Montaż materiałów archiwalnych to jedna z najstarszych strategii kina dokumentalnego, mająca swoją znakomitą reprezentację na rodzimym gruncie choćby dzięki twórczości Macieja Drygasa. Rok z życia kraju Tomasza Wolskiego, w całości zmontowany z nagrań znalezionych w archiwach (m.in. TVP i FINA) oraz fragmentów filmów dokumentalnych z epoki, służy jako najświeższy dowód na żywotność tej metody i … Dowiedz się więcej
Jan P. Matuszyński zachwycił Polskę debiutancką Ostatnią rodziną, następnie zabrał na lekcję muzealną w Żeby nie było śladów, teraz zaś kontynuuje rozważania wokół śmierci i żałoby w Minghunie. Chociaż autor pozostaje wierny swoim uniwersalnym i umiłowanym tematom, a zdjęcia oraz scenografie na czele z mieszkaniami oddającymi stan psychiczny bohaterów wciąż zachwycają, coraz mocniej na usta … Dowiedz się więcej
O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji Piotra Szulkina stanowi jedną z najbardziej przenikliwych dystopijnych wizji w polskiej kinematografii. Akcja rozgrywa się w postapokaliptycznym schronie, gdzie resztki ludzkości przetrwały zagładę nuklearną i oczekują na Arkę, która ma ich ocalić. Jednakże biblijny statek to iluzja, stworzona przez władzę, by utrzymać spokój wśród zdesperowanej ludności. Film łączy elementy politycznej satyry, … Dowiedz się więcej
Gdy piszę ten tekst, obok klawiatury leży mój stary egzemplarz Podróży ze smokiem Diplodokiem. Pożółkły, poplamiony, z odchodzącą od grzbietu okładką album Tadeusza Baranowskiego, po latach wciąż bawi i potrafi zaskoczyć. Zapełniona po brzegi grą słów i humorem absurdu opowieść przywodząca na myśl mniej poważną wersję Alicji w Krainie Czarów z nieprzerwanym metakomentarzem i łamaniem … Dowiedz się więcej
To pierwsza tego typu inicjatywa w Polsce: Dorota Masłowska, Artur Andrus, Filip Springer, Filip Zawada, Agnieszka Wolny-Hamkało, Michał Witkowski i Bartosz Kędzierski napisali i nagrali swoje narracje do polskich filmów. Wybrane przez nich dzieła wzbogacone o autorską formę audiodeskrypcji będzie można obejrzeć w dniach 21–24 listopada podczas 1. edycji Festiwalu Korelacje we wrocławskim kinie DCF. … Dowiedz się więcej
Sobota w trakcie Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych od kiedy pamiętam jest dniem nietypowym – podróżuje się od jednego podsumowania do drugiego (albo odkrywa wystawy – w tym roku na festiwalowiczów czekała podróż na Diunę wyobraźni Siudmiaka), dla osób będących tu przez cały tydzień nie ma żadnych nowych seansów, a w rwanych, kuluarowych rozmowach usłyszeć można, … Dowiedz się więcej
W otwierającym tegoroczne święto polskiego kina obrazie Damiana Kocura nie padają bodaj żadne słowa w naszym języku z wyjątkiem kilku (imponujących zresztą) prób wypowiedzenia słynnego stolarskiego łamańca. Może to posłużyć jako żartobliwy symbol relacji polsko-ukraińskich. Sąsiadujące narody, które poza tego typu luźnymi asocjacjami do niedawna wiedziały o sobie niewiele, z potrzeby chwili stały się sobie … Dowiedz się więcej
Witold Leszczyński już w Żywocie Mateusza (1968), swoim wybitnym debiucie, zaprezentował się jako autor o wyraźnej i oryginalnej wizji artystycznej, realizowanej z konsekwencją i precyzją. Niestety kolejne produkcje trudno zaliczyć do udanych. Rewizja osobista (1972) i Rekolekcje (1977) pozostają filmami niemal zupełnie zapomnianymi. Do formy reżyser wrócił wraz z ponownym sięgnięciem po tematykę ludową w … Dowiedz się więcej
Dzięki inicjatywie Stowarzyszenia Kin Studyjnych w ramach Krótkiej Historii Polskiego Kina, w sierpniu mieliśmy możliwość zobaczenia na kinowych ekranach jednego z najbardziej kultowych debiutów naszej rodzimej kinematografii, Rejsu w reżyserii Marka Piwowskiego [NASZ FELIETON]. W tekście, który ukazał się na naszym portalu, Dawid Smyk podkreślił, że produkcja „dla jednych widzów pozostaje wyśmianiem wypaczeń słusznie minionych … Dowiedz się więcej
Chociaż listy ulubionych filmów naszych redaktorów mocno się różniły, co do jednego wszyscy jesteśmy zgodni – 1964 należał do najlepszych lat dla kina. Mocną reprezentację mieli wówczas Japończycy; swoje nowe obrazy zaprezentowali choćby Masaki Kobayashi, Seijun Suzuki, Hiroshi Teshigahara czy Masahiro Shinoda (w tym przypadku nawet dwa!). Niemniej wyrazista okazała się rodzima ekipa w osobach … Dowiedz się więcej
Sierpniowa odsłona tegorocznej edycji Krótkiej Historii Polskiego Kina upłynie pod znakiem najsłynniejszej obok Barejowskiego Misia komedii obnażającej absurdy PRL-u. To doskonała okazja, żeby jeszcze raz przyjrzeć się temu, czym ten improwizowany kabaret na ekranie miał być, czym stał się w świadomości Polaków i co jeszcze może nam dziś przekazać. Nie zaszkodzi również trochę odczarować niektóre … Dowiedz się więcej
Druga edycja przeglądu Stowarzyszenia Kin Studyjnych zwróciła się ku kilku szaleńcom polskiego kina. Tym, którzy – choć podobnie jak Wajda czy Morgenstern miejsce w kanonie za same dokonania mają zapewnione – stanowią te ostre krańce stron w podręczniku, te, o które rozcinasz palec, kiedy zbyt mocno zatopisz się w lekturze. W ten sposób na ekranach … Dowiedz się więcej
Lato w Projekcie: Klasyka otwieramy, powracając myślami do 1984 roku. Znajdzie się coś dla wielbicieli monumentalnych opowieści, buntowniczych poetów kina, gatunkowych przewrotów i zapomnianej awangardy. Listę zdecydowanie zdominowały wielkie nazwiska z czterech stron globu: tu Leone i Wenders, tam Paradżanow i Terayama, a do tego jeszcze Coenowie i Rohmer. Nie zabrakło również wyrazistych chemików rodzimej … Dowiedz się więcej
Jak na festiwal, którego nazwa nieco bombastycznie wskazuje na stawianie oporu zjawiskom fizyki, zaskakująco często prezentowane filmy reprodukują typowo mieszczańskie imaginarium i wpisują się w rozmiar szpalty dla przyziemnej publicystyki. To oczywiście zarzut, który postawić można absolutnie każdej dużej imprezie – nie jestem aż tak naiwny. Zaczynam natomiast gorzko, bo po kilku średnio satysfakcjonujących seansach … Dowiedz się więcej
Słońce wschodzi raz na dzień, czyli jeden z najbardziej zapomnianych, obok Pałacu Tadeusza Junaka, klasyków kina polskiego doczekał się w końcu rekonstrukcji cyfrowej i w maju 2024 roku powrócił do kin. Cieszy to tym bardziej, że dzieło Henryka Kluby to rzadki w rodzimej kinematografii przykład ballady filmowej (uprawiali owe poletko jeszcze Kazimierz Kutz i Jan … Dowiedz się więcej
Rave został skonstruowany zgodnie z utrzymującą się od wydania 30 lat polskiej sceny techno linią narracyjną. Reżyserzy decydują się na opowieść poszczególnych osób, mówiących o swoim doświadczeniu w budowaniu polskiej sceny. W dokumencie Wergiliuszem jest Marcelo Zammenhoff, artysta, który od lat 90. eksploruje pogranicze sztuki i muzyki elektronicznej. Razem z Gregorem Różańskim, reprezentują w filmie … Dowiedz się więcej
Prezentujemy indywidualne listy, które posłużyły do stworzenia polskiego TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. W głosowaniu udział wzięli: Marcin Grudziąż, Michał Konarski, Maciej Kowalczyk, Dawid Smyk, Grzegorz Narożny, Julia Palmowska, Marcin Prymas, Jędrzej Sławnikowski, Kacper Słodki, Paweł Tesznar. Ponadto zachęcamy do zabawy i sprawdzenia ile widzieliście tytułów z naszej listy 100 najlepszych polskich filmów w … Dowiedz się więcej
Lista 100 najlepszych polskich filmów wszech czasów według Jędrzeja Sławnikowskiego. Ranking posłużył do stworzenia TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. 1. Jak daleko stąd, jak blisko (1971), reż. Tadeusz Konwicki 2. Sanatorium pod klepsydrą (1973), reż. Wojciech Jerzy Has 3. Rękopis znaleziony w Saragossie (1964), reż. Wojciech Jerzy Has 4. Ręce do góry (1967), reż. … Dowiedz się więcej
Lista 100 najlepszych polskich filmów wszech czasów według Kacpra Słodkiego. Ranking posłużył do stworzenia TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. 1. Rękopis znaleziony w Saragossie (1964), reż. Wojciech Jerzy Has2. Popiół i diament (1958), reż. Andrzej Wajda3. Jak daleko stąd, jak blisko (1971), reż. Tadeusz Konwicki4. Sanatorium pod klepsydrą (1973), reż. Wojciech Jerzy Has5. Matka … Dowiedz się więcej
Lista 100 najlepszych polskich filmów wszech czasów według Dawida Smyka. Ranking posłużył do stworzenia TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. 1. Rękopis znaleziony w Saragossie (1964), reż. Wojciech Jerzy Has 2. Ziemia obiecana (1974), reż. Andrzej Wajda 3. Miejsce urodzenia (1992), reż. Paweł Łoziński 4. Krótki film o zabijaniu (1987), reż. Krzysztof Kieślowski 5. Tańczący … Dowiedz się więcej
Tegoroczna retrospektywa twórczości Piotra Kamlera na Timeless Film Festival przybliżyła nieco szerszej publiczności tę ciekawą postać – reżysera, który, mimo że większość swoich produkcji nakręcił we Francji, pozostawał bliski przepełnionej kreatywną oryginalnością stylistyce polskiej animacji artystycznej lat 60. i 70. XX w., objawiającej się wybitnie osobnym stylem, mieszającym rozmaite techniki. Ta wyjątkowość zapewniła mu liczne … Dowiedz się więcej
Wedle obietnicy, z okazji 3 maja, oddajemy w Wasze ręce redakcyjne TOP 50 wszech czasów polskiego kina, które opisaliśmy wspólnymi siłami pomiędzy pierwszomajowym marszem a grillem w plenerze, oraz bonusowo pięćdziesiąt dodatkowych pozycji, które ujawniliśmy już w poprzednich dniach. Indywidualne listy redaktorów Nawet niewprawne oko zauważy, że na naszej liście brakuje sporo żelaznych klasyków. Fanów … Dowiedz się więcej
W 2014 roku poprosiłem Henryka Romanowskiego o udzielenie wywiadu na temat jego wieloletniej współpracy ze Stanisławem Różewiczem na potrzeby pisanej przeze mnie pracy naukowej na wydziale Organizacji Sztuki Filmowej w Łódzkiej Szkole Filmowej. Spotkaliśmy się w kawiarni, która mieściła się w dawnej restauracji „Telimena” przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Henryk Romanowski zgodził się na spotkanie … Dowiedz się więcej
Trójkąt miłosny, rodowe dramaty, dylematy ludzi wobec koszmaru wojny i totalitaryzmów, pytania o czynnik konstytuujący istnienie narodu. Biała odwaga – drugi fabularny film Marcina Koszałki obiecuje widzom wiele podejmowanych już niezliczone razy, lecz wciąż pociągających, tematów. Czy ten świetny dokumentalista i operator po sukcesie Czerwonego pająka znów uwiedzie klimatem, a może przygotował tylko wojenne jasełka … Dowiedz się więcej
Trudno o lepszy start dla drugiej edycji cyklu Krótka Historia Polskiego Kina niż Ostatni dzień lata. Debiut Tadeusza Konwickiego jak mało która z rodzimych produkcji stanowił dla nadwiślańskiej kinematografii powiew świeżego powietrza (chciałoby się rzec: nadmorskiej bryzy) – przede wszystkim pod kątem estetycznym, lecz również jako unikatowy wyczyn realizatorski. Jednocześnie film doskonale wpisuje się w … Dowiedz się więcej
Siadając z demonem na ramieniu do jeszcze w miarę pustej kartki, wypada mi na wstępie przyznać jego istnienie. Nie mogę sobie przecież wyobrazić, żeby podejście do takiego filmu jak ten Kawulskiego nie uwypukliło mojego nabożnego stosunku do odlotów, jakie sprezentował polskiej publiczności Krzysztof Gradowski między 1983 a 1988 rokiem. I choć możemy podśmiewywać się z … Dowiedz się więcej
Jak co roku selekcjonerzy Warszawskiego Festiwalu Filmowego zadbali o polską reprezentację w Konkursie Międzynarodowym. Podczas minionej edycji stanowiły ją Uśmiech Losu Andrzeja Jakimowskiego oraz Lęk Sławomira Fabickiego. Chociaż obydwie produkcje nie zdobyły żadnej ze statuetek przyznawanych przez Jury konkursu to drugi z wymienionych filmów zakończył imprezę nie mniej ważnym trofeum – Nagrodą Publiczności w kategorii … Dowiedz się więcej
Wybór Gorączki Agnieszki Holland jako przedostatniego odcinka Krótkiej historii polskiego kina wydaje mi się symboliczny z kilku powodów. To pierwszy film nagrodzony Złotymi Lwami wyreżyserowany przez kobietę. A zarazem ostatnie nagrodzone przed wprowadzeniem stanu wojennego dzieło na FPFF w Gdańsku (do Gdyni przeniesiony zostanie dopiero w drugiej połowie lat 80.). Wreszcie, to ukoronowanie drogi reżyserki … Dowiedz się więcej
Nowe wystawy stałe – „Kino Polonia” i „Materia kina” – otworzą się już 13 października w Narodowym Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Tymczasem rozmawiamy z Piotrem Kuleszą, kuratorem wystawy „Kino Polonia”, który zdradza nam tajniki projektowania tak wielkiej ekspozycji – zainscenizowanej w ogromnej przestrzeni, ale też zainspirowanej historią kina polskiego od jego zarania. Nasi czytelnicy … Dowiedz się więcej
Tuż przed otwarciem dwóch ogromnych wystaw stałych – „Kino Polonia” i „Materia kina” – które nastąpi już 13 października [BILETY], przybliżamy Wam sylwetkę Narodowego Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Przypomnijmy, że budowa NCKF-u była procesem długim i wieloetapowym. Jego prapoczątek stanowiła idea, by przestrzeń po zamkniętej w 2000 roku elektrowni miejskiej EC1, znajdującej się tuż … Dowiedz się więcej
Wśród tegorocznych laureatów Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych dominowały obrazy opowiadające o losach ludności wiejskiej. Zwycięski Kos oddawał sprawiedliwość inicjatywie niewolników pańszczyzny podczas zrywu kościuszkowskiego, a opuszczający wydarzenie z nagrodami pocieszenia Chłopi zabrali publiczność w malarską podróż do Reymontowskich Lipiec. Najbardziej zaskakującą propozycją okazał się jednak debiut pełnometrażowy Grzegorza Dębowskiego Tyle co nic, niecodzienna w naszej … Dowiedz się więcej
W dobie coraz śmielszego przenikania ludowej historii Polski poza mury akademii nowy film Pawła Maślony może się jawić jako przyspieszone lądowanie pod strzechy. Konsultowana zresztą z Adamem Leszczyńskim i bezpośrednio nawiązująca do historycznych harców Quentina Tarantino westernowa opowieść chłopskiego przebudzenia w przededniu insurekcji kościuszkowskiej to odświeżająca próba rewizji polskiej szkoły „kina dziedzictwa”. Twórcy, uzbrojeni w … Dowiedz się więcej
Jak już wspominaliśmy, we wrocławskim Muzeum Pana Tadeusza do listopada odbywają się dwie szerokie retrospektywy rodzimego kina – „Nie wybiera się przecież swojego czasu. Polska Szkoła Filmowa [vol. II]” i „Drogi do wolności. Kino moralnego niepokoju”. Tym razem przybliżymy wybrane tytuły, proponowane w ramach drugiego z wymienionych wydarzeń: cyklu przypominającego najważniejsze dzieła kina moralnego niepokoju … Dowiedz się więcej
Wspominaliśmy niedawno o zbliżającym się otwarciu wystaw stałych w Narodowym Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. W połowie października w ogromnej wystawienniczej przestrzeni EC1 zwiedzającym zostanie udostępniona m.in. ekspozycja poświęcona polskiej kinematografii. Ponownie zachęcając do wpisania wizyty w NCKF w jesienne kalendarze, przybliżamy najciekawsze naszym zdaniem projekty zrealizowane dotychczas w tej wyjątkowej instytucji na mapie Miasta … Dowiedz się więcej
W czasach kina moralnego niepokoju, gdy realizowane były w Polsce głównie filmy podejmujące problematykę codzienności, Filip Bajon zaserwował mariaż realizmu z surrealizmem w poetyckiej wizji dekadenckiego świata z przełomu XIX i XX wieku. Fabułę pełnometrażowego debiutu Aria dla atlety twórca luźno oparł na opublikowanych w 1937 roku pamiętnikach mistrza świata w walkach zapaśniczych, Zbyszka Cyganiewicza. … Dowiedz się więcej
Mieszkańcy stolicy polskiego włókiennictwa posługują się czasem żartobliwą parafrazą Reymonta: Ja chcę, żeby moja Łódź rosła, żeby miała muzea wspaniałe, wystawy piękne, żeby był wielki ruch, wielka kultura i wielkie kino! Wspominamy o jej humorystycznym brzmieniu, bo Miasto Filmu UNESCO filmową ziemią obiecaną kinofilów w ostatnich latach zaledwie bywało. Natomiast – jak mówiał stary Żyd … Dowiedz się więcej
We wrocławskim Muzeum Pana Tadeusza do listopada odbywają się dwie szerokie retrospektywy rodzimego kina – „Nie wybiera się przecież swojego czasu. Polska Szkoła Filmowa [vol. II]” i „Drogi do wolności. Kino moralnego niepokoju”. W ramach tego pierwszego przeglądu, na ekranie kina Popiół i Diament ulokowanego w Kamienicy Pod Złotym Słońcem można zobaczyć wczesne dzieła Jerzego … Dowiedz się więcej
Na końcówkę wakacji przenosimy się do 1963, by z naszym Projektem: Klasyka podsumować najciekawsze tytuły roku. To dosyć wyjątkowa odsłona, bo w TOP 10 nie znalazło się miejsce dla ani jednego obrazu pochodzącego z USA. Niech stanowi to dowód, z jak dobrym czasem dla europejskiego kina mamy do czynienia. Na naszej liście zebraliśmy zarówno arcydzieła … Dowiedz się więcej
Dla amerykańskiej fotografki Nan Goldin, bohaterki filmu Całe to piękno i krew Laury Poitras, różnica między opowieścią a prawdziwym wspomnieniem manifestuje się w atrybutach autentyczności tego drugiego: zapachu, brudzie i nieprzewidywalności. Tkanka doświadczenia wyznacza granice emocjonalnej niepodrabialności materii, stając się jednocześnie swoistym narracyjnym kompasem. Olga Chajdas i Lena Góra w Imago wykorzystują ją, żeby z … Dowiedz się więcej
Polskie kino gatunkowe od lat zdaje się być zawłaszczone przez taśmowo produkowane komedie romantyczne i skostniałe kryminały. Co prawda twórcy tacy jak np. Bartosz M. Kowalski czy Mateusz Rakowicz w ostatnich latach z różnym skutkiem starają się zmienić ten stan rzeczy, bawiąc się chociażby horrorem i akcyjniakiem, to tereny science-fiction, a zwłaszcza post-apo są nadal … Dowiedz się więcej
Krzysztof Zanussi, „uparty moralista kina”, przez całą swoją drogę twórczą stawia wciąż te same wielkie pytania filozoficzne, teologiczne i egzystencjalne: o naturę poznania i sens życia, doświadczenie niewystarczalności, poszukiwanie wartości i transcendencji, podmiotowość i sumienie, wolność i odpowiedzialność, wreszcie relacje społeczne i międzyludzkie. Wybrzmiewały one szczególnie mocno w jego najlepszych filmach, takich, jak Struktura kryształu … Dowiedz się więcej
Sanatorium pod Klepsydrą (1973) Wojciecha Jerzego Hasa, czyli luźna adaptacja kilku opowiadań Brunona Schulza, miała pod górkę od samego początku. Lata zajęło reżyserowi znalezienie zespołu filmowego gotowego podjąć się realizacji czy przekonanie partyjnych decydentów, żeby zaakceptowali jego scenariusz. Po marcu 1968 roku tematyka żydowska była dla władzy zbyt niebezpieczna, wszak artyści mogli poważyć się na … Dowiedz się więcej
Jakub Piątek, autor nieudanego netfliksowego Prime Time’u i nagradzanego krótkiego metrażu Users, powraca do kina dokumentalnego. Jego Pianoforte opowiada o kilku uczestnikach XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Dotąd było pokazywane m.in. na festiwalu Sundance, CPH:DOX i brazylijskim É Tudo Verdade, w Miami, Monachium, Nyonie czy Tel Awiwie. Film walczył o laury w aż … Dowiedz się więcej
Pełnometrażowy debiut Bartka Bali, Rój, stanowi ewenement w kwestii finansowania polskich produkcji filmowych, został bowiem zrealizowany całkowicie ze środków prywatnych inwestorów. Jednak nie tylko to stanowi o jego wyjątkowości. Reżyser, będący także współautorem scenariusza, odcina się zarówno od popularnego w Polsce kina społecznego, jak i tandetnych komedii na rzecz operowania metaforą i kreślenia własnego mikrokosmosu … Dowiedz się więcej
Chociaż z łatwością wpisujemy dzisiaj utwór Kazimierza Kutza oraz nowatorską poetykę zaproponowaną przez Jerzego Wójcika w kanoniczną panoramę światowej kinematografii, kładąc je na szali obok zagranicznych zmagań z filmowym językiem – tak też czyniono po międzynarodowej premierze – trudno zaprzeczyć, że Nikt nie woła w 1960 roku wyrażało swoisty bunt wobec dotychczasowych konwencji narracyjnych. Przywoływanie … Dowiedz się więcej
11 maja na stronie filmroj.pl premierę będzie miał RÓJ, debiut reżyserski Bartka Bali z Romą Gąsiorowską i Erykiem Lubosem w rolach głównych. O twórczych inspiracjach, ograniczeniach, wyważaniu drzwi finansowania filmów w Polsce, wolności oraz sztuce samej w sobie z reżyserem rozmawiała nasza redaktorka, Agnieszka Pilacińska. Agnieszka Pilacińska: Już za chwilę odbędzie się premiera Twojego pełnometrażowego … Dowiedz się więcej
W twórczości Krzysztofa Zanussiego jako całości jest coś osobliwego. Niby drapiącego krytyczne podniebienia stałą deklaracją filmowego zaangażowania w ontologiczną spekulację, namysł nad sensem czy etycznym programem jednostki i społeczeństwa, a tak naprawdę irytującego swoją rzadko spełnioną obietnicą. Częściej pozostawia w niesmaku spowodowanym moralizatorstwem niż w satysfakcji z filozoficznych rozważań. Liczba doskonała nie stanowi bynajmniej wyjątku … Dowiedz się więcej
11 maja na stronie twórców filmroj.pl premierę będzie miał film RÓJ w reżyserii Bartka Bali. To wciągający dramat psychologiczny, którego akcja rozgrywa się na bezludnej wyspie. Zdjęcia realizowane były w plenerze, w malowniczej części polskiego wybrzeża – twórcy często walczyli z żywiołami na planie, zmagając się z naturą. Zobaczcie trailer filmu. https://www.youtube.com/watch?v=eFPDeJPzZG8 Czego publiczność może … Dowiedz się więcej
Czy debiut może stać się przekleństwem reżysera? Zbyt wczesnym dziełem życia, które przez resztę lat będzie go nawiedzać, rzucać cień na resztę dorobku, z każdym rokiem coraz mocniej podkręcając nostalgię? Niekiedy tak, a czasem z tej klątwy potrafi ratować twórcę jedynie krytyka filmowa, która – odrzucając debiutanckie dzieło (z nielicznymi wyjątkami) – nie opisuje w … Dowiedz się więcej
Nowe Horyzonty zbliżają się wielkimi krokami. Prezentujemy dzisiaj pierwszy z tekstów będących efektem naszej współpracy w ramach sekcji Shortlista. Z Damianem Kocurem, reżyserem filmu Chleb i sól (2022), za który otrzymał Nagrodę Specjalną Jury sekcji Orizzonti na 79. MFF w Wenecji, rozmawia Julia Palmowska. W cień odsuwa się jednak temat samego zeszłorocznego debiutu, zamiast tego … Dowiedz się więcej
Bartosz Konopka po pełnej sukcesów karierze dokumentalisty, zwieńczonej m.in. zasłużoną nominacją do Oscara za Królika po berlińsku i nagrodą dla najlepszego non-fiction na Berlinale za Balladę o kozie, w ostatniej dekadzie ze zmiennym szczęściem próbuje zaistnieć jako twórca fabularnego kina psychologicznego. Do emblematycznego dla swoich czasów Lęku wysokości (2011) oraz równie ambitnej, co rozczarowującej Krwi … Dowiedz się więcej
Gdy w 2012 r. świat przygotowywał się na spełnienie przepowiedni Majów o nadchodzącej apokalipsie, do polskich księgarni wszedł późniejszy bestseller Piotra C. pt. Pokolenie Ikea. Sprzedana w 180 tys. kopii książka według autora jest quasi-biograficznym opisem filozofii życia ówczesnych trzydziestolatków, wówczas potocznie nazywanych „lemingami”. Mowa tu o osobach pochodzących z małych miast bądź wsi, które … Dowiedz się więcej
Pisanie w 2023 roku tekstu o legendarnym Popiele i diamencie wiąże się z niebezpieczeństwem reprodukcji hermeneutycznych sensów. Obraz przecież nie dość, że na karku ma już dobre 65 lat, to już od czasu swojej premiery wzbudza żywą dyskusję dotyczącą z jednej strony politycznej czy też moralnej istoty dzieła Wajdy, z drugiej jego metody adaptacji literackiego … Dowiedz się więcej
Hiacynt (2021), Wszystkie nasze strachy (2021), Nina (2018), Płynące wieżowce (2013) – lista polskich filmów opowiadających historie nieheteronormatywnych postaci stale się poszerza. Trzymając się utartych schematów wypracowanych przez zachodnie kinematografie, twórcy dają do zrozumienia, że nie mają wielkich ambicji w kontekście filmowej formy; ich nadrzędnym celem jest «uznanie» na polskim podwórku grup dotąd niedostatecznie reprezentowanych … Dowiedz się więcej
Stan wojenny, mimo przeszło czterech dekad od jego wybuchu, wciąż nie został przepracowany przez rodzime kino. Poza Ostatnim promem Waldemara Krzystka z 1989 roku obserwowaliśmy raczej mniej lub bardziej widowiskowe klęski, na czele z kuriozalnym Autsajderem Adama Sikory. W swoim fabularnym debiucie niemal sześćdziesięcioletni dokumentalista i twórca telewizyjny Jakub Skoczeń stawia tezę, że to wszystko … Dowiedz się więcej
W tegorocznym Konkursie Międzynarodowym Warszawskiego Festiwalu Filmowego startują dwie produkcje reprezentujące rodzimą kinematografię. Jedną z nich są Strzępy Beaty Dzianowicz, dla których zwycięstwo w stolicy byłoby przedłużeniem fenomenalnej festiwalowej passy rozpoczętej w Gdyni, skąd twórcy wyjechali z trzema statuetkami: za najlepszy debiut lub drugi film, najlepszą drugoplanową rolę męską oraz specjalną nagrodą za odkrycie festiwalu. … Dowiedz się więcej
Dziś przypada 100. rocznica urodzin Bohdana Kosińskiego. Z tej okazji przybliżamy sylwetkę polskiego reżysera. Nieco dziś zapomniany filmowiec był w swojej twórczości wierny kinu dokumentalnemu. Po studiach reżyserskich w Łodzi związał się z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych, w której pracował przez większą część kariery. Pierwsze kroki Kosińskiego w zawodzie przypadły na czas popaździernikowej odwilży, a twórca … Dowiedz się więcej
W zrealizowanym w 1982 roku Odwecie, swoim trzecim pełnometrażowym filmie fabularnym, Tomasz Zygadło wycofał się z konwencji realistycznej, której hołdował w poprzednich obrazach. W debiutanckim Rebusie (1977) czy w najsłynniejszej Ćmie (1980) twórca umieszczał wprawdzie sceny wizyjne lub oniryczne mające portretować marazm i stan zawieszenia mieszkańców małego miasteczka (w Rebusie) lub ewokować dezintegrację wewnętrzną bohatera … Dowiedz się więcej
Anna Jadowska po pięciu latach od swojego ostatniego filmu, Dzikich róż, wraca z nowym tytułem, ponownie w centrum opowieści stawiając kobietę nierozumianą przez otoczenie i trawioną wewnętrzną tajemnicą, spychającą ją na skraj załamania nerwowego. Podobnie jak w poprzednim obrazie oraz segmencie Niedźwiedź, będącym składową nowelowego projektu Erotica 2022, narrację snuje nieśpiesznie, oddając całą scenę swojej … Dowiedz się więcej
Jedna z najintensywniej reklamowanych produkcji tego roku – Kryptonim Polska – trafiła wreszcie do kin. Gdyby za jedyne kryterium oceny traktować zgodność towaru z reklamą należałoby twórcom, a może raczej osobom odpowiedzialnym za marketing, wystawić szkolną jedynkę. Film prezentowany jako komedia odważnie wyśmiewająca wszystkie strony politycznego konfliktu w rzeczywistości jest po prostu satyrą wycelowaną w … Dowiedz się więcej
Po serii filmów krótkometrażowych Marcin Filipowicz w końcu objął stery pełnego metrażu. Premiera jego Bratów odbyła się na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”, następnie obraz zagościł na dwóch eventach: Nowych Horyzontach w sekcji Odkrycia oraz na Octopus Film Festival. Oprawione w czarno-białe zdjęcia i przyprawione rytmami hip-hopu coming of age, jest dziełem na … Dowiedz się więcej
Uszy do góry! Jeden z ostatnich poetów polskiego kina w wielkim stylu wraca na jego salony i czyni to w oślej skórze. Jerzemu Skolimowskiego daleko jednak do bajkowego optymizmu Perraulta, podobnie na wyrost mieni się pokrewieństwo ze słynnym Baltazarem, a Io to nade wszystko posthumanistyczna odyseja skąpana w kwasowej aurze egzystencjalnego okrucieństwa. Skarlały ogier, byt … Dowiedz się więcej
„Karuzela gna, w głośnikach wciąż muzyka gra” – chciałoby się zawtórować słyszanej w filmie aranżacji słynnej piosenki. Nic tak dobrze jak ona, nie oddaje postaci Lulli La Polaki, najstarszej polskiej drag queen. W swoim pełnometrażowym debiucie Bogna Kowalczyk kreśli być może najbardziej intymną biografię w ostatnim czasie, unikając nadmiernej faktografii i gadających głów, a stawiając … Dowiedz się więcej
„Każde pokolenie musi przeżyć swój Majdan” – mówił w 2015 roku pisarz ze Stanisławowa Taras Prochaśko w rozmowie opublikowanej w „Kurierze Galicijskim”. Kilka lat po Rewolucji Godności, w cieniu rosyjskiej inwazji na Ukrainę, Krakowski Festiwal Filmowy otworzył najnowszy film dokumentalny Elwiry Niewiary i Piotra Rosołowskiego zatytułowany Syndrom Hamleta. Uwieczniona na ekranie skomplikowana współpraca filmowo-teatralna stała … Dowiedz się więcej
Reżyserski debiut Tomasza Habowskiego to na mapie polskiej kinematografii obraz bez wątpienia nietuzinkowy. Formalną lekkością i anatomią miłosnej relacji pachnący kinem amerykańskim, wzajemnymi pretensjami i walką z oczekiwaniami, nakładanymi zarówno przez innych, jak i przez siebie, niewychodzący poza ojczyste granice. Ona, Alicja (Justyna Święs), to skromna dziewczyna z Piotrkowa Trybunalskiego (a w zasadzie „nie ze … Dowiedz się więcej
Urszula Antoniak schodzi z górskich szczytów Magic Mountains, by odetchnąć chwilę nad skąpanym w zimowej aurze morskim wybrzeżem. Osadzona między falującymi wydmami opowieść jest prawie niemym obrazem eksploracji duszy zakopanej gdzieś w piaskownicy pamięci, a modernistyczna willa położona tuż za wzniesieniem stanowi liminalną szachownicę, na której rozgrywa się pojedynek ze Śmiercią. Jak przystało na polską … Dowiedz się więcej
Alkohol jest prawdopodobnie jedynym tematem, który swoją częstotliwością występowania w polskim kinie może konkurować z wielkimi historycznymi wydarzeniami. Wymienić można w tym miejscu fatalistyczną Pętlę Wojciecha Hasa, Żółty szalik Janusza Morgensterna, czyli kameralny portret wysokofunkcjonującego alkoholika, czy adaptację quasi-autobiograficznej prozy Jerzego Pilcha w postaci Pod Mocnym Aniołem Wojciecha Smarzowskiego. Ta ostatnia najlepiej odzwierciedla tendencje rodzimej … Dowiedz się więcej
Rozmawiam dzisiaj z reżyserem filmu Obłoki śmierci – Bolimów 1915 Ireneuszem Skruczajem. Spotykamy się przy okazji pokazów filmu podczas Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu, który jest kolejną imprezą, na której widzowie mogą oglądać ten fabularyzowany dokument. Pierwsze pytanie, dość oczywiste: skąd się wziął pomysł na ten nieoczywisty temat filmu o bitwie, która jak sam Pan … Dowiedz się więcej
Ogłaszając werdykt jury podczas 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, przewodniczący gremium Andrzej Barański przekazał, że kierowano się dwiema zasadami. Tegoroczny laureat Złotych Lwów miał być „piękny i ważny”. Wszystkie nasze strachy oba te warunki spełniają, aczkolwiek posiadają jeszcze coś, czym żadna inna produkcja z tegorocznego konkursu głównego nie mogła się pochwalić. Siłą napędową … Dowiedz się więcej
Historia to jeden z wielkich tematów kina dokumentalnego. Wiele z rzeszy filmów, tak polskich, jak zagranicznych, powstających w celu przybliżenia wybranego fragmentu dziejów, używa do ich prezentacji konwencjonalnych środków i przezroczystego stylu mającego skupić uwagę widza na treści przekazu, a nie na formie. Zdarzają się jednak próby opowiedzenia o przeszłości w sposób ciekawszy z punktu … Dowiedz się więcej
Drugi film o tym samym tytule autorstwa Wojciecha Smarzowskiego – jak zresztą cała wcześniejsza twórczość reżysera – podzielił widzów, jeszcze zanim większość z nich go zobaczyła. Jedni rozpoczęli partyzantkę internetową, wystawiając mu negatywne oceny na Filmwebie. Drudzy zaś, ekstatycznie zakomunikowali światu, że Smarzol stworzył obraz czasów, na miarę dramatu Wyspiańskiego z początku XX wieku. Wesele … Dowiedz się więcej
Tegoroczny festiwal w Gdyni niezależnie od rezultatów upłynie pod znakiem lat 80., bowiem aż cztery konkursowe filmy rozgrywają się w tej dekadzie. Daje to dość wyjątkową okazję do porównań i analiz strategii twórczych. Największe oczekiwania i emocje przed pokazami wzbudzał nasz oscarowy kandydat Żeby nie było śladów, zwłaszcza, że jako jedyny polski film w ostatnim … Dowiedz się więcej
Choć początki kariery Pawła Łozińskiego sięgają czasów transformacji ustrojowej i nie brak w niej świetnych filmów, z wybitnym Miejscem urodzenia na czele, do powszechnej świadomości polskiego widza reżyser dostał się dopiero w 2016 roku za sprawą znakomitego, choć kontrowersyjnego dokumentu Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham. Po 5 latach cierpliwego czekania jego entuzjaści mogą … Dowiedz się więcej
Rusza rekrutacja uczestników do udziału w polsko-norweskich warsztatach dla młodych twórców filmowych! Organizatorzy projektu „Polish-Norwegian Film Festival Cooperation” zapraszają debiutujących filmowców z całej Polski do udziału w warsztatach, które odbędą się we wrześniu w Lillehammer, jako wydarzenie towarzyszące Amandus BLIKKFANG Film Festival oraz w październiku w Olsztynie w ramach WAMA Film Festival. Rekrutacja potrwa do … Dowiedz się więcej
Twórcom Ataku paniki (2017) zarzucano kopiowanie pomysłu wyprodukowanych przez Pedro Almodóvara Dzikich historii (2014). Tę krytykę należałoby jednak przekierować na kRAJ, bo to właśnie tutaj doszło do przeniesienia na polskie warunki „przekraczania granic wytrzymałości” bohaterów. Najnowszy film warszawskiej filmówki wiele jednak różni od argentyńskiego kandydata do Oscara. Między innymi fakt, że składa się z nieco … Dowiedz się więcej
Pokazywany właśnie na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach w konkursie East of the West najnowszy film Grzegorza Jaroszuka Bliscy jest już drugim filmem pełnometrażowym twórcy. Reżyser wyraźnie lepiej czuje się w krótkich formach, bowiem najlepiej przyjętym przez krytykę oraz publiczność jego obrazem pozostają Opowieści z chłodni dostrzeżone mi.in. w Locarno oraz przez Europejską Akademię … Dowiedz się więcej
Podczas XXII Letnich Igrzysk Olimpijskich odbywających się w stolicy Związku Radzieckiego na najwyższym stopniu podium stawało trzech Polaków: Jan Kowalczyk, Bronisław Malinowski i Władysław Kozakiewicz. Chociaż miejsca w annałach naszego sportu nie można odmówić żadnemu z tej trójki, bez wątpienia tylko ostatni z nich do dziś ma miejsce w zbiorowej świadomości mieszkańców kraju nad Wisłą, … Dowiedz się więcej
“Nie wiemy w jakiej sekcji pokazywany byłby Sweat, gdyby zeszłoroczne Cannes się odbyło. Gdybym miał obstawiać, byłaby to Un Certain Regard” – tak o wyprodukowanym przez siebie filmie wypowiedział się Mariusz Włodarski podczas jednego ze spotkań po seansie. Czy najnowszy film Magnusa Von Horna opowiadający o losach młodej influencerki, Sylwii Zając, zasługiwał jednak na to, … Dowiedz się więcej
Spośród wielu polskich filmów, które spotkały się w czasach PRL-u z problemami cenzuralnymi, żaden chyba nie został skrzywdzony tak dotkliwie, jak Ręce do góry Jerzego Skolimowskiego (wyłączając Na srebrnym globie Andrzeja Żuławskiego, któremu w ogóle nie było dane dokończyć zdjęć). Oficjalnym powodem zatrzymania filmu była zbyt śmiała wymowa polityczna, zaś najdonioślejszym skutkiem – opuszczenie kraju … Dowiedz się więcej
Amerykanie już lata temu opanowali łączenie głupiego i wulgarnego humoru oraz eksploatacyjnej przemocy z ważnymi treściami. American Pie, Szkoła melanżu, Ósma klasa i cały nurt gross-out comedy i wiele innych zachwycały i bawiły cały świat. Przenoszenie na polski grunt amerykańskich wzorców kina rozrywkowego kończyło się zazwyczaj porażkami, by wspomnieć chociażby W lesie dziś nie zaśnie … Dowiedz się więcej
Niepowtarzalna i nieprzewidywalna twórczość Lecha Majewskiego wymaga od odbiorcy zarówno zaufania, jak i krytycznej podejrzliwości. Odrębny i samotny człowiek renesansu, kapryśny erudyta obdarzony wyobraźnią zdolną kreować światy i nasycać je symbolami, nie zawsze potrafi tę wizję przekształcić w dobre kino. W zasadzie każdy kolejny film Majewskiego to zagadka. Najnowsze dokonanie polskiego artysty w przewrotnej pandemicznej … Dowiedz się więcej
W świecie showbiznesu od zawsze bardzo trudno było przebić się nowym twarzom. Nie inaczej sytuacja ma się w polskim kinie „od wieków” zdominowanym przez dawnych mistrzów jak Andrzej Wajda czy Agnieszka Holland. Od kilku lat jednak, między innymi za sprawą pomocnego finansowania Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, mamy do czynienia z wysypem ciekawych debiutów, by wspomnieć … Dowiedz się więcej
Wczoraj na Netflixie niespodziewanie pojawił się slasher Bartosza Kowalskiego pt. „W lesie dziś nie zaśnie nikt”. Niebawem możecie się spodziewać naszej recenzji! A tymczasem postanowiliśmy skręcić trochę w podróży po światowym kinie po to, by przyjrzeć się polskiemu podwórku. Ale uwaga: tylko temu gatunkowemu. Jakim horrorom, kryminałom i thrillerom warto poświęcić czas? Na początek wypada … Dowiedz się więcej
Andrzej Żuławski zalicza się – obok Kieślowskiego, Polańskiego, Wajdy i Holland – do najbardziej kojarzonych za granicą polskich twórców filmowych. Tymczasem w kraju wciąż docenia się go za mało. Jego specyficzne kino, rozkrzyczane i ekspresyjne, zawsze dzieliło i będzie dzielić, nie można jednak mu odmówić oryginalności, tematycznej odwagi i formalnej wirtuozerii. Na fundamencie dorobku zmarłego … Dowiedz się więcej
Gdy na początku nowego tysiąclecia do naszego kraju trafiały polskie odpowiedniki zachodnich programów rozrywkowych niejeden rodak pomyślał, że jesteśmy coraz bliżej Ameryki. Jednak w czasach, gdy całe mnóstwo seriali z rodzimej telewizji jest adaptacjami sprawdzonych scenariuszy z innych części świata, dużo częściej takie zabiegi spotykają się z zarzutami o brak oryginalności. Polskie kino do tej … Dowiedz się więcej
Marszałek Józef Piłsudski należy do ścisłej czołówki najbardziej rozpoznawalnych postaci w Polsce. Ciężko więc uwierzyć, że mimo umiłowania wielu rodzimych twórców do dzieł historycznych i patriotycznych, do dziś nie był on głównym bohaterem typowo biograficznego kinowego filmu. Tłumaczyć to z pewnością można kontrowersjami, których w przypadku tej postaci pominąć nie sposób, jak chociażby jego romans … Dowiedz się więcej
Po sześciu latach od ostatniego pełnometrażowego dzieła — dramatu „Nieulotne” Jacek Borcuch powraca z kolejnym filmem pod tytułem „Słodki koniec dnia”. Jeszcze przed ogólnopolską premierą można było przypuszczać, że mamy do czynienia z jednym z najlepszych rodzimych filmów tego roku. Pozytywnie nastrajał fakt, że w lutym ciepło przyjęto go w Sundance, czego owocem była nagroda … Dowiedz się więcej
W ten weekend „Na co do kina?” obchodzi mały jubileusz. To już setny odcinek naszego cyklu. Od stu tygodni staramy się jak możemy dostarczać Wam świeżych opinii i garści oczekiwań na temat kinowych premier, a od jakiegoś czasu dorzucamy też polecanki co możecie zobaczyć na kanapie na serwisach VOD. Maj to miesiąc, w którym rusza … Dowiedz się więcej
Magdalena Łazarkiewicz, podobnie jak jej siostra Agnieszka Holland nie mają w ostatnich latach dobrej passy. Po ważnych i udanych filmach z ubiegłego wieku („Ostatni dzwonek”, „Białe małżeństwo”) pozostały już raczej coraz bardziej mgliste wspomnienia, a jej ostatnia fabuła – „Maraton tańca” z 2010 roku stanowiła porażkę na każdej płaszczyźnie. Tytuł jej najnowszego filmu „Powrót”, dopiero … Dowiedz się więcej
Był czarny czarny las, w tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom, w tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały trup”. Dziecięca wyliczanka? Klątwa wymarłego rodu? Przedwieczne … Dowiedz się więcej
Nie jestem zwolennikiem robienia z Patryka Vegi najgorszego reżysera w polskim kinie. Chociaż ciężko nazwać jego filmy wybitnymi, czy nawet dobrymi, nie można im odmówić faktu bycia pewnym odbiciem naszego społeczeństwa i tego co tzw. przeciętny Kowalski chce zobaczyć na ekranie. Warto też zauważyć, iż co roku powstają filmy znacząco gorsze, od tych, które tworzy … Dowiedz się więcej
Grudzień zapisał się premierami kilku tytułów, bez znajomości których nie wypada pisać ani rozmawiać o tegorocznym kinie. Są wśród nich: tradycyjnie długo dojrzewające dzieło Koreańczyka Lee Chang-donga, drugi film Polki, która podbiła USA oraz jeden z najważniejszych kandydatów do Oscarów prosto z gorącego Meksyku. W kinach mogliśmy także odbyć dwie podwodne podróże, poczytać komiks oraz … Dowiedz się więcej
Polskie kino w minionym roku mogło śmiało konkurować ze światowymi produkcjami. Świadczy o tym nie tylko sukces frekwencyjny „Kleru” czy artystyczny „Zimnej wojny”, ale także kilka świetnych dokumentów i udanych gatunkowców. Kontynuując nasz redakcyjny cykl podsumowań roku 2018, zapraszamy do zapoznania się z listą dziesięciu najlepszych polskich produkcji według Pełnej Sali. 10. Podatek od miłości … Dowiedz się więcej
Dziwnie się myśli o filmie, który na dwa dni przed swoją szeroką premierą traci rację bytu. „Plagi Breslau” powstawały jako symbol mający wprowadzić Showmax, a za nim cały polski rynek VoD, w całkiem nową erę. Teraz stają się tylko i aż pamiątką po targanym problemami i nie zawsze docenianym, ale jednak pięknym i ważnym projekcie. … Dowiedz się więcej
Polskie kino społecznie zaangażowane zamyka się ostatnimi czasy w bezpiecznej bańce problematyki krajowej, nadzwyczaj rzadko otwarcie mówiąc o bolączkach kontynentu europejskiego i świata. Wyjątkiem były telewizyjne koprodukcje rozgrywające się w cieniu wojny w byłej Jugosławii („List” Denijala Hasanovicia, „Rezolucja 819” Giacomo Battiato), ewenementem – „Ptaki śpiewają w Kigali” Krzysztofa Krauzego i Joanny Kos-Krauze, natomiast obiecującym … Dowiedz się więcej
Sytuacja kobiet i równouprawnienie to tematy coraz częściej spotykane we współczesnym kinie. Powoli przyzwyczajamy się, że ukazywane nam są kobiety silne, niezależne, spełnione zawodowo i rodzinnie. Mimo wzrostu popularności feminizmu, ruchu #metoo i wprowadzeniu niepatriarchalnego podziału, nie zawsze wszystko wygląda tak entuzjastycznie jak byśmy chcieli. “53 wojny” znakomicie to udowadniają. Pełnometrażowy debiut Ewy Bukowskiej inspirowany … Dowiedz się więcej
Powoli odliczamy dni do rozpoczęcia Warszawskiego Festiwalu Filmowego (12-21 października), a w ten weekend odbędzie się w kinie Luna malutki, ale bliski naszym sercom Festiwal Filmów z Północy „Be Polar”. Tymczasem do dystrybucji w pierwszych dniach października trafi aż 9 premier. Obok „Venoma”, blockbustera z Tomem Hardym, w kinach możecie zapolować m.in. na dwie produkcje … Dowiedz się więcej
Komedie w ostatnich latach regularnie trafiają do konkursu głównego w Gdyni. Przed rokiem mieliśmy „Atak paniki” wcześniej „Planetę Singli”, „Excentryków” czy „Kebab i Horoskop”. Mimo swojej obecności rzadko jednak opuszczają Trójmiasto z jakimikolwiek istotnymi nagrodami i trudno nie wróżyć podobnego losu „Juliuszowi”. Wydaje się, że debiutując w pełnym metrażu Aleksander Pietrzak chciał stworzyć swoisty hołd … Dowiedz się więcej
Adam Sikora to doświadczony i wielokrotnie nagradzany autor zdjęć filmowych, jeden z ważniejszych współczesnych polskich operatorów. Jego rygorystyczne, zdyscyplinowane i nierzadko mroczne kadry zdradzają wyraźne znamiona indywidualnego stylu, którym nie raz ratował od katastrofy polskie i zagraniczne produkcje. Rzadziej docenia się Sikorę jako reżysera – a jest także na tym polu całkiem płodnym twórcą. Nie … Dowiedz się więcej
„Nina” to pełnometrażowy debiut Olgi Chajdas nagrodzony Big Screen Award na festiwalu w Rotterdamie, a jego polską premierę mieliśmy okazję zobaczyć na 18. MFF Nowe Horyzonty. Nina i Wojtek to małżeństwo, stojące nad poważnym kryzysem w swoim związku. Ona jest nauczycielką francuskiego pochodzącą z wyższej klasy średniej, a on mechanikiem samochodowym, który jak twierdzi zgodnie … Dowiedz się więcej
Przez chwilę podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty mogliśmy poczuć energię i klimat niczym z Sundance. Wszystko za sprawą światowej premiery „Córki trenera” Łukasza Grzegorzka. Przed projekcją reżyser zacytował słowa Davida Fostera Wallace’a, których puentą było to, że sztuka ma sprawiać przyjemność. Efekt został osiągnięty. Obraz zafundował nam wiele emocji, ujął swoją naturalnością, uraczył niesamowitymi … Dowiedz się więcej
Szukając bohatera zaliczeniowego dokumentu student łódzkiej Filmówki Klaudiusz Chrostowski zajrzał do kółka teatralnego w Katowicach, do któregoś niegdyś sam uczęszczał. Nie spodziewał się jednak, że w ośrodku prowadzonym przez lubianą aktorkę Dorotę Pomykałę znajdzie kogoś takiego jak Konrad. Licealista z Jastrzębia-Zdroju, niewysoki, cichy chłopiec z pozoru nie wydawał się osobą, na której można zawiesić ciężar … Dowiedz się więcej
Przed nami zadziwiająco, jak na tą porę, ciekawy tydzień kinowy. Spragnionych popkulturowej frajdy przyciągnie najnowsze dzieło Spielberga (nasz film tygodnia). Na ekranach też laureatka Oscara Alicia Vikander w kolejnej próbie adaptacji gry Tomb Raider. Dla fanów arthouse’u nagrodzona w Berlinie “Twarz” Małgorzaty Szumowskiej i hiszpańskie “Lato 1993” oraz tunezyjska propozycja z Cannes. Za sprawą gangsterskiego … Dowiedz się więcej
Poruszanie się po filmie „Wieża. Jasny dzień” jest porównywalne do przechadzki po polu minowym. Mnogość podejmowanych przez Jagodę Szelc zagadnień, jak również otwarcie przez reżyserkę dzieła na wielorakie interpretacje skazują wchodzących w stworzony przez nią świat na porzucenie nadziei. Niby w wywiadach autorka zachęca widzów do podejmowania prób analitycznych, niemniej jednak łatwo w tym aspekcie … Dowiedz się więcej
Pszczółka Maja bzyczy nam do ucha, że już za tydzień igrzyska w Pjongczang, ale my nie zamierzamy siedzieć bezczynnie w domu. W pierwszy weekend lutego spotkają się przecież w kinach dwa potężne orkany. Jeden przyciągnie przed ekrany widzów aktywizujących się tylko na sezon oscarowy. Do wyboru będzie faworyt walki o złote ludki, mocny kandydat z … Dowiedz się więcej
Być może, z uwagi na dosadność formy, najchętniej patrzy się dziś w kinie polskim na wieś przez pryzmat filmografii Wojciecha Smarzowskiego. Mieszkaniec zaścianka o twarzy Dziędziela trzyma żonę krótko, wódki nie zakąsza, a w szafie chowa kilka trupów i ostrą siekierę. Zapomnieliśmy o tym, że prowincja to nie tylko brud, smród i ubóstwo. A przecież … Dowiedz się więcej
Przed nami ostatni kinowy tydzień roku. Wszystkie najważniejsze karty zostały już rozdane, nie oznacza to jednak, posuchy. Repertuar prezentuje się dość różnorodnie i jest w czym wybierać. Wchodzą ciepło przyjęte na Nowych Horyzontach polskie „Dzikie róże”, musicalowy „Król rozrywki”, kontynuacja hitu z lat 90. „Jumanji: Przygoda w dżungli”, uroczy familijny „Paddington 2” i dwa europejskie … Dowiedz się więcej
Na króla polskiego kina gangsterskiego samozwańczo koronował się Patryk Vega. Jego przynoszące krociowe zyski dzieła to produkty rozciągnięte między dowcipasami, a tanią próbą szokowania publiczności tematami z tabloidów. Czy nad Wisłą jest jeszcze miejsce na inne spojrzenie na filmy o tej tematyce? Po wielu gatunkowych próbach z lat 90. (m.in. “Psy” Pasikowskiego, “Miasto prywatne” Skalskiego) … Dowiedz się więcej
Łukasz Palkowski ostatnimi filmami otwiera polskie kino na rejony zarezerwowane dotąd dla amerykańskich produkcji. Przedstawia naładowane pozytywną energią historie z cyklu „od zera do bohatera”, korzystając z biografii nietuzinkowych osób. W tej stylistyce czuje się jak ryba w wodzie, czego „Najlepszy” jest znakomitym przykładem. Najnowszy film Palkowskiego to oparta na faktach opowieść o drodze Jerzego … Dowiedz się więcej
Science-fiction jest w polskim kinie zdecydowanie towarem deficytowym. Bodo Kox, który zjadł zęby na filmach offowych, postanowił zmienić ten stan rzeczy. Swoim drugim pełnym metrażem próbuje udowodnić, że Warszawa A.D. 2030 to wielce nieprzyjazne miejsce, w którym miłość to zbrodnia, a prywatność nie istnieje. Nic nowego? Taka wizja niedalekiej przyszłości nosi znamiona orwellowskiej dystopii, zawieszonej … Dowiedz się więcej
Macieja Sobieszczańskiego mogliśmy poznać do tej pory jako reżysera krótkometrażowych “Urodzin” na podstawie opowiadania Etgara Kereta oraz współautora filmu o Oskarze Dawidzkim, “Performer”. Pierwszy miał być wprawką, drugi raczej spełnieniem artystycznych ambicji Łukasza Rondudy niż jego wspólnika. Można zatem śmiało stwierdzić, że “Zgoda” to debiut Sobieszczańskiego jako autonomicznego twórcy. Czy narodził się nowy talent w … Dowiedz się więcej
Po zaskakującym „Baby Bump” Kuba Czekaj nie zwalnia tempa i w swoim kolejnym filmie znowu zajmuje się trudnym etapem dorastania. Jak młodzieńcze fantazje wytrzymają starcie z szarą rzeczywistością? Jak radzić sobie w życiu niespełniającym pokładanych w nim oczekiwań? I co wspólnego z tym wszystkim ma Goethe i romantyzm? O tym między innymi jest „Królewicz Olch”. … Dowiedz się więcej
Tutaj znajdują się wszystkie filmy produkowane (lub współprodukowane) w Polsce, które redakcja Pełnej Sali zobaczyła na festiwalu Nowe Horyzonty 2017. „13 powrotów” (2017) Reżyseria: Wiktoria SzymańskaGatunek: Dramat Kraj: Polska/Wielka Brytania/Meksyk Coś dla fanów Malick’a. Pani reżyser przekazuje widzom swoją obawę o to, że mogłaby stracić dziecko, które niedawno przyszło na ten świat. Całość trwa nieco ponad … Dowiedz się więcej
Festiwal Nowe Horyzonty oznacza dla każdego z nas coś innego – jedni dzięki tej imprezie chcą poznać najnowsze premiery zanim trafią one do szerszego obiegu w kinach. Dla innych to okazja, aby – zgodnie z ideą wydarzenia – poszerzyć swoje filmowe horyzonty oglądając filmy, o których inaczej nigdy byśmy nie usłyszeli. Tutaj mamy okazję … Dowiedz się więcej
Fragmentaryczna struktura „Szatan kazał tańczyć” Katarzyny Rosłaniec na pozór przypomina godardowskie eksperymenty z formą. Niestety reżyserce nie udaje się ukryć pod kunsztowną skorupką równie intrygującej treści. W zamyśle Rosłaniec jej najnowsze dzieło miało być rodzajem przestrogi. Główną bohaterkę, Karolinę, obdarza wątłym sercem i szalenie intensywnym trybem życia. Po wydaniu pierwszej powieści dziewczyna popada w kryzys … Dowiedz się więcej
Ostatnim polskim filmem, zakwalifikowanym do głównego konkursu Cannes był powstały grubo ponad dekadę temu „Pianista”. Wobec takiego niedosytu pozostaje nam tylko cieszenie się z mniejszych nagród. W tym roku powody do radości dała nam Aleksandra Terpińska, która za film „Najpiękniejsze fajerwerki ever” otrzymała aż dwie nagrody dedykowane filmom krótkometrażowym: Rails d’Or i Nagrodę Canal+. Udało mi się … Dowiedz się więcej
Debiutujący w pełnym metrażu Rafał Kapeliński udowadnia, że o pedofilii można mówić bez rozdzierania szat i budzenia kontrowersji. Jego „Butterfly Kisses” 12 maja trafiło do kin studyjnych całej Polski. Skrupulatnie dobierając temat i źródła finansowania Rafał Kapeliński doczekał prawie pięćdziesiątki (urodził się w 1970), ale ten późny debiut pozwala oceniać dojrzałego autora i porzucić zwyczajową wyrozumiałość … Dowiedz się więcej