Hong Sang-soo nie ustaje w swoim pościgu za rekordem w twórczej płodności. Jeszcze nie opadł kurz po berlińskiej premierze in water, polska publika wciąż czeka na torontońskie Walk up, a koreański mistrz kina (nie)komfortowych rozmów przy herbacie tudzież soju już zaprezentował w Cannes swoje kolejne dzieło – In Our Day. Co najważniejsze, tak jak przed … Czytaj dalej
„Wydaje mi się, że dużo grzeszyłam” mówi przy soju aktorka Namhee (Kim Seung-yun), kiedy wspomina, jak jej podświadomość w nocy dosłownie na nią krzyczała: „Otrząśnij się z tego”. Hong Sang-soo, jeden z najważniejszych współczesnych twórców kina autotematycznego, zamyka w tym dialogu myśl przewodnią berlińskiego in water, kolejnej stacji na swojej artystycznej wyprawie do Kanossy. Ledwie … Czytaj dalej
Ta edycja festiwalu Nowe Horyzonty była powrotem do normalności: przyjechało więcej widzów, sprzeczaliśmy się, czy lepiej stać godzinę pod salą 1, by obejrzeć hity, czy może uczęszczać na retrospektywy i losty, a po seansach znowu mogliśmy się spotkać w Arsenale (zgrzytem była za to obecność i ceny produktów filozofa-polityka). Niemniej wrocławskie atrakcje i online’owa dogrywka … Czytaj dalej
Na wstępie słowa pochwały należą się Carlo Chatrianowi i Mariette Rissenbeek, dyrektorom festiwalu Berlinale, oraz wszystkim odpowiedzialnym za organizację tego wydarzenia w formie stacjonarnej, z uwzględnieniem wolontariuszy i pracowników medycznych. Patrząc na to, jak ciepło przyjęta została na czerwonych dywanach i pokazach galowych Claudia Roth, niemiecka ministra kultury, robiło się też trochę przykro na myśl … Czytaj dalej
Chociaż żarty z Honga Sang-soo jakoby od ćwierć dekady wciąż kręcił ten sam film nie są całkowicie oderwane od rzeczywistości, to wyraźnie w twórczości koreańskiego mistrza możemy zaobserwować ewoluujące trendy i tendencje oraz fluktuacje poziomu artystycznego. Laureat Wielkiej Nagrody Jury tegorocznego Berlinale Film powieściowy to wielki (i udany) finał kolejnej mini epoki jego kariery. Ostatnie … Czytaj dalej
Wydaje się, że festiwal w Berlinie po wizerunkowych kłopotach związanych z przeszłością jego założyciela oraz zmianą na najwyższych stanowiskach wychodzi powoli na prostą. Zarządzający od 2019 roku Mariette Rissenbeek i Carlo Chatrian dali imprezie zastrzyk nowej energii. W zeszłym roku z wiadomych powodów impreza odbywała się online z małą kinową dogrywką w czerwcu. W 2022 … Czytaj dalej
Kino oparte na dialogach, kamera wchodząca w intymne momenty, po to byśmy wspólnie z bohaterami doznali jakiegoś oczyszczenia poprzez dyskusję. Mistrzem takiej formy był Eric Rohmer, a obecnie jej tradycje kontynuują Hong Sang-Soo, Mia Hansen-Løve, czy cały amerykański gatunek mumbecore’u. Laureat Wielkiej Nagrody Jury w Konkursie Głównym Berlinale – W pętli ryzyka i fantazji w … Czytaj dalej
Tegoroczny festiwal w Berlinie będzie miał inne oblicze niż poprzednie edycje. Z uwagi na covidowe utrudnienia święto kina w stolicy Niemiec podzielono na dwie części. Od 1 do 5 marca potrwają wydarzenia online przeznaczone dla branży filmowej i dziennikarzy (a wśród nich, jak w zeszłym roku nasz przedstawiciel Marcin Prymas). Seansów w kinie doświadczą teraz … Czytaj dalej
Hong Sang-soo jest jednym z najbardziej płodnych i wiernych własnemu stylowi reżyserów w obiegu festiwalowym. Przez 24 lata od swojego debiutu zrealizował już dwadzieścia cztery filmy, w tym aż cztery miały festiwalowe premiery w 2017 roku – odpowiednio na festiwalach w Berlinie, Cannes (dwa) i San Sebastian. Po depresyjnym Hotelu nad rzeką na kolejny film … Czytaj dalej
Tegoroczna 70. edycja festiwalu w Berlinie ma być nowym otwarciem. Zasłużonego dyrektora Dietera Kosslicka zastąpił tandem Carlo Chatrian i Mariette Rissenbeek. Włoch, krytyk i były szef festiwalu w Locarno i Holenderka, producentka i działaczka kulturalna, mają odświeżyć oblicze niemieckiej imprezy. Celem jest utrzymanie pozycji w trójce najważniejszych, obok Cannes i Wenecji, festiwali na świecie. Po … Czytaj dalej
Martin Scorsese określił reżysera Honga Sang-soo koreańskim Woodym Allenem. Inni widzą w nim spadkobiercę Yasujiro Ozu i Erica Rohmera. Co by nie mówić, to twórca konsekwentny, może nawet monotonny w swojej wizji. Już od debiutu, „Dzień, w którym świnia wpadła do studni”, podąża w stronę kina autorskiego z silnymi naleciałościami autobiograficznymi. Są to przeważnie komedie … Czytaj dalej