Najlepszy aktor drugoplanowy
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszą męską rolę drugoplanową trafia do … BRENDANA GLEESONA 
za występ w filmie DUCHY INISHERIN. To jego pierwsza nominacja i pierwsza statuetka.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymuje … jego ekranowy partner, BARRY KEOGHAN za rolę w tym samym filmie Martina McDonagha.
- Brendan Gleeson 🇮🇪 za Duchy Inisherin
- Barry Keoghan 🇮🇪 za Duchy Inisherin
- Luis Zahera 🇪🇸 za Bestie
- Grzegorz Przybył 🇵🇱 za Strzępy
- Robert De Niro 🇺🇸 za Czas krwawego księżyca
- Kiefer Sutherland 🇺🇸 za Bunt przed sądem wojennym
- Riz Ahmed 🏴🇵🇰 za To może boleć
- Mirosław Baka 🇵🇱 za Chłopi
- Eirik Sæther 🇳🇴 za Chorą na siebie
- Fabrice Luchini 🇫🇷 za Moja zbrodnia
Do dziś pamiętam mrożącą krew w żyłach rolę Zahery. Zło czai się tuż za płotem.
Tu już łatwiej. Gleeson, Sutherland i Przybył znacznie wyprzedzają resztę stawki.
Fajnie móc w tak mocnej stawce zagłosować na Polaka, konkretnie Grzegorza Przybyła za jego przeszywającą rolę w Strzępach.
Brendan Gleeson swoją grą dokonuje czegoś niezwykłego. Mimo tego, że jego postać jest cyniczna, zanurzona w depresji i zrezygnowana, to nie brakuje jej ciepła, przez co nie odpycha, ale powoduje to, co w kinie najważniejsze - pomaga zrozumieć.
Aktorzy z Duchów rządzą. Przybył zagrał wspaniale. De Niro zgodnie z oczekiwaniami.
Postać grana przez Barry'ego jest najbardziej tragiczną postacią w tym filmie. W jego wyglądzie jest coś nieokiełznanego, co przeraża i pociąga jednocześnie. Mam poczucie, że bez niego, Duchy nie byłby tak przejmującym filmem!
Nie sądziłem, że kiedykolwiek postawię na szczycie polskiego aktora, ale przekonał mnie do tego Mirosław Baka jako Maciej Boryna.
Najlepszy De Niro od lat.
Barry Keoghan za Duchy Inisherin. Tak łatwo przeszarżować rolę wioskowego głupka. Ta jednak głęboko zapada w serce.
Duet Scorsese I De Niro zawsze dostarcza niezrównanych aktorskich wrażeń. Mam wrażenie jakby Panowie rozumieli się już bez słów i tę chemię aktorsko-reżyserską zdecydowanie widać w Czasie krwawego księżyca.
Najlepsza realizacja artystyczna
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszą realizację artystyczną wędruje do twórców filmu … BABILON 
.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie, a także bycie jedynym nominowanym, który realnie rzucił wyzwanie zwycięzcy trafia do filmu… ASTEROID CITY . Symetrie i pastelowe kolorki Wesa Andersona wciąż urzekają nawet, jeśli inne aspekty filmu okazały się mniej udane.
- Babilon 🇺🇸
- Asteroid City 🇺🇸
- Godland 🇮🇸
- Enys Men
- Pacifiction 🇵🇫
- Pearl 🇺🇸
- Chłopi 🇵🇱
- Medusa Deluxe 🏴
- Igrzyska Śmierci: Ballada ptaków i węży 🇺🇸
- Jawan 🇮🇳
Nie było filmu z większym rozmachem realizacyjnym niż Babilon. Odwzorowanie najbardziej szalonej i rozpasanej epoki w dziejach Hollywood warte jest mszy, jak mawiał Henryk IV..
Moim zdaniem pod względem artystycznym najbardziej napracowała się ekipa Chłopów. Misterna, wieloletnia robota, która tchnęła w książkę drugie życie. Choć jeśliby rozważać tradycyjnie, na zasadzie, kto miał najlepszą scenografię, kostiumy, make-up, fryzury i efekty specjalne to zwykle pierwszy przychodzi na myśl Wes Anderson.
Scena pościgu w Jawanie, w której SRK gasi papierosa w baku motocykla i następnie wpuszcza go w jadące z naprzeciwka tiry, to jeden z najwybitniejszych momentów kina indyjskiego
Wypłowiała pustynna kolorystyka i styl lat 50. w rękach Wesa Andersona tworzą zachwycające połączenie.
Najlepszy scenariusz adaptowany
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy scenariusz adaptowany trafia do …. TINY SATTER 🇺🇸 i JAMESA PAULA DALLASA 🇺🇸 za film REALITY 🇺🇸 będący adaptacją sztuki Tiny Satter pod tytułem Is This a Room
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie, a także ożywienie tradycji kina kaiju i przeniesienie go w pełni XXI wiek trafia do… TAKASHIEGO YAMAZAKI 🇯🇵 za scenariusz do filmu GODZILLA MINUS ONE 🇯🇵.
- Tina Satter , James Paul Dallas za scenariusz filmu Reality na podstawie sztuki Is This a Room autorstwa Tiny Satter, M2 Films
- Takashi Yamazaki
za scenariusz filmu Godzilla Minus One na podstawie postaci i tematów serii filmów Godzilla, Multikino - Eric Roth i Martin Scorsese za scenariusz filmu Czas krwawego księżyca na podstawie reportażu autorstwa Davida Granna, UIP
- William Friedkin za scenariusz filmu Bunt przed sądem wojennym, na podstawie sztuki Huragan na Cainie autorstwa Hermana Wouka, Sky Showtime
- Dorota Kobiela
, Hugh Welchman 
za scenariusz filmu Chłopi, na podstawie powieści autorstwa Władysława Reymonta, NEXT Film - Michel Fessler
, Anne Goscinny i Benjamin Massoubre za scenariusz filmu Szczęście Mikołajka na podstawie serii książek Mikołajek autorstwa René Goscinny’ego i Jean-Jacques’a Sempé, Monolith Films - Claire Denis , Léa Mysius , Andrew Litvack za scenariusz filmu Gwiazdy w południe na podstawie powieści Denisa Johnsona
- François Ozon za scenariusz filmu Moja zbrodnia na podstawie sztuki Georges’a Berra i Louis Verneuil’a, Aurora Films
- Pierre Földes za scenariusz filmu Ślepa wierzba i śpiąca kobieta na podstawie opowiadań ze zbiorów Wszystkie boże dzieci tańczą, Ślepa wierzba i śpiąca kobieta oraz Zniknięcie słonia autorstwa Harukiego Murakamiego, HBO MAX
- James Vanderbilt , Guy Busick za scenariusz filmu Krzyk VI na podstawie scenariusza filmu Krzyk II autorstwa Kevina Williamsona, Forum Film
Pominięty i przemilczany, a zarazem ostatni film w dorobku Williama Friedkina imponuje tym jak reanimuje niemal martwy gatunek dramatu sądowego. Wszystko tu gra na papierze i na ekranie, dialogi, relacje między podsądnym, świadkami, obrońcami, oskarżycielami czy sędzią.
Ożywić Godzillę - co za sztuka! Lecz jeszcze bardziej cenię udaną wreszcie adaptację Mikołajka, ale laury należą się za verbatim z przesłuchania bohaterki Reality.
Chłopi to po prostu skrojona na miarę adaptacja, reinterpretująca oryginał bez drastycznych zmian.
Dla mnie Ci Chłopi ożyli i nabrali nowych znaczeń dopiero w interpretacji Welchmanów.
Ostatni film Friedkina to przykład tego jak powinno pisać się sądowe dramaty! To scenariusz ociekający błyskotliwością i inteligentnym humorem, świetnie utrzymujący tempo i angażujący od pierwszego do ostatniego słowa.
Czy można stworzyć wciągający film na podstawie transkrypcji przesłuchania? Reality udowadnia, że tak. Teatralność i wykorzystanie nagrań w tle doskonale działa na poziomie thrillera. Jednak scenariusz przede wszystkim wynosi na powierzchnię postać młodej dziewczyny, wymykającą się stereotypom. Nawet jeśli przed seansem znamy doskonale całą historię, to z kina i tak wyjdziemy zaskoczeni.
Kobiela i Welchman nie dość że zmieścili niezwykle rozbudowaną powieść w niespełna dwóch godzinach filmu, to jeszcze potrafili zreinterpretować jej treść, tak by uwypuklić przywary lokalnej społeczności.
Najlepszy fabularny debiut reżyserski
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy fabularny debiut reżyserski trafia do …. CHARLOTTE WELLS 
za film AFTERSUN. To czwarty raz z rzędu, gdy w tej kategorii triumfuje kobieta, debiutantowi płci męskiej nie udało się to nigdy.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie, a także podjęcie walki z dominatorem kategorii trafia do .. TINY SATTER za reżyserię filmu REALITY.
- Charlotte Wells za Aftersun, M2 Films
- Tina Satter za Reality, M2 Films
- Dmitro Sucholitkij-Sobczuk
za Pamfir, Gutek Film - Molly Manning Walker za How to Have Sex, Gutek Film
- Alice Diop za Saint Omer, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Danny Philippou, Michael Philippou
za Mów do mnie, M2 Films - Mikko Myllylahti
za Historia drwala, HBO MAX - Makbul Mubarak
za Autobiografia, HBO MAX - Charlotte Le Bon
za Falcon Lake, Autora Films - Martika Ramirez Escobar
za Niech żyje Leonora!, HBO MAX
2023 okazał się łaskawy dla debiutantów. Kinomani pokochali Aftersun Szkotki Charlotte Wells, Pamfira Ukraińca Dmytro Suchołytkyja-Sobczuka czy How to Have Sex Angielki Molly Manning Walker. Do mnie najbardziej swoim wyrafinowanym poczuciem humoru trafił Fin Mikko Myllylahti (Historia drwala).
To był rok mocnych młodych głosów, przede wszystkim kobiecych, ale i gatunkowych (też Skinamarink).
W tej kategorii rządzą kobiety! O Aftersun napisano już bardzo dużo, How to Have Sex też dostało sporo uwagi. Oba zasłużenie, bo to najlepsze debiuty ostatnich lat. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na trzecią pozycję z mojego podium, czyli niespodziewanie dobre kino inicjacyjne z posthorrowym akcentem – Falcon Lake Charlotte Le Bon.
Ten rok pokazuje w praktyce coraz większe znaczenie w światowej kinematografii osób nie będących białymi mężczyznami - i dobrze!
Reality - thriller polityczny, w którym nie chodzi o obieranie któreś ze stron, ale o manizm odkrywania prawdy - jak kreowana jest przez ludzi rządzących czy media, oraz gdzie jest miejsce przeciętnego człowieka w tym bezwględnym systemie. Gęstmniejąca atmoasfera wokół bohaterki i rosnące napięcie przykuwają do ekranu do samego końca. Życie pisze najlepsze scenariusze, ale sukces tego filmu to też aktorstwo - Sydney Sweeney jest świetna.
Nagroda pocieszenia dla numeru 1b.
Mam wrażenie że paradoksalnie stawka mocniejsza i ciekawsza niż w najlepszym filmie. Mój głos idzie na fenomenalne Reality.
Historia drwala to taki film, o którym zapominasz, że jest debiutem.
Gdyby Hiob żył dzisiaj, to byłby właśnie takim drwalem. Historia drwala jest lepsza nawet niż burger drwala. Filmowy humor jest też dużo lepszy niż ten mój żart.
Filozoficzna komedia, nordycki absurd, ekokpina, polarne szaleństwo – niesamowite dla mnie jak wdzięcznie i zgrabnie Mikko Myllylahti ogrywa zastane schematy i przerabia je na własną modłę. znakomity debiut
Bardzo realistyczny obraz pokolenia, działający zarówno jako imprezowa komedia, jak i horror. Dodatkowo, rewelacyjne prowadzenie aktorów (Mia McKenna-Bruce!). Pokładam w następnych filmach Walker ogromne nadzieje
Aftersun wygrywa dla mnie, ale jeśli miałbym wybrać debiut najbardziej zaskakujący poziomem realizacyjnego dopieszczenia, postawiłbym na Fina.
Żeby w pełni docenić wizję Wells potrzebowałem dwóch seansów. Za pierwszym razem byłem lekko zdezorientowany, ale za drugim (znając już zakończenie) dostrzegłem niespotykanie przemyślaną i rozpisaną strukturę człowieka pogrążonego w depresji. Mekasowskie urywki piękna o celebracji chwili.
Reality uderza w widza już w pierwszych minutach, a napięcie między prawdą a fikcją nie opuszcza nas do samego końca!
Żelazna dyscyplina Reality, szalona rozrzutność Pamfira, dobrze wyczuta autobiograficzność Aftersun czy How to have sex - zostaną ze mną na dłużej. Ani Saint Omer, ani Mów do mnie nie jestem fanką.
Reality to moja perełka z tegorocznego festiwalu Nowe Horyzonty. Zupełnie nie spodziewałam się, że prostą historię można poprowadzić w tak dynamiczny, wciągający sposób. Następnym razem się zastanówcie, zanim wydrukujecie jakieś prywatne dokumenty w pracy.
Reality. Film złożony z tajemnicy i wizji lokalnej. Zbudowany przy pomocy dźwięku i genialnej gry oczami. Bardziej kameralnie już się nie dało, a jak ta narracja wciąga! Reżyserka, która potrafi nakręcić świetny film przy użyciu tak niewielu środków, ma u mnie duży kredyt.
Mów do mnie stawia na baczność. Jednocześnie straszy, co w przypadku horrorów nie jest oczywistością, oraz serwuje psychologiczną i eschatologiczną rozkminę, która potęguje nastrój grozy.
Molly Manning Walker w How to Have Sex lustruje koszmar kultury gwałtu w sposób dosadny i maksymalnie niewygodny. To rekonstrukcja stopniowego przekraczania granic, która powraca po seansie w sposób niemal intruzywny
Miniony rok obfitował w tyle udanych i frapujących debiutów, że trudno wybrać najlepszy (zwłaszcza kobiecych). Satter, Manning Walker, Solaguren, Wells – czekam na więcej!
Jedne z bardziej tragicznych historii w kulturze Zachodu to te o złych matkach – czy raczej o złym macierzyństwie. Dla Diop Medea to wyraźny pretekst do snucia opowieści transkulturowej, postkolonialnej, feministycznej, instytucjonalnej, a w końcu także na wskroś osobistej. Mnie z kolei wciąż nasuwa się tu Obcy Camus i ten dziwny stan odrętwienia kata: narracyjny impuls, by sympatyzować z osobą oskarżoną, próbować ją zrozumieć. Diop sumiennie podąża tym śladem, tworząc porywający, acz skromny dramat sądowy.
Alice Diop zaskakuje chłodną, precyzyjną, niemal literacką formą. Porzuca formę dramatu sądowego na rzecz przypowieści, traktatu o korzeniach zła. Trzyma widza na dystans, sama również pozostając raczej sprawozdawcą niż sędzią.
Aftersun Charlotte Wells jest tutaj bezkonkurencyjne. Film bardzo osobisty (co nie dziwi w debiucie), a jednocześnie dojrzały, zaskakujący i pozostający w pamięci.
Najlepsza przełomowa rola aktorska
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy przełomowy występ aktorski trafia do …. LILY GLADSTONE 🇺🇸 za film CZAS KRWAWEGO KSIĘŻYCA. To czwarta wygrana w tej kategorii kobiety, a trzecia Amerykanki.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie trafia do FRANKIE CORIO 🏴 za rolę w filmie AFTERSUN.
- Lily Gladstone za rolę w filmie Czas krwawego księżyca, UIP
- Frankie Corio za rolę w filmie Aftersun, M2 Films
- Mia McKenna-Bruce za rolę w filmie How to Have Sex, Gutek Film
- Guslagie Malanda za rolę w filmie Saint Omer, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Mary Woodvine za rolę w filmie Enys Men, M2 Films
- Sofía Otero
za rolę w filmie 20 000 gatunków pszczół, Gutek Film - Kamila Urzędowska za rolę w filmie Chłopi, NEXT Film
- Joseph Engel za rolę w filmie Falcon Lake, Aurora Films
- Pahoa Mahagafanau za rolę w filmie Pacifiction, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Paula Luchsinger
za rolę w filmie Hrabia, Netflix
Mia McKenna-Bruce to jeden z kilku powodów, że How to Have Sex nie staje się kolejną, miałką opowiastką o błędach młodości. Odnotuję, że za jej placami wspaniałe małolata Frankie Corio z Aftersun i dużo dojrzalsza Mary Woodvine z Enys Men.
Mary Woodvine kornijską Delphine Seyrig!
W gronie nominowanych najwięcej jest debiutantów, osób, które dopiero zaczynają swoją drogę na szczyt. Lily Gladstone już tę drogę przebyła. Jest aktorsko dojrzała, doskonała i gotowa na sukces.
Mam przeczucie, że Mia MacKenna-Bruce otworzyła sobie swoją rolą najwięcej furtek.
Przed Lily Gladstone, mam nadzieję. prime jej kariery. Przyćmić aktorsko De Niro i DiCaprio – niełatwe zadanie. Dla Gladstone – nic trudnego.
Wahałam się, komu przyznać numer 1 na liście przełomowych ról aktorskich. Według mnie jednak na miano zwyciężczyni w tej kategorii zasługują ex aequo Frankie Corio i Sofía Otero.
Milion razy „Tak” na Gladstone, ale mam nadzieję, że o Luchsinger i McKennie-Bruce też jeszcze nie raz i nie dwa usłyszymy.
Nagrodzona w Berlinie rola Sofíi Otero to nie tylko genialny debiut aktorski, ale też przełom w portretowaniu transpłciowych dzieci. 8-letnia trans dziewczynka może zaistnieć na ekranie jako pełnoprawna postać i nie musi być grana przez cis chłopaka.
Lily Gladstone mocnym krokiem weszła do masowej wyobraźni kinowej publiczności. W tragicznej roli jest ostoją siły, a mimika twarzy aktorki w mistrzowski sposób łączy spokój i targanie silnymi emocjami.
Najlepsze zdjęcia
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepsze zdjęcia trafia do …. ARTURA TORTA za film PACIFICTION. To jego pierwsza statuetka, lecz już druga nominacja, w 2021 roku zajął 9 miejsce za zdjęcia do filmu Liberte Alberta Serry.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymuje … MARIA VON HAUSSWOLFF 🇸🇪 za ożywienie XIX-wiecznej Islandii w filmie GODLAND 🇮🇸.
- Artur Tort za film Pacifiction, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Maria von Hausswolff
za film Godland, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty - Mark Jenkin 〓〓 za film Enys Men, M2 Films
- Linus Sandgren za film Babilon, UIP
- Nikita Kuzmenko za film Pamfir, Gutek Film
- Eliot Rockett za film Pearl, Amazon Prime Video
- Arsen Sarkisiants za film Historia drwala, HBO MAX
- Renato Berta
za film Wielki wóz, Aurora Films - Tomasz Naumiuk za film Zielona granica, Kino Świat
- Kristof Brandl za film Falcon Lake, Aurora Films
Szwedka Maria von Hausswolff wydobywa z islandzkich krajobrazów mistycyzm i tajemniczość. Jej obrazy wyspy jawią się jako odległe i niebezpieczne, jak i udomowione i przyjazne..
Słusznie Naumiuk wykorzystał czerń i biel w tym wcale nie jednowymiarowym filmie!
Zdjęcia do Godlandu łączą estetykę Svena Nykvista, ascezę i wzniosłości. Plenery wbrew pozorom nie są samograjem, Maria von Hausswolff, wyciska je do cna podobnie jak aktorki i aktorów, którzy w jej obiektywie zamieniają się w niemal archetypiczne postaci.
Linus Sandgren, ale za Saltburn
Skandal ze Czas krwawego księżyca tu nominacji nie dostal
Mark Jenkin i jego Bolex to jeden z najpiękniejszych duetów w ostatnich latach
Babilon zasłużył na pierwsze miejsce choćby za same dwie pierwsze sekwencje. Nie do końca rozumiem nominację, dla Wielkiego wozu, który operatorsko był dla mnie dość nijaki. W jego miejsce widziałbym Johna Wicka 4, albo Zostaw świat za sobą.
Wykorzystanie Bolexa w Enys Men podoba mi się nawet bardziej niż w Przynęcie. Nie pachnie to już efekciarstwem, a wizualna strona dużo dodaje do atmosfery filmu. Piękne oddanie przyrody, a kolory mają też istotne znaczenia symboliczne.
Sandgren bezkonkurencyjny, choć przecież prace Torta, Jenkina czy von Hausswolff też zasługują na uwagę. Olbrzymie wyróżnienie dla nieobecnego Edwarda Lachmana za Hrabiego.
Jeszcze długo po seansie filmu Serry kołysały mną fale Pacyfiku.
Zdjęcia do Godland mam pod powiekami. Ależ sugestywne.
Najlepszy montaż
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy montaż trafia do …. MARKA JENKINA 〓〓 za film ENYS MEN. To jego pierwsza nominacja i pierwsza statuetka.
WYRÓŻNIENIE za nieustępliwą walkę do końca i przegranie ledwie kikolma głosami trafia do TOMA CROSSA 🇺🇸 za zjawiskowy BABILON.
- Mark Jenkin 〓〓 za film Enys Men, M2 Films
- Tom Cross za film Babilon, UIP
- Kim Sang-bum
za film Podejrzana, Gutek Film - Nathan Orloff za film John Wick 4, Monolith Film
- Ron Dulin , Jennifer Vecchiarello za film Reality, M2 Films
- Amy Foote , Joe Bini , Brian A. Kates za film Całe to piękno i krew, Against Gravity
- Ryûji Miyajima za film Godzilla Minus One, Multikino
- Albert Serra, Artur Tort, Adriana Ribas za film Pacifiction, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Katharina Wartena
za film Trzy minuty zawieszone w czasie, Against Gravity - Jussi Rautaniemi za film Historia drwala, HBO MAX
Sceny akcji z Johna Wicka 4 to mistrzostwo montażu. Kino w stanie czystym. Hipnotyzujące repetycje Enys Men też robią wrażenie.
Trzy minuty zawieszone w czasie to dosłownie film o montażu, wybór nie może być inny, mimo całej sympatii do fenomenalnie zmontowanego Reality.
Trzy minuty zawieszone w czasie czyli mistrzowskie rozciągniecie 3 minut do prawie 70. tak, że nie sposób się oderwać i zapomnieć.
Trudny wybór, ale jednak oba dokumenty królują.
Niesamowita robota dokumentalistów: Trzy minuty zawieszone w czasie zdołało z drobnego wycinka kroniki uturlać cały przejmujący seans, Całe to piękno i krew z fotografii i współczesnych wypowiedzi zarówno obraz minionej epoki, jak i reakcję na nadal palący problem opiatowy. Najwięcej zdziałał jednak montażem Mark Jenkin - kameralne arcydzieło nie miałoby połowy siły, gdyby nie sprawne nożyczki.
Montaż Babilonu to współczesny świat w pigułce - wszystko, wszędzie, na raz. Nie mogę jednak nie docenić tej realizacyjnej wirtuozerii i świetnego rzemiosła.
Trzy minuty zawieszone w czasie: nie tylko znakomite wykonanie techniczne, ale również stematyzowanie pracy montażysty nad zdjęciami archiwalnymi.
Najlepszy dźwięk
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy dźwięk trafia do …. twórców filmu ENYS MEN 〓〓. To druga statuetka tego filmu dzisiejszego wieczoru.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce otrzymują twórcy filmu OPPENHEIMER 🇺🇸.
- Enys Men 〓〓, M2 Films
- Oppenheimer , UIP
- Godzilla Minus One , Multikino
- Mów do mnie , M2 Films
- Skinamarink , Velvet Spoon
- Pacifiction
, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty - Reality , M2 Films
- Zabójca , Netflix
- Ferrari , Monolith Films
- Zostaw świat za sobą , Netflix
Przytłaczający dźwięk ze wszystkich głośników, który imituje wielkiego jaszczura czy może nastrojowa, budząca niemal strach orkiestracja wyobraźni samotnej kobiety na prawie-bezludnej wyspie? Oba są solą kina, ale budowanie napięcia przez delikatne środki jest mi bliższe, stawiam zatem na Enys Men.
Ja jestem specyficzna i dźwięk w kinie mainstreamowym, a zwłaszcza w blockbusterach, choćby doskonałej jakości, przeważnie mnie nie kręci. Najbardziej lubię, gdy udźwiękowienie jest niemalże jednym z aktorów w filmie. Tak jak w Enys Men, Pacifiction czy Reality.
Skinamarink to jakiś osobny wymiar dźwiękowy, dotąd mi nieznany.
W Zabójcy nawet bardziej niż ścieżka dźwiękowa i utwory The Smiths porywają odgłosy zbyt głośnego oddechu i bicia serca. Szmery, szumy, kroki. Podobnie jak główny bohater zaczynamy być czujni i uważnie zwracać uwagę na dźwięki płynące z zewnątrz, ale też z naszych ciał. Doskonały wstęp do praktyki jogi.
Najlepszy plakat
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy plakat filmowy trafia do MAKSA BERESKIEGO (PLAKIAT) i KINO ŚWIAT za artystyczny plakat do filmu CHLEB I SÓL. Jednocześnie pomijamy milczeniem plakat dystrybucyjny do tej samej produkcji. To pierwsza statuetka artysty, nominowany był już w 2022 roku za plakat do filmu Nitram na zamówienie Gutek Film.
WYRÓZNIENIE za drugie miejsce otrzymują DANI RIDDERTOFT 
i GUTEK FILM za plakat do filmu HOLY SPIDER.
- Maks Bereski (Plakiat) , Kino Świat za plakat do filmu Chleb i sól
- Danni Riddertoft , Gutek Film za plakat do filmu Holy Spider
- M2 Films za plakat do filmu Aftersun
- Patryk Hardziej , Galapagos Films za plakat do filmu Roving Woman
- Patryk Hardziej , Kino Świat za plakat do filmu Niebezpieczni dżentelmeni
- Maks Berski (Plakiat) , TVP za plakat do filmu Filip
- Patryk Hardziej , TVP za plakat do filmu Święty
- Fajne Chłopaki , Mayfly za plakat do filmu Bóg i wojownicy lunaparków
- Jean-Jacques Sempé , Monolith Films za plakat do filmu Szczęście Mikołajka
- Patryk Hardziej , So FILMS za plakat do filmu Skąd dokąd
Szkoda tylko, że czasami najlepsze plakaty zamieniane są przez dystrybucję na fatalne „komercyjne” odpowiedniki 🙁
Maks Bereski ze swoją firmową oszczędnością w środkach chwyta sedno tego, czym powinien być plakat filmowy – osobnym dziełem, które ujmuje nastrój filmu, ale nie zdradza zbyt dużo z jego treści. Bez przesadzania z efekciarstwem i bez prostackich metafor Bereskiemu wyszedł wizualny złoty strzał, który będę trzymał pod powiekami jeszcze długo.
Jak bardzo nie lubię Chleba i soli, tak plakat znakomity!
Orientalny dywan bazuje na dwuznaczności - europejskim skojarzeniu z krajami Bliskiego Wschodu oraz fabułą filmu, w którym ciało ofiary ukryte jest w zwiniętym dywanie. Świetna kompozycja i kolorystyka zachęcają do seansu.
Jak dla mnie Maks Bereski z Plakiatu był w minionym roku konkurencją sam dla siebie. Piękne minimalistyczne kompozycje z fajną symboliką. Zachwyca zwłaszcza plakat do Filipa. Aż chce się wznieść toast za tę sztukę!
Najlepszy film animowany
ZŁOTY KONIK 2024 dla najlepszego filmu animowanego trafia do …. MAKOTO SHINKAIA🇯🇵 i UIP za SUZUME. To pierwszy film anime, który triumfuje w tej kategorii.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymują BENJAMIN MASSOUBRE 🇫🇷, AMANDINE FREDON 🇫🇷 i MONOLITH FILMS za film SZCZĘŚCIE MIKOŁAJKA.
- Makoto Shinkai 🇯🇵 i UIP za film Suzume
- Benjamin Massoubre 🇫🇷, Amandine Fredon 🇫🇷 i Monolith Films za film Szczęście Mikołajka
- Joaquim Dos Santos 🇺🇸, Justin K. Thompson 🇺🇸, Kemp Powers 🇺🇸 i UIP za film Spider-Man: poprzez Multiwersum
- Signe Baumane 🇱🇻 i HBO MAX za film Mój romans z małżeństwem
- Joel Crawfortd 🇺🇸 i UIP za film Kot w butach: ostatnie życzenie
- DK Welchman 🇵🇱, Hugh Welchman 🏴 i NEXT Film za film Chłopi
- José Miguel Ribeiro 🇵🇹 i HBO MAX za film Nayola
- Pierre Földes 🇺🇸 i HBO MAX za film Ślepa wierzba i śpiąca kobieta
- Alberto Vázquez 🇪🇸 i Velvet Spoon za film Wojny jednorożców
- Sam Fell 🏴 i Netflix za film Uciekające kurczaki: Era nuggetsów
Dawno nie było takiego roku, żeby DreamWorks (Kot w butach) miał lepszą animację niż Pixar. W moim sercu zawsze jednak więcej miejsca mam dla niezależnych twórców. Tym razem kompletnie oczarował mnie łotewski Mój romans z małżeństwem. Kameralne, dowcipne, ale zarazem dojmujące doświadczenie.
Konsekwentnie Chłopi. Z tych samych pobudek co w kategorii „Najlepszy film polski”. Doskonała techniczna robota!
Ślepa wierzba i śpiąca kobieta wg opowiadań Murakamiego być może najmniej znany ze stawki, ale jak dla mnie najlepszy.
Najlepsza aktorka drugoplanowa
ZŁOTY KONIK 2024 dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej trafia do …. MII GOTH za rolę w filmie INFINITY POOL. To jej druga nominacja i pierwsza statuetka, w 2023 roku zajęła czwarte miejsce za pierwszoplanową rolę w X.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie a także największą liczbę pierwszych miejsc na kartach do głosowania otrzymuje LILY GLADSTONE za rolę w filmie CZAS KRWAWEGO KSIĘZYCA.
- Mia Goth za rolę w filmie Infinity Pool, UIP
- Lily Gladstone za rolę w filmie Czas krwawego księżyca, UIP
- Kerry Condon za rolę w filmie Duchy Inisherin, Disney
- Penélope Cruz za rolę w filmie Ferrari, Monolith Films
- Noémie Merlant za rolę w filmie Tár, UIP
- Jean Smart za rolę w filmie Babilon, UIP
- Isabelle Huppert za rolę w filmie Moja zbrodnia, Aurora Films
- Valeria Bruni Tedeschi
za rolę w filmie Niebieska linia, Aurora Films - Francine Bergé za rolę w filmie Wielki wóz, Aurora Films
- Dorota Stalińska za rolę w filmie Chłopi, NEXT Film
To był rok Mii Goth, która w Infinity Pool wciela się nawet w trudniejszą postać niż w Pearl. Jest tu jednocześnie marzeniem, femme fatal i psychopatką rozmiłowaną w przemocy. Goth ślizga się po granicach groteski, jest przerażająca i zabawna. Na tle filmu, któremu wiele można zarzucić, rola Goth lśni jak złoto.
W moim przekonaniu Lily Gladstone kradnie show wszystkim innym odtwórcom w Czasie krwawego księżyca. Pełna godności i niemego sprzeciwu wobec otaczającej przemocowej rzeczywistości. Nagroda pocieszenia dla niebiorącej jeńców Huppert w zdecydowanie za mało znanej Mojej zbrodni Ozona.
Szybkie samochody, adrenalina, włoski akcent Adama Drivera < rola Penelope Cruz w Ferrari. Małżeński dramat okazał się ciekawszy od samego wyścigu, a to wszystko za sprawą fenomenalnej Cruz.
Proszę tu wymienić Dorotę Stalińską na Sonię Mietielicę.
Warto docenić wielki powrót Doroty Stalińskiej, która stworzyła w filmie jedną z najbarwniejszych, zapadających w pamięć kreacji. Jej rola udowadnia też niestety braki młodej generacji zaangażowanej w produkcję.
Lily Gladstone. Objawienie. Zagarnęła cały Czas krwawego księżyca dla siebie. Nikt przy niej nie istniał. Ani DiCaprio, ani De Niro.
Mia Goth zaskakująco dobrze wypada w roli femme fatale, Jean Smart kradnie jedną z najważniejszych scen Babilonu, ale to Lily Gladstone niesie na swoich barkach Czas krwawego księżyca.
Najlepszy scenariusz oryginalny
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy scenariusz oryginalny trafia do …. TODDA FIELDA za film TAR. To trzeci rok z rzędu, gdy w tej kategorii zwycięża amerykańska produkcja.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymuje MOLLY MANNING WALKER za scenariusz do jej debiutanckiego filmu filmu HOW TO HAVE SEX.
- Todd Field za scenariusz filmu Tár, UIP
- Molly Manning Walker za scenariusz filmu How to Have Sex, Gutek Film
- Dmitro Sucholitkij-Sobczuk za scenariusz filmu Pamfir, Gutek Film
- Isabel Peña i Rodrigo Sorogoyen za scenariusz filmu Bestie, Aurora Films
- Hlynur Pálmason
za scenariusz filmu Godland, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty - Florencia Martin za scenariusz filmu Babilon, UIP
- Albert Serra za scenariusz filmu Pacifiction, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Mikko Myllylahti za scenariusz filmu Historia drwala, HBO MAX
- Kristoffer Borgli
za scenariusz filmu Chora na siebie, Aurora Films - Philippe Garrel , Jean-Claude Carrière , Arlette Langmann , Caroline Deruas Peano za scenariusz filmu Wielki wóz, Aurora Films
Trudno było mi się zdecydować. A Bestiach powiem tyle, że napięcie w tym filmie staje się nie do zniesienia! Tak dobrze jest to przedstawione!
Nadal jest jakieś 10% mnie, które wierzy, że Lydia Tar istnieje naprawdę
Scenariusz Chorej na siebie jest tak dokładny i przenikliwy, że tylko Dream scenario go dopełnia.
Bestie są genialnie napisane. Na poziomie dialogów i postaci trudno znaleźć wśród zeszłorocznych tytułów równie dobrze poprowadzoną historię. Najmocniejsze brawa należą się za sprawnie wprowadzony twist, który z męskiej narracji robi inspirującą opowieść o kobietach, nie tracąc nic z wiarygodności.
Bardzo osobisty scenariusz Garrela uzupełniony przez współpracowników wspaniale pracuje na ekranie łącząc niemal niewidoczną siatką postaci i zdarzenia.
Najlepszy film dokumentalny
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy film dokumentalny trafia do …. LAURY POITRAS 🇺🇸 i dystrybutora AGAINST GRAVITY za film CAŁE TO PIĘKNO I KREW. To trzecie zwycięstwo filmu tego dystrybutora w tej kategorii.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie i walkę na noże ze zwycięzcą otrzymują LEA GLOB 🇩🇰 i streaming HBO MAX za film APOLONIA, APOLONIA.
- Całe to piękno i krew , Against Gravity
- Apolonia, Apolonia , HBO MAX
- Lynch / Oz , Against Gravity
- Skąd dokąd , So FILMS
- Bóg i wojownicy lunaparków , Mayfly
- Siostrzeństwo świętej sauny , Against Gravity
- 8mm cudownych lat , Against Gravity
- Tunel z gołębiami , Apple TV+
- Trzy minuty zawieszone w czasie , Against Gravity
- Wham!
, Netflix
Laura Poitras, a w sumie bardziej Nan Goldin we własnej osobie zamiatały. Na pudle mam jeszcze kolejny fascynujący esej Alexandre’a O. Philippe’a, tym razem o związkach Davida Lyncha z technikolorowym klasykiem oraz wspomnieniowy kolaż noblistki Annie Ernaux i jej syna.
Apolonia, Apolonia to rzadki film dokumentalny, który powstawał wystarczająco długo, żeby zgłębić swój temat.
Siostrzeństwo świętej sauny i Skąd dokąd – oba sfilmowane w mikroprzestrzeni kipiącej od emocji. Kino dokumentalne pełne wrażliwości, które nie wyzyskuje swoich bohaterów.
Znakomite filmy! Stawiam na Całe to piękno i krew. Niebywały film!
Obnażyć ciało odkryć duszę, tylko w świętej saunie!
Trzy minuty zawieszone w czasie. Ciut ponad 3 minuty oryginalnego kolorowego! nagrania z 1937, 68 minut dokumentu. Oba filmy absolutnie niezwykłe.
Polacy wciąż robią świetne dokumenty - nawet, jeśli formuła rodzimej szkoły dokumentalnej czasem prosi się o poszerzenie. Całe to piękno i krew ciekawie łączy dwie płaszczyzny - epitafium dla artystyczno-seksualnej dwudziestowiecznej kontrkultury z kinem walczącym, politycznym, zaangażowanym. Lynch/Oz to z kolei przepiękny pean na cześć kina, jego intertekstualności i wpływu na rzeczywistość - a to wszystko wykraczające daleko poza samego Lyncha. Jest tu na przykład fantastyczna autoanaliza twórczości Johna Watersa!
Chociaż eseje prezentują różny poziom to całość jest niezwykle inspirującą i otwiera drzwi percepcji nie tylko filmów Lyncha i Oza, ale też innych wizjonerów kina.
Najlepsza muzyka oryginalna
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszą muzykę oryginalną trafia do …. JUSTINA HURWITZA 🇺🇸 za film BABILON. To jego pierwsza nominacja i statuetka.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie L.U.C. 🇵🇱 za film Chłopi.
- Justin Hurwitz za film Babilon, UIP
- L.U.C. za film Chłopi, NEXT Film
- Ludwig Göransson za film Oppenheimer, UIP
- Naoki Sato za film Godzilla Minus One, Multikino
- Laetitia Pansanel-Garric za film Pamfir, Gutek Film
- Nathan Micay za film Reality, M2 Films
- Emilie Levienaise-Farrouch za film Living, UIP
- Tindersticks za film Gwiazdy w południe
- Anirudh
za film Jawan, Netflix - Jonas Struck za film Historia drwala, HBO MAX
Muzyka Tindersticks to jest życia. A w połączeniu z filmem Claire Denis to w ogóle jakieś niebiańskie przeżycie.
Wcale nie codziennie człowiek pęka z dumy, że polska nuta idzie w świat. Taki folklor jak ten od L.U.C.a LUBIĘ! Wyróżnienie leci do Jonasa Strucka za piękny oszczędny wisielczy score do Historii drwala.
Nawet jeśli nie przepada się za Chłopami, nie można nie docenić muzyki z filmu Welchmanów. „Jesień – Tańcuj” to polski ultimate banger 2023 roku!
Od czasu współpracy Tindersticks z Claire Denis nie mam wątpliwości, że zespół nie ma sobie równych w temacie tworzenia filmowej muzyki.
Muzyka w Babilonie to nie tylko element filmu, Hurwitz dźwiękami tka kolejną warstwę filmowej narracji, świetnie uzupełniając to co widzimy na ekranie. Żaden inny soundtrack nie gościł na moich słuchawkach tak często jak ten, a „Voodo Mama” jest obowiązkowym punktem każdego dnia. Panie Hurwitz kłaniam się w pas!
12 miesięcy później główny theme Babilonu dalej jest w mojej głowie.
W Drwalu nawet ten kradziony z Youtube'a sampel organów Hammonda był genialny, co za ścieżka.
Oppenheimer się nie do końca udał, ale muzyka jest w nim świetna - jest Zimmerowsko/Nolanowski patos, ale z pewnym umiarem, a harmonicznie i brzmienowo jest o wiele ciekawiej niż było u Nolana dotychczas. W Babilonie co ciekawe - podobnie. Niezbyt udany film jest momentami ratowany przez świetną muzykę.
Muzykę z Babilonu mam na słuchawkach od roku praktycznie codziennie. Po piętach depczą folkowe rytmy z Chłopów, a moim ostatnim zachwytem jest niesamowity jazzowy soundtrack do Gwiazd w południe.
Tindersticks i długo, długo nic.
Chłopi to soundtrack, który na dobre zagościł w moim samochodzie (i na Spotify Wrapped).
Hurwitz jak zawsze dowiózł w pełni.
Muzyka to jedyne, co podobało mi się w filmie Babilon.
Najlepsza obsada aktorska
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszą obsadę trafia do osób aktorskich z filmu … OPPENHEIMER .
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymuje obsada filmu ASTEROID CITY . To druga nominacja w tej kategorii dla filmu Wesa Andersona, w 2022 roku Kurier Francuski zajął czwarte miejsce.
- Oppenheimer , UIP
- Asteroid City , UIP
- Babilon , UIP
- Czas krwawego księżyca , UIP
- Zielona granica , Kino Świat
- Hrabia , Netflix
- Jawan , Netflix
- Wielki wóz , Aurora Films
- Igrzyska śmierci: Ballada ptaków i węży , Forum Film
- Właściciele
, Aurora Films
Bez cienia wątpliwości stawiam na kukiełki Philippe’a Garrela: jego trójkę dzieci (Louis, Esther, Lena), a także Auréliena Recoinga, Damiena Mongina i przede wszystkim wspaniałą Francine Bergé (Zakonnica, Pan Klein).
Ulubione duety roku – Schwartzman & Johansson w Asteroid City oraz Mescal & Corio w Aftersun!
No wiadomo, że najlepsze obsady ma zawsze Wes Anderson. Błyszczą na firmamencie indywidulnie i w pakiecie.
Garrel z wozu, koniom lżej. Stary mistrz kina zaprzągł do Wielkiego wozu swych najbliższych by opowiedzieć o brzemieniu wolności, ciężarze buntu i przemijaniu postaci świata.
Dajcie spokój z tym dwulicowym Downeyem młodszym i karykaturalnym C. Affleckiem na dwie minuty, skoro to zestawienie mieści w sobie dwóch Shah Rukh Khanów i wampirzą Taczerową.
Nie sądziłam, że to zadziała, a jednak obsada u Scorsese zadziałała świetnie, mimo że to oczywiste nazwiska. Zespół aktorski u Holland działa we wspólnej sprawie i wytwarza niebywałą energię.
Spike Jonze po konika!
Można Wesowi Andresonowi zarzucać powtarzalność, ale pod względem kreowania przestrzeni i aktorskich metamorfoz nie ma sobie równych.
Babilon bezkonkurencyjny: znakomity Diego Calva, najlepsza dotychczasowa rola Robbie, jedna z najlepszych Brada Pitta, a ponadto błyskotliwe drugie plany i epizody na czele z Jean Smart.
Nie przegapiam filmów Wesa Andersona!
Margot Robbie w Babilonie po prostu zakończyła aktorstwo. Tylko tyle i aż tyle.
Najlepsza reżyseria
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszą reżyserię trafia do … ALBERTA SERRY za film PACIFICTION. To jego pierwsza nominacja i statuetka.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie a także najwięcej pierwszych miejsc na kartach do głosowania otrzymuje CHARLOTTE WELLS 🏴 za reżyserię filmu AFTERSUN. To pierwsze w historii Złotych Koników wyróżnienie dla debiutującego reżysera, rekordem w tej kategorii było czwarte miejsce Dei Kulumbegashvili za Początek w 2022 roku.
- Albert Serra za film Pacifiction, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Charlotte Wells za film Aftersun, M2 Films
- Mark Jenkin 〓〓 za film Enys Men, M2 Films
- Damien Chazelle za film Babilon, UIP
- Todd Field za film Tár, UIP
- Hlynur Pálmason za film Godland, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Martin Scorsese za film Czas krwawego księżyca, UIP
- Mikko Myllylahti za film Historia drwala, HBO MAX
- Atlee Kumar za film Jawan, Netflix
- Claire Denis za film Gwiazdy w południe
Mark Jenkin tak bardzo kontroluje swoje dzieło, że może zawstydzić każdego producenta w Hollywood. Niby charakter jego filmów (niemal garażowy) może uzasadniać ten profil, ale maestria z jaką posługuje się środkami filmowego wyrazu Kornwalijczyk jest godna każdej pochwały.
Reżyserce Aftersun udało się stworzyć prawdziwą, poruszającą, intymną opowieść, bez wchodzenia w zbyt patetyczne lub płaczliwe tony. Wells jest blisko swoich bohaterów, ale nie przekracza ich granic, co jest jednym z największych wyzwań w przypadku rodzinnych obrazów.
Serra jak mało kto nadaje się do pompatycznych przedsięwzięć, sennych inscenizacji i światotwórstwa jednocześnie przekonywującego oraz wywołującego wątpienie. Za samą sekwencję na falach należą się wszystkie nagrody branżowe
Chazelle po raz kolejny zachwyca reżyserską maestrią, bezczelnością i odwagą. Nie często widuje się filmy w których występuje tak duże przywiązanie do detalu, a jeszcze rzadziej takie które w tak zręczny i wysmakowany sposób bawią się filmową narracją i kontrolowanym chaosem.
Albert Serra za doskonałe panowanie nad "gangreną introspekcji" w Pacifiction.
Godland zadziwia wielokrotnie podczas seansu. Piękna robota.
Claire Denis jedną z najbardziej przereklamowanych reżyserek w historii kina.
Niewątpliwie Albert Serra potrafi opowiadać za pomocą kadrów, snując swoją historię w sposób pełen nieoczywistości.
Bracia Lumiere kochaliby filmy Damiena Chazella
Scorsese wciąż utrzymuje się na najwyższym poziomie, tworząc kino na swoich zasadach (i korzystając ze swoich ulubionych motywów).
Nie mam wątpliwości, że Pálmason umie odnaleźć równowagę tempa i tonacji tym równie klasycznym, co niekonwencjonalnym westernie osadzonym w surowym klimacie Islandii. Zjawiskowy!
Mark Jenkin: jedno z najważniejszych nazwisk współczesnego arthouse'u. Wyróżnienie dla Chazelle'a: Babilon może całościowo rozczarował, ale inscenizacyjne talenty młodego Amerykanina ponownie dały o sobie znać.
Chazelle za rozmach Babilonu, ale ogromnie doceniam obsesyjne dopracowanie każdego detalu Tar, niesamowity koncept Aftersun, bezkompromisową wizję Jenkina w Enys Men, czy przesadę Jawana.
Albert Serra pozostaje jednym z najoryginalniejszych reżyserów kina festiwalowego, zaskakującym za każdym razem nowym podejściem do swojego własnego, wypracowanego języka filmowego.
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą trafia do … CATE BLANCHETT 🇦🇺 za film TAR. To jej pierwsza nominacja i statuetka.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymuje MIA GOTH 🏴 za rolę w filmie PEARL. To prequel filmu X Ti Wesa, za rolę w którym przed rokiem zajęła ona czwarte miejsce w tej kategorii.
- Cate Blanchett za rolę w filmie Tár, UIP
- Mia Goth za rolę w filmie Pearl, Amazon Prime Video
- Sydney Sweeney za rolę w filmie Reality, M2 Films
- Vicky Krieps
za rolę w filmie W gorsecie, M2 Films - Mia McKenna-Bruce za rolę w filmie How to Have Sex, Gutek Film
- Margot Robbie za rolę w filmie Babilon, UIP
- Kristine Kujath Thorp za rolę w filmie Chora na siebie, Aurora Films
- Marina Fois za rolę w filmie Bestie, Aurora Films
- Michele Brand za rolę w filmie Kawałek nieba, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Margaret Qualley za rolę w filmie Gwiazdy w południe
To był naprawdę dobry rok dla aktorek, od zrywającej z emploi pustej lalki Sweeney i eksploatującej Hollywood Robbie przez kolejną eskapadę nowej królowej krzyku Goth aż po dojrzałe kreacje wymagające wielu talentów kreacje Fois i Krieps. Cesarzową jednak pozostała Blanchett, złożoność jej Lydii Tár pozostawiła konkurentki w tyle.
Reality to wyjątkowo oszczędny film. W przeważającej mierze oparty na genialnej grze oczami Sydney Sweeney. Nie widzę tego filmu bez niej. Wyróżnienie dla Vicky Krieps, bo choć mogłabym sobie wyobrazić W gorsecie z kim innym, to trudno będzie sobie wyobrazić ciekawszą Sisi od niej.
Mia Goth doskonale wygrywa piękno, smutek i grozę marzenia o sławie. To dzięki jej roli Pearl działa tak mocno i jest najmroczniejszej opowieścią o wewnętrznym Hollywood od czasów Mullholland Drive.
Rola w Infinity Pool pozwoliła wskoczyć Mii Goth na podium.
Mamy tu doskonałe przykłady aktorek młodszego pokolenia doskonalących swoje emploi lub wychodzących poza nie, ale jestem nudziarzem i jak co roku głosuję na Cate. Znowu zasłużyła.
Spektakularna Vicky Krieps, która oscyluje między melancholią, satysfakcją i wściekłością!
Najbardziej zaskakująca aktorska metamorfoza roku – Sydney Sweeney w Reality. Ta dziewczyna zasługuje na więcej ambitnych ról dramatycznych.
Tu także trudne się wylosowało. Długo nie mogłem się zdecydować, czy na piedestale postawić budzącą współczucie, a jednocześnie diabolicznie niepokojącą Mię Goth, czy wulkan energii Margaret Qualley z Gwiazd w południe. A przecież w stawce jest jeszcze pogubiona imprezowiczka Mia MacKenna-Bruce, oraz magnetyczna i beztroska Margott Robbie. Doszedłem do wniosku że to jednak Cate Blanchett, dosłownie stała się Lydią Tár i to na nią oddaję głos.
chciałbym, żeby Lydia Tár mogła odwiedzić kiedyś Tahiti pod kierownictwem De Rollera
Wiele wspaniałych aktorek jest tu nominowanych, ale to rok z jednym z najlepszych występów w karierze Cate Blanchett, a przecież niemal każda jej rola jest wybitna.
Bardzo mocna kategoria, sporo ról równoważnych, kilka dobrych ról w słabych filmach.
Najlepszy aktor pierwszoplanowy
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszą pierwszoplanową rolę męską trafia do … PAULA MESCALA 🇮🇪 za film AFTERSUN.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymuje COLLIN FARREL 🇮🇪 za rolę w filmie DUCHY INISHERIN. Farrell to najczęściej nominowany aktor w historii Złtoych Koników. W 2021 roku wyróżniliśmy jego drugoplanowy występ w Dżentelmenach Guya Richiego, a w 2023 roku wygrał Złotego Konika za drugoplanową rolę w Batmanie.
- Paul Mescal za rolę w filmie Aftersun, M2 Films
- Colin Farrell za rolę w filmie Duchy Inisherin, Disney
- Benoît Magimel za rolę w filmie Pacifiction, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Oleksandr Jaceniuk za rolę w filmie Pamfir, Gutek Film
- Bill Nighy za rolę w filmie Living, UIP
- Jason Clarke za rolę w filmie Bunt przed sądem wojennym, Sky Showtime
- Denis Ménochet za rolę w filmie Bestie, Aurora Films
- Shah Rukh Khan za rolę w filmie Jawan, Netflix
- Ingvar Sigurðsson za rolę w filmie Godland, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Jarkko Lahti za rolę w filmie Historia drwala, HBO MAX
Komisarz Magimela jest kimś na kogo mógł wyrosnąć Gérard Depardieu, gdyby nie zasmakował putinowskiego kawioru. Jest wielki, piękny, niebezpieczny i żałosny zarazem.
Mocna stawka, wyjątkowo urzekł mnie Bill Nighty, swoją niezwyke subtelną rolą w remake'u Kurosawy.
Wybacz mi, Colin, ale Benoît Magimel w tym "Pacifiction" pozamiatał równo.
Paulowi Mescalowi w punkt udało uchwycić się wszelkie niedopowiedzenia w relacji ojciec-córka: spojrzenia, gesty, które wpływają na ich więź.
Pewnie nie powinniśmy oceniać introwertycznej ekspresji niewidzialnego ciężaru postaci Paula Mescala w tych samych kategoriach, co SRK sprzęgającego Mufasę i Simbę w jednym ciele, ale cóż — w tym przypadku sama nominacja w tak zacnym gronie jest nagrodą.
Dawno nikt tak pięknie jak Paul Mescal nie zagrał widma
Benoît Magimel sam w sobie jest takim szefem, że już nawet nie musi grać kogokolwiek innego!
Jaceniuk - jest uosobieniem wszystkiego co kocham w bohaterach. Odważny, lojalny, troskliwy, silny!
Paul Mescal króluje. Jeszcze nie raz nam pokaże co potrafi.
Szalenie ciekawe zestawienie, bo właściwie każdy z panów stworzył niezapomnianą kreację. Najdłużej zostaje ze mną jednak kipiąca zdrowym testosteronem kreacja Olseksandra Jaceniuka w Pamfirze, a zaraz po niej poruszający monolog Jasona Clarke'a stawiający w innym świetle wymowę Buntu przed sądem wojennym.
Colin Farrell wyszedł z gwiazdorskiej szufladki i pokazał miękkie podbrzusze. W duecie z Brendanem Gleesonem nie wstydzi się wrażliwości i śmieszności, tworząc dzięki temu prawdziwą, niezapomnianą postać.
Magimel jako De Roller to nie tylko jego życiówka, ale i jedna z lepszych kreacji XXI wieku
Nikt nie umie wykrzesać z aktorskiej predyspozycji Collina Farella więcej niż McDonagh. A jego występ w Duchach Inisherin dobitnie to udowadnia, dając nam zniuansowaną, tragiczną postać z krwi i kości.
Najlepszy film polski
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy film polski trafia do … MACIEJA HAMELI i SO FILMS film SKĄD DOKĄD. To pierwsze zwycięstwo w tej kategorii dla filmu non-fiction.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymuje AGNIESZKA HOLLAND i KINO ŚWIAT za film ZIELONA GRANICA.
- Skąd dokąd, So FILMS
- Zielona granica, Kino Świat
- Filip, TVP
- Strzępy, TVP
- Bóg i wojownicy lunaparków, Mayfly
- Chłopi, NEXT Film
- Doppelgänger. Sobowtór, Kino Świat
- Dzień matki, Netflix
- Znachor, Netflix
- Niebezpieczni dżentelmeni, Kino Świat
Chłopi, w mojej ocenie dużo lepszy film niż pierwsze dzieło Welchmanów Twój Vincent, ma swoje problemy (łaskawie przemilczę pretensje reżyserki do całego świata), w tym taniochę w promocji polskiego malarstwa i przepisywania pod #metoo noblisty. Jednak trzeba oddać twórcom kunszt w obrazowaniu kolejnych kręgów piekielnego zaścianka, szczególnie odczuwalny w tych momentach, gdy obraz i muzyka stają się jednością (np. sceny tańca).
Skąd dokąd - co za niezwykły film o wojnie, który niesie ogromne pokłady nadziei.
Trudno rozstrzygnąć czy Zielona granica była raczej wydarzeniem politycznym czy artystycznym. Czy, obawiając się jak zły może być ten film po pierwszych zapowiedziach, nie potraktowany został ulgowo. Ale tak zwykle się dzieje z kinem realizowanym "na gorąco". Holland udało się zrobić kino publicystyczne na poziomie, zwracające uwagę na istotny problem. Chłopi również wydają się być animowanym, teledyskowym i rysowanym grubą kreską komentarzem do współczesnej rzeczywistości.
Znakomity europejski (bez kompleksów) dramat o powolnym i bolesnym wyobcowywaniu przez chorobę. Trochę Ojciec Floriana Zellera à rebours, ale w kluczu tak realistycznym i świadomym instytucjonalnie, że ten rozpad uczuć, relacji, osoby jest jeszcze bardziej dotkliwy.
Najlepszy film polski najczęściej jest dokumentalny lub nawiązujący do dokumentu i skupiony na obserwacji, jak pominięty w nominacjach Chleb i sól.
Choć wszyscy mieli obawy, co może wyniknąć z redefiniowania klasyka polskiego kina, to można odetchnąć z ulgą. Udało się – Michał Gazda zaprezentował nam film, do którego będą mogły wracać kolejne pokolenia, a pamięć o profesorze Wilczurze będzie trwała dalej.
Bóg i wojownicy lunaparków - ciekawe, poruszające kino drogi. Podróż ojca i syna, mężczyzn o odmiennie skrajnych oglądach momentami jest bardzo bolesna, niemal toksyczna, ale służy naprawie więzi i ulepszeniu komunikacji. Poszukiwanie religijnych cudów staje się odkryciem cudu bliskości, miłości, rodziny. Znachor - wyzwanie, które całkiem nieźle się udało. Leszek Lichota idealnie pasuje do roli, na korzyść wyszło rozbudowanie postaci Zośki. Świetna scenografia i kostiumy, ale wieś tamtych czasów zbyt sielankowa. Zakończenie naciągane i na szybko. Była szansa na hit, ale nie na film kultowy.
Nie mam tutaj lidera, numer 1. to tak naprawdę numer 3 albo 4.
Eksperymentowanie z gatunkami, filtrowanie przeszłości współczesnością, odwaga w mówieniu o polityce i narodowych traumach – to był naprawdę dobry rok dla polskiego kina.
Tę kategorię wygrywa u mnie niepozorny dokument, Bóg i wojownicy lunaparków. Z jednej strony wybrukowane dobrymi chęciami piekło religijnego fanatyzmu, z drugiej wulgarny, wojujący ateizm. Rzecz o okopywaniu się we własnych -izmach, ale też o subtelnym, podświadomym acz nieudolnie realizowanym pragnieniu spotkania się w pół drogi. Ponadto naprawdę zabawna komedia!
gdyby ktoś mi rok temu powiedział, że Agnieszka Holland zrobi w moim mniemaniu polski film roku, pewnie wybuchnął bym śmiechem, ale od czasu seansu Zielonej granicy nie mogę przestać myśleć o tym, jak udany jest to obraz
W tym roku rezonowały we mnie inne polskie filmy, niż zaproponowane tytuły: najlepsze Imago, Chleb i sól, Końskiego ogona. Na pierwszym miejscu postawiłam Dzień matki, ponieważ podziwiam precyzję autorów w użyciu gatunkowej konwencji i doceniam rozrywkowy potencjał realizacji. Agnieszka Grochowska jest tu ikoniczna.
Ciężki wybór, bo, z małymi wyjątkami, są to filmy, które mnie nie przekonały. Przyszły rok będzie łatwiejszy, będzie można po prostu głosować na Kosa, hihi.
Rok taki sobie - dokumenty jak zwykle trzymają poziom, ale Strzępy, które dotarły po roku do kin są wyjątkowe. Odważne, naruszające tabu, można wręcz się zastanowić w pierwszym odruchu, czy nie zbyt brawurowe. W dodatku to film stworzony z nieczęstą dziś w polskim kinie dbałością o detal: pięknie zagrany, sfotografowany, z miastem i mieszkaniem potraktowanymi jako znaczące przestrzenie określające bohaterów.
Kino polskie bez ustanku, rok do roku coraz bardziej mnie zaskakuje. Czy to jak w przypadku Chłopów wbijającą w fotel formą, czy jak w przypadku Niebezpiecznych dżentelmenów romansowaniem z kinem gatunkowym nie wyzbywając się własnej tożsamości. Polskie kino ma się świetnie!
Jeden film był najważniejszy w tym roku w rozmowie o kinie, niezależnie od opinii o jego kształcie artystycznym. Inne mniej lub bardziej udane, dotykały ważnych i często podobnych tematów. Nie było jednak objawień.
Chłopi. Za tę wymykającą się jednoznacznej ocenie obiecującą młodą kobietę, za ożywienie polskiej wsi popańszczyźnianej i wgląd w ten świat. Za pulsującą malarskość idealnie pasującą do żywej i żyznej fabuły, dynamiki tańca i porywów przyrody. I za doskonałą muzykę L.U.C.a. Wyróżnienie dla Filipa. Nie potrafię wskazać drugiego tak niemartyrologicznego polskiego filmu historycznego. Chciałabym więcej.
Bije się w pierś, bo nie spodziewałem się, że Agnieszka Holland odstawi publicystykę na rzecz własnych Diamentów nocy. Choć jest bardziej współcześnie, a modernistyczne obrazy mentalne zostały zamienione na otwarty i szczery manifest polityczny, trudno odmówić Holland artystycznego sukcesu.
Najlepszy film
ZŁOTY KONIK 2024 za najlepszy film roku trafia do … CHARLOTTE WELLS i M2 FILMS za film AFTERSUN. To pierwsze zwycięstwo debiutu oraz filmu samodzielnie wyreżyserowanego przez kobietę w historii.
WYRÓŻNIENIE za drugie miejsce w plebiscycie otrzymują MARK JENKIN i M2 FILMS za film ENYS MEN.
- Aftersun , M2 Films
- Enys Men 〓〓, M2 Films
- Pacifiction , Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Tár , UIP
- Godland , Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
- Całe to piękno i krew , Against Gravity
- Pamfir , Gutek Film
- Babilon , UIP
- Historia drwala , HBO MAX
- Jawan , Netflix
Podobała mi się cała dziesiątka, choć nadal uważam, że brakuje tu najlepszego blockbustera 2023 roku, czyli Godzilli Minus One. Z trudem wybrałem na mój ulubiony seans ten nowohoryzontowany Enys Men połączony ze spotkaniem z Kornwalijczykiem Markiem Jenkinem ponad Pacifiction, przepiękne doświadczenie od Alberta Serry na naszym DKF-ie.
Najlepszym filmowym doświadczeniem tego roku z pewnością była gęsia skórka towarzysząca przyglądaniu się powolnej destrukcji u wybrzeży Kornwalii. Enys Men to genialna hybryda otwartych znaczeń i konkretnego tematyzowania wykorzystywanej taśmy filmowej.
Aftersun - subtelna i bardzo intymna historia, która głęboko dotyka i wzrusza. Formalnie świetnie zrobione - ujęcia będące strzępkami wspomnień, nagrane na kasecie wideo, uwiecznione na zdjęciach lub podglądane w odbiciu lustrzanym. Nawet słowa piosenek i lektury bohatera mają tu znaczenie. A Paul Mascal stworzył niezwykle dojrzałą postać. Babilon - może i nierówny film, ale z wieloma znakomitymi scenami. Przemysł filmowy, nawet jeśli okrutny, brudny, bezwzględny nie zniszczy kinematografii, bo tę tworzą odwieczni marzyciele, dostarcza magii i emocji, pozwala zapomnieć o zwykłym świecie. Film przypominający dlaczego tak kochamy kino.
Skoro taki piękny międzynarodowy klucz, to gdzie Godzilla Minus One 😉
Nie może być innego wyboru niż Babilon, moim zdaniem jeden z najlepszych filmów w historii kina. Niestety, zupełnie zignorowany przez nagrody branżowe, ale przynajmniej polski internet może mu to w jakiś sposób zadośćuczynić
Pozornie skromny Godland wygrywa emocjonalną wiarygodnością, wzniosłością islandzkiego krajobrazu i metafizyką tak rzadko ukazywaną we współczesnym kinie.
Nie jest to łatwy wybór, ale głosuję na Tar za fenomenalną i nieoczywistą historię o mobbingu i wykorzystywaniu swoich wpływów przez osobę cieszącą się bezkarnością, ze względu na wybitny dorobek.
Laura Poitras zrobiła film dla szerokiej widowni, dokumentując pracę jednej z najważniejszych artystek współczesnych Nan Goldin. Pamfir to wręcz kino rozrywkowe, wywrotowe widowisko. Filmy takie jak Godland, Enys Men czy Aftersun miały inne ambicje i stworzyły osobne światy z wysokim progiem wejścia. Babilon nie powinien w ogóle znaleźć się na tej liście.
Choć cieszy obecność tytułów reprezentujących nieoczywiste grupy zawodowe, od drwali po naczelników więziennych, ja postawiłem na klasycznie genialne filmy o fotografkach i dyrygentkach.
Na koniec zostaje nam tylko Monster Hunter (choć wybór pomiędzy Tar a Aftersun to jak wybór pomiędzy 1a i 1b).
Babilon supremacy. Justice for John Wick 4 .
Chazelle uwolnił swój potencjał sodomicznego postmodernisty z predylekcją do popisowych inscenizacji. Jest to kolos nierówny, czasem zbudowany na komunałach, ale piękny i bezwstydnie zafascynowany filmowym medium.
dawno nie było dla mnie tak mocnego podium na topce roku jak Pacifiction + Enys Men + Historia drwala.
Chwała wielkiemu Babilonowi
Charlotte Wells subtelnie i inteligentnie balansuje na granicy tego, co uznajemy za kino popularne docierając ze swoimi emocjami do wrażliwości szerszej publiczności kinowej, uruchamiając mniej lub bardziej ukryte wspomnienia i potrzeby, reorganizując emocje własne i widza. Albert Serra również proponuje bardziej przystępną formę, którą uwiódł już widzów w Śmierci Ludwika XIV. Nie oznacza to artystycznych kompromisów ale nasycenie swojego filmu tropami, inspiracjami i gęstą atmosferą schyłku czytelnymi dla widowni. Zaś eksperyment Jenkina to już czysta, hermetyczna, kinofilska szalona przyjemność doświadczenia kinowego. Enigmatyczne arcydziełko którego kadry i zagadka długo pozostaną w umyśle i sercu.
Najlepszymi premierami tego roku były Lochy i smoki oraz Duchy Inisherin, czyli dwa filmy o niespełnionych bardach i odcinaniu części ciała.
Zróżnicowana i naprawdę ciekawa dziesiątka, choć nie wszystkie pozycje ze mną rezonują. Najbardziej brakuje mi Johna Wicka 4, jednak filmy akcji reprezentuje niemal równie godnie, świetny, a mało u nas znany Jawan. Na szczycie stawiam Babilon, bo to pełnia smaków Kina w pigułce. A hejterzy dupa cicho.
W świecie Pamfira nie ma alternatywy dla przyszłości! Zimny to świat, pełen brutalności i ukrytego napięcia, ale też magii, która wchodzi głęboko pod skórę. Ponury portret Ukrainy ze znakomitymi kreacjami aktorskimi!
Wszystkie dobre poza Enys Men
W kategorii najlepszy film, dla mnie zwycięzca może być tylko jeden. Film Chazelle'a zawładnął moim sercem i duszą, to lek na wszystko co złe i uwielbienie kina w najczystszej postaci!
To był bardzo dobry rok - ale Aftersun się wyróżnia. Kino intymne i uniwersalne, w którym głęboka emocjonalność, ale lapidarnie podana, łączy się z ogromną świadomością formalną.
Przyciągnęła mnie do Enys Men dobra przynęta. Zachwyciła - wyjątkowa głębia interpretacyjna tego filmu, unikalna jenkinowska achronologiczność i wizualne herbarium. Zagadki czasu i pamięci można tu drążyć w nieskończoność, a ogląda się to jak klimatyczny horror. Jedyne arcydzieło pośród nowych filmów, które miałam okazję obejrzeć w zeszłym roku. Wyróżnienie dla Pacifiction, które z całą swą ironią, mnogością tropów i wizją artystyczną zapadło w moje serce niemal tak samo mocno.
Nic, co oglądać mogliśmy w 2023 roku na wielkim ekranie, nie było tak przejmujące, jak Aftersun. Delikatność, z jaką przedstawiona została relacja ojca i córki oraz szacunek, z jakim sportretowane zostały ich sylwetki - ludzi w rożny sposób zmagających się w pojedynkę z samymi sobą, pozostawiają piękny ślad w pamięci emocjonalnej widza. Po filmie Charlotte Wells zaś z pewnością pozostanie ślad w historii światowej kinematografii.
Aftersun to refleksja na temat zdrowia psychicznego, naszych wewnętrznych demonów oraz bezwarunkowej miłości. Ulotne emocje, których nie można uchwycić kamerą, oraz lęki, które skrywane są za uśmiechem – z filmu Charlotte Wells przebija się smutna refleksja, że czasem dostrzegamy za mało, za późno.
Mój zwycięzca mógł być tylko jeden. Damien Chazelle pokazał, że we współczesnym Hollywood cały czas jest miejsce na bezpruderyjne i bezkompromisowe projekty, które nie mają szans na realny finansowy sukces. Dzieło kompletne, pod każdym względem. Prawdopodobnie przyszły klasyk na miarę Deszczowej piosenki.
Enys Men z perspektywy kilkunastu miesięcy od seansu to dla mnie jedno z najważniejszych artystycznych dokonań kina ostatnich lat.
W głosowaniu wzięli udział:
- Katarzyna Borowiecka, Radio 357
- Jan Brzozowski, film.org.pl
- Michał Chabiera, Kinoteka
- Alan Chrzan, Złote Makflaje
- Oskar Ciesielczyk, krytyk niezależny
- Patryk Ciesielczyk, Pełna Sala
- Klara Cykorz, krytyczka niezależna
- Jakub Demiańczuk, Polityka
- Piotr Dobry, Dziennik.pl
- Karolina Graczyk, Final Girls
- Marcin Grudziąż, Pełna Sala
- Filip Grzędowski, Portal Immersja
- Przemek Gulda, Gazeta Wyborcza / Wirtualna Polska / @guldapoleca
- Maciej Hanus, krytyk niezależny
- Maja Jankowska, Kalejdoskop Wrocław
- Michał Kaczoń, FILM.ORG.pl
- Maciej Karwowski, CIENEMAciej
- Katarzyna Kebernik, krytyczka niezależna
- Igor Kierkosz, miesięcznik „KINO”
- Michał Konarski, Pełna Sala
- Dominika Konopielko, krytyx niezaleznyx
- Maciej Kowalczyk, Pełna Sala
- Krzysztof Kwiatkowski, Gazeta Wyborcza
- Jędrzej Lisowski, Godardowskie igraszki i wujkowie Apichatponga Weerasethakula
- Wiktor Małolepszy, Filmawka
- Łukasz Mańkowski, Kinema Chromatica, Pięć Smaków
- Karolina Marciszewska, Kino za Rogiem Café w Rzeszowie
- Mateusz Marcin Mróz, Pełna Sala
- Joanna Najbor, krytyczka niezależna
- Grzegorz Narożny, Pełna Sala
- Borys Nieśpielak, podcast Rock i Borys
- Alicja Nowacka, Centrum Kultury Filmowej im. Andrzeja Wajdy
- Sara Nowicka, Final Girls
- Daniel Oklesiński, magazyn „Replika”
- Katarzyna Oklińska, Radio Nowy Świat
- Julia Palmowska, Pełna Sala
- Rafał Pawłowski, miesięcznik KINO, Film.Interia.pl
- Szymon Pazera, Pazerny na Sztukę
- Michał Piepiórka, Bliżej Ekranu
- Agnieszka Pilacińska, Pełna Sala
- Marta Płaza, finalgirls.pl
- Tomasz Poborca, Pełna Sala
- Jakub Popielecki, Filmweb.pl
- Adriana Prodeus, miesięcznik KINO, Vogue
- Marcin Prymas, Pełna Sala
- Bolesław Racięski
- Mateusz Rot, Watching Closely
- Remigiusz Różański, krytyk niezależny
- Maciej Roch Satora, krytyk niezależny
- Daria Sienkiewicz, Filmweb, Miesięcznik Kino
- Jędrzej Sławnikowski, Pełna Sala
- Kacper Słodki, Pełna Sala
- Dawid Smyk, Pełna Sala
- Michał Sobieszek, PopKulturonauci Podcast
- Dorota Jędrzejewska-Szpak, Ekrany
- Marta Stańczyk, Ekrany
- Miłosz Stelmach, Ekrany
- Kuba Florian Stolarz, SztywnyPatyk
- Karol Szafraniec, Audio/Wizualny
- Kamila Szlaga, Esoteric Surgery
- Paweł Szruba, Portal Immersja
- Wiktor Szymurski, Filmawka, miesięcznik KINO
- Paweł Tesznar, Pełna Sala
- Jarek Tokarski, Octopus Shorts (Octopus Film Festival)
- Typowy Jędrzej – student filmoznawstwa
- Filip Uzdowski, Skazany na film
- Kamil Walczak, Filmawka
- Michał Walkiewicz, Filmweb.pl
- Sławomir Wasiński, Wchłonięty przez Orient
- Marla Wilcan, Stowarzyszenie Kin Studyjnych
- Dominika Zielińska, krytyczka niezależna