Julia Palmowska

Ex gradibus perfectionis – recenzja filmu „Liczba doskonała”

przez

W twórczości Krzysztofa Zanussiego jako całości jest coś osobliwego. Niby drapiącego krytyczne podniebienia stałą deklaracją filmowego zaangażowania w ontologiczną spekulację, namysł nad sensem czy etycznym programem jednostki i społeczeństwa, a tak naprawdę irytującego swoją rzadko spełnioną obietnicą. Częściej pozostawia w niesmaku spowodowanym moralizatorstwem niż w satysfakcji z filozoficznych rozważań. Liczba doskonała nie stanowi bynajmniej wyjątku … Czytaj dalej

Robienie filmów pełnometrażowych jest dużo prostsze i przyjemniejsze. Wywiad z Damianem Kocurem

przez

Nowe Horyzonty zbliżają się wielkimi krokami. Prezentujemy dzisiaj pierwszy z tekstów będących efektem naszej współpracy w ramach sekcji Shortlista. Z Damianem Kocurem, reżyserem filmu Chleb i sól (2022), za który otrzymał Nagrodę Specjalną Jury sekcji Orizzonti na 79. MFF w Wenecji, rozmawia Julia Palmowska. W cień odsuwa się jednak temat samego zeszłorocznego debiutu, zamiast tego … Czytaj dalej

Co było, a nie jest – recenzja filmu „Xue yun” – Berlinale 2023

przez

Kim byliśmy 10 lat temu? Zadanie tego pytania uruchamia szereg procesów porównawczych, prób ustawienia galerii nekrologów bardziej lub mniej znanych osób albo twarzy, które w tym czasie potrafiły trzy razy zawitać i opuścić progi naszego życia. Po takiej dekadzie spędzonej w więzieniu powraca do społeczeństwa Han Jiangyu, główny bohater Xue yun Wu Langa – jednego … Czytaj dalej

Dziś są twoje urodziny – recenzja filmu „Tótem” – Berlinale 2023

przez

O Tótemie Lili Avilés przez wiele festiwalowych dni mówiło się w kuluarach jako o jednym z głównych faworytów do Złotego Niedźwiedzia. Drugi film Meksykanki zdawał się godzić antynomiczne spojrzenia na kino, zadowalając z jednej strony wielbicieli czułych opowieści i emocjonalnej wspólnoty z bohaterami, z drugiej poszukiwaczy narracyjnych inwencji. Porównania do Alcarràs Carli Simón czy Aftersun … Czytaj dalej

Ja już tak naprawdę nie reżyseruję. Wywiad z João Canijo – Berlinale 2023

przez

Tegoroczne Berlinale przyniosło nam aż dwa filmy od jednego z najlepszych współczesnych reżyserów kina portugalskiego – João Canijo: walczące o Złotego Niedźwiedzia Mal Viver i prezentowane w sekcji Encounters Viver Mal. Z tej okazji z twórcą rozmawia nasza korespondentka w stolicy Niemiec Julia Palmowska. Julia Palmowska: Na samym początku gratuluję Ci Twoich najnowszych filmów: Mal … Czytaj dalej

Płacz i zgrzytanie zębów – recenzja filmu „Seneca” – Berlinale 2023

przez

Ekscentryzm bohaterów Johna Malkovicha to już od dobrych kilku dekad filmograficzna norma tego aktora. Choć wiele z jego zawodowych wyborów ostatecznie okazuje się porażką, to trzeba przyznać, że chęć do artystycznych eksperymentów jest jak najbardziej godna podziwu. Poczynając od kultowego Być jak John Malkovich (1999) Spike’a Jonze’a, przez Dolinę bogów (2019) Lecha Majewskiego, Nowego papieża … Czytaj dalej

Ścinki z życia człowieka (nie)szczęśliwego – recenzja filmu „Bai Ta Zhi Guang” – Berlinale 2023

przez

Sentymentalne opowieści o tożsamościowych eksploracjach mogłyby w kinematografii Chińskiej Republiki Ludowej stanowić osobny gatunek. Bohaterowie powracają do rodzinnych miejscowości, gdzie biegali po uliczkach, kiedy głowa nie wystawała im jeszcze ponad stół, poszukują rodziców, przez których zostali niegdyś opuszczeni. Meandrujący krajobraz społeczno-polityczny pieczętuje na dodatek ich małe biografie, nawet jeśli nie stanowi głównej osi fabularnej czy … Czytaj dalej

W poszukiwaniu straconego czasu – o „Popiele i diamencie” (1958) – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Pisanie w 2023 roku tekstu o legendarnym Popiele i diamencie wiąże się z niebezpieczeństwem reprodukcji hermeneutycznych sensów. Obraz przecież nie dość, że na karku ma już dobre 65 lat, to już od czasu swojej premiery wzbudza żywą dyskusję dotyczącą z jednej strony politycznej czy też moralnej istoty dzieła Wajdy, z drugiej jego metody adaptacji literackiego … Czytaj dalej

Narcyz i Psyche – recenzja filmu „Chora na siebie”

przez

„Wszyscy na mnie patrzą” – mówi Signe, główna bohaterka Chorej na siebie w pierwszej scenie filmu. Kristoffer Borgli nie pozwala nawet chwilę zastanowić się, czy mamy tu do czynienia z nieśmiałą szarą myszką, którą cudzy wzrok wprawia w zakłopotanie, ponieważ równie szybko Thomas, życiowy partner kobiety, zarzuca jej narcyzm, jak się później okazuje, całkiem słusznie. … Czytaj dalej

TOP Pełnej Sali – Julia Palmowska

przez

Lista 100 najlepszych filmów wszech czasów według Julii Palmowskiej. Ranking posłużył do stworzenia top50 redakcji Pełnej Sali. 1. Histoire(s) du cinéma (1988-98), reż. Jean-Luc Godard 2. Muriel (1963), reż. Alain Resnais 3. Zaćmienie (1962), reż. Michelangelo Antonioni 4. Szatańskie tango (1994), reż. Béla Tarr 5. La ville des pirates (1983), reż. Raúl Ruiz 6. Dolina … Czytaj dalej

Manoel de Oliveira w 114. rocznicę urodzin

przez

11 grudnia to dzień urodzin jednego z ulubionych twórców naszej redakcji – portugalskiego mistrza Manoela de Oliveiry. Reżyser przyszedł na świat w 1908 roku w Porto, z którym związany był całe życie, przyglądając się właściwie jego rozwojowi od czasów monarchii, przez epokę Estado Novo Salazara, aż po ukonstytuowanie ostatniej republiki. Działalność filmową rozpoczął już w … Czytaj dalej

Pisanie zaczynam od pytania. Wywiad z Kamilą Andini — Pięć Smaków

przez

W programie 16. Azjatyckiego Festiwalu Filmowego Pięć Smaków w ramach sekcji Nowe Kino Azji pokazywany był przedostatni film Kamili Andini, Yuni (2021). W czasie tegorocznych Nowych Horyzontów oglądać można było również ostatnie z jej dzieł — Nanę (2022) [NASZA RECENZJA]. Przy okazji warszawskiego festiwalu o dualizmie, kobiecości, pracy artystycznej, szukaniu siebie w kinie i wielu … Czytaj dalej

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd… – recenzja filmu „Słoń” (2022)

przez
słoń

Hiacynt (2021), Wszystkie nasze strachy (2021), Nina (2018), Płynące wieżowce (2013) – lista polskich filmów opowiadających historie nieheteronormatywnych postaci stale się poszerza. Trzymając się utartych schematów wypracowanych przez zachodnie kinematografie, twórcy dają do zrozumienia, że nie mają wielkich ambicji w kontekście filmowej formy; ich nadrzędnym celem jest «uznanie» na polskim podwórku grup dotąd niedostatecznie reprezentowanych … Czytaj dalej

Dom, który zbudował… – recenzja filmu „Dom „Słowo”. Niedokończona powieść” – Ukraina! Festiwal Filmowy

przez

Nad życiem poetów rozstrzelanego odrodzenia mieszkających w Domu „Słowo” Taras Tomenko pochylił się dwukrotnie, tworząc swego rodzaju dyptyk, który, choć w obu przypadkach skupia się na tym samym wycinku ukraińskiej historii, korzysta z formy filmowej innego rodzaju – w 2017 dokumentalnej, a teraz fabularnej. Fascynacja tym spełnionym w rzeczywistości konceptem nie powinna dziwić – mówimy … Czytaj dalej

Potęga filmowej intuicji — wywiad z Ritą Azevedo Gomes

przez

Podczas Nowych Horyzontów mogliśmy obejrzeć najnowszy film jednej z czołowych postaci kina portugalskiego, Rity Azevedo Gomes (NASZA RECENZJA). Twórczyni, będąca również programerką Cinemateca Portuguesa, zawitała do Wrocławia, aby zaprezentować widowni swoje Kegelstatt Trio. Korzystając z okazji, z reżyserką o jej najnowszym dziele, intuicji, pracy na tekście Rohmera, kinie aktualnym i minionym oraz innych rzeczach rozmawiała … Czytaj dalej

Wonderful Life – recenzja filmu „Paczuszka pełna miłości” – Nowe Horyzonty

przez
Paczuszka pełna miłości

2019 rok wyznaczył w życiu mieszkańców Wiednia koniec pewnej epoki. W stolicy zakazano palenia tytoniu w barach i restauracjach. Kawiarniany sztafaż legendarnych wiedeńskich lokali został więc zubożony o jeden ze swoich najważniejszych elementów, a ludzie zostali zmuszeni do nauki radości tylko z kulinarnej, cukierniczej czy też alkoholowej oferty knajpek. Opisana rewolucja stanowi punkt wyjścia najnowszego … Czytaj dalej

Do Nieba, do Piekła – recenzja filmu „Pacifiction” – Nowe Horyzonty

przez

W swoim najnowszym filmie Albert Serra zamienił libertyńską Francję, która do tej pory pozostawała głównym obiektem jego fabularnych fascynacji, na rajsko-industrialny krajobraz Tahiti. Reżyser, od lat pozostający jednym z niewielu twórców odnajdujących świeże narracje polityczne w kinie, tym razem swój wzrok skierował na byłą kolonię Republiki, Polinezję Francuską, a przede wszystkim zachowane w pamięci jej … Czytaj dalej

Między przeszłością a teraźniejszością — przegląd filmów Rity Azevedo Gomes

przez

Na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Nowe Horyzonty we Wrocławiu już od dziś można oglądać, zdaniem naszej redakcji, jedną z najważniejszych premier tego wydarzenia czyli Kegelstatt Trio Rity Azevedo Gomes. Czołowa portugalska reżyserka w swoim dziele czerpie z teatralnej komedii Rohmera, Le Trio en mi bémol (1988), inspirowanej utworem Mozarta „Kegelstatt-Trio” w Es-dur. Nasz redaktor Tomasz Poborca … Czytaj dalej

Trudne sprawy, sprawy trudne – recenzja filmu „Inni ludzie”

przez

Brudne, spowite smogiem ulice Warszawy — z jednej strony pozostałości po poprzedniej rzeczywistości, czyli szare osiedla z wielkiej płyty, z drugiej nowobogackie mieszkania. Zapach budki z kebabem miesza się z wonią benzyny, na kierowców świeżo odebranych z salonu Volvo miga sygnalizacja świetlna, nie można też przejść obojętnie obok czerwonego neonu Rossmanna. Taki obraz stolicy maluje … Czytaj dalej

Czym sobie na to zasłużyłyśmy? – recenzja filmu „Matki równoległe”

przez
matki równoległe

Grono filmowych matek Almodóvara nieustannie się powiększa. Czasem rodzicielka stanowi centrum dzieła jak Raimunda w Volver czy Gloria w Czym sobie na to zasłużyłam?, innym razem jest główną bohaterką reminiscencji swojego dziecka jak Jacinta w Bólu i blasku lub Isabel w Drżącym ciele. Pozostaje jednak niezmiennie obecna, czuwająca nad życiem potomstwa niczym tajemniczy demiurg. Nie … Czytaj dalej

Ten tramwaj dalej już nie zajedzie… – recenzja filmu „Matrix: Zmartwychwstania”

przez

Koniec 2019 roku, poza pandemią COVID-19, przyniósł również inne niespodziewane wydarzenie – ogłoszenie kontynuacji serii Matrix. Za kamerą stanęła tym razem już tylko jedna z sióstr Wachowskich, a wśród autorów scenariusza znalazł się David Mitchell, którego Atlas chmur ekranizowały kilka lat wcześniej. Choć wynik ich tegorocznej współpracy dzieli publiczność, a w szczególności fanów oryginalnej trylogii, … Czytaj dalej

Tych lat nie odda nikt – recenzja filmu „Powrót do tamtych dni”

przez

Alkohol jest prawdopodobnie jedynym tematem, który swoją częstotliwością występowania w polskim kinie może konkurować z wielkimi historycznymi wydarzeniami. Wymienić można w tym miejscu fatalistyczną Pętlę Wojciecha Hasa, Żółty szalik Janusza Morgensterna, czyli kameralny portret wysokofunkcjonującego alkoholika, czy adaptację quasi-autobiograficznej prozy Jerzego Pilcha w postaci Pod Mocnym Aniołem Wojciecha Smarzowskiego. Ta ostatnia najlepiej odzwierciedla tendencje rodzimej … Czytaj dalej

Wszędzie dobrze, ale w domu… – recenzja filmu „Dom Gucci”

przez
Dom Gucci

Kiedy Ridley Scott przypomina o sobie widzom kolejnym filmem, próbuje pokazać, że wciąż potrafi tworzyć oryginalne kino, pełne świeżości i finezji. Coś, co z łatwością udawało mu się w ostatnich dekadach dwudziestego wieku (np. w Thelmie i Louise czy w Łowcy androidów), dziś okazuje się niemalże niewykonalne. W tym roku gościliśmy w kinach aż dwie … Czytaj dalej