Co zrobić, kiedy motyle zakochania i pierwszorazowych ekscytacji regulujące poziom dopaminy, ulatują z brzucha, a w związek dwojga ludzi coraz śmielej i prężniej zagląda rutyna? Jak radzić sobie z relacyjną codziennością pozbawioną fajerwerków? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Maria Zbąska w swoim pełnometrażowym, fabularnym debiucie To nie mój film. Wanda (Zofia Chabiera) i Janek (Marcin … Dowiedz się więcej
Polski mainstream ma zwyczaj przypominania sobie o różnych wielkich i ciekawych osobach z przeszłości nagle i w zmasowany sposób. Po Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej Marii Sadowskiej z każdej wystawy atakowały nas książki Wisłockiej i o Wisłockiej, po Ostatniej rodzinie każdy domowy regał wzbogacił się o co najmniej jedną biografię któregoś z Beksińskich, a na … Dowiedz się więcej
Witold Leszczyński już w Żywocie Mateusza (1968), swoim wybitnym debiucie, zaprezentował się jako autor o wyraźnej i oryginalnej wizji artystycznej, realizowanej z konsekwencją i precyzją. Niestety kolejne produkcje trudno zaliczyć do udanych. Rewizja osobista (1972) i Rekolekcje (1977) pozostają filmami niemal zupełnie zapomnianymi. Do formy reżyser wrócił wraz z ponownym sięgnięciem po tematykę ludową w … Dowiedz się więcej
Późny wieczór. Na jedną noc zatrzymują się znajomi, którzy podróżują po Europie. Kieliszek – prowadzicie zawziętą rozmowę. Kolejny kieliszek – wygrywacie dźwięki na rozstrojonym pianinie. Kolejny kieliszek – wypłacacie gotówkę na kokainę. Kolejna kreska – w wannie nakładacie rozjaśniacz na włosy. Kolejna kreska – budzisz się w kamperze w trasie przez niemiecką autostradę. Camper rozpoczyna … Dowiedz się więcej
Stowarzyszenie Kin Studyjnych nie przestaje rozpieszczać widzów w swojej misji przypominania na wielkim ekranie klasyki rodzimej kinematografii. W ramach czerwcowej odsłony Krótkiej Historii Polskiego Kina możemy zobaczyć jeden z najbardziej wyjątkowych debiutów w dziejach X muzy, romantyczny labirynt apokaliptycznych impresji tudzież autobiografizm poetycki – czyli Trzecią część nocy Andrzeja Żuławskiego. „A Jezus mówił im: «Tylko … Dowiedz się więcej
„Thorgal to część życia każdego z nas” – mówi jeden z miłośników twórczości Grzegorza Rosińskiego podczas spotkania na 30. Międzynarodowym Festiwalu Komiksu i Gier w Łodzi, uwiecznionego przez Piotra Kielara w dokumencie „Ja, Rosiński”. Przyznam, że i ja jestem z tego pokolenia, dla którego seria o Thorgalu była jednym z najważniejszych dzieł popkultury dzieciństwa i … Dowiedz się więcej
Słońce wschodzi raz na dzień, czyli jeden z najbardziej zapomnianych, obok Pałacu Tadeusza Junaka, klasyków kina polskiego doczekał się w końcu rekonstrukcji cyfrowej i w maju 2024 roku powrócił do kin. Cieszy to tym bardziej, że dzieło Henryka Kluby to rzadki w rodzimej kinematografii przykład ballady filmowej (uprawiali owe poletko jeszcze Kazimierz Kutz i Jan … Dowiedz się więcej
Lista 100 najlepszych polskich filmów wszech czasów według Julii Palmowskiej. Ranking posłużył do stworzenia TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. Tańczący jastrząb (1977), reż. Grzegorz Królikiewicz Pasażerka (1963), reż. Andrzej Munk, Witold Lesiewicz Na srebrnym globie (1987), reż. Andrzej Żuławski Nikt nie woła (1969), reż. Kazimierz Kutz Sanatorium pod klepsydrą (1973), reż. Wojciech Jerzy Has … Dowiedz się więcej
Lista 100 najlepszych polskich filmów wszech czasów według Marcina Prymasa. Ranking posłużył do stworzenia TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. Wojaczek (1999), reż. Lech Majewski Diabeł (1972), reż. Andrzej Żuławski Trzecia część nocy (1971), reż. Andrzej Żuławski Solaris Mon Amour (2023), reż. Kuba Mikurda, Laura Pawela, Marcin Lenarczyk Nad rzeką, której nie ma (1991), reż. … Dowiedz się więcej
Lista 100 najlepszych polskich filmów wszech czasów według Pawła Tesznara. Ranking posłużył do stworzenia TOP 100 według redakcji Pełnej Sali. Dekalog (1988), reż. Krzysztof Kieślowski Jak być kochaną (1962), reż. Wojciech Jerzy Has Panny z Wilka (1979), reż. Andrzej Wajda Eroica (1957), reż. Andrzej Munk Wesele (1973), reż. Andrzej Wajda Trzy kolory (1994), reż. Krzysztof … Dowiedz się więcej
Tegoroczna retrospektywa twórczości Piotra Kamlera na Timeless Film Festival przybliżyła nieco szerszej publiczności tę ciekawą postać – reżysera, który, mimo że większość swoich produkcji nakręcił we Francji, pozostawał bliski przepełnionej kreatywną oryginalnością stylistyce polskiej animacji artystycznej lat 60. i 70. XX w., objawiającej się wybitnie osobnym stylem, mieszającym rozmaite techniki. Ta wyjątkowość zapewniła mu liczne … Dowiedz się więcej
Wedle obietnicy, z okazji 3 maja, oddajemy w Wasze ręce redakcyjne TOP 50 wszech czasów polskiego kina, które opisaliśmy wspólnymi siłami pomiędzy pierwszomajowym marszem a grillem w plenerze, oraz bonusowo pięćdziesiąt dodatkowych pozycji, które ujawniliśmy już w poprzednich dniach. Nawet niewprawne oko zauważy, że na naszej liście brakuje sporo żelaznych klasyków. Fanów melodramatów razić będzie … Dowiedz się więcej
Czy można nakręcić film o Urszuli Dudziak, ikonie jazzu, bez słowa o jej najbardziej rozpoznawalnym mainstreamowo utworze Papaji? A jakże! Debiutująca reżysersko Agnieszka Iwańska punkty zwrotne na mapie życia artystki maluje analogowymi zapisami z jej życia, wychodząc poza ramy portretu jednostki i tworząc uniwersalny obraz wykluwania się kobiecej siły i niezależności. Zawadiacki uśmiech, roziskrzone oczy, … Dowiedz się więcej
Polskie kino w dalszym ciągu poświęca queerowej społeczności za mało miejsca, a jeśli już to robi, rzadko kiedy wychodzi poza klisze. Ciągle też mamy problem z odcięciem się od portretowania nieheteronormatywności przez pryzmat inny niż homofobia, co trochę wynika z winy twórców, trochę z nieprzepracowanych (z wiadomych powodów) tematów i większej chęci oddania sprawiedliwości swoim … Dowiedz się więcej
W ramach drugiej edycji Krótkiej Historii Polskiego Kina na ekrany sal kinowych w całym kraju powróci jeden z najważniejszych tytułów w dziejach naszej kinematografii. Pierwszy polski obraz nominowany do Oscara w kategorii (wówczas jeszcze) filmu nieanglojęzycznego oraz debiut późniejszego zdobywcy Oscara i Złotej Palmy Romana Polańskiego, człowieka, o którego życiorysie można powiedzieć wiele złego, ale … Dowiedz się więcej
Trudno o lepszy start dla drugiej edycji cyklu Krótka Historia Polskiego Kina niż Ostatni dzień lata. Debiut Tadeusza Konwickiego jak mało która z rodzimych produkcji stanowił dla nadwiślańskiej kinematografii powiew świeżego powietrza (chciałoby się rzec: nadmorskiej bryzy) – przede wszystkim pod kątem estetycznym, lecz również jako unikatowy wyczyn realizatorski. Jednocześnie film doskonale wpisuje się w … Dowiedz się więcej
Być może jesteście szczęściarzami dzierżącymi w kuferku osobistych anegdot tę o tym, jak pewien zbieg okoliczności znacznie zmienił Wasze życie. Jest coś znamiennego w przysłowiowym byciu we właściwym miejscu i czasie, co każe od czasu do czasu spojrzeć za siebie i zadać pytanie, czy to rzeczywiście był przypadek, czy przeznaczenie? Racjonalny ciąg przyczynowo-skutkowy sterowany naszymi … Dowiedz się więcej
O tym jak i o poprzednim dziele małżeństwa Welchmanów można pisać różnie, ale przede wszystkim z kolan. Obligatoryjne wyrazy uznania dla gigantycznego wysiłku sztabu artystów można zawrzeć w imponujących liczbach (tyle a tyle roboczogodzin malarzy, tyle a tyle litrów farb olejnych) czy językowych kliszach w rodzaju „malarskiego arcydzieła”, od których wszakże żaden krytyk nie jest … Dowiedz się więcej
Agnieszka Pilacińska: Przede wszystkim chciałam pogratulować Ci znakomitego filmu. Po premierze na festiwalu Nowe Horyzonty rozmawialiśmy w kuluarach o tym, że Imago nie wygląda jak polskie kino. Olga Chajdas: To zawsze jest bardzo miłe, a jednocześnie smutne w kontekście polskiego kina. Dla mnie osobiście polega to przede wszystkim na tym, że odcięłaś się od obecnej … Dowiedz się więcej
Krzysztof Zanussi, „uparty moralista kina”, przez całą swoją drogę twórczą stawia wciąż te same wielkie pytania filozoficzne, teologiczne i egzystencjalne: o naturę poznania i sens życia, doświadczenie niewystarczalności, poszukiwanie wartości i transcendencji, podmiotowość i sumienie, wolność i odpowiedzialność, wreszcie relacje społeczne i międzyludzkie. Wybrzmiewały one szczególnie mocno w jego najlepszych filmach, takich, jak Struktura kryształu … Dowiedz się więcej
Prawy chłopak, pełnometrażowy debiut Hanny Nobis, samym festiwalowym opisem tyleż elektryzuje, co odstrasza. Z jednej strony niesie obietnicę wiwisekcji postaci z prawicowego środowiska, z drugiej – oglądanie ludzi zanurzonych w religijnym radykalizmie wydaje się być najgorszą formą spędzenia wolnego czasu. Reżyserka nie zatrzymuje się jednak na kontrowersyjnych hasłach, dając widzom narracyjną piniatę, z której wysypują … Dowiedz się więcej
Bartosz Konopka po pełnej sukcesów karierze dokumentalisty, zwieńczonej m.in. zasłużoną nominacją do Oscara za Królika po berlińsku i nagrodą dla najlepszego non-fiction na Berlinale za Balladę o kozie, w ostatniej dekadzie ze zmiennym szczęściem próbuje zaistnieć jako twórca fabularnego kina psychologicznego. Do emblematycznego dla swoich czasów Lęku wysokości (2011) oraz równie ambitnej, co rozczarowującej Krwi … Dowiedz się więcej
W polskim świecie filmowym od lat powraca pomysł adaptacji „Złego”, najsłynniejszej powieści Leopolda Tyrmanda (ostatnio przymierzał się do niej Xawery Żuławski). Jakkolwiek nic nie wskazuje na to, by miała się ona pojawić nawet w dalszej przyszłości, na nasze ekrany zawitał tymczasem „Filip” oparty na innej książce pisarza, uznawanej przez niego samego za najlepszą w dorobku. … Dowiedz się więcej
Gdy w 2012 r. świat przygotowywał się na spełnienie przepowiedni Majów o nadchodzącej apokalipsie, do polskich księgarni wszedł późniejszy bestseller Piotra C. pt. Pokolenie Ikea. Sprzedana w 180 tys. kopii książka według autora jest quasi-biograficznym opisem filozofii życia ówczesnych trzydziestolatków, wówczas potocznie nazywanych „lemingami”. Mowa tu o osobach pochodzących z małych miast bądź wsi, które … Dowiedz się więcej
Zwiastun najnowszego filmu Andrzeja Mańkowskiego (Rubinowe gody, Tournée) wygląda trochę jak zapowiedź najgorszego filmu roku, pretendującego do nagrody Wielkiego Węża. Widmo grubej krechy, dosłowności i utopionej w alkoholu prowincji każe przypuszczać, że jest to „kolejny” obraz biednej Polski, zjadającej od pierwszego do pierwszego własny ogon w awanturniczo-rodzinnym tangu. Pozory mają jednak to do siebie, że … Dowiedz się więcej
Polskie kino fabularne nie miało w tym roku szczęścia. Mimo podejmowanych licznie prób walki z materią grzęzło w kliszach, przestylizowaniu i dosłowności. W zasadzie poza IO Jerzego Skolimowskiego próżno było szukać u twórców świeżości, metafor, artystycznej jakości oraz wielowymiarowości skłaniającej do interpretacyjnych poszukiwań. Cieszy zatem, że impas przełamał twórca młody, Grzegorz Mołda, oferując dzieło naznaczone … Dowiedz się więcej
Kiedy przyjdzie czas na opowiedzenie o roku 2022 w podręcznikach do historii, z pewnością możemy spodziewać się zdań o niezwykłej próbie, przed jaką stanęli Polacy wobec rosyjskiej inwazji na Ukrainę i o niespotykanej wręcz solidarności między naszym narodem a zaatakowanym sąsiadem. Jednak zacieśnianie się więzi między nami a naszymi sąsiadami zaczęło się znacznie wcześniej, a … Dowiedz się więcej
Możliwe, że największym przegranym tegorocznej gali rozdania Złotych Lwów festiwalu w Gdyni jest Orzeł. Ostatni patrol. Nagrodzenie za reżyserię Jacka Bławuta, okradzenie tym samym wybitnej pracy Jerzego Skolimowskiego stało się symbolem, który słusznie zbulwersował pół światka krytycznego w naszym kraju. Przez tę niesłuszną statuetkę może jednak wielu umknąć fakt, że druga fabuła doświadczonego dokumentalisty i … Dowiedz się więcej
Kursy prowadzone przez coachingowych guru zdążyły na dobre rozgościć się w naszym kraju, nic więc dziwnego, że zaczynają coraz częściej być tematami dzieł popkultury. Wątek ten przewijał się w serialu Sexify czy trzeciej części Kogla Mogla, ale dopiero Samiec Alfa uczynił z niego główny temat, w całości skupiając się na jednym wieczorze pewnego niezwykłego warsztatu. … Dowiedz się więcej
Niedawno trafiłam na mema mówiącego o tym, że jako dzieci marzyliśmy o dorosłości, tymczasem okazało się, że nie jest ona żadnym gwarantem poznania instrukcji działania świata i mimo bagażu lat i doświadczeń wiemy nierzadko o życiu tyle, co nic. I w dużym uproszczeniu właśnie o tym jest nowy film Anny Kazejak, Fucking Bornholm, powstały w … Dowiedz się więcej
Brudne, spowite smogiem ulice Warszawy — z jednej strony pozostałości po poprzedniej rzeczywistości, czyli szare osiedla z wielkiej płyty, z drugiej nowobogackie mieszkania. Zapach budki z kebabem miesza się z wonią benzyny, na kierowców świeżo odebranych z salonu Volvo miga sygnalizacja świetlna, nie można też przejść obojętnie obok czerwonego neonu Rossmanna. Taki obraz stolicy maluje … Dowiedz się więcej
Kino, szczególnie amerykańskie, przyzwyczaiło nas do tego, że biografia musi być sentymentalna, pompatyczna i z szantażem emocjonalnym. Wybierając się na Sonatę, uznałam więc, że bezpieczniej będzie użyć wodoodpornego tuszu do rzęs, żeby w razie nadmiernego wzruszenia zachować fason. Ale debiutujący pełnym metrażem Bartosz Blaschke wchodzi w znane nam schematy cały na biało – i pokazuje, … Dowiedz się więcej
Większość spośród najpopularniejszych filmów o nastolatkach z ostatnich kilku lat swoją przygodę rozpoczynało w Utah, na festiwalu Sundance. Debiut fabularny Dawida Nickela jest jednak czymś więcej, niż niezależnym, niskobudżetowym, zaangażowanym społecznie filmem o młodych ludziach. To przede wszystkim bardzo rzadkie w naszym kraju, naprawdę udane kino inicjacyjne. Kino, które zamiast oceniać dokonania bohaterów, wręcz cieszy … Dowiedz się więcej
Zdarzyć się może, że widz zmęczony kulturalnym bezruchem czasu pandemii zajrzy do otwartego nareszcie kina, a tam natknie się na polską animację „Zabij to i wyjedź z tego miasta” Mariusza Wilczyńskiego. Zobaczy charakterystyczną dla polskiej szkoły animacji pozornie niedbałą kreskę, narysowaną nieraz na zeszytowym papierze, poczuje duszną atmosferę późnego PRL, roztkliwi się być może, przypominając … Dowiedz się więcej
Pierwszy raz stykam się z twórczością Michała Wnuka. Na swoim koncie ma dotąd jeden dokument (Agfa 1939. Podróż w czasy wojny) jeden krótki metraż (Co mówią lekarze) i serial M jak miłość. Sam tytuł debiutu długometrażowego jest dość wyzywający. Jest bowiem pokusa by odnieść go także do samego twórcy: czy miał polot? Takie pytanie być … Dowiedz się więcej
Rap jest w tym momencie niewątpliwie najpopularniejszym gatunkiem muzycznym w Polsce. W 2019 roku Taco Hemingway (wspólnie z Dawidem Podsiadło) stał się pierwszym krajowym artystą, który zapełnił cały Stadion Narodowy, co nie udało się m.in. Rihannie czy Madonnie. Wśród 20 najlepiej sprzedających się w Polsce płyt minionego roku aż 11 należało do tego gatunku. Jak … Dowiedz się więcej
Średniowiecze. Mityczne ciemne wieki, kiedy ludzie nie robili nic poza modlitwą i rozrywkowym mordowaniem się nawzajem, a każdy człek był niemożebnie szlachetny lub obłąkany. Utrwalona w oświeceniu wizja tej ponad tysiącletniej epoki w popkulturze trzyma się niesamowicie mocno. W dużej mierze za sprawą tego, iż liczne powieści fantasy znalazły sobie w niej wdzięczne miejsce akcji. … Dowiedz się więcej
Fenomen „Planety Singli” w polskim kinie jest czymś niezaprzeczalnym. Pierwsza część przed trzema laty pokazała, że nad Wisłą może powstać świeża i udana komedia romantyczna. Teraz trylogia się kończy, historia Tomka i Ani znajduje szczęśliwe rozwiązanie. Jaki to jest finał? Odpowiedź brzmi nieudany i to bardzo. Akcja rozpoczyna się jakiś czas po zakończeniu drugiej części, … Dowiedz się więcej
Udana polska komedia, brzmi to w ostatnich latach trochę jak oksymoron. Kolejne „Volty”, „Wkręceni” i „Kobiety bez wstydu” wzbudzały w widzach raczej zażenowanie niż autentyczną radość. Czy bardzo chwalony na tegorocznym festiwalu w Gdyni debiut reżyserski Pawła Maślony przyniesie przełamanie tej smutnej passy? „Atak paniki” w zamyśle przypomina argentyńskiego rywala „Idy” w wyścigu oscarowym – … Dowiedz się więcej