
Dziura w sercu – recenzja filmu „Thomas Brasch” – Tydzień Filmu Niemieckiego
Film biograficzny to być może najniebezpieczniejszy podgatunek. Niby jawi się jako samograj, bo zazwyczaj kino bierze się za bary z życiorysami znanych postaci. Jednak pułapek

Sind so kleine Hände – recenzja filmu „Bettina” – Tydzień Filmu Niemieckiego
Filmy prezentowane w ramach Tygodnia Filmu Niemieckiego od minionego piątku dostępne są na platformie MOJEeKINO.PL. Jedną z propozycji w ramach tego wydarzenia jest dokument Bettina,

Narcyz i Psyche – recenzja filmu „Chora na siebie”
„Wszyscy na mnie patrzą” – mówi Signe, główna bohaterka Chorej na siebie w pierwszej scenie filmu. Kristoffer Borgli nie pozwala nawet chwilę zastanowić się, czy

Dzikie dziecko – recenzja filmu „Babilon”
Babilon – stolica świata czy siedlisko rozpusty? „Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie”, zdaje się krzyczeć Damien Chazelle już w pierwszych minutach, jednocześnie ochoczo

Kleptomania – recenzja filmu „Aksjomat” – Tydzień Filmu Niemieckiego
Istnieje świat przed Cézannem oraz po nim – w otwierającej scenie opowiada przewodnik po berlińskiej galerii, którego uważnie obserwuje główny bohater filmu Jönsa Jönssona. Niespełniony

Edukacja Naimy – recenzja filmu „Kontra” – Tydzień Filmu Niemieckiego
Obrazem otwierającym tegoroczną edycję Tygodnia Filmu Niemieckiego będzie Kontra, w reżyserii Sönke Wortmanna. Niemiecki twórca zręcznie władający komediowym gatunkiem oraz słodko-gorzkimi rejestrami tym razem opowiada

Czarodziejska góra – recenzja filmu „Monte Verità. Odurzenie wolnością” – Tydzień Filmu Niemieckiego
W ramach tegorocznej edycji Tygodnia Filmu Niemieckiego możemy oglądać kostiumową fabułę zrealizowaną w koprodukcji niemiecko-szwajcarsko-austriackiej „Monte Verità. Odurzenie wolnością”, inspirowaną autentyczną historią niezwykłego miejsca. Monte

Human behaviour – recenzja filmu „Duchy Inisherin”
Martin McDonagh, twórca niezawodny, nieposiadający w dorobku złego czy nawet średniego filmu, jest nie tylko mistrzem odnajdywania balansu między komedią a dramatem, ale przede wszystkim

Black Lives Matter – recenzja filmu „Till”
Chinonye Chukwu, amerykańska reżyserka nigeryjskiego pochodzenia, w swoim najnowszym filmie sięgnęła po ikonę ruchu praw obywatelskich, Emmetta Tilla, czternastolatka brutalnie zamordowanego na tle rasistowskim w

Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma – recenzja filmu „Rien à foutre”
Rien à foutre, wspólne dziecko francusko-belgijskiego duetu, Julie Lecoustre (absolutny debiut) i Emmanuela Marre (pierwszy pełny metraż), już swoim przewrotnym tytułem daje nam pstryczka w

Zawód: nauczyciel – recenzja filmu „Lunana. Szkoła na końcu świata”
Lunana. Szkoła na końcu świata jest pierwszym w historii Bhutanu kandydatem do Oscara dla filmu międzynarodowego. Sukces to niemały, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę fakt,

Kolos na glinianych nogach – recenzja filmu „Wieloryb”
Kochany przez jednych mistrz ekspresji dekonstruujący symbole i rzeczywistość, uzurpator tytułu i człowiek o niezwykle napompowanym ego według innych. Częściej malujący filmowy świat grubą kreską,

Chłop z wozu, babie lżej – recenzja filmu „Po miłość”
Zwiastun najnowszego filmu Andrzeja Mańkowskiego (Rubinowe gody, Tournée) wygląda trochę jak zapowiedź najgorszego filmu roku, pretendującego do nagrody Wielkiego Węża. Widmo grubej krechy, dosłowności i

Punkt zapalny – recenzja filmu „Nitram”
Kino jako medium czułe na problemy społeczne ostatnie dwie dekady przyglądało się uważnie rosnącej fali masowych strzelanin, próbując rozrysować portrety psychologiczne socjopatów, dociec natury zła,

A Star is Born – recenzja filmu „Fabelmanowie”
Czy może być lepszy prezent na Gwiazdkę dla kinomanów, krytyków i widzów niż list miłosny do kina? Dostarczony przez samego mistrza, żywą legendę, jednego z

Rzeczy, których nie wyrzuciłam – recenzja filmu „Piękny poranek”
Mia Hansen-Løve przyzwyczaiła nas już do kina bardzo intymnego i skupionego na detalu. Wspominałem już kiedyś na tych łamach, że jej historie o inteligentnych, wrażliwych

Maskarada – recenzja filmu „W gorsecie”
Zapomnijcie o roześmianej i zalotnej Romy Schneider z filmów Ernsta Marischki. Marie Kreutzer nie zamierza pielęgnować mitów, pudrować rzeczywistości i szukać poklasku tłumu. Ikoniczną postać

Złomowisko – recenzja filmu „The Wastetown” – Tallinn Black Nights 2022
W gronie obrazów zebranych w konkursowej sekcji Tallinn Black Nights Film Festival zdecydowanie wyróżnia się nowe dzieło znanego polskiej widowni Ahmada Bahramiego, autora wyświetlanej podczas

Zaopiekuj się mną – recenzja filmu „Matecznik”
Polskie kino fabularne nie miało w tym roku szczęścia. Mimo podejmowanych licznie prób walki z materią grzęzło w kliszach, przestylizowaniu i dosłowności. W zasadzie poza

Hej bystra woda – recenzja filmu „Ūdens garša” – Tallinn Black Nights 2022
Dziennikarskim banałem jest zrzucanie winy za wszelkie polityczne niepowodzenia na postępującą polaryzację społeczeństwa. Jak wiele prawdy nie kryłoby się w tym frazesie, debata nad obecnym

What is love? – recenzja filmu „Bros”
Czy istnieje bardziej wyeksploatowany format niż komedia romantyczna? Od dawna traktowana przez producentów jako wyrób taśmowy, skrojony według szablonu, do bólu przewidywalny, naszpikowany coraz bardziej

Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet — recenzja filmu „Terroryści” — Pięć Smaków
Nawiązujący już na poziomie tytułu do legendarnego filmu Edwarda Yanga, któremu zresztą tegoroczna edycja festiwalu Pięć Smaków poświęciła retrospektywę, musiał stać się jednym z bardziej

Kubkiem po łapkach – recenzja filmu „Za szybcy, za czuli” – Pięć Smaków
Film akcji o życiu codziennym – głosi slogan reklamowy z plakatu Za szybkich, za czułych. Rzeczywiście, hasło to oddaje esencje najnowszej produkcji Nawapola Thamrongrattanarita, w

Boiling Point – recenzja filmu „Na pełny etat”
Jeżeli mieliście lub macie krótszy lub dłuższy życiowy epizod pracy ponad siły, wstawania bladym świtem i wracania do domu późnym wieczorem, łapania czegoś do jedzenia

Zagrałem nawet szczęśliwych Cyganów – recenzja filmu „Three Thousand Numbered Pieces” – Tallinn Black Nights 2022
Empatyczna inflacja towarzyszy dzisiaj nie tylko kryzysowi dominującego spojrzenia witruwiańskiego mężczyzny, ale w wielu przypadkach mieni się jako jego cyniczny aparat samoobrony – zaanektowany przez

Żyć czy nie żyć? – recenzja filmu „Pamięć ziemi” – Pięć Smaków
Trudno o większy banał we współczesnym kinie artystycznym niż pozbawiona szerszych znaczeń krytyka kapitalizmu. Dramatów społecznych, thrillerów o nierównościach, antysystemowych komedyjek i zaangażowanych dokumentów było

Być jak Val Kilmer – recenzja filmu „Val”
Przez 40 lat Val Kilmer, gwiazda amerykańskiego kina lat 80. i 90., nie rozstawał się z kamerą, dokumentując swoje życie prywatne i zawodowe. Powstałe w

Wymyśl sobie sama film – recenzja filmu „Niech żyje Leonora!” – Pięć Smaków
W konkursie głównym (Nowe Kino Azji) festiwalu Pięć Smaków znalazło się miejsce dla bezpretensjonalnej filipińskiej komedii akcji Niech żyje Leonora! Film wcześniej prezentowany był m.in.

Mój własny cover – recenzja filmu „Ito” – Pięć Smaków
Łatwo stracić dech, gdy chimera społecznej presji przycupnie ci na piersi niczym groteskowy inkub z obrazu Füssliego. Niestrudzony refren prozy życia zmienia wtedy brzmienie z

Amuse-bouche z frytkami – recenzja filmu „Menu”
Mark Mylod, reżyser mający w portfolio głównie seriale telewizyjne, w tym odcinki takich tytułów, jak Gra o tron, Shameless czy Sukcesja, połączył siły ze scenarzystami

Świat poza sensem, film poza gatunkiem – recenzja filmu „Wielka Noc” (2021) – Pięć Smaków
30 czerwca 2016 na prezydenta Filipin wybrany został Rodrigo Duterte. Trzykrotny burmistrz miasta Davao – do dziś cieszący się w metropolii dużym uznaniem – z

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd… – recenzja filmu „Słoń” (2022)
Hiacynt (2021), Wszystkie nasze strachy (2021), Nina (2018), Płynące wieżowce (2013) – lista polskich filmów opowiadających historie nieheteronormatywnych postaci stale się poszerza. Trzymając się utartych

Kosmiczny imperatyw – recenzja filmu „Hotel pod Poległym Alpinistą” (1979)
Mówi się, że sztuka nie lubi wygody, a w filmie – ze względu na formę kolektywnej produkcji – objawia się to najwyraźniej w okresach politycznie

Śmierć dźwiękowca – recenzja filmu „24” – Pięć Smaków
Jak wysoko dźwiękowiec powinien trzymać mikrofon, by mieć pewność, że nie przeszkodzi kopulującej parze wydobyć z siebie jęków rozkoszy zadowalających reżysera? Czy, zbierając śpiew wokalistki

Funny Games – recenzja filmu „Goście”
Christian Tafdrup, reżyser wyświetlanej podczas 33. edycji Warszawskiego Festiwalu Filmowego Strasznej kobiety, ponownie wprowadza nas w poczucie dyskomfortu, tym razem posiłkując się kinem gatunkowym i

Różowe okulary i czerwone flagi – recenzja filmu „Palmy i słupy” – AFF
Palmy i słupy, wyświetlane podczas American Film Festival 2022 w Konkursie Spectrum, są fabularnym debiutem Jamie Dack, który przyniósł jej nagrodę dla najlepszej reżyserki dramatu

Musimy porozmawiać o Clemence – recenzja filmu „Dwa bieguny Clemence” – AFF
Do sekcji Konkurs Spectrum tegorocznej edycji American Film Festival trafił fabularny debiut Alex Heller, Dwa bieguny Clemence, będący swoistą artystyczną autoterapią z racji dekonstrukcji własnych

Projekcje – recenzja filmu „Wskrzeszenie” – AFF
Metaforyzowanie traum elementami gatunkowymi jest często wykorzystywanym przez kino narzędziem narracyjnym. Andrew Semans, amerykański reżyser, w swoim zaledwie drugim filmie, przygląda się temu, jak bardzo

Pocztówki znad krawędzi – recenzja filmu „Aftersun” – AFF
Charlotte Wells, szkocka producentka i scenarzystka, na tegorocznym festiwalu w Cannes zaprezentowała Aftersun – swój reżyserski debiut. Opowiedziana oszczędnymi środkami historia o ostatnich wakacjach córki

Portret zbiorowy we wnętrzu – recenzja filmu „Chrzciny” – Festiwal Filmowy Spektrum
Stan wojenny, mimo przeszło czterech dekad od jego wybuchu, wciąż nie został przepracowany przez rodzime kino. Poza Ostatnim promem Waldemara Krzystka z 1989 roku obserwowaliśmy

Dom, który zbudował… – recenzja filmu „Dom „Słowo”. Niedokończona powieść” – Ukraina! Festiwal Filmowy
Nad życiem poetów rozstrzelanego odrodzenia mieszkających w Domu „Słowo” Taras Tomenko pochylił się dwukrotnie, tworząc swego rodzaju dyptyk, który, choć w obu przypadkach skupia się

Ctrl+Z – recenzja filmu „Człowiek czasu” – WFF
Któż z nas nie chciał chociaż raz cofnąć się w czasie, wrócić do niewykorzystanej sytuacji i przeżyć ją od nowa, zgodnie z gruntownie przemyślanym scenariuszem

Terra Felix – recenzja filmu „Królowie świata” – WFF
Chroniczna bieda oraz społeczne i kulturowe wykluczenie jednostek i całych grup społecznych stanowi niezwykle łakomy kąsek dla zorientowanych na zachodni aplauz twórców filmowych. Pokazanie dzieci

Dobre chęci – recenzja filmu „Pocałunek” – WFF
Bille August miał już w swojej bogatej karierze okazję prezentować filmy w Cannes (gdzie dwukrotnie zdobywał Złotą Palmę), Berlinie czy San Sebastián. Najnowsze dzieło tego

Boyhood – recenzja filmu „War Pony” – WFF
Riley Keough, aktorka znana z American Honey (2016), Zoli (2020) i Diabła wcielonego (2020), połączyła siły z amerykańską producentką i reżyserką, Giną Gammell, a efektem

Zbrodniarz czy bohater? – recenzja filmu „Święto Pracy” – WFF
Warszawski Festiwal Filmowy dobiega końca, a wszystkie laury z rąk Jury zostały rozdane. Nagrodę Warsaw Grand Prix, czyli zwycięstwo w Konkursie Międzynarodowym, otrzymało Święto pracy

Łagodna obojętność świata – recenzja filmu „Bezpieczne miejsce” – WFF
Pierwszy pełnometrażowy film Juraja Leroticia to szkatułka wypełniona narracyjnymi warstwami i niespodziankami, od przewrotnego tytułu począwszy, na zabiegach formalnych skończywszy. Zdobywca trzech nagród na festiwalu

Bezgraniczna miłość – recenzja filmu „Tata”
Kiedy przyjdzie czas na opowiedzenie o roku 2022 w podręcznikach do historii, z pewnością możemy spodziewać się zdań o niezwykłej próbie, przed jaką stanęli Polacy

Dancing With Tears in My Eyes – recenzja filmu „Monica” – WFF
Andrea Pallaoro, mimo niewielkiego dorobku filmowego liczącego zaledwie trzy tytuły, już na artystycznym starcie dał się poznać jako twórca o olbrzymim potencjale, posługujący się własnym,

Syzyfowe prace – recenzja filmu „Ademoka” – WFF
Chicagowski dziennikarz Sydney J. Harris napisał kiedyś, że „Cały cel edukacji polega na tym, aby zamienić lustra w okna”. Wydaje się, że do podobnych wniosków

Zawód: kobieta – recenzja filmu „Wciąż pracujemy od dziewiątej do piątej” – WFF
Kto z nas nie pamięta legendarnego filmu Od dziewiątej do piątej z 1980 w reżyserii Colina Higginsa z czołówkowym przebojem Dolly Parton (nominowanym do Oscara)

Tato! – recenzja filmu „Strzępy” – WFF
W tegorocznym Konkursie Międzynarodowym Warszawskiego Festiwalu Filmowego startują dwie produkcje reprezentujące rodzimą kinematografię. Jedną z nich są Strzępy Beaty Dzianowicz, dla których zwycięstwo w stolicy

Demakijaż – recenzja filmu „Ślady” – WFF
Ślady, prezentowane na Warszawskim Festiwalu Filmowym w sekcji „Konkurs 1-2”, są drugim filmem Dubravki Turić, zdobywczyni nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w sekcji

Nie ma już niepolityki – recenzja filmu „Kalev” – WFF
„Po co znowu wpychają politykę do sportu?” – to pytanie prawdopodobnie słyszał każdy. Czasem chodzi o wykluczenie drużyn z danego kraju z rywalizacji, innym razem

Nie tak dawno temu w trawie – recenzja filmu „Serce dębu”
Jeśli wydaje Wam się, że film przyrodniczy to pozycja niedostarczająca wrażeń, potocznie zwana nudną, to jesteście w wielkim błędzie. Laurent Charbonnier, reżyser i operator, twórca

Pozycja matki – recenzja filmu „Baby Broker”
Kwestie istoty rodzicielstwa, sensu rodziny nuklearnej jako konstruktu społecznego czy aborcji w ostatnich latach bez dwóch zdań wysuwają się na pierwszy plan politycznego dyskursu. Nic

Wolny Zanzibar! – recenzja filmu „Próba sił” – Afrykamera
W piątek 30 września w Warszawskiej Kinotece rozpoczęła się 17. edycja festiwalu filmowego Afrykamera. Na produkcję uświetniającą galę otwarcia wybrano Próbę sił – dzieło o

Czy mięso w McDonaldzie jest halal? – recenzja filmu „Chłopiec z niebios” – Afrykamera
Tarik Saleh, mimo przynależności do drugiego pokolenia egipskich imigrantów w Szwecji, buduje swoją karierę na próbie stania się kluczowym głosem w filmowej dyspucie o paradoksach

W trójkącie – recenzja filmu „Turkusowa suknia” – Afrykamera
Ona kocha jego, on ją – ale kocha też tego trzeciego. Drugi fabularny film Maryam Touzani, Turkusowa suknia, zdobywca Nagrody Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI)

Niech cały wiruje świat – recenzja filmu „Apokawixa”
Prywatki, których nie przeżył nikt, po Projekcie X (2012) zdają się być nieco wyeksploatowanym motywem zachodniej kinematografii, a sam film posłużył za synonim tego typu

Girls Just Want To Have Fun – recenzja filmu „Dziewczyny”
Twórcy filmowi z krajów nordyckich kolejny raz udowadniają, że w portretowaniu trudów nastoletniego życia nie mają sobie równych. Do kin trafił właśnie zwycięzca tegorocznego LGBT+

Jak być kochaną – recenzja filmu „Blondynka” – Netflix
Rudy czy blond? – pytała bohaterka powieści Kazimierza Brandysa, wypełniając w samolocie formularz, by po dodaniu kurażu szklaneczką koniaku odpowiedzieć mgliście: rudoblond. Jak przez optykę

Boys and Their Toys – recenzja filmu „Nie martw się, kochanie”
Kiedy w 2019 roku aktorka Olivia Wilde wkroczyła do reżyserskiego świata ze Szkołą melanżu [NASZA RECENZJA], z marszu stała się zapowiedzią świeżego, błyskotliwego, kobiecego głosu

Kto nazwał Polańskiego „karłem”? – recenzja książki „Fabryka splendoru”
Trudno znaleźć jednoznaczną definicję festiwalu filmowego, bo chodzi w nich bynajmniej nie tylko o przegląd najciekawszych filmów sezonu. Kinofile zacierają ręce na możliwość oglądania po

Cień wątpliwości — recenzja filmu „Podejrzana”
Kolejne entuzjastyczne recenzje, kolejna nagroda w Cannes, być może wkrótce także nominacja do Oscara. Nowy film Parka Chan-wooka — twórcy-marki, którego rozpoznawalność na Zachodzie wyprzedziła

Niewiedza – recenzja filmu „Orzeł. Ostatni patrol” – Gdynia 2022
Możliwe, że największym przegranym tegorocznej gali rozdania Złotych Lwów festiwalu w Gdyni jest Orzeł. Ostatni patrol. Nagrodzenie za reżyserię Jacka Bławuta, okradzenie tym samym wybitnej

Co w duszy gra – recenzja filmu „Bezmiar” – Wenecja 2022
Nikt inny nie zna cię lepiej niż ty sam… no, chyba, że twoje dziecko – wydaje się tłumaczyć widzom Emanuele Crialese, który w L’imensicie skupia

Kebabistan – recenzja filmu „Chleb i sól” – Gdynia 2022
To, że Polska zamiast mlekiem i miodem płynie wódką i „baraniną” z sosem mieszanym na cienkim cieście, wiemy nie od dziś. Życie wokół kebabowni kręci

Zaczyna się Wielka Praca – recenzja spektaklu „Anioły w Ameryce”
Od głośnej premiery Aniołów w Ameryce z 2007 roku w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego minęło 15 lat, w trakcie których przeniesiony z repertuaru TR Warszawa do

Kobieta z przyszłością – recenzja filmu „Kobieta na dachu” – Gdynia 2022
Anna Jadowska po pięciu latach od swojego ostatniego filmu, Dzikich róż, wraca z nowym tytułem, ponownie w centrum opowieści stawiając kobietę nierozumianą przez otoczenie i

Choroba duszy – recenzja filmu „Kiedy opadną fale” – Wenecja 2022
Filipiński mistrz kina Lav Diaz po zdobyciu w 2016 roku Złotego Lwa za Kobietę, która odeszła i Srebrnego Niedźwiedzia za Kołysankę do bolesnej tajemnicy ponownie

Uczeń sympatycznego diabła – recenzja filmu „Autobiografia” – Wenecja 2022
Zło rzadko bywa diabłem z rogami. Wchodzi w nasze życie podstępem, kuszeniem, początkowo wydaje się niewinne. Co jednak, gdy zło jest ewidentne, a przy tym

Kwiaty ciernistej egzystencji – recenzja filmu „Master Gardnener” – Wenecja 2022
Paul Schrader stanowi najlepszy dowód na to, że nie ma sensu skreślać artystów tylko przez dwie dekady artystycznych porażek. Już rok po konkursowym udziale Hazardzisty

Spowiedź – recenzja filmu „Całe to piękno i krew” – Wenecja 2022
Wideoeseje, mimo zdobywania coraz większego uznania na arenie międzynarodowej i wśród krytyki wciąż niezwykle rzadko goszczą w głównych konkursach największych festiwali. Tym bardziej cieszy potencjalny

Wszystko Wszędzie Naraz – recenzja filmu „Bardo” – Wenecja 2022
Film Alejandra Gonzáleza Inárritu to pętla niekończących się wydarzeń i zarazem autorefleksyjna podróż po dotychczasowej twórczości reżysera oraz jego największych filmowych inspiracjach. Trochę Felliniego? Czemu

W imię honoru – recenzja filmu „Athena” – Wenecja 2022
Czasem, żeby zrozumieć teraźniejszość, należy cofnąć się w przeszłość. Z tego założenia zdaje się wychodzić Romain Gavras w swojej, zrealizowanej dla Netflixa, trzeciej pełnometrażowej fabule

Moby Dick – osąd bohatera – recenzja filmu „Wieloryb” – Wenecja 2022
Po premierowym pokazie Wieloryba (The Whale) Darrena Aronofsky’ego na festiwalu w Wenecji rozlega się długa owacja. Z sali trudno wyjść, bo zapłakani widzowie długo dochodzą

Bóg z nami – recenzja filmu „Kryptonim Polska”
Jedna z najintensywniej reklamowanych produkcji tego roku – Kryptonim Polska – trafiła wreszcie do kin. Gdyby za jedyne kryterium oceny traktować zgodność towaru z reklamą

Przez żołądek do serca – recenzja filmu „Do ostatniej kości” – Wenecja 2022
Luca Guadagnino podobnie jak w Tamtych dniach, tamtych nocach czule prawi o zakazanym uczuciu i próbie odkrycia własnego ja. Tym razem serwuje nam jednak love

Tango umarłych – recenzja serialu „Riget Exodus” – Wenecja 2022
Publiczność zgromadzona w weneckim PalaBiennale podczas światowej premiery Riget Exodus Larsa von Triera zamarła w milczeniu. Mistrz kina nie zjawił się na Lido osobiście; jego

Maestro, interrupted – recenzja filmu „TÁR” – Wenecja 2022
Jeden błąd, kłamstwo, wypaczenie często lawinowo pociągają za sobą kolejne, pojedynczo wydające się konieczne i niegroźne. Tak jak w tańcu, jeden fałszywy krok psuje misternie

Noah Baumbach ocala głowę – recenzja filmu „Biały szum” – Wenecja 2022
Wybuchy, pstrokate lata 80., katastrofa ekologiczna, scena hotelowa à la David Lynch, sekwencja musicalowa i horrorowa. Założę się, że żaden z tych elementów nie kojarzy

Arcydzieło rekonstrukcji – recenzja filmu „Notre-Dame płonie”
To oficjalne: Jean-Jacques Annaud jest najlepszym rekonstruktorem współczesnego kina. Chociaż już w latach osiemdziesiątych uwodził swoją wizją średniowiecza w Imieniu róży i czasów prehistorycznych w

Drżyj przed bezmiarem nocy – recenzja filmu „Kręgosłup nocy”
Bardzo szanuję to, jak polski dystrybutor Velvet Spoon konsekwentnie konstruuje swój katalog, przez co ma szansę zbudować małą społeczność wielbicieli filmów, które w nostalgiczno-pastiszowy sposób

Przekleństwa niewinności – recenzja filmu „Pisklę” / „Hatching” – Octopus
Fińskiej kinematografii daleko do europejskiej czołówki, lecz nie stoi to na przeszkodzie temu, by w nordyckim kraju regularnie powstawały filmy godne uwagi, trafiające do polskiej

The Story of O.J. – uwagi o filmie „Nie!”
Trzeci pełny metraż Jordana Peele’a bez wątpienia stanowi dalszy ciąg konsekwentnej ścieżki twórczej autora identyfikowanego z poetyką afrosurrealizmu, w której „czarność” i wątki tożsamościowe są

Ogień i woda – recenzja filmu „Braty” – Octopus
Po serii filmów krótkometrażowych Marcin Filipowicz w końcu objął stery pełnego metrażu. Premiera jego Bratów odbyła się na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”,

Zapach miłości – recenzja filmu „Pięć diabłów” – Nowe Horyzonty
Léa Mysius, reżyserka energetycznej i nieoczywistej Avy, po kilku latach przerwy wraca ze swoim najnowszym obrazem, Pięć diabłów, dostarczającym nie mniejszych wrażeń, zarówno estetycznych, jak

Siostrzeństwo – recenzja filmu „Silent twins” – Nowe Horyzonty
Agnieszka Smoczyńska, reżyserka wywrotowych Córek Dancingu i gęstej Fugi, na tegorocznym festiwalu w Cannes zaprezentowała swój anglojęzyczny debiut, Silent Twins. Obraz poświęcony opartej na faktach

W gorsecie tabu – recenzja filmu „Głupcy”
Legenda artystycznej klęski Głupców, najnowszego projektu Tomasza Wasilewskiego, krążyła w światku filmowym od dłuższego czasu. Teraz po dość kompromitującej, jak na laureata Srebrnego Niedźwiedzia, światowej

Na kozetce – recenzja „MUTZENBACHER” – Nowe Horyzonty
W berlińskiej sekcji Encounters triumfował w tym roku dokument Ruth Beckermann MUTZENBACHER. Austriacki film miał polską premierę w ramach festiwalu Nowe Horyzonty, gdzie trafił do

Organ mistrza – recenzja filmu „Zbrodnie przyszłości”
Tegoroczna edycja festiwalu w Cannes naznaczona została kilkoma reżyserskimi powrotami uznanych już klasyków kina. Po sześciu latach nowe dzieła zaprezentowali Cristian Mungiu i Park Chan-wook,

Fińskie saudade – recenzja „Historii drwala” – Nowe Horyzonty
Pierwszy pełnometrażowy film Mikko Myllylahtiego to jeden z najbardziej spełnionych debiutów ostatnich lat. Scenarzysta serdecznie przyjętej nowofalowej biografii Olli Mäki. Najszczęśliwszy dzień jego życia (RECENZJA)

Alla fiera dell’ovest – recenzja filmu „Tori i Lokita”
Luc i Jean-Pierre Dardenne należą do grona prawdziwych weteranów Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Dwie Złote Palmy (Rosetta, Dziecko), liczne wyróżnienia i niezmiennie długie owacje

Mężczyzno! Puchu marny! – recenzja filmu „W trójkącie” – Nowe Horyzonty
Ruben Östlund, naczelny prześmiewca współczesnego kina, dostąpił zaszczytu dołączenia do ósemki reżyserów dzierżących aż dwie Złote Palmy z Cannes. W swoim najnowszym obrazie kurek śmiechu

Wonderful Life – recenzja filmu „Paczuszka pełna miłości” – Nowe Horyzonty
2019 rok wyznaczył w życiu mieszkańców Wiednia koniec pewnej epoki. W stolicy zakazano palenia tytoniu w barach i restauracjach. Kawiarniany sztafaż legendarnych wiedeńskich lokali został

Długie pożegnanie – recenzja filmu „Enys Men” – Nowe Horyzonty
Mark Jenkin, zwycięzca konkursu Nowe Horyzonty 2019 za Przynętę (RECENZJA), ponownie zaangażował ukochanego Bolexa, by w fakturze taśmy zakląć tajemnice fikcyjnej wysepki położonej niedaleko kornwalijskiego

Help! – recenzja filmu Niewidomy człowiek, który nie chce obejrzeć „Titanica”
Jedną z funkcji filmów, a w zasadzie jakiejkolwiek sztuki, bez wątpienia jest to, że pozwala ćwiczyć empatię, zestawiając widza z sytuacjami, w jakich nigdy w

Rebusy Jean-Luca – recenzja filmu „Do piątku, Robinsonie” – Nowe Horyzonty
Jury 22. edycji festiwalu Nowe Horyzonty, w składzie: Agata Buzek, Michel Franco, Radu Jude, Nadav Lapid i Sandra Wollner, przyznało Grand Prix skromnemu dokumentowi Iranki

Na żywym organizmie – recenzja filmu „Odbicie” – Nowe Horyzonty
Walentyn Wasjanowicz dostał się do świadomości polskiego widza festiwalowego trzy lata temu za sprawą głośnej Atlantydy, która wygrała wówczas wenecką sekcję Orizzonti. W ubiegłym roku