W tym roku Loża Krytyków towarzysząca Festiwalowi Kamera Akcja ponownie gości w progach Pełnej Sali. Poniżej znajdziecie oceny filmów z pierwszego dnia festiwalu wystawione przez krytyczki, krytyków i osób związanych z kinem, które uczestniczą w łódzkim wydarzeniu. 15. odsłona FKA trwa od 24 do 27 października.
TAŃCZ DZIEWCZYNO, TAŃCZ
W alternatywnej historii Hollywood to ten film jest normą, a mainstream aberracją.
Scenariusz to majstersztyk, z jednej strony łapiący amerykański zeitgeist, a z drugiej strony jest piękną historią przemiany pewnej mimozy w kobietę uskrzydloną perspektywą spełnienia marzeń, zakończonej arcymądrą przemową sądową. Lucile Ball is my queen ♥️
MÓJ SĄSIAD TOTORO
Najlepszy film Miyazakiego! To z tego filmu wzięło się słynne logo Ghibli. Magia i jeszcze raz magia rodem z japońskiej wyobraźni. Jak tu nie kochać tych duszków i kotobusa? A do tego mądre, ekologiczne przesłanie z 1988 roku.
TOTORO!
Kraina Czarów Miyazakiego nieustająco zachwyca. Opowieść o naturze, relacji, równowadze i sile dziecięcej ciekawości przypomina sen. Śnijmy go nieustannie!
Prawdziwy, międzygatunkowy kinship, o jakim filozofom się nie śniło. To jedna z najpiękniejszych animacji o symbiozie człowieka z naturą. Don’t change my mind.
Z takim kotem można konie kraść.
LANY PONIEDZIAŁEK
Mimo pewnych wad bardzo cieszę się, że filmy jak „Lany poniedziałek” pojawiają się na ekranach. Rewelacyjna rola Nel Kaczmarek na drugim planie.
Gdzieś między mroczną baśnią, a pierwotnymi wierzeniami skrywa się siostrzeństwo, tłumione przez społeczene normy. Czasami by pomóc wystarczy wysłuchać, uwierzyć i spóbować zrozumieć. Justyna Mytnik przywdziewa doświadczenie traumy w realizm magiczny i gatunkowe tropy. Choć nieco tutaj dydaktyzmu to jest on zaproszeniem do dyskusji, a nie wykładaniem racji. Kolejny ciekawy kobiecy głos w polskim kinie.
Za dużo grzybów w barszczu. Ale ładne i ciekawe.
THE STRANGERS' CASE
Chyba najlepszy film roku z serii imigrant stories. Podobny do „Ja, kapitan”, ale kompleksowo opowiedziany z każdej strony. Budzi emocje wielkie jak ocean. Lepszy nawet od naszej „Zielonej granicy” i dużo lepszy od „Pod wulkanem”.
NA PÓŁNOC
Jak na thriller, to film się ciągnie i za dużo tu gadania o religii, a finał jest już naciągany. Ale siłą filmu jest pokazanie, że zasady moralne na morzu są inne niż na lądzie.
SIMONA KOSSAK
Film poprawny, ale Sandra jak zawsze super.
Drzymalska jest wybitna jako Simona! Lepiej nikt by nie zagrał. Ale Panek bardziej interesuje się Kossakami niż więzią Simony z naturą. Poprawne, ale brak głębszej analizy.
Niby klasyczny biopic, lecz z ekofeministycznym zacięciem i dużą wrażliwością. Sandra stała się Simoną, ale nie za sprawą scenariusza. Panek, choć nie brakuje mu empatii i dużej dawki wrażliwości, pokazuje zaledwie strzępki jej niepowtarzalnej relacji z przyrodą, naturalnej charyzmy oraz wyjątkowej determinacji.