Cień wielkiej góry – recenzja filmu „Biała odwaga”

Trójkąt miłosny, rodowe dramaty, dylematy ludzi wobec koszmaru wojny i totalitaryzmów, pytania o czynnik konstytuujący istnienie narodu. Biała odwaga – drugi fabularny film Marcina Koszałki obiecuje widzom wiele podejmowanych już niezliczone razy, lecz wciąż pociągających, tematów. Czy ten świetny dokumentalista i operator po sukcesie Czerwonego pająka znów uwiedzie klimatem, a może przygotował tylko wojenne jasełka … Dowiedz się więcej

Osoba i czyn – recenzja filmu „Diuna: Część druga”

„Niech żyje zbrodniczy reżim” – wzywały Demowskie Kuce z Bronksu. Prawdopodobnie najważniejszy blockbuster tego roku – Diuna: Część druga – dumnie daje podwaliny pod to wezwanie, finalizując drogę Paula Muad’Diba Atrydy ku krwawej dyktatorskiej władzy poprzez wiedzenie milionów niewinnych na rzeź. W sytuacji trwającego ludobójstwa w Palestynie – maksymalna nota w kategorii aktualności tematu. To, … Dowiedz się więcej

Instastories – recenzja filmu „Nie jestem wszystkim, czego pragnę” – Berlinale 2024

W dyskursie okołofilmowym wciąż pojawia się zdanie „Kino to nie Instagram”. Teza ta, podszyta jakąś pogardą dla dokumentalizmu życia ery cyfrowej, nie wytrzymuje oczywiście zderzenia z twórczością kinowych poetów codzienności, takich jak Jonas Mekas. Klára Tasovská w Nie jestem wszystkim, czego pragnę – jednym z najlepszych dokumentów tegorocznego Berlinale – tworzy autoportret artystki, która gdyby … Dowiedz się więcej

Pamięć i tożsamość – recenzja filmu „Dahomey” – Berlinale 2024

Co kształtuje tożsamość państwa? Jak zdefiniować byt tak efemeryczny jak „dusza narodu”? W końcu – jaką wagę wobec całości dziedzictwa kulturowego mają zabytki i pomniki dawnej wielkości? I czy powinny być istotniejsze niż puste brzuchy dzieci głodujących na prowincji? Mati Diop te wszystkie dylematy, a także wiele ponad nie, porusza w swoim zwięzłym – ledwie … Dowiedz się więcej

Smoothie z Dumonta – recenzja filmu „L’Empire” – Berlinale 2024

Co się stanie, gdy uznany reżyser znany z szerokiego spektrum gatunkowych zainteresowań postanowi zmiksować wszystkie swoje filmy w jeden i dodać do tego miecze świetlne oraz Diunę? Na to pytanie, którego nikt nigdy sobie nie zadał, podczas tegorocznego Berlinale odpowiada Bruno Dumont w swoim L’Empire, najbardziej dzielącym krytykę punkcie niemieckiego konkursu. Na francuskiej prowincji narodził … Dowiedz się więcej

AEIOU – napaćkany alfabet zależności – recenzja filmu „Pepe” – Berlinale 2024

Pepe

Świat jest wszechogarniającym systemem wzajemnych zależności. Życia istot kształtowane są decyzjami obcych im jednostek. Dominikański reżyser Nelson Carlo de los Santos Arias w swoim najnowszym projekcie pt. Pepe stara się w poetycki sposób ująć tę prawdę poprzez zobrazowanie losów tytułowego hipopotama, jedynego przedstawiciela swojego gatunku zabitego na obszarze Ameryk. Najbardziej niebezpieczne ssaki świata zostały ściągnięte … Dowiedz się więcej

Kasandra Kartagińska – recenzja filmu „Mé el Aïn” – Berlinale 2024

Tunezyjskie kino w ostatnich latach skupia się na rozdrapywaniu traumy islamistycznego zwrotu wśród młodych, który nastąpił w reakcji na tzw. Arabską wiosnę. Swoje trzy grosze do tego tematycznego nurtu dodaje debiutująca w pełnym metrażu Meryam Joobeur za sprawą rywalizującego w konkursie głównym Berlinale Mé el Aïn. Czy są to narodziny nowego artystycznego głosu Tunisu na … Dowiedz się więcej

Tych lat nie odda nikt – recenzja filmu „My Favourite Cake” – Berlinale 2024

Emerytki mogą być także heteroseksualne – po serii udanych queerowych filmów o romantyczności osób po siedemdziesiątce takich jak Dziedziczki, My dwie czy Suk Suk przychodzi czas na przypomnienie o tej dziurze w systemie. Perski duet Maryam Moghaddam i Behtash Sanaeeha robi to w swoim My Favourite Cake, pierwszym silnym kandydacie do zdobycia ważnej nagrody w … Dowiedz się więcej

Twoja twarz brzmi znajomo – recenzja filmu „A Different Man” – Berlinale 2024

Co nas konstytuuje jako jednostki? Czy pozornie definiujące nas rzeczy określają całe życie? Gdybyśmy magicznie z dnia na dzień pozbyli się choroby, defektu, niepełnosprawności tudzież słabości będących naszym największym kompleksem, czyniących nas kozłem ofiarnym – czy nagle wszystko by się zmieniło? Czy wiedlibyśmy wtedy wymarzone życie? Odpowiedź na to pytanie będzie musiał odkryć Edward, bohater … Dowiedz się więcej

Dymy i lustra – recenzja filmu „Argylle. Tajny Szpieg”

Matthew Vaughn od czasu Gwiezdnego pyłu wygodnie usadowił się na pozycji największego anglosaskiego mistrza komediowej akcji, a swój prymat regularnie potwierdza, realizując dzieło swojego życia – multimedialną franczyzę Kingsman. Jej najnowsza inkarnacja, spin off Argylle – Tajny szpieg spotkał się z niezwykle chłodnym odbiorem anglosaskiej krytyki, która po raz kolejny popisała się brakiem zrozumienia gatunkowych … Dowiedz się więcej

Efekt Toyoty – recenzja filmu „The Paragon” – Rotterdam 2024

W ostatnich latach kino zapadło na multiwersozę. Choroba ta stanowiąca hollywoodzki odpowiednik COVID-19 dopadła m.in. Oscary, które postanowiły z jakiegoś powodu pokłonić się aktorskiej wersji To nie wypanda, blockbustery w postaci wszelkich Spider-Manów, Doktorów Strangów, czy w końcu telewizję, (Dark). Nic dziwnego, że temat równoległych uniwersów dotarł także do kina niezależnego, a ciekawą zabawę tym … Dowiedz się więcej

Najwspanialsze rzeźby świata – recenzja filmu „The Night Visitors” – Rotterdam 2024

„Jesteście wierszem idioty odbitym na powielaczu” – pisał Jacek Kaczmarski w utworze Autoportret Witkacego. W tym pastiszu twórczości i osoby autora Szewców „bard Solidarności” przelewa frustrację na siebie samego, wybierającego emigrację od powrotu do poststanowojennej ojczyzny, na akt oskarżenia wobec całej biernej ludzkiej tłuszczy. Nowojorski akademik, artysta i reżyser Michael Gitlin na początku swojego pokazywanego … Dowiedz się więcej

Dr Sid wśród Daleków – recenzja filmu „Head South” – Rotterdam 2024

Jonathan Ogilvie jest niemal całkiem anonimowy w naszym kraju. Jego nieliczna twórczość – ledwie cztery pełne metraże i garść szortów – wyrobiła mu jednak nazwisko rozpoznawalne na czołowych światowych imprezach, czego dowodem jest selekcja najnowszej produkcji Nowozelandczyka jako filmu otwarcia tegorocznej edycji MFF w Rotterdamie. Czy para-autobiograficzne Head South zdoła przełamać „polską barierę”, przy której … Dowiedz się więcej

Spirala kredytowa – recenzja filmu „Będzie lepiej”

W muzyce używa się określenia „one hit wonder” oznaczającego wykonawców, którzy nigdy nie byli w stanie powtórzyć sukcesu swojego jednego złotego strzału. Wśród filmowców tak określić moglibyśmy duet Olivier Nakache-Éric Toledano, który przed ponad dekadą zarobił wszystkie pieniądze świata Nietykalnymi. Czy sukces libkowego naprawienia problemów społecznych siłą uśmiechu da się jednak w ogóle zreplikować? Będzie … Dowiedz się więcej

Potop – recenzja filmu „Pszczelarz”

Eskapistyczna potrzeba fantazji o oczyszczeniu świata stanowi podstawę ludzkiej kultury i potrzeb. Już starożytni imaginowali bogów i ich namiestników, którzy ponad człowieczymi ograniczeniami wymierzają kary za grzechy w imię lepszego istnienia. David Ayer po zmarnowaniu setek milionów dolarów na Legion samobójców (2016) i Bright (2017), stracił zaufanie wielkich wytwórni, a jego stworzony za „ledwie” 30 … Dowiedz się więcej

Grande Strategia – recenzja filmu „Ferrari”

„Trudno przykład brać ze Świętych / Gdy wokoło Świętych braknie.” śpiewał Jacek Kaczmarski w Pochwale łotrostwa. Co jednak gdy i świętym, i antychrystem okrzyknięty zostaniesz już za życia? W jaki sposób trwać z podniesionym czołem, gdy cały świat patrzy na Ciebie jak na żywy pomnik. Jak na bohatera? Demona śmierci? Lub postument zawiedzionych nadziei? Michael … Dowiedz się więcej

This is the start of how it all ever ends – recenzja filmu „Igrzyska śmierci: Ballada ptaków i węży”

Gdy MCU zdaje się stanowczo biec ku własnej anihilacji, Disneyowi udało się zabić nawet Gwiezdne wojny, a kolejne blockbustery za setki milionów, nie dość, że są brzydkie jak dworzec w Kutnie w połowie lat 80., to jeszcze zmieniają się w nieskończony festiwal wymuszonej samoświadomości, szczucia nostalgią i niechcianego fanserwisu (Indiana Jones – patrzę na ciebie), … Dowiedz się więcej

OFF CINEMA 2023 – podsumowanie

Off cinema

W weekend zakończyło się poznańskie święto kina – OFF CINEMA. Przez tydzień w imponujących przestrzeniach Zamku Cesarskiego w Poznaniu publika mogła się zapoznać z najlepszymi projektami non-fiction ostatnich miesięcy. Największym skarbem wielkopolskiej imprezy są niewątpliwie spotkania z twórcami. W pamięć zapadła zwłaszcza odbyta przy pełnej sali rozmowa z Maćkiem Hamelą, reżyserem Skąd dokąd. Wnikliwe pytania … Dowiedz się więcej

27. Festiwal Filmów Dokumentalnych OFF CINEMA – zapowiedź

Off cinema

10 sekcji tematycznych, 45 pełnometrażowych filmów dokumentalnych, ponad 70 seansów nie tylko w salach kinowych – tak zapowiada się program 27. edycji Festiwalu Filmów Dokumentalnych OFF CINEMA w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu. To aż 6-dniowe święto dokumentu, podczas którego poznamy współczesną kondycję kina. Zapowiadamy festiwal badający trendy, komentujący otaczającą rzeczywistość i podejmujący dyskusję o … Dowiedz się więcej

Lekcja historii współczesnej – recenzja filmu „They Shot the Piano Player” – San Sebastian 2023

W 2010 roku uznany hiszpański reżyser Fernando Trueba połączył siły z animatorem Javierem Mariscalem by zachwycić świat Chico i Rita. W tym osadzonym na przełomie lat 40. i 50. animowanym romansie oddali hołd kubańskiej muzyce tego okresu. Po kilkunastu latach powrócili do współpracy, znów łącząc politykę, miłość i latynoską muzykę drugiej połowy XX wieku. Czy … Dowiedz się więcej

Co zrobisz, by przetrwać? – recenzja filmu „Śnieżne bractwo” – Wenecja 2023

Co byś zrobił, by żyć? To pytanie od lat przeraża i zmusza do myślenia. Oparło się na nim kino survivalowe, literatura (chociażby w słynnym opowiadaniu Najniebezpieczniejsza gra Richarda Connella), a Hollywood sprowadziło je do zalanego krwią absurdu serii Piła. J.A. Bayona postanawia w Śnieżnym bractwie przywrócić mu pierwotny ciężar. Gdy nic nie masz, czy będziesz … Dowiedz się więcej

Bankierka diabła – recenzja filmu „Spirit of Ecstasy” – Toronto 2023

Motyw władzy, która łamie kręgosłupy i kusi ku przełamywaniu własnych zasad moralnych i reguł życiowych, jest tak stary jak sztuka. Prawdopodobnie jego najbardziej ewidentny przykład w kinie stanowi kampowy Adwokat diabła Taylora Hackforda z kuriozalnymi i komediowymi kreacjami Keanu Reevesa i Ala Pacino. Co jednak, gdyby ten pomysł wziąć na poważnie i osadzić w bankowości … Dowiedz się więcej

Nieznośny ciężar wielkiego talentu – recenzja filmu „The Featherweight” – Wenecja 2023

Niezależnie od tego, jak wielki byłeś, świat może o tobie zapomnieć. Tak po części stało się z Williem Pepem, uważanym za najwybitniejszego pięściarza wagi piórkowej w historii, mistrzem świata w latach 1942-50, który w trakcie trwającej 23 lata (z przerwami) kariery stoczył niebagatelną liczbę 241 walk zawodowych. Biografia Pepa zainspirowała operatora Roberta Kolodny’ego do pełnometrażowego … Dowiedz się więcej

Per scientiam ad libertatem – recenzja filmu „Biedne istoty” – Wenecja 2023

Premiera Barbie sprzed kilku miesięcy stanowiła pokaz infantylizacji świata i swoistej kapitulacji przed medialną machiną gargantuicznych korporacji. Kobieca emancypacja sprowadzona została do przestarzałej koncepcji liberalnego feminizmu rodem z Seksu w Wielkim Mieście, a seksualność, przemoc i wszystkie inne not-family-friendly aspekty rzeczywistości – całkowicie usunięte. W słusznie nagrodzonych Złotym Lwem Biednych istotach Jorgos Lanthimos wspólnie ze … Dowiedz się więcej

Ukradziona rewolucja – recenzja filmu „Behind the Mountains” – Wenecja 2023

Przed siedmioma latami Mohamed Ben Attia odebrał na Berlinale nagrodę dla najlepszego debiutanta za swoje Hedi. Ta przewrotna fuzja komedii romantycznej i dramatu społecznego przez wielu wciąż uważana jest za najbardziej spełnione ekranowe rozważania nad Jaśminową Rewolucją lat 2010-11. W swoim trzecim projekcie – rywalizującym w weneckim Orizzonti Behind the Mountains – Tunezyjczyk powraca do … Dowiedz się więcej

Każdy rom-com to dobry rom-com, jeśli tylko ma trupy w tle – recenzja filmu „Hit Man” – Wenecja 2023

Według badań, około dwa do trzech procent morderstw na świecie jest na zlecenie. Zdecydowana większość z nich jest dokonywana przez okolicznych pijaczków, psychopatów, czy ludzi w kryzysie bezdomności, którzy desperacko próbują jakkolwiek zdobyć gotówkę. Prawdziwi zawodowi mordercy, w typie Szakala, czy Agenta 47 to mit, prawie taki jak domniemane serwisy w deep webie umożliwiające ich … Dowiedz się więcej

Igraszki Fortuny – recenzja filmu „Niewierni w Paryżu” – Wenecja 2023

Jaki jest późny Woody Allen każdy widzi. Twórca ikonicznych anty-komedii romantycznych lat 70. Annie Hall i Manhattanu od lat męczy siebie i widów kolejnymi całkowicie chybionymi projektami pozbawionymi tak błysku jak i humoru i okraszonymi coraz częściej nieudanymi zdjęciami zbliżającego się do emerytury Vittorio Storaro i najgorszymi kreacjami uznanych aktorów w ich karierach. Pozytywne recenzje … Dowiedz się więcej

Weganizm – recenzja filmu „Humanist Vampire Seeking Consenting Suicidal Person” – Wenecja 2023

Jak to jest być wampirem? Moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że nie dobrze – od jakiegoś czasu zdają nam się odpowiadać filmy. Począwszy od nostalgicznego Tylko kochankowie przeżyją przez społeczne O dziewczynie, która wraca nocą sama do domu po satyrycznego Renfielda, motyw wiecznych krwiopijców jako metafora stanu psychiki pokolenia katastrofy klimatycznej … Dowiedz się więcej

Węzeł gordyjski – recenzja filmu „Zielona granica” – Wenecja 2023

Zielona granica

Przed wenecką premierą Zielonej granicy Agnieszki Holland w naszej ojczyźnie panował uzasadniony niepokój. Doświadczona reżyserka, nie bez własnej winy, powszechnie kojarzona jest z mającymi luźny związek z rozumem twitterowym środowiskami skrajnych fanów KO, tzw. „Silnych Razem”. Także temat kryzysu na granicy polsko-białoruskiej sprzyja taniej partyjnej agitacji, zwłaszcza tuż przed wyborami, a na domiar złego prostackie … Dowiedz się więcej

Za siedmioma górami… – recenzja filmu „Zła nie ma” – Wenecja 2023

Rok 2021 w światowym kinie bez dwóch zdań należał do Ryûsuke Hamaguchiegio. Obecny już wcześniej w konkursach Locarno czy Cannes Japończyk rozbił bank popularności, uderzając dwukrotnie w przeciągu kilku miesięcy. Najpierw rozkochał w sobie publikę Berlinale nowelową komedią romantyczną W pętli ryzyka i fantazji, a następnie w Cannes pokazał Drive My Car – adaptację opowiadania … Dowiedz się więcej

Wypełnić pustkę – recenzja filmu „Czerwone pokoje” – Octopus Film Festival

Swoim drugim pełnym metrażem – Sztucznymi tatuażami – Pascal Plante przedstawił się światu w 2017 roku jako uważny obserwator ludzkiej, a zwłaszcza kobiecej psychiki. Połączył on dokumentalny sznyt z przemyślaną grą kolorów, tworząc film zarówno piękny, jak i znajdujący się wyjątkowo przy ziemi, jakby uładzony zapis prawdziwego życia. Zmieniając tematy i lokacje, pozostaje on wierny … Dowiedz się więcej

Kilka słów o „Przekleństwach niewinności” – pokazie ukrytym Octopus Film Festival 2023

przeklenstwa niewinnosci

Wczoraj w nocy odbył się tradycyjny pokaz ukryty w ramach Octopus Film Festival. Jak co roku autobusy podjechały pod Europejskie Centrum Solidarności by zabrać chętnych w podróż ku nieznanemu. Tym razem celem okazał się Stadion Gdańskiego Ośrodka Sportu przy ulicy Traugutta. Na tym historycznym obiekcie Lechii Gdańsk uczestników powitał czarny Cadillac Sedan DeVille i charakterystyczny … Dowiedz się więcej

Wojna Porucznika Błękitka – recenzja filmu „Wojny jednorożców” – Octopus Film Festival

Hiszpański grafik, autor komiksów i reżyser Alberto Vázquez zachwycił świat w 2015 roku swoim postapokaliptycznym animowanym horrorem psychologicznym Psychonauci, zapomniane dzieci. Teraz powraca w pokazywanym na Octopus Film Festival drugim pełnym metrażu – Wojnie jednorożców. Czy nagrodzona Goyą produkcja, którą na jesieni do kin wprowadzi Velvet Spoon, to kolejny artystyczny sukces? Eksploracja najgorszych cech ludzkiej … Dowiedz się więcej

Sztuka znikania – recenzja filmu „Essential Truths of the Lake” – Locarno 2023

Lav Diaz niewątpliwie jest jednym z najważniejszych głosów współczesnego kina. Sześćdziesięcioczteroletni filipiński twórca w swojej twórczości z gracją największych mistrzów od dwóch dekad łączy polityczną krytykę systemu swojej ojczyzny z mnogością filmowych gatunków, nieprzerwanie poszukując i eksperymentując. W ten weekend publiczność MFF w Locarno mogła zobaczyć jego najnowszy film – Essential Truths of the Lake, … Dowiedz się więcej

Dziedzictwo ciszy – recenzja filmu „Mów do mnie”

„Bez wspomnień czasem łatwiej żyć / nie wraca nic” śpiewały Czerwone Gitary w swoim przeboju „Kwiaty we włosach” i chociaż debiutujące w pełnym metrażu australijskie rodzeństwo youtuberów Danny i Michael Philippou raczej nie zna tego szlagiera, to właśnie linijki z tego bigbitowego przeboju roku 1968 idealnie podsumowują ich Mów do mnie – horrorowy przebój roku … Dowiedz się więcej

Octopus 2023 – przegląd konkursu głównego

Już w najbliższy wtorek rozpoczyna się kolejna edycja Octopus Film Festival, po raz czwarty jej kluczową częścią będzie Konkurs Główny, w ramach którego widzowie będą mogli nagrodzić najlepszy gatunkowy film. My czekamy najbardziej na Wojny jednorożców, czyli najnowszą fabułę Alberto Vázqueza, twórcy wspaniałych Psychonautów, zapomnianych dzieci. Ten mistrz psychodelicznej animacji ponownie sięga po tę teoretycznie … Dowiedz się więcej

Blaknąca magia – recenzja filmu „Alma Viva” – Tofifest

Alma Viva

Odchodzenie światów, utrata znanej rzeczywistości na rzecz postępu to jeden z najstarszych toposów w sztuce. Można by wręcz rzec, że zawsze kończy się jakaś epoka. W zeszłym roku za swoją elegię dla europejskiego rolnictwa – przesłodzone, paraobserwacyjne Alcarràs – Carla Simón otrzymała Złotego Niedźwiedzia. Pokazywana w sekcji MUST SEE MUST BE toruńskiego Tofifestu Alma Viva … Dowiedz się więcej

Klasyka horroru na krzyżackim zamku – omówienie sekcji Tofifest 2023

Drugą z sekcji, którym mamy przyjemność patronować podczas 21. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest, jest Przegląd horrorów z lat 80., który odbędzie się w ramach Kina Zamkowego. Pięć klasycznych pozycji grozy, które każdy miłośnik X muzy musi znać, a których powtórka na wielkim ekranie będzie samą przyjemnością. Co obejrzycie w Toruniu i dlaczego nie możecie … Dowiedz się więcej

Osobliwa Piątka Tima Burtona – zapowiedź sekcji Tofifest 2023

Już w najbliższy wtorek 27 czerwca rusza 21. edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest. W tym roku po raz pierwszy Pełna Sala jest oficjalnym partnerem imprezy, gdyż objęliśmy patronatem sekcje poświęcone klasyce kina – Osobliwą Piątkę Tima Burtona oraz przegląd horrorów wytwórni Universal z lat 80. w ramach Kina Zamkowego. Co będzie można zobaczyć na festiwalu … Dowiedz się więcej

Cha-cha niepodległości – recenzja filmu „Omen” – Cannes 2023

Muzyków siadających za reżyserskim stołkiem kojarzymy w ostatnich latach z aberracją Sii pod tytułem Music. Całkiem inny smak pozostawiał w ustach jednak Neptune Frost, absolutne arcydzieło Cannes z 2021 roku, które współreżyserował amerykański poeta i muzyk Saul Williams. Teraz na tym samym festiwalu w sekcji Un Certain Regard zobaczyć możemy pełnometrażowy debiut jego kolegi po … Dowiedz się więcej

Hummus po persku – recenzja filmu „Inshallah a Boy” – Cannes 2023

Jordania portretowana w kinie nie jest niczym nadzwyczajnym. Względna stabilność polityczna połączona z pięknymi plenerami sprawiły, że ten arabski kraj stał się Mekką nie tylko Hollwoodzkich, ale także europejskich, bollywoodzkich, czy egipskich filmowców chcących osadzić akcję na Bliskim Wschodzie. Państwo rządzone przez monarchię Haszymidów mogliśmy oglądać m.in. w Indianie Jonesie i ostatniej krucjacie, Lawrencie z … Dowiedz się więcej

Życie to są chwile, chwile, tak ulotne jak motyle – recenzja filmu „In Our Day” – Cannes 2023

In Our Day

Hong Sang-soo nie ustaje w swoim pościgu za rekordem w twórczej płodności. Jeszcze nie opadł kurz po berlińskiej premierze in water, polska publika wciąż czeka na torontońskie Walk up, a koreański mistrz kina (nie)komfortowych rozmów przy herbacie tudzież soju już zaprezentował w Cannes swoje kolejne dzieło – In Our Day. Co najważniejsze, tak jak przed … Dowiedz się więcej

Syzyfowe prace – recenzja filmu „On the Edge” – Cannes 2023

On the Edge

Współczesny dokument obserwacyjny, czerpiący z amerykańskiego direct cinema i francuskiego cinéma vérité w ostatnich latach w końcu zyskuje zasłużone uznanie na światowych festiwalach. Ex Libris Fredericka Wisemana w opinii wielu został w 2017 roku obrabowany ze Złotego Lwa, gdy opuszczał Lido jedynie z nagrodą od FIPRESCI, Klasa Pana Bachmanna przyniosła Marii Speth Nagrody Jury i … Dowiedz się więcej

Jak daleko stąd, jak blisko – recenzja filmu „Skąd dokąd” – Cannes 2023

Skąd dokąd

Trwająca właśnie inwazja Rosji na Ukrainę jest wojną wyjątkową. To pierwszy pełnoskalowy konflikt w erze cyfrowej, pełnej przenośnych i powszechnych kamer, szybkiego internetu i błyskawicznej komunikacji. Sprawia to, że cywile z całej planety mogą śledzić go w sposób niewyobrażalnie bardziej bezpośredni, by wspomnieć chociażby niesławną czeczeńską „brygadę tiktokową”, która relacjonowała swoje zbrodnie wojenne (i wpadanie … Dowiedz się więcej

Netflix po malezyjsku – Yasmin Ahmad i blockbustery

Jak wiecie lubimy czasem zapędzać się w otchłanie nieznanych kinematografii i przeglądać ich ofertę w polskim internecie. Pogoda w Polsce w ostatnich tygodniach jest absolutnie losowa, co kojarzy nam się z losowymi ulewami podczas Grand Prix Malezji na torze ulicznym w Kuala Lumpur. Ten ciąg myślowy, a także premiera wielkiej, i potencjalnie komicznie złej, superprodukcji … Dowiedz się więcej

Singaporean Feel Good – recenzja filmu „Ajoomma” – Udine Far East

Japan Feel-Good nie należy do moich ulubionych sekcji festiwalu Pięć Smaków, ale trudno przy tym nie docenić świetnie przemyślanego i napisanego pozytywnego kina. Wszak w życiu nie chodzi tylko o to, by się samobiczować. To właśnie udowadnia singapurski kandydat do Oscara Ajoomma, który właśnie grany jest na festiwalu Far East we włoskim Udine. Debiutancki film … Dowiedz się więcej

Uczyć bawiąc – recenzja filmu „Renfield”

Trzydzieści pięć lat temu Nicholas Cage został pocałowany przez wampira, teraz jego przemiana w Pana Nocy dopełniła się za sprawą Renfielda Chrisa McKaya, najlepszej i najbliższej duchem reinkarnacji klasycznej grozy potworów Universala i Hammera od wielu dekad. Dziewiętnastowieczny nurt powieści gotyckiej ukształtował współczesne myślenie o grozie. Dracula Brama Stockera, Zagłada domu Usherów Edgara Allana Poe … Dowiedz się więcej

Zamek – recenzja filmu „Gorące dni” – LGBT+ FF

Emil Alper w minionej dekadzie wywalczył sobie status jednego z czołowych tureckich reżyserów. Jego Blokada i Opowieść o trzech siostrach zbierały na światowych festiwalach (i w polskiej dystrybucji) pochwały za wysmakowaną stronę wizualną, nawet jeśli krytycy punktowali rozbuchany metraż i dość wtórne scenariusze. Gorące dni, które po premierze na ubiegłorocznym Cannes zmierzają do naszych kin … Dowiedz się więcej

O tym co było, z tego, czego nie będzie – recenzja filmu „Między lustrami”

Współczesne irańskie kino często widzimy przez pryzmat społecznych telenowel Asghara Farhadiego, zaangażowanych snujów Mohammada Rasoulofa czy hołdujących Kiarostamiemu projektów Jafara Panahiego. W tle tych rozpoznawanych w całym filmowym świecie nazwisk wciąż pozostaje jednak często artystycznie ciekawszy od tego tria inny przedstawiciel ich pokolenia – Mani Haghighi. Najnowszy obraz Persa, Między lustrami, po światowej premierze na … Dowiedz się więcej

A przedtem walczyliśmy – recenzja filmu „Oponent” – LGBT+ FF

Irańska kinematografia od dawna wiedzie prym w swoim regionie, jednak skrajnie religijny zwrot, jaki nastąpił w państwie po rewolucji roku 1979, zaowocował wielką emigracją. Teraz ludzie, który opuszczali kraj jako dzieci, stają w nowych ojczyznach za kamerami, by opowiedzieć o perskiej tragedii. W cieniu wynoszonego na canneńskie ołtarze Alego Abbasiego w Szwecji wyrasta jego być … Dowiedz się więcej

Na stole z iluzji – recenzja filmu „Głodni”

Kino food porn od dawna zajmuje ważne miejsce w kinematografii azjatyckiej. Polska publika mogła się z tym nurtem zapoznać chociażby przy okazji sekcji Kino ze smakiem na festiwalu Pięć Smaków w 2020 roku czy też seansu serialu Hirokazu Koreedy dla Netflixa – Makanai: W kuchni domu maiko. O wiekowości nurtu świadczy chociażby kultowe Tampopo Juzo … Dowiedz się więcej

Hawke i Delpy są dużo bardziej cyniczni ode mnie. Wywiad z Kim Krizan

Już w piątek 31 marca w ramach warszawskiej Script Fiesty odbędzie się masterclass z Kim Krizan, współscenarzystką filmów Richarda Linklatera Przed wschodem słońca i Przed zachodem słońca. Z tej okazji, dzięki uprzejmości organizatorów wydarzenia, nasz redaktor Marcin Prymas miał okazję porozmawiać z gościnią o jej wizji kina, powodach zerwania współpracy z Linklaterem oraz planach na … Dowiedz się więcej

Ciężki deszcz – recenzja filmu „Wyrwa”

Bartosz Konopka po pełnej sukcesów karierze dokumentalisty, zwieńczonej m.in. zasłużoną nominacją do Oscara za Królika po berlińsku i nagrodą dla najlepszego non-fiction na Berlinale za Balladę o kozie, w ostatniej dekadzie ze zmiennym szczęściem próbuje zaistnieć jako twórca fabularnego kina psychologicznego. Do emblematycznego dla swoich czasów Lęku wysokości (2011) oraz równie ambitnej, co rozczarowującej Krwi … Dowiedz się więcej

Koło popkultury – recenzja filmu „Krzyk VI”

Po wielkim ubiegłorocznym sukcesie reanimacji marki Krzyk Matt Bettineili-Olpin i Tyler Gillett powracają, by ponownie pokazać się jako pierwsi z gremia samoświadomych twórców requeli. Stworzony przez nich Krzyk VI, bez jak dotąd nieodłącznej Neve Campbell, to kolejny odcinek swoistej popkulturowej Ludzkiej stonogi, która, o dziwo, wciąż się nie rozpada. Sukces Halloween Davida Gordona Greena z … Dowiedz się więcej

Legenda – recenzja filmu „Święty”

Postać Vojtěcha Adalberta Slavníkoveca, post mortem politycznie spolonizowanego na świętego Wojciecha – patrona naszej ojczyzny (a także Węgier i rodzimych Czech) – stanowi jedną z najbardziej niejednoznacznych ikon polskiej historii. Nie bez powodu niżej podpisany wziął go sobie za świętego patrona podczas bierzmowania. To właśnie głośna kradzież jego srebrnej figury z katedry gnieźnieńskiej z 1986 … Dowiedz się więcej

Skowyt – recenzja filmu „Infinity Pool” – Berlinale 2023

„Piekło to inni” – głosił w Przy drzwiach zamkniętych Jean-Paul Sartre. W ostatnich latach anglosascy twórcy zdają się jednak parafrazować te słowa na: „Piekło to Chorwacja”. Po udanym satyrycznym Polowaniu Craiga Zobela z 2020 roku, Brandon Cronenberg także przenosi nas do tego dalmackiego państwa, by opowiedzieć o moralnej pustce człowieka początku wieku XXI. Pokazywane w … Dowiedz się więcej

Duchy minionych lat – recenzja filmu „Zamek” – Berlinale 2023

Upadek świata nie przychodzi łatwo, taka parafraza wiersza Jacka Kaczmarskiego najlepiej oddaje ducha latynoskich opowieści o rozpadzie rodzin i odchodzeniu latyfundialnej przeszłości. Argentyńczyk Martin Benchimol w swojej pierwszej samodzielnej fabule – Zamek próbuje pokazać inną stronę tych historii. Bagno Lucrecii Martel, Aquarius Klebera Mendonçi Filho, Wszyscy zmarli Marco Dutry i Caetano Gotardo czy niedawna dylogia … Dowiedz się więcej

Poza skupieniem – recenzja filmu „in water” – Berlinale 2023

„Wydaje mi się, że dużo grzeszyłam” mówi przy soju aktorka Namhee (Kim Seung-yun), kiedy wspomina, jak jej podświadomość w nocy dosłownie na nią krzyczała: „Otrząśnij się z tego”. Hong Sang-soo, jeden z najważniejszych współczesnych twórców kina autotematycznego, zamyka w tym dialogu myśl przewodnią berlińskiego in water, kolejnej stacji na swojej artystycznej wyprawie do Kanossy. Ledwie … Dowiedz się więcej

W kręgu zła  – recenzja filmu „Le Gang des Bois du Temple” – Berlinale 2023

Le Gang des Bois du Temple

Powolny i cichy, dopracowany w najmniejszych szczegółach francuski kryminał do perfekcji doprowadził w latach 60. i 70. Jean-Pierre Melville. Ambiwalentne moralnie, dystyngowane pojedynki między złodziejami i stróżami prawa w takich obrazach jak W kręgu zła czy Szpicel niczym wzorce z Sèvres, pokazały jak robić gatunkowe kino w kontrze do amerykańskiego pośpiechu. Algiersko-francuski, wciąż poszukujący reżyser … Dowiedz się więcej

Na transylwańskim globie – recenzja filmu „Mammalia” – Berlinale 2023

Wydaje się, że ostatnie kilkanaście lat na dobre umiejscowiło rumuńską kinematografię w aktualnej europejskiej czołówce. To już nie jest tylko kilka wielkich nazwisk, ale cała armia młodych zdolnych filmowców szturmem zdobywających światowe festiwale. W swoim fabularnym debiucie, Mammalii, do tego grona dołącza niespełna 40-letni niedoszły informatyk i niespełniony malarz Sebastian Mihăilescu. Tytuł, z łaciny oznaczający … Dowiedz się więcej

Kto cię nauczy? – recenzja filmu „Adentro mío estoy bailando” – Berlinale 2023

W sekcji Encounters tegorocznego Berlinale znajdziemy liczne dokumenty, jednym z nich jest ADENTRO MÍO ESTOY BAILANDO – autotematyczne i autobiograficzne połączenie eseju i filmu drogi od debiutującego argentyńskiego duetu Leandro Koch i Paloma Schachmann. W Polsce pamięć o muzyce klezmerskiej wciąż pozostaje względnie żywa, wielką rozpoznawalnością i uznaniem wśród melomanów na całym świecie cieszy się … Dowiedz się więcej

Trudne sprawy, sprawy niełatwe – recenzja filmu „Pewnego dnia powiemy sobie wszystko” – Berlinale 2023

Jedną z pierwszych premier konkursowych tegorocznego Berlinale było Irgendwann werden wir uns alles erzählen, przyszły przebój niemieckich kin, który raczej zakończy Berlinale bez żadnych nagród. Zapraszamy do krótkiej recenzji najnowszej fabuły Emily Atef. O samej Niemce bardzo szeroko rozpisaliśmy się w naszej zapowiedzi festiwalu (TUTAJ) i – odnosząc się do niej już na wstępie – … Dowiedz się więcej

Je regrette – recenzja filmu „Disco Boy” – Berlinale 2023

Rzeka w tradycji symbolicznej kojarzona jest m.in. z przemianą i oczyszczeniem. Pozwala zmyć grzechy i rozpocząć nowe życie. Debiutujący w pełnym metrażu Giacomo Abbruzzese w swoim konkursowym Disco Boyu przestrzega jednak – żadna przemiana jednostki nie zmieni świata wokoło niej, a z pułapki inherentnie złej późnokapitalistycznej, neokolonialnej niesprawiedliwości nie ma ucieczki. Włoch, podobnie jak przed … Dowiedz się więcej

Łamiąc rzeczywistość – recenzja filmu „Reality” – Berlinale 2023

„Prawda was wyzwoli” – rzecze Jezus w Ewangelii wg św. Jana (J 8,32). W opresyjnym z definicji systemie państwowym koncept oczyszczającej siły prawdy staje się jednak inherentnie kontrowersyjny. Gdzie przebiega granica między uzdrawiającą szczerością a morderczą zdradą? To pytanie zadaje światu Tina Satter w swoim debiutanckim filmie Reality. Off-broadwayowska dramaturżka i reżyserka przeniosła na ekran … Dowiedz się więcej

TOP Pełnej Sali – Marcin Prymas

Lista 100 najlepszych filmów wszech czasów według Marcina Prymasa. Ranking posłużył do stworzenia top50 redakcji Pełnej Sali. 1. Człowiek z kamerą filmową (1929), reż. Dżiga Wiertow 2. Przeminęło z wiatrem (1939), reż. Victor Flaming 3. Diabeł  (1972), reż. Andrzej Żuławski 4. DAU (2021), reż. Ilja Chrżanowski 5. Lecą żurawie (1957), reż. Michał Kałatozow 6. Harmonie … Dowiedz się więcej

Portret zbiorowy we wnętrzu – recenzja filmu „Chrzciny” – Festiwal Filmowy Spektrum

Stan wojenny, mimo przeszło czterech dekad od jego wybuchu, wciąż nie został przepracowany przez rodzime kino. Poza Ostatnim promem Waldemara Krzystka z 1989 roku obserwowaliśmy raczej mniej lub bardziej widowiskowe klęski, na czele z kuriozalnym Autsajderem Adama Sikory. W swoim fabularnym debiucie niemal sześćdziesięcioletni dokumentalista i twórca telewizyjny Jakub Skoczeń stawia tezę, że to wszystko … Dowiedz się więcej

Terra Felix – recenzja filmu „Królowie świata” – WFF

Chroniczna bieda oraz społeczne i kulturowe wykluczenie jednostek i całych grup społecznych stanowi niezwykle łakomy kąsek dla zorientowanych na zachodni aplauz twórców filmowych. Pokazanie dzieci w świecie przemocy, przestępczości, głodu i narkotyków, przeklinających podrostków tak innych od naszych małych aniołów, że niemal wydających się przedstawicielami innego gatunku, a następne odsłonięcie, w możliwie łopatologiczny sposób, ich … Dowiedz się więcej

Pozycja matki – recenzja filmu „Baby Broker”

BABY BROKER

Kwestie istoty rodzicielstwa, sensu rodziny nuklearnej jako konstruktu społecznego czy aborcji w ostatnich latach bez dwóch zdań wysuwają się na pierwszy plan politycznego dyskursu. Nic więc dziwnego, że filmowy cesarz opowieści o patchworkowych familiach – Japończyk Hirokazu Koreeda po raz kolejny postanowił przyjrzeć się temu tematowi. W efekcie powstał Baby Broker, najciekawszy i najbardziej spełniony … Dowiedz się więcej

Czy mięso w McDonaldzie jest halal? – recenzja filmu „Chłopiec z niebios” – Afrykamera

Chłopiec z niebios

Tarik Saleh, mimo przynależności do drugiego pokolenia egipskich imigrantów w Szwecji, buduje swoją karierę na próbie stania się kluczowym głosem w filmowej dyspucie o paradoksach i słabościach ojczyzny swoich ojców. W piątym pełnym metrażu, w pięć lat po zachwycie Szwedów i Amerykanów Morderstwem w Hotelu Hilton, powraca ze scenariuszem do Kairu. Czy nagrodzony w Cannes … Dowiedz się więcej

Niewiedza – recenzja filmu „Orzeł. Ostatni patrol” – Gdynia 2022

Możliwe, że największym przegranym tegorocznej gali rozdania Złotych Lwów festiwalu w Gdyni jest Orzeł. Ostatni patrol. Nagrodzenie za reżyserię Jacka Bławuta, okradzenie tym samym wybitnej pracy Jerzego Skolimowskiego stało się symbolem, który słusznie zbulwersował pół światka krytycznego w naszym kraju. Przez tę niesłuszną statuetkę może jednak wielu umknąć fakt, że druga fabuła doświadczonego dokumentalisty i … Dowiedz się więcej

Choroba duszy – recenzja filmu „Kiedy opadną fale” – Wenecja 2022

When the Waves Are Gone

Filipiński mistrz kina Lav Diaz po zdobyciu w 2016 roku Złotego Lwa za Kobietę, która odeszła i Srebrnego Niedźwiedzia za Kołysankę do bolesnej tajemnicy ponownie przestał się pojawiać w głównych konkursach wielkich festiwali. Nie znaczy to bynajmniej, że ograniczył swoją twórczą aktywność, albo obniżył loty. Mimo wielkiego doświadczenia jedna z ikon slow cinema wciąż poszukuje … Dowiedz się więcej

Uczeń sympatycznego diabła – recenzja filmu „Autobiografia” – Wenecja 2022

Autobiography

Zło rzadko bywa diabłem z rogami. Wchodzi w nasze życie podstępem, kuszeniem, początkowo wydaje się niewinne. Co jednak, gdy zło jest ewidentne, a przy tym takie miłe, opiekuńcze i sympatyczne? Gdy Diabeł przedstawia się nam jako Belzebub, po czym traktuje nas z ojcowską czułością, której nie zaznaliśmy? I czy możliwa jest walka z takim złem … Dowiedz się więcej

Kwiaty ciernistej egzystencji – recenzja filmu „Master Gardnener” – Wenecja 2022

Paul Schrader stanowi najlepszy dowód na to, że nie ma sensu skreślać artystów tylko przez dwie dekady artystycznych porażek. Już rok po konkursowym udziale Hazardzisty przeżywający właśnie drugą reżyserską młodość autor powraca na Lido ze swoim Master Gardenerem. Czy finał rozpoczętej w 2017 roku wenecką premierą Pierwszego reformowanego „Trylogii odkupienia” dorównuje poprzednikom? Przedstawiając ogólne założenie … Dowiedz się więcej

Spowiedź – recenzja filmu „Całe to piękno i krew” – Wenecja 2022

Całe to piękno i krew

Wideoeseje, mimo zdobywania coraz większego uznania na arenie międzynarodowej i wśród krytyki wciąż niezwykle rzadko goszczą w głównych konkursach największych festiwali. Tym bardziej cieszy potencjalny wenecki sukces Całe to piękno i krew Laury Poitras, projektu który w tym momencie zbiera zewsząd niezwykle zasłużone pochwały. Abbas Kiarostami powiedział swego czasu, że fotografia jest matką kina, Nan … Dowiedz się więcej

W imię honoru – recenzja filmu „Athena” – Wenecja 2022

Athena

Czasem, żeby zrozumieć teraźniejszość, należy cofnąć się w przeszłość. Z tego założenia zdaje się wychodzić Romain Gavras w swojej, zrealizowanej dla Netflixa, trzeciej pełnometrażowej fabule o znaczącym tytule Athena. Czy syn największego z twórców kina politycznego podołał trudnemu wyzwaniu opowiedzenia o niepokojach społecznych współczesnej Europy? Po gangsterskiej komediowej fantazji w duchu Młodych wilków p.t. Świat … Dowiedz się więcej

Tango umarłych – recenzja serialu „Riget Exodus” – Wenecja 2022

RIGET EXODUS

Publiczność zgromadzona w weneckim PalaBiennale podczas światowej premiery Riget Exodus Larsa von Triera zamarła w milczeniu. Mistrz kina nie zjawił się na Lido osobiście; jego przemówienie, pełne nostalgii i wyrazów miłości dla włoskiego kina, zostało wyświetlone na kinowym ekranie. Już wcześniej wszyscy wiedzieli, że Duńczyk cierpi na chorobę Parkinsona, ale widok trzęsącego się niekontrolowanie mężczyzny, … Dowiedz się więcej

Maestro, interrupted – recenzja filmu „TÁR” – Wenecja 2022

Jeden błąd, kłamstwo, wypaczenie często lawinowo pociągają za sobą kolejne, pojedynczo wydające się konieczne i niegroźne. Tak jak w tańcu, jeden fałszywy krok psuje misternie ułożoną sekwencję i implikuje następne błędy. Studium takiego właśnie ciągu w kontekście cancel culture prezentuje TÁR, pokazywany w konkursie głównym tegorocznej Wenecji. Mimo imponującego CV największej światowej gwiazdy muzyki klasycznej, … Dowiedz się więcej

Przekleństwa niewinności – recenzja filmu „Pisklę” / „Hatching” – Octopus

Pisklę

Fińskiej kinematografii daleko do europejskiej czołówki, lecz nie stoi to na przeszkodzie temu, by w nordyckim kraju regularnie powstawały filmy godne uwagi, trafiające do polskiej dystrybucji. W kolorach wypłowiałego, pastelowego różu nasza publika w krótkim czasie będzie mogła obejrzeć rewelacyjne Dziewczyny (Aurora Films), a także horror Pisklę. Czy miłośnicy kina grozy powinni obgryzać paznokcie w … Dowiedz się więcej

W gorsecie tabu – recenzja filmu „Głupcy”

Głupcy

Legenda artystycznej klęski Głupców, najnowszego projektu Tomasza Wasilewskiego, krążyła w światku filmowym od dłuższego czasu. Teraz po dość kompromitującej, jak na laureata Srebrnego Niedźwiedzia, światowej premierze w pobocznej sekcji festiwalu w Karlowych Warach, mamy w końcu okazję zobaczyć ten film w ojczyźnie. Czy faktycznie jest aż tak źle? Ginekolożka Marlena (Dorota Kolak) mieszka w Łebie … Dowiedz się więcej

Milczenie jest bólem – recenzja filmu „Poświęcenie Hasana”

Poświęcenie Hasana

W programie tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty znajduje się Poświęcenie Hasana Semiha Kaplanoğlu – jeden z najlepszych tytułów ubiegłocznej edycji festiwalu w Cannes. Laureat Złotego Niedźwiedzia za Miódw swojej najnowszej fabule opowiada o mężczyźnie, który wygrał miejsce w pielgrzymce do Mekki, przed wyruszeniem w drogę musi jednak otrzymać błogosławieństwo rodziny, znajomych i sąsiadów, a to … Dowiedz się więcej

Na rozdrożu – recenzja filmu „Olga” – Tofifest 2022

W sporcie, ze względu na jego inherentne propagandowe konotacje, narodowość odgrywa niezwykle istotną rolę, jednocześnie jednak mało gdzie tak bardzo odbijają się zawirowania polityczne. Utalentowani zawodnicy niezwykle często zmieniają barwy nie tylko ze względu na korzyści materialne, ale także na to jak koła historii odciskają na nich swoje piętno. Taką właśnie sytuację portretuje Olga, zwyciężczyni … Dowiedz się więcej

Piękna domówka, pięknie płonie – recenzja filmu „Celts”

O latach 90. na Bałkanach z dość oczywistych przyczyn mówi się głównie w kontekście szalejącej wtedy wojny. Od klasyków takich jak Piękna wieś pięknie płonie i Underground po nowości, np. Aidę i cały szereg pomniejszych, szybko zapominanych produkcji, obraz okrucieństwa, ofiar wśród ludności cywilnej i ludobójstw jest wpisany na stałe w świadomość widzów na całym … Dowiedz się więcej

Bajki robotów – recenzja filmu „Yang”

Yang

Kogonada wyrobił sobie nazwisko w światku filmowym swoimi wspaniałymi video-esejami dla Criterionu. Pochodzący z Korei filmowiec w ubiegłej dekadzie szybko stał się najważniejszym piewcą i twórcą wizualnej formy krytyki filmowej na świecie. Nie znamy jego wykształcenia, ani nawet prawdziwych danych osobowych, gdyż wzorem Chrisa Markera całą swoją karierę otacza gąszczem tajemnicy. Nie zmieniło tego nawet … Dowiedz się więcej

Aleksiej Bałabanow – przegląd twórczości

Z końcem czerwca ofertę serwisu MUBI opuści retrospektywa jednego z najlepszych reżyserów lat 90. i zerowych, ALEKSIEJA BAŁABANOWA. Ten wybitny rosyjski twórca zmarł w 2013 roku, w wieku 54 lat na zawał serca, podczas prac nad biografią Stalina, realizowaną w konwencji filmu gangsterskiego. Pochodzący z Jekaterynburga artysta debiutował w 1991 roku adaptacją sztuki Samuela Beckett, … Dowiedz się więcej

Afrykańska klasyka w polskim internecie

W dostępnych w Polsce serwisach streamingowych obrodziło ostatnimi czasy klasycznym kinem afrykańskim. Zapraszamy do krótkiego przeglądu ważnych historycznie i wybitnych artystycznie produkcji z tego kontynentu, które pozbawione wielkiej promocji kryją się przed oczami widzów. W dzisiejszym odcinku polecamy m.in. produkcje Ousmanego Sembène, Djibrila Diopa Mambéty’ego oraz południowoafrykańskie blaxploitation. Zaczynając od naszego ulubionego MUBI; niewątpliwie nie … Dowiedz się więcej

Ludzie przegrani – recenzja filmu „Wiking”

Pierwsze miesiące roku 2022 przyniosły nam dwie wybitne adaptacje dzieł Szekspira. Chociaż obie stworzone przez Amerykanów i odrzucane w ojczyźnie Barda z Avon, to jednocześnie zdają się być na całkowitych antypodach artystycznych wizji. Ale czy tak jest w istocie? Zapraszam do recenzji Wikinga Roberta Eggersa. Nazywanie trzeciego dzieła pochodzącego z Nowej Anglii twórcy adaptacją szekspirowskiego … Dowiedz się więcej

Krwawy Pixar – recenzja filmu „Wszystko wszędzie naraz”

Wszystko wszędzie naraz

Wojna, pandemia, kryzys gospodarczy, upadek zaufania do struktur społecznych i państwowych — to wszystko doświadczenia ostatnich lat, które w różnej formie odbijają się na kinie. Jedną z form odreagowania jest spojrzenie w kierunku rodziny jako podstawowej komórki społecznej i jej znaczenia w życiu człowieka. Nowe i do tego kinofilskie podejście proponują Dan Kwan i Daniel … Dowiedz się więcej

Może się napijemy? – recenzja filmu „Film powieściowy” – Berlinale 2022

Film powieściowy

Chociaż żarty z Honga Sang-soo jakoby od ćwierć dekady wciąż kręcił ten sam film nie są całkowicie oderwane od rzeczywistości, to wyraźnie w twórczości koreańskiego mistrza możemy zaobserwować ewoluujące trendy i tendencje oraz fluktuacje poziomu artystycznego. Laureat Wielkiej Nagrody Jury tegorocznego Berlinale Film powieściowy to wielki (i udany) finał kolejnej mini epoki jego kariery. Ostatnie … Dowiedz się więcej

Revelateur – recenzja filmu „Coma” – Berlinale 2022

coma

Ojcostwo czołowego intelektualisty współczesnego francuskiego kina Bertranda Bonello znacząco odbiło się na jego karierze. Jako rodzic skierował swoją uwagę ku problemom młodzieży, co przyniosło mu dwa prawdopodobnie najbardziej spełnione projekty – Nocturamę i Zombie Child. W konkursie Encounters tegorocznego Berlinale Bonello idzie dalej w swojej przemianie twórczej i odrzuca tradycyjną fabularność, zmierzając w stronę wideoeseju. … Dowiedz się więcej

Elegia dla europejskiego rolnictwa – recenzja filmu „Alcarràs” – Berlinale 2022

Alcarràs

Tegoroczne Berlinale należy do rolników. Pisaliśmy już o alpejskim obrazie wsi w Drii Winter, a na dniach spodziewajcie się recenzji chińskiego Return to Dust. Na pierwszy ogień jednak warto powiedzieć parę słów o elegii dla wsi europejskiej – Alcarràs Carli Simón. Katalońska reżyserka przed kilkoma laty opuszczała już Berlin z niemal wszystkimi możliwymi w tamtym … Dowiedz się więcej

Ludzie którzy wątpią – recenzja filmu „Pasażerowie nocy” – Berlinale 2022

Pasażerowie nocy

Powrót do pamięci o filmach Érica Rohmera na Berlinale jest nawet żywszy niż w reszcie światowego kina. Ledwie 12 miesięcy temu inspirowane jego twórczością W pętli ryzyka i fantazji Ryûsuke Hamaguchiego nagrodzono Srebrnym Niedźwiedziem, a teraz w oficjalnej selekcji pojawiły się aż dwa obrazy wprost odwołujące się do ikony Nowej Fali. O O trio em … Dowiedz się więcej

Mozaika narodu – recenzja filmu „Biegacz, dziwka, Arab, mąż” – Berlinale 2022

BIEGACZ, DZIWKA, ARAB, MĄŻ

Alain Guiraudie jest jednym z najciekawszych twórców francuskiego kina. Nie cofający się przed obrazą żadnych świętości komik, a przy tym niezwykle utalentowany warsztatowo reżyser w ostatnich latach zachwycał publikę i krytykę m.in. Nieznajomym nad jeziorem i W pionie. Z przyjemnością donoszę, że mimo nienawiści do tego tytułu ze strony niektórych oraz pokazów w mało prestiżowej … Dowiedz się więcej

The Company – recenzja filmu „Flux Gourmet” – Berlinale 2022

Flux Gourmet

Najnowszy film króla współczesnego europejskiego kina grozy to kolejny pokaz wszechstronności Brytyjczyka. Po neo-giallo w postaci opowiadającego o morderczej sukience In Fabric tym razem Peter Strickland powraca do zainteresowań, które przejawiał w pozostałych pełnych metrażach. We Flux Gourmet łączy się ze sobą fascynacja dźwiękiem znana z Berberian Sound Studio z analizą dynamiki dominacji w relacjach … Dowiedz się więcej

Podsumowanie IFFR #2 – najciekawsze filmy wg Marcina Prymasa

rotterdam

Według zapowiedzi dostarczamy drugą część naszych polecanek z festiwalu w Rotterdamie, których należy wypatrywać w dystrybucji, vod czy festiwalach. Dziś przyszła pora na moją listę pięciu ulubionych produkcji. Zapoznajcie się też z listą ulubionych filmów z IFFR stworzoną przez Tomasza Poborcę oraz moją recenzją filmu Amandy Kramer, Please Baby Please:(teksty dostępne po kliknięciu w obrazek) … Dowiedz się więcej

Czasem granicę dostrzegamy dopiero po jej przekroczeniu – recenzja filmu „Zaułek koszmarów”

Zaułek koszmarów

Fatum ciążące nad jednostką, losy przepowiedziane, przeszłość, która odciska na nas piętno. Są to uniwersalne tematy rozważań ludzkości już od czasów antycznych, aktualne niezależnie od okoliczności. Motywy zebrane przez Sofoklesa w jego dramatycznej trylogii powracają co rusz. Tym razem kolejne życie na ekranach kin daje im Guillermo del Toro, biorąc na tapet powieść Williama Lindsaya … Dowiedz się więcej

Last Night in West Side – recenzja filmu „Please Baby Please” – Rotterdam 2022

Festiwal w Rotterdamie chadza swoimi ścieżkami. Podczas gdy większość wielkich wydarzeń filmowych stara się honorować twórców bardzo uznanych albo takich związanych z danym festiwalem, holenderska impreza znienacka urządza retrospektywę całkowicie anonimowej Amerykanki, która do tej pory na koncie miała tylko dwa pełne metraże. Co najbardziej zaskakujące, okazuje się to strzałem w dziesiątkę. Jesienią 2021 roku, … Dowiedz się więcej

Oscary Międzynarodowe – omówienie listy skróconej

Jak co roku jedną z bardziej ekscytujących nas kategorii w oscarowym wyścigu jest ta poświęcona filmom międzynarodowym. Podczas trwającego sezonu, który zwieńczy rozgrywająca się 27 marca gala, na starcie stanęło 93. reprezentantów krajów z całego świata, w tym jeden debiutant – Somalia. Jak przyjęło się w ostatnich latach, Akademia przygotowała listę skróconą 15 kandydatów, spośród … Dowiedz się więcej

Dzikość serca – recenzja filmu „Neptune Frost” – Afrykamera

Bywają filmy, które umykają klasyfikacjom, które na każdym możliwym tle i porównaniu wyróżniałyby się jak komputer Odra wrzucony do współczesnego salonu Apple albo wręcz przeciwnie MAC na planie Odysei kosmicznej. Czymś takim na pewno jest Neptune Frost, czyli queerowy techno musical sci-fi o tym, jak wydobycie kobaltu niszczy Rwandę. Przyznajcie, że jesteście chociaż trochę zaciekawieni! … Dowiedz się więcej

15. festiwal AfryKamera – zapowiedź

15. AfryKamera

Już w piątek zaczyna się 16. edycja festiwalu AfryKamera, największego święta afrykańskiego kina w naszym kraju. Impreza potrwa przez cały grudzień, od 10 do 19 grudnia w warszawskiej Kinotece, od 16 do 19 grudnia jako replika powróci we wrocławskim DCF-ie, a od 22 aż do Nowego Roku w formie online na platformie mojeekino.pl. Przygotowaliśmy dla … Dowiedz się więcej

W spirali – recenzja filmu „Rehana” – Pięć Smaków

Rehana

Kino prezentowane na festiwalu Pięć Smaków zazwyczaj kojarzy nam się, nie bez przyczyny, z Dalekim Wschodem i Azją Południowo-Wschodnią, czasem zapominamy, że na południowy zachód od Himalajów też docierają macki tego wydarzenia. Jednym z przebojów i najgłośniej komentowanych filmów tej edycji była niewątpliwie Rehana – bangladeski kandydat do Oscara. Z tej okazji przypominamy krótki tekst … Dowiedz się więcej

Tallinn Black Nights Film Festival 2021 – TOP10

Tallin

Przed tygodniem zakończyła się 25. edycja jednego z naszych ulubionych festiwali – talińskiego Black Nights. Podobnie jak w zeszłym roku Pełna Sala miała tam swojego człowieka, edycję online wydarzenia relacjonował nasz korespondent Marcin Prymas. Zapraszamy to zapoznania się z jego selekcją dziesięciu najlepszych tytułów, których nie wolno wam przegapić na krajowych festiwalach w najbliższych miesiącach. … Dowiedz się więcej

Ludzki pan – recenzja filmu „Szef roku”

Szef roku

Żyjemy w smutnych czasach. Abstrahując od oczywistej pandemii, od lat 90. nierówności społeczne na całym świecie osiągają niebotyczne poziomy i ma to swoje odzwierciedlenie nawet w sporcie. Wielu analityków właśnie w finansowym szklanym suficie upatruje przyczyn fenomenu absolutnej dominacji zawodników urodzonych w latach 80. nad swoimi młodszymi kolegami. Nic dziwnego, że również w kinie gorzkie … Dowiedz się więcej

Dokumentując zło – recenzja filmu „Równowaga” – Pięć Smaków

Anty-kryminał, nurt polegający na takim układaniu gatunkowych klocków, by opowiedzieć powolną, ale wgryzającą się w szpik kostny widzów historię. Tego typu kino święci swoje sukcesy zwłaszcza na Dalekim Wschodzie, dość przywołać koreańskie Płomienie , czy chiński Ząb mądrości . Istnienie anty-kryminałów implikuje możliwość istnienia innych anty-gatunków i właśnie z tego toku myślenia wyrasta niewątpliwie najlepsza … Dowiedz się więcej

Wycieczka do muzeum – recenzja filmu „Żeby nie było śladów”

Tegoroczny festiwal w Gdyni niezależnie od rezultatów upłynie pod znakiem lat 80., bowiem aż cztery konkursowe filmy rozgrywają się w tej dekadzie. Daje to dość wyjątkową okazję do porównań i analiz strategii twórczych. Największe oczekiwania i emocje przed pokazami wzbudzał nasz oscarowy kandydat Żeby nie było śladów, zwłaszcza, że jako jedyny polski film w ostatnim … Dowiedz się więcej

Globalizacja – recenzja filmu „Belle”

Belle

Rozpoczynający się w ten weekend 8. festiwal Kino Dzieci poza przybliżeniem młodym widzom edukacyjnych filmów z całego świata, jest także okazją do przedpremierowych pokazów kinowych pereł, przystępnych niezależnie od wieku. Niewątpliwie najważniejszą polską premierą jaka czeka na widzów Kina Dzieci jest Belle, najnowszy projekt Mamoru Hosody, człowieka który po Hayao Miyazakim przejął pozycję najbardziej rozpoznawalnego … Dowiedz się więcej

12. LGBT Film Festival – nasze polecenia

Ogłoszono program 12. edycji LGBT Film Festival, święta kina queerowego, które odbędzie się w ośmiu polskich miastach oraz online na przełomie września i października. W selekcji znalazło się ponad pięćdziesiąt fabuł i dokumentów, z różnych zakątków świata, zarówno nowych jak i klasycznych. Najważniejszym wydarzeniem festiwalu jest niewątpliwie przegląd trzech klasycznych pozycji niemieckiego kina queerowego z … Dowiedz się więcej

Jestem tylko zasobem – recenzja filmu „Przejażdżka z Jackiem” – Nowe Horyzonty

Przejażdżka z Jackiem

O tym że portugalskie kino jest jednym z najciekawszych w Europie nie trzeba nikogo przekonywać. Takie nazwiska jak Pedro Costa, João Pedro Rodrigues czy Miguel Gomes od lat stanowią marki same w sobie. Susana Nobre póki co jest nazwiskiem raczej anonimowym, ale już w swojej drugiej fabule p.t. Przejażdżka z Jackiem przedstawia się widzom jako … Dowiedz się więcej

Będzie, co ma być – recenzja filmu „Śmierć niewinności i grzech nieistnienia” – Nowe Horyzonty

Śmierć niewinności i grzech nieistnienia

Urodzony w Stanach, półargentyńczyk-półlibańczyk. Czy to się nie nazywa Obywatel Świata? Dodajmy, że chociaż wychował się w Libanie – to nie w Bejrucie, a w portowym miasteczku Al-Batrun na północy kraju. Tam też George Peter Barbari zrealizował swój pierwszy pełny metraż – paradoksalny, prowokacyjny, zabawny i zmuszający do refleksji. Śmierć niewinności i grzech nieistnienia pokazywane … Dowiedz się więcej

Piękny ogród otaczał go – recenzja filmu „Dzienniki ewoinpreis” – Nowe Horyzonty

Dzienniki ewoinpreis

Są nazwiska, których każdy nowy projekt ekscytuje, które stanowią gwarancję nie tylko jakości, ale i intelektualnego poziomu. Jednym z nich jest prawdopodobnie najbardziej elektryzujący twórca współczesnego portugalskiego arthouse’u – Miguel Gomes. Chociaż do tej pory zrealizował ledwie sześć niezależnych projektów pełnometrażowych, to prawie każdy z nich był wielkim wydarzeniem. Wystarczy wspomnieć o inspirowanym kinem niemym … Dowiedz się więcej

Po prostu miłość – recenzja filmu „Vortex” – Nowe Horyzonty

Vortex

Co jest najbardziej przerażające dla człowieka? Przemoc seksualna (Nieodwracalne), samotność (Wkraczając w pustkę), porzucenie (Love), zatracenie (Climax)? Jeden z najwybitniejszych twórców francuskiego kina w tym stuleciu – Gaspar Noé eksploruje to pytanie przez całą swoją karierę. Teraz zbliżając się już do sześćdziesiątki, przychodzi z kolejnym pomysłem na odpowiedź. Starość. Vortex to tytuł bardzo wyróżniający się w … Dowiedz się więcej

Na straży niewinności – recenzja filmu „Censor” – Nowe Horyzonty

Censor

W ostatnich latach brytyjski niezależny horror przeżywa prawdziwy renesans. Filmy takie jak Saint Maud, Przebudzenie dusz, His House, czy Under the Shadow pokazały, że za bardzo małe pieniądze można tworzyć porywające i oryginalne kino grozy. Co istotne wszystkie te obrazy były dziełami debiutantów, w dużej mierze bardzo młodych. W odróżnieniu od nowego horroru amerykańskiego, propozycje … Dowiedz się więcej

Klasa umarła – recenzja filmu „Krwiopijcy” – Nowe Horyzonty

Krwiopijcy

Julian Radlmaier w swojej Samokrytyce burżuazyjnego psa (prezentowanej na Nowych Horyzontach w 2018 roku) pokazał się jako jeden z ciekawszych młodych głosów nie tylko niemieckiego, ale europejskiego kina. Niczym u Eugène’a Greena oszczędna scenografia i jeszcze bardziej minimalistyczna gra aktorska służyła uwypukleniu świetnych groteskowych dialogów będących satyrą z komunistycznych pozycji na współczesną Europę. W kolejnej … Dowiedz się więcej

10 pereł bocznych sekcji Cannes 2021, których nie możecie przegapić na festiwalach

cannes 2021

Na wielkich festiwalach zawsze najwięcej uwagi przykładamy do hitów (oraz kitów) konkursu głównego. Szeroko rozpoznawalne nazwiska, gwiazdy czerwonego dywanu, blichtr walki o Złotą Palmę – to przyciąga i ekscytuje. Najciekawsze rzeczy jednak często dzieją się w cieniu, w sekcjach pobocznych. Zapraszam do przeglądu 10 pereł tegorocznego Cannes, których nie możecie przegapić w sezonie festiwalowym. Jak … Dowiedz się więcej

Melanocetus johnsonii – recenzja filmu „Robuste” – Cannes 2021

Robuste

Chociaż nurt kina opartego o przeciwstawianie sobie dwóch skrajnie różnych postaci, najlepiej pochodzących z innych środowisk i klas społecznych, jest tak stary jak kino, to kasowy sukces francuskich Nietykalnych dał mu drugie życie i narzucił bardzo specyficzne dodatkowe warunki: różnice wieku, wymóg „upośledzenia” lepiej sytuowanego bohatera, czy różnice ras. Od linijki realizuje je pokazywane w … Dowiedz się więcej

Teksas, Teksas – recenzja filmu „Red Rocket” – Cannes 2021

Red Rocket

Cała kariera Seana Bakera, prawdopodobnie najciekawszego i najbardziej utalentowanego amerykańskiego reżysera kina niezależnego młodego pokolenia, jest związana ze społecznymi dołami i sexworkingiem. Wybitna Mandarynka przenosiła nas w świat transpłciowych prostytutek z Los Angeles. W The Florida Project portretował życie dzieci, których pozbawieni nadziei rodzice łapią wszelkie fuchy na obrzeżach Disneylandu. Tym razem przenosimy się do … Dowiedz się więcej

Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy! – recenzja filmu „Memoria” – Cannes 2021

Memoria

Apichatpong Weerasethakul to już żywy symbol światowego slow cinema. Pierwszy laureat ważnej nagrody reprezentujący ten nurt, człowiek, który wprowadził dużo większą dawkę poezji i metaforyki przy jednoczesnym skróceniu metrażu do długości akceptowalnej dla większej liczby widzów. W 2021 roku przełamał on kolejną granicę i zrealizował film po angielsku, z wielką gwiazdą w roli głównej. Z … Dowiedz się więcej

Nawet wielcy upadają – recenzja produktu „Trzy piętra” – Cannes 2021

Trzy piętra

Bywają reżyserzy bardzo przywiązani do danej klasy społecznej. Bracia Dardenne, czy Ken Loach zawsze tworzą opowieści o klasie robotniczej, a Woody Allen o wielkomiejskich intelektualistach. Nanniego Morettiego interesują ludzie tacy jak on – wyższa klasa średnia, intelektualne i biurokratyczne elity. Ile można jednak opowiadać o tym samym bez zmęczenia widza? Równo dwie dekady po Złotej … Dowiedz się więcej

Wokulski kocha Izabelę – recenzja filmu „Historia mojej żony” – Cannes 2021

Historia mojej żony

Chociaż Ildikó Enyedi Złotą Kamerę w Cannes zdobyła w 1989 roku, to nigdy nie należała do najbardziej płodnych twórców. Przez 32 lata od swojego debiutu zrealizowała tylko sześć filmów pełnometrażowych, w tym dwa w XXI wieku. Jednym z nich jest Historia mojej żony, jej anglojęzyczny debiut. To adaptacja najbardziej znanej powieści jednego z najważniejszych węgierskich … Dowiedz się więcej

Najbardziej szczere jest kłamstwo – recenzja filmu „Paryż, 13 dzielnica” – Cannes 2021

Paryż, 13 dzielnica

„To co się dzieje, naprawdę nie istnieje”, śpiewały Elektryczne Gitary i to zdanie, otwierające piosenkę do filmu Kiler najlepiej obrazuje paradoksalność jednego z najlepszych filmów tegorocznego canneńskiego konkursu głównego – Paryża, 13 dzielnicy Jacques’a Audiarda. Zbliżający się już do siedemdziesiątki Audiard wciąż pozostaje jednym z najlepszych i najbardziej uniwersalnych francuskich reżyserów. Pomimo podeszłego wieku, do … Dowiedz się więcej

Rola ojca – recenzja filmu „Titane” – Cannes 2021

Titane

Po przebojowym debiucie p.t. Mięso oraz świetnym zwiastunie swojego drugiego projektu młoda francuska reżyserka Julia Ducournau stała się jednym z najbardziej oczekiwanych nazwisk tegorocznego festiwalu w Cannes. Środowa premiera jej Titane była jednym z niewielu wypełnionych w stu procentach pokazów na festiwalu, a fala poseansowego zachwytu zalała całe Lazurowe Wybrzeże. Czy słusznie? Ostatnimi czasy na … Dowiedz się więcej

Bez znieczulenia, jak tu można żyć? – recenzja filmu „Gorączka” – Cannes 2021

Gorączka

U progu trzeciej dekady XXI wieku coraz chętniej spoglądamy na, pozornie, niewinne czasy przeszłości. Próbujemy rozliczać to, co nas lub naszych rodziców kształtowało i co odpowiada za zastaną teraz, często niezbyt wesołą, rzeczywistość. Z latami 90. łączy ludzi współczesnych pewna paradoksalna, antynomiczna relacja miłości-nienawiści. Kojarzymy z nimi zarówno biedę i desperację, jak i naiwną ideowość. … Dowiedz się więcej

Hiroszima nie należy do nas – recenzja filmu „Drive My Car” – Cannes 2021

Drive My car

Haruki Murakami to autor niezwykle paradoksalny. Z jednej strony rokrocznie jest jednym z głównych faworytów do otrzymania literackiego Nobla, z drugiej wielu ma go za grafomana i porównuje nawet do Paulo Coelho. Jest zdecydowanie najbardziej uznanym japońskim pisarzem współczesnym, ale dużo większym mirem cieszy się za granicą niż w ojczystej Japonii. Jedno jest pewne w … Dowiedz się więcej

Mały Wes przy dużym stole – recenzja filmu „Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun” – Cannes 2021

Kurier Francuski

Postpandemiczny 2021 rok jest pełen paradoksów. Jednym z nich jest fakt, że na sali wypełnionej w 1/3 objętości odbył się pokaz prasowy jednego z bardziej zaangażowanych i związanych z polityką filmów tegorocznego konkursu głównego w Cannes. Był to pokaz… najnowszego filmu Wesa Andersona. Kolejnym z takich paradoksów jest fakt, że znany z cukierkowej estetyki Amerykanin … Dowiedz się więcej

Nie wszystko złoto, co jest cool – recenzja filmu „Compartment no. 6″ – Cannes 2021

Compartment no. 6 / Hytti nro 6

Nostalgia za latami dziewięćdziesiątymi rośnie w siłę. W jej rozwoju niewątpliwie pomogło silne skojarzenie w Europie Wschodniej tej dekady z wolnością osobistą, tak upragnioną w erze pandemii. Gdy na Netflixie sukcesy święci Rojst ’97, a do kin wchodzą sequele Kosmicznego meczu i Mustanga z Dzikiej Dolny, na festiwalu w Cannes swoją premierę ma film o … Dowiedz się więcej

Sceny z życia reżyserskiego – recenzja filmu „Wyspa Bergmana” – Cannes 2021

Wyspa Bergmana

Granica między tym co biograficzne, a fikcyjne w sztuce jest bardzo niejasna. Niektórzy krytycy nawet posuwają się do interpretowania wszystkiego w takim kluczu, a w monografiach autorów umieszczają ustępy poświęcone dziadkowi twórcy, czy sportowym upodobaniom ojca. Ta cienka linia fascynuje także reżyserów, czego najlepszym i najaktualniejszym przykładem jest Wyspa Bergmana, która właśnie miała premierę na … Dowiedz się więcej

Od początku. Jeszcze raz – recenzja filmu „Najgorszy człowiek na świecie” – Cannes 2021

Najgorszy człowiek na świecie

Joachim Trier przedstawił się światu w 2006 roku gdy w Karlowych Warach premierę miało jego Reprise. Od początku raz jeszcze… W debiucie perfekcyjnie uchwycił pokoleniowy moment ludzi urodzonych w drugiej połowie lat 80., którzy w szczycie koniunkturalnej bańki, jeszcze lata przed wybuchem kryzysu, wchodzą w dorosłość z własnymi marzeniami, oczekiwaniami i planami. Później kariera Norwega … Dowiedz się więcej

50 twarzy Jezusa Chrystusa – recenzja filmu „Benedetta” – Cannes 2021

benedetta

Epidemie sprzyjają pragnieniom eskapistyczno-hedonistycznym. Podczas epidemii dżumy we Florencji w XIV wieku napisano Dekameron. Podczas kolejnej w wieku XVI Włochy obiegła historia rozwiązłej lesbijki – przeoryszy klasztoru Matki Bożej Benedetty Carlini. A na początku wieku XXI podczas kolejnej epidemii Paul Verhoeven na kanwie tej historii stworzył erotyczny thriller polityczny Benedetta, który swoją światową premierę miał … Dowiedz się więcej

Nigdy nie będziesz szła sama – recenzja filmu „Lingui” – Cannes 2021

Lingui

Miniony rok w Polsce upłynął pod znakiem aborcji. Walka o prawo do tego chyba najbardziej kontrowersyjnego zabiegu medycznego wyprowadziła na ulice setki tysięcy Polek i Polaków, aktywizując niezależnie od przekonań religijnych, poglądów politycznych i klasowej przynależności. W bardzo ciekawej formie na tapet temat prawa do aborcji bierze pierwszy tegoroczny wielki faworyty do Złotej Palmy – … Dowiedz się więcej

Nie obchodzi mnie, że przejdziemy do historii jako hipokryci – recenzja filmu „Kolano Ahed” – Cannes 2021

Kolano Ahed

Czy ktokolwiek bardziej gardzi swoją ojczyzną niż prawdziwy patriota? Pytanie to towarzyszy wielu współczesnym filmowcom, uwięzionym pomiędzy miłością do miejsca, w którym się wychowali, a nienawiścią do rządowych narracji, narodowych przywar i codziennych absurdów. Wielu wielkich, jak Radu Jude, czy Elia Suleiman, zrobiło sobie z tego tematu swój znak rozpoznawczy. Po ambiwalentnych w stosunku do … Dowiedz się więcej

Szarość mieści w sobie wszystkie barwy – recenzja filmu „Wszystko poszło dobrze” – Cannes 2021

Tout s'est bien passé

Mało jest we współczesnym kinie tak bardzo poszukujących twórców jak François Ozon. Chociaż od samego początku wierny jest podobnym tematom, to formalnie i gatunkowo kolejne jego dzieła są zróżnicowane do tego stopnia, że niektórzy nawet żartują, że niczym Lem – Ozon to tak naprawdę kilku różnych twórców pod jednym pseudonimem. Pokazywane w konkursie głównym festiwalu … Dowiedz się więcej

Dies irae – recenzja filmu „Ghost Song” – Cannes 2021

Trudno powiedzieć coś świeżego o Ameryce i jej patologiach. Rokrocznie powstają dziesiątki udanych i setki chybionych filmów próbujących uchwycić ciemne strony tego najbardziej medialnego państwa świata. Zaskakująco często biorą się za to Europejczycy, na gruncie dokumentu wyróżnić możemy zwłaszcza Włocha Roberto Minerviniego (Co zrobisz, gdy świat stanie w ogniu?, Po drugiej stronie). Czy będący jeszcze … Dowiedz się więcej

Netflix po filipińsku – przegląd twórczości Antoinette Jadaone

Tropikalne upały przetaczające się w tym tygodniu przez Polskę kierują naszą uwagę stronę Dalekiego Wschodu – w końcu dobre kino pozwala czasem zapomnieć o niedogodnościach dnia codziennego. Netflix posiada całkiem sporą kolekcję filmów jednej z najciekawszych filipińskich reżyserek Antoinette Jadaone. Z okazji premiery na platformie jej najnowszego projektu – FAN GIRL, zapraszamy do przewodnika po … Dowiedz się więcej

Nieumarłe konwencje – recenzja filmu „Małe rzeczy”

małe rzeczy

Pandemia, która przetacza się już od półtora roku przez naszą piękną planetę pośród wielu swoich negatywnych (a także kilku pozytywnych) skutków może zapisać przyśpieszenie rozwoju streamingu. Nagłe zamknięcie kin zmusiło producentów do przyśpieszania starań o możliwie szybkie i zyskowne wykrojenie części posiadanego przez Netflixa tortu. Warner zintensyfikował swoje starania w celu spopularyzowania swojego nowego serwisu … Dowiedz się więcej

Kino grenlandzkie. Od antropologii po tożsamościowe dylematy [materiał video]

Jedną z misji Pełnej Sali jest przybliżanie wam kina nieoczywistego, odległego, czy egzotycznego. Przykładam kinematografii, która w Polsce jest bardzo mało znana jest kino grenlandzkie. Zapraszamy do przygotowanego przez Agatę Malicką, a także naszego redaktora Marcina Prymasa, wiedeoeseju poświęconego właśnie temu kinu. Grenlandzkie filmy wspomniane w materiale: Chłopiec z Grenlandii, reż. Erik Balling, 1956 Eksperyment, … Dowiedz się więcej

Mała ojczyzna – recenzja filmu „Długa droga do domu” – Berlinale 2021

Berlinale przynosi nam nie tylko artystyczne fabuły ale także bardzo ciekawe dokumenty. Jednym z nich jest Długa droga do domu, czyli opowieść o patologiach amerykańskiej prowincji oczami artysty, który się z niej wyrwał. Film znalazł się w programie tegorocznego Krakowskiego Festiwalu Filmowego, a wcześniej umieszczony został na liście dziesięciu pełnosalowych pereł Berlinale. Czemu warto go … Dowiedz się więcej

VOD po karaibsku 2 – klasyka kubańskiego kina za darmo

Niedawno pisaliśmy o nowym karaibskim kinie dostępnym w polskich serwisach streamingowych. Kontynuując tę myśl tym razem postanowiliśmy przyjrzeć się produkcjom starszym – tym które kształtowały świadomość i poczucie kinowej niezależności narodów. Uprzedzamy, że na tej liście będą głównie zagraniczne, ale w pełni dostępne w Polsce, serwisy, a opisywane filmy mają angielskie napisy. VOD po karaibsku … Dowiedz się więcej

VOD po karabisku – nowe karaibskie kino w polskich serwisach

Karaiby trudno nazwać regionem specjalnie znanym z kina. Niektórzy pamiętają o wybitnym jamajskim The Harder They Come z 1972 roku, wizualnie porywającym acz zrealizowanym przez Sowietów Ja, Kuba, z 1964 roku, czy rewolucyjnymi krótkimi metrażami Santiago Álvareza i dorobku Tomása Gutiérreza Alei. Im poświęcimy zresztą następny odcinek naszego cyklu. Co tam się jednak tworzy obecnie? … Dowiedz się więcej

Niezależna kobieta – przegląd twórczości Márty Mészáros w serwisie MUBI

W serwisie MUBI dziś rozpoczął się przegląd wczesnej twórczości Márty Mészáros, pierwszej węgierskiej reżyserki filmowej w historii, zdobywczyni Złotego Niedźwiedzia w Berlinie (1975, Adopcja) oraz żony Miklósa Jancsó. Zapraszamy do tekstu, z którego dowiecie się więcej o twórczości „węgierskiej Agnes Vardy” oraz pokazywanych w ramach przeglądu produkcjach. Nazwa cyklu „Niezależne kobiety: pionierskie kino Márty Mészáros” … Dowiedz się więcej

Make America Great Again – recenzja filmu „Minari”

Wyżynę Ozark położoną w środkowej części Stanów Zjednoczonych całemu światu przedstawił Netflix w nazwanym na jej cześć serialu autorstwa Billa Dubuqe. Tam WASP-owska dobrze prosperująca, acz uwikłana w nielegalne interesy rodzina wyjeżdżała do położonego właśnie w tej krainie geograficznej kurortu, by na zlecenie mafii wyprać dużą ilość gotówki. Całkowicie inny obraz tego regionu odmalowuje w … Dowiedz się więcej

Pomiędzy światami – recenzja filmu „Adú”

Niedawno odbyło się rozdanie nagród Goya, czyli hiszpańskiego odpowiednika Oscarów. Najwięcej nominacji zgromadził film Adú dostępny w ofercie serwisu Netflix, czy warto sięgnąć po drugą fabułę Salvadora Calvo, która przyniosła mu statuetkę dla najlepszego reżysera roku w swojej ojczyźnie? Salvador Calvo mimo pięćdziesięciu lat na karku nie jest zbyt rozpoznawalny poza swoją ojczyzną. Reżyserii uczył … Dowiedz się więcej

10 nieoczywistych perełek Berlinale 2021, których nie możecie przegapić na festiwalach

berlinale 2021

Pierwsza część 71. edycji MFF w Berlinie dobiegła końca. Tradycyjnie najwięcej uwagi otrzymały produkcje pokazywane w konkursie głównym, albo te mocno promowane przez serwisy streamingowe (jak dokument TINA zrealizowany dla HBO). Warto jednak poświęcić chwile tym filmom, za którymi nie stoją wielkie nazwiska i które nie otrzymały prestiżowych nagród, ale ich artystyczny kunszt nie pozostawia … Dowiedz się więcej

Jedni (?) w różności – recenzja filmu „Mr. Bachmann and His Class” – Berlinale 2021

Film bezpośredni to gatunek wyniesiony do rangi sztuki przez Fredericka Wisemana. Nestor amerykańskiego kina od późnych lat 60 prezentuje w maksymalnie obojętny i zobiektywizowany sposób różne instytucje publiczne. W XXI wieku jego najbardziej znanym kontynuatorem jest Francuz Nicolas Philibert, czy laureatka nagrody Jury podczas tegorocznego Berlinale – Maria Speth ma szansę osiągnąć podobny poziom uznania? … Dowiedz się więcej

Komedie i przysłowia – recenzja filmu „W pętli ryzyka i fantazji” – Berlinale 2021

Kino oparte na dialogach, kamera wchodząca w intymne momenty, po to byśmy wspólnie z bohaterami doznali jakiegoś oczyszczenia poprzez dyskusję. Mistrzem takiej formy był Eric Rohmer, a obecnie jej tradycje kontynuują Hong Sang-Soo, Mia Hansen-Løve, czy cały amerykański gatunek mumbecore’u. Laureat Wielkiej Nagrody Jury w Konkursie Głównym Berlinale – W pętli ryzyka i fantazji w … Dowiedz się więcej

Launch Zoom Meeting – recenzja filmu „Lekcja języka” – Berlinale 2021

Mark Duplass to jedna z największych ikon amerykańskiego kina niezależnego; co roku realizuje projekty z największymi twórcami tego nurtu, jak Lynn Shelton, Noah Baumbach, Patrick Brice, czy Alex Lehmann, często też współtworząc scenariusze, czy reżyserując. Podczas tegorocznej edycji międzynarodowego festiwalu w Berlinie swoją światową premierę miał kolejny projekt z jego udziałem – Lekcja języka, stworzony … Dowiedz się więcej

Zakochane Kutaisi – recenzja filmu „Co widzimy, patrząc w niebo?” – Berlinale 2021

Kino to sztuka opowiadania. Od samego zarania jego istnienia artyści prześcigali się w tym, w jaki sposób można przenieść opowieść na owo, bardzo pojemne, medium. Lata mijają, X muza liczy już sobie dobrze ponad 125 lat, ale eksperymenty wciąż mają się w jej ramach bardzo dobrze. Jednym z takich eksperymentatorów jest Argentyńczyk Mariano Llinás, który … Dowiedz się więcej

Jesień – recenzja filmu „Mała mama” – Berlinale 2021

Céline Sciamma rozkochała w swojej twórczości świat za sprawą przepięknego wizualnie melodramatu Portret kobiety w ogniu z 2019 roku. Po wielkim sukcesie tego osadzonego w XVIII wieku romansu wielu mogło zapomnieć, lub nie wiedzieć, że Francuzka przez całą karierę związana z kinem młodzieżowym i familijnym, w nie mniejszym stopniu jak queerowym. Pokazywane w konkursie głównym … Dowiedz się więcej

Ciepło na sercu – recenzja filmu „Memory Box” – Berlinale 2021

Walka pokoleń, wzajemne niezrozumienie rodziców i dzieci, różnice w guście muzycznym, pojmowaniu technologii, podejściu do używek, wreszcie pragnienie rodziców, by potomkowie nie popełnili ich błędów – to wszystko są konflikty, które towarzyszą ludzkości w zasadzie od zarania dziejów. Joana Hadijthomas i Kail Joreige, duet libańskich reżyserów, w pokazywanym w konkursie tegorocznego MFF w Berlinie filmie … Dowiedz się więcej

Narodu obrażanie – recenzja filmu „Niefortunny numerek lub szalone porno” – Berlinale 2021

Niefortunny numerek lub szalone porno

Radu Jude już w swoim nagrodzonym Kryształowym Globusem w Karlowych Warach Nie obchodzi mnie, czy przejdziemy do historii jako barbarzyńcy zaprezentował się jako jeden z największych prowokatorów europejskiego kina, jednak w porównaniu do jego najnowszego dzieła była to dopiero dziecinna igraszka. Co takiego ma w sobie Bad Luck Banging or Loony Porn, które z hukiem … Dowiedz się więcej

W strzępach – recenzja filmu „Księżyc, 66 pytań” – Berlinale 2021

Grecką nową falę utożsamiamy głównie z absurdalnym czarnym humorem oraz specyficzną manierą aktorską, którą wypełnione są produkcje Lanthimosa, Markidisa, Tsangari, czy Nikou. Gdy jednak spojrzymy poprzez formę, to okazuje się, że zaskakująco spójne te produkcje są także pod względem poruszanych tematów. Żałoba, samotność, patologia relacji rodzinnych, beznadziejna walka o zrozumienie drugiego człowieka – od Kła … Dowiedz się więcej

Patrząc w otchłań – recenzja filmu „Albatros” – Berlinale 2021

Albatros

W ostatnich kilkunastu miesiącach policja stała się bardzo nośnym tematem. Abstrahując od politycznego kontekstu niechlubnej działalności tej organizacji w krajach takich jak USA, Białoruś, czy Polska, to swoje premiery miały także skupione na niej filmy, m.in. francuskie: Nocny konwój Anne Fontaine i Nędznicy Ladj Ly. Ten nurt tamtejszego kina uzupełnia mający premierę w konkursie głównym … Dowiedz się więcej

Netflix po nordycku 3 – więcej kina krajów nordyckich na platformie

Bardzo zainteresowaliście się naszym tekstem o szwedzkim kinie na Netflixie, więc donosimy, że dzisiaj do oferty streamingowego giganta dodano kolejną porcję kina ze Skandynawii, głównie z przełomu XX i XXI wieku. To 20 pozycji, głównie komediowych i familijnych, ale znajdą się również nieoczywiste perły. Oto one, zapraszamy. Przypominamy dwa poprzednie przeglądy nordyckich pozycji z netflixowego … Dowiedz się więcej

50. MFF w Rotterdamie – nasza relacja

Rotterdam 2021

Już jakiś czas temu zakończyła się 50. edycja MFF w Rotterdamie Był tam nasz korespondent, Marcin Prymas. Zapraszamy do jego relacji! O zwycięzcy festiwalu, indyjskim Pebbles pisaliśmy już w oddzielnej recenzji, dlatego odsyłamy Was tam. Jest to slow cinema połączone z kinem społecznym zrealizowane przez samouka w celu pomsty na swoim szwagrze. Pychota! NASZA RECENZJA … Dowiedz się więcej

Indusi szli – recenzja filmu „Kamyki” – Rotterdam 2021

Zwycięzcą tegorocznej edycji MFF w Rotterdamie został indyjski film Kamyki, tym samym przerwana została trzyletnia seria chińskich zwycięstw, lecz wciąż Tygrys zostaje w Azji (co trwa nieprzerwanie od 2016 roku). Werdykt ten trudno przyjąć inaczej niż jako wielkie rozczarowanie, a dlaczego? Akcja nagrodzonego tytułu dzieje się w małej wiosce Arittapatti, położonej w stanie Tamilnadu, około … Dowiedz się więcej

Z kamerą wśród ludzi – recenzja filmu „Lone Wolf” – Rotterdam 2021

Ciągła inwigilacja, utrata wszelkiej prywatności, śledzenie każdego kroku w naszym życiu. To co jeszcze kilkadziesiąt lat temu znajdowało się w strefie zarezerwowanej dla dystopijnych opowieści, takich jak „Rok 1984” Orwella czy „Kongres futurologiczny” Lema, w XXI wieku stało się codziennością. Wprowadzony przez administrację Busha „Patriot Act” w imię ochrony obywateli przed terroryzmem, na fali strachu … Dowiedz się więcej

Przywiązanie do inwestycji – recenzja filmu „Lara” – Tydzień Filmu Niemieckiego

Rodzicielstwo, a zwłaszcza rola matki jest wciąż bardzo ważnym tematem dyskursu społecznego i kulturowego. Niedawno na Netflixie zadebiutowały „Cząstki kobiety” Kornela Mundruczó, adaptacja wystawianej w warszawskim TR sztuki pod tym samym tytułem, która skupia się na traumie matki po stracie dziecka. Pokazywana podczas Tygodnia Kina Niemieckiego „Lara” koncentruje się na dniu 60. urodzin tytułowej bohaterki … Dowiedz się więcej

Klasyka libańskiego kina na Netflixie

Wiecie co kochamy najbardziej w serwisach streamingowych? Znajdowanie w ich ofercie nieoczywistych pozycji. Do takich niewątpliwie należy dodany niedawno do oferty polskiego Netflixa przegląd twórczości jednego z najważniejszych libańskich reżyserów w historii Marouna Baghadadiego. W ofercie platformy znajdziecie aż pięć, praktycznie nieznanych w Polsce, pełnych metraży jego autorstwa. Jednak to nie wszystko, bo filmów rodem … Dowiedz się więcej

Push me to the edge – recenzja filmu „Wszyscy moi przyjaciele nie żyją”

Wszyscy moi przyjaciele nie żyją

Amerykanie już lata temu opanowali łączenie głupiego i wulgarnego humoru oraz eksploatacyjnej przemocy z ważnymi treściami. American Pie, Szkoła melanżu, Ósma klasa i cały nurt gross-out comedy i wiele innych zachwycały i bawiły cały świat. Przenoszenie na polski grunt amerykańskich wzorców kina rozrywkowego kończyło się zazwyczaj porażkami, by wspomnieć chociażby W lesie dziś nie zaśnie … Dowiedz się więcej

Raj (?) utracony – recenzja filmu „Maria Panna Nilu” – AfryKamera

Ludobójstwo w Rwandzie jest jednym z najtragiczniejszych i najbardziej brutalnych wydarzeń historii najnowszej, wielokrotnie przebijając nawet to co w tym samym czasie działo się w bliższej nam Jugosławii. Tym co łączy afrykańskie państewko z wojną na Bałkanach jest nie tylko absolutna bierność ONZ wobec śmierci niewinnych, ale także mnogość filmów opisujących te wydarzenia. „Maria Panna … Dowiedz się więcej

Widowiskowość opery mydlanej – recenzja filmu „Niebo o północy”

Kosmos od zawsze fascynuje ludzi, jest nieprzebyty, niebezpieczny, nieodgadniony. Stanowi wyzwanie, ale i obietnicę nadziei, zwłaszcza w czasach, gdy nasza planeta niechybnie mknie ku samozagładzie. Kosmos to niezmierzona skarbnica, z której można czerpać by stworzyć wielkie jak Odyseja kosmiczna i kameralne jak Obcy. Ósmy pasażer Nostromo arcydzieła. Tym bardziej fascynujący i przykry jest fakt, że … Dowiedz się więcej

Rola ofiary – recenzja filmu „Konferencja” – Sputnik

Przełom XX i XXI stulecia w historii Rosji upłynął pod znakiem wojny w Czeczenii, umacniania władzy przez Władimira Władimirowicza i powiązanych z oboma tymi projektami ciągłych zamachów terrorystycznych. O pamięci jednego z najbardziej krwawych ataków, na moskiewski teatr na Dubrowce, opowiada film „Konferencja” Iwana I. Twierdowskiego, pokazywany w konkursie tegorocznego festiwalu Sputnik. Putinowski Kreml i … Dowiedz się więcej

15. AfryKamera – co musicie zobaczyć?

AfryKamera

Jutro rozpoczyna się 15. edycja festiwalu AfryKamera, największego święta kina afrykańskiego w Europie Środkowo-Wchodniej. Na platformie mojeekino.pl udostępnione zostanie 15 nowych filmów, 10 hitów z poprzednich edycji i trzy bloki krótkometrażówek. Co trzeba koniecznie zobaczyć? Dowiecie się z naszego tekstu! Największym przebojem tej edycji festiwalu Afrykamera jest bez dwóch zdań sudański kandydat do Oscara – … Dowiedz się więcej

Sundance 2021 – na co warto zwrócić uwagę?

We wtorek ogłoszono program festiwalu Sundance, który odbędzie się w formie online między 28 stycznia a 3 lutego 2021 roku. Część filmów będzie objęta geoblokadą, część dostępna dlacałego świata, szczegółów jednak wciąż nie znamy. Na co warto czekać? W tekście omówimy najciekawsze tytuły ze wszystkich sekcji. Prime Time, reż. Jakub Piątek Polskich widzów na pewno … Dowiedz się więcej

Melancholia – recenzja filmu „Umrzesz, mając 20 lat” – AfryKamera

Umrzesz, mając 20 lat

W ostatnich latach kino afrykańskie rozwija się w coraz większym tempie. Tamtejsi twórcy nie muszą już wyjeżdżać do Europy za marzeniami o karierze, również dzięki hojniejszym koprodukcyjnym budżetom z krajów Unii Europejskiej. Dobrym przykładem filmowej pustyni, która powoli zaczyna się zielenić, jest Sudan. Ubogie i pogrążone do niedawna w wojnie domowej państwo polscy kinomani mogli … Dowiedz się więcej

Wszyscy jesteśmy Maoistami – recenzja filmu „Jallikattu” – Pięć Smaków

Byki są jednymi z najbardziej fascynujących ludzkość zwierząt. Wielkie, silne, z rogami, a jednocześnie hodowlane i przez to bliskie człowiekowi stały się obiektem ludowych rozrywek na całym świecie. Najbardziej znana nam jest oczywiście hiszpańska corrida, jednak już w czwartym wieku przed naszą erą podobne zabawy urządzano na subkontynencie Indyjskim (mówi się nawet o XV wieku … Dowiedz się więcej

Tallinn Black Nights Film Festival 2020 – TOP10 + recenzje

Tallinn Black Nights Film Festival

Era COVIDu i brak fizycznych edycji festiwalu mimo wielu wad ma także zalety. Jedną z nich jest możliwość cyfrowego podróżowania po całym świecie i zdalnego brania udziały w wydarzeniach filmowych, które normalnie byłyby poza naszym zasięgiem. W ten sposób udało mi się wziąć udział w tegorocznej edycji festiwalu klasy A, Tallinn Black Nights, gdzie przez … Dowiedz się więcej

Pozycja dziecka – recenzja filmu „Fortuna – dziewczynka wśród olbrzymów” – Tallinn Black Nights

Jest wiele sposobów na opowiadanie o otaczającym nas źle, o tabloidowych krwawych wydarzeniach. Można to robić publicystycznie i z otwartą przyłbicą wprost pokazując wszystkie wydarzenia widzowi, jak chociażby „Lincz”, „Amok”, czy udany „Pokój”. Można też do sprawy podejść bardziej artystycznie, by widz musiał wysilić mózg w interpretacjach, tę drogę wybiera w swoim debiucie Włoch Nicolangelo … Dowiedz się więcej

Wyzwolenie – recenzja filmu „Ulbolsyn” – Tallinn Black Nights

Adilchan Jerżanow od dawna jest jednym z ulubionych reżyserów naszej redakcji. Kazach już od niemal dekady zabiera nas do wsi Karatas, by tam, łącząc humor i groteskę z brudem godnym Smarzowskiego, odmalowywać jedyny w swoim rodzaju obraz postsowieckiego Kazachstanu. W ostatnim czasie znacząco przyśpieszył tempo produkcji i od 2018 roku realizuje dwa filmy rocznie. Wychodzi … Dowiedz się więcej

Pieskie życie – recenzja filmu „Come & Go” – Tallinn Black Nights

Japonia od kilku dekad jest jednym z najbardziej oddziaływujących na umysły ludzi krajów na całym świecie. Języka japońskiego uczą się fascynaci pod każdą szerokością geograficzną, tamtejsze seriale anime i mangi mają fanów nawet w najdalszych zakątkach globu, a kinematografia jest uważana za jedną z najlepszych na świecie. Jednocześnie wciąż jest to społeczeństwo pełne uprzedzeń, którego … Dowiedz się więcej

True Crime – recenzja filmu „This Town” – Tallinn Black Nights

Z czym kojarzy nam się Nowa Zelandia? Z ptakami kiwi, haką, Władcą Pierścieni, ale od kilku lat niewątpliwie także z absurdalnym humorem podawanym z kamienną twarzą w paradokumentalnej formie. A to wszystko za sprawą Taiki Waititiego, który zachwycił świat swoimi komediami i zyskał tym sobie bilet do Hollywood. Teraz jego śladem może podążyć inny tamtejszy … Dowiedz się więcej

Odmowa życia – recenzja filmu „Bedridden” – Tallinn Black Nights

Mongolia w kinie kojarzy nam się głównie z pustynią Gobi i koczowniczymi mieszkańcami prowincji, widzieliśmy to m.in. w Öndögu Wanga Quan’ana, czy bardzo dobrym Veins Of The World Byambasurena Davaaa. Rzadko mamy okazję zajrzeć do Ułan Bator, a przecież to metropolia wielkości Warszawy, z osiedlami, wieżowcami i korporacjami. Rzadką okazję spojrzeć na Mongolię poprzez film, … Dowiedz się więcej

Wersy ulicy – recenzja filmu „When I’m Done Dying” – Tallinn Black Nights

Rap, muzyka uliczna i niewymagająca ani drogich instrumentów, ani długiej edukacji od początku swojego istnienia stanowił przepustkę do lepszego świata dla chłopaków z biednych dzielnic. W dzisiejszych czasach powszechnego i taniego dostępu do Internetu, rozwoju serwisów takich jak YouTube, czy Soundcloud droga od pucybuta do gwiazdy króciła się jeszcze bardziej, co podchwyciło także kino, czego … Dowiedz się więcej

Matka – recenzja filmu „La Verónica” – Tallinn Black Nights

Czy istnieje człowiek, który oglądał Emę Pabla Larraina i nie zakochał się w dzikiej i nieujarzmionej energii debiutującej tam w roli tytułowej Mariany Di Girólamo? Być może, ale ja takiej osoby nie jestem w stanie zrozumieć. Okazuje się, że po tej ognistej reggetonowej orgii trzydziestolatka ani myśli zwalniać, co więcej jej drugi projekt znów dotyczy … Dowiedz się więcej

Zależność – recenzja filmu „Submissão” – Tallinn Black Nights

Kino portugalskie w ostatnich latach przyzwyczaiło nas do artyzmu na najwyższym światowym poziomie. Dzieła Pedra Costy, Miguela Gomesa, czy queerowe szaleństwa João Pedra Rodriguesa bliskie są sercu każdego fana nowohoryzontowej uczty. Mniej mówi się o tamtejszym kinie społecznym, nawet wspaniałe Gniazdo Teresy Villaverde nie odbiło się w Polsce prawie żadnym echem. Mam nadzieję, że inny … Dowiedz się więcej

Ziemia obiecana – recenzja filmu „Great Happiness” – Tallinn Black Nights

Współczesne kino chińskie jest jednym z najciekawszych na świecie. Pomimo stale wzmożonych wysiłków cenzury, nawet taka ikona jak Jia Zhangke wypuściła w tym roku ordynarną propagandówkę (Na horyzoncie morze jest błękitne), pasja tworzenia i poszukiwania wśród twórców niezależnych jest nieskończona. Takie tytuły jak Siedzący słoń (Hu Bo, 2018), Rzeka czasu (Yang Chao, 2016), czy Długa … Dowiedz się więcej

Kłamstewko – recenzja filmu „Mój książę Edward” – Pięć Smaków

Trudna polityczna i geograficzna sytuacja Hongkongu – wyspiarskiego miasta-państwa odciętego przejściami (para)granicznymi od Chin kontynentalnych – zaowocowała wielkim rozwojem tamtejszej kultury, zwłaszcza filmowej. Jednocześnie panujący tam neoliberalny kapitalizm połączony z poczuciem politycznego zewnętrznego zagrożenia nieodzownie prowadzi do silnego tradycjonalizmu; podobny mechanizm obserwujemy wszak chociażby wśród polonii w Chicago. I to właśnie o tym konserwatyzmie dużej … Dowiedz się więcej

Ślady na śniegu – recenzja filmu „Strach” – Tallinn Black Nights

Czy o uprzedzeniach mieszkańców prowincji można opowiadać w sposób uczciwy, spędzając całe życie w dużym mieście? Bułgar Iwajło Hristow w filmie „Strach”, który wygrał tegoroczną edycję Festiwalu Filmowego Tallinn Black Nights, udowadnia, że tak. Zapraszamy do naszej recenzji festiwalowej! W całej Europie od kilku lat trwa kryzys uchodźczy, nawet jeśli temat w erze covidu przygasł … Dowiedz się więcej

Ciepły kocyk – recenzja filmu „Suk Suk” – Pięć Smaków

Dwa fakty dotyczące społeczeństw krajów rozwiniętych są bezdyskusyjne. Po pierwsze starzeją się one, żyje się coraz dłużej i coraz zdrowiej, co pozwala (w mniejszym lub większym komforcie ekonomicznym) dłużej i pełniej przeżywać jesień życia. Po drugie na przestrzeni dekad zaszły głębokie zmiany społeczne i możliwe staje się życie w zgodzie z samym sobą, które w … Dowiedz się więcej

Co tam panie na Oscarach – przegląd krajowych kandydatów vol. 5

Rozpoczął się Festiwal Filmowy Pięć Smaków, ale my nie przerywamy dostarczać wam informacji o krajowych kandydatach oscarowych. W piątym już odcinku naszego cyklu (oznacza to, że opisaliśmy już 62. kandydatów) m.in. o filmie, który zobaczycie na trwającym właśnie święcie kina azjatyckiego, o takich, które mogliście oglądać na festiwalach Camerimage, WFF, czy AleKino!, a także dwie … Dowiedz się więcej

Co tam panie na Oscarach – przegląd krajowych kandydatów vol. 4

W krótkim okienku między festiwalami kontynuujemy nasz oscarowy przegląd kanydatów. W dzisiejszym odcinku wszystko to co lubimy najbardziej: sporo filmów z dawnej Jugosławii, wizyty w Ameryce Południowej i Afryce, aż trzy filmy w językach wywodzących się z niderlandzkiego. A także smakołyki z festiwali (Sputnik i Afrykamera), vod (HBO Go) i dystrybucji kinowej (Aurora Films). CZĘŚĆ … Dowiedz się więcej

Człowiek w zagrożeniu – recenzja filmu „La Llorona” – Camerimage

Czy można opowiadać o palących tematach politycznych i czarnych kartach historii w konwencji kina gatunkowego? Od dawna wiemy, że jak najbardziej, warto o tym jednak przypominać, gdyż wciąż zbyt mało twórców się na to porywa. Przykładem jak udane owoce może przynieść takie przedsięwzięcie jest „La Llorona” / “Płacząca kobieta” zeszłoroczny zwycięzca weneckiego Orizzonti, który właśnie … Dowiedz się więcej

Co tam panie na Oscarach – przegląd krajowych kandydatów vol. 3

Skończyły się Nowe Horyzonty, czas wrócić do naszego oscarowego przeglądu, a przez ostatnie dwa tygodnie wśród zgłoszeń działo się, oj działo! W związku z naszymi sporymi zaległościami spodziewajcie się znacznej intensyfikacji tempa publikacji przeglądów w najbliższych dniach BELGIA:  Ojczyzna braci Dardenne, której pierwszym oscarowym reprezentantem był co ciekawe… Jerzy Skolimowski, za swój nagrodzony Złotym Niedźwiedziem … Dowiedz się więcej

Kaczka dziennikarska – recenzja filmu „Na rauszu” – NH/AFF

Na rauszu

„Na rauszu”, które zrobiło furorę na festiwalu Nowe Horyzonty, jest potencjalnie największym przebojem kasowym Best Film od dawna (o ile nam kina otworzą), a wielu wymienia go jako głównego faworyta do Oscara dla filmu Międzynarodowego. Postanowiłem pobawić się w połącznie weryfikatora fake newsów, i Nostradamusa, i w poniższej recenzji wytłumaczy wam czemu ten film nie … Dowiedz się więcej

Andriej Bilge Jerżanow prezentuje – recenzja filmu „Między śmiercią a śmiercią” – NH/AFF

Stwierdzenie, że Azerbejdżan nie jest filmową potęgą należy raczej do truizmów, szukając w meandrach pamięci i archiwów TVP jakiś tytułów związanych z tą kinematografią możemy w końcu przywołać musical z 1956 „Jak nie tamta, to ta” pokazywany swego czasu w polskiej telewizji. Tym większym sukcesem było zaproszenie w tym roku trzeciego filmu Hitala Bajdarowa „Między … Dowiedz się więcej

Chleba i igrzysk – recenzja filmu „Noc królów” – NH/AFF

Więzienie to miejsce od zawsze fascynujące wszelkich filmowców. Rządząca się własnymi zasadami, odcięta od reszty świata kraina, stanowiąca w założeniach swoisty czyściec, w wielu dziełach na przestrzeni lat przybierała różne formy. Można było w nim znaleźć porozumienie i elementarny humanizm, jak w „Pocałunku kobiety pająka”, przyjaźń w „Skazanych na Shawshank”, piekło na Ziemi w „Midnight … Dowiedz się więcej

Symulacja – recenzja filmu „Niepamięć” – NH/AFF

Niepamięć

Ludzkość od zawsze zadaje sobie pytanie o istotę życia. Od przemyśleń niemieckich filozofów, przez eksperymenty lekarzy lat 30. i 40. po współczesne kino arthousowe, odpowiedź ta nam wciąż umyka. O tej niemożliwości wydestylowania esencji życia ludzkiego opowiada w swojej debiutanckiej „Niepamięci” Christos Nikou. Jak to często bywa ze współczesnym kinem greckim rzecz się dzieje w … Dowiedz się więcej

Mam 20 lat – recenzja filmu „Shiva Baby” – NH/AFF

Masz dwadzieścia parę lat, studia niby się zbliżają do końca, ale wciąż jakoś papierku w ręku brak. Tak zresztą jak jakiejkolwiek pracy, w końcu chcesz uniknąć losu korposzczura. Każde spotkanie rodzinne to stres pytań, o życie prywatne, zawodowe plany, postępy na uczelni, porównań ze święcącą sukcesy równolatką. Gdy jednak na takiej imprezie pojawia się nie … Dowiedz się więcej

El ángel exterminador – recenzja filmu „Nowy porządek” – NH/AFF

Nowy porządek

Rok 2020, pandemia uderza w setki milionów ludzi, do czerwca tego samego roku 10 (!) najbogatszych osób w USA wzbogaca się o ponad 340 miliardów dolarów. Różnice majątkowe się na świecie pogłębiają w zastraszającym tempie, wciąż coraz więcej ludzi ginie z głodu, a jednocześnie coraz więcej żywności jest wyrzucane. Wzrastające nierówności społeczne powodują wzrastające napięcia … Dowiedz się więcej

Dzieci Neo – recenzja filmu „Bestio, bestio” – NH/AFF

Internet, jego wszechwładza, jego skłonność do zamykania nas w bańkach informacyjnych i agora jaką daje wszelkim ekstremistom nie tylko przeraża nas, ale także aktywnie szkodzi pozwalając się rozwinąć środowiskom takim jak Q-Anon czy Konfederacja. Niebezpieczeństwo połączenia wrażliwego umysłu z siecią mogliśmy zobaczyć niedawno w „Sali Samobójców. Hejterze” Jana Komasy, a teraz w „Bestio, bestio,” pokazywanym … Dowiedz się więcej

Raj utracony – recenzja filmu „Eden” – NF / AFF

W tym miejscu pierwotnie miał się znaleźć opis lockdownu, sytuacji gdy wielu ludzi może pracować, uczyć się i pojechać na festiwalowy urlop, a to wszystko nie wychodząc tygodniami z domu. No ale w tym momencie opisywanie tego byłoby banałem. Dość powiedzieć, że codzienne zmagania Ewy, głównej bohaterki „Edenu” z Konkursu tegorocznego festiwalu Nowe Horyzonty nagle … Dowiedz się więcej

Co tam panie na Oscarach – przegląd krajowych kandydatów vol. 2

Zbliżają się Nowe Horyzonty, ale my nie zwalniamy tempa w rozszerzaniu waszych horyzontów światowego kina współczesnego! Zapraszamy do drugiej części naszego przeglądu oscarowych reprezentantów z całego globu, tym razem odwiedzimy m.in. deszczową Panamę, dawną Jugosławię oraz Daleki Wschód! Warto wspomnieć, że jednego z kandydatów zobaczymy w konkursie tegorocznego festiwalu NH, dwa na Netflixie i jeden … Dowiedz się więcej

Love is Strange – recenzja filmu „DAU. Natasza”

DAU. Natasza

Legendy o projekcie DAU krążyły po światku filmowym od lat. Monumentalna, imponująca, ale i kuriozalna inicjatywa zamknięcia aktorów na trzy lata na największym planie filmowym w Europie: 12 000 metrów kwadratowych odwzorowanego 1:1 radzieckiego instytutu naukowego, 700 godzin, w dużej mierze improwizowanego materiału filmowego, 14 filmów pełnometrażowych, dwa seriale i milion projektów pobocznych. Te wszystkie … Dowiedz się więcej

Przedhoryzonty – co zobaczyć w ramach przygotowań do festiwalu NH + AFF

Zbliża się MFF Nowe Horyzonty, tym razem, wyjątkowo, każdy będzie to wielkie filmowe święto celebrował we własnym domu. Już w lipcu spotkamy się wszyscy w Arsenale, żeby opijać te i przyszłe seanse, ale póki co trzeba ułożyć program. Trzeba to zrobić tym prędzej, że sprzedaż biletów i rezerwacja miejsc dla karnetowiczów zaczyna się już w … Dowiedz się więcej

Manifesto – recenzja filmu „Numery” – Ukraina FF

Oleg Sencow debiutował w kinie swoim Graczem na festiwalu w Rotterdamie w 2011 roku. Zdobył wtedy pewną uwagę zgarniając kilka wyróżnień na najważniejszym ukraińskim festiwalu, w Odessie, jednak prawdziwą uwagę świata zyskał, gdy w 2014 roku został aresztowany przez rosyjskie władze za działalność polityczną na Krymie i osadzony w łagrze. Po wielu interwencjach światowych organizacji … Dowiedz się więcej

Co tam panie na Oscarach – przegląd krajowych kandydatów vol. 1

Co tam panie na Oscarach? Już czternaście krajów zgłosiło swoich tegorocznych kandydatów do Nagród Akademii. Chociaż wszyscy spodziewają się, że w tym roku stawka ubiegających się o Oscara dla najlepszego filmu międzynarodowego może być wyjątkowo wąska, to fakt zgłoszeń takich narodów jak: Bhutan (po raz drugi w historii, po 21 letniej przerwie), Wybrzeże Kości Słoniowej … Dowiedz się więcej

Psychoterapia to nie wstyd – receznja filmu „Wygnanie” – WFF

wygnanie

Nurt poznawczo-behawioralny jest prawdopodobnie aktualnie dominującym w światowej psychologii. W czasach gdy coraz więcej osób nie radzi sobie z problemami i otaczającą je codziennością, nie rozumie świata i ludzi, psychologowie tego nurtu starają się „oczyścić ich okulary” poprzez wskazanie i wyplenienie błędów poznawczych. Tegoroczny kosowski kandydat do Oscara – „Wygnanie”, który był pokazywany w ramach … Dowiedz się więcej

Miałem sen – recenzja filmu „Człowiek z zajęczymi uszami” – WFF

Kino nie zawsze musi nas otwierać na nowe doznania, rozszerzać nasze poznanie, uświadamiać nas o nieuświadomionym. Często po prostu wystarczy, kiedy dobrze składa znane klocki. Na przykład opowiadając o pisarzu w średnim wieku, który nie do końca sobie radzi w grę zwaną życiem, ma rodzinę, która go nienawidzi, młodszą kochankę, chorego psychicznie przyjaciela i kryzys … Dowiedz się więcej

Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale baliście się zapytać – recenzja filmu „Mia pragnie zemsty” – WFF

Mia pragnie zemsty

Mumblecore to typowo amerykański podgatunek kina niezależnego, który wyrósł na łonie festiwalu SXSW. Twórcy tacy jak bracia Duplass, Andrew Bujalski, czy Alexandre Lehmann, korzystając ze wzorców europejskiego arthouse’u, na czele z duńską Dogmą ’95 stworzyli w tamtejszym kinie niezależnym wyjątkowy rodzaj improwizowanej obyczajówki. Następnie ten nurt zaczął powoli przeciekać do Europy, a jednym z jego … Dowiedz się więcej

Ambiwalencja – recenzja filmu „Szarlatan”

Szarlatan

Znachorstwo to jedno ze wzbudzających największą ambiwalencje zajęć. Z jednej strony ludowa mądrość i ziołolecznictwo budzą jakiś inherentny podziw, podskórny szacunek należnym tym, którzy wiedzą coś, co nam nigdy nie będzie dane. Jednocześnie nie sposób pozbyć się z głowy wizji hochsztaplerów w rodzaju Jerzego Zięby czy pseudoreligijnej szarlatanerii nawołującej w centrach miast przez megafony, jak … Dowiedz się więcej

Dzikość serca – recenzja filmu „Ema”

Ema

Zło. Duch. Wolność. Jedność. Amerykanizacja. Sztuka. Elementarne siły, energie przetaczające się przez nasze życie, przez jaźń jednostek zarówno najsłabszych, jak i najpotężniejszych. One od początku wyznaczały rytm kina Pablo Larraína, jednego z najciekawszych współczesnych reżyserów. Dyktatura zderza się z destrukcyjnymi związkami, depresyjna samotność z patologiczną wręcz wspólnotowością. U Larraína nie ma stanów pośrednich, od początku … Dowiedz się więcej

TVN – Prawdziwe historie, odc. 8 – recenzja filmu „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy”

25 lat niewinności

Cała polska usłyszała o sprawie Tomka Komendy na początku 2018 roku. W maju tego roku Sąd Najwyższy go uniewinnił, a już 11 września swoją premierę miała książka Grzegorza Głuszaka na ten temat; 9 września 2019 roku rozpoczęły się zdjęcia na planie jej ekranizacji, a teraz we wrześniu 2020 roku film wchodzi na ekrany polskich kin. … Dowiedz się więcej

Źródło – recenzja filmu „Skandal. Ewenement Molesty” – Millennium Docs Against Gravity 2020

Rap jest w tym momencie niewątpliwie najpopularniejszym gatunkiem muzycznym w Polsce. W 2019 roku Taco Hemingway (wspólnie z Dawidem Podsiadło) stał się pierwszym krajowym artystą, który zapełnił cały Stadion Narodowy, co nie udało się m.in. Rihannie czy Madonnie. Wśród 20 najlepiej sprzedających się w Polsce płyt minionego roku aż 11 należało do tego gatunku. Jak … Dowiedz się więcej

Ulubiony film twojego wuja z SLD – recenzja filmu „Na horyzoncie morze jest błękitne” – Millennium Docs Against Gravity 2020

Propaganda to nie jest łatwy gatunek, wszyscy, którzy w ostatnich latach mierzyli się z polskim kinem patriotycznym tudzież politycznym doświadczyli tego na własnej skórze. Jednocześnie jest to typ kina, który upodobało sobie wielu wybitnych artystów, jak chociażby Oliver Stone, Sergiej Eisenstein, czy Joris Ivens. Z prorządowych sympatii, często wyrażanych w swoich produkcjach znany także jest … Dowiedz się więcej

Autoportret kinomana – recenzja filmu „Liberté”

Liberte

Albert Serra splunął na widzów. Nie żeby zdarzyło mu się to po raz pierwszy, zawsze miał słabość do ekskrementów (Historia mojej śmierci), ulatywania życia (Śmierć Ludwika XIV) i testowania cierpliwości odbiorców (Śpiew ptaków). Prawdopodobnie jednak nigdy wcześniej nie połączył on tych wszystkich fetyszy w tak niestrawną, a przy tym przekonywającą intelektualnie breję, jaką jest Liberté. … Dowiedz się więcej

Uciec – recenzja filmu „Pod powierzchnią”

Groza uwięzienia wiele metrów pod wodą jest nieodłącznym popkulturowym skojarzeniem związanym z nurkowaniem. Na ludzi pod wodą czeka wiele niebezpieczeństw, rekiny, awarie butli gazowej, aktywność tektoniczna. Jeszcze przed pandemią koronawirusa kasową porażkę na całym świecie zdążyła ponieść Głębia strachu z uwięzioną pod wodą Kirsten Stewart. Czy skandynawskie podejście do tematu w dystrybuowanym przez Mayfly Pod … Dowiedz się więcej

Wyklęci – recenzja filmu „Wieczny okop”

Hiszpańska wojna domowa lat 30. ubiegłego wieku w ostatnim roku stała się nośnym tematem filmowym. Niedawno pisaliśmy o Póki trwa wojna Alejandro Amenábara, lecz to nie jedyna produkcja dotykająca tego okresu historycznego. Aż piętnaście nominacji do tegorocznych nagród Goya otrzymał Wieczny okop, który dostępny jest w ofercie Netflixa. Czy jest równie udany? To dzieło tria … Dowiedz się więcej

A co z drugą stroną? – recenzja filmu „Póki trwa wojna”

Pochodzący z Chile Alejandro Amenábar od początku tego stulecia jest prawdopodobnie najbardziej uznanym, po Almodóvarze, hiszpańskim reżyserem. Zasłynął wybitnymi horrorami Teza i Inni, a następnie z mniejszym lub większym szczęściem ruszał po różne gatunki, od melodramatu po kino kostiumowe. Twórca kojarzony dotąd raczej z eskapizmem, wobec brunatnienia świata postanowił wyrazić swój głos w debacie politycznej. … Dowiedz się więcej

Trzecia RP – recenzja filmu „Ojciec” – Wiosna Filmów 2020

Ojciec

Każdy ma swoje początki. Moim początkiem w Pełnej Sali była Sława w reżyserii duetu Kristina Grozeva i Petar Valchanov. Dlatego, kiedy tylko ogłoszono, że ich nowy film zostanie pokazany w ramach festiwalu Wiosna Filmów i następnie wprowadzony do kin przez dystrybutora Aurora Films od razu wyraziłem pragnienie recenzji. Czy warto było czekać na kolejny projekt … Dowiedz się więcej

Netflix po indyjsku – najlepsze kino z Indii na platformie

Lagaan

Jedną z najciekawszych i najpłodniejszych kinematografii świata jest ta indyjska. Czy to słynne Bollywood w hindi, czy też tworzone w innych językach Tollywood (telugu) lub Kollywood (po tamilsku). Do polskiej regularnej dystrybucji bardzo rzadko docierają filmy z tego kraju, ostatnim prawdopobnie była „Umrika” od Aurora Films w 2016 roku. Sytuację ratuje trochę akcja „Bollywood in … Dowiedz się więcej

Netflix po afrykańsku – najciekawsze nowe kino z Afryki dostępne na platformie

Wracamy do naszego cyklu podróży przez świat wspólnie z Netflixem. Tym razem mamy dla was coś specjalnego – Afrykę. Kino z Czarnego Lądu wciąż pozostaje nieodkryte przez wielu kinomanów, a kryje w sobie wiele dobra i fascynujących kontekstów. A w ofercie tego serwisu streamingowego są dziesiątki afrykańskich filmów. Oto subiektywny wybór najciekawszych. Na pierwszy ogień … Dowiedz się więcej

Netflix – najciekawsze filmowe premiery ostatnich dni

Pierwszy reformowany

W normalnych czasach co tydzień pochylaliśmy się nad kinowymi premierami, by powiedzieć Wam „Na Co Do Kina”. Teraz, kiedy przybytki naszej rozpusty pozostają zamknięte na cztery spusty, powracamy na chwilę do dawnego zwyczaju, przenosząc go oczywiście w formę streamingową, przejrzeliśmy dla Was nowości Netflixa. Tu niespodziewanym hitem, zbierając w kilka dni prawie osiem tysięcy ocen … Dowiedz się więcej

Netflix po polsku – najlepsze polskie filmy gatunkowe na platformie

Wczoraj na Netflixie niespodziewanie pojawił się slasher Bartosza Kowalskiego pt. „W lesie dziś nie zaśnie nikt”. Niebawem możecie się spodziewać naszej recenzji! A tymczasem postanowiliśmy skręcić trochę w podróży po światowym kinie po to, by przyjrzeć się polskiemu podwórku. Ale uwaga: tylko temu gatunkowemu. Jakim horrorom, kryminałom i thrillerom warto poświęcić czas? Na początek wypada … Dowiedz się więcej

Netflix po meksykańsku – najciekawsze nowe kino Meksyku na platformie

roma

Kontynuujemy naszą filmową wycieczkę po świecie. Tym razem przystanek Ameryka Północna! Gorący Meksyk, kraj społecznych nierówności, karteli narkotykowych, Tres Amigos i emigracji Buñuela. Netflix oferuje nam stamtąd ponad 40 pełnych metraży, ale które z nich są najbardziej godne uwagi? Na pierwszym miejscu nie moglibyśmy nie wymienić wspaniałej Romy Alfonso Cuaróna. Monumentalna a jednocześnie kameralna, oparta … Dowiedz się więcej

Netflix po nordycku – najciekawsze nowe kino krajów nordyckich na platformie

Do tej pory poświęcaliśmy każdy odcinek jakiemuś konkretnemu państwu, czasem jednak jeden kraj nie ma wystarczającej liczby jakościowych produkcji w ofercie Netflixa. Dlatego dzisiaj odwiedzimy kraje nordyckie jako całość i przyjrzymy się produkcjom z Danii, Finlandii, Szwecji, Norwegii i Islandii. Wielu z was może już nie pamiętać, kim jest Billie August. 71-letni Duńczyk należy jednak … Dowiedz się więcej

Netflix po argentyńsku – najciekawsze nowe kino argentyńskie na platformie

Nasza wędrówka po świecie prowadzi nas tym razem na południe, do rozległej Argentyny. To jeden z krajów o najciekawszym położeniu na świecie, znajdziemy tam zarówno zamieszkałe przez pingwiny lodowce Ziemi Ognistej, pustynie prowincji San Juan, czy szczyty Andów na zachodzie. Jest to także jedna z najprężniejszych kinematografii w regionie, co widać również w ofercie Netflixa. … Dowiedz się więcej

Netflix po koreańsku – najciekawsze nowe kino Korei Południowej na platformie

Tym razem wyruszamy na Daleki Wschód – na pierwszy ogień Korea Południowa. W tym momencie w ofercie serwisu Netflix znajduje się osiemnaście filmów z Półwyspu, w tym trzy znane z polskich kin. Najciekawszą z nowości bez dwóch zdań jest Illang: Wilcza brygada, pokazywana w 2018 roku w konkursie głównym festiwalu filmowego w San Sebastian. To … Dowiedz się więcej

Netflix po rumuńsku – najciekawsze nowe kino rumuńskie na platformie

4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni

W związku z kwarantanną powracamy do naszego nieregularnego cyklu przeglądania oferty serwisu Netflix pod kątem pozycji z różnych krajów. Codziennie przez najbliższe dni będziemy lądować w innym państwie i przyglądać się tamtejszej kinematografii. W niektórych przypadkach wydanie będzie rozdzielone na to z klasyką i nowościami. Zapraszamy do proponowania nam w komentarzach, jakie państwa mamy wziąć … Dowiedz się więcej

Bella Ciao – recenzja filmu „Zło nie istnieje” – Berlinale 2020

Zło nie istnieje

Noblista Kazuo Ishiguro miał swego czasu argumentować nieprzyznanie Złotej Palmy Czerwonemu Krzysztofa Kieślowskiego tym, że jest to film wykalkulowany pod nagrody i gusta festiwalowych Jury, który nie wnosi do kina nic świeżego. Właśnie w takich filmach specjalizował się do tej pory Irańczyk Mohammad Rasoulof. Czy There Is No Evil, które przyniosło mu Złotego Niedźwiedzia podczas … Dowiedz się więcej

Przestroga – recenzja filmu „Irradiés” – Berlinale 2020

Irradiés

Czołowy światowy dokumentalista, twórca legendarnego już „Brakującego zdjęcia” z 2013 roku Rithy Panh przez całe swoje życie zmaga się z traumą reżimu Czerwonych Khmerów i ludobójstwa, którego także jego najbliżsi padli ofiarą. W swoim najnowszym projekcie – „Irradiés” postanawia wyjść poza ramy Azji Południowo-Wschodniej i przedstawić uniwersalną historię o cierpieniu i okropności wojny. Czy mu … Dowiedz się więcej

Dawno temu w 2019 roku – recenzja filmu „Nigdy, rzadko, czasem, zawsze” – Berlinale 2020

Never Rarely Sometimes Always'

Eliza Hittman to jedno ze złotych dzieci festiwalu w Sundance. Tam zdobyła pierwsze laury, tamtejsze stypendium pozwoliło jej zrealizować pełnometrażowy debiut. Tam też jej wszystkie dotychczasowe filmy miały swoje światowe premiery. Przy okazji swojej trzeciej fabuły wypływa wreszcie na szersze wody – to wszystko dzięki zaproszeniu do konkursu głównego 70. Berlinale. Czy Never Rarely Sometimes … Dowiedz się więcej

Dziecko Hioba – recenzja filmu „Berlin Alexanderplatz” – Berlinale 2020

Berlin Alexanderplatz

Odkupienie. Wiara. Dobro. Zło. Kuszenie. Nadzieja. Tegoroczna edycja MFF w Berlinie odmienia te rzeczowniki przez wszystkie przypadki, bardziej filozoficznie w „Malmkrogu”, organicznie w „DAU. Natasha” czy mistycznie w „Todos os Mortos”. W ten nurt tematyczny wpisuje się także „Berlin Alexanderplatz”, jeden z najciekawszych i najważniejszych tytułów tegorocznego konkursu głównego. By pokazać, że na każdego człowieka … Dowiedz się więcej

Pacem in Terris – recenzja filmu „Słudzy” – Berlinale 2020

Słudzy

Relacje reżimu i Kościoła w czasach zimnej wojny są niełatwym oraz fascynującym tematem. Z jednej strony świątynie często stawały się opozycyjnymi centrami i oazami oporu, a kler był inwigilowany i prześladowany. Z drugiej jednak pewna współpraca często stawała się koniecznością, wszak każdy chce żyć i działać. Wszędzie są też czarne owce, które chętnie wykorzystają sytuację, … Dowiedz się więcej

Historie małżeńskie – recenzja filmu „Kobieta, która uciekła” – Berlinale 2020

The Woman Who Ran

Hong Sang-soo jest jednym z najbardziej płodnych i wiernych własnemu stylowi reżyserów w obiegu festiwalowym. Przez 24 lata od swojego debiutu zrealizował już dwadzieścia cztery filmy, w tym aż cztery miały festiwalowe premiery w 2017 roku – odpowiednio na festiwalach w Berlinie, Cannes (dwa) i San Sebastian. Po depresyjnym Hotelu nad rzeką na kolejny film … Dowiedz się więcej

Psychoanaliza for dummies – recenzja filmu „Siberia” – Berlinale 2020

Siberia

Abel Ferrara w dalekiej przeszłości dał nam naprawdę wspaniałe filmy – „Miasto strachu”, „Króla Nowego Jorku”, „Złego porucznika”. W XXI wieku jednak się pogubił, jego produkcje reprezentowały raczej niski poziom. Próbą powrotu do lepszych czasów było dla niego zacieśnienie współpracy z Willemem Dafoe i eksplorowanie bardziej osobistych tematów. Próby z „Pasolinim” i „Tommaso” poniosły jednak … Dowiedz się więcej

Młoda Brazylia – recenzja filmu „Wszyscy zmarli” – Berlinale 2020

Wszyscy zmarli

1899 to rok przemian, oczekiwań, marzeń, niepewności. Jak każdy przełom stuleci prowokował do zadawania sobie pytań fundamentalnych, fantazjowania o tym, co może jeszcze nastąpić. Takie właśnie myśli ma Isabel (Thaia Perez), głowa rodziny Soareses, niegdyś wielkich posiadaczy ziemskich, twórców kawowego imperium. Upadek rodziny Soaresów oraz kwestia rasizmu i podejście do niewolnictwa w kraju, który dopiero … Dowiedz się więcej

Świtezianka – recenzja filmu „Undine” – Berlinale 2020

Undine

Christian Petzold już jakiś czas temu umiłował sobie dekonstruowanie melodramatu jako swój kierunek artystyczny. Tym, co najbardziej przyciąga go do tego archetypicznego gatunku jest zapewne kwestia tożsamości. Bo co to znaczy kochać? Czy wiemy tak naprawdę kogo i dlaczego kochamy? Czy miłość jest uczuciem jednostkowym, czy może zostać przelana na kolejne osoby? W „Feniksie” Nelly … Dowiedz się więcej

Wieczność – recenzja filmu „Malmkrog” – Berlinale 2020

Malmkrog

Cristi Puiu nie ma wytchnienia dla swoich widzów. Po dekonstrukcji świadomości Rumunów poprzez przedstawienie wielogodzinnej stypy w Sieranevadzie teraz idzie o krok dalej. W prezentowanym w berlińskiej sekcji Encounters Malmkrogu porywa się na dyskusję o sensie człowieczeństwa, znaczeniu dobra i zła, religii czy koncepcji cywilizacji Zachodu. A to wszystko podczas trzyipółgodzinnej nieprzerwanej dyskusji po francusku, … Dowiedz się więcej

Śmiało kroczyć tam – recenzja filmu „Proxima”

Proxima

„Śmiało kroczyć tam, gdzie nie dotarł jeszcze żaden człowiek” głosi motto przyświecające bohaterom seriali „Star Trek”. W ich świecie cała Ziemia zjednoczyła się, odrzucając nacjonalizmy i wewnętrzne konflikty, co umożliwiło eksplorację bezkresu kosmosu. Chociaż Alice Winocour w swoim najnowszym filmie „Proxima” akcję osadza w bardzo niedalekiej przyszłości, to śmiało można powiedzieć, że hasło to towarzyszy … Dowiedz się więcej

Obiecajcie, że mnie nie zapomnicie – recenzja filmu „Judy”

Są postaci, które zapadają w zbiorowej popkulturowej pamięci, ich sława sięga dużo dalej niż ich życie i dużo dalej niż ich twórczość. Stają się symbolami, pomnikami. Jedną z takich postaci jest niewątpliwie Judy Garland, wieczna Dorotka, która nigdy nie uniosła ciężaru nałożonego na jej wąskie barki najpierw przez ambitnych rodziców, a następnie producentów MGM. O … Dowiedz się więcej

Oscary 2020 – przewidywania nominacji

Już w poniedziałek o 14:18 czasu polskiego rozpocznie się transmisja z ogłoszenia nominacji do 92 nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej. W tym roku nominacje te mogą być wyjątkowo ciekawe i zaskakujące ze względu na przyśpieszenie gali o prawie miesiąc, co gwałtownie zmieniło dynamikę kampanii znacznie skracając sezon. My typujemy duże porażki „Jokera”, „Dwóch papieży” i „Irlandczyka”, … Dowiedz się więcej

Stan sezonu nagród przed Złotymi Globami + przewidywania

Już dziś rozdanie Złotych Globów. Nagrody przyznawane od 76 lat przez Hollywoodzkie Stowarzysznie Prasy Zagranicznej (HFPA). Globy można szanować za to, że są wierne swoim gustom, albo pogardzać za marność tych gustów (m.in. miłość do Bohemian Rhapsody przed rokiem). Trzeba jednak przyznać, że w tym roku będą miały dużo większe znaczenie niż zazwyczaj. NASZE RECENZJE … Dowiedz się więcej

Pieśń o wojnie – recenzja filmu „1917”

1917

Z niezrozumiałych dla mnie powodów w popkulturze I wojna światowa zdecydowanie ustępuje popularnością swojej ćwierć stulecia młodszej potomkini. Jaskółką pewnej zmiany mogła być gra Battlefield I z 2016 roku pozwalająca przenieść się na pola bitew pod Gallipoli czy Verdun. W październiku do polskich kin wszedł też dokument I młodzi pozostaną o młodych Brytyjczykach walczących we … Dowiedz się więcej

I po La La Landzie – recenzja filmu „Historia małżeńska”

Historia małżeńska

Oscarowy wyścig trwa w najlepsze, kolejne gremia przyznają swoje nagrody i nominacje, a dystrybutorzy wydają miliony na kampanię. Netflix po zeszłorocznej walce o statuetkę dla meksykańskiej Romy w tym roku przygotował aż trzech silnych anglojęzycznych kandydatów. Czy któregoś z nich czeka ostateczna wiktoria? Najprawdopodobniejsza wydaje się ona dla Historii małżeńskiej, obyczajowego dramatu spod ręki drugiego … Dowiedz się więcej

We’ll never be royals – o filmie “Ślicznotki”

W napiętym sezonie festiwalowym na dalszy plan schodzą kinowe premiery. Przez to łatwo pominąć produkcje, które, chociażby przez protekcjonalny, sugerujący bezmyślne, przeciętne kino rozrywkowe tytuł, nie kuszą zbyt gorąco. Taki los w naszej redakcji spotkał „Ślicznotki”, które już niestety zakończyły swój dystrybucyjny bieg, ale, których niewątpliwie warto wypatrywać w ofercie serwisów vod. Minęło 11 lat … Dowiedz się więcej

Koguty z demobilu – recenzja filmu „Wielka poezja” – Sputnik

Wielka poezja

Paweł Łungin to jedna z największych żyjących legend rosyjskiego kina, człowiek, którego bez przesady możemy postawić w jednym rzędzie z takimi tuzami jak Andriej Zwiagincew, Andriej Konczałowski czy Aleksandr Sokurow. Teraz na światowe ekrany wszedł reżyserski debiut jego syna Aleksandra. Czy pierworodny poszedł w ślady ojca? Aleksander był na kino skazany od urodzenia, reżyserem był … Dowiedz się więcej

Gatunek? Film na ważny temat – recenzja filmu „Ci, którzy pozostali”

Wszyscy to znamy: raz na jakiś czas musi powstać film wyglądający trochę jak produkcja telewizyjna, który w przystępnej dla podstawówek formie przypomni, że Holocaust był zły, a komunizm jeszcze gorszy. Uwielbia je wasza babcia i wasza polonistka, idealnie pasują na double feature z „Czasem honoru” i podkład do świątecznego kotleta. Takim właśnie filmem jest tegoroczny … Dowiedz się więcej

Niech na całym świecie wojna – recenzja filmu „Krasue: zimne tchnienie”

Krasuje: zimne tchneinie

Kino to rozrywka, rozrywka, z której wyrosła sztuka, rozrywka, w której może się kryć bardzo wiele treści, która może inspirować się bardzo wieloma źródłami, ale wciąż rozrywka. Wspaniale, że powstają takie filmy jak „Krasue: zimne tchnienie”, które pozwalają nam sobie o tym przypomnieć. Filmy, zwłaszcza gatunkowe, niezwykle chętnie sięgają po legendy i ludowe podania. Postaci … Dowiedz się więcej