W najnowszym odcinku Projektu: Klasyka udajemy się na monarsze dwory i do chłopskich chat, na prowansalskie wybrzeże i podkaukaskie bagna, a także do fikcyjnego kraju w Europie Wschodniej. Tropimy ostatnie ślady, a czasem wręcz eksplozje, obyczajowej, inscenizacyjnej i ideologicznej swobody, którą w roku 1934 ograniczono w ZSRR proklamacją realizmu socjalistycznego, a w Hollywood – kodeksem … Dowiedz się więcej
Kiedy Jean-Louis Comolli – redaktor naczelny „Cahiers du cinéma” w okresie radykalnego zwrotu czasopisma w stronę ideologicznej krytyki kina – pisał, że reżyserzy zbyt rzadko obierają pracę za przedmiot swych artystycznych fascynacji, nie wiedział jeszcze, że Wang Bing ma zamiar spędzić długie lata na penetrowaniu tekstylnego labiryntu w chińskim Zhili. Mimo iż spojrzenie laureata nagrody … Dowiedz się więcej
Twórczość Claude’a Sauteta nie jest anonimowa dla polskiego widza. Nazwisko to nie bywa wprawdzie wymieniane wśród największych i najpopularniejszych autorów kina francuskiego, innowatorów czy klasyków, jednak jego filmy od chwili premiery dostępne były dla naszej widowni, a w ostatnich latach powracają w ramach przeglądów, a nawet w regularnej dystrybucji. Wynika to po części z ogólnej … Dowiedz się więcej
W drugą rocznicę śmierci Jean-Luka Godarda publikujemy esej Michała Konarskiego o podejściu francusko-szwajcarskiego reżysera do słowa na różnych etapach jego twórczości. „Toczy się wielka bitwa między oczami i językiem. Oczy stanowią odpowiednik ludów. Język zaś – odpowiednik rządów”. Jean-Luc Godard1 Kino posiada swój osobny język, bez względu na to, jaką mową posługują się bohaterowie. Nie chodzi … Dowiedz się więcej
W kulturze sequelu i remake’u żaden udany film nie jest bezpieczny. Znana z prowokacyjnego podejścia do tematyki seksualności francuska reżyserka Catherine Breillat po dekadzie postanowiła powrócić do reżyserii, prezentując swoje spojrzenie na historię zakazanego romansu pokazanego w cenionej skandynawskiej produkcji Królowa Kier. Ostatnie lato stara się przenieść fabułę wspomnianego dzieła May el-Toukhy [NASZA RECENZJA] zmieniając … Dowiedz się więcej
Asfodele rosły ponoć na łąkach okalających brzegi Styksu, zatem spacerując ich szlakiem trudno nie smakować woni tego, co minęło. A jednak oddychanie nowym filmem Martinota sprawia przyjemność, bardziej niż krztusi odorem śmierci. Śledząc kroki Jeana, widz czuje raczej pieszczotę leśnego mroku i ciszy, jak wyraził się kiedyś poeta, którego imię dawno już uleciało mi z … Dowiedz się więcej
Od opowieści o pornotwórcach zderzających się po powrocie do branży z jej zmianami, przez postkolonialne niby-rozważania o inności, po filozoficzną parabolę o nowych technologiach Bertrand Bonello pozostaje jednym z ważniejszych głosów współczesnego kina francuskiego. Jego najnowszy projekt po premierze w konkursie głównym zeszłorocznego MFF w Wenecji i pokazach m.in. w Rotterdamie już za moment będzie … Dowiedz się więcej
Na półmetku czwartego sezonu Projektu: Klasyka przyglądamy się najciekawszym filmom z roku 1974. Wyjątkowo silnie swoją obecność na liście zaznaczyło kino amerykańskie, przepełnione politycznymi paranojami, załamaniami nerwowymi i wodociągowymi intrygami. Nie zabraknie jednak również filmów z Europy i Azji: odbędziemy dwa bardzo różne spacery po Paryżu, posiedzimy na angielskich wzgórzach z pogańskimi demonami, zatańczymy w … Dowiedz się więcej
Fabularny debiut Jérémiego Périna to jazda bez trzymanki, która ekspresem zabierze Cię na Marsa i w przestworza kosmosu. Znakomicie napisany i przepięknie zanimowany film wart jest seansu na dużym ekranie. Potrafi oszołomić nie tylko nadmiarem bodźców audiowizualnych, ale i plątaniną postaci i wątków, której rozplątywanie sprawia naprawdę sporo radości. Dużą frajdą podczas seansu jest odkrywanie … Dowiedz się więcej
Lato w Projekcie: Klasyka otwieramy, powracając myślami do 1984 roku. Znajdzie się coś dla wielbicieli monumentalnych opowieści, buntowniczych poetów kina, gatunkowych przewrotów i zapomnianej awangardy. Listę zdecydowanie zdominowały wielkie nazwiska z czterech stron globu: tu Leone i Wenders, tam Paradżanow i Terayama, a do tego jeszcze Coenowie i Rohmer. Nie zabrakło również wyrazistych chemików rodzimej … Dowiedz się więcej
Każda mijająca godzina naszego życia stanowi niewykorzystaną okazję, nieodwracalnie zmarnowany zasób, przepuszczoną szansę na sukces i rozwój. Nawet jeśli osiągnęliśmy szczyty, o jakich inni mogliby tylko śnić, droga w dół nam nie odpuści, będzie błyskawiczna, bolesna i łamiąca duszę. To wszystko jest prawdą, oczywiście jedynie przy założeniu opierania poczucia własnej wartości w pełni na zewnętrznej … Dowiedz się więcej
Quentin Dupieux nie zwalnia tempa i kontynuuje swoją podróż przez fałsze i szarady inherentnie powiązane ze sztuką. Jeszcze w 2022 roku oświadczał, że wydarzenia są „Niewiarygodne, ale prawdziwe” – czym jednak jest prawda? W Yannicku z ciepłem i transcendencją portretował eskapizm, w Daaaaaaali! zaś na pierwszy plan wysuwała się autokreacja artysty, tak potężna, że zakrzywiająca … Dowiedz się więcej
Przed Wami odcinek Projektu: Klasyka poświęcony rocznikowi 1994, uznawanemu za filmowo najmocniejszy w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku, nie tylko ze względu na pojedynek Kieślowskiego z Tarantino na festiwalu w Cannes. U nas kanoniczne arcydzieła znajdziecie obok wartych wyłowienia pereł. Ponadto włączamy do zestawienia autorski miniserial oraz segmenty telewizyjnej antologii. Zapraszamy do lektury! POPRZEDNIE ODCINKI SERII: … Dowiedz się więcej
Oddajemy w Wasze ręce, bez żadnej wątpliwości, najbardziej eklektyczny odcinek Projektu: Klasyka. Rok 2004 dostarczył nam m.in. słynnej animacji DreamWorks, utrzymanego w satyrycznym tonie zapisu „homoseksualnej Intifady”, wygaszacza ekranu z jeziorami czy późnego filmu Godardowskiego. Piekło niemal zamarzło, ale mamy w top10 także tajską kontemplację o patrzeniu, koreański melodramat z chrześcijańską domieszką, portugalską interpretację tragedii … Dowiedz się więcej
Powracamy z czwartym sezonem naszego Projektu: Klasyka. Już widzimy złośliwe uśmieszki tych, którzy nie rozumieją omawiania filmów z 2014 roku zaledwie po dekadzie. Cóż, nie pierwszy raz zerkamy w nieoczywistym kierunku, co podkreślają też nasze wybory na liście ulubionych obrazów z tego rocznika. Opisujemy tym razem dzieła zlokalizowane na rubieżach: patagońskich pustyniach, anatolijskich górach, małomiasteczkowych … Dowiedz się więcej
Co się stanie, gdy uznany reżyser znany z szerokiego spektrum gatunkowych zainteresowań postanowi zmiksować wszystkie swoje filmy w jeden i dodać do tego miecze świetlne oraz Diunę? Na to pytanie, którego nikt nigdy sobie nie zadał, podczas tegorocznego Berlinale odpowiada Bruno Dumont w swoim L’Empire, najbardziej dzielącym krytykę punkcie niemieckiego konkursu. Na francuskiej prowincji narodził … Dowiedz się więcej
Z okazji premiery Impresjonistów Mariola Wiktor rozmawia z gwiazdą filmu, francuską aktorką Stacy Martin. Mariola Wiktor: Co cię przyciągnęło do roli Renée, kochanki malarza Pierre’a Bonnarda w filmie Impresjoniści w reż. Martina Provosta? Stacy Martin: Nie mieliśmy zbyt wielu informacji, kim była Renée. To mnie zaintrygowało. Wiedziałam jedynie, że była kobietą wolną i fascynowało ją malarstwo. … Dowiedz się więcej
Znanych nazwisk w Berlinie jak na lekarstwo – wiadomo nie od dziś. Konkurs Główny zazwyczaj dominują postacie dopiero zaznaczające swoją pozycję w świecie kina. Na każdą edycję przypada jednak kilku reżyserów z wyrobioną marką, którzy decydują się zaprezentować swoje nowe projekty właśnie w stolicy Niemiec. W tym roku obok stałego bywalca festiwalu – Honga Sang-soo, … Dowiedz się więcej
![1923 Jeszcze wyżej [main]](https://pelnasala.pl/wp-content/uploads/2023/12/Jeszcze-wyzej-main.jpg)
W bożonarodzeniowym Projekcie: Klasyka rozkładamy na czynniki pierwsze filmowy rok 1923. Europa powoli podnosiła się wówczas po Wielkiej Wojnie. Najokazalsze próbki kinematograficzne dawały Francja i Republika Weimarska tudzież Skandynawia rodząca ostatnie owoce szwedzkiej szkoły. Bez przeszkód rozwijało się tymczasem kino w Hollywood, szczególne sukcesy notując w superprodukcjach na podstawie literatury oraz komediach. Na naszej liście … Dowiedz się więcej
Czy byliście kiedyś na przedstawieniu tak wspaniałym, że w kieszeni otwierał się nóż, a z warg toczyła się litania obelg na myśl o tym, iż za przywilej wstępu kasa pobiera niemałe pieniądze? Na pewno, aczkolwiek zanim o kondycji współczesnego teatru, zacznę od czegoś, o czym Dupieux mógłby śmiało nakręcić następną komedię. Wszak Francuz realizuje filmy … Dowiedz się więcej
W przedostatnim odcinku tegorocznego Projektu udajemy się 90 lat wstecz. Coraz wyraźniej padający na Europę cień totalitaryzmu znalazł odbicie tak w dziełach kręconych na kontynencie oraz losach ich zmuszonych do emigracji twórców, jak i w satyrze tworzonej za oceanem. Produkcje amerykańskie tym razem zdominowały naszą listę, zajmując aż 6 z 10 pozycji, jedną w dodatku … Dowiedz się więcej
Z Projektem: Klasyka ponownie wchodzimy w pierwszą połowę XX wieku. Po raz trzeci przyglądamy się wytworom kina powstałym w trakcie najkrwawszej wojny w historii ludzkości. Na naszej liście zebraliśmy dzieła realizowane na terenach okupowanej Danii i Francji, ale też w Związku Radzieckim, Wielkiej Brytanii i oczywiście Stanach Zjednoczonych. W poniższym artykule przeczytacie m.in. o jednym … Dowiedz się więcej
Znamy już tytuły filmów nagrodzonych podczas tegorocznej edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Wśród laureatów znalazło się miejsce dla dzieła Davida Oelhoffena – Ostatni mężczyźni, które przyniosło swojemu twórcy tytuł najlepszego reżysera i stanowiło jeden z nielicznych w Konkursie Międzynarodowym przykład dobrze zrealizowanego kina gatunkowego. Ostatni mężczyźni to film wojenny, stanowiący ekranizację wydanej w 1991 roku powieści … Dowiedz się więcej
Królestwo zwierząt, najnowszy obraz Thomasa Cailley’a wyświetlany w konkursie Crème de la crème 39. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego, to na pierwszy rzut oka film, który ze względu na swój rozrywkowy potencjał dużo lepiej odnalazłby się w regularnej dystrybucji bądź na platformie streamingowej (najpewniej z czerwonym logo) niż na artystycznym festiwalu (choć jak wiemy WFF nie … Dowiedz się więcej
Z okazji premier Disco Boya i Przejść Mariola Wiktor rozmawia z gwiazdorem tych filmów, niemieckim aktorem Franzem Rogowskim. Mariola Wiktor: W polskich kinach 6 października premiera twojego filmu Disco Boy [NASZA RECENZJA], w reż. Giacomo Abbruzzese. Film jest koprodukcją z polskim udziałem. Zdjęcia realizowane były m.in na Podkarpaciu. Grasz Białorusina, który ucieka przez Polskę do Francji. … Dowiedz się więcej
![Wakacje z Moniką [main]](https://pelnasala.pl/wp-content/uploads/2023/09/Wakacje-z-Monika-main.jpg)
Początek lat 50. obrodził w kinie światowym rozwojem kilku narodowych kinematografii. Na naszej liście wyraźnie widać przewagę filmów z Francji, Japonii, Stanów Zjednoczonych i Włoch. W 1953 roku w Szwecji możemy mówić też o narodzinach jednego z gigantów, który odciśnie piętno na współczesnych przez kolejne dekady. Zachęcamy do poczytania o najciekawszych dziełach z tego rocznika … Dowiedz się więcej
Bestie Rodrigo Sorogoyena to kolejny obraz reżysera, który używa kina gatunku, by zabrać głos w publicznej debacie równie mocno angażującej, co dzielącej hiszpańskie społeczeństwo. Tak było w przypadku jego poprzedniej realizacji, Królestwa – radiografii układów władzy i gordyjskiego węzła towarzyszących jej powiązań. Polityczny thriller inspirowany był korupcyjnym skandalem wewnątrz partii ludowej, którego kolejne akty odsłaniano … Dowiedz się więcej
Motyw władzy, która łamie kręgosłupy i kusi ku przełamywaniu własnych zasad moralnych i reguł życiowych, jest tak stary jak sztuka. Prawdopodobnie jego najbardziej ewidentny przykład w kinie stanowi kampowy Adwokat diabła Taylora Hackforda z kuriozalnymi i komediowymi kreacjami Keanu Reevesa i Ala Pacino. Co jednak, gdyby ten pomysł wziąć na poważnie i osadzić w bankowości … Dowiedz się więcej
Jaki jest późny Woody Allen każdy widzi. Twórca ikonicznych anty-komedii romantycznych lat 70. Annie Hall i Manhattanu od lat męczy siebie i widów kolejnymi całkowicie chybionymi projektami pozbawionymi tak błysku jak i humoru i okraszonymi coraz częściej nieudanymi zdjęciami zbliżającego się do emerytury Vittorio Storaro i najgorszymi kreacjami uznanych aktorów w ich karierach. Pozytywne recenzje … Dowiedz się więcej
Na końcówkę wakacji przenosimy się do 1963, by z naszym Projektem: Klasyka podsumować najciekawsze tytuły roku. To dosyć wyjątkowa odsłona, bo w TOP 10 nie znalazło się miejsce dla ani jednego obrazu pochodzącego z USA. Niech stanowi to dowód, z jak dobrym czasem dla europejskiego kina mamy do czynienia. Na naszej liście zebraliśmy zarówno arcydzieła … Dowiedz się więcej
Wśród bohaterów tegorocznych retrospektyw Nowych Horyzontów najbardziej nieoczywistym nazwiskiem była Alice Diop. Ta francuska twórczyni pochodzenia senegalskiego wciąż może być traktowana jako reżyserka stawiająca swoje pierwsze kroki na największych filmowych salonach, a prezentowany przedpremierowo film Saint Omer stanowi jej fabularny debiut. Wspomniany obraz to rozgrywająca się w zdecydowanej większości w sali sądowej opowieść o matce, … Dowiedz się więcej
W przerwie między pakowaniem walizek na lipcowe kinofilskie wojaże zabieramy Was w podróż do lat 70. Był to istotny okres m.in. dla kina amerykańskiego, dlatego na liście nie mogło zabraknąć przełomowych obrazów Roberta Altmana, Williama Friedkina, Terrence’a Malicka, a także Orsona Wellesa na wygnaniu. Poza tym nasze zestawienie klasyki obejmuje epilog do francuskiej Nowej Fali, … Dowiedz się więcej
W 70. rocznicę wydania debiutanckiej powieści Gumy i 60. rocznicę ukończenia kultowego manifestu literackiego Pour un nouveau roman będziemy mogli obejrzeć na dużym ekranie większość filmów z dorobku Alaina Robbe-Grilleta. Na retrospektywę burzyciela audiowizualnej jedności organizowaną w ramach wrocławskiego festiwalu Nowe Horyzonty złoży się jego debiutancka Nieśmiertelna, pięć innych obrazów (w tym przezabawny i autotematyczny … Dowiedz się więcej
Gdybyśmy ostro widzieli i odczuwali wszystko, co się składa na zwyczajne, ludzkie życie, musielibyśmy niemal słyszeć, jak trawa rośnie i jak bije serce wiewiórki i zabiłby nas ten ryk, który jest po tamtej stronie ciszy. Tymczasem nawet najbystrzejsi z nas poruszają się po świecie w ochronnej otoczce głupoty. – George Eliot Gaju, tu jest jakby … Dowiedz się więcej
Film Ettore Scoli stanowi zapadającą w pamięć i wyróżniającą się pozycję w dorobku włoskiego twórcy. Łącząc dokonania teatru muzycznego z możliwościami kinowego wehikułu magicznego uruchamianego spustem migawki, w sposób urzekający podejmuje temat europejskiej tożsamości i kolektywnej pamięci. Adaptacja sztuki Jeana-Claude’a Penchenata, który współtworzył scenariusz filmu, a także pojawia się na ekranie, streszcza pół wieku francuskiej … Dowiedz się więcej
Milczące sale, gdzie kroki przechodzącego tłumione są przez ciężkie, grube dywany tak, że żaden odgłos nie dochodzi do jego ucha. Do ucha tego, który po raz kolejny przechodzi przez korytarze, salony, galerie tej budowli z minionego wieku, przez olbrzymi, luksusowy, barokowy i ponury hotel […]* – snuje swój monolog głos narratora przebijający się w onirycznej … Dowiedz się więcej
Rozmawiamy z rodzicami sekcji Lost Lost Lost: Agnieszką Szeffel, Mariuszem Miklińskim i Mariuszem Wojasem! Od lat proponują wrocławskiej publiczności spacer po mało uczęszczanych festiwalowych ścieżkach, a w pogawędce z Tomaszem Poborcą odkrywają kulisy kuratorskich poszukiwań, dzielą się mało znanymi anegdotami, zostają też zmuszeni do wybrania ulubionych dzieci. Ich wspomnienia oraz refleksje na temat ogólnej kondycji … Dowiedz się więcej
Końcówkę czerwca umilimy Wam powrotem do roku 1983. W naszym Projekcie: Klasyka przybliżamy filmy takich twórców jak Raúl Ruiz, Francis Ford Coppola, Shôhei Imamura, Chris Marker, Edward Yang, Ettore Scola, Alain Tanner, Víctor Erice, Paul Verhoeven, Gerald Kargl i David Perlov. Dzięki ich wyobraźni wspólnie będziemy wizytować Warszawę, Valparaíso, Dakar, Lizbonę i małe miasteczko w … Dowiedz się więcej
Uznana francuska pisarka Annie Ernaux i jej syn David Ernaux-Briot z zakurzonej kolekcji domowych kaset wideo nakręconych w latach 70. i 80. złożyli 8 mm cudownych lat, niezwykły portret minionej epoki i rodzinnej sielanki. Film pokazywano na zeszłorocznym festiwalu w Cannes i na kopenhaskiej CPH:DOX, a następnie nominowano w kategorii najlepszy dokument do Cezara i … Dowiedz się więcej
W majowej odsłonie Projektu: Klasyka zawitaliśmy do roku 1993, omawiając filmy z Anglii, Belgii, Etiopii, Francji, Hongkongu, Meksyku, Polski, Węgier i USA. Wśród opisanych przez nas tytułów znalazły się te nakręcone przez znanych i cenionych reżyserów jak Robert Altman, James Ivory czy Mike Leigh, dzieła naszych ukochanych autorów jak Chantal Akerman, Manoel de Oliveira i … Dowiedz się więcej
Podczas 76. edycji MFF w Cannes jak co roku organizatorzy zadbali o to, żeby rodzime kino miało swoją liczną reprezentację w konkursie głównym. Jak uczy nas każda dziedzina życia, ilość nie zawsze znaczy jakość, ale najnowsze dzieło Justine Triet może służyć za skuteczny argument przeciw wszystkim twierdzącym, że tegoroczna francuska delegacja nie prezentowała sobą nic … Dowiedz się więcej
Festiwal w Cannes nie bez przyczyny ma status święta światowego kina. Chociaż przeglądając program każdej z sekcji, widzimy w nim dzieła z mniej lub bardziej odległych zakątków globu, nie sposób nie zauważyć, że organizatorzy są niezwykle przychylni dla rodzimych produkcji. A pierwszym reprezentantem francuskiej kinematografii w konkursie głównym (wg. kolejności premiery) jest Le retour autorstwa … Dowiedz się więcej
Drugi tegoroczny odcinek Projektu: Klasyka przenosi nas do kinowych przeżyć sprzed dwudziestu laty. Po tragicznych zdarzeniach w Nowym Jorku zmienił się świat, więc musiała też zareagować X Muza. Dla niektórych twórców walka z terroryzmem oraz obwieszczany wszem i wobec upadek cywilizacji zachodniej okazały się asumptem do odpowiedzi na pytania współczesności, jeszcze inni wybierali swoje tematy, … Dowiedz się więcej
Dostępna od niedawna na VoD Czekolada Claire Denis to jeden z najbardziej imponujących debiutów pełnometrażowych w dziejach kina, w którym można dostrzec wiele cech autorskiego, minimalistycznego charakteru pisma francuskiej reżyserki. W dziele tym łączy ona wątki z własnego dzieciństwa spędzonego w Afryce lat 50. z późniejszymi lekturami kluczowych tekstów ruchu dekolonizacji, na czele z przywołanym … Dowiedz się więcej
W zeszłym tygodniu do polskich kin trafił jeden z najważniejszych francuskich filmów zeszłego roku. Za dowód na jego niezwykle pozytywne przyjęcie nad Sekwaną mogą być uznane wyniki Cezarów – rozdanych pod koniec lutego nagród Francuskiej Akademii Sztuki i Techniki Filmowej, gdzie najnowsze dzieło Dominika Molla zamieniło 10 nominacji na 6 statuetek, w tym za najlepszy … Dowiedz się więcej
Twórczość René Goscinnego i Jeana-Jacquesa Sempé stanowiła ważną część mojego dzieciństwa i zawsze wracam do niej z przyjemnością. Kiedy tylko usłyszałem, że ruszają prace nad animowaną opowieścią o przygodach Mikołajka, z miejsca umieściłem tę pozycję na osobistej liście najbardziej oczekiwanych premier. Z czasem okazało się, że reżyserowane przez Amandine Fredon i Benjamina Massoubre dzieło nie … Dowiedz się więcej
Powolny i cichy, dopracowany w najmniejszych szczegółach francuski kryminał do perfekcji doprowadził w latach 60. i 70. Jean-Pierre Melville. Ambiwalentne moralnie, dystyngowane pojedynki między złodziejami i stróżami prawa w takich obrazach jak W kręgu zła czy Szpicel niczym wzorce z Sèvres, pokazały jak robić gatunkowe kino w kontrze do amerykańskiego pośpiechu. Algiersko-francuski, wciąż poszukujący reżyser … Dowiedz się więcej
Krytykowany w ostatnich latach za nieudolne wystawianie młodzieżowych romansów, które miały trącić myszką w obiektywie sędziwego już twórcy, Philippe Garrel z pewną dozą autorefleksyjnej ironii wziął na tapet podobny motyw – rozpad ojcowskiej wizji sztuki, jej zmartwychwstanie i pożegnanie na ołtarzu rodzinnego sanktuarium. Opowiadając historię familijnego teatru kukiełek, udowadnia, że nadal jest w stanie tchnąć … Dowiedz się więcej
Po co pisać biografie osób transpłciowych, skoro najlepsza i tak powstała blisko sto lat temu? Z tego założenia wyszedł Paul B. Preciado, gdy zaproponowano mu stworzenie własnej. Hiszpański autor zebrał więc 26 osób w różnym wieku, których faktyczna płeć różni się od tej przypisanej przy urodzeniu. Każda z nich wciela się w Orlando, głównego bohatera … Dowiedz się więcej
Patric Chiha kontynuuje podbój serc publiczności berlińskiego festiwalu. Po nagrodzonym w 2020 roku dokumencie Si c’était de l’amour nieprzerwanie zgłębia taneczne rytuały, tym razem adaptując w rozhasanym anturażu cenioną nowelę Henry’ego Jamesa, po którą sięgał wcześniej chociażby Benoît Jacquot. La bête dans la jungle w obiektywie Austriaka to obsypana cekinami, zroszona strugami potu dzieciaków ery … Dowiedz się więcej
Ostatni odcinek Projektu Klasyka w tym roku poświęcamy rocznikowi 1922. Przybliżamy aż jedenaście filmów oraz bonus poświęcony dziełom Dzigi Wiertowa. Mamy dla Was m.in. komedie slapstickowe Harolda Lloyda i Maxa Lindera, słynny dokument Roberta J. Flaherty’ego, wampiryczny horror autorstwa Murnaua, a także dzieła Carla Theodora Dreyera, Ericha von Stroheima i Fritza Langa. Naszych redaktorów w … Dowiedz się więcej
Mia Hansen-Løve przyzwyczaiła nas już do kina bardzo intymnego i skupionego na detalu. Wspominałem już kiedyś na tych łamach, że jej historie o inteligentnych, wrażliwych ludziach przechodzących przez różnorakie kryzysy, charakteryzują się smutkiem i pewnego rodzaju melancholią, a jednocześnie unikają gwałtownych emocji. Sprawia to, że każdorazowy seans jej kameralnych filmów nie tyle przygnębia widza, co … Dowiedz się więcej
Ocierając łzy spływające po rozgrzanych od gorączki polikach, zastanawiam się, ile udziału w sentymentalnym pożegnaniu z językiem Godarda ma rozkładająca mnie choroba, a ile z tych uronionych kropli krzyczy: „proszę, skłam” – nie inaczej niż Sterling Hayden wołający do Joan Crawford w wielokrotnie cytowanym przez Francuza westernie Raya. Jak trudno odpowiedzieć mi na to pytanie, … Dowiedz się więcej
Czasem, żeby zrozumieć teraźniejszość, należy cofnąć się w przeszłość. Z tego założenia zdaje się wychodzić Romain Gavras w swojej, zrealizowanej dla Netflixa, trzeciej pełnometrażowej fabule o znaczącym tytule Athena. Czy syn największego z twórców kina politycznego podołał trudnemu wyzwaniu opowiedzenia o niepokojach społecznych współczesnej Europy? Po gangsterskiej komediowej fantazji w duchu Młodych wilków p.t. Świat … Dowiedz się więcej
Luc i Jean-Pierre Dardenne należą do grona prawdziwych weteranów Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Dwie Złote Palmy (Rosetta, Dziecko), liczne wyróżnienia i niezmiennie długie owacje na stojąco ugruntowały status belgijskiego rodzeństwa jako stałych bywalców Lazurowego Wybrzeża. Ich najnowszy film – Tori i Lokita – Jury pod przewodnictwem Vincenta Lindona uhonorowało specjalną nagrodą z okazji 75. … Dowiedz się więcej
W swoim najnowszym filmie Albert Serra zamienił libertyńską Francję, która do tej pory pozostawała głównym obiektem jego fabularnych fascynacji, na rajsko-industrialny krajobraz Tahiti. Reżyser, od lat pozostający jednym z niewielu twórców odnajdujących świeże narracje polityczne w kinie, tym razem swój wzrok skierował na byłą kolonię Republiki, Polinezję Francuską, a przede wszystkim zachowane w pamięci jej … Dowiedz się więcej
Druga część relacji Macieja Hanusa z festiwalu w Cannes, w której dowiecie się co myśli o nowych filmach Claire Denis (Stars at Noon), braci Dardenne (Tori i Lokita) i Mario Martone (Nostalgia). Pierwszy nadal czeka na dystrybutora, a dwa kolejne wprowadzi na polskie ekrany Gutek Film. TORI I LOKITA reż. Luc Dardenne, Jean-Pierre Dardenne Bracia … Dowiedz się więcej
Wydarzenia listopada 2015 roku, kiedy w Paryżu doszło do zamachu terrorystycznego, mają szczególne znaczenie dla Alice Winocour. Jej brat przeżył atak na teatr Bataclan i to jemu dedykowane jest najnowsze dzieło Francuzki. Pokazywany w canneńskiej sekcji Quinzaine des réalisateurs Revoir Paris to czwarty pełnometrażowy film reżyserki. Do tej pory, ciężko było znaleźć wspólny mianownik jej … Dowiedz się więcej
Mahamat-Saleh Haroun, reżyser Lingui – filmu, który w ubiegłym roku walczył o Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, a w piątek 8 kwietnia ma wejść na polskie ekrany – to pierwszy w historii obywatel Czadu, któremu udało się zrealizować film pełnometrażowy.
Drugą edycję naszego Projektu otwieramy spojrzeniem na klasykę współczesną, powstałą dekadę temu. W roku 2012 – mimo przepowiedni z kalendarza Majów i filmu Rolanda Emmericha – świat jednak się nie skończył, a kino wręcz miało się świetnie. W Berlinie nagrodzono wówczas braci Taviani za Cezar musi umrzeć, zaś festiwal w Wenecji wygrała Pieta Kim Ki-duka, … Dowiedz się więcej
Nowy film Claire Denis wyznacza jej powrót z kosmicznych wojaży w dzielącym opinię festiwalowej publiczności High Life, by pojednać się z Christine Angot, autorką scenariusza do jeszcze chłodniej przyjętej Isabelle i mężczyzn. Jakkolwiek dziełu prezentowanemu w konkursie tegorocznej edycji festiwalu Berlinale artystycznie daleko do wyżej przywołanych, Francuzce udało się zyskać przychylność jury, co zaowocowało nagrodą … Dowiedz się więcej
Ojcostwo czołowego intelektualisty współczesnego francuskiego kina Bertranda Bonello znacząco odbiło się na jego karierze. Jako rodzic skierował swoją uwagę ku problemom młodzieży, co przyniosło mu dwa prawdopodobnie najbardziej spełnione projekty – Nocturamę i Zombie Child. W konkursie Encounters tegorocznego Berlinale Bonello idzie dalej w swojej przemianie twórczej i odrzuca tradycyjną fabularność, zmierzając w stronę wideoeseju. … Dowiedz się więcej
Powrót do pamięci o filmach Érica Rohmera na Berlinale jest nawet żywszy niż w reszcie światowego kina. Ledwie 12 miesięcy temu inspirowane jego twórczością W pętli ryzyka i fantazji Ryûsuke Hamaguchiego nagrodzono Srebrnym Niedźwiedziem, a teraz w oficjalnej selekcji pojawiły się aż dwa obrazy wprost odwołujące się do ikony Nowej Fali. O O trio em … Dowiedz się więcej
Alain Guiraudie jest jednym z najciekawszych twórców francuskiego kina. Nie cofający się przed obrazą żadnych świętości komik, a przy tym niezwykle utalentowany warsztatowo reżyser w ostatnich latach zachwycał publikę i krytykę m.in. Nieznajomym nad jeziorem i W pionie. Z przyjemnością donoszę, że mimo nienawiści do tego tytułu ze strony niektórych oraz pokazów w mało prestiżowej … Dowiedz się więcej
Éric Rohmer posiadał rzadką umiejętność ujmowania liminalnych momentów, nie popadając w awangardową pretensję – z jednej strony zielony promień rzucany na pożegnanie przez słońce chowające się pod taflą Atlantyku, z drugiej niebieska godzina, nawiedzająca ciszą spotkanie dnia i nocy pośród wiejskich pól. Ostatni jest tematem jednej z nowel w Czterech przygodach Reinette i Mirabelle, które … Dowiedz się więcej
Otwierający tegoroczną edycję Berlinale Peter von Kant François Ozona, czyli pozbawiona gorzkich łez adaptacja arcydzieła z 1972 roku, jest powrotem Francuza do twórczości Rainera Wernera Fassbindera. Debiutował bowiem w tutejszym konkursie Kroplami wody na rozpalonych kamieniach – przeniesioną na ekran sztuką Niemca. Najnowsza reinterpretacja jest niestety wyłącznie ugrzecznioną wersją oryginału i prowokuje pytanie o sens … Dowiedz się więcej
Zieleń bujnie rosnącej trawy i zapach dzikich polnych kwiatów, z gracją i niewinnością zbieranych przez przystojnego młodzieńca, kryją swym urokiem – dosłownie i w przenośni – zmurszałe mury kupieckiego pałacyku gdzieś na obrzeżach Lizbony. Jak one porastają mchem i pękają miejscami, tak kolonialna potęga Portugalii zaczyna się kruszyć pod koniec XVI wieku. Porażające fatum historii … Dowiedz się więcej
Ruch #metoo był jednym z ważniejszych wydarzeń społecznym ostatniej dekady. Przerwał złotą erę milczenia ofiar molestowania seksualnego, zaczął kruszyć mur przywileju, naruszył nietykalność najgrubszych ryb. Jego sceptycy i przeciwnicy dostrzegli w nim przede wszystkim ogromne pole do nadużyć w ferowaniu wyroków, a opinii publicznej zarzucali niepoprzedzone procesami sądowymi, pochopne lincze. Oczywiście temat ten stał się … Dowiedz się więcej
Grudniowy odcinek naszego Projektu: Klasyka poświęcamy rocznikowi 1921. Świat w tamtej dobie próbował odpocząć po zakończonej zaledwie trzy lata wcześniej Wielkiej Wojnie. W Rosji nadal trwał konflikt wewnętrzny, w Europie jak grzyby po deszczu powstawały kolejne organizacje komunistyczne, a miejscowe gospodarki podnosiły się z gruzów. W Stanach Zjednoczonych z przestrachem patrzono na rosnącą potęgę Japonii … Dowiedz się więcej
W Konkursie Wolny Duch na Warszawskim Festiwalu Filmowym znalazła się niezwykła francuska animacja malowana na szkle pt. Przeprawa. Film opowiada o rodzeństwie, które ucieka przed wojną ze swojej wioski, by szukać bezpieczeństwa w Europie Zachodniej. Wcześniej był pokazywany na festiwalach w Annecy, Antalyi, San Sebastián, Hajfie, Lipsku czy San Sebastián. Przeprawa to pierwsza pełnometrażowa animacja … Dowiedz się więcej
Niepozorny film stosunkowo mało znanego twórcy, Emmanuela Moureta, nieźle namieszał w ostatnim sezonie we francuskiej kinematografii. Najpierw, w roku pandemii, został wybrany do oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes, potem redakcja prestiżowego magazynu „Cahiers du Cinéma” zaliczyła go do dziesięciu najlepszych tytułów 2020 roku, wreszcie zdobył aż 13 nominacji do Cezarów (statuetkę zdobyła jedynie Émilie Dequenne … Dowiedz się więcej
Gdy ogłoszono, że z okazji retrospektywy Chantal Akerman na 21. edycji festiwalu Nowe Horyzonty zostanie wydana książka, mojej radości nie było końca. Nie zmąciło jej nawet małe zaskoczenie, że nie jest to żadna pozycja filmoznawcza na temat jej twórczości, ani nawet „Autoportrait en cinéaste” (Autoportret filmowca) z 2004 roku, ale napisana niedługo przed śmiercią autobiograficzna … Dowiedz się więcej
Powrót kontrowersyjnego francuskiego reżysera do zestawienia konkursowego Nowych Horyzontów był wyczekiwany przez garstkę widzów, którym etyczna debata nie przysłoniła oczu na formalne piękno, operatorską wyobraźnię i wrażliwość na dylematy klasowe, jakie przyczyniły się do artystycznego sukcesu debiutanckiego Oddechu, nagrodzonego w Wenecji za osiągnięcia w plastycznym kreowaniu magicznego środowiska. Po osiemnastu latach Damien Odoul wraca na … Dowiedz się więcej
Co jest najbardziej przerażające dla człowieka? Przemoc seksualna (Nieodwracalne), samotność (Wkraczając w pustkę), porzucenie (Love), zatracenie (Climax)? Jeden z najwybitniejszych twórców francuskiego kina w tym stuleciu – Gaspar Noé eksploruje to pytanie przez całą swoją karierę. Teraz zbliżając się już do sześćdziesiątki, przychodzi z kolejnym pomysłem na odpowiedź. Starość. Vortex to tytuł bardzo wyróżniający się w … Dowiedz się więcej
Nurt coming-of-age jest ostatnimi czasy hurtowo eksploatowany przez autorów, którzy z wykalkulowaną precyzją mierzą w docelową grupę odbiorców i traktują aktualnie gorące wątki społecznych debat jako tło dla poczynań nastoletnich bohaterów ich opowieści. Trudno więc przejść obojętnie obok tak niezależnego, szczerego i silnie sprzeciwiającego się temu trendowi debiutu, jakim jest Szesnaście mgnień wiosny, portretujący romans … Dowiedz się więcej
Chociaż nurt kina opartego o przeciwstawianie sobie dwóch skrajnie różnych postaci, najlepiej pochodzących z innych środowisk i klas społecznych, jest tak stary jak kino, to kasowy sukces francuskich Nietykalnych dał mu drugie życie i narzucił bardzo specyficzne dodatkowe warunki: różnice wieku, wymóg „upośledzenia” lepiej sytuowanego bohatera, czy różnice ras. Od linijki realizuje je pokazywane w … Dowiedz się więcej
„To co się dzieje, naprawdę nie istnieje”, śpiewały Elektryczne Gitary i to zdanie, otwierające piosenkę do filmu Kiler najlepiej obrazuje paradoksalność jednego z najlepszych filmów tegorocznego canneńskiego konkursu głównego – Paryża, 13 dzielnicy Jacques’a Audiarda. Zbliżający się już do siedemdziesiątki Audiard wciąż pozostaje jednym z najlepszych i najbardziej uniwersalnych francuskich reżyserów. Pomimo podeszłego wieku, do … Dowiedz się więcej
Po przebojowym debiucie p.t. Mięso oraz świetnym zwiastunie swojego drugiego projektu młoda francuska reżyserka Julia Ducournau stała się jednym z najbardziej oczekiwanych nazwisk tegorocznego festiwalu w Cannes. Środowa premiera jej Titane była jednym z niewielu wypełnionych w stu procentach pokazów na festiwalu, a fala poseansowego zachwytu zalała całe Lazurowe Wybrzeże. Czy słusznie? Ostatnimi czasy na … Dowiedz się więcej
Granica między tym co biograficzne, a fikcyjne w sztuce jest bardzo niejasna. Niektórzy krytycy nawet posuwają się do interpretowania wszystkiego w takim kluczu, a w monografiach autorów umieszczają ustępy poświęcone dziadkowi twórcy, czy sportowym upodobaniom ojca. Ta cienka linia fascynuje także reżyserów, czego najlepszym i najaktualniejszym przykładem jest Wyspa Bergmana, która właśnie miała premierę na … Dowiedz się więcej
Miniony rok w Polsce upłynął pod znakiem aborcji. Walka o prawo do tego chyba najbardziej kontrowersyjnego zabiegu medycznego wyprowadziła na ulice setki tysięcy Polek i Polaków, aktywizując niezależnie od przekonań religijnych, poglądów politycznych i klasowej przynależności. W bardzo ciekawej formie na tapet temat prawa do aborcji bierze pierwszy tegoroczny wielki faworyty do Złotej Palmy – … Dowiedz się więcej
Gdy trwają kolejne canneńskie emocje związane z premierami filmów utytułowanych i cenionych twórców a także tych mniej znanych ale równie zdolnych, do naszych kin trafiają tytuły z zeszłorocznej selekcji festiwalu. Wśród nich DNA Maïwenn, aktorki, scenarzystki i reżyserki, którą pamiętać możemy z epizodycznych ról w filmach Luca Bessona, ale przede wszystkim jako twórczynię nagrodzonych w … Dowiedz się więcej
Mało jest we współczesnym kinie tak bardzo poszukujących twórców jak François Ozon. Chociaż od samego początku wierny jest podobnym tematom, to formalnie i gatunkowo kolejne jego dzieła są zróżnicowane do tego stopnia, że niektórzy nawet żartują, że niczym Lem – Ozon to tak naprawdę kilku różnych twórców pod jednym pseudonimem. Pokazywane w konkursie głównym festiwalu … Dowiedz się więcej
François Ozon już od lat ma status ikony francuskiego kina i trzeba przyznać, że swoją renomę stara się wykorzystać jak tylko może, z niebywałą regularnością dostarczając kolejne filmy na najważniejsze europejskie festiwale. W zeszłym roku co prawda impreza w Cannes się nie odbyła, ale dyrekcja postanowiła mimo wszystko ogłosić oficjalną selekcję, w której prezentowany był … Dowiedz się więcej
Céline Sciamma rozkochała w swojej twórczości świat za sprawą przepięknego wizualnie melodramatu Portret kobiety w ogniu z 2019 roku. Po wielkim sukcesie tego osadzonego w XVIII wieku romansu wielu mogło zapomnieć, lub nie wiedzieć, że Francuzka przez całą karierę związana z kinem młodzieżowym i familijnym, w nie mniejszym stopniu jak queerowym. Pokazywane w konkursie głównym … Dowiedz się więcej
W ostatnich kilkunastu miesiącach policja stała się bardzo nośnym tematem. Abstrahując od politycznego kontekstu niechlubnej działalności tej organizacji w krajach takich jak USA, Białoruś, czy Polska, to swoje premiery miały także skupione na niej filmy, m.in. francuskie: Nocny konwój Anne Fontaine i Nędznicy Ladj Ly. Ten nurt tamtejszego kina uzupełnia mający premierę w konkursie głównym … Dowiedz się więcej
Najpopularniejszymi filmami o bardzo długim metrażu są najprawdopodobniej produkcje filipińskiego mistrza Lava Diaza albo Szatańskie Tango (1994) Beli Tarra. Dzięki obecności w Polsce portalu MUBI mamy jednak również dostęp do wcześniejszych dzieł światowej kinematografii. A wśród nich, długie niczym tasiemiec filmy również zajmują ważne miejsce. Trudno zdefiniować, czego adaptacją jest Out 1 w reżyserii Jacques’a … Dowiedz się więcej
Debiut Charlène Favier – Slalom – został wybrany do selekcji festiwalu w Cannes. Sama impreza, jak wiemy, nie odbyła się z przyczyn pandemicznych, ale na innych festiwalach film mógł startować pod tym szyldem. Francuska reżyserka przygląda się w swoim dziele trudom związanym z osiągnięciem sukcesu sportowego. Nie unika też w tym kontekście coraz częściej wychodzących … Dowiedz się więcej
Honey Cigar to reżyserski debiut Francuzki algierskiego pochodzenia Kamiry Aïnouz. Niechybnie wiele osób będzie regularnie myliło ją z urodzonym co prawda w Brazylii, ale legitymizującym się także przodkami z Algierii, Karimem Aïnouzem, autorem Niewidocznego życia sióstr Gusmao. Do tej pory twórczyni miała niewielką styczność z planami filmowymi, pracując tylko raz przy scenariuszu do angielskojęzycznego remake’u … Dowiedz się więcej
Nawet wśród wytrawnych kinofili, ciężko spotkać osoby znające dogłębnie afrykańskie kino. Nie ma w tym nic dziwnego, biorąc pod uwagę dostępność tych produkcji oraz to, jak niewiele filmów powstaje tam, w porównaniu do innych kontynentów. Tym bardziej cieszy fakt, że Gutek Film wprowadza do naszych kin dzieło Manele Labidi – Arab Blues, którego fabuła toczy … Dowiedz się więcej
Po związanym z pandemią koronawirusa lockdownie, kina powoli wracają do funkcjonowania. Ciągle daleko jednak do normalności, chociażby z powodu tego, że wszystkie największe amerykańskie premiery wciąż są wstrzymane z nadzieją na lepsze wyniki finansowe po ustabilizowaniu się sytuacji na świecie. W takiej sytuacji na większą uwagę mogą liczyć chociażby produkcje europejskie, które przy mocniejszej konkurencji … Dowiedz się więcej
Niekonwencjonalne narracje Alaina Resnais – tak brzmi zachęcający i intrygujący tytuł retrospektywy mniej znanych dzieł francuskiego reżysera, których premiery przypadają na dekadę lat 80-tych. Upłynęło więc sporo czasu od chwili, kiedy zyskał światową sławę za pomocą nowofalowych arcydzieł w postaci Hiroszima, moja miłość (Hiroshima, mon amour) lub Zeszłego roku w Marienbadzie (L’Année dernière à Marienbad). … Dowiedz się więcej
Pogodzenie roli rodzica i kariery zawodowej dającej osobistą satysfakcję wydaje się być jednym z kluczowych problemów współczesnych rodzin nuklearnych w krajach rozwiniętych. Nie przypadkiem politycy wielu państw prześcigają się w propozycjach, jak pomóc młodym rodzicom, by wymienić choćby program Rodzina 500+ czy darmowe przedszkola i żłobki. Jednym z rozwiązań, na jakie decydują się rodziny, choć … Dowiedz się więcej
Czas domowej kwarantanny to dla wielu okazja do zmiany nawyków i przyzwyczajeń. Kinomani, którzy do tej pory nie wyobrażali sobie, aby chłonąć nowości dystrybucyjne inaczej jak w kinie, muszą powoli przyzwyczajać się do premier VOD i na platformach streamingowych. Jak na ironię, bohater Poznajmy się jeszcze raz, filmu, który po krótkim pobycie w polskich kinach, … Dowiedz się więcej
„Śmiało kroczyć tam, gdzie nie dotarł jeszcze żaden człowiek” głosi motto przyświecające bohaterom seriali „Star Trek”. W ich świecie cała Ziemia zjednoczyła się, odrzucając nacjonalizmy i wewnętrzne konflikty, co umożliwiło eksplorację bezkresu kosmosu. Chociaż Alice Winocour w swoim najnowszym filmie „Proxima” akcję osadza w bardzo niedalekiej przyszłości, to śmiało można powiedzieć, że hasło to towarzyszy … Dowiedz się więcej
Kino nie ma bogatej historii ukazywania dobrowolnego coming-outu: większość postaci LGBT żyje w ukryciu, a w filmach z ostatnich lat coraz częściej są już ujawnione w chwili zawiązania akcji. Znacznie powszechniejszy kanał dzielenia się tym doświadczeniem stanowi YouTube. Fakt ten wykorzystał Denis Parrot, montując kilkanaście internetowych nagrań z lat 2012-2018 w pełnometrażowy dokument „Out”, który … Dowiedz się więcej
François Ozon jest jednym z najbardziej znanych twórców francuskiego kina, chociaż nie wypracował jakiegoś charakterystycznego dla siebie języka, który sprawiałby, że z łatwością rozpoznajemy jego filmy. Dążąc to tzw. „stylu zerowego”, tworzy obrazy bardzo różnorodne, sięgając również po kino gatunkowe – od musicalu, przez historyczne kino kostiumowe, po thriller erotyczny. „Dzięki Bogu”, jego najnowsze dzieło, … Dowiedz się więcej
W tle pobrzmiewają potężne dźwięki zamaszystych pociągnięć smyczków z ostatniej części “Lata” Vivaldiego. Obserwujemy profil samotnej kobiety, jej gardło ściśnięte, a ona jakby całą sobą bezskutecznie próbuje powstrzymać potok łez i towarzyszące mu grymasy prawdziwego, choć przecież nie fizycznego, bólu. Bólu straty, w którym zmuszeni jesteśmy współuczestniczyć do ostatnich nut, wyciemnienia kadru i napisów końcowych. … Dowiedz się więcej
Większość redakcji żyje jeszcze powoli kończącym się festiwalem Millennium Docs Against Gravity i dopiero rozpoczętym największym świętem kina w Cannes. Nie zapominamy jednak przy tym o bieżącym repertuarze. Choć ten tydzień zapowiada się raczej bez fajerwerków, to jedna petarda w postaci wysokooktanowego kina akcji gwarantowana. Wiele wskazuje na to, że “John Wick 3” nie okaże … Dowiedz się więcej
Na zeszłorocznym festiwalu w Cannes furorę zrobił skromny komediodramat z plejadą gwiazd francuskiego kina zatytułowany “Le grand bain”. Film w reżyserii znanego aktora Gillesa Lellouche’a obronił się znakomicie również na rynku, przyciągając nad Sekwaną ponad 4 miliony widzów (i 34 miliony w skali globalnej). Wisienką na torcie było 10 nominacji do Cezarów. Teraz już z … Dowiedz się więcej
Czy „Jesień we Francji” jest tak piękna jak nasza? Bynajmniej. Najnowszy film Mahamata-Saleha Harouna przekornie nie zamierza nam tego zdradzić poprzez ukazanie kadrów odsłaniających turystyczne atrakcje z widokówek kraju nad Sekwaną. Widz przeniesiony zostaje do surowych poczekalni o niewyszukanej estetyce i zajmowanych nielegalnie mieszkań, gdzie życie trwa na kartonach, a rzeczywistość bez perspektyw jawi się … Dowiedz się więcej
Sezon ogórkowy powoli zmierza ku końcowi. Przed wrześniowym wysypem festiwalowych hitów nadchodzący tydzień oferuje potencjalnie umiarkowane doznania. Choć rozpiętość gatunkowa sprawia, że każdy raczej znajdzie coś dla siebie. Stylowy brytyjski debiut, brazylijski dramat rodzinny, blockbuster z Jasonem Stathamem, hiszpański laureat nagrody Goya, dobrze oceniana komedia romantyczna, inicjujący dyskurs film religijny, dystopijny young adult oraz tradycyjnie … Dowiedz się więcej
Jeszcze na dobre nie umilkł odgłos na niebie amerykańskich myśliwców F-22 Raptor zaprezentowanych w Święto Wojska Polskiego, a do kin wchodzi już brytyjsko-polska superprodukcja o bitwie o Anglię. My jednak nie pomyliliśmy filmów i na nasz przebój tygodnia wybraliśmy dokument, który nas zauroczył na Millennium Docs Against Gravity, a jak wiadomo festiwale to takie małe … Dowiedz się więcej
Cztery lata temu Abdellatif Kechiche zachwycił międzynarodową krytykę filmem „Życie Adeli”. Obraz ten uchwycił młodzieńcze emocje towarzyszące dojrzewaniu i odkrywaniu swojej seksualności na przykładzie pary lesbijek. Jury pod przewodnictwem Stevena Spielberga przyznało Tunezyjczykowi Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, nic więc dziwnego, że w swoim kolejnym dziele reżyser pochodzenia afrykańskiego postanowił pozostać w podobnej estetyce, … Dowiedz się więcej
„Sauvage”, reż. Camille Vidal-Naquet Ocena: 4/5 Léo, dwudziestodwuletni Francuz, nie ma własnego lokum, czasem uda mu się przenocować na imprezie, ale zazwyczaj wystarcza mu zwykła ławka w parku. Nie zdobył nigdy wykształcenia i nawet czytanie sprawia mu trudność. Żyje z dnia na dzień, a gdy braknie mu pieniędzy na odrobinę strawy, dorabia jako gejowski żigolak. … Dowiedz się więcej
Romain Gary to francuski dyplomata, pisarz i żołnierz rosyjskiego pochodzenia urodzony jako Roman Kacew. Swoje burzliwe życie opisał w wydanej w 1964 roku autobiografii “Obietnica poranka”, która, jak łatwo się domyślić, była inspiracją dla Erica Barbiera do stworzenia filmu pod tym samym tytułem. Bohatera poznajemy, kiedy podczas parady z okazji Dnia Zmarłych w Meksyku, przekonany … Dowiedz się więcej
Brutalny korporacyjny kapitalizm za nic ma człowieka. Życie ludzkie to tylko kolejna zmienna wprowadzona do generowanego w Excelu wykresu zysków, a naczelną wartość stanowi wysokość dywidendy rady nadzorczej. Państwo, powiązane lobbingiem i sieciami interesów z biznesmenami, nic nie zrobi zasłaniając się neoliberalnymi banialukami o wolnym rynku i domniemanej ucieczce inwestorów. Tymczasem ludzie są zdolni do … Dowiedz się więcej
„120 uderzeń serca”, reż. Robin Campillo Ocena: 3/5 Francuskie kino nie jest w ostatnich latach w najlepszej formie, dobitnie świadczy o tym chociażby fakt, że w 2016 i 2017 roku w oscarowej rywalizacji reprezentowali ich, kolejno Turczynka i przywieziony z Hollywood Holender. Nowa świecka tradycja wysyłania do Los Angeles twórców urodzonych za granicą została podtrzymana … Dowiedz się więcej
„Do zobaczenia w zaświatach”, reż. Albert Dupontel Ocena: 2,5/5 „Do zobaczenia w zaświatach” to film rozpoczynający się od kilkunastosekundowej sekwencji śledzenia słodziutkiego psa biegnącego radośnie przez okopy przy akompaniamencie narracji z offu. Już to powinno zasugerować widzom z jakim typem kina mamy do czynienia. Głównym bohaterem opowieści jest Albert Maillard, w tej roli sam reżyser … Dowiedz się więcej
„Debiuty rządzą się swoimi prawami” – to truizm tak wyświechtany, że nikomu z pewnością nie chce się z nim nawet polemizować, jednak kiedy oglądałem „Wielkie zimno”, właśnie taka myśl przychodziła mi do głowy. Dobrze pamiętam energię bijącą z „Clerks” Kevina Smitha, czy „Wściekłych psów” Quentina Tarantino. I chociaż nie chcę nawet porównywać filmu Francuza do … Dowiedz się więcej
„Ja, Godard”, reż. Michel Hazanavicius Ocena: 3,5/5 Z filmu „Ja, Godard” jasno wynika, że jeden z protoplastów Nowej Fali jest wiecznie żywy. Francuski rewolucjonista, prowadzący filmową taśmą lud na barykady, wciąż wprowadza kolejne pokolenia w świat oparty na ciągłym zaprzeczaniu, notorycznym wyszydzaniu, wiecznym poszukiwaniu. Hazanavicius oddaje zatem hołd zasłużonemu twórcy, jednocześnie nie klękając czołobitnie … Dowiedz się więcej
Pierwsza połowa lutego stoi w polskich kinach pod znakiem opowieści o konfliktach małżeńskich. Obok „Niemiłości” – metafizycznej epopei Zwiagincewa – pojawia się kameralny dramat debiutującego Xaviera Legranda. Równie przenikliwy, równie znakomity, równie przejmujący. Oto „Jeszcze nie koniec”. Gdy przez początkowe dwadzieścia minut filmu przedstawiona zostaje małżeńska batalia o prawo do opieki nad młodym synem Julienem, … Dowiedz się więcej
Wielka szkoda, że “Louise nad morzem”, animacja stworzona przez Jeana-Françoisa Laguionie, nie ma szans dotrzeć do szerszej publiczności. Francuski film wpisuje się bowiem w nurt wybitnych przedstawień tematu starości, przemijania, pamięci. Obok “Coco” i “BoJacka Horsemana” żaden inny tekst kultury nie dotykał tak celnie tych zagadnień. W pierwszym momencie “Louise nad morzem” jawi się jako … Dowiedz się więcej