Projekt: Klasyka – rok 2014

Powracamy z czwartym sezonem naszego Projektu: Klasyka. Już widzimy złośliwe uśmieszki tych, którzy nie rozumieją omawiania filmów z 2014 roku zaledwie po dekadzie. Cóż, nie pierwszy raz zerkamy w nieoczywistym kierunku, co podkreślają też nasze wybory na liście ulubionych obrazów z tego rocznika. Opisujemy tym razem dzieła zlokalizowane na rubieżach: patagońskich pustyniach, anatolijskich górach, małomiasteczkowych … Dowiedz się więcej

Smoothie z Dumonta – recenzja filmu „L’Empire” – Berlinale 2024

Co się stanie, gdy uznany reżyser znany z szerokiego spektrum gatunkowych zainteresowań postanowi zmiksować wszystkie swoje filmy w jeden i dodać do tego miecze świetlne oraz Diunę? Na to pytanie, którego nikt nigdy sobie nie zadał, podczas tegorocznego Berlinale odpowiada Bruno Dumont w swoim L’Empire, najbardziej dzielącym krytykę punkcie niemieckiego konkursu. Na francuskiej prowincji narodził … Dowiedz się więcej

Życie w trójkącie to było coś szokującego! – wywiad ze Stacy Martin

Z okazji premiery Impresjonistów Mariola Wiktor rozmawia z gwiazdą filmu, francuską aktorką Stacy Martin. Mariola Wiktor: Co cię przyciągnęło do roli Renée, kochanki malarza Pierre’a Bonnarda w filmie Impresjoniści w reż. Martina Provosta? Stacy Martin: Nie mieliśmy zbyt wielu informacji, kim była Renée. To mnie zaintrygowało. Wiedziałam jedynie, że była kobietą wolną i fascynowało ją malarstwo. … Dowiedz się więcej

Nowym losem będzie twój film – recenzja filmu „Hors du temps” – Berlinale 2024

Znanych nazwisk w Berlinie jak na lekarstwo – wiadomo nie od dziś. Konkurs Główny zazwyczaj dominują postacie dopiero zaznaczające swoją pozycję w świecie kina. Na każdą edycję przypada jednak kilku reżyserów z wyrobioną marką, którzy decydują się zaprezentować swoje nowe projekty właśnie w stolicy Niemiec. W tym roku obok stałego bywalca festiwalu – Honga Sang-soo, … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1923

1923 Jeszcze wyżej [main]

W bożonarodzeniowym Projekcie: Klasyka rozkładamy na czynniki pierwsze filmowy rok 1923. Europa powoli podnosiła się wówczas po Wielkiej Wojnie. Najokazalsze próbki kinematograficzne dawały Francja i Republika Weimarska tudzież Skandynawia rodząca ostatnie owoce szwedzkiej szkoły. Bez przeszkód rozwijało się tymczasem kino w Hollywood, szczególne sukcesy notując w superprodukcjach na podstawie literatury oraz komediach. Na naszej liście … Dowiedz się więcej

Przepraszam, że przeszkadzam – recenzja filmu „Yannick”

Czy byliście kiedyś na przedstawieniu tak wspaniałym, że w kieszeni otwierał się nóż, a z warg toczyła się litania obelg na myśl o tym, iż za przywilej wstępu kasa pobiera niemałe pieniądze? Na pewno, aczkolwiek zanim o kondycji współczesnego teatru, zacznę od czegoś, o czym Dupieux mógłby śmiało nakręcić następną komedię. Wszak Francuz realizuje filmy … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1933

NOCNE MOTYLE_main

W przedostatnim odcinku tegorocznego Projektu udajemy się 90 lat wstecz. Coraz wyraźniej padający na Europę cień totalitaryzmu znalazł odbicie tak w dziełach kręconych na kontynencie oraz losach ich zmuszonych do emigracji twórców, jak i w satyrze tworzonej za oceanem. Produkcje amerykańskie tym razem zdominowały naszą listę, zajmując aż 6 z 10 pozycji, jedną w dodatku … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1943

Z Projektem: Klasyka ponownie wchodzimy w pierwszą połowę XX wieku. Po raz trzeci przyglądamy się wytworom kina powstałym w trakcie najkrwawszej wojny w historii ludzkości. Na naszej liście zebraliśmy dzieła realizowane na terenach okupowanej Danii i Francji, ale też w Związku Radzieckim, Wielkiej Brytanii i oczywiście Stanach Zjednoczonych. W poniższym artykule przeczytacie m.in. o jednym … Dowiedz się więcej

Mission: Impossible – recenzja filmu „Ostatni mężczyźni” – WFF 2023

Ostatni mężczyźni

Znamy już tytuły filmów nagrodzonych podczas tegorocznej edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Wśród laureatów znalazło się miejsce dla dzieła Davida Oelhoffena – Ostatni mężczyźni, które przyniosło swojemu twórcy tytuł najlepszego reżysera i stanowiło jeden z nielicznych w Konkursie Międzynarodowym przykład dobrze zrealizowanego kina gatunkowego. Ostatni mężczyźni to film wojenny, stanowiący ekranizację wydanej  w 1991 roku powieści … Dowiedz się więcej

Zew natury – recenzja filmu „Królestwo zwierząt” – WFF 2023

Królestwo zwierząt, najnowszy obraz Thomasa Cailley’a wyświetlany w konkursie Crème de la crème 39. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego, to na pierwszy rzut oka film, który ze względu na swój rozrywkowy potencjał dużo lepiej odnalazłby się w regularnej dystrybucji bądź na platformie streamingowej (najpewniej z czerwonym logo) niż na artystycznym festiwalu (choć jak wiemy WFF nie … Dowiedz się więcej

Nie lubię tańczyć w kinie! – wywiad z Franzem Rogowskim

DISCO bOY

Z okazji premier Disco Boya i Przejść Mariola Wiktor rozmawia z gwiazdorem tych filmów, niemieckim aktorem Franzem Rogowskim. Mariola Wiktor: W polskich kinach 6 października premiera twojego filmu Disco Boy [NASZA RECENZJA], w reż. Giacomo Abbruzzese. Film jest koprodukcją z polskim udziałem. Zdjęcia realizowane były m.in na Podkarpaciu. Grasz Białorusina, który ucieka przez Polskę do Francji. … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1953

Wakacje z Moniką [main]

Początek lat 50. obrodził w kinie światowym rozwojem kilku narodowych kinematografii. Na naszej liście wyraźnie widać przewagę filmów z Francji, Japonii, Stanów Zjednoczonych i Włoch. W 1953 roku w Szwecji możemy mówić też o narodzinach jednego z gigantów, który odciśnie piętno na współczesnych przez kolejne dekady. Zachęcamy do poczytania o najciekawszych dziełach z tego rocznika … Dowiedz się więcej

Ego i ekosystem nowej hiszpańskiej prowincji w filmie „Bestie” Rodrigo Sorogoyena

Bestie Rodrigo Sorogoyena to kolejny obraz reżysera, który używa kina gatunku, by zabrać głos w publicznej debacie równie mocno angażującej, co dzielącej hiszpańskie społeczeństwo. Tak było w przypadku jego poprzedniej realizacji, Królestwa – radiografii układów władzy i gordyjskiego węzła towarzyszących jej powiązań. Polityczny thriller inspirowany był korupcyjnym skandalem wewnątrz partii ludowej, którego kolejne akty odsłaniano … Dowiedz się więcej

Bankierka diabła – recenzja filmu „Spirit of Ecstasy” – Toronto 2023

Motyw władzy, która łamie kręgosłupy i kusi ku przełamywaniu własnych zasad moralnych i reguł życiowych, jest tak stary jak sztuka. Prawdopodobnie jego najbardziej ewidentny przykład w kinie stanowi kampowy Adwokat diabła Taylora Hackforda z kuriozalnymi i komediowymi kreacjami Keanu Reevesa i Ala Pacino. Co jednak, gdyby ten pomysł wziąć na poważnie i osadzić w bankowości … Dowiedz się więcej

Igraszki Fortuny – recenzja filmu „Niewierni w Paryżu” – Wenecja 2023

Jaki jest późny Woody Allen każdy widzi. Twórca ikonicznych anty-komedii romantycznych lat 70. Annie Hall i Manhattanu od lat męczy siebie i widów kolejnymi całkowicie chybionymi projektami pozbawionymi tak błysku jak i humoru i okraszonymi coraz częściej nieudanymi zdjęciami zbliżającego się do emerytury Vittorio Storaro i najgorszymi kreacjami uznanych aktorów w ich karierach. Pozytywne recenzje … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1963

Na końcówkę wakacji przenosimy się do 1963, by z naszym Projektem: Klasyka podsumować najciekawsze tytuły roku. To dosyć wyjątkowa odsłona, bo w TOP 10 nie znalazło się miejsce dla ani jednego obrazu pochodzącego z USA. Niech stanowi to dowód, z jak dobrym czasem dla europejskiego kina mamy do czynienia. Na naszej liście zebraliśmy zarówno arcydzieła … Dowiedz się więcej

Niewidzalna – recenzja filmu „Saint Omer” – Nowe Horyzonty 2023

Saint Omer

Wśród bohaterów tegorocznych retrospektyw Nowych Horyzontów najbardziej nieoczywistym nazwiskiem była Alice Diop. Ta francuska twórczyni pochodzenia senegalskiego wciąż może być traktowana jako reżyserka stawiająca swoje pierwsze kroki na największych filmowych salonach, a prezentowany przedpremierowo film Saint Omer stanowi jej fabularny debiut. Wspomniany obraz to rozgrywająca się w zdecydowanej większości w sali sądowej opowieść o matce, … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1973

F jak fałszerstwo

W przerwie między pakowaniem walizek na lipcowe kinofilskie wojaże zabieramy Was w podróż do lat 70. Był to istotny okres m.in. dla kina amerykańskiego, dlatego na liście nie mogło zabraknąć przełomowych obrazów Roberta Altmana, Williama Friedkina, Terrence’a Malicka, a także Orsona Wellesa na wygnaniu. Poza tym nasze zestawienie klasyki obejmuje epilog do francuskiej Nowej Fali, … Dowiedz się więcej

Gwałty na zwierciadle i brawurowa jazda motocyklem, czyli o filmografii Alaina Robbe-Grilleta – Nowe Horyzonty 2023

W 70. rocznicę wydania debiutanckiej powieści Gumy i 60. rocznicę ukończenia kultowego manifestu literackiego Pour un nouveau roman będziemy mogli obejrzeć na dużym ekranie większość filmów z dorobku Alaina Robbe-Grilleta. Na retrospektywę burzyciela audiowizualnej jedności organizowaną w ramach wrocławskiego festiwalu Nowe Horyzonty złoży się jego debiutancka Nieśmiertelna, pięć innych obrazów (w tym przezabawny i autotematyczny … Dowiedz się więcej

Zezwierzęcenie lub przemiana w roślinę następują poprzez kino, czyli bestiariusz i zielnik sekcji Lost Lost Lost

Gdybyśmy ostro widzieli i odczuwali wszystko, co się składa na zwyczajne, ludzkie życie, musielibyśmy niemal słyszeć, jak trawa rośnie i jak bije serce wiewiórki i zabiłby nas ten ryk, który jest po tamtej stronie ciszy. Tymczasem nawet najbystrzejsi z nas poruszają się po świecie w ochronnej otoczce głupoty. – George Eliot Gaju, tu jest jakby … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Bal

BAL

Film Ettore Scoli stanowi zapadającą w pamięć i wyróżniającą się pozycję w dorobku włoskiego twórcy. Łącząc dokonania teatru muzycznego z możliwościami kinowego wehikułu magicznego uruchamianego spustem migawki, w sposób urzekający podejmuje temat europejskiej tożsamości i kolektywnej pamięci. Adaptacja sztuki Jeana-Claude’a Penchenata, który współtworzył scenariusz filmu, a także pojawia się na ekranie, streszcza pół wieku francuskiej … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Zeszłego roku w Marienbadzie

Zeszłego roku w Marienbadzie

Milczące sale, gdzie kroki przechodzącego tłumione są przez ciężkie, grube dywany tak, że żaden odgłos nie dochodzi do jego ucha. Do ucha tego, który po raz kolejny przechodzi przez korytarze, salony, galerie tej budowli z minionego wieku, przez olbrzymi, luksusowy, barokowy i ponury hotel […]* – snuje swój monolog głos narratora przebijający się w onirycznej … Dowiedz się więcej

Głosem „generacji NH” kuratorzy opowiadają o sekcji Lost Lost Lost – Nowe Horyzonty 2023

Rozmawiamy z rodzicami sekcji Lost Lost Lost: Agnieszką Szeffel, Mariuszem Miklińskim i Mariuszem Wojasem! Od lat proponują wrocławskiej publiczności spacer po mało uczęszczanych festiwalowych ścieżkach, a w pogawędce z Tomaszem Poborcą odkrywają kulisy kuratorskich poszukiwań, dzielą się mało znanymi anegdotami, zostają też zmuszeni do wybrania ulubionych dzieci. Ich wspomnienia oraz refleksje na temat ogólnej kondycji … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1983

Końcówkę czerwca umilimy Wam powrotem do roku 1983. W naszym Projekcie: Klasyka przybliżamy filmy takich twórców jak Raúl Ruiz, Francis Ford Coppola, Shôhei Imamura, Chris Marker, Edward Yang, Ettore Scola, Alain Tanner, Víctor Erice, Paul Verhoeven, Gerald Kargl i David Perlov. Dzięki ich wyobraźni wspólnie będziemy wizytować Warszawę, Valparaíso, Dakar, Lizbonę i małe miasteczko w … Dowiedz się więcej

Kufer ze slajdami – recenzja filmu „8 mm cudownych lat” – Millennium Docs Against Gravity

Uznana francuska pisarka Annie Ernaux i jej syn David Ernaux-Briot z zakurzonej kolekcji domowych kaset wideo nakręconych w latach 70. i 80. złożyli 8 mm cudownych lat, niezwykły portret minionej epoki i rodzinnej sielanki. Film pokazywano na zeszłorocznym festiwalu w Cannes i na kopenhaskiej CPH:DOX, a następnie nominowano w kategorii najlepszy dokument do Cezara i … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1993

Sankofa (główne)

W majowej odsłonie Projektu: Klasyka zawitaliśmy do roku 1993, omawiając filmy z Anglii, Belgii, Etiopii, Francji, Hongkongu, Meksyku, Polski, Węgier i USA. Wśród opisanych przez nas tytułów znalazły się te nakręcone przez znanych i cenionych reżyserów jak Robert Altman, James Ivory czy Mike Leigh, dzieła naszych ukochanych autorów jak Chantal Akerman, Manoel de Oliveira i … Dowiedz się więcej

Ślady na śniegu – recenzja filmu „Anatomia upadku” – Cannes 2023

Anatomy of a aFall

Podczas 76. edycji MFF w Cannes jak co roku organizatorzy zadbali o to, żeby rodzime kino miało swoją liczną reprezentację w konkursie głównym. Jak uczy nas każda dziedzina życia, ilość nie zawsze znaczy jakość, ale najnowsze dzieło Justine Triet może służyć za skuteczny argument przeciw wszystkim twierdzącym, że tegoroczna francuska delegacja nie prezentowała sobą nic … Dowiedz się więcej

Na jednej z dzikich plaż – recenzja filmu „Le retour” – Cannes 2023

Festiwal w Cannes nie bez przyczyny ma status święta światowego kina. Chociaż przeglądając program każdej z sekcji, widzimy w nim dzieła z mniej lub bardziej odległych zakątków globu, nie sposób nie zauważyć, że organizatorzy są niezwykle przychylni dla rodzimych produkcji. A pierwszym reprezentantem francuskiej kinematografii w konkursie głównym (wg. kolejności premiery) jest Le retour autorstwa … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2003

Drugi tegoroczny odcinek Projektu: Klasyka przenosi nas do kinowych przeżyć sprzed dwudziestu laty. Po tragicznych zdarzeniach w Nowym Jorku zmienił się świat, więc musiała też zareagować X Muza. Dla niektórych twórców walka z terroryzmem oraz obwieszczany wszem i wobec upadek cywilizacji zachodniej okazały się asumptem do odpowiedzi na pytania współczesności, jeszcze inni wybierali swoje tematy, … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Wyklęty lud ziemi — uwagi o „Czekoladzie” Claire Denis

Dostępna od niedawna na VoD Czekolada Claire Denis to jeden z najbardziej imponujących debiutów pełnometrażowych w dziejach kina, w którym można dostrzec wiele cech autorskiego, minimalistycznego charakteru pisma francuskiej reżyserki. W dziele tym łączy ona wątki z własnego dzieciństwa spędzonego w Afryce lat 50. z późniejszymi lekturami kluczowych tekstów ruchu dekolonizacji, na czele z przywołanym … Dowiedz się więcej

O dziewczynie, która wraca nocą sama do domu – recenzja filmu „Noc 12 października”

W zeszłym tygodniu do polskich kin trafił jeden z najważniejszych francuskich filmów zeszłego roku. Za dowód na jego niezwykle pozytywne przyjęcie nad Sekwaną mogą być uznane wyniki Cezarów – rozdanych pod koniec lutego nagród Francuskiej Akademii Sztuki i Techniki Filmowej, gdzie najnowsze dzieło Dominika Molla zamieniło 10 nominacji na 6 statuetek, w tym za najlepszy … Dowiedz się więcej

Trzech ich było – recenzja filmu ,,Szczęście Mikołajka”

Szczęście Mikołajka

Twórczość René Goscinnego i Jeana-Jacquesa Sempé stanowiła ważną część mojego dzieciństwa i zawsze wracam do niej z przyjemnością. Kiedy tylko usłyszałem, że ruszają prace nad animowaną opowieścią o przygodach Mikołajka, z miejsca umieściłem tę pozycję na osobistej liście najbardziej oczekiwanych premier. Z czasem okazało się, że reżyserowane przez Amandine Fredon i Benjamina Massoubre dzieło nie … Dowiedz się więcej

W kręgu zła  – recenzja filmu „Le Gang des Bois du Temple” – Berlinale 2023

Le Gang des Bois du Temple

Powolny i cichy, dopracowany w najmniejszych szczegółach francuski kryminał do perfekcji doprowadził w latach 60. i 70. Jean-Pierre Melville. Ambiwalentne moralnie, dystyngowane pojedynki między złodziejami i stróżami prawa w takich obrazach jak W kręgu zła czy Szpicel niczym wzorce z Sèvres, pokazały jak robić gatunkowe kino w kontrze do amerykańskiego pośpiechu. Algiersko-francuski, wciąż poszukujący reżyser … Dowiedz się więcej

Noc nad Rodanem – recenzja filmu „Wielki wóz” – Berlinale 2023

Krytykowany w ostatnich latach za nieudolne wystawianie młodzieżowych romansów, które miały trącić myszką w obiektywie sędziwego już twórcy, Philippe Garrel z pewną dozą autorefleksyjnej ironii wziął na tapet podobny motyw – rozpad ojcowskiej wizji sztuki, jej zmartwychwstanie i pożegnanie na ołtarzu rodzinnego sanktuarium. Opowiadając historię familijnego teatru kukiełek, udowadnia, że nadal jest w stanie tchnąć … Dowiedz się więcej

Kto się boi Virginii Woolf? – recenzja filmu „Orlando, ma biographie politique” – Berlinale 2023

Po co pisać biografie osób transpłciowych, skoro najlepsza i tak powstała blisko sto lat temu? Z tego założenia wyszedł Paul B. Preciado, gdy zaproponowano mu stworzenie własnej. Hiszpański autor zebrał więc 26 osób w różnym wieku, których faktyczna płeć różni się od tej przypisanej przy urodzeniu. Każda z nich wciela się w Orlando, głównego bohatera … Dowiedz się więcej

Epokawixa – recenzja filmu „La bête dans la jungle” – Berlinale 2023

Patric Chiha kontynuuje podbój serc publiczności berlińskiego festiwalu. Po nagrodzonym w 2020 roku dokumencie Si c’était de l’amour nieprzerwanie zgłębia taneczne rytuały, tym razem adaptując w rozhasanym anturażu cenioną nowelę Henry’ego Jamesa, po którą sięgał wcześniej chociażby Benoît Jacquot. La bête dans la jungle w obiektywie Austriaka to obsypana cekinami, zroszona strugami potu dzieciaków ery … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1922

Ostatni odcinek Projektu Klasyka w tym roku poświęcamy rocznikowi 1922. Przybliżamy aż jedenaście filmów oraz bonus poświęcony dziełom Dzigi Wiertowa. Mamy dla Was m.in. komedie slapstickowe Harolda Lloyda i Maxa Lindera, słynny dokument Roberta J. Flaherty’ego, wampiryczny horror autorstwa Murnaua, a także dzieła Carla Theodora Dreyera, Ericha von Stroheima i Fritza Langa. Naszych redaktorów w … Dowiedz się więcej

Rzeczy, których nie wyrzuciłam – recenzja filmu „Piękny poranek”

Mia Hansen-Løve przyzwyczaiła nas już do kina bardzo intymnego i skupionego na detalu. Wspominałem już kiedyś na tych łamach, że jej historie o inteligentnych, wrażliwych ludziach przechodzących przez różnorakie kryzysy, charakteryzują się smutkiem i pewnego rodzaju melancholią, a jednocześnie unikają gwałtownych emocji. Sprawia to, że każdorazowy seans jej kameralnych filmów nie tyle przygnębia widza, co … Dowiedz się więcej

In memoriam Jean-Luc Godard (1930-2022)

Ocierając łzy spływające po rozgrzanych od gorączki polikach, zastanawiam się, ile udziału w sentymentalnym pożegnaniu z językiem Godarda ma rozkładająca mnie choroba, a ile z tych uronionych kropli krzyczy: „proszę, skłam” – nie inaczej niż Sterling Hayden wołający do Joan Crawford w wielokrotnie cytowanym przez Francuza westernie Raya. Jak trudno odpowiedzieć mi na to pytanie, … Dowiedz się więcej

W imię honoru – recenzja filmu „Athena” – Wenecja 2022

Athena

Czasem, żeby zrozumieć teraźniejszość, należy cofnąć się w przeszłość. Z tego założenia zdaje się wychodzić Romain Gavras w swojej, zrealizowanej dla Netflixa, trzeciej pełnometrażowej fabule o znaczącym tytule Athena. Czy syn największego z twórców kina politycznego podołał trudnemu wyzwaniu opowiedzenia o niepokojach społecznych współczesnej Europy? Po gangsterskiej komediowej fantazji w duchu Młodych wilków p.t. Świat … Dowiedz się więcej

Alla fiera dell’ovest – recenzja filmu „Tori i Lokita”

Tori i Lokita

Luc i Jean-Pierre Dardenne należą do grona prawdziwych weteranów Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Dwie Złote Palmy (Rosetta, Dziecko), liczne wyróżnienia i niezmiennie długie owacje na stojąco ugruntowały status belgijskiego rodzeństwa jako stałych bywalców Lazurowego Wybrzeża. Ich najnowszy film – Tori i Lokita – Jury pod przewodnictwem Vincenta Lindona uhonorowało specjalną nagrodą z okazji 75. … Dowiedz się więcej

Do Nieba, do Piekła – recenzja filmu „Pacifiction” – Nowe Horyzonty

W swoim najnowszym filmie Albert Serra zamienił libertyńską Francję, która do tej pory pozostawała głównym obiektem jego fabularnych fascynacji, na rajsko-industrialny krajobraz Tahiti. Reżyser, od lat pozostający jednym z niewielu twórców odnajdujących świeże narracje polityczne w kinie, tym razem swój wzrok skierował na byłą kolonię Republiki, Polinezję Francuską, a przede wszystkim zachowane w pamięci jej … Dowiedz się więcej

Bracia Dardenne, Denis, Martone – Cannes

Nostalgia

Druga część relacji Macieja Hanusa z festiwalu w Cannes, w której dowiecie się co myśli o nowych filmach Claire Denis (Stars at Noon), braci Dardenne (Tori i Lokita) i Mario Martone (Nostalgia). Pierwszy nadal czeka na dystrybutora, a dwa kolejne wprowadzi na polskie ekrany Gutek Film. TORI I LOKITA reż. Luc Dardenne, Jean-Pierre Dardenne Bracia … Dowiedz się więcej

Czas leczy rany – recenzja filmu „Pamiętać Paryż” – Cannes

Revoir Paris

Wydarzenia listopada 2015 roku, kiedy w Paryżu doszło do zamachu terrorystycznego, mają szczególne znaczenie dla Alice Winocour. Jej brat przeżył atak na teatr Bataclan i to jemu dedykowane jest najnowsze dzieło Francuzki. Pokazywany w canneńskiej sekcji Quinzaine des réalisateurs Revoir Paris to czwarty pełnometrażowy film reżyserki. Do tej pory, ciężko było znaleźć wspólny mianownik jej … Dowiedz się więcej

Po stronie zwykłego człowieka – omówienie twórczości Mahamata-Saleha Harouna

Mahamat-Saleh-Haroun

Mahamat-Saleh Haroun, reżyser Lingui – filmu, który w ubiegłym roku walczył o Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, a w piątek 8 kwietnia ma wejść na polskie ekrany – to pierwszy w historii obywatel Czadu, któremu udało się zrealizować film pełnometrażowy.

Projekt: Klasyka – rok 2012

Scena zbrodni

Drugą edycję naszego Projektu otwieramy spojrzeniem na klasykę współczesną, powstałą dekadę temu. W roku 2012 – mimo przepowiedni z kalendarza Majów i filmu Rolanda Emmericha – świat jednak się nie skończył, a kino wręcz miało się świetnie. W Berlinie nagrodzono wówczas braci Taviani za Cezar musi umrzeć, zaś festiwal w Wenecji wygrała Pieta Kim Ki-duka, … Dowiedz się więcej

Domowe przedszkole – recenzja filmu „Niewierna” – Berlinale 2022

Niewierna

Nowy film Claire Denis wyznacza jej powrót z kosmicznych wojaży w dzielącym opinię festiwalowej publiczności High Life, by pojednać się z Christine Angot, autorką scenariusza do jeszcze chłodniej przyjętej Isabelle i mężczyzn. Jakkolwiek dziełu prezentowanemu w konkursie tegorocznej edycji festiwalu Berlinale artystycznie daleko do wyżej przywołanych, Francuzce udało się zyskać przychylność jury, co zaowocowało nagrodą … Dowiedz się więcej

Revelateur – recenzja filmu „Coma” – Berlinale 2022

coma

Ojcostwo czołowego intelektualisty współczesnego francuskiego kina Bertranda Bonello znacząco odbiło się na jego karierze. Jako rodzic skierował swoją uwagę ku problemom młodzieży, co przyniosło mu dwa prawdopodobnie najbardziej spełnione projekty – Nocturamę i Zombie Child. W konkursie Encounters tegorocznego Berlinale Bonello idzie dalej w swojej przemianie twórczej i odrzuca tradycyjną fabularność, zmierzając w stronę wideoeseju. … Dowiedz się więcej

Ludzie którzy wątpią – recenzja filmu „Pasażerowie nocy” – Berlinale 2022

Pasażerowie nocy

Powrót do pamięci o filmach Érica Rohmera na Berlinale jest nawet żywszy niż w reszcie światowego kina. Ledwie 12 miesięcy temu inspirowane jego twórczością W pętli ryzyka i fantazji Ryûsuke Hamaguchiego nagrodzono Srebrnym Niedźwiedziem, a teraz w oficjalnej selekcji pojawiły się aż dwa obrazy wprost odwołujące się do ikony Nowej Fali. O O trio em … Dowiedz się więcej

Mozaika narodu – recenzja filmu „Biegacz, dziwka, Arab, mąż” – Berlinale 2022

BIEGACZ, DZIWKA, ARAB, MĄŻ

Alain Guiraudie jest jednym z najciekawszych twórców francuskiego kina. Nie cofający się przed obrazą żadnych świętości komik, a przy tym niezwykle utalentowany warsztatowo reżyser w ostatnich latach zachwycał publikę i krytykę m.in. Nieznajomym nad jeziorem i W pionie. Z przyjemnością donoszę, że mimo nienawiści do tego tytułu ze strony niektórych oraz pokazów w mało prestiżowej … Dowiedz się więcej

Nasza muzyka – recenzja filmu „Kegelstatt Trio” – Berlinale 2022

Kegelstatt Trio

Éric Rohmer posiadał rzadką umiejętność ujmowania liminalnych momentów, nie popadając w awangardową pretensję – z jednej strony zielony promień rzucany na pożegnanie przez słońce chowające się pod taflą Atlantyku, z drugiej niebieska godzina, nawiedzająca ciszą spotkanie dnia i nocy pośród wiejskich pól. Ostatni jest tematem jednej z nowel w Czterech przygodach Reinette i Mirabelle, które … Dowiedz się więcej

Petra von Can’t – recenzja filmu „Peter von Kant” – Berlinale 2022

Peter von Kant

Otwierający tegoroczną edycję Berlinale Peter von Kant François Ozona, czyli pozbawiona gorzkich łez adaptacja arcydzieła z 1972 roku, jest powrotem Francuza do twórczości Rainera Wernera Fassbindera. Debiutował bowiem w tutejszym konkursie Kroplami wody na rozpalonych kamieniach – przeniesioną na ekran sztuką Niemca. Najnowsza reinterpretacja jest niestety wyłącznie ugrzecznioną wersją oryginału i prowokuje pytanie o sens … Dowiedz się więcej

W paszczy wieloryba – recenzja filmu „A criança” – Rotterdam 2022

Zieleń bujnie rosnącej trawy i zapach dzikich polnych kwiatów, z gracją i niewinnością zbieranych przez przystojnego młodzieńca, kryją swym urokiem – dosłownie i w przenośni – zmurszałe mury kupieckiego pałacyku gdzieś na obrzeżach Lizbony. Jak one porastają mchem i pękają miejscami, tak kolonialna potęga Portugalii zaczyna się kruszyć pod koniec XVI wieku. Porażające fatum historii … Dowiedz się więcej

She said, he said – recenzja filmu „Oskarżony”

Ruch #metoo był jednym z ważniejszych wydarzeń społecznym ostatniej dekady. Przerwał złotą erę milczenia ofiar molestowania seksualnego, zaczął kruszyć mur przywileju, naruszył nietykalność najgrubszych ryb. Jego sceptycy i przeciwnicy dostrzegli w nim przede wszystkim ogromne pole do nadużyć w ferowaniu wyroków, a opinii publicznej zarzucali niepoprzedzone procesami sądowymi, pochopne lincze. Oczywiście temat ten stał się … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1921

Buster Keaton

Grudniowy odcinek naszego Projektu: Klasyka poświęcamy rocznikowi 1921. Świat w tamtej dobie próbował odpocząć po zakończonej zaledwie trzy lata wcześniej Wielkiej Wojnie. W Rosji nadal trwał konflikt wewnętrzny, w Europie jak grzyby po deszczu powstawały kolejne organizacje komunistyczne, a miejscowe gospodarki podnosiły się z gruzów. W Stanach Zjednoczonych z przestrachem patrzono na rosnącą potęgę Japonii … Dowiedz się więcej

Na szkle malowane – recenzja filmu „Przeprawa” – WFF

Przeprawa

W Konkursie Wolny Duch na Warszawskim Festiwalu Filmowym znalazła się niezwykła francuska animacja malowana na szkle pt. Przeprawa. Film opowiada o rodzeństwie, które ucieka przed wojną ze swojej wioski, by szukać bezpieczeństwa w Europie Zachodniej. Wcześniej był pokazywany na festiwalach w Annecy, Antalyi, San Sebastián, Hajfie, Lipsku czy San Sebastián. Przeprawa to pierwsza pełnometrażowa animacja … Dowiedz się więcej

Rzeczy, które mówimy, rzeczy, które robimy – recenzja filmu „Dyskretny urok niebezpiecznych myśli”

Dyskretny urok niebezpiecznych myśli

Niepozorny film stosunkowo mało znanego twórcy, Emmanuela Moureta, nieźle namieszał w ostatnim sezonie we francuskiej kinematografii. Najpierw, w roku pandemii, został wybrany do oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes, potem redakcja prestiżowego magazynu „Cahiers du Cinéma” zaliczyła go do dziesięciu najlepszych tytułów 2020 roku, wreszcie zdobył aż 13 nominacji do Cezarów (statuetkę zdobyła jedynie Émilie Dequenne … Dowiedz się więcej

Tego się nie robi matce – recenzja książki Chantal Akerman „Matka się śmieje” – Nowe Horyzonty

Gdy ogłoszono, że z okazji retrospektywy Chantal Akerman na 21. edycji festiwalu Nowe Horyzonty zostanie wydana książka, mojej radości nie było końca. Nie zmąciło jej nawet małe zaskoczenie, że nie jest to żadna pozycja filmoznawcza na temat jej twórczości, ani nawet „Autoportrait en cinéaste” (Autoportret filmowca) z 2004 roku, ale napisana niedługo przed śmiercią autobiograficzna … Dowiedz się więcej

Nieświeży oddech – recenzja filmu „Theo i jego metamorfozy” – Nowe Horyzonty

Powrót kontrowersyjnego francuskiego reżysera do zestawienia konkursowego Nowych Horyzontów był wyczekiwany przez garstkę widzów, którym etyczna debata nie przysłoniła oczu na formalne piękno, operatorską wyobraźnię i wrażliwość na dylematy klasowe, jakie przyczyniły się do artystycznego sukcesu debiutanckiego Oddechu, nagrodzonego w Wenecji za osiągnięcia w plastycznym kreowaniu magicznego środowiska. Po osiemnastu latach Damien Odoul wraca na … Dowiedz się więcej

Po prostu miłość – recenzja filmu „Vortex” – Nowe Horyzonty

Vortex

Co jest najbardziej przerażające dla człowieka? Przemoc seksualna (Nieodwracalne), samotność (Wkraczając w pustkę), porzucenie (Love), zatracenie (Climax)? Jeden z najwybitniejszych twórców francuskiego kina w tym stuleciu – Gaspar Noé eksploruje to pytanie przez całą swoją karierę. Teraz zbliżając się już do sześćdziesiątki, przychodzi z kolejnym pomysłem na odpowiedź. Starość. Vortex to tytuł bardzo wyróżniający się w … Dowiedz się więcej

Nie pytam Panią o lata – recenzja filmu „Szesnaście mgnień wiosny” – Dwa Brzegi 2021

Nurt coming-of-age jest ostatnimi czasy hurtowo eksploatowany przez autorów, którzy z wykalkulowaną precyzją mierzą w docelową grupę odbiorców i traktują aktualnie gorące wątki społecznych debat jako tło dla poczynań nastoletnich bohaterów ich opowieści. Trudno więc przejść obojętnie obok tak niezależnego, szczerego i silnie sprzeciwiającego się temu trendowi debiutu, jakim jest Szesnaście mgnień wiosny, portretujący romans … Dowiedz się więcej

Melanocetus johnsonii – recenzja filmu „Robuste” – Cannes 2021

Robuste

Chociaż nurt kina opartego o przeciwstawianie sobie dwóch skrajnie różnych postaci, najlepiej pochodzących z innych środowisk i klas społecznych, jest tak stary jak kino, to kasowy sukces francuskich Nietykalnych dał mu drugie życie i narzucił bardzo specyficzne dodatkowe warunki: różnice wieku, wymóg „upośledzenia” lepiej sytuowanego bohatera, czy różnice ras. Od linijki realizuje je pokazywane w … Dowiedz się więcej

Najbardziej szczere jest kłamstwo – recenzja filmu „Paryż, 13 dzielnica” – Cannes 2021

Paryż, 13 dzielnica

„To co się dzieje, naprawdę nie istnieje”, śpiewały Elektryczne Gitary i to zdanie, otwierające piosenkę do filmu Kiler najlepiej obrazuje paradoksalność jednego z najlepszych filmów tegorocznego canneńskiego konkursu głównego – Paryża, 13 dzielnicy Jacques’a Audiarda. Zbliżający się już do siedemdziesiątki Audiard wciąż pozostaje jednym z najlepszych i najbardziej uniwersalnych francuskich reżyserów. Pomimo podeszłego wieku, do … Dowiedz się więcej

Rola ojca – recenzja filmu „Titane” – Cannes 2021

Titane

Po przebojowym debiucie p.t. Mięso oraz świetnym zwiastunie swojego drugiego projektu młoda francuska reżyserka Julia Ducournau stała się jednym z najbardziej oczekiwanych nazwisk tegorocznego festiwalu w Cannes. Środowa premiera jej Titane była jednym z niewielu wypełnionych w stu procentach pokazów na festiwalu, a fala poseansowego zachwytu zalała całe Lazurowe Wybrzeże. Czy słusznie? Ostatnimi czasy na … Dowiedz się więcej

Sceny z życia reżyserskiego – recenzja filmu „Wyspa Bergmana” – Cannes 2021

Wyspa Bergmana

Granica między tym co biograficzne, a fikcyjne w sztuce jest bardzo niejasna. Niektórzy krytycy nawet posuwają się do interpretowania wszystkiego w takim kluczu, a w monografiach autorów umieszczają ustępy poświęcone dziadkowi twórcy, czy sportowym upodobaniom ojca. Ta cienka linia fascynuje także reżyserów, czego najlepszym i najaktualniejszym przykładem jest Wyspa Bergmana, która właśnie miała premierę na … Dowiedz się więcej

Nigdy nie będziesz szła sama – recenzja filmu „Lingui” – Cannes 2021

Lingui

Miniony rok w Polsce upłynął pod znakiem aborcji. Walka o prawo do tego chyba najbardziej kontrowersyjnego zabiegu medycznego wyprowadziła na ulice setki tysięcy Polek i Polaków, aktywizując niezależnie od przekonań religijnych, poglądów politycznych i klasowej przynależności. W bardzo ciekawej formie na tapet temat prawa do aborcji bierze pierwszy tegoroczny wielki faworyty do Złotej Palmy – … Dowiedz się więcej

Algierczyk – recenzja filmu „DNA”

DNA

Gdy trwają kolejne canneńskie emocje związane z premierami filmów utytułowanych i cenionych twórców a także tych mniej znanych ale równie zdolnych, do naszych kin trafiają tytuły z zeszłorocznej selekcji festiwalu. Wśród nich DNA Maïwenn, aktorki, scenarzystki i reżyserki, którą pamiętać możemy z epizodycznych ról w filmach Luca Bessona, ale przede wszystkim jako twórczynię nagrodzonych w … Dowiedz się więcej

Szarość mieści w sobie wszystkie barwy – recenzja filmu „Wszystko poszło dobrze” – Cannes 2021

Tout s'est bien passé

Mało jest we współczesnym kinie tak bardzo poszukujących twórców jak François Ozon. Chociaż od samego początku wierny jest podobnym tematom, to formalnie i gatunkowo kolejne jego dzieła są zróżnicowane do tego stopnia, że niektórzy nawet żartują, że niczym Lem – Ozon to tak naprawdę kilku różnych twórców pod jednym pseudonimem. Pokazywane w konkursie głównym festiwalu … Dowiedz się więcej

Nigdy nie będzie takiego lata – recenzja filmu „Lato ’85”

Lato 85

François Ozon już od lat ma status ikony francuskiego kina i trzeba przyznać, że swoją renomę stara się wykorzystać jak tylko może, z niebywałą regularnością dostarczając kolejne filmy na najważniejsze europejskie festiwale. W zeszłym roku co prawda impreza w Cannes się nie odbyła, ale dyrekcja postanowiła mimo wszystko ogłosić oficjalną selekcję, w której prezentowany był … Dowiedz się więcej

Jesień – recenzja filmu „Mała mama” – Berlinale 2021

Céline Sciamma rozkochała w swojej twórczości świat za sprawą przepięknego wizualnie melodramatu Portret kobiety w ogniu z 2019 roku. Po wielkim sukcesie tego osadzonego w XVIII wieku romansu wielu mogło zapomnieć, lub nie wiedzieć, że Francuzka przez całą karierę związana z kinem młodzieżowym i familijnym, w nie mniejszym stopniu jak queerowym. Pokazywane w konkursie głównym … Dowiedz się więcej

Patrząc w otchłań – recenzja filmu „Albatros” – Berlinale 2021

Albatros

W ostatnich kilkunastu miesiącach policja stała się bardzo nośnym tematem. Abstrahując od politycznego kontekstu niechlubnej działalności tej organizacji w krajach takich jak USA, Białoruś, czy Polska, to swoje premiery miały także skupione na niej filmy, m.in. francuskie: Nocny konwój Anne Fontaine i Nędznicy Ladj Ly. Ten nurt tamtejszego kina uzupełnia mający premierę w konkursie głównym … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Nie dotykaj mnie – „Out 1” (1971)

Najpopularniejszymi filmami o bardzo długim metrażu są najprawdopodobniej produkcje filipińskiego mistrza Lava Diaza albo Szatańskie Tango (1994) Beli Tarra. Dzięki obecności w Polsce portalu MUBI mamy jednak również dostęp do wcześniejszych dzieł światowej kinematografii. A wśród nich, długie niczym tasiemiec filmy również zajmują ważne miejsce. Trudno zdefiniować, czego adaptacją jest Out 1 w reżyserii Jacques’a … Dowiedz się więcej

Stromy stok – recenzja filmu „Slalom” – Tofifest

slalom

Debiut Charlène Favier – Slalom – został wybrany do selekcji festiwalu w Cannes. Sama impreza, jak wiemy, nie odbyła się z przyczyn pandemicznych, ale na innych festiwalach film mógł startować pod tym szyldem. Francuska reżyserka przygląda się w swoim dziele trudom związanym z osiągnięciem sukcesu sportowego. Nie unika też w tym kontekście coraz częściej wychodzących … Dowiedz się więcej

Dwa światy – recenzja filmu „Honey Cigar” – Tofifest

Honey Cigar

Honey Cigar to reżyserski debiut Francuzki algierskiego pochodzenia Kamiry Aïnouz. Niechybnie wiele osób będzie regularnie myliło ją z urodzonym co prawda w Brazylii, ale legitymizującym się także przodkami z Algierii, Karimem Aïnouzem, autorem Niewidocznego życia sióstr Gusmao. Do tej pory twórczyni miała niewielką styczność z planami filmowymi, pracując tylko raz przy scenariuszu do angielskojęzycznego remake’u … Dowiedz się więcej

Cały ten kraj potrzebuje psychologa – recenzja filmu „Arab Blues”

Arab Blues

Nawet wśród wytrawnych kinofili, ciężko spotkać osoby znające dogłębnie afrykańskie kino. Nie ma w tym nic dziwnego, biorąc pod uwagę dostępność tych produkcji oraz to, jak niewiele filmów powstaje tam, w porównaniu do innych kontynentów. Tym bardziej cieszy fakt, że Gutek Film wprowadza do naszych kin dzieło Manele Labidi – Arab Blues, którego fabuła toczy … Dowiedz się więcej

Kuchenne rewolucje – recenzja filmu „#tuiteraz”

tuiteraz

Po związanym z pandemią koronawirusa lockdownie, kina powoli wracają do funkcjonowania. Ciągle daleko jednak do normalności, chociażby z powodu tego, że wszystkie największe amerykańskie premiery wciąż są wstrzymane z nadzieją na lepsze wyniki finansowe po ustabilizowaniu się sytuacji na świecie. W takiej sytuacji na większą uwagę mogą liczyć chociażby produkcje europejskie, które przy mocniejszej konkurencji … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Imaginacja o edukacji, czyli szalony tryptyk Alaina Resnais

Niekonwencjonalne narracje Alaina Resnais – tak brzmi zachęcający i intrygujący tytuł retrospektywy mniej znanych dzieł francuskiego reżysera, których premiery przypadają na dekadę lat 80-tych. Upłynęło więc sporo czasu od chwili, kiedy zyskał światową sławę za pomocą nowofalowych arcydzieł w postaci Hiroszima, moja miłość (Hiroshima, mon amour) lub Zeszłego roku w Marienbadzie (L’Année dernière à Marienbad). … Dowiedz się więcej

Ach, śpij kochanie – recenzja filmu “Kołysanka”

Pogodzenie roli rodzica i kariery zawodowej dającej osobistą satysfakcję wydaje się być jednym z kluczowych problemów współczesnych rodzin nuklearnych w krajach rozwiniętych. Nie przypadkiem politycy wielu państw prześcigają się w propozycjach, jak pomóc młodym rodzicom, by wymienić choćby program Rodzina 500+ czy darmowe przedszkola i żłobki. Jednym z rozwiązań, na jakie decydują się rodziny, choć … Dowiedz się więcej

W samo południe w Lyonie – recenzja filmu „Poznajmy się jeszcze raz”

POZNAJMY SIĘ JESZCZE RAZ

Czas domowej kwarantanny to dla wielu okazja do zmiany nawyków i przyzwyczajeń. Kinomani, którzy do tej pory nie wyobrażali sobie, aby chłonąć nowości dystrybucyjne inaczej jak w kinie, muszą powoli przyzwyczajać się do premier VOD i na platformach streamingowych. Jak na ironię, bohater Poznajmy się jeszcze raz, filmu, który po krótkim pobycie w polskich kinach, … Dowiedz się więcej

Śmiało kroczyć tam – recenzja filmu „Proxima”

Proxima

„Śmiało kroczyć tam, gdzie nie dotarł jeszcze żaden człowiek” głosi motto przyświecające bohaterom seriali „Star Trek”. W ich świecie cała Ziemia zjednoczyła się, odrzucając nacjonalizmy i wewnętrzne konflikty, co umożliwiło eksplorację bezkresu kosmosu. Chociaż Alice Winocour w swoim najnowszym filmie „Proxima” akcję osadza w bardzo niedalekiej przyszłości, to śmiało można powiedzieć, że hasło to towarzyszy … Dowiedz się więcej

Spektrum – recenzja filmu „Out”

Out

Kino nie ma bogatej historii ukazywania dobrowolnego coming-outu: większość postaci LGBT żyje w ukryciu, a w filmach z ostatnich lat coraz częściej są już ujawnione w chwili zawiązania akcji. Znacznie powszechniejszy kanał dzielenia się tym doświadczeniem stanowi YouTube. Fakt ten wykorzystał Denis Parrot, montując kilkanaście internetowych nagrań z lat 2012-2018 w pełnometrażowy dokument „Out”, który … Dowiedz się więcej

Zbrodnia i wiara – recenzja filmu „Dzięki Bogu”

François Ozon jest jednym z najbardziej znanych twórców francuskiego kina, chociaż nie wypracował jakiegoś charakterystycznego dla siebie języka, który sprawiałby, że z łatwością rozpoznajemy jego filmy. Dążąc to tzw. „stylu zerowego”, tworzy obrazy bardzo różnorodne, sięgając również po kino gatunkowe – od musicalu, przez historyczne kino kostiumowe, po thriller erotyczny. „Dzięki Bogu”, jego najnowsze dzieło, … Dowiedz się więcej

Draw me like one of your French girls – recenzja filmu „Portret kobiety w ogniu”

Portret kobiety w ogniu

W tle pobrzmiewają potężne dźwięki zamaszystych pociągnięć smyczków z ostatniej części “Lata” Vivaldiego. Obserwujemy profil samotnej kobiety, jej gardło ściśnięte, a ona jakby całą sobą bezskutecznie próbuje powstrzymać potok łez i towarzyszące mu grymasy prawdziwego, choć przecież nie fizycznego, bólu. Bólu straty, w którym zmuszeni jesteśmy współuczestniczyć do ostatnich nut, wyciemnienia kadru i napisów końcowych. … Dowiedz się więcej

Na co do kina? #101 Cotygodniowy przegląd premier

John Wick

Większość redakcji żyje jeszcze powoli kończącym się festiwalem Millennium Docs Against Gravity i dopiero rozpoczętym największym świętem kina w Cannes. Nie zapominamy jednak przy tym o bieżącym repertuarze. Choć ten tydzień zapowiada się raczej bez fajerwerków, to jedna petarda w postaci wysokooktanowego kina akcji gwarantowana. Wiele wskazuje na to, że “John Wick 3” nie okaże … Dowiedz się więcej

Podwodny balet – recenzja filmu „Niezatapialni”

niezatapialni

Na zeszłorocznym festiwalu w Cannes furorę zrobił skromny komediodramat z plejadą gwiazd francuskiego kina zatytułowany “Le grand bain”. Film w reżyserii znanego aktora Gillesa Lellouche’a obronił się znakomicie również na rynku, przyciągając nad Sekwaną ponad 4 miliony widzów (i 34 miliony w skali globalnej). Wisienką na torcie było 10 nominacji do Cezarów. Teraz już z … Dowiedz się więcej

Czyściec istnieje naprawdę – recenzja „Jesień we Francji”

Jesień we Francji (2017)

Czy „Jesień we Francji” jest tak piękna jak nasza? Bynajmniej. Najnowszy film Mahamata-Saleha Harouna przekornie nie zamierza nam tego zdradzić poprzez ukazanie kadrów odsłaniających turystyczne atrakcje z widokówek kraju nad Sekwaną. Widz przeniesiony zostaje do surowych poczekalni o niewyszukanej estetyce i zajmowanych nielegalnie mieszkań, gdzie życie trwa na kartonach, a rzeczywistość bez perspektyw jawi się … Dowiedz się więcej

Na co do kina #63: Cotygodniowy przegląd premier

Sezon ogórkowy powoli zmierza ku końcowi. Przed wrześniowym wysypem festiwalowych hitów nadchodzący tydzień oferuje potencjalnie umiarkowane doznania. Choć rozpiętość gatunkowa sprawia, że każdy raczej znajdzie coś dla siebie. Stylowy brytyjski debiut, brazylijski dramat rodzinny, blockbuster z Jasonem Stathamem, hiszpański laureat nagrody Goya, dobrze oceniana komedia romantyczna, inicjujący dyskurs film religijny, dystopijny young adult oraz tradycyjnie … Dowiedz się więcej

Na co do kina #62 Cotygodniowy przegląd premier

człowiek delfin

Jeszcze na dobre nie umilkł odgłos na niebie amerykańskich myśliwców F-22 Raptor zaprezentowanych w Święto Wojska Polskiego, a do kin wchodzi już brytyjsko-polska superprodukcja o bitwie o Anglię. My jednak nie pomyliliśmy filmów i na nasz przebój tygodnia wybraliśmy dokument, który nas zauroczył na Millennium Docs Against Gravity, a jak wiadomo festiwale to takie małe … Dowiedz się więcej

Życie Amina – recenzja filmu „Mektoub. Moja miłość: Pieśń pierwsza” – Nowe Horyzonty 2018

Cztery lata temu Abdellatif Kechiche zachwycił międzynarodową krytykę filmem „Życie Adeli”. Obraz ten uchwycił młodzieńcze emocje towarzyszące dojrzewaniu i odkrywaniu swojej seksualności na przykładzie pary lesbijek. Jury pod przewodnictwem Stevena Spielberga przyznało Tunezyjczykowi Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, nic więc dziwnego, że w swoim kolejnym dziele reżyser pochodzenia afrykańskiego postanowił pozostać w podobnej estetyce, … Dowiedz się więcej

„Sauvage” – Nowe Horyzonty 2018

„Sauvage”, reż. Camille Vidal-Naquet Ocena: 4/5 Léo, dwudziestodwuletni  Francuz, nie ma własnego lokum, czasem uda mu się przenocować na imprezie, ale zazwyczaj wystarcza mu zwykła ławka w parku. Nie zdobył nigdy wykształcenia i nawet czytanie sprawia mu trudność. Żyje z dnia na dzień, a gdy braknie mu pieniędzy na odrobinę strawy, dorabia jako gejowski żigolak. … Dowiedz się więcej

Mamo, piszę do Ciebie – recenzja filmu „Obietnica poranka”

Obietnica poranka

Romain Gary to francuski dyplomata, pisarz i żołnierz rosyjskiego pochodzenia urodzony jako Roman Kacew. Swoje burzliwe życie opisał w wydanej w 1964 roku autobiografii “Obietnica poranka”, która, jak łatwo się domyślić, była inspiracją dla Erica Barbiera do stworzenia filmu pod tym samym tytułem. Bohatera poznajemy, kiedy podczas parady z okazji Dnia Zmarłych w Meksyku, przekonany … Dowiedz się więcej

120 uderzeń Daniela Blake’a – recenzja filmu „Na wojnie” – Cannes 2018

Brutalny korporacyjny kapitalizm za nic ma człowieka. Życie ludzkie to tylko kolejna zmienna wprowadzona do generowanego w Excelu wykresu zysków, a naczelną wartość stanowi wysokość dywidendy rady nadzorczej. Państwo, powiązane lobbingiem i sieciami interesów z biznesmenami, nic nie zrobi zasłaniając się neoliberalnymi banialukami o wolnym rynku i domniemanej ucieczce inwestorów. Tymczasem ludzie są zdolni do … Dowiedz się więcej

„120 uderzeń serca” – 24. Wiosna Filmów

„120 uderzeń serca”, reż. Robin Campillo Ocena: 3/5 Francuskie kino nie jest w ostatnich latach w najlepszej formie, dobitnie świadczy o tym chociażby fakt, że w 2016 i 2017 roku w oscarowej rywalizacji reprezentowali ich, kolejno Turczynka i przywieziony z Hollywood Holender. Nowa świecka tradycja wysyłania do Los Angeles twórców urodzonych za granicą została podtrzymana … Dowiedz się więcej

„Do zobaczenia w zaświatach” – 24. Wiosna Filmów

„Do zobaczenia w zaświatach”, reż. Albert Dupontel Ocena: 2,5/5 „Do zobaczenia w zaświatach” to film rozpoczynający się od kilkunastosekundowej sekwencji śledzenia słodziutkiego psa biegnącego radośnie przez okopy przy akompaniamencie narracji z offu. Już to powinno zasugerować widzom z jakim typem kina mamy do czynienia. Głównym bohaterem opowieści jest Albert Maillard, w tej roli sam reżyser … Dowiedz się więcej

Zimny trup – recenzja filmu „Wielkie zimno”

Wielkie Zimno

„Debiuty rządzą się swoimi prawami” – to truizm tak wyświechtany, że nikomu z pewnością nie chce się z nim nawet polemizować, jednak kiedy oglądałem „Wielkie zimno”, właśnie taka myśl przychodziła mi do głowy. Dobrze pamiętam energię bijącą z „Clerks” Kevina Smitha, czy „Wściekłych psów” Quentina Tarantino. I chociaż nie chcę nawet porównywać filmu Francuza do … Dowiedz się więcej

Krótki format #2 – „Ja, Godard”

Ja Godard

  „Ja, Godard”, reż. Michel Hazanavicius Ocena: 3,5/5 Z filmu „Ja, Godard” jasno wynika, że jeden z protoplastów Nowej Fali jest wiecznie żywy. Francuski rewolucjonista, prowadzący filmową taśmą lud na barykady, wciąż wprowadza kolejne pokolenia w świat oparty na ciągłym zaprzeczaniu, notorycznym wyszydzaniu, wiecznym poszukiwaniu. Hazanavicius oddaje zatem hołd zasłużonemu twórcy, jednocześnie nie klękając czołobitnie … Dowiedz się więcej

Bestia ludzka – recenzja filmu „Jeszcze nie koniec”

Jeszcze nie koniec

Pierwsza połowa lutego stoi w polskich kinach pod znakiem opowieści o konfliktach małżeńskich. Obok „Niemiłości” – metafizycznej epopei Zwiagincewa – pojawia się kameralny dramat debiutującego Xaviera Legranda. Równie przenikliwy, równie znakomity, równie przejmujący. Oto „Jeszcze nie koniec”. Gdy przez początkowe dwadzieścia minut filmu przedstawiona zostaje małżeńska batalia o prawo do opieki nad młodym synem Julienem, … Dowiedz się więcej

Zatrzymać zegar – recenzja filmu „Louise nad morzem”

Louise nad morzem

Wielka szkoda, że “Louise nad morzem”, animacja stworzona przez Jeana-Françoisa Laguionie, nie ma szans dotrzeć do szerszej publiczności. Francuski film wpisuje się bowiem w nurt wybitnych przedstawień tematu starości, przemijania, pamięci. Obok “Coco” i “BoJacka Horsemana” żaden inny tekst kultury nie dotykał tak celnie tych zagadnień. W pierwszym momencie “Louise nad morzem” jawi się jako … Dowiedz się więcej