Chociaż pierwszy raz twórca ten podpisuje tak długi utwór, to jako filmowiec jest już doświadczony. Od końcówki lat 90. łączy w swoim życiu dwie wielkie pasje: deskorolkarstwo i kamery analogowe. W 2002 roku na kamerze Super8 nakręcił Fruit of the Vine, dzieło uważane za przełomowe dla kina skaterskiego ze względu na udaną próbę nadania całkiem innej estetyki deskorolce. Zamiast hip-hopu, kamer wideo i skupienia na trickach, Charnoski wspólnie z przyjacielem i współpracownikiem Coanem Nicholsem przeprowadzili artystyczne „śledztwo na temat swojego plemienia” (cytat za wywiadem dla chorwackiego Vladimir Film Festival). Friut of the Vine zachwyciły operatora Christophera Doyle’a, co bezpośrednio odbiło się na wizualnej stronie Paranoid Park Gusa Van Santa, a sam Rick został głównym konsultantem scen deskorolkowych. Film, podobnie jak inne dokumenty duetu możecie legalnie zobaczyć na kanale firmy producenckiej Six Stair założonej przez Charnoskiego i Nicholsa (TUTAJ)

Twórczość non-fiction Charnoskiego charakteryzowała się olbrzymią dawką niezwykle gorzkiej nostalgii, raczej podkreślającej wagę przeszłości, niż ją wysławiającej. Uczucie to zdaje się być także motywem przewodnim Warm Blood. Tak samo jak w dokumentach, stajemy się świadkami cierpkiej próby stworzenia kroniki przeszłości. Pochodzący z Filadelfii artysta akcję filmu zdecydował się umieścić w kalifornijskim Modesto; mieście, z dewizą brzmiącą „Water Wealth Contentment Health”, znanym jest jako jedno z najbardziej zanieczyszczonych miejsc w całych Stanach. Po latach na zapadłe przedmieścia tego dwustutysięcznego miasta powraca Red – dziewczyna, której udało się uciec przed (dosłownie i w przenośni) toksyczną małą ojczyzną.

Wspomnienia mieszają się tu z niezwykle niepokojącą, utrzymaną w estetyce internetowych „lost-mediowych” filmików grozy, satyrą na katastrofę klimatyczną i ekologiczną. Zamiast amatorskiej zabawy Super8 tym razem kamerę 16mm do ręki wziął uznany operator Christopher Blauvelt. Wyczucie materii połączone ze znajomością zarówno tematyki skaterskiej (Najlepsze lata / nasza recenzja) jak i ekologicznej (m.in. Night Moves, Pierwsza krowa – to stały współpracownik Kelly Reinchardt) przyniosło efekt w postaci jednego z piękniejszych filmów roku. Warm Blood to ulotny dziennik chwil przeszłych i przyszłych, który wychodząc z kameralnej historii staje się uniwersalnym zapisem entropii ludzkości.