Kacper Słodki

Tam gdzieś musi być niebo – o twórczości Michaela Powella i Emerica Pressburgera – Timeless Film Festival Warsaw 2024

przez

Opowiadanie historii kina, czy to w formie eseistycznej dezynwoltury, czy podręcznikowego odhaczania kolejnych punktów wywodu, w nieunikniony sposób prowadzi do prób klasyfikacji, nazywania zjawisk, wyróżniania cech. Nawet skromny zarys czyjegokolwiek oeuvre wymagałby obowiązkowego podania „znaków szczególnych”. Twórczość Michaela Powella i Emerica Pressburgera (The Archers) nosi wiele znamion; autorowi niniejszego tekstu, podczas prób znalezienia idealnego hasła … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Goodbye, Dragon Inn – Pięć Smaków 2023

przez
Goodbye Dragon

Mglista jasność rzucana przez projektor, drobinki kurzu unoszące się w poświacie, siedzący w fotelu widz, w zachwyconym osłupieniu przypatrujący się narodzinom ulotnej magii – X muza przyzwyczaiła swoich odbiorców do romantyzowania obcowania z filmem w sali kinowej, dysponując w tym celu całym arsenałem środków. Nic bardziej odległego od wizji Tsai Ming-lianga – jego szósty pełnometrażowy … Dowiedz się więcej

Reżyser A. i kobiety – o kilku filmach Roberta Altmana – AFF

przez

Zakładając świadomość pewnego uproszczenia w takim postawieniu sprawy, można stwierdzić, że zawodem Roberta Altmana było demaskowanie Ameryki. Obserwacyjny, paradokumentalny dystans, szerokie kadry, „ciekawskie” zoomy, dźwiękowe panoramy chaosu – takimi środkami twórca Nashville „rozgryzał” swój kraj, nie tyle fascynując się jego przerażającą podszewką (co z lubością będzie czynił później David Lynch), ile wydobywając swoistą groteskowość powierzchni. … Dowiedz się więcej

Tropy – recenzja filmu „Odwieczna córka” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Migający na pustej stronie edytora tekstu kursor może współcześnie stanowić ikonograficzną synekdochę sytuacji, z którą niejednokrotnie zderza się większość osób tworzących jakiegokolwiek rodzaju teksty: kryzysu pisarskiego, kiedy to odpowiednie pomysły lub słowa nie przychodzą do głowy albo trudno złożyć je w sensowną całość. Tego typu sytuacji doświadcza Julie – główna bohaterka nowego filmu Joanny Hogg … Dowiedz się więcej

TOP Pełnej Sali – Kacper Słodki

przez

Lista 100 najlepszych filmów wszech czasów według Kacpra Słodkiego. Ranking posłużył do stworzenia top50 redakcji Pełnej Sali. 1. 2001: Odyseja kosmiczna (1968), reż. Stanley Kubrick2. Osiem i pół (1963), reż. Federico Fellini3. Persona (1966), reż. Ingmar Bergman4. Kwiat granatu (1968), reż. Sarkis Paradżanian (Siergiej Paradżanow)5. Bez słońca (1983), reż. Chris Marker6. Diamenty nocy (1964), reż. … Dowiedz się więcej

Organ mistrza – recenzja filmu „Zbrodnie przyszłości”

przez
Zbrodnie przyszłości

Tegoroczna edycja festiwalu w Cannes naznaczona została kilkoma reżyserskimi powrotami uznanych już klasyków kina. Po sześciu latach nowe dzieła zaprezentowali Cristian Mungiu i Park Chan-wook, zaś Io Jerzego Skolimowskiego dzieli od poprzedzających go 11 minut siedmioletnia przerwa. Statystykę tę wygrywa jednak mistrz body horroru David Cronenberg, którego Mapy gwiazd uhonorowano na Lazurowym Wybrzeżu nagrodą aktorską … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Poszukując jednorożców – o „Obrazach” Roberta Altmana

przez
Obrazy

Robert Altman w swojej twórczości imał się różnorodnych gatunków. W tym aspekcie nietrudno zauważyć imponującą rozpiętość jego dzieł: od rewizjonistycznych westernów (McCabe i pani Miller – jego analizę znajdującą się w odcinku Projektu: Klasyka poświęconym rocznikowi 1971 przeczytacie TUTAJ – oraz Buffalo Bill i Indianie [1976]) przez neo-noir (Długie pożegnanie [1973]) po science fiction (Kwintet … Dowiedz się więcej

Wydrążyć duszę – o filmach Siona Sono

przez

Większość tekstów o Sionie Sono zaczyna się od następujących określeń: „kontrowersyjny”, „perwersyjny”, „radykalny”, „wywrotowy”, „bezkompromisowy”, „specyficzny”. I faktycznie trudno odmówić im zasadności – przez ponad trzydzieści lat swojej dotychczasowej kariery jeden z najciekawszych współczesnych reżyserów japońskich poruszał w swoich filmach tematy tabu, prześwietlał na wylot społeczeństwo swojego kraju, stawiając wysoce niekorzystne dla niego diagnozy i … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Sztuka rewolucji – „Kontrakt rysownika”

przez

Peter Greenaway określił kiedyś swoje pierwsze w pełni fabularne dzieło jako „zupełnie prosty film o kolorze zielonym i perukach”. Niech was nie zwiedzie skromność tego stwierdzenia – „Kontrakt rysownika”, autorsko wykorzystujący i przetwarzający formuły kryminału whodunit spod znaku Agathy Christie i kina kostiumowego oraz czerpiący inspiracje z takich klasyków jak „Powiększenie” Michelangelo Antonioniego, to wielowymiarowa … Dowiedz się więcej