Agnieszka Pilacińska

Prawdziwe Girl Power – recenzja filmu „Ostatnia pieśń z Kabulu” – LET’S DOCS 2024

przez

Festiwal LET’S DOCS kolejny raz konfrontuje swoich młodych (i nie tylko) widzów z niełatwymi tematami, pozwalając im poznać historię rówieśników z zupełnie innej rzeczywistości społeczno-politycznej, budując jednocześnie wrażliwość na krzywdę drugiego człowieka, rozpalając miłość do sztuki i dając siłę do walki o swoje marzenia, nawet te wydawać by się mogło znajdujące się całkowicie poza zasięgiem. … Dowiedz się więcej

Krótkie mgnienia piękna – recenzja filmu „Ula”

przez

Czy można nakręcić film o Urszuli Dudziak, ikonie jazzu, bez słowa o jej najbardziej rozpoznawalnym mainstreamowo utworze Papaji? A jakże! Debiutująca reżysersko Agnieszka Iwańska punkty zwrotne na mapie życia artystki maluje analogowymi zapisami z jej życia, wychodząc poza ramy portretu jednostki i tworząc uniwersalny obraz wykluwania się kobiecej siły i niezależności. Zawadiacki uśmiech, roziskrzone oczy, … Dowiedz się więcej

Na zawsze Aniela – recenzja filmu „Kobieta z…”

przez

Polskie kino w dalszym ciągu poświęca queerowej społeczności za mało miejsca, a jeśli już to robi, rzadko kiedy wychodzi poza klisze. Ciągle też mamy problem z odcięciem się od portretowania nieheteronormatywności przez pryzmat inny niż homofobia, co trochę wynika z winy twórców, trochę z nieprzepracowanych (z wiadomych powodów) tematów i większej chęci oddania sprawiedliwości swoim … Dowiedz się więcej

L’Amour, l’amour, l’amour – recenzja filmu „Rosalie”

przez

W sekcji Un Certain Regard ubiegłorocznego festiwalu w Cannes Stéphanie Di Giusto zaprezentowała swój drugi film, Rosalie, emancypacyjny traktat o tożsamości, potrzebie miłości i transgresyjnej sile samoakceptacji. Pod płaszczem dziewiętnastowiecznego anturażu francuska reżyserka bezczelnie kpi z kanonów, dekonstruuje wzorce kobiecości i męskości tworząc dzieło uniwersalne, wpisujące się we współczesny przekaz ciałopozytywności. Francja, 1870 rok. Rosalie … Dowiedz się więcej

Niemy krzyk – recenzja filmu „Some Rain Must Fall” – Berlinale 2024

przez

Problemem wielu filmów z konkursów głównych niemal wszystkich najważniejszych festiwali jest zbyt częste unikanie podejmowania narracyjnego ryzyka. Bezpieczne wybory, sprawdzone przepisy czy formalne sztuczki rzadko kiedy zaś mają wspólną linię z prawdziwą sztuką. Niekiedy dużo ciekawsze okazują się sekcje poboczne, jak choćby berlińskie Encounters, które w tym roku Nagrodą Specjalną Jury wyróżniło pierwszy pełny metraż … Dowiedz się więcej

Pozycja matki – recenzja filmu „Synowie” – Berlinale 2024

przez

Winni, pełnometrażowy debiut Gustava Möllera, zapisał się na kartach kina gatunkowego jednym z ciekawszych plot twistów, którego nie spodziewał się chyba nikt. Po sześciu latach szwedzki reżyser zamienił Sundance na konkurs główny Berlinale, jednak jego nowe dzieło Synowie nie spotkało się z tak ciepłym przyjęciem jak poprzednie. Tym razem Möller odkrywa karty dość wcześnie, redukując … Dowiedz się więcej

Ten obcy – recenzja filmu „The Strangers’ Case” – Berlinale 2024

przez

W sekcji pokazów specjalnych tegorocznego Berlinale światową premierę miał The Strangers’ Case, pełnometrażowy debiut Brandta Andersena, do tej pory zajmującego się przede wszystkim produkcją filmową, chociażby takich tytułów jak Everest Baltasara Kormákura czy Milczenie Martina Scorsese. Film stolicę Niemiec opuścił z nagrodą Amnesty International wręczoną zapewne za prohumanistyczną wymowę dzieła na tle trawiącego Europę kryzysu … Dowiedz się więcej

Złe miłego początki – recenzja filmu „Czasem myślę o umieraniu”

przez

Jeśli jesteście zmęczeni oglądaniem ciągle tych samych historii ze scenariuszowych generatorów, przyprawiającymi o zawrót głowy narracyjnymi zapchajdziurami, emocjonalnymi szantażami, efekciarskimi sztuczkami i tęsknicie za prostymi, świeżymi opowieściami, w których odnajdziecie choćby okruszek życiowej prawdy, Czasem myślę o umieraniu Rachel Lambert może przynieść Wam autentyczne ukojenie. Znaczący element filmu stanowi przestrzeń biurowa: proza życia zamknięta w … Dowiedz się więcej

Mężczyzna z Wenus – recenzja filmu „Astronauta” – Berlinale 2024

przez

W sekcji pokazów specjalnych tegorocznego Berlinale znalazł się najnowszy film Johana Rencka, przez francuski magazyn CB News określonego najlepszym reżyserem reklam i wideoklipów na świecie. Jeśli zastanawiacie się, co poważni krytycy robili na seansie obrazu wyprodukowanego przez Netflixa w trakcie prestiżowego festiwalu, zamiast na przykład szukać kinofilskich perełek w pobocznych sekcjach, bez bicia odpowiem, że … Dowiedz się więcej

Rodzinne ustawienia – recenzja filmu „Sterben” – Berlinale 2024

przez

Po ponad dekadzie od swojego ostatniego filmu mający słabość do długich metraży Matthias Glasner na tegorocznym Berlinale zaprezentował swoje najnowsze dzieło – autoterapeutyczną opowieść o rodzinie pod wymownym tytułem Sterben, czyli umieranie. Nagrodzonej Srebrnym Niedźwiedziem za scenariusz historii, zarówno metrażem, jak i estetyką, zdecydowanie bliżej do serialowego formatu niż tytułu z konkursu głównego jednego z … Dowiedz się więcej

Miłość na sterydach – recenzja filmu „Love Lies Bleeding” – Berlinale 2024

przez

Saint Maud, pełnometrażowy debiut Rose Glass, był zapowiedzią świeżego, świadomego narracyjnych narzędzi talentu, idealnie wyważonego kina środka potrafiącego przemycić artystyczny niuans do mainstreamu. Nie dziwią zatem nadmierne oczekiwania w stosunku do jej najnowszego projektu, Love Lies Bleeding, podbite materiałami promocyjnymi pachnącymi homoerotyką, naprężonymi muskułami i rządzą zemsty, polanymi sosem z formalnych sztuczek. Na ile jednak … Dowiedz się więcej

P.S. I Hate You – recenzja filmu „Niebezpieczny kochanek”

przez

„Mężczyźni boją się, że kobiety będą się z nich śmiały. Kobiety boją się, że mężczyźni je zabiją” – cytatem autorstwa Margaret Atwood Susanna Fogel rozpoczyna swój najnowszy film Niebezpieczny kochanek, oparty na opowiadaniu amerykańskiej pisarki Kristen Roupenian. Tym samym zabiera nas w podróż po horrorze randkowania: podkręcanych cyfrowymi narzędziami oczekiwań, rzadko kiedy mających szansę na … Dowiedz się więcej

Audiatur et altera pars – recenzja filmu „Pokój nauczycielski” – Tydzień Filmu Niemieckiego 2024

przez

Pochopność oceny, jeden z grzechów głównych świata, tym razem na tapet wziął niemiecki reżyser Ilker Çatak. W swoim najnowszym filmie niczym Asghar Farhadi czy Cristian Mungiu dokonuje wiwisekcji polaryzującej sytuacji, diagnozując ją bez szukania winnych. Zagląda w źrenice oskarżonych i oskarżających, przypominając że każdy jest częścią systemu. Mająca polskie korzenie Carla Nowak (Leonie Benesch) od … Dowiedz się więcej

Nić widmo – recenzja filmu „La Chimera”

przez

Jeśli mogłabym zamieszkać w którychś z filmowych światów, wybrałabym te koronkowo konstruowane przez największą czarodziejkę współczesnego kina, Alice Rohrwacher, gdzie absurd waży tyle, co paradygmat, czucie jest warte więcej niż szkiełko i oko, normę wyznacza inność, a śmierć to jedynie fiszo-emadowa podróż, z ciemnych pokoi do ogrodów i ciepłych plaż, wysokich gór i palm. Rohrwacher … Dowiedz się więcej

Chłopak z ferajny – recenzja filmu „Pamfir” – Ukraina! Festiwal Filmowy

przez

Po licznych krótkodystansowych wojażach Dmytro Suchołytkyj-Sobczuk na 75. Festiwalu w Cannes zaprezentował w końcu światu swój fabularny debiut, Pamfira. Mający polską premierę w trakcie 7. edycji Festiwalu Filmowego Ukraina! obraz to elektryzująca oldschoolową, chropowatą dramaturgią witalna opowieść o fatum, układach, od których nie można się odciąć, dobrych chęciach brukujących piekło i miłości do rodziny wartej … Dowiedz się więcej

Dzień świra – recenzja filmu „Matka siedzi z tyłu”

przez

Podróż przez Islandię z wystrojonymi zwłokami matki na tylnym siedzeniu? Czemu nie? Nie takie absurdy kino, zwłaszcza nordyckie, znosiło. Szczególnie jeśli rodzicielka, mimo niskiej temperatury ciała, od czasu do czasu rzuci kąśliwą uwagą. Hilmar Oddsson zaprasza nas w niezwykłą wyprawę, nie tyle po pięknej wyspie i jej osobliwych mieszkańcach, ile po lekko zdeptanym męskim umyśle, … Dowiedz się więcej

Niebo gwiaździste nade mną – recenzja filmu „Przetrwanie”

przez

Choć filmowa kariera Rolfa de Heera, reżyser słynącego z kina konfrontującego, pełnego narracyjnej świeżości, uwodzącego niewygodą, liczy już niemal półwiecze, a on sam przekroczył próg siedemdziesięciu lat, nie stracił nic ze swojej nieprzewidywalności. Nie zaczął też – na szczęście – odcinać kuponów od sławy czy schlebiać gustom publiczności. Ciągle ma głowę pełną pomysłów, ciągle poszukuje … Dowiedz się więcej

Być albo nie być – recenzja filmu – „Dream Scenario”

przez

Norweski reżyser Kristoffer Borgli kuje żelazo póki gorące. Jego zaledwie drugi film, Dream Scenario, dostał kredyt zaufania od studia A24 i międzynarodową obsadę z Nicolasem Cage’em na czele. Obraz pokazywany przedpremierowo w Polsce na American Film Festival oraz w trakcie toruńskiego Camerimage próbuje być kąśliwą satyrą na nasza czasy, ale czy z tych prób cokolwiek … Dowiedz się więcej

Bo to zła kobieta była – recenzja filmu „Strange Darling” – Camerimage 2023

przez

Wbrew temu co powiedział kiedyś pewien polski polityk, mężczyznę można poznać nie tylko po tym jak kończy, ale również po tym, jak zaczyna. Pierwsze sceny Strange Darling startującego w Konkursie Debiutów Operatorskich podczas tegorocznego festiwalu Camerimage, zwiastują tym samym stylistykę całego obrazu: kampową, efekciarską i mylącą tropy – do seansu zaprasza nas wszakże plansza z … Dowiedz się więcej

Eat the Rich – recenzja filmu „Saltburn” – Camerimage 2023

przez

Obiecująca. Młoda. Kobieta., fabularny debiut Emerald Fennell, będący jednym z ciekawszych głosów zrodzonych przez ruch metoo, znalazł się w topkach rocznych niemal wszystkich krytyków i kinofilów. Wysmakowane kino zemsty, perfekcyjnie wyważone między przykuwającymi uwagę narracyjnymi fajerwerkami a dramaturgicznym ciężarem, Akademia doceniła Oscarem za scenariusz oryginalny. W swoim kolejnym filmie, Saltburn, brytyjska reżyserka znowu dokonuje wendety, … Dowiedz się więcej

No good deed goes unpunished – recenzja filmu „Une femme respectable” – Camerimage 2023

przez

Na porannym, niedzielnym seansie Une femme respectable Bernarda Émonda, mającym miejsce podczas festiwalu Camerimage, nie było tłumów. Trudno się dziwić – kameralnemu tytułowi zaszkodziła przede wszystkim odbywająca się w tym samym czasie w sali obok projekcja Ferrari Michaela Manna, na której gościem specjalnym był sam Adam Driver. Jako że obraz quebeckiego reżysera miał tylko jeden … Dowiedz się więcej

Mistrz i Felicia – recenzja filmu „Maestro” – Camerimage 2023

przez

W Konkursie Głównym tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji Bradley Cooper zaprezentował swój drugi film, Maestro, będący próbą sportretowania jednego z najwybitniejszych dyrygentów w dziejach, Leonarda Bernsteina. Nie bez przyczyny polska premiera obrazu odbyła się na festiwalu Camerimage w Toruniu – w końcu zdjęcia autorstwa Matthew Libatique’a stanowią najmocniejszą stronę tego tytułu. Czy oferuje on … Dowiedz się więcej

W domach z betonu nie ma wolnej miłości – recenzja filmu „Dobrzy nieznajomi” – Camerimage 2023

przez

Andrew Haigh, piewca kameralności, naturę relacji międzyludzkich traktujący delikatnie niczym skorupkę jajka, tym razem sięga po bardziej wyszukane narzędzia narracyjne. Poruszając się między jawą a snem, brudem rzeczywistości a majakami niezaleczonych traum generującymi wyobrażenia mające nakarmić głodną duszę i ciało, w swoim najnowszym dziele Dobrzy nieznajomi próbuje nadać kształt przyczynie samotności i zrozumieć lęk przed … Dowiedz się więcej

Jedenaste: Nie oceniaj – o „Przypadku” Krzysztofa Kieślowskiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez

Być może jesteście szczęściarzami dzierżącymi w kuferku osobistych anegdot tę o tym, jak pewien zbieg okoliczności znacznie zmienił Wasze życie. Jest coś znamiennego w przysłowiowym byciu we właściwym miejscu i czasie, co każe od czasu do czasu spojrzeć za siebie i zadać pytanie, czy to rzeczywiście był przypadek, czy przeznaczenie? Racjonalny ciąg przyczynowo-skutkowy sterowany naszymi … Dowiedz się więcej

Non, je ne regrette rien – recenzja filmu „Dogman”

przez

Non, je ne regrette rien śpiewa ustami Caleba Landry Jonesa Édith Piaf w najnowszym filmie Luca Bessona, mającym premierę w Konkursie Głównym na tegorocznym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Francuski reżyser zdaje się naprawdę niczego nie żałować: wiernym miłośnikom swojej twórczości funduje przepyszny powrót do ulubionych motywów. Choć nie porzuca gatunkowej żonglerki, zwalnia hamulec nadmiernego … Dowiedz się więcej

Ciężar pamięci – recenzja filmu „Tak powtórz nie” – WFF 2023

przez

W ostatnim czasie kino biograficzne coraz chętniej służy twórcom do kreślenia uniwersalnych historii bądź o ludzkiej naturze, bądź o jednostce uwikłanej w systemowe sieci. Prym wiedzie tu bezkonkurencyjny Pablo Larraín ze swoimi Jackie (2016), Spencer (2021) czy Hrabią (2023), ale od tradycyjnego, poprawnego ujęcia życiorysów odeszły także Marie Kreutzer (W gorsecie) czy Sofia Coppola (Priscilla). … Dowiedz się więcej

Śmiech, sposób na zaczarowanie traumy – recenzja filmu „Asog”– WFF 2023

przez

W sekcji Wolny Duch tegorocznej edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego pojawił się prawdziwy wolny duch, dzieło nieskrępowane absolutnie niczym, czyli Asog, drugi fabularny obraz kanadyjskiego twórcy o filipińsko-chińsko-irlandzkich korzeniach, Seána‌ Devlina. To film, który powinni zobaczyć przede wszystkim wszyscy polscy twórcy, od dekad umęczeni ciężarem narodowych traum, ubierający bez ustanku swoich bohaterów w cierpiętnicze, pełne pretensji … Dowiedz się więcej

Horror odmienności – recenzja filmu „Wilkołak” – WFF 2023

przez

Wilkołak, jedna z pozycji Konkursu Międzynarodowego 39. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego to zaledwie drugi obraz hiszpańskiego reżysera, Paua Calpe, do tej pory zajmującego się głównie produkcją filmową. Oparty na motywach powieści Ginésa Sáncheza Lobisón z 2012 temat coming-of-age ubiera w szaty ludowej opowieści o hybrydzie człowieka i wilka, bezbronnego wobec fatum, skazanego na samotność i … Dowiedz się więcej

Historia przemocy – recenzja filmu „Osadnicy” – WFF 2023

przez

Laureatem konkursu Crème de la crème 39. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego okazał się debiut fabularny Felipe’a Gálveza Osadnicy, zdobywca nagrody FIPRESCI sekcji Un Certain Regard na tegorocznym festiwalu w Cannes i oficjalny kandydat Chile do Oscara w kategorii filmu międzynarodowego. Stawiający pierwsze pełnometrażowe reżyserskie kroki twórca do tej pory mający pokaźne portfolio montażysty i na … Dowiedz się więcej

The Sound of Silence – recenzja filmu „Cała ta cisza” – WFF 2023

przez

Konkurs 1-2 Warszawskiego Festiwalu Filmowego to jedna z jego najciekawszych sekcji. Poświęcony stawiającym pierwsze (i drugie) kroki w branży twórcom, umożliwił start takim nazwiskom, jak Drazen Kuljanin (Jak powstrzymać ślub, 2014) czy Milad Alami (Uwodziciel, 2017). W tegorocznej edycji uwagę przyciąga Diego del Rio, uznany meksykański reżyser teatralny, debiutujący na polu X muzy filmem Cała … Dowiedz się więcej

Zew natury – recenzja filmu „Królestwo zwierząt” – WFF 2023

przez

Królestwo zwierząt, najnowszy obraz Thomasa Cailley’a wyświetlany w konkursie Crème de la crème 39. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego, to na pierwszy rzut oka film, który ze względu na swój rozrywkowy potencjał dużo lepiej odnalazłby się w regularnej dystrybucji bądź na platformie streamingowej (najpewniej z czerwonym logo) niż na artystycznym festiwalu (choć jak wiemy WFF nie … Dowiedz się więcej

All That Jazz – recenzja filmu „Na zawsze Melomani”

przez

Czy może być lepszy sposób na spędzenie wieczoru niż kino albo koncert jazzowy? A może film o muzyce wolności, a zaraz po nim kameralny, wypełniony zaimprowizowanymi dźwiękami bar? Jest ku temu okazja, bowiem na wielki ekran właśnie trafia nowy dokument Rafała Mierzejewskiego Na zawsze Melomani, portretujący pionierską, polską grupę jazzową z lat 50. Po kartach … Dowiedz się więcej

Last Living Souls – recenzja filmu „Joyland”

przez

Wbrew optymistycznemu tytułowi w pierwszym filmie Saima Sadiqa nie znajdziemy zbyt wiele radości. Joyland to pesymistyczne studium pragnień i nadziei tonących w patriarchalnej zgniliźnie Pakistanu. Mający polską premierę w Konkursie Debiutów Reżyserskich na festiwalu Camerimage, a światową w sekcji Un Certain Regard w Cannes, w swojej ojczyźnie, z racji transpłciowej bohaterki, początkowo wpisany był na … Dowiedz się więcej

Don’t You (Forget About Me) – recenzja serialu „Sex Education”

przez

21 września 2023 roku dla miłośników brytyjskiego serialu Sex Education był z pewnością dniem budzącym sprzeczne uczucia. Euforii z powodu premiery czwartego sezonu towarzyszył w jakiejś mierze smutek związany z niedawnym ogłoszeniem końca produkcji tytułu. Czy zamiast płakać, powinniśmy podziękować twórcom za uratowanie nas przed kolejnym tasiemcem odcinającym kupony od własnej sławy? Bez względu na … Dowiedz się więcej

„Tematów na filmy trzeba szukać w środku gazet, nie na pierwszych stronach.” – wywiad z Olgą Chajdas, reżyserką filmu „Imago”.

przez

Agnieszka Pilacińska: Przede wszystkim chciałam pogratulować Ci znakomitego filmu. Po premierze na festiwalu Nowe Horyzonty rozmawialiśmy w kuluarach o tym, że Imago nie wygląda jak polskie kino.  Olga Chajdas: To zawsze jest bardzo miłe, a jednocześnie smutne w kontekście polskiego kina.   Dla mnie osobiście polega to przede wszystkim na tym, że odcięłaś się od obecnej … Dowiedz się więcej

Osiem gniewnych kobiet – recenzja filmu „Women Talking”

przez

Najnowszemu filmowi Sary Polley, Women Talking, nie było dane w Polsce znaleźć kinowego dystrybutora. Po premierze na festiwalu Camerimage tytuł „od razu” (czyli rok po światowym starcie) trafił na platformę streamingową – cicho, bez rozgłosu, niemal tylnymi drzwiami. Dziwią niezmiernie takie decyzje, szczególnie w obliczu nominacji do Oscara w kategorii najlepszy film oraz zdobytej statuetki … Dowiedz się więcej

Ojciec marnotrawny – recenzja filmu „Georgie ma się dobrze”

przez

Brytyjka Charlotte Regan za kamerą pierwszy raz stanęła mając zaledwie 15 lat. Od tamtej pory nakręciła ponad 200 niskobudżetowych wideoklipów dla artystów lokalnej sceny muzycznej i 15 krótkich metraży, w tym debiutancki Standby (2016) nominowany do nagrody BAFTA. Jej pierwszy pełnometrażowy film, Georgie ma się dobrze, wyświetlany w trakcie tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty, formalnie … Dowiedz się więcej

Dzikość serca – recenzja filmu „Imago” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Dla amerykańskiej fotografki Nan Goldin, bohaterki filmu Całe to piękno i krew Laury Poitras, różnica między opowieścią a prawdziwym wspomnieniem manifestuje się w atrybutach autentyczności tego drugiego: zapachu, brudzie i nieprzewidywalności. Tkanka doświadczenia wyznacza granice emocjonalnej niepodrabialności materii, stając się jednocześnie swoistym narracyjnym kompasem. Olga Chajdas i Lena Góra w Imago wykorzystują ją, żeby z … Dowiedz się więcej

Wyścig szczurów – recenzja filmu „Sklep” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Filmy, które dźwigają na sobie najbardziej palące problemy współczesnego świata, często grzęzną w dosłowności, skupiając się na oddaniu sprawiedliwości, nie zaś na artystycznym języku czy eksperymentach narracyjnych. Choć Ami-Ro Sköld w swoim najnowszym obrazie próbuje przełamać ciężar opowieści animacją kukiełkową, to w ogólnym rozrachunku jej dzieło grzęźnie na mieliźnie kina społecznego. Ci, którzy mieli wątpliwą … Dowiedz się więcej

Zniknięcie Romea i Julii – recenzja filmu „100 sezonów” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Giovanni Bucchieri, człowiek orkiestra, interdyscyplinarny szwedzki artysta, w swoim pełnometrażowym debiucie 100 sezonów, mającym światową premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie, a polską w sekcji Odkrycia na Nowych Horyzontach, sięga do własnych, zatopionych na taśmach VHS wspomnień rozdrapując mityczny stracony czas. Miesza gatunki i porządek dat, realizm przeplata z poetyką fantazmatu, dekonstruując piętno pierwszego … Dowiedz się więcej

On, ona i on – recenzja filmu „Przejścia” – Nowe Horyzonty 2023

przez

W programie tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty znalazło się kilka pozycji przyglądających się dynamice miłosnego trójkąta. Nuri Bilge Ceylan we Wśród wyschniętych traw wykorzystał go do podkreślenia narcystycznej natury swojego bohatera. Celine Song w Poprzednim życiu uszyła nad wyraz poważny, banalny melodramat o tym, że nic dwa razy się nie zdarza. Zaś Ira Sachs w … Dowiedz się więcej

Jules pragnie zemsty – recenzja filmu „Femme” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Jednym z najcieplej przyjętych filmów 20. edycji festiwalu Nowe Horyzonty okazał się debiut reżyserski Sama H. Freemana i Ng Choon Pinga, Femme. Mający swoją światową premierę podczas tegorocznego Berlinale stanowi rozwinięcie ich shorta pod tym samym tytułem z 2021 roku, nagrodzonego statuetką BAFTA w kategorii krótkiego metrażu. Jules (Nathan Stewart-Jarrett) jest jedną z najsłynniejszych drag … Dowiedz się więcej

Emocje ciała – recenzja filmu „Powoli” – Nowe Horyzonty 2023

przez

W sekcji Odkrycia tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty znalazł się drugi film fabularny Mariji Kavtaradze, Powoli. Litewska reżyserka przygląda się na pierwszy rzut oka niemożliwej relacji wody z ogniem: ludziom o skrajnie różnych potrzebach seksualnych, próbując znaleźć odpowiedź na pytanie czy miłość rzeczywiście wszystko wybaczy? Jest ziarno prawdy w instagramowych heheszkach o czasach, w których … Dowiedz się więcej

The Final Countdown – recenzja film „Oppenheimer”

przez

21 lipca 2023 roku prawdopodobnie przejdzie do historii kinowej dystrybucji. Premiera dwóch największych, a jednocześnie skrajnie różnych estetycznie hitów sezonu przyniosła dość nieoczekiwany boom na podwójne seanse, pociesznie nazwane Barbieheimer. Mimo dominującego na mieście różu i trendów, które nie śniły się największym marketingowcom, miłośnicy Christophera Nolana nie zastanawiali się, który film wybrać jako pierwszy (a … Dowiedz się więcej

Silent love – recenzja filmu „Cicha dziewczyna” – Nowe Horyzonty 2023

przez

Co łączy pełnometrażowy debiut dokumentalny Marka Kozakiewicza, Silent love, z pierwszą fabułą irlandzkiego reżysera, Colma Bairéada? Z pewnością rok produkcji, ale przede wszystkim to, że obydwaj twórcy, używając innych formatów, przyglądają się strukturze rodziny, dociekając jej sedna. Cicha dziewczyna, będąca adaptacją opowiadania Foster autorstwa Claire Keegan z 2010 roku, to subtelna opowieść coming of age, … Dowiedz się więcej

Make love, not hate – recenzja filmu „Jesteśmy idealni”

przez

Marek Kozakiewicz za punkt wyjścia swojego najnowszego filmu, Jesteśmy idealni, zrealizowanego dla platformy Netflix, wybrał casting do fabularnej produkcji Fanfik w reżyserii Marty Karwowskiej, do której swoje zgłoszenia wysłało aż 300 młodych osób niebinarnych i trans, a następnie 30 z nich zostało zaproszonych na przesłuchania. Na odtwórcę głównej roli finalnie wybrano Alina Szewczyka. Obiektyw kamery … Dowiedz się więcej

Poza systemem – recenzja filmu „Elfriede Jelinek – język wyzwolenia” – Millennium Docs Against Gravity

przez

W sekcji Siła słowa 20. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity znalazł się pełnometrażowy debiut Claudii Müller, portretujący jedną z najwybitniejszych współczesnych pisarek, laureatkę Literackiej Nagrody Nobla, Elfriede Jelinek. Niemiecka reżyserka przygląda się jednostce wypchniętej poza system, nieustannie podważającej zasadność społecznych konstruktów i dążącej do obudzenia w odbiorcy świadomości prowadzącej do wolności. Trajektorię opowieści Müller … Dowiedz się więcej

Ocalić ocalonych – recenzja filmu „Dziki” – Millennium Docs Against Gravity

przez

Czy żeby mówić o przetrwaniu, samemu trzeba być ocalałym? Czy można uciec od swojej przeszłości, zwłaszcza kiedy większość wspomnień z dzieciństwa wypełnia wędrówka po obozach koncentracyjnych, głód, samotność i ciągły strach o życie? Jak przekuć traumę na twórcze credo? Francuska reżyserka, Tessa Louise-Salomé, w swoim najnowszym filmie przygląda się Jackowi Garfeinowi i jego życiowej wędrówce … Dowiedz się więcej

Ciało na sprzedaż – recenzja filmu „Części intymne” – Millennium Docs Against Gravity

przez

Ruch metoo uruchomił nie tylko odwagę od mówienia o ciemnej stronie przemysłu filmowego (i artystycznego w ogóle), przynosząc takie fabularne tytuły, jak Asystentka (2019) Kitty Green, Gorący temat (2019) Jaya Roacha, Obiecująca. Młoda. Kobieta. (2020) Emerald Fennell, Jednym głosem (2022) Marii Schrader, Tár (2022) Todda Fielda czy Woman Talking (2022) Sary Polley. Skłonił także do … Dowiedz się więcej

Całe to piękno i krew – recenzja filmu „Siostrzeństwo świętej sauny” – Millennium Docs Against Gravity

przez

Estońska reżyserka Anna Hints w swoim pełnometrażowym debiucie, Siostrzeństwo świętej sauny, zabiera nas w niezwykłą podróż w głąb kobiecej odwagi i siły, wyrosłej na kompleksach uformowanych przez rodzinę i patriarchalne społeczeństwo oraz doświadczeniach, które mogą wydać się niemal każdej z nas dotkliwie znajome. Niczym Rayhana Obermeyer w Nadal kryję się z paleniem (2016) wykorzystuje zamkniętą, … Dowiedz się więcej

Bóg, honor, tęcza – recenzja film „Prawy chłopak” – Millennium Docs Against Gravity

przez

Prawy chłopak, pełnometrażowy debiut Hanny Nobis, samym festiwalowym opisem tyleż elektryzuje, co odstrasza. Z jednej strony niesie obietnicę wiwisekcji postaci z prawicowego środowiska, z drugiej – oglądanie ludzi zanurzonych w religijnym radykalizmie wydaje się być najgorszą formą spędzenia wolnego czasu. Reżyserka nie zatrzymuje się jednak na kontrowersyjnych hasłach, dając widzom narracyjną piniatę, z której wysypują … Dowiedz się więcej

Ferwor – recenzja film „Apolonia, Apolonia” – Millennium Docs Against Gravity

przez

Apolonia, Apolonia jest bez wątpienia jednym z najgorętszych tytułów konkursu głównego jubileuszowej, 20. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Życiorys głównej bohaterki reżyserka Lea Glob wykorzystuje do opowiedzenia historii w jakiejś mierze uniwersalnej: o miejscu kobiet w sztuce, przekłuwaniu patriarchalnego balona, wolności, wstydzie, relacjach, stracie i przemijaniu. Glob i jej kamera przyglądały się Apolonii Sokół … Dowiedz się więcej

Klatka – recenzja filmu „Rój”

przez

Pełnometrażowy debiut Bartka Bali, Rój, stanowi ewenement w kwestii finansowania polskich produkcji filmowych, został bowiem zrealizowany całkowicie ze środków prywatnych inwestorów. Jednak nie tylko to stanowi o jego wyjątkowości. Reżyser, będący także współautorem scenariusza, odcina się zarówno od popularnego w Polsce kina społecznego, jak i tandetnych komedii na rzecz operowania metaforą i kreślenia własnego mikrokosmosu … Dowiedz się więcej

Wywiad z Bartkiem Balą, reżyserem filmu „RÓJ”

przez

11 maja na stronie filmroj.pl premierę będzie miał RÓJ, debiut reżyserski Bartka Bali z Romą Gąsiorowską i Erykiem Lubosem w rolach głównych. O twórczych inspiracjach, ograniczeniach, wyważaniu drzwi finansowania filmów w Polsce, wolności oraz sztuce samej w sobie z reżyserem rozmawiała nasza redaktorka, Agnieszka Pilacińska. Agnieszka Pilacińska: Już za chwilę odbędzie się premiera Twojego pełnometrażowego … Dowiedz się więcej

Nieznośna lekkość bytu – recenzja filmu „Roving Woman”

przez

Choć Roving Woman, fabularny debiut Michała Chmielewskiego, miał premierę na festiwalu Tribeca w Nowym Jorku, fakturą i rytmem narracji leży zdecydowanie bliżej selekcji Sundance. Niespieszne tempo idealnie wpisuje się w paradoks łączący lekkość z ciężarem, błahość z czymś znamiennym, wszechobecnym i diagnostycznym. Oparty na tekście współtworzonym z Leną Górą, coraz jaśniej świecącą gwiazdą, wymyka się … Dowiedz się więcej

Schyłek dnia – recenzja filmu „Armagedon”

przez

James Gray definitywnie powrócił na ziemię po karkołomnej próbie stworzenia monumentalnego, kosmicznego traktatu filozoficznego, z której wyszedł bardziej poturbowany, niż by zapewne chciał. Doczesność – i pochylenie głowy – wyszły mu jednak na dobre. Autobiograficznej mozaice sięgającej do lat dzieciństwa, łączącej intymność niuansów dorastania z dynamiką rodzinnego i społecznego tła, nadał unikalnego kształtu. Choć tytuł … Dowiedz się więcej

Wielka wolność – recenzja filmu „Eismayer” – LGBT+ FF

przez

„Dzik jest dziki, dzik jest zły, dzik ma bardzo ostre kły” – chciałoby się zaśpiewać, patrząc na głównego bohatera filmu zamykającego 14. edycję LGBT+ Film Festival of Poland. Eismayer, fabularny debiut Davida Wagnera, opowiada opartą na faktach historię wojskowego tyrana łamiącego młode charaktery. Nie ma jednak przecież takiej kosy, która nie trafiłaby na kamień. Oficer … Dowiedz się więcej

Grzech istnienia – recenzja filmu „Osiem gór”

przez

Czy istnieje konstrukt lepiej obrazujący kruchość ludzkiego życia niż monumentalny bezmiar górskich wierzchołków? Felix Van Groeningen wraz ze swoją partnerką Charlotte Vandermeersch, obierając za kompas powieść Osiem gór autorstwa Paolo Cognettiego zabierają nas w podróż po włoskich Alpach, przyglądając się człowiekowi w jego zmaganiach ze światem, przynależnością, ale przede wszystkim z samym sobą. „Poszukiwanie sensu … Dowiedz się więcej

Remember me as a good thing – recenzja filmu „Chrissy Judy” – LGBT+ FF

przez

Todd Flaherty to prawdziwy człowiek orkiestra. Film Chrissy Judy nie tylko napisał, wyreżyserował i zmontował, ale również zagrał główną rolę, a wszystko to w ramach pełnometrażowego debiutu. Imponujące, tym bardziej że jego dziewiczym, narracyjnym krokom udało się wybrzmieć zaskakującą świeżością i lekkością, nadającym z pozoru prostej historii ciekawego wymiaru. Judy (Todd Flaherty) i Chrissy (Wyatt … Dowiedz się więcej

14. LGBT+ FILM FESTIVAL POLAND – relacja

przez

Tegoroczna, 14. edycja LGBT+ Film Festival obfituje w tytuły kina niezależnego, dokumenty, krótkie metraże, ale także klasykę. W kwietniu odbędzie się on w Warszawie i sześciu innych miastach, w maju zawita do Bydgoszczy, a w czerwcu do Szczecina. Od 8 do 22 maja wybrane filmy z programu będą dostępne na Outfilm.pl. Zapraszamy do naszej relacji … Dowiedz się więcej

Między słowami – recenzja filmu „Silent love” – LGBT+ FF

przez

Twórcy filmowi, portretując rodzinę, wykorzystują jej strukturę głównie do wyjaśnienia różnych, zazwyczaj negatywnych zachowań. W polskim kinie, przeważnie komediowym, przystrojona w cyrkowe żarty, ma oddawać charakter przysłowiowego zdjęcia – dwuwymiarowej, fasadowej płaszczyzny uzurpującej harmonię. Marek Kozakiewicz w swoim debiutanckim obrazie odcina się od wszelkich sztucznych reprezentacji, szukając pierwiastka namacalnej prawdy, warstwa po warstwie odsłaniając naturę … Dowiedz się więcej

Mieć ciastko i zjeść ciastko – recenzja filmu „Three Nights a Week” – LGBT+ FF

przez

Stara prawda głosi, że żeby film wybrzmiał autentycznością, twórca musi wiedzieć, o czym mówi – nie chodzi o przelewanie swojego życia 1:1, ale znajomość emocji, którą widz „kupi”. Któż zatem mógłby opowiedzieć o dragu lepiej niż Florent Gouëlou, francuski reżyser, który „po godzinach” nakłada makijaż, perukę, szpilki i błyszczące kreacje, zamieniając się w Javel Habibi … Dowiedz się więcej

Wolność – recenzja filmu „Uýra: The Rising Forest” – LGBT+ FF

przez

Dokumentalny, pełnometrażowy debiut brazylijskiej reżyserki Juliany Curi przeplata pojęcia tożsamości etnicznej i orientacji seksualnej, szukając w nich przestrzeni dla wyklucia się osobistej wolności. Skąpaną w dzikiej zieleni Amazonii podróż do wnętrza siebie autorka osadza na tle systemu politycznego, konfrontując odżywczość duchowości i natury z dekonstrukcyjnym charakterem pieniądza i władzy. Już początkowe kadry Uýra: The Rising … Dowiedz się więcej

Okno na podwórze – recenzja filmu „Watcher”

przez

Dobre, a przy tym niebanalne, świeże kino gatunkowe jest na wagę złota. Dlatego pełnowymiarowy debiut Chloe Okuno (wcześniej autorki krótkich metraży i pracy zbiorowej V/H/S/94) jawi się jako jeden z ciekawszych thrillerów ostatnich lat. Choć amerykańska reżyserka za oś fabuły obiera motyw znany z kultowego Okna na podwórze (1954) Alfreda Hitchcocka, nadaje opowiadanej historii autorskiego … Dowiedz się więcej

Niemy krzyk – recenzja filmu „Niebieska linia”

przez

Powiedzieć, że twórczość Ursuli Meier, szwajcarskiej scenarzystki i reżyserki, jest w Polsce mało dostępna, to nie powiedzieć nic. Dlatego dotarcie jej najnowszego tytułu do dystrybucji kinowej mocno cieszy, choć przyglądanie się Niebieskiej linii w oderwaniu od dotychczasowego dorobku artystki generuje sporą dawkę niedosytu. Film otwiera scena, którą zapewne większość twórców (przynajmniej amerykańskich) umieściłaby w końcówce … Dowiedz się więcej

Just Do It. – recenzja filmu „Air”

przez

Ben Affleck wraca do roli filmowego demiurga, żeby nakarmić nas kolejnym powidokiem amerykańskiego snu – historią o kulisach podpisania jednego z najważniejszych kontraktów w historii marketingu sportowego. Współpraca między firmą Nike a wówczas nastoletnim Michaelem Jordanem to nie tylko milionowe zyski dla obydwu stron, ale przede wszystkim buty, które stały się najbardziej pożądanymi w dziejach … Dowiedz się więcej

Dying – recenzja filmu „Living”

przez

Kazuo Ishiguro, autor powieści Okruchy dnia i Nie opuszczaj mnie, podobno od lat marzył o zrealizowaniu remake’u Piętna śmierci (1952) Akiry Kurosawy z Billem Nighym w roli głównej. Kiedy pewnego razu zdarzyło mu się dzielić z aktorem taksówkę, nie omieszkał opowiedzieć o swoim pomyśle, przyjętym na tyle entuzjastycznie, że zakończonym realizacyjnym sukcesem. Za reżyserskim sterem … Dowiedz się więcej

Nie ufaj nikomu – recenzja filmu „Missing”

przez

Nicholas D. Johnson i Will Merrick, montażyści głośnego Searching (2018) Aneesha Chaganty, tym razem objęli pierwsze pełnometrażowe reżyserskie stery, na poziomie formy wykorzystując znajomą im już technikę screenlife, na poziomie treści zaś również operując motywem zaginięcia członka rodziny oraz pełnych napięcia poszukiwań w wykonaniu zdeterminowanej jednostki. Czy ich film miałby szansę na jakikolwiek sukces, gdyby … Dowiedz się więcej

Patriarchat nasz powszedni – recenzja filmu „Brainwashed: seks, kamera, władza”

przez

Nina Menkes, niezależna amerykańska reżyserka w swojej twórczości oddająca głos kobietom, wzięła pod lupę wizualny język kina, żeby sprawdzić, na ile powiela on nieuświadomione wzorce patriarchalnego społeczeństwa. W dokumencie Brainwashed: seks, kamera, władza przygląda się produkcjom komercyjnym i artystycznym, wskazując toksyczne elementy hołubione przez dekady zarówno przez przemysł filmowy, jak i widzów. Dla filmoznawców i … Dowiedz się więcej

Czystość – recenzja filmu „Elaha” – Berlinale 2023

przez

Fabularny debiut Mileny Aboyan idealnie wpisuje się w sekcję Perspektive Deutsches Kino Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie. Opowieść o rodzącej się odwadze i samoświadomości niemiecka reżyserka osadziła na tle konserwatywnej kurdyjskiej społeczności zamieszkującej Niemcy, zmuszając tytułową bohaterkę do pierwszej w jej życiu konfrontacji z pojęciem wolności. W jednym z odcinków kultowego serialu Seks w wielkim … Dowiedz się więcej

Ojciec – recenzja filmu „Syn”

przez

Zacznę wyświechtanym stwierdzeniem, które znalazło się zapewne w każdej recenzji Syna: mianowicie jak bardzo po udanym Ojcu czekaliśmy na kolejny film Floriana Zellera. Wielkie nadzieje mają jednak to do siebie, że bardzo szybko mogą zamienić się w chichot losu: be careful what you wish for. Pierwsze doniesienia z Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji nie napawały … Dowiedz się więcej

Chory na siebie – recenzja filmu „I Love My Dad”

przez

James Morosini, amerykański aktor, autor krótkich metraży i produkcji telewizyjnych, na swój pełnometrażowy debiut wybrał – jak to często w przypadku pierwszych kroków bywa – historię opartą na własnych doświadczeniach. Film mający polską premierę na ubiegłorocznym American Film Festival stanowi swoistą autoterapię wobec sytuacji zgotowanej przez rodzica. Czy humor jednak wystarczy do zaleczenia traumy? Wyobraźcie … Dowiedz się więcej

Persian noir – recenzja filmu „Holy Spider”

przez

Irański reżyser Ali Abbasi, po świeżej i odważnej Granicy (2018), kontynuuje gatunkowe wycieczki. Elementy thrillera i kryminału wykorzystuje do sportretowania grzechów społeczeństwa oraz jednostki. Kolejny raz okazuje się też sojusznikiem kobiet, tym razem w bardzo realistycznej, pozbawionej metafor opowieści, która na festiwalu w Cannes przyniosła nagrodę dla najlepszej aktorki Zarze Amir-Ebrahimi. Akcja filmu rozgrywa się … Dowiedz się więcej

Między światłem a cieniem – recenzja filmu „Imperium światła”

przez

List miłosny do kina to motyw dla twórców tyleż oczywisty, co ryzykowny ze względu na możliwość popadnięcia w banał lub przesadę, szczególnie jeśli ociera się mocno o wątki autobiograficzne. Sam Mendes, w swoim pierwszym w pełni samodzielnym tekście, popełnionym pod wpływem obaw o przyszłość kina w czasie zarazy, zamknięty, jak my wszyscy, w czterech ścianach … Dowiedz się więcej

Eviva l’arte? – recenzja filmu „Inside” – Berlinale 2023

przez

W sekcji Panorama tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie znalazł się debiut fabularny greckiego reżysera, Vasilisa Katsoupisa. Projekt, którego najjaśniejszą gwiazdą jest Willem Dafoe, wykorzystuje motyw robinsonowskiej izolacji i walki o przetrwanie do eksploracji tematu użyteczności sztuki, natury posiadania oraz różnic klasowych. Czy kino podszyte elementami thrillera, w tym przypadku na własne życzenie ograniczone przestrzennie, … Dowiedz się więcej

Błądzić, upadać, triumfować – recenzja filmu „Art College 1994” – Berlinale 2023

przez

W konkursie głównym tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie znalazły się aż dwa filmy animowane. Pierwszym jest Suzume, opowieść japońskiego scenarzysty i reżysera, Makoto Shinkai, wykorzystująca elementy kina przygodowego do konfrontacji z traumą. Drugi to manifest Art College 1994, zrealizowany przez chińskiego twórcę Liu Jiana, którego wcześniejsze dzieło z 2017 roku, Miłego dnia, również walczyło … Dowiedz się więcej

Panta rhei – recenzja filmu „Poprzednie życie” – Berlinale 2023

przez
Poprzednie życie

Dynamika miłosnego trójkąta to temat ciągle iskrzący twórców: od klasycznego Julesa i Jima (1962) François Truffauta, przez współczesne komedie romantyczne pokroju Dziennika Bridget Jones (2001) Sharon Maguire, po nieoczywiste thrillery jak Płomienie (2018) Lee Chang-donga czy wariacje z rozdwojeniem jaźni od Davida Finchera w Podziemnym kręgu (1999). Debiutująca pełnym metrażem Celine Song swój romans z … Dowiedz się więcej

Umierasz, kiedy kochasz – recenzja filmu „Czerwone niebo” – Berlinale 2023

przez
Czerwone niebo

Christian Petzold, niemiecki twórca wielokrotnie nagradzany m.in. w Salonikach czy San Sebastian, w konkursie głównym tegorocznego festiwalu Berlinale zaprezentował swoje najnowsze dzieło, Roter Himmel, które przyniosło mu Grand Prix Jury, czyli nagrodę Srebrnego Niedźwiedzia. Opowieść o dojrzewaniu do miłości, kryzysie twórczym i roszczeniowym ego zawężającym odbiór rzeczywistości pozostawia nieco niedosytu, w jakiejś mierze zrekompensowanego jednak … Dowiedz się więcej

Coming of age – recenzja filmu „20 000 gatunków pszczół” – Berlinale 2023

przez

20.000 especies de abejas, fabularny debiut baskijskiej reżyserki, Estibaliz Urresoli Solaguren, walczący o Złotego Niedźwiedzia w konkursie głównym tegorocznego Berlinale, jest tytułem idealnie wpisującym się w konwencję niemieckiego festiwalu, lubiącego się w kinie społecznym, stojącym na straży wyższych wartości. Czy opowieść o kształtowaniu się tożsamości płciowej, manifestowaniu swojej odrębności i trudnej drodze do wolności, skąpana … Dowiedz się więcej

She’s Gotta Have It – recenzja filmu „Kokomo City” – Berlinale 2023

przez

W sekcji Panorama Dokumente tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie, znalazł się debiutancki obraz D. Smith, Kokomo City, portretujący środowisko czarnoskórych transpłciowych pracownic seksualnych Nowego Jorku i stanu Georgia. Gęsty, soczysty, wielowarstwowy, skąpany w monochromatycznej stylistyce. Z festiwalu w Sundance, gdzie miał swoją premierę, wrócił z dwiema nagrodami: publiczności i NEXT Innovator. Lekkość, a zarazem … Dowiedz się więcej

Edukacja Naimy – recenzja filmu „Kontra” – Tydzień Filmu Niemieckiego

przez

Obrazem otwierającym tegoroczną edycję Tygodnia Filmu Niemieckiego będzie Kontra, w reżyserii Sönke Wortmanna. Niemiecki twórca zręcznie władający komediowym gatunkiem oraz słodko-gorzkimi rejestrami tym razem opowiada historię o mocy słów i pochopnych osądach mogących, w sprzyjających warunkach, rozwinąć się do obszarów zupełnie niespodziewanych. Konflikt między osobami, które różni niemal wszystko, wykorzystuje do nakreślenia portretu młodego pokolenia … Dowiedz się więcej

Human behaviour – recenzja filmu „Duchy Inisherin”

przez

Martin McDonagh, twórca niezawodny, nieposiadający w dorobku złego czy nawet średniego filmu, jest nie tylko mistrzem odnajdywania balansu między komedią a dramatem, ale przede wszystkim uważnym obserwatorem rzeczywistości, któremu do opisania niuansów ludzkiej natury w sposób świeży i trafny często wystarczy zerknięcie przez zaledwie uchylone drzwi. Po najpoważniejszych w dorobku Trzech billboardach za Ebbing, Missouri … Dowiedz się więcej

Black Lives Matter – recenzja filmu „Till”

przez

Chinonye Chukwu, amerykańska reżyserka nigeryjskiego pochodzenia, w swoim najnowszym filmie sięgnęła po ikonę ruchu praw obywatelskich, Emmetta Tilla, czternastolatka brutalnie zamordowanego na tle rasistowskim w 1955 roku w Missisipi. Wbrew przewidywaniom obraz opowiadający o walce o prawdę i sprawiedliwość nie jest utkany wyłącznie z patosu, a jego twórczyni wie, w którym momencie wcisnąć pauzę, żeby … Dowiedz się więcej

Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma – recenzja filmu „Rien à foutre”

przez

Rien à foutre, wspólne dziecko francusko-belgijskiego duetu, Julie Lecoustre (absolutny debiut) i Emmanuela Marre (pierwszy pełny metraż), już swoim przewrotnym tytułem daje nam pstryczka w nos. W tej swobodnej odysei po nierokującej codzienności życia wszystko bowiem staje ością w gardle, począwszy od ciasnych, biznesowych uniformów, przez jednorazowe, naskórkowe relacje, na zdekonstruowanej tragicznym wypadkiem rodzinie kończąc. … Dowiedz się więcej

Zawód: nauczyciel – recenzja filmu „Lunana. Szkoła na końcu świata”

przez

Lunana. Szkoła na końcu świata jest pierwszym w historii Bhutanu kandydatem do Oscara dla filmu międzynarodowego. Sukces to niemały, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że reżyser (i jednocześnie scenarzysta), Pawo Choyning Dorji, jest debiutantem. Czy obraz osadzony w nurcie hołdu tradycji i naturze, dotykający problemu nierówności społecznych, przede wszystkim w aspekcie edukacji, próbujący znaleźć … Dowiedz się więcej

Kolos na glinianych nogach – recenzja filmu „Wieloryb”

przez

Kochany przez jednych mistrz ekspresji dekonstruujący symbole i rzeczywistość, uzurpator tytułu i człowiek o niezwykle napompowanym ego według innych. Częściej malujący filmowy świat grubą kreską, przesadą, patosem niż subtelnymi niedopowiedzeniami. Darren Aronofsky po pięciu latach od Mother! (2017) na weneckie salony zawitał z Wielorybem, adaptacją sztuki Samuela D. Huntera z 2012 roku. Choć obraz przyjęto … Dowiedz się więcej

Chłop z wozu, babie lżej – recenzja filmu „Po miłość”

przez

Zwiastun najnowszego filmu Andrzeja Mańkowskiego (Rubinowe gody, Tournée) wygląda trochę jak zapowiedź najgorszego filmu roku, pretendującego do nagrody Wielkiego Węża. Widmo grubej krechy, dosłowności i utopionej w alkoholu prowincji każe przypuszczać, że jest to „kolejny” obraz biednej Polski, zjadającej od pierwszego do pierwszego własny ogon w awanturniczo-rodzinnym tangu. Pozory mają jednak to do siebie, że … Dowiedz się więcej

Punkt zapalny – recenzja filmu „Nitram”

przez

Kino jako medium czułe na problemy społeczne ostatnie dwie dekady przyglądało się uważnie rosnącej fali masowych strzelanin, próbując rozrysować portrety psychologiczne socjopatów, dociec natury zła, razem z ocalałymi i rodzinami ofiar przepracować ich traumę bądź postawić filozoficzne pytania o naturę odpowiedzialności za tragedię, zarówno ze strony jednostek z otoczenia oprawcy, jak i systemu dającego łatwy … Dowiedz się więcej

A Star is Born – recenzja filmu „Fabelmanowie”

przez

Czy może być lepszy prezent na Gwiazdkę dla kinomanów, krytyków i widzów niż list miłosny do kina? Dostarczony przez samego mistrza, żywą legendę, jednego z największych rzemieślników w historii Dziesiątej Muzy, który na przełomie półwiecza dał nam tak niezapomniane tytuły, jak Pojedynek na szosie, Szczęki, E.T., Imperium Słońca, Listę Schindlera i wiele, wiele innych? Pół … Dowiedz się więcej

Maskarada – recenzja filmu „W gorsecie”

przez

Zapomnijcie o roześmianej i zalotnej Romy Schneider z filmów Ernsta Marischki. Marie Kreutzer nie zamierza pielęgnować mitów, pudrować rzeczywistości i szukać poklasku tłumu. Ikoniczną postać Elżbiety Bawarskiej, cesarzowej Austrii i królowej Węgier, wykorzystuje do nakreślenia uniwersalnej historii o figurze kobiety – w rodzinie, społeczeństwie, dziejach. Oraz o maskach, które trzeba nosić, żeby zachować twarz. Narracyjnymi … Dowiedz się więcej

Zaopiekuj się mną – recenzja filmu „Matecznik”

przez

Polskie kino fabularne nie miało w tym roku szczęścia. Mimo podejmowanych licznie prób walki z materią grzęzło w kliszach, przestylizowaniu i dosłowności. W zasadzie poza IO Jerzego Skolimowskiego próżno było szukać u twórców świeżości, metafor, artystycznej jakości oraz wielowymiarowości skłaniającej do interpretacyjnych poszukiwań. Cieszy zatem, że impas przełamał twórca młody, Grzegorz Mołda, oferując dzieło naznaczone … Dowiedz się więcej

What is love? – recenzja filmu „Bros”

przez

Czy istnieje bardziej wyeksploatowany format niż komedia romantyczna? Od dawna traktowana przez producentów jako wyrób taśmowy, skrojony według szablonu, do bólu przewidywalny, naszpikowany coraz bardziej czerstwymi żartami i żenującymi sytuacjami, ale jednak wciąż będący sprzedażowym pewniakiem? W końcu nic tak jak miłość nie wypełnia rozrywkowej roli kina, szczególnie w dobie coraz większych problemów emocjonalnych i … Dowiedz się więcej

Boiling Point – recenzja filmu „Na pełny etat”

przez

Jeżeli mieliście lub macie krótszy lub dłuższy życiowy epizod pracy ponad siły, wstawania bladym świtem i wracania do domu późnym wieczorem, łapania czegoś do jedzenia wyłącznie w biegu, ciągłych pogoni za autobusami i pociągami – lub jeśli po prostu, nie jesteście obojętni na problemy społeczne, ten film jest zdecydowanie dla Was. Drugi pełnometrażowy obraz Erica … Dowiedz się więcej

Być jak Val Kilmer – recenzja filmu „Val”

przez

Przez 40 lat Val Kilmer, gwiazda amerykańskiego kina lat 80. i 90., nie rozstawał się z kamerą, dokumentując swoje życie prywatne i zawodowe. Powstałe w ten sposób odpryski przeszłości z tkanką teraźniejszości wymieszali zręcznie Ting Poo i Leo Scott, montażyści debiutujący w reżyserskiej roli. Obraz mający premierę na zeszłorocznym festiwalu w Cannes mógł zatrzymać się … Dowiedz się więcej

Amuse-bouche z frytkami – recenzja filmu „Menu”

przez
Menu

Mark Mylod, reżyser mający w portfolio głównie seriale telewizyjne, w tym odcinki takich tytułów, jak Gra o tron, Shameless czy Sukcesja, połączył siły ze scenarzystami również telewizyjnych produkcji, Sethem Reissem i Willem Tracy. Pomysł, zainspirowany utknięciem tego ostatniego w ekskluzywnej restauracji położonej na jednej z norweskich wysp, stał się pretekstem do zrealizowania czarnej komedii wyśmiewającej … Dowiedz się więcej

Funny Games – recenzja filmu „Goście”

przez
Goście

Christian Tafdrup, reżyser wyświetlanej podczas 33. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego Strasznej kobiety, ponownie wprowadza nas w poczucie dyskomfortu, tym razem posiłkując się kinem gatunkowym i idąc o krok dalej w ukazywaniu mrocznej części ludzkiej natury. Jego najnowsze dzieło, Goście, może okazać się jednym z najlepszych thrillerów ostatnich lat, wychodzącym poza gatunkowe ramy filozoficznymi pytaniami o … Dowiedz się więcej

Różowe okulary i czerwone flagi – recenzja filmu „Palmy i słupy” – AFF

przez

Palmy i słupy, wyświetlane podczas American Film Festival 2022 w Konkursie Spectrum, są fabularnym debiutem Jamie Dack, który przyniósł jej nagrodę dla najlepszej reżyserki dramatu na festiwalu w Sundance, gdzie obraz miał swoją premierę. Stanowi on jednocześnie rozwinięcie jej krótkometrażowego filmu pod tym samym tytułem z 2017 roku. Autorka pod przykrywką bardzo niepozornej narracji rozbiera … Dowiedz się więcej

Musimy porozmawiać o Clemence – recenzja filmu „Dwa bieguny Clemence” – AFF

przez

Do sekcji Konkurs Spectrum tegorocznej edycji American Film Festival trafił fabularny debiut Alex Heller, Dwa bieguny Clemence, będący swoistą artystyczną autoterapią z racji dekonstrukcji własnych doświadczeń związanych z chorobą dwubiegunową. Scenarzystka, reżyserka i odtwórczyni głównej roli w jednym mierzy się także z typowym dla wchodzenia w dorosłość bagażem oczekiwań, zarówno rodzicielskich, jak i społecznych, a … Dowiedz się więcej

Projekcje – recenzja filmu „Wskrzeszenie” – AFF

przez

Metaforyzowanie traum elementami gatunkowymi jest często wykorzystywanym przez kino narzędziem narracyjnym. Andrew Semans, amerykański reżyser, w swoim zaledwie drugim filmie, przygląda się temu, jak bardzo niezabliźniona rana pod wpływem odpowiednich czynników może zdekonstruować dotychczasowe życie, powoli doprowadzając nas na krawędź szaleństwa. Margaret (Rebecca Hall) na wielu płaszczyznach jest kobietą spełnioną: wysokie stanowisko z własnym nazwiskiem … Dowiedz się więcej

Pocztówki znad krawędzi – recenzja filmu „Aftersun” – AFF

przez

Charlotte Wells, szkocka producentka i scenarzystka, na tegorocznym festiwalu w Cannes zaprezentowała Aftersun – swój reżyserski debiut. Opowiedziana oszczędnymi środkami historia o ostatnich wakacjach córki i ojca mierzy się z konceptem czasu jako dekonstruktora i subiektywizatora wspomnień. Stanowi też swoistą próbę pogodzenia dwóch obszarów, przeszłego i teraźniejszego, mogących spotkać się jedynie na drodze odkupieńczego fantazmatu. … Dowiedz się więcej

Ctrl+Z – recenzja filmu „Człowiek czasu” – WFF

przez

Któż z nas nie chciał chociaż raz cofnąć się w czasie, wrócić do niewykorzystanej sytuacji i przeżyć ją od nowa, zgodnie z gruntownie przemyślanym scenariuszem gwarantującym szczęśliwe – przynajmniej dla autora – zakończenie? Fiński reżyser, Samppa Batal, bohatera swojego filmu Człowiek czasu wyposaża w takie właśnie narzędzie, dbając o słodko-gorzki balans opowieści i próbując znaleźć … Dowiedz się więcej

Boyhood – recenzja filmu „War Pony” – WFF

przez

Riley Keough, aktorka znana z American Honey (2016), Zoli (2020) i Diabła wcielonego (2020), połączyła siły z amerykańską producentką i reżyserką, Giną Gammell, a efektem ich współpracy jest jeden z bardziej oryginalnych filmów tego roku, War Pony. Ta klimatyczna opowieść coming of age, osadzona na gruncie rdzennej tożsamości i plemiennej przynależności, zdążyła zdobyć już szereg … Dowiedz się więcej

Łagodna obojętność świata – recenzja filmu „Bezpieczne miejsce” – WFF

przez
BEZPIECZNE MIEJSCE

Pierwszy pełnometrażowy film Juraja Leroticia to szkatułka wypełniona narracyjnymi warstwami i niespodziankami, od przewrotnego tytułu począwszy, na zabiegach formalnych skończywszy. Zdobywca trzech nagród na festiwalu w Locarno: dla najlepszego debiutu, reżysera i aktora (Goran Markovic) oraz Serca Sarajewa dla najlepszego filmu i aktora (Juraj Lerotić), jest osobistą podróżą w głąb traumatycznego wydarzenia oraz konfrontacją z … Dowiedz się więcej

Dancing With Tears in My Eyes – recenzja filmu „Monica” – WFF

przez

Andrea Pallaoro, mimo niewielkiego dorobku filmowego liczącego zaledwie trzy tytuły, już na artystycznym starcie dał się poznać jako twórca o olbrzymim potencjale, posługujący się własnym, unikalnym językiem, z wyjątkową precyzją i wiarygodnością portretujący ludzką psychikę. Na tegorocznym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji zaprezentował Monicę, dzieło wieńczące jego trylogię poświęconą kobietom, pozostające w spójności narracyjnej i … Dowiedz się więcej

Zawód: kobieta – recenzja filmu „Wciąż pracujemy od dziewiątej do piątej” – WFF

przez

Kto z nas nie pamięta legendarnego filmu Od dziewiątej do piątej z 1980 w reżyserii Colina Higginsa z czołówkowym przebojem Dolly Parton (nominowanym do Oscara) pod tym samym tytułem? Reżyserka seriali telewizyjnych i dokumentalnych, Camille Hardman, wzięła pod lupę tytuł mierzący się jako jeden z pierwszych w mainstreamie z seksizmem, nierównościami płacowymi czy molestowaniem w … Dowiedz się więcej

Demakijaż – recenzja filmu „Ślady” – WFF

przez

Ślady, prezentowane na Warszawskim Festiwalu Filmowym w sekcji „Konkurs 1-2”, są drugim filmem Dubravki Turić, zdobywczyni nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w sekcji Orizzonti za krótki metraż Belladonna (2015). Stanowią subtelną podróż po różnych wymiarach życia, mierzącą się z definicją kulturowej tożsamości i dziedzictwa, przemijalności oraz ograniczeń ludzkiego ciała, które – każąc zakładać … Dowiedz się więcej

Nie tak dawno temu w trawie – recenzja filmu „Serce dębu”

przez

Jeśli wydaje Wam się, że film przyrodniczy to pozycja niedostarczająca wrażeń, potocznie zwana nudną, to jesteście w wielkim błędzie. Laurent Charbonnier, reżyser i operator, twórca Makrokosmosu. Podniebnego tańca (2001), Zakochanych zwierząt (2007) i innych obrazów portretujących naturę, oraz Michel Seydoux, stawiający swoje pierwsze kroki w reżyserii francuski producent, odpowiedzialny za takie tytuły jak Spaleni Słońcem … Dowiedz się więcej

W trójkącie – recenzja filmu „Turkusowa suknia” – Afrykamera

przez

Ona kocha jego, on ją – ale kocha też tego trzeciego. Drugi fabularny film Maryam Touzani, Turkusowa suknia, zdobywca Nagrody Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI) na tegorocznym festiwalu w Cannes w sekcji Un Certain Regard, słusznie jawi się jako „klasyczny” trójkąt. Marokańska reżyserka sferę seksualną swoich bohaterów traktuje jednak mocno trzecioplanowo, skupiając się przede wszystkim … Dowiedz się więcej

Girls Just Want To Have Fun – recenzja filmu „Dziewczyny”

przez
Dziewczyny

Twórcy filmowi z krajów nordyckich kolejny raz udowadniają, że w portretowaniu trudów nastoletniego życia nie mają sobie równych. Do kin trafił właśnie zwycięzca tegorocznego LGBT+ Film Festival Poland oraz laureat Nagrody Publiczności na festiwalu Sundance, czyli Dziewczyny w reżyserii Alli Haapasalo. Fiński obraz to słodko-gorzka opowieść o relacjach, zarówno tych z innymi, jak i ze … Dowiedz się więcej

Boys and Their Toys – recenzja filmu „Nie martw się, kochanie”

przez
Nie martw się, kochanie

Kiedy w 2019 roku aktorka Olivia Wilde wkroczyła do reżyserskiego świata ze Szkołą melanżu [NASZA RECENZJA], z marszu stała się zapowiedzią świeżego, błyskotliwego, kobiecego głosu hollywoodzkiej sceny. Całkiem słuszne było zatem czekanie na jej kolejny obraz, reklamowany jako thriller o pozornie błogich przedmieściach, z przesadnie szczęśliwymi paniami domów, mający premierę na jednym z najbardziej prestiżowych … Dowiedz się więcej

Kobieta z przyszłością – recenzja filmu „Kobieta na dachu” – Gdynia 2022

przez
kobieta na dachu

Anna Jadowska po pięciu latach od swojego ostatniego filmu, Dzikich róż, wraca z nowym tytułem, ponownie w centrum opowieści stawiając kobietę nierozumianą przez otoczenie i trawioną wewnętrzną tajemnicą, spychającą ją na skraj załamania nerwowego. Podobnie jak w poprzednim obrazie oraz segmencie Niedźwiedź, będącym składową nowelowego projektu Erotica 2022, narrację snuje nieśpiesznie, oddając całą scenę swojej … Dowiedz się więcej

Ogień i woda – recenzja filmu „Braty” – Octopus

przez

Po serii filmów krótkometrażowych Marcin Filipowicz w końcu objął stery pełnego metrażu. Premiera jego Bratów odbyła się na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”, następnie obraz zagościł na dwóch eventach: Nowych Horyzontach w sekcji Odkrycia oraz na Octopus Film Festival. Oprawione w czarno-białe zdjęcia i przyprawione rytmami hip-hopu coming of age, jest dziełem na … Dowiedz się więcej

Zapach miłości – recenzja filmu „Pięć diabłów” – Nowe Horyzonty

przez

Léa Mysius, reżyserka energetycznej i nieoczywistej Avy, po kilku latach przerwy wraca ze swoim najnowszym obrazem, Pięć diabłów, dostarczającym nie mniejszych wrażeń, zarówno estetycznych, jak i emocjonalnych, te ostatnie wynosząc miejscami do poziomu rollercoastera. Przede wszystkim zaś serwując jedną z ciekawszych pozycji kina queerowego, mówiącą o nieheteronormatywnej miłości w sposób obdarty z klisz, elektryzujący świeżością … Dowiedz się więcej

Siostrzeństwo – recenzja filmu „Silent twins” – Nowe Horyzonty

przez

Agnieszka Smoczyńska, reżyserka wywrotowych Córek Dancingu i gęstej Fugi, na tegorocznym festiwalu w Cannes zaprezentowała swój anglojęzyczny debiut, Silent Twins. Obraz poświęcony opartej na faktach historii bliźniaczek Gibbons stanowi studium toksycznej relacji, która jedną ręką dawała zupełnie urojony, ale jednak pełny wzajemnego zrozumienia świat, drugą powoli i konsekwentnie odbierała wolność. Niebezpieczny przeplot rzeczywistości z fikcją, … Dowiedz się więcej

Mężczyzno! Puchu marny! – recenzja filmu „W trójkącie” – Nowe Horyzonty

przez
W trójkącie

Ruben Östlund, naczelny prześmiewca współczesnego kina, dostąpił zaszczytu dołączenia do ósemki reżyserów dzierżących aż dwie Złote Palmy z Cannes. W swoim najnowszym obrazie kurek śmiechu odkręca do oporu – dostaje się wszystkim, bez wyjątku, ale jak na Szweda przystało, najbardziej mężczyznom. Zostajemy upojeni doskonałym, błyskotliwym humorem, szydzącym przede wszystkim z hipokryzji elit, szumnych, acz pustych … Dowiedz się więcej

Nic, co ludzkie, nie jest mi obce – recenzja filmu “You won’t be alone” – Nowe Horyzonty

przez
YOU WON'T BE ALONE

Ewolucja horroru na przestrzeni ostatnich lat jest jednym z najciekawszych zjawisk w kinematografii. Twórcy coraz chętniej żonglują gatunkowymi elementami w celu przedstawiania uniwersalnych prawd o świecie i ludzkiej naturze. Darren Aronofsky w Mother! (2017) czy Alex Garland w Men (2022) [NASZA RECENZJA] za pomocą kina grozy kreślili portrety toksycznej męskości i masek patriarchatu, Johannes Nyholm … Dowiedz się więcej

Piekło kobiet – recenzja filmu „Zdarzyło się” – Nowe Horyzonty

przez
zdarzyło sie

Wydawać by się mogło, że w kwestii aborcji kino powiedziało już niemal wszystko, szczególnie w ubiegłych dekadach. Jednak ostatnimi czasy, głównie ze względu na wzmożoną aktywność ruchów konserwatywnych, temat ten wraca jak bumerang. Nie sposób zatem nowych tytułów podbijających najbardziej prestiżowe festiwale filmowe, rozpatrywać inaczej, niż przez pryzmat produkcji, które mają swoje uzasadnione miejsce w … Dowiedz się więcej

Suma wszystkich strachów – recenzja filmu „Powodzenia, Leo Grande”

przez
Powodzenia, Leo Grande

To, że ludzie nie rozmawiają o swoich potrzebach, szczególnie tych seksualnych, nie jest żadnym odkryciem. A jednak mimo 2022 roku, mainstreamowy film o dojrzałej kobiecie, która nigdy nie zaznała orgazmu i w tym celu wynajmuje męską prostytutkę, wydaje się być wyczekiwanym powiewem świeżości. Jak to zwykle bywa, nie o sam seks przecież chodzi, a o … Dowiedz się więcej

Człowiek legenda – recenzja filmu „Ennio”

przez
Ennio

Ennio Morricone jest jedną z niewielu postaci w świecie sztuki, o których nie sposób mówić nie używając najmocniejszych słów: mistrz, geniusz, wizjoner od początku swojej kariery nadający muzyce filmowej nowej definicji, nie traktując jej jedynie jako uzupełniania obrazu, ale jako odrębny, w pełni autonomiczny byt. Jeden z największych, a być może największy – nie tylko … Dowiedz się więcej

Delukse – recenzja serialu „Królowa”

przez

Serial Łukasza Kośmickiego, wyprodukowany przez Netflixa, jest sprawą bez precedensu. Oto w Polsce skręcającej z każdym dniem coraz bardziej na prawo powstaje produkcja dedykowana mainstreamowej platformie, stawiająca w centrum opowieści drag queen, graną przez jednego z najbardziej poważanych aktorów w kraju, Andrzeja Seweryna. Jednak wbrew wszystkim znakom na niebie i ziemi, to nie temat budzi … Dowiedz się więcej

Rozśpiewany buntownik – recenzja filmu „Elvis”

przez

Nikt nie potrafi odpalać narracyjnych fajerwerków tak, jak Baz Luhrmann. Ciągłe balansowanie na granicy kiczu dzieli jego widownię na absolutnych wielbicieli i niepotrafiących odnaleźć się w tej stylistyce sceptyków. Ci pierwsi (a może drudzy też) będą zachwyceni powrotem nieokiełznanego mistrza, który tym razem podjął się sportretowania jednej z największych ikon wszech czasów, króla rock’n’rolla, Elvisa … Dowiedz się więcej

Ból i Blask – recenzja filmu „Boylesque”

przez

„Karuzela gna, w głośnikach wciąż muzyka gra” – chciałoby się zawtórować słyszanej w filmie aranżacji słynnej piosenki. Nic tak dobrze jak ona, nie oddaje postaci Lulli La Polaki, najstarszej polskiej drag queen. W swoim pełnometrażowym debiucie Bogna Kowalczyk kreśli być może najbardziej intymną biografię w ostatnim czasie, unikając nadmiernej faktografii i gadających głów, a stawiając … Dowiedz się więcej

Damage control – recenzja filmu „Lot”

przez

Nie ma chyba bardziej nurtującego pytania niż to o sens istnienia. Pozostające ciągle w obszarze dociekań, spędza sen z powiek filozofom i nieustannie napędza twórców do siłowania się z niepoznawalnym. W jaki sposób zrozumieć siebie i świat? W 1992 roku Roman Stańczak, polski rzeźbiarz i performer, próbując odpowiedzieć na to pytanie, przenicował czajnik. Czyli „wywrócił” … Dowiedz się więcej

Musimy sobie pomagać – recenzja filmu „Lombard” – MDAG

przez

Grand Prix, czyli Nagrodę Banku Millennium 19. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity, wygrał debiutujący pełnym metrażem Łukasz Kowalski z filmem Lombard. To słodko-gorzka opowieść, z naciskiem na to drugie, o małżeństwie Joli i Wieśka, prowadzącym biznes w Bytomiu. Narracyjny kalejdoskop zadziwia fuzją barw: ogromna powierzchnia, masa przedmiotów zarówno użytecznych, jak i dziwacznych, partnerskie awantury, … Dowiedz się więcej

Sex, Drugs & Skateboards – recenzja filmu „Kiedyś byliśmy dzieciakami” – MDAG

przez

Mało filmów w latach 90-tych wzbudzało takie kontrowersje, jak pełnometrażowy debiut Larry’ego Clarka, Dzieciaki, do którego scenariusz napisał również stawiający pierwsze kroki w kinie Harmony Korine. Wypełniające kadry seks, alkohol, narkotyki i przemoc były papierkiem lakmusowym na pruderyjność części społeczeństwa, bo przecież nie o nie same chodziło, a o psychologiczne sieroctwo, biedę, brak edukacji seksualnej … Dowiedz się więcej

This is a man’s world – recenzja filmu „Men”

przez
Men

Carl Gustav Jung, jeden z czołowych twórców psychologii głębi, twierdził, że „dopóki nie uczynisz nieświadomego świadomym, będzie ono kierowało Twoim życiem, a Ty będziesz nazywał to przeznaczeniem”. W dość osobliwy sposób przekonuje się o tym bohaterka najnowszego filmu Alexa Garlanda, Men. Brytyjski pisarz, scenarzysta i reżyser, ponownie konstruuje charakterystyczny dla siebie obszar narracji, zapewniając nam … Dowiedz się więcej

Zielono mi – recenzja filmu „Simona” – MDAG

przez

Jednym ze stałych i uwielbianych przez publiczność elementów festiwalu Millennium Docs Against Gravity, są filmy biograficzne. Choć dużo w ich przypadku zależy od magnetyzmu opisywanej obiektywem postaci, to umiejętności narracyjne twórcy również są nie bez znaczenia. To swoiste połączenie, determinujące finalną jakość dzieła i stawiające je ponad przeciętnością, udaje się osiągnąć nielicznym – i z … Dowiedz się więcej

In Treatment – recenzja filmu „Jason” – MDAG

przez

Psychoterapia jest dość często i chętnie wykorzystywana jako narzędzie narracyjne przez twórców kina zarówno fabularnego, jak i dokumentalnego. Czasem stanowi dodatkowy element będący katalizatorem zmian w życiu bohatera jak w Buntowniku z wyboru Gusa Van Santa, innym razem jest osią fabuły, jak miało to miejsce w serialu Terapia z Gabrielem Byrne’em. Nasz rodzimy reżyser, Paweł … Dowiedz się więcej

Dawid i Goliat – recenzja filmu „Terytorium” – MDAG

przez

Nie bez przyczyny na film otwierający dziewiętnastą edycję Festiwalu Millennium DOCS Against Gravity wybrano Terytorium debiutującego pełnym metrażem Alexa Pritza, współprodukowane przez Darrena Aronofsky’ego. Tytuł idealnie wpisuje się w motto tegorocznej odsłony wydarzenia: „Rethink Everything”. Jak podkreślili organizatorzy oraz twórcy podczas uroczystej gali, świat w obliczu dwóch kataklizmów: trwającej ponad dwa lata pandemii oraz agresji … Dowiedz się więcej

Serce z czułości – recenzja filmu „Beautiful beings”

przez

Kiedy w 2016 roku Guðmundur Arnar Guðmundsson pojawił się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji ze swoim fabularnym debiutem Serce z kamienia [NASZA RECENZJA], laureatem nagrody Queer Lion, stał się zapowiedzią estetycznej wrażliwości, której nazwiska należy wypatrywać na największych festiwalach. Na tegorocznym Berlinale zaprezentował swój kolejny obraz, Beautiful Beings, zdobywając Nagrodę Specjalną Label Europa Cinemas … Dowiedz się więcej

All eyes on me – recenzja filmu „Spree”

przez

„Jeśli nie dokumentujesz swojego życia, nie istniejesz” – mówi do nas główny bohater Spree, filmu Jewgienija Kotliarenki i w odniesieniu do dzisiejszych czasów, trudno nie przyznać mu racji. W końcu niemal wszyscy jesteśmy częścią socialmediowej machiny – codziennie oddajmy się rytuałowi „like, share, follow”, czy to z przyczyn zawodowych, czy prywatnych. Internet jako medium otworzył … Dowiedz się więcej

Hell’s Kitchen – recenzja filmu „Punkt wrzenia”

przez

Punkt wrzenia, drugi film fabularny Philipa Barantiniego, będący rozwinięciem jego krótkiego metrażu z 2019 roku pod tym samym tytułem, jest jednym z najbardziej intrygujących i wielopłaszczyznowych obrazów ubiegłego roku. Jedenaście nominacji do Nagród Niezależnego Kina Brytyjskiego, z których cztery zmieniły się w statuetki (zdjęcia, aktorka drugoplanowa, obsada, dźwięk) oraz cztery nominacje od Brytyjskiej Akademii Sztuk … Dowiedz się więcej

Relax, take it easy – recenzja filmu „Fucking Bornholm”

przez
Fucking Bornholm

Niedawno trafiłam na mema mówiącego o tym, że jako dzieci marzyliśmy o dorosłości, tymczasem okazało się, że nie jest ona żadnym gwarantem poznania instrukcji działania świata i mimo bagażu lat i doświadczeń wiemy nierzadko o życiu tyle, co nic. I w dużym uproszczeniu właśnie o tym jest nowy film Anny Kazejak, Fucking Bornholm, powstały w … Dowiedz się więcej

LGBT+ Film Festival 2022 – relacja

przez
LGBT+ Film Festival 2022

Trzynasta edycja LGBT+ Film Festival zawitała aż do ośmiu polskich miast, dając widzom niepowtarzalną okazję kontaktu z queerowymi tytułami z całego świata. Organizatorzy dołożyli wszelkich starań, aby program tegorocznego wydarzenia był różnorodny, zarówno pod kątem treści, jak i formatu. Tytuły sekcji dokumentalnej, w zależności od posiadanej wiedzy, mogły okazać się faktograficznym smaczkiem, poszerzeniem wiedzy bądź … Dowiedz się więcej

Gra pozorów – recenzja filmu „Private Desert” (zawiera spoilery)

przez

Kiedy Jane Campion dokonywała dekonstrukcji toksycznej męskości w Psich pazurach [NASZA RECENZJA], cofając się do lat dwudziestych XX wieku, Aly Muritiba swoją opowieść o meandrach maczyzmu skonfrontowanych z tłumioną seksualnością osadził we współczesności. Private Desert, brazylijski kandydat do Oscara za ubiegły rok, jest klimatyczną, wielowarstwową opowieścią portretującą dwoje zagubionych ludzi, których dzieli praktycznie wszystko, a … Dowiedz się więcej

Droga do odkupienia – recenzja filmu „Hazardzista”

przez

„Czy kara kiedyś się kończy? Czy istnieje limit wysiłku, który trzeba ponieść, żeby zyskać odkupienie?” To pytanie zadaje przede wszystkim sobie, ale też nam, William Tell (Oscar Isaac), główny bohater Hazardzisty, najnowszego filmu Paula Schradera. Jednocześnie idealnie wpisuje się ono w motyw ciągle powracający w twórczości zasłużonego amerykańskiego scenarzysty i reżysera. O ile Travisem Bicklem … Dowiedz się więcej

Dźwięki muzyki – recenzja filmu „Sonata”

przez
Sonata

Kino, szczególnie amerykańskie, przyzwyczaiło nas do tego, że biografia musi być sentymentalna, pompatyczna i z szantażem emocjonalnym. Wybierając się na Sonatę, uznałam więc, że bezpieczniej będzie użyć wodoodpornego tuszu do rzęs, żeby w razie nadmiernego wzruszenia zachować fason. Ale debiutujący pełnym metrażem Bartosz Blaschke wchodzi w znane nam schematy cały na biało – i pokazuje, … Dowiedz się więcej

Oczy szeroko zamknięte – recenzja filmu „Copilot” – Tydzień Filmu Niemieckiego

przez

Jednym z najmocniejszych punktów tegorocznej odsłony Tygodnia Kina Niemieckiego, był Copilot, trzeci fabularny film Anne Zohry Berrached, którego światowa premiera miała miejsce na zeszłorocznym Festiwalu Filmowym w Berlinie. Niemiecka reżyserka i scenarzystka wraca do swoich ulubionych tematów i z właściwym sobie analitycznym chłodem przygląda się anatomii związku. O ile w jej wcześniejszych filmach: Dwie matki … Dowiedz się więcej

Wa Wa Land – recenzja filmu „Piosenki o miłości”

przez
piosenki o miłości

Reżyserski debiut Tomasza Habowskiego to na mapie polskiej kinematografii obraz bez wątpienia nietuzinkowy. Formalną lekkością i anatomią miłosnej relacji pachnący kinem amerykańskim, wzajemnymi pretensjami i walką z oczekiwaniami, nakładanymi zarówno przez innych, jak i przez siebie, niewychodzący poza ojczyste granice. Ona, Alicja (Justyna Święs), to skromna dziewczyna z Piotrkowa Trybunalskiego (a w zasadzie „nie ze … Dowiedz się więcej

She said, he said – recenzja filmu „Oskarżony”

przez

Ruch #metoo był jednym z ważniejszych wydarzeń społecznym ostatniej dekady. Przerwał złotą erę milczenia ofiar molestowania seksualnego, zaczął kruszyć mur przywileju, naruszył nietykalność najgrubszych ryb. Jego sceptycy i przeciwnicy dostrzegli w nim przede wszystkim ogromne pole do nadużyć w ferowaniu wyroków, a opinii publicznej zarzucali niepoprzedzone procesami sądowymi, pochopne lincze. Oczywiście temat ten stał się … Dowiedz się więcej

Make life easier – recenzja filmu „C’mon C’mon”

przez
C'mon C'mon

W świecie, w którym twórcy dążą do coraz to nowych środków narracyjnych i formalnych, nierzadko na siłę udziwnionych, ogromnym powiewem świeżości jest opowieść stawiająca na prostotę. I tak oto Mike Mills, znany przede wszystkim z Debiutantów oraz Kobiet i XX wieku, wraca z tytułem nie bez powodu podbijającym serca widzów na całym świecie. Spora liczba … Dowiedz się więcej

Stand by me – recenzja filmu „Noc bestii”

przez

Któż z nas nie lubi filmów o dorastaniu i całym spektrum doświadczeń, które niesie ono ze sobą? Czasu krystalizowania się wartości, nieporadności pierwszych uczuć, ciągłego konfrontowania się z rzeczywistością, która wydaje się być zawsze nie taka, jak powinna? Okresu, w którym pozornie błahe wydarzenia mają potencjał przygody, a najważniejszym punktem na mapie mikroświata są przyjaciele? … Dowiedz się więcej

Miłość i wojna – recenzja filmu „West Side Story”

przez
West Side Story 2021

Chyba nic nie wzbudza takich wypieków na twarzach miłośników danych filmów, jak wieść o ich remake’u. Szczególnie, jeśli współczesny twórca dotyka produkcji kultowej, zajmującej ważne miejsce w historii kinematografii. Szczególnie, jeśli sam jest ikoną amerykańskiego kina. Czy Steven Spielberg, prezentujący w tym roku swoją wersję West Side Story, wyszedł poza schemat pierwowzoru, nadając mu nową … Dowiedz się więcej

Cały ten zgiełk – recenzja filmu „Tick, Tick… Boom!”

przez

Jedną z najistotniejszych cech dzieła filmowego jest własny, niepowtarzalny język twórcy – czasem widoczny już od pierwszej produkcji, czasem kształtowany z biegiem lat i rozwojem kariery. Pokazanie swojej wrażliwości oraz sprzężenie jej z określoną formą już w debiucie zapowiadać może niezwykły talent, szczególnie, jeśli za kamerą staje osoba do tej pory jedynie przed nią występująca. … Dowiedz się więcej

Wszystko o mojej matce – recenzja filmu „Córka” – Transatlantyk

przez

Nieustępliwą naturą debiutu, z której wynika jego olbrzymia waga, jest to, że może on wydarzyć się tylko raz. Mimo że nie zawsze determinuje przyszłą drogę twórcy, to udany cieszy wyjątkowo i każe wypatrywać danego nazwiska czy to na festiwalach, czy w regularnej dystrybucji. Szczególnie niespodziewane i zaskakujące pierwsze razy za kamerą, to te, leżące w … Dowiedz się więcej

Ostatni sprawiedliwy – recenzja filmu „Stillwater”

przez
Stillwater

Tom McCarthy, któremu ogromną popularność przyniósł przede wszystkim jego debiut, czyli Dróżnik z 2003, a później odważny Spotlight, wraca z filmem Stilllwater, mającym swoją premierę na tegorocznym festiwalu w Cannes. Ta gatunkowa hybryda, zawierająca w sobie między innymi elementy westernu, stanowi subtelny portret zarówno jednostki, jak i kolektywnej świadomości Ameryki. Fabuła filmu inspirowana jest prawdziwymi … Dowiedz się więcej

Tam, gdzie rosną trufle – recenzja filmu „Świnia”

przez
Świnia

Jednym z ciekawszych tematów poruszanych w kinematografii, jest czas, do którego nie ma już dostępu. Dziś oddzielone nieprzekraczalnym od wczoraj, czy to z powodu uszczerbku na zdrowiu (Zapaśnik, Jeździec, Sound of Metal), czy śmierci bliskiej osoby. Debiutujący pełnym metrażem pt. Świnia Michael Sarnoski również proponuje nam podróż po naskórku przeszłości i to nomem omen w … Dowiedz się więcej

Niemiłość własna – recenzja filmu „Straszydło” – Sputnik

przez
Straszydło

Wiernym fanom Festiwalu Filmów Rosyjskich „Sputnik nad Polską”, jakuckiego kina przedstawiać nie trzeba. Uwodzące kameralnością i surowością w portretowaniu zarówno człowieka, jak i jego otoczenia, jest propozycją zawsze unikatową i wartą uwagi. W tym roku mieliśmy okazję zobaczyć na nim jeden z najważniejszych rosyjskich filmów ubiegłego roku, Straszydło Dmitrija Dawydowa. Zwiększenie w latach 90-tych środków … Dowiedz się więcej

Siła delikatności – recenzja filmu „Psie pazury”

przez
Psie pazury

Jane Campion po ponad dekadzie od ostatniego filmu (Jaśniejsza od gwiazd), wraca do nas z ekranizacją powieści Thomasa Savage’a z 1967 roku – The Power of the Dog, portretującej za pomocą kontrastów życie i relacje dwóch zamożnych braci – Phila i George’a Burbanków, żyjących na ranczu w Montanie w latach dwudziestych XX wieku. George (Jesse … Dowiedz się więcej