Kawa czy herbata? – recenzja filmu „Szukając kobiety z kłami i wąsami” – Pięć Smaków

Dla autora Pucharu Himalajów, Podróżników i magów oraz Hemy, Hemy (NASZA RECENZJA), jak zwykle film staje się szansą na rozważania nad kondycją człowieczeństwa. Tym razem na głównego bohatera wybiera osobę niewierzącą, choć żyjącą w sercu buddyjskiego ekosystemu. Jego świeckie nastawienie, zupełnie wyzbyte religii i wszelkich mistycznych doznań jest wsparte dodatkowo przez kosmopolityczne ciągoty, fascynację zachodem i wszelkimi modami stamtąd przychodzącymi. Tenzin (Tsering Tashi Gyalthang) nie tylko ubiera się jak Europejczyk, ale ma też know-how odpowiedni do tego, żeby nie czuć się wobec przybyszów jak obywatel z rubieży. Biegle posługuje się angielskim, w kieszeni nosi iPhone’a i marzy o tym, żeby w Katmandu otworzyć kawiarnię typu speciality. Jednym słowem, żeby Nepalczycy mogli pić kawusię z dripa i aeropressa jak mieszkańcy Berlina, Kopenhagi czy Warszawy. Wszak wszyscy żyjemy w globalnej wiosce.

Szukanie miejsca na nowy biznes, dopinanie kontraktów i niesnaski ze wspólnikiem Tengiz łączy z misją podjętą na życzenie swojej matki. Kobieta, która pozostała w ich rodzinnej wiosce w górach, była niegdyś biegłą wykonawczynią klasycznej muzyki buddyjskiej. Jej podstawą jest niezwykle trudny śpiew alikwotowy, któremu towarzyszą melodie grane na tradycyjnych himalajskich instrumentach. Tengizowi przychodzi w udziale szkolenie się akompaniamentu na strunowym instrumencie zwanym tungana lub tungna (jeśli się nie mylę), na oko przypominającym popularny w Indiach sitar.

Oprócz tych zajęć nasz bohater ma jednak pewien zgryz. Nocami zamiast o ziarnach z Gwatemali i rodzajach filtrów śni bowiem o łące i enigmatycznej młodej kobiecie. Sam nie umie odnaleźć żadnego sensu w owych marach, ale z pomocą przychodzi mu jego przyjaciel, z którym uczęszcza na muzyczne komplety, Jachung (Tulku Kungzang). Pozostaje on jako praktykujący buddysta w kontakcie z pewnym lamą. Właśnie ten ekscentryczny mnich doradza Tengizowi co ma zrobić dalej, tym samym wyznaczając oś fabuły całego filmu. Duchowny wkracza do życia protagonisty w momencie, gdy ten ma zaraz otwierać swoją wymarzoną kawiarnię, i trzeba przyznać, że już samych wyglądem i metodami przekonuje rozmówcę, że nie jest byle jakim mistrzem. Otóż przywdziewa on słoneczne okulary, na szyi nosi wielkie słuchawki, a w momentach niepewności chętnie pyta „wujka Google’a” na swoim tablecie. Być może to jego nowoczesne oblicze zapewnia posłuch u niedowiarka Tengiza. Tak jak głosi tytuł dzieła Norbu, aby odsunąć od siebie widmo rychłej śmierci bohater będzie musiał znaleźć kobietę z kłami i wąsami, a najlepiej z trzema oczami. Znamienne, że w dwóch innych filmach z programu Pięciu Smaków także najważniejszym celem staje się wybawienie z nadnaturalnej opresji. Dzieje się tak w tajskim Medium (córka opętana przez duchy) i malezyjskiej Historii południowej wyspy (domniemane przekleństwo rzucone przez bóstwo na męża).