściennych odezwach, nad Wełtawę przybyła Grupa Dziga Wiertow, radykalny kolektyw filmowy pod nieformalnym … Dowiedz się więcej

Ni Boga, ni pana, ni czasu. XIX-wieczne topografie anarchizmu w filmie „Niepokój” Cyrila Schäublina

przez

(…) rozważając teraz przeszłość, od której ćwierć wieku nas przedziela, mogę z całą pewnością powiedzieć,  że jeżeli Europa nie pogrążyła się po 1871 r. w  mroku najcięższej reakcyi, to zawdzięczamy to głównie temu duchowi rewolucyjnemu, który obudził się na Zachodzie  przed wojną franko-pruską i podsycał się po rozbiciu Francyi przez anarchistyczne żywioły Internacyonału, przez Blankistów, Mazzinianistów i hiszpańskich … Dowiedz się więcej

W drogę! – recenzja filmu „The Great Yawn of History” – Berlinale 2024

przez

Arthur z La Chimery Alice Rohrwacher doznaje cudownych omdleń, gdy wyczuwa, że pod jego nogami mogą znajdować się grobowce wypełnione skarbami Etrusków. Podobny dar (a może przekleństwo?) posiada Beitollah, główny bohater pustynnej odysei The Great Yawn of History, pełnometrażowego debiutu Aliyara Rastiego, wyróżnionego w konkursie Encounters 74. edycji MFF w Berlinie. Zaczyna się od castingu. … Dowiedz się więcej

Czarna knaga i czerwony sztandar – recenzja filmu „The Visitor” – Berlinale 2024

przez

Tegoroczna odsłona sekcji Panorama MFF w Berlinie skupia się głównie na seksualności, cielesności i płciowości, tożsamościowych dylematach rozgrzewających współczesne debaty do czerwoności. W gąszczu łudząco podobnych do siebie produkcji, bezpiecznych i zachowawczych dramatów obyczajowych jedynie podszczypujących heteronormę, znalazł się prawdziwie rewolucyjny kandydat do Teddy Award, festiwalowej nagrody dla najlepszego filmu o tematyce queerowej. To The … Dowiedz się więcej

Antologia duchów wybrzeża – recenzja filmu „Arcadia” – Berlinale 2024

przez
Arcadia nagłówek

„Wszyscy święci balują w niebie” – śpiewał przed laty Krzysztof Cugowski – a miejscem tej potańcówki jest grecki, nadmorski bar Arkadia. Nieoczekiwanie, blisko ćwierć wieku po premierze legendarnego utworu Budki Suflera, jego niezamierzoną, acz niezwykle udaną trawestację na MFF w Berlinie zaprezentował Jorgos Zois. Startująca w konkursie Encounters Arcadia (2024) to jednak nie film tani, … Dowiedz się więcej

Lepki brokat – recenzja filmu „Kukangi nie płaczą” – Berlinale 2024

przez
Nagłówek Wietnam

Nie chyba większej nagrody dla festiwalu filmowego, niż gdy młody twórca, w którego pierwsze projekty inwestowano od lat, zaprezentuje nań swój debiutancki pełny metraż. Jasne, system wspierania wschodzących talentów, finansowania ich prac czy szukania wsparcia międzynarodowego, stał się aktualnie swego rodzaju modelem biznesowym największych imprez branżowych, ale wciąż tego rodzaju ścieżki nie zawsze mają szczęśliwe … Dowiedz się więcej

Jak odnaleźć się w świecie czynnym całą dobę? Rozmowa z Basem Devosem

przez

Bas Devos jest aktualnie jednym z najciekawszych europejskich twórców, który swoimi dziełami szturmem bierze festiwale oraz gusta krytyki i publiczności. W styczniu i lutym 2024 roku w warszawskim kinie Amondo odbywa się retrospektywa wszystkich czterech jego pełnometrażowych projektów. W związku z tym nasz redaktor Michał Konarski porozmawiał z reżyserem o jego działalności, tematach, które podejmuje … Dowiedz się więcej

Nie dla psa kiełbasa, dla Polaka ona. „Mięso” Piotra Szulkina a sprawa polska – Projekt: Klasyka

przez

My, Polacy, uwielbiamy mięso. Oddalibyśmy za nie niepodległość, sprzedali własne matki, zakłamali rzeczywistość. I choć od zawsze szynki, kiełbasy czy steki zarezerwowane były dla klasy zdolnej je nabyć lub wyhodować, to idea konsumpcji meteczki, salcesonu lub schabowego wydaje się zakodowana w nadwiślańskich genach, nadana wraz z suwerennością przez II Rzeczpospolitą. Z tego pragnienia po wojnie … Dowiedz się więcej

Miłość, śmierć i roboty – recenzja filmu „Opadające liście”

przez
Opadające liście

Gdyby Aki Kaurismäki był potrawą, z pewnością smakowałby jak maksalaatikko. Tradycyjny fiński „przysmak” przygotowywany w okresie świątecznym to w uproszczeniu zapiekanka z wątróbki, ryżu, masła, jajek, cebuli, rodzynek – czasem tak naprawdę wszystkiego pod ręką, co urozmaici jakoś walory dania. Wisienkę na torcie zastępuje konfitura z borówek lub żurawiny. Wiekowy zwyczaj dziś już spowszedniał, serwowany … Dowiedz się więcej

Bez dachu i praw – recenzja filmu „Dźalebi dla konia” – Pięć Smaków 2023

przez

„Kura, kura, kura” – dudni cywilizacyjne echo po początkowo pustej łepetynie Michała Topornego, głównego bohatera Tańczącego jastrzębia Grzegorza Królikiewicza. To hasło awansu socjalistycznego, wyzwolenia spod jarzma analfabetyzmu, ale też kukułka wybijająca z otchłani umysłowych wojaży, gwałtowne przywołanie przez trudną rzeczywistość. Bohaterki i bohaterów Dźalebi dla konia w scenach otwierających film budzi podobna repetycja: „dziwka, dziwka, … Dowiedz się więcej

Goodbye, Pinochet! – recenzja filmu „Hrabia”

przez
Hrabia

Zbrodniarz, Towarzysz Generał, prezydent, jankeski pies, przywódca junty, wampir. Wieloma epitetami można podsumować Augusto Pinocheta, naczelnego właściciela Chile w latach 1973-1990 – od krwawego zamachu stanu przez okres uwłaszczenia na Ojczyźnie po moment podkulenia ogona, gdy suweren w referendum wybrał inaczej niż Jego Przez ̶H̶e̶n̶r̶y̶’̶e̶g̶o̶ ̶K̶i̶s̶s̶i̶n̶g̶e̶r̶a̶ Boga Nadane Decyzje. Niby urodził się w mitycznym dla … Dowiedz się więcej

Un chant d’amour – recenzja filmu „Bursa” – Wenecja 2023

przez

Gdyby Al Jolson, zamiast zapowiadać rewolucję dźwiękową w kinie, komentował poziom współczesnych dramatów spod znaku coming-of-age, oklaskującej go publiczności powiedziałby raczej „you’ve heard it all before”. Wysyp inicjacyjnych dramatów prześcigających się w powielaniu klisz we współczesnym festiwalowym art-housie zaczyna przybierać znamiona autoparodii. Nastolatkowie przeżywają, rodzice ich nie rozumieją, szkoła i społeczeństwo uciskają, a rówieśnicy dokuczają … Dowiedz się więcej

Kinoscalanie – recenzja filmu „Mademoiselle Kenopsia” – Locarno 2023

przez

„Byłem bardzo aktywny przez całą moją karierę, ponieważ kino to całe moje życie. Mam pewne problemy ze zdrowiem, więc być może trochę walczę z czasem” – niepokoił nas Denis Côté w zeszłorocznym wywiadzie udzielonym Pełnej Sali. Choć według najświeższych doniesień jego stan się poprawia, to przez ostatnie miesiące musiał ograniczyć aktywność. Wiecznie płodny quebecki twórca … Dowiedz się więcej

Na co młodzi reżyserzy poświęcają wolny czas? Rozmowa z Damianem Kosowskim – Nowe Horyzonty 2023

przez

Nagrodę im. Zuzanny Jagody Kolskiej na 23. MFF mBank Nowe Horyzonty zdobył Damian Kosowski za film Stwór. Opowiada w nim o małym Kaziku, budującym trudną relację z ciotką Dagną. Nasz redaktor Michał Konarski porozmawiał z reżyserem najlepszego krótkiego metrażu stworzonego przez autora przed 30. rokiem życia w sekcji Shortlista. W wywiadzie przeczytacie m.in. o początkach … Dowiedz się więcej

Chciałem mieć tatuaże – recenzja filmu „Kwiaty ludzkiego ciała” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Helena Wittmann, reżyserka Kwiatów ludzkiego ciała – ale też scenarzystka, operatorka i montażystka – nie bierze jeńców, do ekspozycji stanów emocjonalnych bohaterów używa obrazów i detali zamiast wyjaśniających wszystko rozmów czy monologów. W przedseansowej zapowiedzi sparafrazowała Elsę z Krainy lodu krótkim „let it go”, jakby próbując nastroić widzów na ślamazarne tempo narracji, śladowe ilości dialogów … Dowiedz się więcej

Poczwarka i motyl – recenzja filmu „W żółtym kokonie” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Każdej festiwalowej premierze filmu wchodzącego w dialog z istniejącą i uformowaną już poetyką towarzyszą bezkresne dysputy o zjadaniu własnego ogona i lenistwie twórczym. Zwłaszcza w przypadku slow cinema: autor z Azji momentalnie porównany zostanie do Apichatponga Weerasethakula, a Europejczyk zestawiony z Theo Angelopoulosem. Chyba, że nakręcą w czerni i bieli – wtedy pierwszy będzie kontynuatorem … Dowiedz się więcej

Selekcjonować jak Ted Lasso. Rozmowa z Piotrem Czerkawskim – Nowe Horyzonty

przez

Wywiad Michała Konarskiego z Piotrem Czerkawskim, selekcjonerem sekcji Shortlista festiwalu Nowe Horyzonty,

Historyk z kamerą. Wywiad z Siergiejem Łoźnicą – Millenium Docs Against Gravity

przez
Łoźnica

Siergiej Łoźnica to urodzony na terenach współczesnej Białorusi filmowiec wielu narodowości, często określany i określający się jako kosmopolita. Po zrealizowaniu ponad trzydziestu krótkich i pełnych metraży jego nazwisko zasłużenie figuruje wśród najważniejszych współczesnych dokumentalistów. Dzieła Łoźnicy cechują wiwisekcje epokowych wydarzeń i sytuacji. Nierzadko posługując się archiwami, reżyser przypomina o zepchniętych na dalszy plan historycznego dyskursu … Dowiedz się więcej

Enter the Void – recenzja filmu „Pod ziemią”

przez
Pod ziemią

Przełom lat 50. i 60. był dla Włoch okresem boomu gospodarczego. Il miracolo economico italiano to jednak nie tylko spiczaste wykresy, czerwone Fiaty 500, Commedia all’italiana, migracje ze wsi do miast czy zachłyśnięcie się konsumpcjonizmem. To przede wszystkim jeden z pierwszych i trudniejszych sprawdzianów dla nie-tak-dawno zunifikowanego Półwyspu Apenińskiego – czy Północ z Południem są … Dowiedz się więcej

Trudno być Bogiem. Wizje średniowiecza we współczesnej kinematografii

przez
Trudno być Bogiem

Produkcja filmów historycznych nierzadko okazywała się większym wyzwaniem niż utworów osadzonych we współczesności. Wpływ na to mógł mieć szereg czynników, zarówno finansowych (większy koszt kostiumów, scenografii, rekwizytów), jak i realizacyjnych (wygórowane ambicje twórców, trudności w adaptacji konkretnych wydarzeń na język medium, niezgodność z faktami). Mimo to rzesze reżyserów i reżyserek z całego świata od samych … Dowiedz się więcej

Pasażerowie nocy – o „Pociągu” Jerzego Kawalerowicza – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Współcześnie podróż pociągiem nad morze wielu kojarzy się traumatycznie: potężne opóźnienia, rozklekotany skład TLK, niedziałająca klimatyzacja, przepełnione wagony i nadgorliwi podróżujący urządzający sobie przedurlopowy bifor w przedziale, za nic mając współtowarzyszy niedoli. Kolej, spośród wszystkich środków transportu zbiorowego, zdaje się jednak najlepszym do prowadzenia obserwacji ludzkich zachowań, odruchów i popędów – nieważne czy w kluczu … Dowiedz się więcej

Zupa wszystko – recenzja filmu „Na miejscu” – Berlinale 2023

przez
Here

Czym byłby dziś ten mityczny Zachód, gdyby nie tabuny gastarbeiterów wykonujących zawody, na które większość Belgów, Niemców czy Francuzów nie ma ochoty? Dzieje Starego Kontynentu to historia ciągłej fluktuacji ludów, narodów i społeczności. Prób uchwycenia zróżnicowania etnicznego było w europejskim kinie aż nadto, zarówno tych mniej, jak i bardziej udanych. Wyobcowanie, gettoizacja, pospolity rasizm i … Dowiedz się więcej

Kto się boi Virginii Woolf? – recenzja filmu „Orlando, ma biographie politique” – Berlinale 2023

przez

Po co pisać biografie osób transpłciowych, skoro najlepsza i tak powstała blisko sto lat temu? Z tego założenia wyszedł Paul B. Preciado, gdy zaproponowano mu stworzenie własnej. Hiszpański autor zebrał więc 26 osób w różnym wieku, których faktyczna płeć różni się od tej przypisanej przy urodzeniu. Każda z nich wciela się w Orlando, głównego bohatera … Dowiedz się więcej

TOP Pełnej Sali – Michał Konarski

przez

Miesiąc temu kolejność tego topu pewnie byłaby inna, za tydzień prawdopodobnie również by się zmieniła. Nie mniej, jestem prawie pewny, że jest to 100 filmów, które a) bardzo mi się spodobały, b) najmocniej ze wszystkich wpłynęły na mój gust, c) zmieniły coś w moim życiu. 1. Harmonie Werckmeistera (2000), reż. Béla Tarr 2. Out 1 … Dowiedz się więcej

Żyć czy nie żyć? – recenzja filmu „Pamięć ziemi” – Pięć Smaków

przez

Trudno o większy banał we współczesnym kinie artystycznym niż pozbawiona szerszych znaczeń krytyka kapitalizmu. Dramatów społecznych, thrillerów o nierównościach, antysystemowych komedyjek i zaangażowanych dokumentów było aż nadto, mało które z nich jednak, poza przyjęciem proegalitarnej optyki, porzuciły klisze i schematy, skupiając się na zjawiskach dotychczas pomijanych. Wśród tych zagadnień najsłabiej wybrzmiewał temat śmierci – chyba … Dowiedz się więcej

Nikogo nie zabiła, a jednak zakazana. Wywiad z Sorayosem Prapapanem – Pięć Smaków

przez
Sorayos Prapapan

Sorayos Prapapan po premierze swojego debiutanckiego pełnego metrażu – Arnold jest wzorowym uczniem – na festiwalu w Locarno, wyrasta na jednego z najciekawszych filmowców młodego pokolenia pochodzących z Tajlandii. Choć od początku pracujący w przemyśle jako dźwiękowiec stawia dopiero pierwsze kroki na stołku reżysera, to jego shorty: Raksa dindaen (2016), Death of the Sound Man … Dowiedz się więcej

Śmierć dźwiękowca – recenzja filmu „24” – Pięć Smaków

przez
24

Jak wysoko dźwiękowiec powinien trzymać mikrofon, by mieć pewność, że nie przeszkodzi kopulującej parze wydobyć z siebie jęków rozkoszy zadowalających reżysera? Czy, zbierając śpiew wokalistki na scenie, może przysłonić wyklaskujące rytm chórzystki? Jakie odgłosy da się zebrać, nagrywając miasto – szum pędzących samochodów, przypadkowy wrzask kobiety, stukot trwającej w pobliżu budowy? Te i dwadzieścia jeden … Dowiedz się więcej

Festiwal Pięć Smaków 2022. Zapowiedź 16. edycji przeglądu kina azjatyckiego

przez
16. Pięć Smaków

Od 25 października znamy program tegorocznej edycji festiwalu Pięć Smaków, największego przeglądu kina azjatyckiego w Polsce. Jak co roku naszemu uczestnictwu w wydarzeniu towarzyszyć będzie grid – tabela z tytułami, w której znajdziecie oceny krytyków filmowych, dziennikarzy i filmoznawców. Tradycyjnie również na bieżąco relacjonować będziemy festiwalowe pozycje – od krótkich notek, przez recenzje i wywiady, … Dowiedz się więcej

Niech cały wiruje świat – recenzja filmu „Apokawixa”

przez
Apokawixa

Prywatki, których nie przeżył nikt, po Projekcie X (2012) zdają się być nieco wyeksploatowanym motywem zachodniej kinematografii, a sam film posłużył za synonim tego typu rozrywki. Oczywiście w ostatniej dekadzie pojawiały się równie ciekawe tytuły, także na rodzimym poletku – chociażby średnio przyjęta, acz całkiem udana czarna komedia Wszyscy moi przyjaciele nie żyją (2020) Jana … Dowiedz się więcej

Kto nazwał Polańskiego „karłem”? – recenzja książki „Fabryka splendoru”

przez
fabryka splendoru

Trudno znaleźć jednoznaczną definicję festiwalu filmowego, bo chodzi w nich bynajmniej nie tylko o przegląd najciekawszych filmów sezonu. Kinofile zacierają ręce na możliwość oglądania po pięć tytułów dziennie, branża cieszy się na redystrybucję prestiżu, media głównego nurtu przygotowują sensacyjne nagłówki w związku z ferworem plotek i skandali, a dziennikarze i krytycy szykują się na pisanie … Dowiedz się więcej

Kebabistan – recenzja filmu „Chleb i sól” – Gdynia 2022

przez
Chleb i sól

To, że Polska zamiast mlekiem i miodem płynie wódką i „baraniną” z sosem mieszanym na cienkim cieście, wiemy nie od dziś. Życie wokół kebabowni kręci się jak niegdyś przy barach kawowych i piwnych. Tortille, pity i kapsalony wpisały się w polski krajobraz i kulturę, co świetnie oddał Krystian Nowak w swojej książce Kebabistan. Nic więc … Dowiedz się więcej

Alla fiera dell’ovest – recenzja filmu „Tori i Lokita”

przez
Tori i Lokita

Luc i Jean-Pierre Dardenne należą do grona prawdziwych weteranów Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Dwie Złote Palmy (Rosetta, Dziecko), liczne wyróżnienia i niezmiennie długie owacje na stojąco ugruntowały status belgijskiego rodzeństwa jako stałych bywalców Lazurowego Wybrzeża. Ich najnowszy film – Tori i Lokita – Jury pod przewodnictwem Vincenta Lindona uhonorowało specjalną nagrodą z okazji 75. … Dowiedz się więcej

Czy nadszedł czas na bojkot izraelskiej kultury? Rozmowa z Nadavem Lapidem

przez

Nadav Lapid jest jednym z najbardziej wyrazistych głosów we współczesnym kinie Izraela. Rozpoznawalność przyniosły mu Synonimy, za które zdobył Złotego Niedźwiedzia na Berlinale. W 2021 powrócił z Kolanem Ahed, nagrodzonym w Cannes politycznym manifestem o kondycji współczesnego Izraela. W tym roku twórca został zaproszony do Jury konkursu głównego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty. Korzystając z … Dowiedz się więcej

Á propos La Paz – recenzja filmu „Wielki ruch” – Nowe Horyzonty

przez
Wielki ruch 2

Realia życia mieszkańców Boliwii, ale też szerzej Ameryki Południowej, są w naszym kraju zdecydowanie zbyt mało znane. Świadomość jednak się zmienia, głównie dzięki pracy reportażystów oraz popularyzatorów wiedzy o świecie, zarówno polskich, jak i zamieszkujących tereny od Meksyku po Andy południowe. Do tej grupy należy doliczyć filmowców, którzy traktują kino jako soczewkę odbijającą społeczne niepokoje … Dowiedz się więcej

Meksyk, All Inclusive – recenzja filmu „Sundown” – Nowe Horyzonty

przez
Sundown

Powiedzieć o Michelu Franco, reżyserze Sundown, że jest kontrowersyjny, to jak nie powiedzieć nic. W ojczyźnie jego filmy wpisały się w gorący konflikt polityczny dotyczący stosunku białych Meksykanów do rdzennej ludności o innym kolorze skóry. Premierze wcześniejszego projektu, Nowego porządku [NASZA RECENZJA], towarzyszyła dyskusja nad klasistowskim podejściem Franco w portretowaniu klas nieuprzywilejowanych i rasistowskim, gdy … Dowiedz się więcej

Freud na wywczasie – recenzja filmu „Takie lato”

przez
Takie lato

Seans Takiego lata z pozoru może być marzeniem dla psychoanalityków wszelkiej maści. Trzy „nimfomanki” zamknięte w oddalonej od miejskich ośrodków willi zostają poddane próbie odzwyczajenia się od seksu. W dodatku wszystko jest zaaranżowane przez uniwersytety – jeden z Niemiec i jeden z Kanady. Mają spędzić tak dwadzieścia sześć dni z trwającą dobę przerwą w połowie … Dowiedz się więcej

Susan Sontag, krytyczka

przez
Sontag

Współcześnie filmografia Susan Sontag nie spotyka się niestety z należytym rozgłosem. Osiemnaście lat po śmierci ikony amerykańskiej sceny artystycznej i intelektualnej polska publiczność wreszcie doczekała się pełnej retrospektywy jej twórczości – od debiutanckiego Duetu dla Kanibali (1969) po eseje telewizyjne przybliżające stanowiska autorki na kwestie literatury, kinematografii czy teatru. Wśród nich znalazł się również doceniony na … Dowiedz się więcej

Śniegu miało nigdy już nie być – recenzja filmu „Infinite Storm”

przez
Infinite Storm

Trzy pełnometrażowe fabuły (Córka boga, Śniegu nigdy już nie będzie oraz omawiane Infinite Storm), jeden short (Nightwalk) i nowelka w pandemicznej antologii W domu to dorobek twórczy Małgorzaty Szumowskiej zaprezentowany publiczności na przestrzeni ostatnich trzech lat. W międzyczasie reżyserka zdążyła ogłosić kolejne dwa tytuły – wciąż czekające na półce All Inclusive (2020) i The Gambler … Dowiedz się więcej

Imię: Márta – recenzja filmu „Przygotowania, żeby być razem na czas nieokreślony”

przez
Przygotowania, żeby być razem na czas nieokreślony

Trudno jest ukazać na ekranie miłość od pierwszego wejrzenia, nie powielając przy tym schematów rozwiniętych już przez kinematografię. Przygotowania, żeby być razem na czas nieokreślony gatunkowo zaliczane mogą być do melodramatów, aczkolwiek drobiazgowa dbałość o wyczucie odpowiedniej przestrzeni i wydobycia z niej mroku powoduje, że film Lili Horvát ogląda się bardziej jak noirowy dramat psychologiczny. … Dowiedz się więcej

Niemiec Niemcowi Niemcem – recenzja filmu „Strzał z bliska” – Tydzień Filmu Niemieckiego

przez
Strzał z bliska

Akcja drugiej w karierze pełnometrażowej fabuły Franziski Stünkel odbywa się pod koniec lat 70. we wschodnich Niemczech. Reżyserka, do opowiedzenia o konflikcie jednostki z systemem posłużyła się biografią Wernera Teske, funkcjonariusza Stasi oskarżonego o szpiegostwo przeciwko NRD. Stünkel na kanwie życia ostatniego straceńca w historii niemieckiego systemu karnego stworzyła własnego bohatera – Franza Waltera, który … Dowiedz się więcej

Tydzień Filmu Niemieckiego – wywiad z Renatą Kopyto, kierowniczką Domu Norymberskiego

przez
Tydzień Filmu Niemieckiego baner

Tegoroczna edycja Tygodnia Filmu Niemieckiego w wersji stacjonarnej zacznie się 21 stycznia i potrwa do 3 lutego. Wyselekcjonowane pozycje w swoich ulubionych kinach będą mogli oglądać widzowie z Krakowa, Wrocławia, Warszawy, Katowic, Opola, Poznania, Torunia i Kielc. 4 lutego przegląd przeniesie się do internetu, gdzie za pośrednictwem platformy MOJEeKINO.pl wybrane filmy będzie można odtwarzać przez … Dowiedz się więcej

Straszyć jak jagnię – recenzja filmu „Lamb”

przez
Lamb

„Jeśli żart ma ukąsić – to nie jak pies, ale jak jagnię kąsać powinno, w przeciwnym bowiem razie nie żart to będzie, ale grubiaństwo”. Te słowa Giovanniego Boccaccio, choć traktują o dowcipkowaniu, śmiało można przekształcić tak, by dotyczyły przerażenia. Bo na dłużej zostanie z nami horror czy thriller, który zamiast leniwie wywołując lęk przy użyciu … Dowiedz się więcej

Do The Right Thing — recenzja filmu „Nie patrz w górę”

przez
Nie patrz w górę

Reżyser Big Short (2015) i Vice (2018) oddał widzom swój nowy projekt, w którym opowiada o wielkim niebezpieczeństwie, jakie grozi ludzkości. Nie trudno przegapić w Nie patrz w górę paralelę względem katastrofy klimatycznej, którą w scenariuszu nakreślił Adam McKay. Jednak czy wysokobudżetowa, wypełniona najważniejszymi nazwiskami współczesnego Hollywoodu produkcja ma szansę trafić do widzów spędzających pierwszy … Dowiedz się więcej

American Film Festival 2021 – online

przez
Ida Lupino AFF

Wirtualna część tegorocznego święta kina amerykańskiego w Polsce jest idealną okazją do nadrobienia, bądź przypomnienia sobie dzieł klasycznych. W selekcji znajdziemy jednak również sporo nowości – zarówno wśród fabuł, jak i dokumentów. W wielu przypadkach festiwal może okazać się jedyną okazją do obejrzenia tych dzieł, gdyż nie zainteresowały polskich dystrybutorów. W programie znalazła się cała … Dowiedz się więcej

Wiara i tęcza – recenzja filmu „Wszystkie nasze strachy”

przez
Wszystkie nasze strachy

Ogłaszając werdykt jury podczas 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, przewodniczący gremium Andrzej Barański przekazał, że kierowano się dwiema zasadami. Tegoroczny laureat Złotych Lwów miał być „piękny i ważny”. Wszystkie nasze strachy oba te warunki spełniają, aczkolwiek posiadają jeszcze coś, czym żadna inna produkcja z tegorocznego konkursu głównego nie mogła się pochwalić. Siłą napędową … Dowiedz się więcej

Dzień dziadka — recenzja filmu „Wesele”

przez
wesele

Drugi film o tym samym tytule autorstwa Wojciecha Smarzowskiego – jak zresztą cała wcześniejsza twórczość reżysera – podzielił widzów, jeszcze zanim większość z nich go zobaczyła. Jedni rozpoczęli partyzantkę internetową, wystawiając mu negatywne oceny na Filmwebie. Drudzy zaś, ekstatycznie zakomunikowali światu, że Smarzol stworzył obraz czasów, na miarę dramatu Wyspiańskiego z początku XX wieku. Wesele … Dowiedz się więcej

Bolało jak dziarałeś? – recenzja filmu „Człowiek, który sprzedał swoją skórę”

przez
Człowiek, który sprzedał swoją skóręCzłowiek, który sprzedał swoją skórę

Północnoafrykańskie kino od kilku lat stara się podejmować tematy dotychczas pomijane w filmach z państw arabskich. Zerwanie z postrzeganiem cielesności jako tabu zaowocowało zresztą w kilka produkcji zachwycających zarówno publiczność Maghrebu, jak i zagraniczną. Czy najnowszy film Kaouther Ben Hanii utrzymał poziom algierskiego dramatu społecznego Nadal kryję się z paleniem (2016) czy może bliżej mu … Dowiedz się więcej

A to Polska właśnie – recenzja filmu „kRAJ”

przez
kRAJ

Twórcom Ataku paniki (2017) zarzucano kopiowanie pomysłu wyprodukowanych przez Pedro Almodóvara Dzikich historii (2014). Tę krytykę należałoby jednak przekierować na kRAJ, bo to właśnie tutaj doszło do przeniesienia na polskie warunki „przekraczania granic wytrzymałości” bohaterów. Najnowszy film warszawskiej filmówki wiele jednak różni od argentyńskiego kandydata do Oscara. Między innymi fakt, że składa się z nieco … Dowiedz się więcej

Spróbować‌ ‌wszystkiego‌ ‌-‌ ‌recenzja‌ ‌filmu‌ ‌“Ostatni‌ ‌komers”‌

przez
Ostatni komers

Większość spośród najpopularniejszych filmów o nastolatkach z ostatnich kilku lat swoją przygodę rozpoczynało w Utah, na festiwalu Sundance. Debiut fabularny Dawida Nickela jest jednak czymś więcej, niż niezależnym, niskobudżetowym, zaangażowanym społecznie filmem o młodych ludziach. To przede wszystkim bardzo rzadkie w naszym kraju, naprawdę udane kino inicjacyjne. Kino, które zamiast oceniać dokonania bohaterów, wręcz cieszy … Dowiedz się więcej

Złoty paw, złote jajo – recenzja filmu „Sweat”

przez
Sweat

“Nie wiemy w jakiej sekcji pokazywany byłby Sweat, gdyby zeszłoroczne Cannes się odbyło. Gdybym miał obstawiać, byłaby to Un Certain Regard” – tak o wyprodukowanym przez siebie filmie wypowiedział się Mariusz Włodarski podczas jednego ze spotkań po seansie. Czy najnowszy film Magnusa Von Horna opowiadający o losach młodej influencerki, Sylwii Zając, zasługiwał jednak na to, … Dowiedz się więcej

Narodowy PTSD – recenzja filmu „Pokolenie Utøyi”

przez
Pokolenie Utoya

Każdy naród nosi w sobie pierwiastek wspólnotowego lęku spowodowanego tragedią, która odcisnęła swoje piętno na jego obywatelach. Żadne wydarzenie nie połączyło i nie podzieliło jednocześnie tak mocno Polaków jak katastrofa w Smoleńsku. Francuzi wciąż muszą mierzyć się z traumami spowodowanymi przez zamach na redakcję Charlie Hebdo. W Norwegii na szczęście do polaryzacji społeczeństwa nie doszło … Dowiedz się więcej

Klasyka egipskiego kina na Netflixie – filmowa biografia Youssefa Chahine

przez

Istnieją państwa, które mogą pochwalić się twórcą kręcącym filmy na ich temat od narodzin aż do śmierci. Polskim przykładem takiego reżysera może być Andrzej Wajda, który od szkolnych etiud po Powidoki (2016) opisywał nasz kraj i społeczeństwo. W Indiach taką postacią był Satyajit Ray, który swoją Trylogią Apu otworzył nowy rozdział w kinematografii. Ojcem chrzestnym … Dowiedz się więcej

Varoufakis Unchained – recenzja filmu „Dorośli w pokoju”

przez

Najnowsze dzieło Costy-Gavrasa opowiada o jednym z najbardziej znienawidzonych przez europejski establishment polityków minionej dekady. Na podstawie książki Porozmawiajmy jak dorośli, która ukazała się w Polsce nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej, francuski reżyser greckiego pochodzenia stworzył biograficzny obraz o jej autorze – Janisie Warufakisie. Film Costy-Gavrasa jest jednak niczym polityczna kariera Warufakisa – na pomyśle i … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Nie dotykaj mnie – „Out 1” (1971)

przez

Najpopularniejszymi filmami o bardzo długim metrażu są najprawdopodobniej produkcje filipińskiego mistrza Lava Diaza albo Szatańskie Tango (1994) Beli Tarra. Dzięki obecności w Polsce portalu MUBI mamy jednak również dostęp do wcześniejszych dzieł światowej kinematografii. A wśród nich, długie niczym tasiemiec filmy również zajmują ważne miejsce. Trudno zdefiniować, czego adaptacją jest Out 1 w reżyserii Jacques’a … Dowiedz się więcej