Miesiąc: marzec 2024

Tam gdzieś musi być niebo – o twórczości Michaela Powella i Emerica Pressburgera – Timeless Film Festival Warsaw 2024

przez

Opowiadanie historii kina, czy to w formie eseistycznej dezynwoltury, czy podręcznikowego odhaczania kolejnych punktów wywodu, w nieunikniony sposób prowadzi do prób klasyfikacji, nazywania zjawisk, wyróżniania cech. Nawet skromny zarys czyjegokolwiek oeuvre wymagałby obowiązkowego podania „znaków szczególnych”. Twórczość Michaela Powella i Emerica Pressburgera (The Archers) nosi wiele znamion; autorowi niniejszego tekstu, podczas prób znalezienia idealnego hasła … Dowiedz się więcej

Krótkie zdania, czytelne komunikaty – wspomnienie Henryka Romanowskiego o Stanisławie Różewiczu – Timeless Film Festival Warsaw 2024

przez
Anioł w szafie (1987)_Różewicz

W 2014 roku poprosiłem Henryka Romanowskiego o udzielenie wywiadu na temat jego wieloletniej współpracy ze Stanisławem Różewiczem na potrzeby pisanej przeze mnie pracy naukowej na wydziale Organizacji Sztuki Filmowej w Łódzkiej Szkole Filmowej. Spotkaliśmy się w kawiarni, która mieściła się w dawnej restauracji „Telimena” przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Henryk Romanowski zgodził się na spotkanie … Dowiedz się więcej

Absolutne debiutantki? Shorty, streamingi i wielkie festiwale. Rozmowa z Niną Lewandowską, Kamilą Taraburą i Katarzyną Warzechą

przez

Kilka shortów docenionych na festiwalach w Polsce i za granicą, angaż przy jednej z najgłośniejszych premier ostatnich lat, streamingowy hit chwalony przez widzów oraz krytykę – to droga, o jakiej z pewnością marzy niejeden młody polski twórca. Życie filmowców, nawet tych z sukcesami, nie jest jednak wyłącznie usłane czerwonymi dywanami. Aby rozwinąć ten banał, nasz … Dowiedz się więcej

Lepiej być kwitnącą stokrotką niż zwiędłą różą. Chytilovej, Godarda i Jakubisko trójgłos o Czechosłowacji

przez

Znajdujemy się w chorym państwie Prawda (1969)1 , Jean-Luc Godard Na początku 1969 roku, gdy projekt budowy własnej drogi do socjalizmu przerwała brutalna inwazja wojsk Układu Warszawskiego, a na praskich brukach wciąż można było znaleźć wybite zęby protestujących i resztki farby po naściennych odezwach, nad Wełtawę przybyła Grupa Dziga Wiertow, radykalny kolektyw filmowy pod nieformalnym … Dowiedz się więcej

22. Tydzień Kina Hiszpańskiego

przez

Rozpoczynający się Tydzień Kina Hiszpańskiego jest najlepszą okazją, by pozostając w Polsce, poznać specyfikę Festiwalu w Maladze. Program imprez niekoniecznie się pokrywa, ale oba wydarzenia konstruują pokazy w ramach dwóch zasadniczych grup: mainstreamowych produkcji koncernów medialnych i filmów początkujących reżyserów i reżyserek, nierzadko artystycznych odkryć. Fakt, że najważniejsze nazwiska zwykło się rezerwować na światowe festiwale … Dowiedz się więcej

Projekt: Klasyka – rok 2014

przez

Powracamy z czwartym sezonem naszego Projektu: Klasyka. Już widzimy złośliwe uśmieszki tych, którzy nie rozumieją omawiania filmów z 2014 roku zaledwie po dekadzie. Cóż, nie pierwszy raz zerkamy w nieoczywistym kierunku, co podkreślają też nasze wybory na liście ulubionych obrazów z tego rocznika. Opisujemy tym razem dzieła zlokalizowane na rubieżach: patagońskich pustyniach, anatolijskich górach, małomiasteczkowych … Dowiedz się więcej

Walka kogutów – o „Nożu w wodzie” Romana Polańskiego – Krótka Historia Polskiego Kina

przez
Nóż w wodzie

W ramach drugiej edycji Krótkiej Historii Polskiego Kina na ekrany sal kinowych w całym kraju powróci jeden z najważniejszych tytułów w dziejach naszej kinematografii. Pierwszy polski obraz nominowany do Oscara w kategorii (wówczas jeszcze) filmu nieanglojęzycznego oraz debiut późniejszego zdobywcy Oscara i Złotej Palmy Romana Polańskiego, człowieka, o którego życiorysie można powiedzieć wiele złego, ale … Dowiedz się więcej

Berlinale 2024 – TOP 10 i podsumowanie

przez

Od zakończenia tegorocznej edycji MFF w Berlinie miną zaraz dwa tygodnie, więc najwyższy czas zaprezentować nasze redakcyjne podsumowanie ostatniej imprezy pod przewodnictwem Carlo Chatriana i Mariette Rissenbeek. W tym roku Pełną Salę reprezentowało aż sześć osób i przywieźliśmy z Berlina dwadzieścia cztery teksty oraz cztery wywiady (część wciąż czeka na publikację). Tradycyjnie wraz z międzynarodowym … Dowiedz się więcej

Cień wielkiej góry – recenzja filmu „Biała odwaga”

przez

Trójkąt miłosny, rodowe dramaty, dylematy ludzi wobec koszmaru wojny i totalitaryzmów, pytania o czynnik konstytuujący istnienie narodu. Biała odwaga – drugi fabularny film Marcina Koszałki obiecuje widzom wiele podejmowanych już niezliczone razy, lecz wciąż pociągających, tematów. Czy ten świetny dokumentalista i operator po sukcesie Czerwonego pająka znów uwiedzie klimatem, a może przygotował tylko wojenne jasełka … Dowiedz się więcej

Osoba i czyn – recenzja filmu „Diuna: Część druga”

przez

„Niech żyje zbrodniczy reżim” – wzywały Demowskie Kuce z Bronksu. Prawdopodobnie najważniejszy blockbuster tego roku – Diuna: Część druga – dumnie daje podwaliny pod to wezwanie, finalizując drogę Paula Muad’Diba Atrydy ku krwawej dyktatorskiej władzy poprzez wiedzenie milionów niewinnych na rzeź. W sytuacji trwającego ludobójstwa w Palestynie – maksymalna nota w kategorii aktualności tematu. To, … Dowiedz się więcej

Skąd? Dokąd? Donikąd. – recenzja filmu „Abiding Nowhere” – Berlinale 2024

przez
Abiding Nowhere_

Bez cienia wątpliwości jednym z najważniejszych punktów tegorocznej edycji Berlinale była kolejna wizyta mistrza Tsai Ming-lianga. Tajwański twórca tym razem nie tylko zaprezentował przepięknie odrestaurowaną kopię swojego opus magnum – Kapryśnej chmury – ale także przywiózł ze sobą kolejny epizod filmowo-muzealny z serii o tajemniczym Walkerze, buddyjskim mnichu podążającym przez kulę ziemską niczym jego wieleset … Dowiedz się więcej

Instastories – recenzja filmu „Nie jestem wszystkim, czego pragnę” – Berlinale 2024

przez

W dyskursie okołofilmowym wciąż pojawia się zdanie „Kino to nie Instagram”. Teza ta, podszyta jakąś pogardą dla dokumentalizmu życia ery cyfrowej, nie wytrzymuje oczywiście zderzenia z twórczością kinowych poetów codzienności, takich jak Jonas Mekas. Klára Tasovská w Nie jestem wszystkim, czego pragnę – jednym z najlepszych dokumentów tegorocznego Berlinale – tworzy autoportret artystki, która gdyby … Dowiedz się więcej

Terytoria klasyki: Kino światowe – Timeless Film Festival Warsaw 2024

przez
Desperaci_main

Timeless Film Festival Warsaw (8-15 kwietnia 2024) coraz bliżej, karnety w sprzedaży od poprzedniej środy, a pełen program święta klasyki kina zostanie ujawniony już jutro. My tymczasem dzięki patronatowi nad sekcją Terytoria klasyki: Kino światowe możemy zdradzić Wam już dziś kilka tytułów, o których dotąd nikt nie informował. Docelowo znajdzie się w niej zbiór filmów … Dowiedz się więcej

Niemy krzyk – recenzja filmu „Some Rain Must Fall” – Berlinale 2024

przez

Problemem wielu filmów z konkursów głównych niemal wszystkich najważniejszych festiwali jest zbyt częste unikanie podejmowania narracyjnego ryzyka. Bezpieczne wybory, sprawdzone przepisy czy formalne sztuczki rzadko kiedy zaś mają wspólną linię z prawdziwą sztuką. Niekiedy dużo ciekawsze okazują się sekcje poboczne, jak choćby berlińskie Encounters, które w tym roku Nagrodą Specjalną Jury wyróżniło pierwszy pełny metraż … Dowiedz się więcej

Już to widzieliście – recenzja filmu „Mãos no fogo” – Berlinale 2024

przez
Mãos no fogo

Kiedy berliński festiwal kuleje, to portugalska kinematografia najczęściej oferuje pomocną dłoń. Tegoroczna odsiecz może nie okazała się równie efektowna co w latach poprzednich, ale nowy film Margaridy Gil przynajmniej połechtał kinofilskie podniebienie kolekcją pięknych tableaux. Co ciekawe z perspektywy tropicieli twórczej zdrady, utwór wpisuje się w modny ostatnio trend sięgania po pióro Henry’ego Jamesa. I … Dowiedz się więcej

Pozycja matki – recenzja filmu „Synowie” – Berlinale 2024

przez

Winni, pełnometrażowy debiut Gustava Möllera, zapisał się na kartach kina gatunkowego jednym z ciekawszych plot twistów, którego nie spodziewał się chyba nikt. Po sześciu latach szwedzki reżyser zamienił Sundance na konkurs główny Berlinale, jednak jego nowe dzieło Synowie nie spotkało się z tak ciepłym przyjęciem jak poprzednie. Tym razem Möller odkrywa karty dość wcześnie, redukując … Dowiedz się więcej

Ten obcy – recenzja filmu „The Strangers’ Case” – Berlinale 2024

przez

W sekcji pokazów specjalnych tegorocznego Berlinale światową premierę miał The Strangers’ Case, pełnometrażowy debiut Brandta Andersena, do tej pory zajmującego się przede wszystkim produkcją filmową, chociażby takich tytułów jak Everest Baltasara Kormákura czy Milczenie Martina Scorsese. Film stolicę Niemiec opuścił z nagrodą Amnesty International wręczoną zapewne za prohumanistyczną wymowę dzieła na tle trawiącego Europę kryzysu … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Hera, nafta, neoliberalizm – o filmach „Rok przemocy” (2014) i „Książę wielkiego miasta” (1981)

przez

W ramach suplementu do nadchodzącego odcinka Projektu: Klasyka poświęconego rocznikowi 2014 zachęcamy do przypomnienia sobie jednego z najbardziej niesłusznie przeoczonych dzieł z ówczesnego sezonu nagród, Roku przemocy J.C. Chandora, a także jednego z duchowych krewnych tego filmu, który z kolei nie miał zaszczytu gościć w naszym zestawieniu dotyczącym 1981 (feralnego roku z pierwszego przytoczonego tytułu) … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Banalne dni (1991)

przez

Tegoroczna retrospektywa na Berlinale przedstawia mniej znane oblicza powojennego niemieckiego kina, skryte nieco za nazwiskami w rodzaju Herzoga, Wendersa czy Fassbindera. Pośród intrygujących dzieł mało znanych twórców obrazem wyróżniającym się są Banalne dni (1991) Petera Welza, niezwykle intrygujący przykład spojrzenia na dziedzictwo NRD z perspektywy pierwszych lat po zjednoczeniu. Kiedy wschodnie Niemcy dopiero odkrywały największe … Dowiedz się więcej

Ni Boga, ni pana, ni czasu. XIX-wieczne topografie anarchizmu w filmie „Niepokój” Cyrila Schäublina

przez

(…) rozważając teraz przeszłość, od której ćwierć wieku nas przedziela, mogę z całą pewnością powiedzieć,  że jeżeli Europa nie pogrążyła się po 1871 r. w  mroku najcięższej reakcyi, to zawdzięczamy to głównie temu duchowi rewolucyjnemu, który obudził się na Zachodzie  przed wojną franko-pruską i podsycał się po rozbiciu Francyi przez anarchistyczne żywioły Internacyonału, przez Blankistów, Mazzinianistów i hiszpańskich … Dowiedz się więcej

Rzeczywistość nigdy mnie nie interesowała. Wywiad z Margaridą Gil – Berlinale 2024

przez

Margarida Gil jako jedna z najważniejszych portugalskich reżyserek filmowych może się pochwalić bardzo bogatą twórczością. Oprócz własnych prac, które na przestrzeni lat pokazywała m.in. na festiwalach w Wenecji czy Locarno, często współpracowała ze swoim mężem João Césarem Monteiro przy jego projektach. Podczas tej edycji MFF w Berlinie w sekcji Encounters premierę miał jej najnowszy film … Dowiedz się więcej

Złe miłego początki – recenzja filmu „Czasem myślę o umieraniu”

przez

Jeśli jesteście zmęczeni oglądaniem ciągle tych samych historii ze scenariuszowych generatorów, przyprawiającymi o zawrót głowy narracyjnymi zapchajdziurami, emocjonalnymi szantażami, efekciarskimi sztuczkami i tęsknicie za prostymi, świeżymi opowieściami, w których odnajdziecie choćby okruszek życiowej prawdy, Czasem myślę o umieraniu Rachel Lambert może przynieść Wam autentyczne ukojenie. Znaczący element filmu stanowi przestrzeń biurowa: proza życia zamknięta w … Dowiedz się więcej

Kierunek: Hiszpania. Podróż do pokoju matki

przez

Hiszpanie mają jedno słowo na naród i wieś: „pueblo”. To dla ogromnej większości społeczeństwa matecznik, z którego całe rodziny uciekały do miast przed powojennym głodem i biedą. Gwałtowna urbanizacja lat 50. i 60. nakreśliła ścieżkę pozostającą do dziś drogowskazem dla młodych ambitnych. Opuszczenie prowincji to emancypacja, rytuał przejścia, inicjacja w dorosłość. Tak też było w … Dowiedz się więcej

Mężczyzna z Wenus – recenzja filmu „Astronauta” – Berlinale 2024

przez

W sekcji pokazów specjalnych tegorocznego Berlinale znalazł się najnowszy film Johana Rencka, przez francuski magazyn CB News określonego najlepszym reżyserem reklam i wideoklipów na świecie. Jeśli zastanawiacie się, co poważni krytycy robili na seansie obrazu wyprodukowanego przez Netflixa w trakcie prestiżowego festiwalu, zamiast na przykład szukać kinofilskich perełek w pobocznych sekcjach, bez bicia odpowiem, że … Dowiedz się więcej