Wedle tradycji przygotowaliśmy dla Was redakcyjne podsumowanie festiwali, w którym nie znalazły się filmy z potwierdzoną dystrybucją w 2025 roku lub mające już polską premierę w kinach bądź serwisach vod (o nich napiszemy w drugiej połowie stycznia w osobnym rankingu). 10. STRANGER EYES ??/?? [Wenecja / Valladolid / Pięć Smaków] Reżyseria: Yeo Siew Hua RECENZJA … Dowiedz się więcej
Kiedy Jean-Louis Comolli – redaktor naczelny „Cahiers du cinéma” w okresie radykalnego zwrotu czasopisma w stronę ideologicznej krytyki kina – pisał, że reżyserzy zbyt rzadko obierają pracę za przedmiot swych artystycznych fascynacji, nie wiedział jeszcze, że Wang Bing ma zamiar spędzić długie lata na penetrowaniu tekstylnego labiryntu w chińskim Zhili. Mimo iż spojrzenie laureata nagrody … Dowiedz się więcej
Laureat Złotego Lamparta z tegorocznego Festiwalu w Locarno jest niewątpliwe jednym z jaśniejszych punktów sekcji Creme de la creme jubileuszowej 40. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Debiutująca Litwinka Saulė Bliuvaitė przygląda się w Toxic nastoletnim mieszkankom ubogiego, postindustrialnego miasteczka. Szansę na poprawę losu i międzynarodową karierę ma zapewnić agencja modelek prowadząca w okolicy casting. Wydarzenia śledzimy … Dowiedz się więcej
Tempo pracy i formuła twórcza Honga Sang-soo pozwala mu dostarczać festiwalom i swym wiernym widzom przynajmniej dwa dzieła rocznie. Koreańczyk uwielbia powracać do stałych tematów oraz odwiedzonych wcześniej miejsc. Stąd nie dziwi, że stara się przygotować ostatnio film na każde Berlinale, pojawić się od czasu do czasu w Cannes, Rotterdamie czy San Sebastián. Regularnie też … Dowiedz się więcej
Widząc film irański, bywalcy festiwali spodziewają się pewnie jednej z dwóch rzeczy: albo to będzie subtelna krytyka systemu, albo kompletnie niesubtelna krytyka systemu. Tegoroczna oferta Nowych Horyzontów na pewno tego stereotypu nie zmieniła, prezentując Niedźwiedzie nie istnieją, Moje ulubione ciasto [NASZA RECENZJA] i właśnie Strefę krytyczną, która zdecydowanie może startować o złoty medal w zaciętej … Dowiedz się więcej
Urlich Seidl, poza szerzeniem nienawiści do austriackiej klasy średniej w swoich filmach, prowadzi także niezwykle istotną dla tamtejszego kina firmę producencką. Stworzone przez nią Dzieci umarłych zachwycały przed laty publikę Nowych Horyzontów, a Kąpiel diabła została niedawno ogłoszona tamtejszym kandydatem do Oscara. W konkursie o Złotego Lamparta festiwalu w Locarno stanęło z kolei prawdopodobnie najbardziej … Dowiedz się więcej
Nie pamiętam już źródeł popularności riposty „twoja stara” na wszelkie próby zaangażowania w poważną debatę czy błahe zupełnie utarczki, lecz mięśniowa pamięć języka wciąż potrafi przywołać te słowa na zawołanie – człowiek z dzieciństwa wyjdzie, dzieciństwo z człowieka nie zawsze. W najnowszym obrazie bracia Zürcher odmieniają ten szczeniacki przytyk przez wszystkie przypadki – trudno powiedzieć, … Dowiedz się więcej
Lav Diaz niewątpliwie jest jednym z najważniejszych głosów współczesnego kina. Sześćdziesięcioczteroletni filipiński twórca w swojej twórczości z gracją największych mistrzów od dwóch dekad łączy polityczną krytykę systemu swojej ojczyzny z mnogością filmowych gatunków, nieprzerwanie poszukując i eksperymentując. W ten weekend publiczność MFF w Locarno mogła zobaczyć jego najnowszy film – Essential Truths of the Lake, … Dowiedz się więcej
Prezentowany w sekcji Focus na Portugalię film Gdzie jest ta ulica? albo Bez przed i po to jeden z najciekawszych eksperymentów w programie tegorocznych Nowych Horyzontów. Duet reżyserski João Pedro Rodrigues i João Rui Guerra da Mata złożył nietypowy hołd pionierskiemu obrazowi portugalskiego Novo Cinema, Zielonym latom (1963, oryg. Os Verdes Anos) Paulo Rochy, nie … Dowiedz się więcej
Choć początki kariery Pawła Łozińskiego sięgają czasów transformacji ustrojowej i nie brak w niej świetnych filmów, z wybitnym Miejscem urodzenia na czele, do powszechnej świadomości polskiego widza reżyser dostał się dopiero w 2016 roku za sprawą znakomitego, choć kontrowersyjnego dokumentu Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham. Po 5 latach cierpliwego czekania jego entuzjaści mogą … Dowiedz się więcej
Filmy Pedra Costy nigdy nie były w pełni fabularne, zawsze po kolana, a może i po pas zanurzone były w rzeczywistości zastanej. Ten paradokumentalny rys objawia się w każdym jego dziele (może oprócz Krwi i Domu z lawy). Prawdziwe losy aktorów (głównie naturszczyków) odbijają się nierzadko w tym co proponuje Portugalczyk na ekranie. W rozdzierającym … Dowiedz się więcej
Na tegorocznym festiwalu w Locarno triumfowała Wyśniona kraina w reżyserii Yeo Siew Hua. Singapurska produkcja oprócz głównej nagrody Złotego Lamparta zdobyła także wyróżnienie Jury Ekumenicznego. Teraz ta niezwykła fantasmagoria, rymująca się z twórczością Davida Lyncha czy laureatem Złotego Niedźwiedzia z 2014 roku Czarnym węglem, kruchym lodem, trafia dzięki festiwalowi Pięć Smaków na polskie ekrany. Było … Dowiedz się więcej
Nie ma gorszej i bardziej bezdusznej instytucji niż państwo, artyści lubią nam o tym regularnie przypominać, a jury wszelkich festiwali przypominanie to nagradzać. W najbliższy piątek, komediodramat, „Sława”. Czy warto mu dać szansę? „Sława” to trzeci obraz bułgarskiego duetu filmowców Grozeva-Valchanov, będący jednocześnie drugą częścią ich „gazetowej trylogii”. Cykl ten ma na celu pokazanie tabloidowych … Dowiedz się więcej