Klasyka

Projekt: Klasyka – rok 1975

przez

Na półmetku tegorocznego Projektu: Klasyka przyglądamy się rocznikowi 1975, który szczególnie obfitował w arcydzieła. Będą zatem śmiałe eksperymenty narracyjne – od polifonii przez strumienie świadomości po radykalny minimalizm – a także wielkie problemy tamtego czasu: rozliczenia kolonializmu, demaskacja amerykańskiej mitologii oraz feministyczne przewartościowania tego, co jest godnym tematem dla sztuki. Nie zabraknie ponadto historycznych fresków, … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1985

przez

W najnowszym odcinku Projektu: Klasyka będzie sporo cierpienia i śmierci – na liście znalazły się dwa słynne filmy o nazistowskich zbrodniach, a także w innych produkcjach niemało krwi, turpizmu, klęsk żywiołowych i ludzkiej nikczemności. Trudnym tematom towarzyszyć jednak będą zawsze formalne mistrzostwo i poszukiwanie nowych sposobów artystycznego wyrazu, np. w ramach kreatywnej biografii czy postmodernistycznego … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1995

przez

Rok 1995 wyznacza symboliczne stulecie kina, przez wielu twórców świętowane autotematycznymi filmami czy to wracającymi do początków X Muzy, czy rozważającymi jej współczesne znaczenie – niektóre z nich trafiły do naszego rankingu. Prezentowane zestawienie jest, jak zwykle, eklektyczne: będą strzelaniny i wojenna zawierucha, nieszablonowe musicale i kontemplacyjne obrazy rozpamiętywania przeszłości. Jeden z najlepszych odcinków w … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2005

przez
Kapryśna chmura

Za oknem wiosenne słońce powoli wygrywa bitwę na niebie, przepędzając kapryśne chmury, a w Projekcie: Klasyka pora na rok 2005. Jak wskazują tytuły opisywanych filmów, będzie sporo o przemocy, upadkach i śmierci – odwiedzimy środkowoeuropejskie szpitale i nigeryjską rzeźnię, przyjrzymy się okrucieństwom kolonizacji i mrokom kolektywnej pamięci społeczeństw dawnych imperiów, obejrzymy dantejskie zejście do piekieł … Dowiedz się więcej

Lewiatan – o „Shoah” Claude’a Lanzmanna – Timeless Film Festival 2025

przez

„Zaczynałem od nicości (le néant)” – powiedział Claude Lanzmann o swoim filmie Shoah, mając na myśli pustkę po sześciu milionach ofiar Holocaustu, brak wizualnych dokumentów momentu śmierci, zatarte ślady zbrodni czy odwieczny problem, jak „odpowiednie dać rzeczy słowo”. Gdy w 1974 roku przystępował do tej pracy, był 49-letnim reporterem, który dopiero co zadebiutował produkcją Dlaczego … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2015

przez

Piąty sezon Projektu: Klasyka rozpoczynamy od nowego rekordu: po raz pierwszy bowiem każdy z opisywanych filmów pochodzi z innego kraju – poza najczęściej przez nas odwiedzanymi USA 🇺🇸, Francją 🇫🇷 i Japonią 🇯🇵 zawędrujemy także do Chile 🇨🇱, Kanady 🇨🇦 czy Rumunii 🇷🇴. Obok horrorów historii i dystopii przyszłości zobaczymy wiele kreatywnych rozliczeń z bolączkami … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – bonus krótkometrażowy #4

przez

W naszym czwartym bonusie krótkometrażowym, zdominowanym przez produkcje z roku 1994, opisujemy aż 15 filmów! Wiele z nich zaprasza do światów utraconych – czy to poprzez antropologiczne z ducha dokumentowanie odchodzących w niepamięć sposobów życia, czy surrealistyczne strumienie ulotnych wrażeń i wspomnień. Kinowy pociąg zabierze nas w góry, gdzie z trudem wespniemy się po zboczu, … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1924

przez

Projekt: Klasyka 1924 spogląda na świat w dobie kryzysu i hiperinflacji, toczący się ku przepaści totalitaryzmów, a jednocześnie wyciskający ze swych geniuszy najlepsze soki. Mamy dla Was zarówno monumentalne widowiska, oddychające tak przeszłością i mitologią, jak i zapatrzone w odległe galaktyki, ale też skromniejsze produkcje igrające z konwencjami gatunkowymi, ówczesnymi trendami politycznymi i stylami architektonicznymi. … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1934

przez

W najnowszym odcinku Projektu: Klasyka udajemy się na monarsze dwory i do chłopskich chat, na prowansalskie wybrzeże i podkaukaskie bagna, a także do fikcyjnego kraju w Europie Wschodniej. Tropimy ostatnie ślady, a czasem wręcz eksplozje, obyczajowej, inscenizacyjnej i ideologicznej swobody, którą w roku 1934 ograniczono w ZSRR proklamacją realizmu socjalistycznego, a w Hollywood – kodeksem … Dowiedz się więcej

Doing the (un)usual – o „Mojej pięknej pralni” (1985) i „On Falling” (2024) – BFF 2024

przez

Z szerokiej panoramy dawnego i współczesnego kina prezentowanej w tym roku w ramach British Film Festival wyróżniły się dwa filmy, w których szczególny nacisk położony został na zagadnienie pracy: mający swoją polską premierę na festiwalu On Falling (2024) w reżyserii Laury Carreiry oraz ciesząca się kultowym statusem Moja piękna pralnia (1985) Stephena Frearsa. Choć oba … Dowiedz się więcej

Wiara, nadzieja, iluzja – o „O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji” Piotra Szulkina – Krótka Historia Polskiego Kina

przez
O-bi, O-ba: Koniec cywilizacji

O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji Piotra Szulkina stanowi jedną z najbardziej przenikliwych dystopijnych wizji w polskiej kinematografii. Akcja rozgrywa się w postapokaliptycznym schronie, gdzie resztki ludzkości przetrwały zagładę nuklearną i oczekują na Arkę, która ma ich ocalić. Jednakże biblijny statek to iluzja, stworzona przez władzę, by utrzymać spokój wśród zdesperowanej ludności. Film łączy elementy politycznej satyry, … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1944

przez

Rok 1944, nadchodzi koniec wojny, tymczasem w kinie trwa epoka niebezpiecznych kobiet i słabych mężczyzn, pełna spisków, intryg i trucizn. Gdy pokiereszowana Europa dopiero zaczyna podnosić się z kolan, za oceanem Hollywood przeżywa swoje najlepsze momenty: tworzą tam także liczni imigranci ze Starego Kontynentu, a mroczne czasy znajdują odbicie w takich gatunkach jak screwball comedy … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1954

przez

Tym razem cofamy się do roku 1954, żeby odkrywać wraz z resztą świata japońską kinematografię, podglądać nowojorskich sąsiadów, przemierzać Włochy wzdłuż i wszerz oraz kochać po egipsku. Przyjrzymy się losom bohaterów z różnych warstw społecznych: od amerykańskich bogaczy, przez japońskich wieśniaków, po strajkujących latynoskich górników. Choć wszystkie filmy na liście nakręcili mężczyźni, nie zabraknie też … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1964

przez

Chociaż listy ulubionych filmów naszych redaktorów mocno się różniły, co do jednego wszyscy jesteśmy zgodni – 1964 należał do najlepszych lat dla kina. Mocną reprezentację mieli wówczas Japończycy; swoje nowe obrazy zaprezentowali choćby Masaki Kobayashi, Seijun Suzuki, Hiroshi Teshigahara czy Masahiro Shinoda (w tym przypadku nawet dwa!). Niemniej wyrazista okazała się rodzima ekipa w osobach … Dowiedz się więcej

W poszukiwaniu straconych 24 minut – o filmie „Zaczarowana Desna” – Projekt: Klasyka 1964

przez

W pewnym sensie Projekt: Klasyka można porównać do partyzanckiego kopania diamentów. Comiesięczne odcinki mobilizują do górniczych wręcz poszukiwań, odkopywania perełek przykrytych grubą warstwą żelaznego kanonu i wynajdywania zapomnianych skarbów kinematografii z różnych części ziemi. Jak to jednak z pracą na wykopaliskach, znalezione klejnoty nie zawsze wyglądają zgodnie z obrazkiem poglądowym na mapie. Właśnie takim przypadkiem … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Wiele demonów – o „Herzog Blaubarts Burg” Michaela Powella

przez

W 1960 ekrany brytyjskich kin bezpardonowo rozdarło ukryte w nóżce statywu kamery ostrze, którym główny bohater filmu Podglądacz Michaela Powella przebijał nie tylko ciała swoich ofiar, ale też kinematograficzną iluzję oraz mieszczańską moralność. Ta ostatnia nie bez przyczyny poczuła się wybitnie urażona, a reżysera spotkał ostracyzm zarówno ze strony widzów i krytyki, jak i środowiska … Dowiedz się więcej

Płynie Wisła, płynie – o „Rejsie” Marka Piwowskiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Sierpniowa odsłona tegorocznej edycji Krótkiej Historii Polskiego Kina upłynie pod znakiem najsłynniejszej obok Barejowskiego Misia komedii obnażającej absurdy PRL-u. To doskonała okazja, żeby jeszcze raz przyjrzeć się temu, czym ten improwizowany kabaret na ekranie miał być, czym stał się w świadomości Polaków i co jeszcze może nam dziś przekazać. Nie zaszkodzi również trochę odczarować niektóre … Dowiedz się więcej

Nikt już nie będzie tańczył – o „Na wylot” Grzegorza Królikiewicza – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Druga edycja przeglądu Stowarzyszenia Kin Studyjnych zwróciła się ku kilku szaleńcom polskiego kina. Tym, którzy – choć podobnie jak Wajda czy Morgenstern miejsce w kanonie za same dokonania mają zapewnione – stanowią te ostre krańce stron w podręczniku, te, o które rozcinasz palec, kiedy zbyt mocno zatopisz się w lekturze. W ten sposób na ekranach … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1974

przez

Na półmetku czwartego sezonu Projektu: Klasyka przyglądamy się najciekawszym filmom z roku 1974. Wyjątkowo silnie swoją obecność na liście zaznaczyło kino amerykańskie, przepełnione politycznymi paranojami, załamaniami nerwowymi i wodociągowymi intrygami. Nie zabraknie jednak również filmów z Europy i Azji: odbędziemy dwa bardzo różne spacery po Paryżu, posiedzimy na angielskich wzgórzach z pogańskimi demonami, zatańczymy w … Dowiedz się więcej

Kadry ze starej telewizji z kontekstem – o „Wideogramach rewolucji” (1992)

przez

Harun Farocki urodził się na początku stycznia 1944 roku; od najmłodszych lat jego życie było wieczną podróżą – zaraz po wojnie wraz z rodzicami wyjechał z Europy, by wrócić do niej będąc już nastolatkiem. Zafascynowany dziełami Dzigi Wiertowa, Bertolda Brechta czy Jean-Luca Godarda tworzył wideoeseje – przez całe życie nakręcił łącznie 90 projektów. Jak wyliczał … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1984

przez

Lato w Projekcie: Klasyka otwieramy, powracając myślami do 1984 roku. Znajdzie się coś dla wielbicieli monumentalnych opowieści, buntowniczych poetów kina, gatunkowych przewrotów i zapomnianej awangardy. Listę zdecydowanie zdominowały wielkie nazwiska z czterech stron globu: tu Leone i Wenders, tam Paradżanow i Terayama, a do tego jeszcze Coenowie i Rohmer. Nie zabrakło również wyrazistych chemików rodzimej … Dowiedz się więcej

Śpijcie więc, poza dobrem, poza złem, requiem – o „Trzeciej części nocy” Andrzeja Żuławskiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Stowarzyszenie Kin Studyjnych nie przestaje rozpieszczać widzów w swojej misji przypominania na wielkim ekranie klasyki rodzimej kinematografii. W ramach czerwcowej odsłony Krótkiej Historii Polskiego Kina możemy zobaczyć jeden z najbardziej wyjątkowych debiutów w dziejach X muzy, romantyczny labirynt apokaliptycznych impresji tudzież autobiografizm poetycki – czyli Trzecią część nocy Andrzeja Żuławskiego. „A Jezus mówił im: «Tylko … Dowiedz się więcej

Samego diabła weźmiemy za rogi – o „Słońce wschodzi raz na dzień” Henryka Kluby – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Słońce wschodzi raz na dzień, czyli jeden z najbardziej zapomnianych, obok Pałacu Tadeusza Junaka, klasyków kina polskiego doczekał się w końcu rekonstrukcji cyfrowej i w maju 2024 roku powrócił do kin. Cieszy to tym bardziej, że dzieło Henryka Kluby to rzadki w rodzimej kinematografii przykład ballady filmowej (uprawiali owe poletko jeszcze Kazimierz Kutz i Jan … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1994

przez

Przed Wami odcinek Projektu: Klasyka poświęcony rocznikowi 1994, uznawanemu za filmowo najmocniejszy w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku, nie tylko ze względu na pojedynek Kieślowskiego z Tarantino na festiwalu w Cannes. U nas kanoniczne arcydzieła znajdziecie obok wartych wyłowienia pereł. Ponadto włączamy do zestawienia autorski miniserial oraz segmenty telewizyjnej antologii. Zapraszamy do lektury! POPRZEDNIE ODCINKI SERII: … Dowiedz się więcej

(Nie)trwałe animowane misje Piotra Kamlera

przez

Tegoroczna retrospektywa twórczości Piotra Kamlera na Timeless Film Festival przybliżyła nieco szerszej publiczności tę ciekawą postać – reżysera, który, mimo że większość swoich produkcji nakręcił we Francji, pozostawał bliski przepełnionej kreatywną  oryginalnością stylistyce polskiej animacji artystycznej lat 60. i 70. XX w., objawiającej się wybitnie osobnym stylem, mieszającym rozmaite techniki. Ta wyjątkowość zapewniła mu liczne … Dowiedz się więcej

TOP 100 najlepszych polskich filmów w historii

przez

Wedle obietnicy, z okazji 3 maja, oddajemy w Wasze ręce redakcyjne TOP 50 wszech czasów polskiego kina, które opisaliśmy wspólnymi siłami pomiędzy pierwszomajowym marszem a grillem w plenerze, oraz bonusowo pięćdziesiąt dodatkowych pozycji, które ujawniliśmy już w poprzednich dniach. Indywidualne listy redaktorów Nawet niewprawne oko zauważy, że na naszej liście brakuje sporo żelaznych klasyków. Fanów … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2004

przez
Trylogia_płacząca łąka

Oddajemy w Wasze ręce, bez żadnej wątpliwości, najbardziej eklektyczny odcinek Projektu: Klasyka. Rok 2004 dostarczył nam m.in. słynnej animacji DreamWorks, utrzymanego w satyrycznym tonie zapisu „homoseksualnej Intifady”, wygaszacza ekranu z jeziorami czy późnego filmu Godardowskiego. Piekło niemal zamarzło, ale mamy w top10 także tajską kontemplację o patrzeniu, koreański melodramat z chrześcijańską domieszką, portugalską interpretację tragedii … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2014

przez

Powracamy z czwartym sezonem naszego Projektu: Klasyka. Już widzimy złośliwe uśmieszki tych, którzy nie rozumieją omawiania filmów z 2014 roku zaledwie po dekadzie. Cóż, nie pierwszy raz zerkamy w nieoczywistym kierunku, co podkreślają też nasze wybory na liście ulubionych obrazów z tego rocznika. Opisujemy tym razem dzieła zlokalizowane na rubieżach: patagońskich pustyniach, anatolijskich górach, małomiasteczkowych … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Hera, nafta, neoliberalizm – o filmach „Rok przemocy” (2014) i „Książę wielkiego miasta” (1981)

przez

W ramach suplementu do nadchodzącego odcinka Projektu: Klasyka poświęconego rocznikowi 2014 zachęcamy do przypomnienia sobie jednego z najbardziej niesłusznie przeoczonych dzieł z ówczesnego sezonu nagród, Roku przemocy J.C. Chandora, a także jednego z duchowych krewnych tego filmu, który z kolei nie miał zaszczytu gościć w naszym zestawieniu dotyczącym 1981 (feralnego roku z pierwszego przytoczonego tytułu) … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Banalne dni (1991)

przez

Tegoroczna retrospektywa na Berlinale przedstawia mniej znane oblicza powojennego niemieckiego kina, skryte nieco za nazwiskami w rodzaju Herzoga, Wendersa czy Fassbindera. Pośród intrygujących dzieł mało znanych twórców obrazem wyróżniającym się są Banalne dni (1991) Petera Welza, niezwykle intrygujący przykład spojrzenia na dziedzictwo NRD z perspektywy pierwszych lat po zjednoczeniu. Kiedy wschodnie Niemcy dopiero odkrywały największe … Dowiedz się więcej

Miejsce dla ludzi zmęczonych – o „Ostatnim dniu lata” Tadeusza Konwickiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Trudno o lepszy start dla drugiej edycji cyklu Krótka Historia Polskiego Kina niż Ostatni dzień lata. Debiut Tadeusza Konwickiego jak mało która z rodzimych produkcji stanowił dla nadwiślańskiej kinematografii powiew świeżego powietrza (chciałoby się rzec: nadmorskiej bryzy) – przede wszystkim pod kątem estetycznym, lecz również jako unikatowy wyczyn realizatorski. Jednocześnie film doskonale wpisuje się w … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – bonus krótkometrażowy #3

przez

W trzeciej odsłonie krótkometrażowego uzupełnienia Projektu: Klasyka znalazły się tytuły z aż czterech kontynentów. Jednocześnie podtrzymana zostaje tradycja silnej obecności rodzimego kina w górnej dziesiątce (cztery pozycje); zresztą polski akcent pojawia się również w jednej z zagranicznych produkcji… Filmy z naszej listy można połączyć w nieoczywiste pary, składające się z dzieł stylistycznie antypodycznych, lecz pokrewnych … Dowiedz się więcej

Nie dla psa kiełbasa, dla Polaka ona. „Mięso” Piotra Szulkina a sprawa polska – Projekt: Klasyka

przez

My, Polacy, uwielbiamy mięso. Oddalibyśmy za nie niepodległość, sprzedali własne matki, zakłamali rzeczywistość. I choć od zawsze szynki, kiełbasy czy steki zarezerwowane były dla klasy zdolnej je nabyć lub wyhodować, to idea konsumpcji meteczki, salcesonu lub schabowego wydaje się zakodowana w nadwiślańskich genach, nadana wraz z suwerennością przez II Rzeczpospolitą. Z tego pragnienia po wojnie … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1923

przez
1923 Jeszcze wyżej [main]

W bożonarodzeniowym Projekcie: Klasyka rozkładamy na czynniki pierwsze filmowy rok 1923. Europa powoli podnosiła się wówczas po Wielkiej Wojnie. Najokazalsze próbki kinematograficzne dawały Francja i Republika Weimarska tudzież Skandynawia rodząca ostatnie owoce szwedzkiej szkoły. Bez przeszkód rozwijało się tymczasem kino w Hollywood, szczególne sukcesy notując w superprodukcjach na podstawie literatury oraz komediach. Na naszej liście … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1933

przez
NOCNE MOTYLE_main

W przedostatnim odcinku tegorocznego Projektu udajemy się 90 lat wstecz. Coraz wyraźniej padający na Europę cień totalitaryzmu znalazł odbicie tak w dziełach kręconych na kontynencie oraz losach ich zmuszonych do emigracji twórców, jak i w satyrze tworzonej za oceanem. Produkcje amerykańskie tym razem zdominowały naszą listę, zajmując aż 6 z 10 pozycji, jedną w dodatku … Dowiedz się więcej

Jedenaste: Nie oceniaj – o „Przypadku” Krzysztofa Kieślowskiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Być może jesteście szczęściarzami dzierżącymi w kuferku osobistych anegdot tę o tym, jak pewien zbieg okoliczności znacznie zmienił Wasze życie. Jest coś znamiennego w przysłowiowym byciu we właściwym miejscu i czasie, co każe od czasu do czasu spojrzeć za siebie i zadać pytanie, czy to rzeczywiście był przypadek, czy przeznaczenie? Racjonalny ciąg przyczynowo-skutkowy sterowany naszymi … Dowiedz się więcej

Głos z offu jest śpiewem syren kina, czyli o „Millennium Mambo” – Pięć Smaków 2023

przez

Zerwała z Hao-hao, ale on zawsze ją tropił. Dzwonił do niej… Błagał, żeby wróciła… Raz za razem. Niczym zaczarowana lub zahipnotyzowana… Nie mogła uciec… Zawsze wracała. Wmawiała sobie, że ma w banku 500 000 dolarów. Kiedy je wyda, zostawi go na dobre. Stało się to dziesięć lat temu… W roku 2001. Świat witał XXI wiek … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1943

przez

Z Projektem: Klasyka ponownie wchodzimy w pierwszą połowę XX wieku. Po raz trzeci przyglądamy się wytworom kina powstałym w trakcie najkrwawszej wojny w historii ludzkości. Na naszej liście zebraliśmy dzieła realizowane na terenach okupowanej Danii i Francji, ale też w Związku Radzieckim, Wielkiej Brytanii i oczywiście Stanach Zjednoczonych. W poniższym artykule przeczytacie m.in. o jednym … Dowiedz się więcej

Walka z samym sobą – o „Gorączce” Agnieszki Holland – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Wybór Gorączki Agnieszki Holland jako przedostatniego odcinka Krótkiej historii polskiego kina wydaje mi się symboliczny z kilku powodów. To pierwszy film nagrodzony Złotymi Lwami wyreżyserowany przez kobietę. A zarazem ostatnie nagrodzone przed wprowadzeniem stanu wojennego dzieło na FPFF w Gdańsku (do Gdyni przeniesiony zostanie dopiero w drugiej połowie lat 80.). Wreszcie, to ukoronowanie drogi reżyserki … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1953

przez
Wakacje z Moniką [main]

Początek lat 50. obrodził w kinie światowym rozwojem kilku narodowych kinematografii. Na naszej liście wyraźnie widać przewagę filmów z Francji, Japonii, Stanów Zjednoczonych i Włoch. W 1953 roku w Szwecji możemy mówić też o narodzinach jednego z gigantów, który odciśnie piętno na współczesnych przez kolejne dekady. Zachęcamy do poczytania o najciekawszych dziełach z tego rocznika … Dowiedz się więcej

Drogi do wolności. Kino moralnego niepokoju – Muzeum Pana Tadeusza

przez
przypadek

Jak już wspominaliśmy, we wrocławskim Muzeum Pana Tadeusza do listopada odbywają się dwie szerokie retrospektywy rodzimego kina – „Nie wybiera się przecież swojego czasu. Polska Szkoła Filmowa [vol. II]” i „Drogi do wolności. Kino moralnego niepokoju”. Tym razem przybliżymy wybrane tytuły, proponowane w ramach drugiego z wymienionych wydarzeń: cyklu przypominającego najważniejsze dzieła kina moralnego niepokoju … Dowiedz się więcej

Show must go on – o „Arii dla atlety” Filipa Bajona – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

W czasach kina moralnego niepokoju, gdy realizowane były w Polsce głównie filmy podejmujące problematykę codzienności, Filip Bajon zaserwował mariaż realizmu z surrealizmem w poetyckiej wizji dekadenckiego świata z przełomu XIX i XX wieku. Fabułę pełnometrażowego debiutu Aria dla atlety twórca luźno oparł na opublikowanych w 1937 roku pamiętnikach mistrza świata w walkach zapaśniczych, Zbyszka Cyganiewicza. … Dowiedz się więcej

Nie wybiera się przecież swojego czasu. Polska Szkoła Filmowa [vol. II] – Muzeum Pana Tadeusza

przez
człowiek na torze

We wrocławskim Muzeum Pana Tadeusza do listopada odbywają się dwie szerokie retrospektywy rodzimego kina – „Nie wybiera się przecież swojego czasu. Polska Szkoła Filmowa [vol. II]” i „Drogi do wolności. Kino moralnego niepokoju”. W ramach tego pierwszego przeglądu, na ekranie kina Popiół i Diament ulokowanego w Kamienicy Pod Złotym Słońcem można zobaczyć wczesne dzieła Jerzego … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1963

przez

Na końcówkę wakacji przenosimy się do 1963, by z naszym Projektem: Klasyka podsumować najciekawsze tytuły roku. To dosyć wyjątkowa odsłona, bo w TOP 10 nie znalazło się miejsce dla ani jednego obrazu pochodzącego z USA. Niech stanowi to dowód, z jak dobrym czasem dla europejskiego kina mamy do czynienia. Na naszej liście zebraliśmy zarówno arcydzieła … Dowiedz się więcej

Pokuszenie – o „Barwach ochronnych” Krzysztofa Zanussiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Krzysztof Zanussi, „uparty moralista kina”, przez całą swoją drogę twórczą stawia wciąż te same wielkie pytania filozoficzne, teologiczne i egzystencjalne: o naturę poznania i sens życia, doświadczenie niewystarczalności, poszukiwanie wartości i transcendencji, podmiotowość i sumienie, wolność i odpowiedzialność, wreszcie relacje społeczne i międzyludzkie. Wybrzmiewały one szczególnie mocno w jego najlepszych filmach, takich, jak Struktura kryształu … Dowiedz się więcej

Bengal i świat. Przewodnik po retrospektywie Satyajita Raya – Nowe Horyzonty 2023

przez

Przegląd filmów Satyajita Raya może na pierwszy rzut oka wydawać się najmniej „nowohoryzontową” retrospektywą, jaką Nowe Horyzonty przygotowały od wielu lat. Oto festiwal słynący z prezentacji kina niszowego, radykalnego, przesyconego duchem eksperymentu i ustawiającego się w poprzek utartych konwencji pokaże 12 dzieł twórcy będącego najważniejszym i najsłynniejszym autorem filmowym jednego z największych krajów na świecie. … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1973

przez
F jak fałszerstwo

W przerwie między pakowaniem walizek na lipcowe kinofilskie wojaże zabieramy Was w podróż do lat 70. Był to istotny okres m.in. dla kina amerykańskiego, dlatego na liście nie mogło zabraknąć przełomowych obrazów Roberta Altmana, Williama Friedkina, Terrence’a Malicka, a także Orsona Wellesa na wygnaniu. Poza tym nasze zestawienie klasyki obejmuje epilog do francuskiej Nowej Fali, … Dowiedz się więcej

​​Żaden Meksyk nie jest ostateczny – o „Sanatorium pod Klepsydrą” Wojciecha Jerzego Hasa – Krótka Historia Polskiego Kina

przez
Sanatorium pod Klepsydrą

Sanatorium pod Klepsydrą (1973) Wojciecha Jerzego Hasa, czyli luźna adaptacja kilku opowiadań Brunona Schulza, miała pod górkę od samego początku. Lata zajęło reżyserowi znalezienie zespołu filmowego gotowego podjąć się realizacji czy przekonanie partyjnych decydentów, żeby zaakceptowali jego scenariusz. Po marcu 1968 roku tematyka żydowska była dla władzy zbyt niebezpieczna, wszak artyści mogli poważyć się na … Dowiedz się więcej

Gwałty na zwierciadle i brawurowa jazda motocyklem, czyli o filmografii Alaina Robbe-Grilleta – Nowe Horyzonty 2023

przez

W 70. rocznicę wydania debiutanckiej powieści Gumy i 60. rocznicę ukończenia kultowego manifestu literackiego Pour un nouveau roman będziemy mogli obejrzeć na dużym ekranie większość filmów z dorobku Alaina Robbe-Grilleta. Na retrospektywę burzyciela audiowizualnej jedności organizowaną w ramach wrocławskiego festiwalu Nowe Horyzonty złoży się jego debiutancka Nieśmiertelna, pięć innych obrazów (w tym przezabawny i autotematyczny … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Bal

przez
BAL

Film Ettore Scoli stanowi zapadającą w pamięć i wyróżniającą się pozycję w dorobku włoskiego twórcy. Łącząc dokonania teatru muzycznego z możliwościami kinowego wehikułu magicznego uruchamianego spustem migawki, w sposób urzekający podejmuje temat europejskiej tożsamości i kolektywnej pamięci. Adaptacja sztuki Jeana-Claude’a Penchenata, który współtworzył scenariusz filmu, a także pojawia się na ekranie, streszcza pół wieku francuskiej … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Zeszłego roku w Marienbadzie

przez
Zeszłego roku w Marienbadzie

Milczące sale, gdzie kroki przechodzącego tłumione są przez ciężkie, grube dywany tak, że żaden odgłos nie dochodzi do jego ucha. Do ucha tego, który po raz kolejny przechodzi przez korytarze, salony, galerie tej budowli z minionego wieku, przez olbrzymi, luksusowy, barokowy i ponury hotel […]* – snuje swój monolog głos narratora przebijający się w onirycznej … Dowiedz się więcej

Klasyka horroru na krzyżackim zamku – omówienie sekcji Tofifest 2023

przez

Drugą z sekcji, którym mamy przyjemność patronować podczas 21. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest, jest Przegląd horrorów z lat 80., który odbędzie się w ramach Kina Zamkowego. Pięć klasycznych pozycji grozy, które każdy miłośnik X muzy musi znać, a których powtórka na wielkim ekranie będzie samą przyjemnością. Co obejrzycie w Toruniu i dlaczego nie możecie … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1983

przez

Końcówkę czerwca umilimy Wam powrotem do roku 1983. W naszym Projekcie: Klasyka przybliżamy filmy takich twórców jak Raúl Ruiz, Francis Ford Coppola, Shôhei Imamura, Chris Marker, Edward Yang, Ettore Scola, Alain Tanner, Víctor Erice, Paul Verhoeven, Gerald Kargl i David Perlov. Dzięki ich wyobraźni wspólnie będziemy wizytować Warszawę, Valparaíso, Dakar, Lizbonę i małe miasteczko w … Dowiedz się więcej

Osobliwa Piątka Tima Burtona – zapowiedź sekcji Tofifest 2023

przez

Już w najbliższy wtorek 27 czerwca rusza 21. edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest. W tym roku po raz pierwszy Pełna Sala jest oficjalnym partnerem imprezy, gdyż objęliśmy patronatem sekcje poświęcone klasyce kina – Osobliwą Piątkę Tima Burtona oraz przegląd horrorów wytwórni Universal z lat 80. w ramach Kina Zamkowego. Co będzie można zobaczyć na festiwalu … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1993

przez
Sankofa (główne)

W majowej odsłonie Projektu: Klasyka zawitaliśmy do roku 1993, omawiając filmy z Anglii, Belgii, Etiopii, Francji, Hongkongu, Meksyku, Polski, Węgier i USA. Wśród opisanych przez nas tytułów znalazły się te nakręcone przez znanych i cenionych reżyserów jak Robert Altman, James Ivory czy Mike Leigh, dzieła naszych ukochanych autorów jak Chantal Akerman, Manoel de Oliveira i … Dowiedz się więcej

Woda tu do niczego – o „Nikt nie woła” Kazimierza Kutza – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Chociaż z łatwością wpisujemy dzisiaj utwór Kazimierza Kutza oraz nowatorską poetykę zaproponowaną przez Jerzego Wójcika w kanoniczną panoramę światowej kinematografii, kładąc je na szali obok zagranicznych zmagań z filmowym językiem – tak też czyniono po międzynarodowej premierze – trudno zaprzeczyć, że Nikt nie woła w 1960 roku wyrażało swoisty bunt wobec dotychczasowych konwencji narracyjnych. Przywoływanie … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2003

przez

Drugi tegoroczny odcinek Projektu: Klasyka przenosi nas do kinowych przeżyć sprzed dwudziestu laty. Po tragicznych zdarzeniach w Nowym Jorku zmienił się świat, więc musiała też zareagować X Muza. Dla niektórych twórców walka z terroryzmem oraz obwieszczany wszem i wobec upadek cywilizacji zachodniej okazały się asumptem do odpowiedzi na pytania współczesności, jeszcze inni wybierali swoje tematy, … Dowiedz się więcej

Trójmiejskie wakacje – o „Do widzenia, do jutra” Janusza Morgensterna – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Czy debiut może stać się przekleństwem reżysera? Zbyt wczesnym dziełem życia, które przez resztę lat będzie go nawiedzać, rzucać cień na resztę dorobku, z każdym rokiem coraz mocniej podkręcając nostalgię? Niekiedy tak, a czasem z tej klątwy potrafi ratować twórcę jedynie krytyka filmowa, która – odrzucając debiutanckie dzieło (z nielicznymi wyjątkami) – nie opisuje w … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2013

przez
TYLKO BÓG WYBACZA

Rozpoczynamy trzeci sezon Projektu: Klasyka. W marcowej odsłonie przyglądamy się 2013, czyli krajobrazowi światowego kino sprzed dekady. Na naszej liście znalazło się dziesięć filmów i jeden bonusowy od mniej znanego twórcy, opisujemy dzieła z Ameryki Północnej (USA), Azji (Filipiny, Iran, Japonia) i Europy (Belgia, Dania, Rumunia, Szwajcaria). Będziemy człapać po neonowych korytarzach gdzieś w Bangkoku, … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Wyklęty lud ziemi — uwagi o „Czekoladzie” Claire Denis

przez

Dostępna od niedawna na VoD Czekolada Claire Denis to jeden z najbardziej imponujących debiutów pełnometrażowych w dziejach kina, w którym można dostrzec wiele cech autorskiego, minimalistycznego charakteru pisma francuskiej reżyserki. W dziele tym łączy ona wątki z własnego dzieciństwa spędzonego w Afryce lat 50. z późniejszymi lekturami kluczowych tekstów ruchu dekolonizacji, na czele z przywołanym … Dowiedz się więcej

Pasażerowie nocy – o „Pociągu” Jerzego Kawalerowicza – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Współcześnie podróż pociągiem nad morze wielu kojarzy się traumatycznie: potężne opóźnienia, rozklekotany skład TLK, niedziałająca klimatyzacja, przepełnione wagony i nadgorliwi podróżujący urządzający sobie przedurlopowy bifor w przedziale, za nic mając współtowarzyszy niedoli. Kolej, spośród wszystkich środków transportu zbiorowego, zdaje się jednak najlepszym do prowadzenia obserwacji ludzkich zachowań, odruchów i popędów – nieważne czy w kluczu … Dowiedz się więcej

W poszukiwaniu straconego czasu – o „Popiele i diamencie” (1958) – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Pisanie w 2023 roku tekstu o legendarnym Popiele i diamencie wiąże się z niebezpieczeństwem reprodukcji hermeneutycznych sensów. Obraz przecież nie dość, że na karku ma już dobre 65 lat, to już od czasu swojej premiery wzbudza żywą dyskusję dotyczącą z jednej strony politycznej czy też moralnej istoty dzieła Wajdy, z drugiej jego metody adaptacji literackiego … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – bonus krótkometrażowy #2

przez

Podobnie jak w ubiegłym roku, osobny ranking poświęcamy produkcjom, których ze względu na czas trwania poniżej godziny nie braliśmy pod uwagę w standardowych odcinkach. Tym razem opisujemy aż 12 filmów, jako że wzorem list z pełnymi metrażami postanowiliśmy wyróżnić „bonusową” perełkę, wspólny tekst otrzymały zaś dwie z najlepszych animacji pewnego Czecha. Najsilniej w górnej dziesiątce … Dowiedz się więcej

Netflix po szwedzku – roztopy

przez

Tylko do 31 grudnia na Netfliksie możecie zobaczyć szereg klasycznych filmów szwedzkich. Nasz redaktor naczelny, Maciej Kowalczyk, przygotował dla Was krótki przewodnik po tym, co warto zobaczyć z puli obrazów zrekonstruowanych staraniem Svenska Filminstitutet. Przeczytacie w nim o pionierach z okresu kina niemego: Victorze Sjöströmie, Mauritzu Stillerze i Carlu Theodorze Dreyerze, pozostających pod wpływem Francuskiej … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1922

przez

Ostatni odcinek Projektu Klasyka w tym roku poświęcamy rocznikowi 1922. Przybliżamy aż jedenaście filmów oraz bonus poświęcony dziełom Dzigi Wiertowa. Mamy dla Was m.in. komedie slapstickowe Harolda Lloyda i Maxa Lindera, słynny dokument Roberta J. Flaherty’ego, wampiryczny horror autorstwa Murnaua, a także dzieła Carla Theodora Dreyera, Ericha von Stroheima i Fritza Langa. Naszych redaktorów w … Dowiedz się więcej

Całe życie za nami. O „Post tenebras lux” dziesięć lat później

przez
Post tenebras lux

Od canneńskiej premiery Post tenebras lux Carlosa Reygadasa mija właśnie dekada. Świeżutkie recenzje z Lazurowego Wybrzeża przypominały reakcje po suto zakrapianej imprezie – choć obyło się bez strat, to większość się pochorowała. Nieliczni wspominali dwugodzinny pobyt w sali kinowej z przyjemnością, ale nawet oni nie wiedzieli, co tak naprawdę się wydarzyło. Mijające lata ostudziły spór … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1932

przez
SZANGHAJ EKSPRES

Początek lat 30. naznaczony był wciąż trwającym, choć już powoli wygasającym wielkim kryzysem. Cierpiąca biedę publiczność tym chętniej zaglądała do kinowych przybytków, szukając w filmach ucieczki od rzeczywistości. Wiązało się to też z wielkim rozwojem gatunków. Na naszej liście z 1932 roku znajdziecie zatem sophisticated comedy, horror wampiryczny, melodramat szpiegowski, epopeję gangsterską, dramat więzienny, musical, … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka 1932 – Kay Francis

przez

Wybierając z plejady hollywoodzkich gwiazd niekoniecznie tę świecącą najjaśniej, lecz spalającą się intensywniej od reszty, próżno szukać lepszego przykładu hedonistycznej elegancji niż Kay Francis. Flapperski wzór mody z okładek magazynów, paryskich bulwarów i kalifornijskich przyjęć, seksualnie wyzwolony huragan w krótkich włosach i kolekcjonerka aborcyjnych wpisów w prywatnym dzienniczku; innymi słowy – kobiecy synonim nihilistycznego credo … Dowiedz się więcej

Kosmiczny imperatyw – recenzja filmu „Hotel pod Poległym Alpinistą” (1979)

przez

Mówi się, że sztuka nie lubi wygody, a w filmie – ze względu na formę kolektywnej produkcji – objawia się to najwyraźniej w okresach politycznie problematycznych. Nie tyle burzliwych, bo te wymagają akcji, co zastygłych i osiadłych na dogmatycznych mieliznach. Przykładów trendu nie trzeba daleko szukać i nawet tak skrzętnie pilnowane przez cenzorskie spojrzenie kino, … Dowiedz się więcej

Przeminęło w Hongkongu –  o filmie „Motyl” (2004) – Pięć Smaków

przez
Motyl

Przemijanie – osób, uczuć, buntu i otaczającego miasta. Motyl, film w reżyserii Yan Yan Mak, to odkrycie w sekcji Hongkong. Kino czasu przemian na 16. edycji festiwalu Pięć Smaków. Zapomniane dzieło kina queerowego teledyskowo opowiada historię nieheteronormatywnej kobiety na tle zmian społecznych Hongkongu. Flavia (Josie Ho) jest trzydziestoletnią nauczycielką w szkole dla dziewcząt, kobietą zamężną … Dowiedz się więcej

Festiwal Pięć Smaków 2022 – Klasyczne filmy, których nie możesz przegapić

przez
funky forest

16 listopada rozpocznie się Festiwal Filmowy Pięć Smaków, a nasz redaktor naczelny Maciej Kowalczyk przygląda się klasycznym obrazom, które znalazły się w programie tej edycji. Szczególne miejsce w tegorocznym święcie kina azjatyckiego zajmuje rzecz jasna retrospektywa Edwarda Yanga. Przeglądowi tajwańskiego mistrza planujemy poświęcić osobny tekst, więc tylko zaznaczę, żebyście pod żadnym pozorem nie ominęli seansów … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1942

przez
CASABLANCA

Z Projektem: Klasyka po raz drugi zagłębiamy się w lata 40. Większość świata angażowała się wówczas w działania wojenne. Kultura zeszła na drugi plan. Jednak udręczeni obywatele potrzebowali eskapizmu płynącego z kina, więc tam, gdzie tylko sytuacja pozwalała, kręcono filmy. W okupowanym przez nazistów Paryżu powstało pod ich auspicjami Continental Films, a w kolaborującej z … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1952

przez
Deszczowa piosenka

Projekt Klasyka z tego rocznika zdominowały produkcje z czterech krajów. Mocno trzymają się japońscy mistrzowie, radę dają również styliści z Francji i włoscy neorealiści, ale najwięcej miejsca poświęcamy, o dziwo, kinematografii amerykańskiej. Na naszej liście znalazły się dzieła zarówno oddające rozmach Technikoloru, jak i takie, które podejmowały dyskurs z obowiązującymi gatunkami i wizerunkiem samej Fabryki … Dowiedz się więcej

Analiza filmu „Odwet” (1982)

przez

W zrealizowanym w 1982 roku Odwecie, swoim trzecim pełnometrażowym filmie fabularnym, Tomasz Zygadło wycofał się z konwencji realistycznej, której hołdował w poprzednich obrazach. W debiutanckim Rebusie (1977) czy w najsłynniejszej Ćmie (1980) twórca umieszczał wprawdzie sceny wizyjne lub oniryczne mające portretować marazm i stan zawieszenia mieszkańców małego miasteczka (w Rebusie) lub ewokować dezintegrację wewnętrzną bohatera … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1962

przez
Zaćmienie

W sierpniowym Projekcie: Klasyka skupiamy się na roku 1962, a więc momencie świeżego powiewu w wielu kinematografiach. Co prawda Polska Szkoła Filmowa wydaje już ostatnie arcydzieła, jednak po drugiej stronie „żelaznej kurtyny” rodzi się właśnie Nowe Kino Niemieckie, a francuska Nowa Fala święci kolejne triumfy (w tym wenecką nagrodę dla jednego ze swoich sztandarowych filmów, … Dowiedz się więcej

Pejzaż we mgle – o filmie „Kanczendzonga” – Projekt Klasyka

przez

Powstanie niniejszego tekstu towarzyszy publikacji odcinka Projektu Klasyka poświęconego rocznikowi 1962. Satyajit Ray był już wówczas twórcą o ugruntowanej pozycji. Jego filmy z lat 50. – słynną trylogię o Apu, Salon muzyczny oraz komedię Kamień mądrości – doceniono zarówno w Indiach (na rozdaniach Złotych Lotosów), jak i w ramach europejskich festiwali (w Cannes wyróżniono Drogę … Dowiedz się więcej

Między przeszłością a teraźniejszością — przegląd filmów Rity Azevedo Gomes

przez

Na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Nowe Horyzonty we Wrocławiu już od dziś można oglądać, zdaniem naszej redakcji, jedną z najważniejszych premier tego wydarzenia czyli Kegelstatt Trio Rity Azevedo Gomes. Czołowa portugalska reżyserka w swoim dziele czerpie z teatralnej komedii Rohmera, Le Trio en mi bémol (1988), inspirowanej utworem Mozarta „Kegelstatt-Trio” w Es-dur. Nasz redaktor Tomasz Poborca … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1972

przez
Wszystko w porządku

Projekt: Klasyka w lipcowym wydaniu to rok 1972. Zabieramy Was w podróże do Litwy i Japonii, do amazońskiej dżungli i na krakowskie Planty. Razem pokpimy z wyższych sfer, zastanowimy się, co gra w polskiej duszy i czemu tak kochamy filmowych bandytów. POPRZEDNIE ODCINKI SERII: 10. NA WYLOT (reż. Grzegorz Królikiewicz) Grzegorz Królikiewicz w ramach swego … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Poszukując jednorożców – o „Obrazach” Roberta Altmana

przez
Obrazy

Robert Altman w swojej twórczości imał się różnorodnych gatunków. W tym aspekcie nietrudno zauważyć imponującą rozpiętość jego dzieł: od rewizjonistycznych westernów (McCabe i pani Miller – jego analizę znajdującą się w odcinku Projektu: Klasyka poświęconym rocznikowi 1971 przeczytacie TUTAJ – oraz Buffalo Bill i Indianie [1976]) przez neo-noir (Długie pożegnanie [1973]) po science fiction (Kwintet … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1982

przez
Blade Runner

Zaraz początek wakacji, ale my nie wybieramy się na wywczas. Nasz Projekt: Klasyka trwa także latem. W czerwcu przyszedł czas na rok 1982. Na listach frekwencyjnych hitów rządził wówczas pewien kosmita (choć na Oscarach przegrał ze staroświecką laurką dla Mahatmy Gandhiego). Z nigdy nieskodyfikowanych ideałów Nowego Hollywoodu nie pozostało niemal nic, publiczność wybrała entuzjastyczne i … Dowiedz się więcej

Projekt: Queer. TOP 25 filmów o tematyce LGBT+

przez
Gorzkie Łzy Petry Von Kant

Trwa Miesiąc Dumy, więc zgodnie z kinofilskim obyczajem tworzenia list TOP 10, prezentujemy Wam najlepsze, naszym zdaniem, filmy o tematyce queerowej. Wybraliśmy tytuły, które na pierwszym planie stawiają problematykę osób LGBT+. Jednocześnie staraliśmy się wyselekcjonować klasyczne oraz mniej znane projekty pomijane w podobnych zestawieniach dostępnych w internecie. Ze 186 produkcji zaproponowanych przez członkinie i członków … Dowiedz się więcej

Afrykańska klasyka w polskim internecie

przez

W dostępnych w Polsce serwisach streamingowych obrodziło ostatnimi czasy klasycznym kinem afrykańskim. Zapraszamy do krótkiego przeglądu ważnych historycznie i wybitnych artystycznie produkcji z tego kontynentu, które pozbawione wielkiej promocji kryją się przed oczami widzów. W dzisiejszym odcinku polecamy m.in. produkcje Ousmanego Sembène, Djibrila Diopa Mambéty’ego oraz południowoafrykańskie blaxploitation. Zaczynając od naszego ulubionego MUBI; niewątpliwie nie … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1992

przez
Cień na śniegu

Zapewne myśleliście, że skoro zostały tylko dwa dni do końca miesiąca to zapomnieliśmy o Projekcie Klasyka. A figa z makiem! Wracamy i piszemy tym razem o roku 1992. Nie przeraźcie się, ale wyszło nam 17 stron maszynopisu: będzie o kinie brytyjskim, czechosłowackim, francuskim, rosyjskim, węgierskim, a nawet holenderskim i portugalskim. Ponadto rozzuchwaleni majem dostarczamy aż … Dowiedz się więcej

Femina – recenzja filmu „Zirneklis” – Projekt Klasyka

przez
ZIRNEKLIS

Wiele lat temu Jaromil Jireš spotkał Ingmara Bergmana w restauracji któregoś z weneckich hoteli, gdzie z przyczyn nieznanych posadę kelnera przyjął Walerian Borowczyk. Po nocy zakrapianej wieloma gatunkami trunków między trzema autorami narodził się pomysł na szalony scenariusz. Tyle że nie. Jak w zwierciadle odbijająca przynajmniej kilka dni cudów, takowa niemoralna opowieść powstała w Łotwie … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2002

przez
Uzak

Kolejny odcinek naszego Projektu: Klasyka poświęcamy najciekawszym naszym zdaniem filmom z roku 2002. Lojalnie ostrzegamy na początku, że brakuje tu wielu najpopularniejszych obrazów z tamtego rocznika, takich jak Pianista, Dzień świra czy Raport mniejszości. W zamian oferujemy m.in. nakręcony jednym ujęciem fresk historyczny, poruszający i kameralny monodram na temat Holokaustu oraz dwie filmowe egzemplifikacje samotności … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2012

przez
Scena zbrodni

Drugą edycję naszego Projektu otwieramy spojrzeniem na klasykę współczesną, powstałą dekadę temu. W roku 2012 – mimo przepowiedni z kalendarza Majów i filmu Rolanda Emmericha – świat jednak się nie skończył, a kino wręcz miało się świetnie. W Berlinie nagrodzono wówczas braci Taviani za Cezar musi umrzeć, zaś festiwal w Wenecji wygrała Pieta Kim Ki-duka, … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – bonus krótkometrażowy #1

przez
THE MAKER

W dziesięciu dotychczasowych odcinkach Projektu: Klasyka opisaliśmy łącznie 116 filmów. Cechą wspólną większości z nich (za wyjątkiem niektórych pozycji z roku 1921) był metraż: aby dostać się na naszą listę, film musiał trwał co najmniej godzinę. Postanowiliśmy zatem, że zanim zainaugurujemy drugą edycję Projektu, przyjrzymy się dziełom wykluczonym z poprzednich odsłon przez kryterium czasu trwania. … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1921

przez
Buster Keaton

Grudniowy odcinek naszego Projektu: Klasyka poświęcamy rocznikowi 1921. Świat w tamtej dobie próbował odpocząć po zakończonej zaledwie trzy lata wcześniej Wielkiej Wojnie. W Rosji nadal trwał konflikt wewnętrzny, w Europie jak grzyby po deszczu powstawały kolejne organizacje komunistyczne, a miejscowe gospodarki podnosiły się z gruzów. W Stanach Zjednoczonych z przestrachem patrzono na rosnącą potęgę Japonii … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1931

przez
M – Morderca 1931

Nasza lista klasyki z roku 1931 udowadnia, że w tamtej dobie rozwijały się głównie dwa rynki. Amerykańskie kino miało zaraz nabrać jeszcze większej dynamiki wraz z rozkwitem gatunków i napływem talentów z Europy, zaś niemiecka kinematografia już za dwa lata zostanie wtłoczona w propagandowe przedsięwzięcia III Rzeszy. Tym razem mamy w dziesiątce jeden film, który … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1941

przez
Czyste szaleństwo

W naszym projekcie dotarliśmy do roku 1941. Był to dla wielu krajów europejskich kolejny rok II wojny światowej, stąd na liście zauważalny jest znikomy udział kina z tego kontynentu. Nieliczną reprezentację stanowią komedia z neutralnej wówczas Portugalii, film świąteczny z francuskiej wytwórni Continental Films kontrolowanej przez nazistów oraz propagandowa produkcja z Wielkiej Brytanii. Znalazło się … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1951

przez
Opowieści Hoffmanna

Choć lata 50. były dekadą naznaczoną zmęczeniem kinem papy i hollywoodzkim schematyzmem, pojawiały się filmy niezwykłe i poszukujące nowych form wyrazu. Nareszcie na światowe salony wkroczyły filmy z Japonii (triumf Rashōmona Kurosawy w Wenecji!), wspaniale rozwijała się po wojnie kinematografia brytyjska, zaczynał się twórczy ferment we Francji, a we Włoszech nadszedł okres wielkich modernistów. Rok … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1961

przez
Noc

Rok 1961, a więc to już szósta odsłona naszego Projektu: Klasyka. Na liście znalazły się arcydzieła z trzech kontynentów: Ameryki Północnej, Azji i Europy, choć dominują głównie obrazy z tego ostatniego. We Francji swoją rewolucję nadal przeprowadzają nowofalowcy, we Włoszech nadszedł czas autorów, a za żelazną kurtyną, w Polsce Ludowej pojawiły się świeże twarze, o … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1971

przez
Out1 - 1971

W piątym odcinku Projektu: Klasyka przyszedł czas na rok 1971. Na liście znalazły się m.in. dzieła kontrkultury amerykańskiej oraz obrazy spod ręki europejskich i azjatyckich nowofalowców. Zaglądamy do reżyserów z bloku wschodniego i japońskich buntowników, ale nie zapominamy też o filmowcach z Belgii, Francji i Wielkiej Brytanii. POPRZEDNIE ODCINKI SERII: 10. MCCABE I PANI MILLER … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1981

przez
Opętanie

Projekt: Klasyka powraca w swojej czwartej odsłonie. Czerwcowy odcinek poświęciliśmy rocznikowi 1981. Wyszło nam zestawienie, w którym widać jak różnorodne i fascynujące było wówczas kino z Europy Wschodniej. W naszym top10 znalazły się bowiem animacja z Węgier, baśń fantasy z Czechosłowacji, jugosłowiańska satyra czy horror kręcony przez Polaka, choć za francuskie pieniądze w Berlinie Zachodnim. … Dowiedz się więcej

Kino grenlandzkie. Od antropologii po tożsamościowe dylematy [materiał video]

przez

Jedną z misji Pełnej Sali jest przybliżanie wam kina nieoczywistego, odległego, czy egzotycznego. Przykładam kinematografii, która w Polsce jest bardzo mało znana jest kino grenlandzkie. Zapraszamy do przygotowanego przez Agatę Malicką, a także naszego redaktora Marcina Prymasa, wiedeoeseju poświęconego właśnie temu kinu. Grenlandzkie filmy wspomniane w materiale: Chłopiec z Grenlandii, reż. Erik Balling, 1956 Eksperyment, … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Wszystko na nic – „Ręce do góry”

przez
Ręce do góry

Spośród wielu polskich filmów, które spotkały się w czasach PRL-u z problemami cenzuralnymi, żaden chyba nie został skrzywdzony tak dotkliwie, jak Ręce do góry Jerzego Skolimowskiego (wyłączając Na srebrnym globie Andrzeja Żuławskiego, któremu w ogóle nie było dane dokończyć zdjęć). Oficjalnym powodem zatrzymania filmu była zbyt śmiała wymowa polityczna, zaś najdonioślejszym skutkiem – opuszczenie kraju … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 1991

przez
Zawieszony krok bociana

Trzeci odcinek naszego cyklu, w którym przyglądamy się klasyce, dotyczy roku 1991. Zwyczajowo zanim damy Wam trochę więcej poczytać o filmach, które uważamy za najbardziej wartościowe, mamy dla Was garść kronikarskich ciekawostek. W Berlinie triumfował wówczas dość niespodziewanie włoski Dom uśmiechów Marco Ferreriego, choć wrażenie na widzach zrobili głównie reprezentanci Stanów Zjednoczonych. W Wenecji najlepsza … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2001

przez
Bagno

Nasz projekt poświęcony klasyce nabiera rumieńców. Odnotujmy pierwszy sukces: udało się nam wrócić po miesiącu z kolejną porcją przemyśleń. Tym razem przybliżamy najlepsze naszym zdaniem filmy z roku 2001. Na liście znajdziecie tym razem aż dwanaście obrazów: propozycja bonusowa (nasza ukryta perła) oraz jedenaście produkcji wybranych w głosowaniu redakcji. Zdecydowaliśmy się, że jedna z pozycji … Dowiedz się więcej

VOD po karaibsku 2 – klasyka kubańskiego kina za darmo

przez

Niedawno pisaliśmy o nowym karaibskim kinie dostępnym w polskich serwisach streamingowych. Kontynuując tę myśl tym razem postanowiliśmy przyjrzeć się produkcjom starszym – tym które kształtowały świadomość i poczucie kinowej niezależności narodów. Uprzedzamy, że na tej liście będą głównie zagraniczne, ale w pełni dostępne w Polsce, serwisy, a opisywane filmy mają angielskie napisy. VOD po karaibsku … Dowiedz się więcej

Netflix po włosku – klasyka włoskiego kina

przez

Kinomani siedzą w domu, zaś wciąż najpopularniejszy serwis streamingowy proponuje nam filmy klasyczne. Nie jest to nowość – na platformie pojawiały się już wielkie i popularne tytuły światowej kinematografii. Jeszcze niedawno mogliśmy tam oglądać dzieła Stanleya Kubricka, a wcześniej mało znane filmy pionierów kina afroamerykańskiego. Również przy okazji premier swoich produkcji oryginalnych Netflix niejako w … Dowiedz się więcej

Netflix po nordycku 4 – potop szwedzki trwa!

przez
Oto twoje życie

Kino szwedzkie to nie tylko Ingmar Bergman. A niestety przez pryzmat jego filmów patrzono na Kraj Trzech Koron, zapominając, że powstały tam często nagradzane na festiwalach dzieła innych twórców. Dziś znamy rzecz jasna jego arcydzieła (w czym pomogła edukacja poczyniona przez Romana Gutka: wydania boxów DVD czy przeglądy na Nowych Horyzontach, a także powracanie do … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2011

przez
Koń turyński

Zaczynamy nowy cykl, w którym, jeśli sił nam starczy, zamierzamy co miesiąc zaglądać do innej dekady. Na każdej liście znajdziecie dziesięć filmów, które wybraliśmy drogą głosowania (każdy z redaktorów tworzył własne listy ulubionych filmów roku) oraz jedną propozycję bonusową, która jest ukrytą perłą, na jaką możecie nie trafić nawet przeglądając setki list. Na początek spojrzymy … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Sztuka rewolucji – „Kontrakt rysownika”

przez

Peter Greenaway określił kiedyś swoje pierwsze w pełni fabularne dzieło jako „zupełnie prosty film o kolorze zielonym i perukach”. Niech was nie zwiedzie skromność tego stwierdzenia – „Kontrakt rysownika”, autorsko wykorzystujący i przetwarzający formuły kryminału whodunit spod znaku Agathy Christie i kina kostiumowego oraz czerpiący inspiracje z takich klasyków jak „Powiększenie” Michelangelo Antonioniego, to wielowymiarowa … Dowiedz się więcej

Netflix po nordycku 2 – klasyka szwedzkiego kina

przez
Skarb rodu Arne

Sporą niespodziankę dla fanów kina niemego przygotował na początku lutego Netflix. Na platformę trafił szereg szwedzkich filmów zrekonstruowanych staraniem Svenska Filminstitutet. Część z nich to perełki tzw. szwedzkiej szkoły, nurtu który datuje się mniej więcej na lata 1917-1923. Dziś dość powszechnie uważa się tę formację za pierwszą, która realizowała w pełni spełnione artystycznie filmy. Były … Dowiedz się więcej

Klasyka libańskiego kina na Netflixie

przez

Wiecie co kochamy najbardziej w serwisach streamingowych? Znajdowanie w ich ofercie nieoczywistych pozycji. Do takich niewątpliwie należy dodany niedawno do oferty polskiego Netflixa przegląd twórczości jednego z najważniejszych libańskich reżyserów w historii Marouna Baghadadiego. W ofercie platformy znajdziecie aż pięć, praktycznie nieznanych w Polsce, pełnych metraży jego autorstwa. Jednak to nie wszystko, bo filmów rodem … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Nie dotykaj mnie – „Out 1” (1971)

przez

Najpopularniejszymi filmami o bardzo długim metrażu są najprawdopodobniej produkcje filipińskiego mistrza Lava Diaza albo Szatańskie Tango (1994) Beli Tarra. Dzięki obecności w Polsce portalu MUBI mamy jednak również dostęp do wcześniejszych dzieł światowej kinematografii. A wśród nich, długie niczym tasiemiec filmy również zajmują ważne miejsce. Trudno zdefiniować, czego adaptacją jest Out 1 w reżyserii Jacques’a … Dowiedz się więcej

Wpływy czarnego kina brytyjskiego na początki polskiej szkoły filmowej na przykładzie wczesnej twórczości Andrzeja Wajdy i filmów Carola Reeda

przez

Twórczość Andrzeja Wajdy uznawanego przez wielu rodaków za największego polskiego reżysera, ze sporą dozą słuszności w tym osądzie, owiana jest mgłą anegdot realizatorskich i opowieści o wkładzie poszczególnych pracowników planu w finalny efekt widoczny na ekranie. Demitologizacja persony warszawskiego artysty wydaje się na miejscu, szczególnie w przypadku jego pierwszych filmów z okresu narodzin polskiej szkoły. … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Imaginacja o edukacji, czyli szalony tryptyk Alaina Resnais

przez

Niekonwencjonalne narracje Alaina Resnais – tak brzmi zachęcający i intrygujący tytuł retrospektywy mniej znanych dzieł francuskiego reżysera, których premiery przypadają na dekadę lat 80-tych. Upłynęło więc sporo czasu od chwili, kiedy zyskał światową sławę za pomocą nowofalowych arcydzieł w postaci Hiroszima, moja miłość (Hiroshima, mon amour) lub Zeszłego roku w Marienbadzie (L’Année dernière à Marienbad). … Dowiedz się więcej

Klasyczna sala: Preludium do ascezy Bressona – „Damy z Lasku Bulońskiego”

przez

Damy z Lasku Bulońskiego (Les Dames du Bois de Boulogne) są efektem współpracy dwóch wielkich talentów francuskiego kina. Mariaż to zaskakujący i łączący skrajnie odmienne charaktery, a którego świadectwo udostępnia platforma TVP VOD. Robert Bresson, formalista, którego minimalistyczny styl miał rozkwitnąć w pełni wraz z jego następnym filmem, rozpoczynającym słynny cykl więzienny i Jean Cocteau, … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Uderzaj tam, gdzie trzeba – „Arsenał”

przez

Jeśli myśleliście kiedyś o zapoznaniu się z kinem radzieckim w jego najlepszym wydaniu, to platforma MUBI ze swoją nową ofertą wychodzi do Was z pomocną dłonią. Wstyd ją odrzucić, kiedy trwa okres bezpłatnego korzystania z serwisu przez 3 miesiące. Jest to również rewelacyjna okazja dla fanów nurtu i kina niemego do nadrobienia dwóch wielkich dzieł … Dowiedz się więcej

Klasyka kina w boxach DVD – przegląd najciekawszych pozycji na rynku

przez

Codziennie staramy się przekazać Wam wartościowe propozycje filmowe na VOD i platformach streamingowych, by z pożytkiem wykorzystać ten trudny czas kwarantanny. Zasoby Netflixa czy HBO GO nie są jednak tak pojemne w klasykę kina jak byśmy tego chcieli. Postanowiłem zatem zwrócić się również w stronę, która jest coraz częściej zapominana przez widzów i dystrybutorów. Jeszcze … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Ulice nędzy — Dlaczego powinniście znać „Gorączkę sobotniej nocy” w 2020

przez

John Travolta w białym, trzyczęściowym garniturze stoi rozkraczony, z prawą ręką uniesioną ku niebu i triumfalnie wystawionym palcem wskazującym, bynajmniej nie szukając sykstyńskiego palca bożego. W tle pstrokate, stroboskopowe plamki oświetlające parkiet. Ikoniczne ujęcie, ikoniczna gwiazda, ikoniczny bohater, dla którego chyba całe życie jest tańcem. Pamiętamy przecież też równie legendarne otwarcie filmu, w którym ten … Dowiedz się więcej

Chciałabym, żeby pora deszczowa nigdy się nie skończyła

przez

Elementy tradycyjnej estetyki japońskiej w wybranych filmach krótkometrażowych Shinkaia Makoto1 Odgłos dalekiego grzmotu. Zachmurzone niebo. Być może będzie padał deszcz Czy będziesz tu wtedy ze mną? Pieśń tanka, Ogród słów Prawdziwe piękno może być odkryte tylko przez tego, kto umysłem dopełni to, co niekompletne2. Podstawową cechą kultury Kraju Kwitnącej Wiśni akcentowaną w refleksji estetycznej jest … Dowiedz się więcej

Lawendowe sny – recenzja filmu „Belladonna smutku” – Pięć Smaków

przez

Trwająca ponad dekadę współpraca Osamu Tezuki i Eiichiego Yamamoto zaowocowała kilkunastoma tytułami filmów i seriali, których różnorodna tematyka i forma stanowią dowód kreatywności obu twórców. Ich niepokorna wyobraźnia, swobodne poszukiwania i odważne łamanie stereotypów splotły się najsilniej w serii długometrażowych animacji przeznaczonych dla dorosłej widowni. Ostatnia odsłona trylogii „Animerama” to niepowtarzalna „Belladonna smutku”. Gdzieś w … Dowiedz się więcej

Całus z zaświatów – recenzja filmu „Moja babcia jest czarownicą” – Pięć Smaków

przez

„Moja babcia jest czarownicą” jako opowieść o zmarłych i duchach przywołuje mimowolne, acz niekoniecznie słuszne skojarzenia z produkcjami Hayao Miyazakiego, takimi jak „Spirited Away: W krainie bogów” czy „Mój sąsiad Totoro”. Widz poznaje ten wiejski świat pełen przesądów z perspektywy dziecka. Rodzice Dou Dou wyjeżdżają za granicę pracować i malec na czas wakacji zostaje oddany … Dowiedz się więcej

W podwodnym zagajniku – recenzja filmu „Cudowne chwile” – Pięć Smaków

przez

„Cudowne chwile” to tajwański miszmasz. Skutecznie łącząc realizm z opowieścią fantastyczną obnaża oblicze współczesnego Tajwanu, depresyjną rzeczywistość młodych ludzi parających się gangsterką i dysfunkcyjne rodziny. Film przywodzi na myśl „Made in Hong Kong” wyświetlany podczas poprzedniej edycji festiwalu Pięć Smaków. Nasza redakcja upodobała sobie obecne tam ożywcze spojrzenie na dorastanie. Jak bardzo oba tytuły są … Dowiedz się więcej

Kobieta w podróży – analiza filmu „Bez dachu i praw”

przez

Pierwsze ujęcie filmu „Bez dachu i praw” Agnès Vardy (1985) wygląda trochę jak wycinek krajobrazu z obrazów XV-wiecznych artystów Italii – Piero della Franceski chociażby. Dzieje się tak ze względu na staranną kompozycję kadru, ale chyba przede wszystkim za sprawą wzgórza z dwoma cyprysami, widocznego w oddali, przy prawej krawędzi ekranu. W sztuce malarskiej taki … Dowiedz się więcej

Albania to był raj – analiza filmu „Pułkownik Bunkier”

przez

Niewielka Albania to jedno z najbardziej tajemniczych państw w Europie. Jej powojenna historia stanowi wstrząsające przypomnienie, co się dzieje, gdy totalitaryzm zanurza swe szpony w żywej tkance narodu. Powolny demontaż reżimu komunistycznego w latach 90. umożliwił przepracowanie wieloletniej traumy, czemu wyraz dało także albańskie kino, częściej pojawiające się w obiegu poza Bałkanami. Jednym z ważniejszych … Dowiedz się więcej

Złap gołębia – analiza filmu „Do utraty tchu”

przez

Nawet najbardziej oczywistym klasykom kinematografii warto przyjrzeć się po czasie. Już za parę miesięcy w polskich kinach zagości “The Image Book” Jean-Luca Godarda, które szczęśliwcy mieli okazję zobaczyć na festiwalach we Wrocławiu i Cannes. Z tej okazji postanowiłem wziąć pod lupę pełnometrażowy debiut tego twórcy, mając świeży pogląd człowieka, którego ścieżki filmowe do tej pory … Dowiedz się więcej

Granda I – „Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela”

przez

Introdukcja Cykl „Granda” z założenia będzie omówieniem ciekawszych, moim zdaniem, dokonań kina awangardowego. Dlaczego taka nazwa? Bo samo słówko kojarzy się z awangardą, z undergroundem i ładnie opisuje bajzel, jaki zastaniemy w omawianych filmach. Owszem, czasami będą to niezwykle ascetyczne i uporządkowane tytuły, ale za każdym razem, gdy przeczytamy opis, w głowie pojawi nam się … Dowiedz się więcej

Niewolnicy. Rzecz o „Pokojówkach” Kim Ki-younga

przez

Kino południowokoreańskie jako odrębna formacja artystyczna zostało docenione na świecie w latach 90., lecz już wcześniej zrodziło wielu nieprzeciętnych i interesujących twórców. Wśród reżyserów z kraju leżącego na południe od 38. równoleżnika wyróżnia się bez wątpienia Kim Ki-young, którego dzieła zapisały się w historii kina azjatyckiego i światowego. Zdecydowanie najbardziej znanym, a być może i … Dowiedz się więcej

Jak fortepian zbawił świat. „Lisztomania” Kena Russella

przez

Kino brytyjskie lat 70. jest dziś kojarzone z przygodami Jamesa Bonda, awanturniczymi filmami wojennymi oraz realistycznymi dramatami społecznymi o teatralnej proweniencji. Coraz rzadsza jest świadomość, że w tym czasie brytyjska kinematografia miała także inne oblicze, bardziej ekstrawaganckie, krzykliwe i kontrowersyjne. Przykładem może być twórczość Kena Russella, którego jednym z dokonań jest „Lisztomania” z 1975 roku. … Dowiedz się więcej

Król Artur na kwasie, czyli ściana cudów. Refleksje o „Wonderwall” Joe Massota

przez

Rewolucja obyczajowa i kulturalna lat 60. doprowadziła do rozpadu skostniałych form brytyjskiego kina. Anglia stała się, choć na krótko, domem dla obiecujących oraz uznanych reżyserów z kontynentu, jak Roman Polański czy Michelangelo Antonioni. Również brytyjscy twórcy zaczęli poszukiwać nowych dróg ekspresji, nierzadko łącząc tradycję ze współczesnymi prądami. Przykładem takiego filmu może być „Wonderwall” Joe Massota … Dowiedz się więcej

Historia pewnej dziury – analiza filmu „Dziura”

przez

  „Dziura” w oryginale „Le Trou”, mało znany, acz przez wielu uwielbiany, chyba ostatni wielki francuski film przed nadejściem Nowej Fali; obraz z najmniejszą ilością głosów w top 150 Alternatywnego Topu. O czym tak naprawdę jest ta produkcja? Zapraszam do mojej krótkiej analizy. Kino więzienne to bardzo kłopotliwy podgatunek. Są to opowieści o, było nie … Dowiedz się więcej

Jacques Rivette – reżyser, który odrzucił czas

przez

W drugiej połowie XX wieku powstał ruch Nowej Fali, który miał za zadanie – w dużym skrócie – odkryć kino na nowo. Zerwać ze schematami, wprowadzić świeżość oraz wolność twórczą. Zdefiniować jeszcze raz język obrazu, złamać dotychczasowe zasady dyktujące kształt każdej produkcji i zastąpić je nowymi. Jacques Rivette był jednym z najmniej znanych twórców tego … Dowiedz się więcej

Englishman in Japan – o Kurosawy fascynacjach Szekspirem

przez

  I „Skoro już tysiące książek o Szekspirze zajmują półki bibliotek, ten kto usiłuje napisać nowy tekst, powinien się usprawiedliwić”. Zdanie to, rozpoczynające książkę Rene Girarda „Szekspir. Teatr zazdrości”, stanowi pokorne w swej prowokacyjności podejście do dzieł angielskiego dramaturga. Chciałoby się rzec, iż za dramaty Szekspira nie można brać się bezkarnie. Oto bowiem czytelnik ma … Dowiedz się więcej