Warszawski Festiwal Filmowy - nasze oczekiwania

Wielkimi krokami zbliża się kolejna, 33. edycja Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Od ogłoszenia programu minęło już wystarczająco dużo czasu, by każdy z członków naszej redakcji wyłowił interesujące go perełki, poukrywane w festiwalowych sekcjach. Mamy nadzieję że nasz tekst pomoże wam w układaniu własnych festiwalowych planów, lub chociaż zachęci do tego by wejść na naszą stronę ponownie, kiedy będziemy już wiedzieć czy wybrane filmy były warte pokładanych w nich nadziei.

Wyznanie

Reżyseria: Zaza Urushadze

Gatunek: Dramat

Kraj: Gruzja, Estonia

Sekcja: Konkurs Międzynarodowy

Zazwyczaj najbardziej rozpoznawalni twórcy prezentują swoje filmy jedynie podczas pokazów specjalnych. W tym roku jednak w Konkursie Międzynarodowym mamy film twórcy, którego poprzedni obraz zaskarbił sobie uwielbienie widzów na całym świecie, a szczególnie w naszym kraju. Jeśli samo nazwisko Urushadze nic wam nie mówi, przypomnę wam, że jest to twórca „Mandarynek„. Jego kameralny, wyjątkowo lekki mimo przytłaczającej tematyki i przede wszystkim niesamowicie mądry film o wojnie w Abchazji pozwolił mu zyskać renomę, a nam wiele wymagać od „Wyznania„. Po opisie filmu widzimy, że tym razem twórca porzucił tematykę wojenną, a swoim nowym dziełem postanawia oddać hołd kinu i temu w jaki sposób działa ono na wyobraźnię ludzi. Na pewno nie chcę przegapić tego seansu.

Marcin Grudziąż

Hannah

Reżyseria: Andrea Pallaoro

Gatunek: Dramat

Kraj: Francja, Włochy, Belgia

Sekcja: Konkurs Wolny Duch

Film, który na Warszawski Festiwal Filmowy trafił prosto z Wenecji, gdzie startował w głównym konkursie. Dzieło Włocha zostało docenione przez Jury i nagrodzone za najlepszą rolę damską (Charlotte Rampling), która jeśli wierzyć opisom i zagranicznym recenzjom serwuje widzom teatr jednej aktorki. „Hannah” jest zapowiadana, jako przenikliwy portret, kobiety w wieku dojrzałym przechodzącej kryzys wartości.

Marcin Grudziąż

Zorza Polarna

Reżyseria: Márta Mészáros

Gatunek: Dramat

Kraj: Węgry

Sekcja: Pokazy specjalne

Najsłynniejsza węgierska reżyserka, autorka „Adopcji” i „Cór szczęścia”, przyjeżdża do Warszawy z najnowszym filmem. W „Zorzy polarnej” Mészáros podejmuje temat kryzysu tożsamości i konfrontacji z przeszłością. Autorem zdjęć do filmu jest polski operator Piotr Sobociński Jr., którego bardzo cenię za stronę wizualną „Róży” Smarzowskiego. Po filmie będzie wyjątkowa okazja spotkania zdobywczyni m.in. Złotego Niedźwiedzia i zadania jej pytań w trakcie Q&A.

Krystian Prusak

Droga 318

Reżyseria: Yunxing Nie

Gatunek: Dramat

Kraj: Chiny

Sekcja: Konkurs Wolny Duch

Dzięki licznym festiwalowym wojażom mam słabość do azjatyckiej kinematografii, szczególnie w połączeniu z oryginalną formą, której obietnicą jest udział filmu w Konkursie Wolny Duch. Tym, co najbardziej przykuło moją uwagę w zwiastunie debiutanckiego dzieła Yunxinga Nie, są jednak przepiękne zdjęcia. Czyż może być coś wspanialszego niż kino drogi wśród panoram najwyższych gór na świecie?

Krystian Prusak

Niech ciała się opalają

Reżyseria: Hélène Cattet, Bruno Forzan

Gatunek: Thriller

Kraj: Belgia, Francja

Sekcja: Konkurs Wolny Duch

Tym, którzy widzieli poprzednie działa francuskiego duetu Hélène Cattet – Bruno Forzani nie trzeba już żadnej rekomendacji. Pozostający parą także w życiu prywatnym reżyserzy zyskali wyznawców za sprawą “Amer”, swoistemu hołdowi dla gatunku giallo. Kolejny projekt, “L’étrange couleur des larmes de ton corps” udowadniał, że ich bogaty, barokowy styl może posłużyć również jako narzędzie do reinterpretacji “Lokatora” Romana Polańskiego. Tym razem adaptują powieść Jean-Patrick Manchette. Nad Lazurowym Wybrzeżem szajka bandytów kradnie ćwierć tony złota i chroni się przed pościgiem opuszczonej willi. Jednak jak w każdym szanującym się filmie noir coś musi pójść nie tak. Pachnie “Asfaltową dżunglą”, “Riffifi” i kryminałami Melville’a. Trzeba odkurzyć swoje borsalino.

Maciej Kowalczyk

Jak rozmawiać z dziewczynami na prywatkach

Reżyseria: John Cameron Mitchell

Gatunek: Komedia muzyczna, Sci-Fi

Kraj: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania

Sekcja: Konkurs Wolny Duch

Co może wyjść z połączenie z wyobraźni pisarskiej Neila Gaimana (“Amerykańscy bogowie”, “Koralina”, “Sandman”) z querrową estetyką reżysera Johna Camerona Mitchella („Cal do szczęścia”, „Shortbus”)? Wygląda na to, że szalony trip po londyńskiej scenie punk rocka lat 70. Na dodatek obiektem pierwszego miłosnego zauroczenia głównego bohatera uczyniono Elle Fanning, a Nicole Kidman gra klon Davida Bowiego z kultowego “Labiryntu”. Oczekuję po tym filmie jazdy bez trzymanki i sporej dawki brytyjskiego humoru.

Maciej Kowalczyk

Koniec wściekłości

Reżyseria: Takeshi Kitano

Gatunek: Akcja

Kraj: Japonia

Sekcja: Pokazy specjalne

Takeshi Kitano prawdopodobnie najlepszy okres twórczości ma już za sobą. Aktualnie realizuje się w yakuza eiga, a ja zawsze wolałem jego bardziej uduchowioną, liryczną stronę. „Koniec wściekłości” wieńczy trylogię, której dwie poprzednie odsłony to świetnie wyreżyserowane, ale chłodne i całkowicie pozbawione typowych dla tego twórcy poetyckich elementów filmy. O tym, że kodeks, honor i tradycja yakuzy to tylko puste frazesy, które nie mają żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości. Liczy się tylko władza i droga na szczyt po stosach trupów. Kitano, który sam gra jedną z głównych ról, skupił się w nich na ukazaniu zbiorowości, która podświadomie dąży do samounicestwienia. Liczę, że finał tej jatki czymś mnie zaskoczy i nie okaże się tylko powtórką z rozrywki. Nawet jeśli tak się nie stanie, nieczęsto jest okazja oglądać w kinie mięsiste gangsterskie kino prosto z Japonii.

Grzegorz Narożny

Bandyta, który pachniał whiskey

Reżyseria: Nimród Antal

Gatunek: Kryminał

Kraj: Węgry

Sekcja: Pokazy specjalne

Nimród Antal to człowiek, który w 2003 dał światu świetnych „Kontrolerów”. Autorski projekt młodego wówczas Węgra to postmodernistyczna komedia akcji, okraszona wspaniałą, elektroniczną muzyką duetu Neo. Niestety po udanym debiucie jego reżyserska kariera nie potoczyła się już tak dobrze. Przez wiele lat pracował w Hollywood jako wyrobnik realizując kiepskie scenariusze. „Bandyta, który pachniał whiskey” to pierwszy od dawna film, który sam napisał i którym powraca do rodzinnych Węgier. Historia też jest szalenie ciekawa. Opowiada prawdziwą historię najbardziej znanego w latach 90. przestępcy w kraju. Znany jako „włamywacz dżentelmen” Attila to prawdziwy oryginał. Zajmował się obrabianiem banków, ale nie stosował przemocy wobec osób postronnych, a nawet często obdarowywał je prezentami. Mam nadzieję, że film będzie powrotem Antala do formy z debiutu.

Grzegorz Narożny

Balkan Noir

Reżyseria: Dražen Kuljanin

Gatunek: dramat psychologiczny

Kraj: Szwecja, Czarnogóra

Sekcja: Konkurs Międzynarodowy

Konkurs 1-2 na Warszawskim Festiwalu Filmowym może dać duże wsparcie karierze początkujących reżyserów. Przykładem może być triumfator sprzed dwóch lat, za bardzo kameralne „Jak zatrzymać ślub„, Dražen Kuljanin. Ten Szwed bośniackiego pochodzenia powraca do Warszawy, gdzie będziemy świadkami światowej premiery jego drugiego obrazu. Tym razem film ma opowiadać o matce, która pięć lat po tajemniczym zaginięciu jej córki podczas wakacji w Czarnogórze powraca do tego bałkańskiego państwa w poszukiwaniu zemsty i satysfakcji. Film intryguje niecodziennym odwróceniem narracji, siła chaosu i krwi tym razem przybywa z tego teoretycznie cywilizowanego świata. Liczę, że twórca nie zapomniał, co było główną siłą jego debiutu i nie zrezygnował z pewnej klaustrofobii i kameralności.

Marcin Prymas

Straszna Kobieta

Reżyseria: Christian Tafdrup

Gatunek: komediodramat

Kraj: Dania

Sekcja: Konkurs 1-2

Jeden z najbardziej uznanych duńskich filmów tego roku, wyreżyserowany przez jedno ze złotych dzieci reżyserii tego kraju to pozycja, którą trudno przegapić. Reżyserski debiut Tafdrupa „Rodzina” zdobył 8 nominacji do nagród duńskiej Akademii Filmowej, a trzy z nich, w tym reżyserię, zamienił na statuetki. Reżyser, który w debiucie pokonuje takie nazwiska jak Refn i Vinterberg zasługuje na naszą uwagę. Fabularnie film ma opowiadać o losach Rasmusa, którego pierwotnie cudowny i idealny związek z piękną Marie z czasem zmienia się w horror, kiedy zaborczość i dominacja partnerki wychodzą na wierzch. To wszystko ma być podlane porcją czarnego humoru, a osobiście liczę na jakieś niespodziewane odwrócenie ról, niczym w rumuńskim „Ana, mon amour„.

Marcin Prymas

Pomiędzy słowami

Reżyseria: Urszula Antoniak

Gatunek: dramat

Kraj: Polska, Holandia

Sekcja: Konkurs Międzynarodowy

Najnowszy film Urszuli Antoniak to najprawdopodobniej najbardziej osobisty film w karierze reżyserki na stałe mieszkającej poza granicami Polski. Opowieść o duszy imigranta, rozdartej pomiędzy teraźniejszością, a duchami przeszłości w postaci ponownego spotkania z ojcem, może stać się niezwykle aktualnym głosem na temat sytuacji wielu Polaków. Czy idea globalizacji jest w stanie wyprzeć narodowy sentyment? Jak odnaleźć siebie w tym tyglu kulturowym? Temat, skąpane w czerni oraz bieli kadry, jak również Jakub Gierszał i Andrzej Chyra stojący przed kamerą – to wszystko zwiastuje szalenie interesujący film.

Marcin Kempisty

Zabicie świętego jelenia

Reżyseria: Yorgos Lanthimos

Gatunek: dramat

Kraj: Wielka Brytania, Irlandia

Sekcja: Pokazy specjalne

A na koniec – prawdziwa perełka. Bez zastanowienia ta propozycja stała się moim numerem 1 tego festiwalu. To nic, że w grudniu dzieło greckiego reżysera trafi do szerokiej dystrybucji. Możliwość wcześniejszego obejrzenia filmu twórcy „Kła” czy „Lobstera” stanowi przyjemność samą w sobie. Opisy, zwiastuny, wywiady – wszystko omijam szerokim łukiem, by dać się zaskoczyć Lanthimosowi. Chcę wraz z jego bohaterami wskoczyć na głęboką wodę, i zapewne tak jak w przypadku wcześniejszych filmów, stanąć w obliczu doświadczenia wykraczającego poza ludzką skończoność. Zaś duet Lanthimos + Farrell powoli będzie można porównywać do tandemu Refn + Gosling. Obu parom te z pozoru dziwne połączenia wychodzą na dobre.

Marcin Kempisty