Skąd? Dokąd? Donikąd. – recenzja filmu „Abiding Nowhere” – Berlinale 2024

Abiding Nowhere_

Bez cienia wątpliwości jednym z najważniejszych punktów tegorocznej edycji Berlinale była kolejna wizyta mistrza Tsai Ming-lianga. Tajwański twórca tym razem nie tylko zaprezentował przepięknie odrestaurowaną kopię swojego opus magnum – Kapryśnej chmury – ale także przywiózł ze sobą kolejny epizod filmowo-muzealny z serii o tajemniczym Walkerze, buddyjskim mnichu podążającym przez kulę ziemską niczym jego wieleset … Dowiedz się więcej

Instastories – recenzja filmu „Nie jestem wszystkim, czego pragnę” – Berlinale 2024

W dyskursie okołofilmowym wciąż pojawia się zdanie „Kino to nie Instagram”. Teza ta, podszyta jakąś pogardą dla dokumentalizmu życia ery cyfrowej, nie wytrzymuje oczywiście zderzenia z twórczością kinowych poetów codzienności, takich jak Jonas Mekas. Klára Tasovská w Nie jestem wszystkim, czego pragnę – jednym z najlepszych dokumentów tegorocznego Berlinale – tworzy autoportret artystki, która gdyby … Dowiedz się więcej

Już to widzieliście – recenzja filmu „Mãos no fogo” – Berlinale 2024

Mãos no fogo

Kiedy berliński festiwal kuleje, to portugalska kinematografia najczęściej oferuje pomocną dłoń. Tegoroczna odsiecz może nie okazała się równie efektowna co w latach poprzednich, ale nowy film Margaridy Gil przynajmniej połechtał kinofilskie podniebienie kolekcją pięknych tableaux. Co ciekawe z perspektywy tropicieli twórczej zdrady, utwór wpisuje się w modny ostatnio trend sięgania po pióro Henry’ego Jamesa. I … Dowiedz się więcej

Klasyczna Sala: Banalne dni (1991)

Tegoroczna retrospektywa na Berlinale przedstawia mniej znane oblicza powojennego niemieckiego kina, skryte nieco za nazwiskami w rodzaju Herzoga, Wendersa czy Fassbindera. Pośród intrygujących dzieł mało znanych twórców obrazem wyróżniającym się są Banalne dni (1991) Petera Welza, niezwykle intrygujący przykład spojrzenia na dziedzictwo NRD z perspektywy pierwszych lat po zjednoczeniu. Kiedy wschodnie Niemcy dopiero odkrywały największe … Dowiedz się więcej

We władzy ziemi – recenzja filmu „Wo Tu” – Berlinale 2024

Pomiędzy dwiema częściami sekcji Generation na Berlinale można zauważyć pewną ciekawą rozbieżność. O ile bowiem Generation 14plus dość spodziewanie oferuje widzom w dużej mierze filmy trzymające się dość ściśle poetyki coming-of-age (dobrym przykładem może tu być nagrodzony w tej sekcji Kryształowym Niedźwiedziem Last Swim Sashy Nathwaniego), to poświęcona nieco młodszej widowni Generation Kplus prezentuje projekty … Dowiedz się więcej

AEIOU – napaćkany alfabet zależności – recenzja filmu „Pepe” – Berlinale 2024

Pepe

Świat jest wszechogarniającym systemem wzajemnych zależności. Życia istot kształtowane są decyzjami obcych im jednostek. Dominikański reżyser Nelson Carlo de los Santos Arias w swoim najnowszym projekcie pt. Pepe stara się w poetycki sposób ująć tę prawdę poprzez zobrazowanie losów tytułowego hipopotama, jedynego przedstawiciela swojego gatunku zabitego na obszarze Ameryk. Najbardziej niebezpieczne ssaki świata zostały ściągnięte … Dowiedz się więcej

Francuski dla bystrzaków – recenzja filmu „A Traveler’s Needs” – Berlinale 2024

Czasy się zmieniają, ale na Honga Sang-soo w Berlinie zawsze można liczyć. Szczypta nostalgii popijanej soju jeszcze nikomu nie zaszkodziła – szczególnie że południowokoreański reżyser rzadko wychodzi z formy. Nie wyważa żadnych drzwi, ale z wdziękiem przekracza progi tych, które już zostały otwarte. Tym razem damą ekranu jest Isabelle Huppert w roli Iris, domorosłej nauczycielki … Dowiedz się więcej

Antologia duchów wybrzeża – recenzja filmu „Arcadia” – Berlinale 2024

Arcadia nagłówek

„Wszyscy święci balują w niebie” – śpiewał przed laty Krzysztof Cugowski – a miejscem tej potańcówki jest grecki, nadmorski bar Arkadia. Nieoczekiwanie, blisko ćwierć wieku po premierze legendarnego utworu Budki Suflera, jego niezamierzoną, acz niezwykle udaną trawestację na MFF w Berlinie zaprezentował Jorgos Zois. Startująca w konkursie Encounters Arcadia (2024) to jednak nie film tani, … Dowiedz się więcej

Lepki brokat – recenzja filmu „Cu Li Không Bao Giờ Khóc” – Berlinale 2024

Nagłówek Wietnam

Nie chyba większej nagrody dla festiwalu filmowego, niż gdy młody twórca, w którego pierwsze projekty inwestowano od lat, zaprezentuje nań swój debiutancki pełny metraż. Jasne, system wspierania wschodzących talentów, finansowania ich prac czy szukania wsparcia międzynarodowego, stał się aktualnie swego rodzaju modelem biznesowym największych imprez branżowych, ale wciąż tego rodzaju ścieżki nie zawsze mają szczęśliwe … Dowiedz się więcej

Tych lat nie odda nikt – recenzja filmu „My Favourite Cake” – Berlinale 2024

Emerytki mogą być także heteroseksualne – po serii udanych queerowych filmów o romantyczności osób po siedemdziesiątce takich jak Dziedziczki, My dwie czy Suk Suk przychodzi czas na przypomnienie o tej dziurze w systemie. Perski duet Maryam Moghaddam i Behtash Sanaeeha robi to w swoim My Favourite Cake, pierwszym silnym kandydacie do zdobycia ważnej nagrody w … Dowiedz się więcej

Nowym losem będzie twój film – recenzja filmu „Hors du temps” – Berlinale 2024

Znanych nazwisk w Berlinie jak na lekarstwo – wiadomo nie od dziś. Konkurs Główny zazwyczaj dominują postacie dopiero zaznaczające swoją pozycję w świecie kina. Na każdą edycję przypada jednak kilku reżyserów z wyrobioną marką, którzy decydują się zaprezentować swoje nowe projekty właśnie w stolicy Niemiec. W tym roku obok stałego bywalca festiwalu – Honga Sang-soo, … Dowiedz się więcej

Twoja twarz brzmi znajomo – recenzja filmu „A Different Man” – Berlinale 2024

Co nas konstytuuje jako jednostki? Czy pozornie definiujące nas rzeczy określają całe życie? Gdybyśmy magicznie z dnia na dzień pozbyli się choroby, defektu, niepełnosprawności tudzież słabości będących naszym największym kompleksem, czyniących nas kozłem ofiarnym – czy nagle wszystko by się zmieniło? Czy wiedlibyśmy wtedy wymarzone życie? Odpowiedź na to pytanie będzie musiał odkryć Edward, bohater … Dowiedz się więcej

Tyle było chwil – recenzja filmu „78 days” – Rotterdam 2024

Nie ma piękniejszych niespodzianek festiwalowych od debiutu, który zapowiada się na kolejną eksplorację modnych technicznych bzdurek odkopanych z lamusa albo następny osobisty eseistyczny pamiętnik, a okazuje się jednym z najlepszych seansów ostatnich miesięcy. A takim właśnie objawił się pierwszy film Emiliji Gašić – pokazywane w sekcji Bright Future MFF w Rotterdamie 78 days. I cyk, … Dowiedz się więcej

Powrót – recenzja filmu „After the Long Rains” – Rotterdam 2024

Kino mówiło nam nie raz, by podążać za marzeniami. Ten uwielbiany przez Pixara i Disneya slogan pasuje jak ulał również do prezentowanego w ramach sekcji Harbour Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rotterdamie filmu After the long rains, pokazującego z perspektywy dziecka jedno niezwykle częste wśród młodych pragnienie, by wreszcie wyrwać się ze swojej pozbawionej jakichkolwiek perspektyw … Dowiedz się więcej

Na drodze gniewu – recenzja filmu „Steppenwolf” – Rotterdam 2024

Są tacy, co twierdzą, iż spotkania z twórcami są nudne. Inni powiedzą, że możliwość poznania autorskiej wizji pomaga odkryć nowe znaczenia. Ja natomiast dostrzegam w nich szansę na skonfrontowanie konsumowanego obrazu ze świadomością artysty. Toteż za intrygujący, nawet jeśli niekoniecznie przemyślany, uznałem komentarz Adilchana Jerżanowa do świata przedstawionego w jego najnowszym filmie z sekcji Big … Dowiedz się więcej

Pan H. – recenzja filmu „The Worst Man in London” – Rotterdam 2024

Prawda głosi, że festiwal bez kina portugalskiego to nie festiwal. Rotterdam tym bardziej. Jednym z przedstawicieli kraju Camõesa jest w tym roku Rodrigo Areias, który w sekcji Big Screen Competition prezentuje najnowsze dzieło – The Worst Man in London. Już samo otwarcie filmu Areiasa zdradza jego predylekcję do klasyków europejskiego kina z ojczystym seniorem Manoelem … Dowiedz się więcej

Ostatni dzwonek – recenzja filmu „Magyarázat mindenre”- Rotterdam 2024

Magyarázat mindenre_

Podczas spotkania z twórcami jednego z prezentowanych w Rotterdamie esejów z widowni padło dość naiwne pytanie o receptę twórcy na pokojowe rozwiązanie światowych konfliktów, które aktualnie okupują kolektywne sumienie Zachodu. Jeśli szukać odpowiedzi w nowym filmie Gábora Reisza – wszak tytuł (pol. wyjaśnienie wszystkiego) do tego zaprasza – zawarłaby się prawdopodobnie w poetyckim aforyzmie o … Dowiedz się więcej

Jajko i żaba – recenzja filmu „Amiko” – Pięć Smaków 2023

amiko

Wyróżnienie Międzynarodowego People’s Jury 17. edycji festiwalu Pięć Smaków trafiło do Amiko Yusuke Moriiego. Debiut Japończyka ukazuje świat z perspektywy kilkuletniej dziewczynki, która zamiast opieki i bezpieczeństwa otrzymuje od otoczenia głównie agresję. Nierozumiejące przyczyn tej przemocy dziecko poszukuje ucieczki w wyobraźni. Przedmieścia Hiroszimy. Amiko mieszka ze sporo starszym bratem Kotą, wiecznie zapracowanym ojcem oraz uczącą … Dowiedz się więcej

Moim honorem jest walka – recenzja filmu „Serce Sarpatty” – Pięć Smaków 2023

Serce Sarpatty

„Ty, ja ani nikt inny nie bije tak mocno, jak życie”. Zdanie to padło niegdyś z ust najbardziej ikonicznego filmowego boksera – Rocky’ego i właśnie nim można najkrócej streścić to, co ma nam do przekazania Pa. Ranjith w swoim najnowszym dziele prezentowanym w sekcji Focus: Indie podczas festiwalu Pięć Smaków – Sercu Sarpatty. Selekcjonerzy tegorocznego … Dowiedz się więcej

Don’t Cry for Me Argentina – recenzja filmu „Strzępy życia” – Pięć Smaków 2023

Jednym z najlepiej przyjętych tytułów pięciosmakowego konkursu Nowe Kino Azji był obraz Strzępy życia, prezentowany wcześniej w ramach canneńskiej sekcji Directors’ Fortnight. Wei Shujun, w ostatnich latach jeden z nielicznych regularnych reprezentantów ChRL na Lazurowym Wybrzeżu, w swoim drugim pełnym metrażu postanowił czule i zabawnie opowiedzieć o tym, co jako reżyser zna najlepiej – blaskach … Dowiedz się więcej

Wiernie służyć krajowi – recenzja filmu „Rzeka szkarłatu” – Pięć Smaków 2023

Zhang Yimou szturmem zdobył w tym roku chińskie kina. Rzeka szkarłatu okazała się jego najbardziej dochodowym filmem, zarabiając ponad 650 milionów dolarów. W porównaniu do wystawnych i rozbuchanych obrazów twórcy Hero najnowsze dzieło, choć wizualnie dopieszczone, jawi się jako inscenizacyjnie oszczędne z uwagi na mocno ograniczone miejsce akcji oraz – bardziej niż na epickich pojedynkach … Dowiedz się więcej

Jak być szczęśliwym? – recenzja filmu „Fale” – Pięć Smaków 2023

Fale / Hamon

Jedna z ulubienic pięciosmakowej publiczności, Japonka Naoko Ogigami, dostarcza tym razem nieco mroczniejszej historii, choć rzecz jasna nie zdradza swego uniwersum oryginałów i nadwrażliwców. W pokazywanych niestety tylko podczas stacjonarnej odsłony azjatyckiego święta kina Falach analizuje status kobiet w nadal bardzo patriarchalnym społeczeństwie japońskim. Z pomocą klisz gatunkowych i uważnej kreacji , znanej choćby z … Dowiedz się więcej

Do czterech razy sztuka – recenzja filmu „Coraz wyżej” – Korean Film Festival

Coraz wyżej

W drukowanym programie Korean Film Festival ku swemu zdumieniu odnalazłem tytuł Trzy piętra. Serce zaczęło bić niezdrowym rytmem, a zimny pot pojawił się na czole. Szybko jednak odrzuciłem myśl, że tak spełniony filmowo kraj jak Korea Południowa chce prezentować tę abominację popełnioną w Cannes w 2021 roku przez Nanniego Morettiego. Tytuł, nie powiem, zmylił mnie … Dowiedz się więcej

Everybody Gets A Second Chance – recenzja filmu „Brutalna szczerość” – American Film Festival 2023

Brutalna szczerość

Amerykańskie kino, szczególnie w takich gatunkach jak melodramat i komedia romantyczna, fetuje młodość i witalność. Dobrze, że jednak czasem sprawdza, co słychać u przedstawicieli nieco starszych pokoleń. W ten trend od lat wpisuje się nowojorska scenarzystka i reżyserka Nicole Holofcener. Pozostaje wierna swoim dojrzałym bohaterom także w najnowszym dziele, czyli pokazywanej na American Film Festival … Dowiedz się więcej

Kartofliska – recenzja filmu „Pierwszy gol” – American Film Festival 2023

Pierwszy gol

Selekcjonerzy tegorocznego American Film Festivalu znaleźli w programie miejsce dla najnowszej produkcji Taiki Waititiego. Nowozelandzki reżyser od kilku lat przeplata filmy tworzone w ramach uniwersum Marvela ze swoimi autorskimi projektami. Po kolejnej części przygód Thora przyszła więc pora na Pierwszy gol, opowiadający historię piłkarskiej reprezentacji Samoa Amerykańskiego oraz holenderskiego trenera Thomasa Rongena, który podniósł zespół … Dowiedz się więcej

Ostatnie takie wakacje – recenzja filmu „I co dalej?” – American Film Festival 2023

I co dalej?

Na festiwalach w Wenecji, Londynie czy Amsterdamie, a ostatnio podczas American Film Festival we Wrocławiu pokazywano I co dalej?. Dzieło braci Billa i Turnera Rossów należy zaklasyfikować jako kino drogi z całym dobrodziejstwem inwentarza tego podgatunku. Tylko z pozoru wydaje się być to dokument o podróży licealistów z oregońskiej mieściny nad Pacyfik. Reżyserzy zastawili na … Dowiedz się więcej

Skazani na siebie – recenzja filmu „Przesilenie zimowe” – American Film Festival 2023

Bez cienia wątpliwości jednym z najbardziej wyczekiwanych filmów tegorocznego American Film Festivalu było Przesilenie zimowe, czyli najnowszy projekt Alexandra Payne’a. Twórca ten mimo budzącego podziw dorobku, dwóch Oscarów na koncie i ponad trzydziestu lat w branży wciąż potrafi zachować w sobie ducha niezależnego kina i autorskie podejście do dziesiątej muzy. Akcja Przesilenia zimowego ma miejsce … Dowiedz się więcej

Coś za nimi chodzi – recenzja filmu „Cztery córki” – OFF Cinema

cztery córki

Kaouther Ben Hania, jedna z najważniejszych reżyserek współczesnego kina tunezyjskiego, w 2021 roku przyniosła krajowi pierwszą w historii nominację do Oscara. Bardzo możliwe, że jej najnowsze, docenione na festiwalu w Cannes dzieło, również znajdzie się w zaszczytnym gronie pięciu tytułów nominowanych w kategorii najlepszy film międzynarodowy. Pokazywane na poznańskim festiwalu OFF Cinema w sekcji Granice … Dowiedz się więcej

Skóra, w której żyje – recenzja filmu „Blue Jean” – Festiwal Filmowy Spektrum 2023

Blue Jean

Znakomicie przyjęty na festiwalach w Wenecji (konkurs Giornata degli Autori) i Salonikach oraz nagrodzony aż czterema laurami na gali British Independent Film Awards Blue Jean, choć opowiada o końcu lat 80. w Wielkiej Brytanii, to wydaje się nader aktualny w Polsce A.D. 2023. Debiutująca brytyjska reżyserka Georgia Oakley odmalowuje krajobraz tuż przed wprowadzeniem przez konserwatywny … Dowiedz się więcej

Rozmowy (Nie)kontrolowane – recenzja filmu „MMXX” – WFF 2023

Niemal zbagatelizowany przez krytyków i festiwale MMXX, najnowsze dzieło Cristiego Puiu, dotarło na ziemie polskie. Rumuński mistrz powrócił na Warszawski Festiwal Filmowy po latach, wszak w 2005 roku pokazywał tu swą głośną Śmierć pana Lazarescu. Autor genialnych Sieranevady (tak haniebnie zlekceważonej w Cannes 2016) i Malmkroga (nagroda za reżyserię w konkursie Encounters na Berlinale 2020), … Dowiedz się więcej

Rozkosze gościnności – recenzja filmu „Śnieżna pantera” – WFF 2023

Przedwcześnie zmarły, w wieku zaledwie 53 lat, tybetański filmowiec Pema Tseden w swoim ostatnim obrazie, Śnieżna pantera, stawia w centrum konfliktu zderzenie natury z cywilizacją, jednocześnie odnosząc się dyskretnie do relacji swej udręczonej ojczyzny z chińskim okupantem. Film był prezentowany dotąd w Wenecji i Toronto, a teraz zapoznać się z nim mogła publiczność Warszawskiego Festiwalu … Dowiedz się więcej

Powiedz siostro – recenzja filmu „Dolina uchodźców” – WFF 2023

Dolina Uchodźców

Dolina Bekaa to nizinny obszar Libanu, oddalony od Damaszku, stolicy ogarniętej wojną domową Syrii, o niecałe dwie godziny drogi samochodem. Nic dziwnego, że ten rejon, oddzielony od granicy jedynie pasmem wzgórz Golan, stał się miejscem, w którym uchodźcy decydowali się na osiedlenie czy też po prostu kilkudniowy odpoczynek przed dalszą wycieńczającą wędrówką. Specyfikę tego miejsca … Dowiedz się więcej

Kremówkowy skrytożerca – recenzja filmu „Figurant” – Gdynia 2023

Jako przedstawiciel ostatniego pokolenia pamiętającego epokowe wydarzenie, jakim była śmierć Jana Pawła II, z niecierpliwością czekałem na gdyńską premierę nowego filmu Roberta Glińskiego. Choć nie jest to co prawda standardowy „film o papieżu” – Wojtyła jest w nim jeszcze biskupem, a funkcję głównego bohatera pełni inwigilujący go esbek – to mamy do czynienia z obrazem … Dowiedz się więcej

Ziemia jałowa – recenzja filmu „Tyle co nic” – Gdynia 2023

Wśród tegorocznych laureatów Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych dominowały obrazy opowiadające o losach ludności wiejskiej. Zwycięski Kos oddawał sprawiedliwość inicjatywie niewolników pańszczyzny podczas zrywu kościuszkowskiego, a opuszczający wydarzenie z nagrodami pocieszenia Chłopi zabrali publiczność w malarską podróż do Reymontowskich Lipiec. Najbardziej zaskakującą propozycją okazał się jednak debiut pełnometrażowy Grzegorza Dębowskiego Tyle co nic, niecodzienna w naszej … Dowiedz się więcej

Chamstwo Unchained – recenzja filmu „Kos” – Gdynia 2023

W dobie coraz śmielszego przenikania ludowej historii Polski poza mury akademii nowy film Pawła Maślony może się jawić jako przyspieszone lądowanie pod strzechy. Konsultowana zresztą z Adamem Leszczyńskim i bezpośrednio nawiązująca do historycznych harców Quentina Tarantino westernowa opowieść chłopskiego przebudzenia w przededniu insurekcji kościuszkowskiej to odświeżająca próba rewizji polskiej szkoły „kina dziedzictwa”. Twórcy, uzbrojeni w … Dowiedz się więcej

Igraszki Fortuny – recenzja filmu „Niewierni w Paryżu” – Wenecja 2023

Jaki jest późny Woody Allen każdy widzi. Twórca ikonicznych anty-komedii romantycznych lat 70. Annie Hall i Manhattanu od lat męczy siebie i widów kolejnymi całkowicie chybionymi projektami pozbawionymi tak błysku jak i humoru i okraszonymi coraz częściej nieudanymi zdjęciami zbliżającego się do emerytury Vittorio Storaro i najgorszymi kreacjami uznanych aktorów w ich karierach. Pozytywne recenzje … Dowiedz się więcej

Kobieta z potrzebami – recenzja filmu „Priscilla” –  Wenecja 2023

PRISCILLA

Priscilla rozpoczyna się niewinnie: od pastelowych ujęć wytuszowanych rzęs bohaterki, jej świeżo pomalowanych na rubinowo ust i idealnie wypedicure’owanych stóp, przechadzających się nonszalancko po różowym, futrzastym dywanie. Cukierkowa ekspozycja w stylu Barbie nie ma jednak nic wspólnego z życiem Priscilli u boku Elvisa, co Sofia Coppola ukazuje niedługo później na ekranie. Pastelowe wnętrza, satynowe suknie … Dowiedz się więcej

Węzeł gordyjski – recenzja filmu „Zielona granica” – Wenecja 2023

Zielona granica

Przed wenecką premierą Zielonej granicy Agnieszki Holland w naszej ojczyźnie panował uzasadniony niepokój. Doświadczona reżyserka, nie bez własnej winy, powszechnie kojarzona jest z mającymi luźny związek z rozumem twitterowym środowiskami skrajnych fanów KO, tzw. „Silnych Razem”. Także temat kryzysu na granicy polsko-białoruskiej sprzyja taniej partyjnej agitacji, zwłaszcza tuż przed wyborami, a na domiar złego prostackie … Dowiedz się więcej

Za siedmioma górami… – recenzja filmu „Zła nie ma” – Wenecja 2023

Rok 2021 w światowym kinie bez dwóch zdań należał do Ryûsuke Hamaguchiegio. Obecny już wcześniej w konkursach Locarno czy Cannes Japończyk rozbił bank popularności, uderzając dwukrotnie w przeciągu kilku miesięcy. Najpierw rozkochał w sobie publikę Berlinale nowelową komedią romantyczną W pętli ryzyka i fantazji, a następnie w Cannes pokazał Drive My Car – adaptację opowiadania … Dowiedz się więcej

Daddy Blue – recenzja filmu „Delikwenci” – Nowe Horyzonty 2023

Wśród specyfików i ciekawostek, z których tak jak zazwyczaj składał się w tym roku Międzynarodowy Konkurs Nowe Horyzonty, szczególną uwagę przykuwał najnowszy film Rodrigo Moreno – trzygodzinna saga, heist movie i naszpikowana symbolami czy odwołaniami telenowela zarazem, wcześniej pokazywana w Canneńskim Un Certain Regard. Delikwenci wyjechali z Wrocławia jako zwycięzcy, łącząc jurorów z różnych rejonów … Dowiedz się więcej

Mroczny przedmiot pożądania – recenzja filmu „Club Zero” – Nowe Horyzonty 2023

Już 16 lutego Stowarzyszenie Nowe Horyzonty wprowadza do kin Club Zero, kontrowersyjny film Jessiki Hausner z Mią Wasikowską w roli głównej. Najnowszym projektem austriacka reżyserka dołącza do gorącej dyskusji o postępującej konsumpcyjności społeczeństwa masowego, pułapkach kultury mindfulness i szeroko pojętego indywidualizmu oraz najzwyklejszej młodości. Na naszych łamach z wrocławskiego festiwalu pisała o tym tytule Julia … Dowiedz się więcej

Nadzieja umiera ostatnia – recenzja filmu „W nich cała nadzieja” – Octopus Film Festival

W NICH CAŁA NADZIEJA

Polskie kino gatunkowe od lat zdaje się być zawłaszczone przez taśmowo produkowane komedie romantyczne i skostniałe kryminały. Co prawda twórcy tacy jak np. Bartosz M. Kowalski czy Mateusz Rakowicz w ostatnich latach z różnym skutkiem starają się zmienić ten stan rzeczy, bawiąc się chociażby horrorem i akcyjniakiem, to tereny science-fiction, a zwłaszcza post-apo są nadal … Dowiedz się więcej

Symfonia zmysłów – recenzja filmu „Bulion i inne namiętności” – Nowe Horyzonty 2023

Bulion i inne namiętności

Gotowanie na ekranie ma się w obecnych czasach doskonale. Programy kulinarne, zarówno te realizujące klasyczny format lekcji udzielanym telewidzom przez znanych kucharzy, jak i oparte na rywalizacji na noże teleturnieje od lat cieszą się dużą popularnością, nie inaczej ma się sytuacja internetowych formatów. Nic więc dziwnego, że i w kinie jest miejsce na produkcje skupione … Dowiedz się więcej

Niewidzalna – recenzja filmu „Saint Omer” – Nowe Horyzonty 2023

Saint Omer

Wśród bohaterów tegorocznych retrospektyw Nowych Horyzontów najbardziej nieoczywistym nazwiskiem była Alice Diop. Ta francuska twórczyni pochodzenia senegalskiego wciąż może być traktowana jako reżyserka stawiająca swoje pierwsze kroki na największych filmowych salonach, a prezentowany przedpremierowo film Saint Omer stanowi jej fabularny debiut. Wspomniany obraz to rozgrywająca się w zdecydowanej większości w sali sądowej opowieść o matce, … Dowiedz się więcej

Wentyl bezpieczeństwa – recenzja filmu „Zasada 34” – Nowe Horyzonty 2023

Zasada 34

Júlia Murat w zeszłym roku osiągnęła największy sukces w dotychczasowej karierze reżyserskiej. W Locarno zdobyła bowiem Złotego Lamparta za najnowszy projekt pt. Zasada 34. Brazylijski film znalazł się w programie tegorocznego festiwalu Nowe Horyzonty w sekcji Avec Plaisir. Brazylijska twórczyni dotychczas nakręciła dwa obrazy: za debiutanckie Opowieści, które żyją tylko w pamięci (2011) otrzymała nagrodę … Dowiedz się więcej

Triumf sztuki – recenzja filmu „Człowiek w czerni” – Nowe Horyzonty 2023

Prezentowany w Cannes w ramach pokazów specjalnych Człowiek w czerni miał swoją polską premierę na tegorocznych Nowych Horyzontach. Wang Bing w ciągu ostatnich 21 lat stworzył 14 filmów dokumentalnych. Bywa on określany jednym z najważniejszych współczesnych dokumentalistów. Ciężko wymienić innego twórcę, który z równą konsekwencją i naturalizmem portretuje, często mroczne i skrywane historie z chińskiego … Dowiedz się więcej

Lepszy gołąb w garści… – recenzja filmu „Showing Up” – Nowe Horyzonty 2023

W swojej najnowszej produkcji Kelly Reichardt udowadnia, że zasługuje na tytuł mistrzyni małych narracji. „Showing Up” jest przy tym bliżej do „Wendy i Lucy” sprzed 15 lat niż jej ostatniego dzieła „Pierwszej krowy” – i to nie tylko za sprawą Michelle Williams, dla której jest to już czwarta kolaboracja z tą reżyserką. Lizzie chyba było … Dowiedz się więcej

Oczy szeroko zamknięte – recenzja filmu „Samsara” – Nowe Horyzonty 2023

Choć stosowanie nieszablonowych zabiegów formalnych w celu pogłębienia transowych doznań i głębszej kontemplacji obrazu stanowi esencję kina nowohoryzontowego, nie spotkałem się jeszcze z tak intensywnym, a jednocześnie tak odrębnym audiowizualnym doświadczeniem, jakie serwuje widzowi Lois Patiño w kluczowej sekwencji swojego nowego filmu. Samsara pada na podatny, wrocławski grunt, gdzie po Nagrodzie Specjalnej Jury w Berlinie … Dowiedz się więcej

La Famiglia – recenzja filmu „Porwany” – Nowe Horyzonty 2023

W swojej długiej karierze Marco Bellocchio wielokrotnie piętnował hipokryzję i nadużycia władzy i religii, nie uciekając również od tematyki mafijnej. Nic więc dziwnego, że postanowił przypomnieć szerszej publiczności sprawę Edgarda Mortary, która wstrząsnęła światem w drugiej połowie XIX wieku i znacząco przyczyniła się do likwidacji Państwa Kościelnego. W 1858 roku, w żydowskiej dzielnicy Bolonii, która … Dowiedz się więcej

Made in China – recenzja filmu „Młodość” – Nowe Horyzonty 2023

Młodość Wang Bing

Ubrania z metką oznaczoną trzema słowami „Made in China” znajdziemy prawdopodobnie pod każdą szerokością geograficzną, a być może nawet w każdej galerii handlowej na świecie. Status potentata branży tekstylnej, jakim Państwo Środka może poszczycić się od dziesięcioleci, okupiony jest niemal niewolniczą pracą, często wykonywaną przez mieszkańców ubogich prowincji, przyjeżdżających do miast takich jak Zhili – … Dowiedz się więcej

Była mojej byłej – recenzja filmu „Dziewczyna mojej dziewczyny” – Nowe Horyzonty 2023

Czy, oglądając klasykę filmową, zdarzyło Wam się pomyśleć, że dane dzieło byłoby znacznie ciekawsze, gdyby miało więcej wątków queerowych? Że może dialogi u Érica Rohmera nie ciągnęłyby się tak niemiłosiernie, gdyby postaci rozmawiały o astrologii i dragu? A główne bohaterki Przyjaciela mojej przyjaciółki (1987) mogłyby porzucić stylowo ubranych chłopaków i po prostu się pocałować? Najwyraźniej … Dowiedz się więcej

Blaknąca magia – recenzja filmu „Alma Viva” – Tofifest

Alma Viva

Odchodzenie światów, utrata znanej rzeczywistości na rzecz postępu to jeden z najstarszych toposów w sztuce. Można by wręcz rzec, że zawsze kończy się jakaś epoka. W zeszłym roku za swoją elegię dla europejskiego rolnictwa – przesłodzone, paraobserwacyjne Alcarràs – Carla Simón otrzymała Złotego Niedźwiedzia. Pokazywana w sekcji MUST SEE MUST BE toruńskiego Tofifestu Alma Viva … Dowiedz się więcej

Love Island – recenzja filmu „How to Have Sex” – Cannes 2023

Tegorocznym zwycięzcą sekcji Un Certain Regard podczas festiwalu w Cannes okazał się How to Have Sex debiutującej w pełnym metrażu Molly Manning Walker. Gdyby tytuł traktować dosłownie można by oczekiwać filmu edukacyjnego z dydaktycznym przedstawieniem relacji seksualnych. Brytyjka wybiera inną drogę, zamiast moralizatorskiego przesłania otrzymujemy świat przypominający sceny z reality show typu Love Island czy … Dowiedz się więcej

Bracie, gdzie jesteś? – recenzja filmu „Close Your Eyes” – Cannes 2023

Close your eyes

Nasłuchując rozmów w licznych kolejkach wokół słynnego canneńskiego Pałacu Festiwalowego, nie dało się w tym roku nie usłyszeć jednego słowa „Scorsese”. Premiera najnowszego dzieła hollywoodzkiego weterana rozpaliła olbrzymie emocje, jednak moje serce zdobył film Victora Erice, innego ponad osiemdziesięcioletniego reżysera, również niepartycypującego w żadnym z konkursów, mianowicie Close Your Eyes, słusznie nagrodzony kilkuminutową owacją na … Dowiedz się więcej

Smutne piękno – recenzja filmu „Pieśni ziemi” – Krakowski Festiwal Filmowy

Pieśni ziemi

Jeśli potraktować Pieśni ziemi Margreth Olin jako list miłosny do natury, to z pewnością nie mamy do czynienia z romantycznym peanem zdradzającym onieśmielenie majestatem, a raczej przyglądamy się zadumie nad nierozerwalnością współistniejących ze sobą sfer życia i śmierci. Ten audiowizualny poemat nie jest kolejnym mniej lub bardziej alarmistycznym wezwaniem do mówienia o powadze kryzysu klimatycznego. … Dowiedz się więcej

Gra w życie – recenzja filmu „Riddle of Fire” – Cannes 2023

Riddle of Fire

W ostatnich latach w kinie niezależnym pojawiło się wiele dzieł przedstawiających świat oczami dzieci. The Florida Project czy Mała mama oferowały świeże spojrzenie na wspomnienia z dzieciństwa, bez infantylizacji oraz nadmiernej nostalgii. Do tego grona można śmiało zaliczyć Riddle of Fire Westona Razooli, film pokazywany na tegorocznym festiwalu w Cannes; tym bardziej że podejście reżysera … Dowiedz się więcej

Ślady na śniegu – recenzja filmu „Anatomia upadku” – Cannes 2023

Anatomy of a aFall

Podczas 76. edycji MFF w Cannes jak co roku organizatorzy zadbali o to, żeby rodzime kino miało swoją liczną reprezentację w konkursie głównym. Jak uczy nas każda dziedzina życia, ilość nie zawsze znaczy jakość, ale najnowsze dzieło Justine Triet może służyć za skuteczny argument przeciw wszystkim twierdzącym, że tegoroczna francuska delegacja nie prezentowała sobą nic … Dowiedz się więcej

Życie to są chwile, chwile, tak ulotne jak motyle – recenzja filmu „In Our Day” – Cannes 2023

In Our Day

Hong Sang-soo nie ustaje w swoim pościgu za rekordem w twórczej płodności. Jeszcze nie opadł kurz po berlińskiej premierze in water, polska publika wciąż czeka na torontońskie Walk up, a koreański mistrz kina (nie)komfortowych rozmów przy herbacie tudzież soju już zaprezentował w Cannes swoje kolejne dzieło – In Our Day. Co najważniejsze, tak jak przed … Dowiedz się więcej

Wszystko na sprzedaż – recenzja filmu „May December” – Cannes 2023

May December

Poprzednia wizyta Todda Haynesa w Cannes, podczas której jego Wonderstruck był pokazywany w ramach konkursu głównego, zakończyła się niepowodzeniem zarówno pod kątem nagród, jak i niemal jednogłośnej opinii międzynarodowej krytyki. W tym roku Amerykanin miał więc szansę na udowodnienie, że 5 lat temu doszło do jednorazowego potknięcia, a jego twórczość ma jeszcze wiele do zaoferowania. … Dowiedz się więcej

Aniołowie o brudnych twarzach – recenzja filmu „Black Flies” – Cannes 2023

Jean-Stéphane Sauvaire to reżyser mocno związany z Cannes. Jego fabularny debiut, Wściekły pies, otrzymał w 2008 roku nagrodę Regard Hope, a kolejny film, Modlitwa przed świtem, w 2017 roku był prezentowany na festiwalu poza konkursem. Chociaż podjęta w ostatniej chwili decyzja o tym, by włączyć Black Flies do konkursu, z całą pewnością jest kontrowersyjna – … Dowiedz się więcej

Wilk z Osage Hills – recenzja filmu „Czas krwawego księżyca” – Cannes 2023

killers of the flower moon'

MFF w Cannes jak co roku postarał się o wielkie nazwiska, prezentujące swoje najnowsze filmy w konkursie głównym. Jednak obserwując nastroje na Lazurowym Wybrzeżu, nie można mieć wątpliwości, że twórcą budzącym największe emocje festiwalowych widzów jest Martin Scorsese, którego najnowsze dzieło Czas krwawego księżyca właśnie miało swoją galową premierę, jednocześnie nie stając w szranki o … Dowiedz się więcej

Prawda – recenzja filmu „Monster” – Cannes 2023

Monster

Hirokazu Koreeda, zwłaszcza w ostatnich latach, może uchodzić za jednego z ulubieńców jurorów festiwalu w Cannes. Pięć lat temu jego Złodziejaszki zdobyły Złotą Palmę, a rok temu Baby Brokera uhonorowano za najlepszą rolę męską. Samemu reżyserowi wręczono Nagrodę Jury Ekumenicznego. Chociaż ciężko obstawiać, na jakim poziomie będzie stał w tym roku konkurs główny, pisząc o … Dowiedz się więcej

Król jest nagi – recenzja filmu „Kochanica króla” – Cannes 2023

Kiedy ogłoszono tytuł filmu otwarcia 76 edycji festiwalu w Cannes, media niemal jednogłośnie pisały o kontrowersyjnym wyborze. Przymiotnik ten używany był przede wszystkim ze względu na fakt, że w Kochanicy króla główną rolę męską gra Johnny Depp, wracający z aktorskiego niebytu po głośnym procesie. Dopiero po uroczystym seansie możemy zmienić narrację, a wybór dyrekcji festiwalu … Dowiedz się więcej

Długość dźwięku samotności – recenzja filmu „Subete no yoru wo omoidasu” – Berlinale 2023″

Subete no yoru wo omoidasu

Na tegorocznym Berlinale jednym z ciekawszych odkryć sekcji Forum był drugi film reżyserki Yui Kiyohary Subete no yoru wo omoidasu. Trzydziestoletnia Japonka wróciła do stolicy Niemiec po pięciu latach od swojego debiutu Watashitachi no ie. Tym razem pozwala nam śledzić jeden dzień z życia tokijskich przedmieść na przykładzie reprezentantek trzech pokoleń. Można zaryzykować stwierdzenie, że … Dowiedz się więcej

Skowyt – recenzja filmu „Infinity Pool” – Berlinale 2023

„Piekło to inni” – głosił w Przy drzwiach zamkniętych Jean-Paul Sartre. W ostatnich latach anglosascy twórcy zdają się jednak parafrazować te słowa na: „Piekło to Chorwacja”. Po udanym satyrycznym Polowaniu Craiga Zobela z 2020 roku, Brandon Cronenberg także przenosi nas do tego dalmackiego państwa, by opowiedzieć o moralnej pustce człowieka początku wieku XXI. Pokazywane w … Dowiedz się więcej

Duchy minionych lat – recenzja filmu „Zamek” – Berlinale 2023

Upadek świata nie przychodzi łatwo, taka parafraza wiersza Jacka Kaczmarskiego najlepiej oddaje ducha latynoskich opowieści o rozpadzie rodzin i odchodzeniu latyfundialnej przeszłości. Argentyńczyk Martin Benchimol w swojej pierwszej samodzielnej fabule – Zamek próbuje pokazać inną stronę tych historii. Bagno Lucrecii Martel, Aquarius Klebera Mendonçi Filho, Wszyscy zmarli Marco Dutry i Caetano Gotardo czy niedawna dylogia … Dowiedz się więcej

Co było, a nie jest – recenzja filmu „Nieobecność” – Berlinale 2023

Kim byliśmy 10 lat temu? Zadanie tego pytania uruchamia szereg procesów porównawczych, prób ustawienia galerii nekrologów bardziej lub mniej znanych osób albo twarzy, które w tym czasie potrafiły trzy razy zawitać i opuścić progi naszego życia. Po takiej dekadzie spędzonej w więzieniu powraca do społeczeństwa Han Jiangyu, główny bohater Nieobecności Wu Langa – jednego z … Dowiedz się więcej

Dziś są twoje urodziny – recenzja filmu „Tótem” – Berlinale 2023

Od 12 stycznia staraniem Stowarzyszenia Nowe Horyzonty, w polskich kinach zobaczyć będzie można Totem, drugi pełnometrażowy film Lili Avilés, wschodzącej gwiazdy meksykańskiego kina. Rodzinny portret przedstawiany oczami młodej Sol objęliśmy patronatem medialnym. Na naszych łamach z Berlinale o tym tytule pisała Julia Palmowska. O Tótemie Lili Avilés przez wiele festiwalowych dni mówiło się w kuluarach … Dowiedz się więcej

Poza skupieniem – recenzja filmu „in water” – Berlinale 2023

„Wydaje mi się, że dużo grzeszyłam” mówi przy soju aktorka Namhee (Kim Seung-yun), kiedy wspomina, jak jej podświadomość w nocy dosłownie na nią krzyczała: „Otrząśnij się z tego”. Hong Sang-soo, jeden z najważniejszych współczesnych twórców kina autotematycznego, zamyka w tym dialogu myśl przewodnią berlińskiego in water, kolejnej stacji na swojej artystycznej wyprawie do Kanossy. Ledwie … Dowiedz się więcej

W kręgu zła  – recenzja filmu „Le Gang des Bois du Temple” – Berlinale 2023

Le Gang des Bois du Temple

Powolny i cichy, dopracowany w najmniejszych szczegółach francuski kryminał do perfekcji doprowadził w latach 60. i 70. Jean-Pierre Melville. Ambiwalentne moralnie, dystyngowane pojedynki między złodziejami i stróżami prawa w takich obrazach jak W kręgu zła czy Szpicel niczym wzorce z Sèvres, pokazały jak robić gatunkowe kino w kontrze do amerykańskiego pośpiechu. Algiersko-francuski, wciąż poszukujący reżyser … Dowiedz się więcej

Między słowami – recenzja filmu „Între revoluții” – Berlinale 2023

Între revoluții

Berlińska sekcja Forum obfituje w interesujące próby zmierzenia się z filmową formą – utwory zazwyczaj niespieszne i trawersujące na granicy dokumentalizmu i fikcji – dlatego drugie pełnometrażowe dzieło Vlada Petriego odnalazło w niej festiwalowy dom. Între revoluții to dawka wzruszającej epistolarnej poezji, pisanej wykradzionym z magazynów tajnej policji piórem na kartkach z archiwalnych materiałów audiowizualnych … Dowiedz się więcej

Dziwne sposoby życia – recenzja filmów „Mal Viver” i „Viver Mal” – Berlinale 2023

Mal Viver / Złe życie

Dyptyk João Canijo, którym w zagadkowy sposób obsadzono dwie sekcje berlińskiego festiwalu, nie schodził z ust dziennikarzy na długo przed premierą – poza intrygującym ćwiczeniem narracyjnym w postaci lustrzanego obrazu właścicieli domu wypoczynkowego i jego pensjonariuszy oferuje polifoniczną kantatę kobiecych smutków. Między pokojami nawiedzonego melancholią gościńca wielogłosy neurotycznych matek i zagubionych córek nieudolnie grają w … Dowiedz się więcej

Na transylwańskim globie – recenzja filmu „Mammalia” – Berlinale 2023

Wydaje się, że ostatnie kilkanaście lat na dobre umiejscowiło rumuńską kinematografię w aktualnej europejskiej czołówce. To już nie jest tylko kilka wielkich nazwisk, ale cała armia młodych zdolnych filmowców szturmem zdobywających światowe festiwale. W swoim fabularnym debiucie, Mammalii, do tego grona dołącza niespełna 40-letni niedoszły informatyk i niespełniony malarz Sebastian Mihăilescu. Tytuł, z łaciny oznaczający … Dowiedz się więcej

Trudne sprawy, sprawy niełatwe – recenzja filmu „Pewnego dnia powiemy sobie wszystko” – Berlinale 2023

Jedną z pierwszych premier konkursowych tegorocznego Berlinale było Irgendwann werden wir uns alles erzählen, przyszły przebój niemieckich kin, który raczej zakończy Berlinale bez żadnych nagród. Zapraszamy do krótkiej recenzji najnowszej fabuły Emily Atef. O samej Niemce bardzo szeroko rozpisaliśmy się w naszej zapowiedzi festiwalu (TUTAJ) i – odnosząc się do niej już na wstępie – … Dowiedz się więcej

Płacz i zgrzytanie zębów – recenzja filmu „Seneca” – Berlinale 2023

Ekscentryzm bohaterów Johna Malkovicha to już od dobrych kilku dekad filmograficzna norma tego aktora. Choć wiele z jego zawodowych wyborów ostatecznie okazuje się porażką, to trzeba przyznać, że chęć do artystycznych eksperymentów jest jak najbardziej godna podziwu. Poczynając od kultowego Być jak John Malkovich (1999) Spike’a Jonze’a, przez Dolinę bogów (2019) Lecha Majewskiego, Nowego papieża … Dowiedz się więcej

Kto się boi Virginii Woolf? – recenzja filmu „Orlando, ma biographie politique” – Berlinale 2023

Po co pisać biografie osób transpłciowych, skoro najlepsza i tak powstała blisko sto lat temu? Z tego założenia wyszedł Paul B. Preciado, gdy zaproponowano mu stworzenie własnej. Hiszpański autor zebrał więc 26 osób w różnym wieku, których faktyczna płeć różni się od tej przypisanej przy urodzeniu. Każda z nich wciela się w Orlando, głównego bohatera … Dowiedz się więcej

Łamiąc rzeczywistość – recenzja filmu „Reality” – Berlinale 2023

„Prawda was wyzwoli” – rzecze Jezus w Ewangelii wg św. Jana (J 8,32). W opresyjnym z definicji systemie państwowym koncept oczyszczającej siły prawdy staje się jednak inherentnie kontrowersyjny. Gdzie przebiega granica między uzdrawiającą szczerością a morderczą zdradą? To pytanie zadaje światu Tina Satter w swoim debiutanckim filmie Reality. Off-broadwayowska dramaturżka i reżyserka przeniosła na ekran … Dowiedz się więcej

Epokawixa – recenzja filmu „La bête dans la jungle” – Berlinale 2023

Patric Chiha kontynuuje podbój serc publiczności berlińskiego festiwalu. Po nagrodzonym w 2020 roku dokumencie Si c’était de l’amour nieprzerwanie zgłębia taneczne rytuały, tym razem adaptując w rozhasanym anturażu cenioną nowelę Henry’ego Jamesa, po którą sięgał wcześniej chociażby Benoît Jacquot. La bête dans la jungle w obiektywie Austriaka to obsypana cekinami, zroszona strugami potu dzieciaków ery … Dowiedz się więcej

Dział zagraniczny — recenzja filmu „Za kulisami” — Tydzień Filmu Niemieckiego

Miniona dekada przyniosła swoisty renesans popularnych filmów o historycznych triumfach dziennikarstwa śledczego w postaci nagradzanych obrazów Spotlight Toma McCarthy’ego czy Czwarta władza Stevena Spielberga, które komentatorzy często odczytywali jako swoistą odtrutkę na kryzys zaufania wobec mediów w czasach postprawdy. Widzowie nie mieli jednak zbyt wielu sposobności do wglądu w tajniki pracy współczesnych asów tego marginalizowanego … Dowiedz się więcej

Czarodziejska góra – recenzja filmu „Monte Verità. Odurzenie wolnością” – Tydzień Filmu Niemieckiego

Monte Verita

W ramach tegorocznej edycji Tygodnia Filmu Niemieckiego możemy oglądać kostiumową fabułę zrealizowaną w koprodukcji niemiecko-szwajcarsko-austriackiej „Monte Verità. Odurzenie wolnością”, inspirowaną autentyczną historią niezwykłego miejsca. Monte Verità to góra w szwajcarskim kantonie Ticino, niedaleko miasta Ascona w dystrykcie Locarno. To malownicze miejsce wznoszące się nad wielkim jeziorem zasłynęło jako lokalizacja utopijnej komuny pacyfistów, pisarzy, artystów i … Dowiedz się więcej

Tbilisi International Film Festival 2022 – relacja

Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Tbilisi

Tbiliski festiwal filmowy (4-11.12) dobiegł końca. Przez jakiś czas oglądałem tylko filmy gruzińskie i muszę przyznać, że albo był to dobry rok, albo kino gruzińskie naprawdę świetnie prosperuje. Zdawałoby się, że w państwie o silnie zakorzenionych tradycjach, burzliwej bieżącej historii i o tak pięknej stolicy, tematów i lokacji nie powinno zabraknąć – i jest to … Dowiedz się więcej

Złomowisko – recenzja filmu „The Wastetown” – Tallinn Black Nights 2022

W gronie obrazów zebranych w konkursowej sekcji Tallinn Black Nights Film Festival zdecydowanie wyróżnia się nowe dzieło znanego polskiej widowni Ahmada Bahramiego, autora wyświetlanej podczas wrocławskich Nowych Horyzontów w 2021 roku Ziemi jałowej (RECENZJA). Irańczyk okopuje się na pozycji estetycznego naśladownictwa Béli Tarra ze wszelkimi tego konsekwencjami. W tej nierównej walce z cieniem wielkiego mistrza … Dowiedz się więcej

Hej bystra woda – recenzja filmu „Ūdens garša” – Tallinn Black Nights 2022

Dziennikarskim banałem jest zrzucanie winy za wszelkie polityczne niepowodzenia na postępującą polaryzację społeczeństwa. Jak wiele prawdy nie kryłoby się w tym frazesie, debata nad obecnym stanem narodowego ducha – rozbitego na dwie frakcje bez żadnych wspólnych wartości – wydaje się często zwyczajnie jałowa. Remedium znalazł być może Matīss Kaža. Łotewski reżyser całkiem dosłownie dokonuje scalenia … Dowiedz się więcej

Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet — recenzja filmu „Terroryści” — Pięć Smaków

Nawiązujący już na poziomie tytułu do legendarnego filmu Edwarda Yanga, któremu zresztą tegoroczna edycja festiwalu Pięć Smaków poświęciła retrospektywę, musiał stać się jednym z bardziej polaryzujących obrazów święta azjatyckiego kina. Bluźnierczemu spadkobiercy arcydzieła tajwańskiego mistrza zarzucano m.in. powielanie stereotypów na temat dzisiejszej młodzieży i nowych mediów, a także toporne środki artystyczne i narracyjne. Wbrew skrajnym … Dowiedz się więcej

Kubkiem po łapkach –  recenzja filmu „Za szybcy, za czuli” – Pięć Smaków

za szybcy za czuli

Film akcji o życiu codziennym – głosi slogan reklamowy z plakatu Za szybkich, za czułych. Rzeczywiście, hasło to oddaje esencje najnowszej produkcji Nawapola Thamrongrattanarita, w której łatwiej pobić rekord świata w układaniu plastikowych kubków w piramidy niż utrzymać w domu porządek. Reżyser, obficie korzystając ze schematów dramatu sportowego oraz superbohaterskiego blockbustera, opowiada o relacji pary … Dowiedz się więcej

Świat poza sensem, film poza gatunkiem – recenzja filmu „Wielka Noc” (2021) – Pięć Smaków

30 czerwca 2016 na prezydenta Filipin wybrany został Rodrigo Duterte. Trzykrotny burmistrz miasta Davao – do dziś cieszący się w metropolii dużym uznaniem – z powodzeniem kontynuował tradycję autorytarnych przywódców umiejętnie grających na antyestablishmentowym resentymencie i kompletnym braku zaufania do instytucji państwowych. Duterte stał się już zresztą medialnym zjawiskiem jako polityk wytwarzający wokół siebie atmosferę … Dowiedz się więcej

Dom, który zbudował… – recenzja filmu „Dom „Słowo”. Niedokończona powieść” – Ukraina! Festiwal Filmowy

Nad życiem poetów rozstrzelanego odrodzenia mieszkających w Domu „Słowo” Taras Tomenko pochylił się dwukrotnie, tworząc swego rodzaju dyptyk, który, choć w obu przypadkach skupia się na tym samym wycinku ukraińskiej historii, korzysta z formy filmowej innego rodzaju – w 2017 dokumentalnej, a teraz fabularnej. Fascynacja tym spełnionym w rzeczywistości konceptem nie powinna dziwić – mówimy … Dowiedz się więcej

Terra Felix – recenzja filmu „Królowie świata” – WFF

Chroniczna bieda oraz społeczne i kulturowe wykluczenie jednostek i całych grup społecznych stanowi niezwykle łakomy kąsek dla zorientowanych na zachodni aplauz twórców filmowych. Pokazanie dzieci w świecie przemocy, przestępczości, głodu i narkotyków, przeklinających podrostków tak innych od naszych małych aniołów, że niemal wydających się przedstawicielami innego gatunku, a następne odsłonięcie, w możliwie łopatologiczny sposób, ich … Dowiedz się więcej

Dobre chęci – recenzja filmu „Pocałunek” – WFF

Bille August miał już w swojej bogatej karierze okazję prezentować filmy w Cannes (gdzie dwukrotnie zdobywał Złotą Palmę), Berlinie czy San Sebastián. Najnowsze dzieło tego niezwykle utytułowanego duńskiego reżysera miało jednak premierę na dużo bardziej kameralnej imprezie, czyli tegorocznym Warszawskim Festiwalu Filmowym, gdzie został włączony do oficjalnej selekcji Konkursu Międzynarodowego. Pocałunek to adaptacja dziejącej się … Dowiedz się więcej

Zbrodniarz czy bohater? – recenzja filmu „Święto Pracy” – WFF

Warszawski Festiwal Filmowy dobiega końca, a wszystkie laury z rąk Jury zostały rozdane. Nagrodę Warsaw Grand Prix, czyli zwycięstwo w Konkursie Międzynarodowym, otrzymało Święto pracy w reżyserii Pjera Žalicy – kolejna próba pokazania na ekranie kinowym traum niesionych latami przez pokolenie wojny domowej w Jugosławii. Bośniacki autor nie należał w tym roku do najgłośniejszych nazwisk … Dowiedz się więcej

Bezgraniczna miłość – recenzja filmu „Tata”

Kiedy przyjdzie czas na opowiedzenie o roku 2022 w podręcznikach do historii, z pewnością możemy spodziewać się zdań o niezwykłej próbie, przed jaką stanęli Polacy wobec rosyjskiej inwazji na Ukrainę i o niespotykanej wręcz solidarności między naszym narodem a zaatakowanym sąsiadem. Jednak zacieśnianie się więzi między nami a naszymi sąsiadami zaczęło się znacznie wcześniej, a … Dowiedz się więcej

Syzyfowe prace – recenzja filmu „Ademoka” – WFF

Chicagowski dziennikarz Sydney J. Harris napisał kiedyś, że „Cały cel edukacji polega na tym, aby zamienić lustra w okna”. Wydaje się, że do podobnych wniosków co amerykański żurnalista doszedł Adilchan Jerżanow. W Ademoce, swoim najnowszym dziele zakwalifikowanym do Konkursu Międzynarodowego Warszawskiego Festiwalu Filmowego kazachski reżyser poświęca pełną uwagę właśnie systemowi kształcenia kolejnych pokoleń. Protagonistką filmu … Dowiedz się więcej

Czy mięso w McDonaldzie jest halal? – recenzja filmu „Chłopiec z niebios” – Afrykamera

Chłopiec z niebios

Tarik Saleh, mimo przynależności do drugiego pokolenia egipskich imigrantów w Szwecji, buduje swoją karierę na próbie stania się kluczowym głosem w filmowej dyspucie o paradoksach i słabościach ojczyzny swoich ojców. W piątym pełnym metrażu, w pięć lat po zachwycie Szwedów i Amerykanów Morderstwem w Hotelu Hilton, powraca ze scenariuszem do Kairu. Czy nagrodzony w Cannes … Dowiedz się więcej

Cień wątpliwości — recenzja filmu „Podejrzana”

Kolejne entuzjastyczne recenzje, kolejna nagroda w Cannes, być może wkrótce także nominacja do Oscara. Nowy film Parka Chan-wooka — twórcy-marki, którego rozpoznawalność na Zachodzie wyprzedziła najsilniejszy napór fali nowego kina koreańskiego na zbiorową świadomość publiczności — zawsze jest wielkim wydarzeniem i umacnia status tego reżysera jako swoistego znaku jakości w dziedzinie autorskiego kina gatunkowego. Czy … Dowiedz się więcej

Uczeń sympatycznego diabła – recenzja filmu „Autobiografia” – Wenecja 2022

Autobiography

Zło rzadko bywa diabłem z rogami. Wchodzi w nasze życie podstępem, kuszeniem, początkowo wydaje się niewinne. Co jednak, gdy zło jest ewidentne, a przy tym takie miłe, opiekuńcze i sympatyczne? Gdy Diabeł przedstawia się nam jako Belzebub, po czym traktuje nas z ojcowską czułością, której nie zaznaliśmy? I czy możliwa jest walka z takim złem … Dowiedz się więcej

W imię honoru – recenzja filmu „Athena” – Wenecja 2022

Athena

Czasem, żeby zrozumieć teraźniejszość, należy cofnąć się w przeszłość. Z tego założenia zdaje się wychodzić Romain Gavras w swojej, zrealizowanej dla Netflixa, trzeciej pełnometrażowej fabule o znaczącym tytule Athena. Czy syn największego z twórców kina politycznego podołał trudnemu wyzwaniu opowiedzenia o niepokojach społecznych współczesnej Europy? Po gangsterskiej komediowej fantazji w duchu Młodych wilków p.t. Świat … Dowiedz się więcej

Moby Dick – osąd bohatera – recenzja filmu „Wieloryb” – Wenecja 2022

Wieloryb / The Whale

Po premierowym pokazie Wieloryba (The Whale) Darrena Aronofsky’ego na festiwalu w Wenecji rozlega się długa owacja. Z sali trudno wyjść, bo zapłakani widzowie długo dochodzą do siebie po seansie. Po najnowszym filmie twórcy Requiem dla snu i Czarnego łabędzia trudno powstrzymać emocje. Wieloryb opowiada o kilku dniach z życia Charliego (Brendan Fraser), ważącego ponad 150 … Dowiedz się więcej

Tango umarłych – recenzja serialu „Riget Exodus” – Wenecja 2022

RIGET EXODUS

Publiczność zgromadzona w weneckim PalaBiennale podczas światowej premiery Riget Exodus Larsa von Triera zamarła w milczeniu. Mistrz kina nie zjawił się na Lido osobiście; jego przemówienie, pełne nostalgii i wyrazów miłości dla włoskiego kina, zostało wyświetlone na kinowym ekranie. Już wcześniej wszyscy wiedzieli, że Duńczyk cierpi na chorobę Parkinsona, ale widok trzęsącego się niekontrolowanie mężczyzny, … Dowiedz się więcej

Maestro, interrupted – recenzja filmu „TÁR” – Wenecja 2022

Jeden błąd, kłamstwo, wypaczenie często lawinowo pociągają za sobą kolejne, pojedynczo wydające się konieczne i niegroźne. Tak jak w tańcu, jeden fałszywy krok psuje misternie ułożoną sekwencję i implikuje następne błędy. Studium takiego właśnie ciągu w kontekście cancel culture prezentuje TÁR, pokazywany w konkursie głównym tegorocznej Wenecji. Mimo imponującego CV największej światowej gwiazdy muzyki klasycznej, … Dowiedz się więcej

Noah Baumbach ocala głowę – recenzja filmu „Biały szum” – Wenecja 2022

biały szum

Wybuchy, pstrokate lata 80., katastrofa ekologiczna, scena hotelowa à la David Lynch, sekwencja musicalowa i horrorowa. Założę się, że żaden z tych elementów nie kojarzy się nikomu z filmami Noah Baumbacha. Amerykański twórca przyzwyczaił nas wszak do obrazów, w których znaczenia dramaturgicznego nabierały sznurówki czy wizyta w muzeum. A jednak, Biały szum okazuje się zupełnie … Dowiedz się więcej

Na kozetce – recenzja „MUTZENBACHER” – Nowe Horyzonty

MUTZENBACHER

W berlińskiej sekcji Encounters triumfował w tym roku dokument Ruth Beckermann MUTZENBACHER. Austriacki film miał polską premierę w ramach festiwalu Nowe Horyzonty, gdzie trafił do Frontu Wizualnego. Uznana reżyserka, chcąc odnieść się do kwestii seksu w społeczeństwie, która to zmienia się dynamicznie, m.in. pod wpływem ruchu #metoo, postanowiła zbadać jeden z najgłośniejszych erotyków wszechczasów. Ruth … Dowiedz się więcej

Organ mistrza – recenzja filmu „Zbrodnie przyszłości”

Zbrodnie przyszłości

Tegoroczna edycja festiwalu w Cannes naznaczona została kilkoma reżyserskimi powrotami uznanych już klasyków kina. Po sześciu latach nowe dzieła zaprezentowali Cristian Mungiu i Park Chan-wook, zaś Io Jerzego Skolimowskiego dzieli od poprzedzających go 11 minut siedmioletnia przerwa. Statystykę tę wygrywa jednak mistrz body horroru David Cronenberg, którego Mapy gwiazd uhonorowano na Lazurowym Wybrzeżu nagrodą aktorską … Dowiedz się więcej

Wonderful Life – recenzja filmu „Paczuszka pełna miłości” – Nowe Horyzonty

Paczuszka pełna miłości

2019 rok wyznaczył w życiu mieszkańców Wiednia koniec pewnej epoki. W stolicy zakazano palenia tytoniu w barach i restauracjach. Kawiarniany sztafaż legendarnych wiedeńskich lokali został więc zubożony o jeden ze swoich najważniejszych elementów, a ludzie zostali zmuszeni do nauki radości tylko z kulinarnej, cukierniczej czy też alkoholowej oferty knajpek. Opisana rewolucja stanowi punkt wyjścia najnowszego … Dowiedz się więcej

Długie pożegnanie – recenzja filmu „Enys Men” – Nowe Horyzonty

Enys Men

Mark Jenkin, zwycięzca konkursu Nowe Horyzonty 2019 za Przynętę (RECENZJA), ponownie zaangażował ukochanego Bolexa, by w fakturze taśmy zakląć tajemnice fikcyjnej wysepki położonej niedaleko kornwalijskiego wybrzeża. Jeśli fabularny debiut charakteryzował niekiedy rubaszny humor i osadzony w lokalnej kulturze społeczny komentarz do gentryfikacji, to w Enys Men Brytyjczyk eksploruje całkowicie odmienne kinowe tropy horroru, a bardziej … Dowiedz się więcej

Help! – recenzja filmu Niewidomy człowiek, który nie chce obejrzeć „Titanica”

Niewidomy człowiek

Jedną z funkcji filmów, a w zasadzie jakiejkolwiek sztuki, bez wątpienia jest to, że pozwala ćwiczyć empatię, zestawiając widza z sytuacjami, w jakich nigdy w życiu się nie znajdzie. Przedstawicielem takiego typu twórczości jest prezentowany na tegorocznym Festiwalu Nowe Horyzonty i wciąż dostępny online (do 7 sierpnia) Niewidomy człowiek, który nie chce obejrzeć „Titanica” wchodzący … Dowiedz się więcej

Na żywym organizmie – recenzja filmu „Odbicie” – Nowe Horyzonty

Odbicie

Walentyn Wasjanowicz dostał się do świadomości polskiego widza festiwalowego trzy lata temu za sprawą głośnej Atlantydy, która wygrała wówczas wenecką sekcję Orizzonti. W ubiegłym roku ukraiński reżyser i operator powrócił na Lido (tym razem do konkursu głównego) z nowym filmem pt. Odbicie. Oba dzieła wiele łączy, na czele z głównym tematem – traumą związaną z … Dowiedz się więcej

Piekło kobiet – recenzja filmu „Zdarzyło się” – Nowe Horyzonty

zdarzyło sie

Wydawać by się mogło, że w kwestii aborcji kino powiedziało już niemal wszystko, szczególnie w ubiegłych dekadach. Jednak ostatnimi czasy, głównie ze względu na wzmożoną aktywność ruchów konserwatywnych, temat ten wraca jak bumerang. Nie sposób zatem nowych tytułów podbijających najbardziej prestiżowe festiwale filmowe, rozpatrywać inaczej, niż przez pryzmat produkcji, które mają swoje uzasadnione miejsce w … Dowiedz się więcej

Piękna wieś pięknie spłonie? – recenzja filmu „Prześwietlenie” – Cannes

PRZEŚWIETLENIE (R.M.N.)

„Najwyższa pora przestać stać z boku” zdaje się mówić nam Cristian Mungiu po najdłuższej przerwie w swojej reżyserskiej karierze. Jeden z autorów rumuńskiej nowej fali przyzwyczaił nas do seansów, w których towarzyszymy jego trawionym neoszekspirowskimi dylematami bohaterom z niewielkiej odległości. Dotychczas udział widza w konfrontacji z dziełami Rumuna sprowadzał się do intensywnej obserwacji samego „dziania … Dowiedz się więcej

Odyseja kosmiczna – recenzja filmu „Moonage Daydream” – Cannes

Moonage Daydream

Równo o północy w canneńskim Grand Théâtre Lumière rozległ się gromki aplauz. Sala wypełniona ludźmi ubranymi w charakterystyczne, ekstrawaganckie stroje, nierzadko z namalowanymi czerwonymi błyskawicami na twarzach, pełna nadziei i ekscytacji wiwatowała podczas pojawienia się reżysera, wiedząc, że zaraz na wielkim, srebrnym ekranie ponownie ujrzą swojego idola, brytyjską legendę muzyki popularnej, absolutną ikonę – Davida … Dowiedz się więcej

Pytania graniczne – recenzja filmu „Syndrom Hamleta” – Krakowski Festiwal Filmowy

Syndrom Hamleta

„Każde pokolenie musi przeżyć swój Majdan” – mówił w 2015 roku pisarz ze Stanisławowa Taras Prochaśko w rozmowie opublikowanej w „Kurierze Galicijskim”. Kilka lat po Rewolucji Godności, w cieniu rosyjskiej inwazji na Ukrainę, Krakowski Festiwal Filmowy otworzył najnowszy film dokumentalny Elwiry Niewiary i Piotra Rosołowskiego zatytułowany Syndrom Hamleta. Uwieczniona na ekranie skomplikowana współpraca filmowo-teatralna stała … Dowiedz się więcej

Pożar w królestwie – recenzja filmu „Błędny ognik” – Cannes

Fogo-Fátuo

Podczas premierowego pokazu filmu Fogo-Fátuo na festiwalu w Cannes, João Pedro Rodrigues przytulił Paolo Morettiego, szefa sekcji Quinzaine des réalisateurs. Portugalski reżyser podziękował za odwagę programowania tak wymagających i nieszablonowych utworów. Nie były to puste słowa — Fogo-Fátuo to jedno z najbardziej szalonych, ale też spełnionych dzieł tegorocznej edycji tej prestiżowej imprezy. Jest to tym … Dowiedz się więcej

Czas leczy rany – recenzja filmu „Pamiętać Paryż” – Cannes

Revoir Paris

Wydarzenia listopada 2015 roku, kiedy w Paryżu doszło do zamachu terrorystycznego, mają szczególne znaczenie dla Alice Winocour. Jej brat przeżył atak na teatr Bataclan i to jemu dedykowane jest najnowsze dzieło Francuzki. Pokazywany w canneńskiej sekcji Quinzaine des réalisateurs Revoir Paris to czwarty pełnometrażowy film reżyserki. Do tej pory, ciężko było znaleźć wspólny mianownik jej … Dowiedz się więcej

Rozważny i filozoficzny – recenzja filmu „Młody Platon” – MDAG

Młody Platon

Kwestia edukacji frapuje współczesne społeczeństwa, więc staje się ona także obiektem zainteresowania filmowców. Kino już od swych początków sięgało po szkolny anturaż, nadając tym historiom różne znaczenia i natężenie, od buntowniczej Pały ze sprawowania Jeana Vigo przez nostalgiczny Amarcord Felliniego czy oskarżycielskie Złe wychowanie Almodóvara aż po niedawne analizy systemów szkolnictwa w Klasie Laurenta Canteta, … Dowiedz się więcej

Wybuchowa para – recenzja filmu „Wulkan miłości” – MDAG

Wulkan miłości

Na Millennium Docs Against Gravity nigdy nie brakuje uwielbianych przez publiczność dokumentów. Czasem od pierwszych dni festiwalu wiadomo, że jakiś film wejdzie do grona szlagierów danej edycji, a sale kinowe będą wypełnione po brzegi. Takim swoistym crowdpleaserem, który widzowie kochają bezwarunkowo, okazał się Wulkan miłości. Bohaterami pokazywanego wcześniej w Sundance filmu Sary Dosy są Katia … Dowiedz się więcej

Revelateur – recenzja filmu „Coma” – Berlinale 2022

coma

Ojcostwo czołowego intelektualisty współczesnego francuskiego kina Bertranda Bonello znacząco odbiło się na jego karierze. Jako rodzic skierował swoją uwagę ku problemom młodzieży, co przyniosło mu dwa prawdopodobnie najbardziej spełnione projekty – Nocturamę i Zombie Child. W konkursie Encounters tegorocznego Berlinale Bonello idzie dalej w swojej przemianie twórczej i odrzuca tradycyjną fabularność, zmierzając w stronę wideoeseju. … Dowiedz się więcej

Elegia dla europejskiego rolnictwa – recenzja filmu „Alcarràs” – Berlinale 2022

Alcarràs

Tegoroczne Berlinale należy do rolników. Pisaliśmy już o alpejskim obrazie wsi w Drii Winter, a na dniach spodziewajcie się recenzji chińskiego Return to Dust. Na pierwszy ogień jednak warto powiedzieć parę słów o elegii dla wsi europejskiej – Alcarràs Carli Simón. Katalońska reżyserka przed kilkoma laty opuszczała już Berlin z niemal wszystkimi możliwymi w tamtym … Dowiedz się więcej

Ludzie którzy wątpią – recenzja filmu „Pasażerowie nocy” – Berlinale 2022

Pasażerowie nocy

Powrót do pamięci o filmach Érica Rohmera na Berlinale jest nawet żywszy niż w reszcie światowego kina. Ledwie 12 miesięcy temu inspirowane jego twórczością W pętli ryzyka i fantazji Ryûsuke Hamaguchiego nagrodzono Srebrnym Niedźwiedziem, a teraz w oficjalnej selekcji pojawiły się aż dwa obrazy wprost odwołujące się do ikony Nowej Fali. O O trio em … Dowiedz się więcej

… i kamieni kupa – recenzja filmu „Kawałek nieba” – Berlinale 2022

Kawałek nieba

Jeśli „nowohoryzontowość” mierzymy ilością pasącej się na ekranowej polanie zwierzyny i długimi ujęciami niewzruszonych skał, to warunki tej definicji na pewno spełnia Drii Winter, drugi pełnometrażowy film Michaela Kocha. Szwajcar z szacunkiem i czułością przygląda się rzeczywistości alpejskiej wsi, gdzie ludzkie słabostki i popędy nabierają metaforycznej wartości na tle niewinnych starć kultury z naturą. Tuż … Dowiedz się więcej

Mozaika narodu – recenzja filmu „Biegacz, dziwka, Arab, mąż” – Berlinale 2022

BIEGACZ, DZIWKA, ARAB, MĄŻ

Alain Guiraudie jest jednym z najciekawszych twórców francuskiego kina. Nie cofający się przed obrazą żadnych świętości komik, a przy tym niezwykle utalentowany warsztatowo reżyser w ostatnich latach zachwycał publikę i krytykę m.in. Nieznajomym nad jeziorem i W pionie. Z przyjemnością donoszę, że mimo nienawiści do tego tytułu ze strony niektórych oraz pokazów w mało prestiżowej … Dowiedz się więcej

Petra von Can’t – recenzja filmu „Peter von Kant” – Berlinale 2022

Peter von Kant

Otwierający tegoroczną edycję Berlinale Peter von Kant François Ozona, czyli pozbawiona gorzkich łez adaptacja arcydzieła z 1972 roku, jest powrotem Francuza do twórczości Rainera Wernera Fassbindera. Debiutował bowiem w tutejszym konkursie Kroplami wody na rozpalonych kamieniach – przeniesioną na ekran sztuką Niemca. Najnowsza reinterpretacja jest niestety wyłącznie ugrzecznioną wersją oryginału i prowokuje pytanie o sens … Dowiedz się więcej

Komu zaufasz? – recenzja filmu „Żona szpiega” – Pięć Smaków

Żona szpiega

Na festiwalu Pięć Smaków znalazły się aż dwa filmy traktujące o nigdy nierozliczonych zbrodniach Japończyków w Mandżurii. Dzięki temu możemy poznać dwa punkty widzenia: chiński reprezentowany przez Wędrowców na krawędzi Zhanga Yimou oraz japoński, któremu patronuje Kiyoshi Kurosawa, reżyser Żony szpiega. Oba obrazy z programu festiwalu wspominają chińskie miasto Harbin, gdzie działała niesławna Jednostka 731, … Dowiedz się więcej

Nie dokarmiać dzikich zwierząt – recenzja filmu „Ostatnia krew wilków” – Pięć Smaków

Ostatnia krew wilków

Kazuya Shiraishi – wszechstronny reżyser głównego nurtu, na własny sposób interpretujący rozliczne gatunki filmowe (od komedii do tragedii, przez science fiction po kryminał) – po trzech latach powrócił do świata yakuzy w brawurowej kontynuacji Krwi wilków według scenariusza Junyi Ikegamiego. Nowe dzieło tego duetu można było zobaczyć podczas 15. Azjatyckiego Festiwalu Filmowego „Pięć Smaków”. Uhonorowana … Dowiedz się więcej

Ostatni sprawiedliwy – recenzja filmu „Stillwater”

Stillwater

Tom McCarthy, któremu ogromną popularność przyniósł przede wszystkim jego debiut, czyli Dróżnik z 2003, a później odważny Spotlight, wraca z filmem Stilllwater, mającym swoją premierę na tegorocznym festiwalu w Cannes. Ta gatunkowa hybryda, zawierająca w sobie między innymi elementy westernu, stanowi subtelny portret zarówno jednostki, jak i kolektywnej świadomości Ameryki. Fabuła filmu inspirowana jest prawdziwymi … Dowiedz się więcej

Statysta jest jak cebula – recenzja filmu „Czerwona skrzynka na ulicy Eschera” – Pięć Smaków

Czerwona skrzynka na ulicy Eschera

Zdjęcia do Czerwonej skrzynki na ulicy Eschera, nie boję się tego napisać: najlepszego filmu Siona Sono od lat, trwały zaledwie 8 dni! Premiera odbyła się w październiku zeszłego roku w Valdivii, potem był pokazywany m.in. w Mar del Plata i Montrealu, a teraz na festiwalu Pięć Smaków. Łukasz Mańkowski określił twórczość Siona Sono „wariacką poezją, … Dowiedz się więcej

Na szkle malowane – recenzja filmu „Przeprawa” – WFF

Przeprawa

W Konkursie Wolny Duch na Warszawskim Festiwalu Filmowym znalazła się niezwykła francuska animacja malowana na szkle pt. Przeprawa. Film opowiada o rodzeństwie, które ucieka przed wojną ze swojej wioski, by szukać bezpieczeństwa w Europie Zachodniej. Wcześniej był pokazywany na festiwalach w Annecy, Antalyi, San Sebastián, Hajfie, Lipsku czy San Sebastián. Przeprawa to pierwsza pełnometrażowa animacja … Dowiedz się więcej

Okno na zachód – recenzja filmu „Brigitte Bardot cudowna” – WFF

Brigitte Bardot cudowna

Mający premierę podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego najnowszy projekt Lecha Majewskiego, oparty na jego własnej powieści Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot cudownej, jawi się jako najbardziej przystępne dzieło w późnej twórczości polskiego filmowca. Z książki o silnie autobiograficznej wymowie artysta wydobywa do scenariusza Brigitte Bardot cudownej przede wszystkim refleksję na temat młodości upływającej w mrokach PRL-u … Dowiedz się więcej

Chodźmy w Tatry – recenzja filmu „Magic Mountains” – FKA

Magic Mountains

Minimalizm formy, mistycyzm treści, analityczne spojrzenie na element ludzkiego ciała w otaczającej je przestrzeni oraz pieczołowitość w kreacji filmowego dźwięku to niewątpliwie cechy kina Urszuli Antoniak, które objawiają się ponownie w jej najnowszym dziele. Pracując przy Magic Mountains, Antoniak wraca na łono natury, by zmierzyć się z bolączkami wspomnień i rekonstrukcją tożsamości po trudnym miłosnym … Dowiedz się więcej

Dekonstruowanie mitu – recenzja filmu „Ucieczka na srebrny glob” – MDAG

Ucieczka na srebrny glob

Mająca premierę podczas Millennium Docs Against Gravity Ucieczka na srebrny glob, drugi pełnometrażowy dokument Kuby Mikurdy, odsłania przed widzami kulisy powstawania i próbę zamordowania przez komunistyczny reżim dzieła Andrzeja Żuławskiego. Jednocześnie twórcy nie poprzestają na badaniu samej legendy, ale starają się osadzić opowieść w ramach epoki i odczytać film w kluczu biograficznym, przez pryzmat walki … Dowiedz się więcej

Dlaczego ja? – recenzja filmu „Bohater” – Nowe Horyzonty

Jednym z najgłośniejszych tytułów, jakie pojawiły się w programie tegorocznych Nowych Horyzontów, był „Bohater”, najnowszy film Asghara Farhadiego. Oczekiwania wobec tej produkcji są uzasadnione, nie tylko przez reputację, jaką cieszy się zdobywca dwóch Oscarów za najlepszy film nieanglojęzyczny, ale również z uwagi na nagrodę Grand Prix, którą jego najnowszy obraz otrzymał na festiwalu w Cannes. … Dowiedz się więcej

Para buch, kura w ruch! – recenzja filmu „Pióra” – Nowe Horyzonty

Pióra

Nagrodzone na festiwalu w Cannes w sekcji Tygodnia Krytyki oraz wyróżnione w konkursie festiwalu Nowe Horyzonty Pióra w reżyserii Omara El Zohairiego to inspirowana motywami literackimi z utworów Franza Kafki, egipska opowieść o przemianie mężczyzny w kurę i beznadziejnej walce kobiety w groteskowo męskim świecie iluzji i pieniądza, którego krajobraz zdobią fabryczne kominy. W tym … Dowiedz się więcej

Umywać ręce – recenzja filmu „Higiena społeczna” – Nowe Horyzonty

Higiena społeczna

Najnowszy film Denisa Côté, prezentowany na tegorocznej edycji festiwalu Berlinale, jest świetnym i namacalnym, bo nadal świeżym, przykładem, jak czas wpływa na odbiór oraz interpretację dzieła. Scenariusz napisany kilka lat wcześniej i tytuł Hygiène sociale nabierają zupełnie nowego brzmienia w atmosferze globalnej pandemii. Forma narracji za pomocą frontalnych tableaux z maksymalnie trzyosobowymi kompozycjami i zachowaną … Dowiedz się więcej

Melanocetus johnsonii – recenzja filmu „Robuste” – Cannes 2021

Robuste

Chociaż nurt kina opartego o przeciwstawianie sobie dwóch skrajnie różnych postaci, najlepiej pochodzących z innych środowisk i klas społecznych, jest tak stary jak kino, to kasowy sukces francuskich Nietykalnych dał mu drugie życie i narzucił bardzo specyficzne dodatkowe warunki: różnice wieku, wymóg „upośledzenia” lepiej sytuowanego bohatera, czy różnice ras. Od linijki realizuje je pokazywane w … Dowiedz się więcej

Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy! – recenzja filmu „Memoria” – Cannes 2021

Memoria

Apichatpong Weerasethakul to już żywy symbol światowego slow cinema. Pierwszy laureat ważnej nagrody reprezentujący ten nurt, człowiek, który wprowadził dużo większą dawkę poezji i metaforyki przy jednoczesnym skróceniu metrażu do długości akceptowalnej dla większej liczby widzów. W 2021 roku przełamał on kolejną granicę i zrealizował film po angielsku, z wielką gwiazdą w roli głównej. Z … Dowiedz się więcej

Wokulski kocha Izabelę – recenzja filmu „Historia mojej żony” – Cannes 2021

Historia mojej żony

Chociaż Ildikó Enyedi Złotą Kamerę w Cannes zdobyła w 1989 roku, to nigdy nie należała do najbardziej płodnych twórców. Przez 32 lata od swojego debiutu zrealizowała tylko sześć filmów pełnometrażowych, w tym dwa w XXI wieku. Jednym z nich jest Historia mojej żony, jej anglojęzyczny debiut. To adaptacja najbardziej znanej powieści jednego z najważniejszych węgierskich … Dowiedz się więcej

Rola ojca – recenzja filmu „Titane” – Cannes 2021

Titane

Po przebojowym debiucie p.t. Mięso oraz świetnym zwiastunie swojego drugiego projektu młoda francuska reżyserka Julia Ducournau stała się jednym z najbardziej oczekiwanych nazwisk tegorocznego festiwalu w Cannes. Środowa premiera jej Titane była jednym z niewielu wypełnionych w stu procentach pokazów na festiwalu, a fala poseansowego zachwytu zalała całe Lazurowe Wybrzeże. Czy słusznie? Ostatnimi czasy na … Dowiedz się więcej

Bez znieczulenia, jak tu można żyć? – recenzja filmu „Gorączka” – Cannes 2021

Gorączka

U progu trzeciej dekady XXI wieku coraz chętniej spoglądamy na, pozornie, niewinne czasy przeszłości. Próbujemy rozliczać to, co nas lub naszych rodziców kształtowało i co odpowiada za zastaną teraz, często niezbyt wesołą, rzeczywistość. Z latami 90. łączy ludzi współczesnych pewna paradoksalna, antynomiczna relacja miłości-nienawiści. Kojarzymy z nimi zarówno biedę i desperację, jak i naiwną ideowość. … Dowiedz się więcej

Nie wszystko złoto, co jest cool – recenzja filmu „Compartment no. 6″ – Cannes 2021

Compartment no. 6 / Hytti nro 6

Nostalgia za latami dziewięćdziesiątymi rośnie w siłę. W jej rozwoju niewątpliwie pomogło silne skojarzenie w Europie Wschodniej tej dekady z wolnością osobistą, tak upragnioną w erze pandemii. Gdy na Netflixie sukcesy święci Rojst ’97, a do kin wchodzą sequele Kosmicznego meczu i Mustanga z Dzikiej Dolny, na festiwalu w Cannes swoją premierę ma film o … Dowiedz się więcej

Od początku. Jeszcze raz – recenzja filmu „Najgorszy człowiek na świecie” – Cannes 2021

Najgorszy człowiek na świecie

Joachim Trier przedstawił się światu w 2006 roku gdy w Karlowych Warach premierę miało jego Reprise. Od początku raz jeszcze… W debiucie perfekcyjnie uchwycił pokoleniowy moment ludzi urodzonych w drugiej połowie lat 80., którzy w szczycie koniunkturalnej bańki, jeszcze lata przed wybuchem kryzysu, wchodzą w dorosłość z własnymi marzeniami, oczekiwaniami i planami. Później kariera Norwega … Dowiedz się więcej

Nie obchodzi mnie, że przejdziemy do historii jako hipokryci – recenzja filmu „Kolano Ahed” – Cannes 2021

Kolano Ahed

Czy ktokolwiek bardziej gardzi swoją ojczyzną niż prawdziwy patriota? Pytanie to towarzyszy wielu współczesnym filmowcom, uwięzionym pomiędzy miłością do miejsca, w którym się wychowali, a nienawiścią do rządowych narracji, narodowych przywar i codziennych absurdów. Wielu wielkich, jak Radu Jude, czy Elia Suleiman, zrobiło sobie z tego tematu swój znak rozpoznawczy. Po ambiwalentnych w stosunku do … Dowiedz się więcej

Szarość mieści w sobie wszystkie barwy – recenzja filmu „Wszystko poszło dobrze” – Cannes 2021

Tout s'est bien passé

Mało jest we współczesnym kinie tak bardzo poszukujących twórców jak François Ozon. Chociaż od samego początku wierny jest podobnym tematom, to formalnie i gatunkowo kolejne jego dzieła są zróżnicowane do tego stopnia, że niektórzy nawet żartują, że niczym Lem – Ozon to tak naprawdę kilku różnych twórców pod jednym pseudonimem. Pokazywane w konkursie głównym festiwalu … Dowiedz się więcej

Patrz uważnie – recenzja filmu „Zero” – WATCH DOCS

Zero

Tegorocznym laureatem Nagrody im. Marka Nowickiego został Kazuhiro Sōda. Laur przyznawany jest przez Zarząd Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka za wybitne osiągnięcia w ukazywaniu praw człowieka w filmie, a statuetka tradycyjnie jest wręczana podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. W tym roku z uwagi na pandemię japoński reżyser nie mógł przybyć do Warszawy, ale w sieci … Dowiedz się więcej

Portret podwójny – recenzja filmu „Forman vs. Forman” – Kino na Granicy

Forman vs. Forman

Miloša Formana, dwukrotnego laureata Oscara, autor Lotu nad kukułczym gniazdem, Hair i Amadeusza znają nawet początkujący kinomani, a jego dokonania wchodzące w skład czechosłowackiej nowej fali takie jak Czarny Piotruś, Miłość blondynki czy Pali się, moja panno należą do kanonu światowego kina. Ale co tak naprawdę wiemy o zmarłym w 2018 roku czeskim reżyserze? Z … Dowiedz się więcej

100 pytań do… – recenzja filmu „Hopper/Welles” – NH/AFF

hopper/welles

Hopper/Welles nigdy nie był planowany jako osobny dokument, a już na pewno nie miał być pokazywany w kinach. W 1970 roku Orson Welles podczas przygotowań do Drugiej strony wiatru prowadził serię wywiadów z aktorami mającymi wystąpić w filmie. Jednym z jego rozmówców został opromieniony sukcesem swego reżyserskiego debiutu, Swobodnego jeźdźca, Dennis Hopper. Po latach producent … Dowiedz się więcej

Saudade – recenzja filmu „Metamorfoza ptaków” – NH/AFF

Metamorfozy ptaków

W międzynarodowym konkursie tegorocznego festiwalu Nowe Horyzonty znaleźć możemy dwanaście filmów. Są w nim owszem wyciszone obrazy, doskonale realizujące założenia nurtu slow cinema czy produkcje poruszające ważne i kontrowersyjne tematy, ba jest nawet cronenbergowski antythriller. Żaden nie może równać się z Metamorfozą ptaków, bowiem tylko dzieło portugalskiej debiutantki prezentuje tak złożoną i kompleksową wizję. Nie … Dowiedz się więcej

Po nas choćby potop – recenzja filmu „To nie pogrzeb, to zmartwychwstanie” – NH/AFF

To nie pogrzeb, to zmartwychwstanie

To nie pogrzeb, to zmartwychwstanie z maleńkiego i biednego Lesotho, to jedna z rewelacji ostatnich miesięcy (pokazy i nagrody m. in. w Hong Kongu, Rotterdamie, Sundance czy Wenecji). Nie dziwi zatem, że został on kandydatem oscarowym afrykańskiego państwa – zresztą pierwszym w historii. Obecnie produkcja walczy o Grand Prix w Konkursie Nowych Horyzontów. Film odnosi … Dowiedz się więcej

Też jestem czyjąś córką – recenzja filmu „Rose gra Julie” – NH/AFF

rose-gra-julie

Historie o ludziach zagubionych w życiu, oderwanych od korzeni, niepewnych swojego miejsca powstają od zawsze. Pytanie zadane na samym początku brzmi: kim są tak naprawdę? Temat odkrywania tożsamości przewija się również w Rose gra Julie, najnowszym filmie małżeństwa, Joe Lawlora i Christine Molloy, znanego szerzej pod pseudonimem Desperate Optimists. Wszystko sprowadza się do nadania kierunku … Dowiedz się więcej

Życie imigranta jest trucizną – recenzja filmu „Vitalina Varela” – NH/AFF

vitalina varela

Filmy Pedra Costy nigdy nie były w pełni fabularne, zawsze po kolana, a może i po pas zanurzone były w rzeczywistości zastanej. Ten paradokumentalny rys objawia się w każdym jego dziele (może oprócz Krwi i Domu z lawy). Prawdziwe losy aktorów (głównie naturszczyków) odbijają się nierzadko w tym co proponuje Portugalczyk na ekranie. W rozdzierającym … Dowiedz się więcej

Niebiańska plaża – recenzja filmu „Krabi, 2562” – NH/AFF

Krabi, 2562

Na połączonych Nowych Horyzontach i American Film Festival czeka całe mnóstwo wartych uwagi czy wręcz znakomitych filmów. Sporo z hitów ma już dystrybutorów i trafi w końcu do kin. Inną kategorią są jednak pozycje z programu, które z uwagi na swój artystyczny charakter czy poruszaną tematykę skazane są na obieg festiwalowy lub miejsce w bibliotece … Dowiedz się więcej

Stromy stok – recenzja filmu „Slalom” – Tofifest

slalom

Debiut Charlène Favier – Slalom – został wybrany do selekcji festiwalu w Cannes. Sama impreza, jak wiemy, nie odbyła się z przyczyn pandemicznych, ale na innych festiwalach film mógł startować pod tym szyldem. Francuska reżyserka przygląda się w swoim dziele trudom związanym z osiągnięciem sukcesu sportowego. Nie unika też w tym kontekście coraz częściej wychodzących … Dowiedz się więcej

Dwa światy – recenzja filmu „Honey Cigar” – Tofifest

Honey Cigar

Honey Cigar to reżyserski debiut Francuzki algierskiego pochodzenia Kamiry Aïnouz. Niechybnie wiele osób będzie regularnie myliło ją z urodzonym co prawda w Brazylii, ale legitymizującym się także przodkami z Algierii, Karimem Aïnouzem, autorem Niewidocznego życia sióstr Gusmao. Do tej pory twórczyni miała niewielką styczność z planami filmowymi, pracując tylko raz przy scenariuszu do angielskojęzycznego remake’u … Dowiedz się więcej

Widok z okna na pierwszym piętrze – recenzja filmu „Drodzy Towarzysze!” – WFF

Drodzy Towarzysze!

Filmem zakończenia Warszawskiego Festiwalu Filmowego wybrano najnowsze dzieło Andrieja Konczałowskiego, Drodzy Towarzysze!. Wcześniej produkcja startowała w konkursie głównym w Wenecji i otrzymała tam Nagrodę Specjalną Jury. Tym razem rosyjski mistrz opowiada o jednym z tragicznych epizodów z dziejów Związku Radzieckiego, czyli strajku robotników i jego krwawej pacyfikacji w Nowoczerkasku w czerwcu 1962 roku (w tym … Dowiedz się więcej

Krew na betonie – recenzja filmu „Shorta” – WFF

shorta

Shorta to debiut pełnometrażowy duetu Anders Ølholm – Frederik Louis Hviid. Film miał premierę już na Międzynarodowym Tygodniu Krytyków podczas festiwalu w Wenecji, a obecnie jest pokazywany w ramach Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Mimo niewielkiego doświadczenia, Duńczykom udało się stworzyć mięsiste kino policyjne. Zapewniając rozrywkę nie umykają przed niewygodnymi tematami trawiącymi współczesną, zachodnią Europę, takich jak … Dowiedz się więcej

Płytki grób – recenzja filmu „Post Mortem” – WFF

Post Mortem

Péter Bergendy jest dyplomowanym psychologiem, a pracę magisterską pisał na temat oddziaływania horroru na widzów. Nie dziwota, że w końcu zabrał się za ten gatunek, używając w praktyce zdobytą wiedzę teoretyczną. W kinie zaczynał od komedii romantycznej (Stop Mom Teresa!), ale największe sukcesy zawdzięcza osadzonym w latach 50. ubiegłego stulecia kryminałom (Egzamin i telewizyjny Sejf). … Dowiedz się więcej

Serce wielkiej wody przeszywa mnie swym pulsem – recenzja filmu „Ośmiornica, nauczycielka życia” – Millennium Docs Against Gravity 2020

Czego_nauczyla_mnie_osmiornica

Człowiek zanurzający się w chłodnych wodach Atlantyku u wybrzeży Kapsztadu dla stworzeń morskich będzie jak przybysz z innej planety. Dokument Ośmiornica, nauczycielka życia dostępny od niedawna na Netflixie pozwala odkryć, do czego dojdzie, gdy istota ludzka stanie się stałym bywalcem podwodnego lasu wodorostów na rok, ale nie będzie ingerować w cykl życia złożonego ekosystemu. Niezamieszkane … Dowiedz się więcej

Portret podwójny – recenzja filmu „Malarka i złodziej” – Millennium Docs Against Gravity 2020

Malarka i złodziej

Rzecz dzieje się w Norwegii, czyli kraju trochę kulturowo egzotycznym, ale też takim, w którym z każdym ekspedientem na prowincji dogadasz się płynną angielszczyzną. Pewien wprawiony ćpun jednej nocy kradnie na nieświadomce dwa obrazy z galerii, i nawet nie pamięta, gdzie schował. I wierzcie lub nie, ale autorka obrazów, Czeszka, zaprzyjaźnia się z tym narkomanem … Dowiedz się więcej

Spotkania na krańcach świata – recenzja filmu „Nomada. Na tropie Bruce’a Chatwina” – Millennium Docs Against Gravity 2020

Nomada

Werner Herzog do swej pokaźnej filmowej gabloty dołącza nowy eksponat. Tym razem snuta przez niego opowieść jest obrazem wyjątkowo osobistym, traktuje bowiem o zmarłym w 1989 roku przyjacielu niemieckiego reżysera. Autor Grizzly Mana w dokumentalnej formule przedstawia dorobek Bruce’a Chatwina, brytyjskiego pisarza, podróżnika, znawcy sztuki, gawędziarza, człowieka napędzanego potrzebą wiecznej wędrówki i odkrywania mistycznych tajemnic … Dowiedz się więcej

Ulubiony film twojego wuja z SLD – recenzja filmu „Na horyzoncie morze jest błękitne” – Millennium Docs Against Gravity 2020

Propaganda to nie jest łatwy gatunek, wszyscy, którzy w ostatnich latach mierzyli się z polskim kinem patriotycznym tudzież politycznym doświadczyli tego na własnej skórze. Jednocześnie jest to typ kina, który upodobało sobie wielu wybitnych artystów, jak chociażby Oliver Stone, Sergiej Eisenstein, czy Joris Ivens. Z prorządowych sympatii, często wyrażanych w swoich produkcjach znany także jest … Dowiedz się więcej

Życie jest gdzie indziej – recenzja filmu „Najgorsze wiersze świata” – Wiosna Filmów 2020

W opinii Milana Kundery, poezja to taka nieopierzona, infantylna siostra prozy — zamiast widzieć język jako medium pozwalające wyrazić zawiłości rzeczywistości społecznej, liryka kłania się ku jego warstwie estetycznej, zainteresowana głównie samą sobą i swoim podmiotem czującym. Pisał o „wieku lirycznym”, czyli tej głupiej, irracjonalnej młodości, gdy wydaje nam się, że nasze pierwsze rozczarowanie miłosne … Dowiedz się więcej

Zmiany – recenzja filmu „Lola” – Wiosna Filmów 2020

Filmy o tematyce queer coraz częściej goszczą już, nie tylko na specjalnie dedykowanych im festiwalach czy sekcjach festiwalowych, ale trafiają także do regularnej dystrybucji. Jednym z nich jest Lola. Ta francusko-belgijska produkcja w reżyserii Laurenta Micheliego porusza temat transpłciowości u nastolatków. Tytułowa Lola to niepokorna osiemnastoletnia transkobieta, która nie utrzymuje kontaktu z ojcem nieakceptującym jej … Dowiedz się więcej

Bella Ciao – recenzja filmu „Zło nie istnieje” – Berlinale 2020

Zło nie istnieje

Noblista Kazuo Ishiguro miał swego czasu argumentować nieprzyznanie Złotej Palmy Czerwonemu Krzysztofa Kieślowskiego tym, że jest to film wykalkulowany pod nagrody i gusta festiwalowych Jury, który nie wnosi do kina nic świeżego. Właśnie w takich filmach specjalizował się do tej pory Irańczyk Mohammad Rasoulof. Czy There Is No Evil, które przyniosło mu Złotego Niedźwiedzia podczas … Dowiedz się więcej

Przestroga – recenzja filmu „Irradiés” – Berlinale 2020

Irradiés

Czołowy światowy dokumentalista, twórca legendarnego już „Brakującego zdjęcia” z 2013 roku Rithy Panh przez całe swoje życie zmaga się z traumą reżimu Czerwonych Khmerów i ludobójstwa, którego także jego najbliżsi padli ofiarą. W swoim najnowszym projekcie – „Irradiés” postanawia wyjść poza ramy Azji Południowo-Wschodniej i przedstawić uniwersalną historię o cierpieniu i okropności wojny. Czy mu … Dowiedz się więcej

Dawno temu w 2019 roku – recenzja filmu „Nigdy, rzadko, czasem, zawsze” – Berlinale 2020

Never Rarely Sometimes Always'

Eliza Hittman to jedno ze złotych dzieci festiwalu w Sundance. Tam zdobyła pierwsze laury, tamtejsze stypendium pozwoliło jej zrealizować pełnometrażowy debiut. Tam też jej wszystkie dotychczasowe filmy miały swoje światowe premiery. Przy okazji swojej trzeciej fabuły wypływa wreszcie na szersze wody – to wszystko dzięki zaproszeniu do konkursu głównego 70. Berlinale. Czy Never Rarely Sometimes … Dowiedz się więcej

Dziecko Hioba – recenzja filmu „Berlin Alexanderplatz” – Berlinale 2020

Berlin Alexanderplatz

Odkupienie. Wiara. Dobro. Zło. Kuszenie. Nadzieja. Tegoroczna edycja MFF w Berlinie odmienia te rzeczowniki przez wszystkie przypadki, bardziej filozoficznie w „Malmkrogu”, organicznie w „DAU. Natasha” czy mistycznie w „Todos os Mortos”. W ten nurt tematyczny wpisuje się także „Berlin Alexanderplatz”, jeden z najciekawszych i najważniejszych tytułów tegorocznego konkursu głównego. By pokazać, że na każdego człowieka … Dowiedz się więcej

Pacem in Terris – recenzja filmu „Słudzy” – Berlinale 2020

Słudzy

Relacje reżimu i Kościoła w czasach zimnej wojny są niełatwym oraz fascynującym tematem. Z jednej strony świątynie często stawały się opozycyjnymi centrami i oazami oporu, a kler był inwigilowany i prześladowany. Z drugiej jednak pewna współpraca często stawała się koniecznością, wszak każdy chce żyć i działać. Wszędzie są też czarne owce, które chętnie wykorzystają sytuację, … Dowiedz się więcej

Historie małżeńskie – recenzja filmu „Kobieta, która uciekła” – Berlinale 2020

The Woman Who Ran

Hong Sang-soo jest jednym z najbardziej płodnych i wiernych własnemu stylowi reżyserów w obiegu festiwalowym. Przez 24 lata od swojego debiutu zrealizował już dwadzieścia cztery filmy, w tym aż cztery miały festiwalowe premiery w 2017 roku – odpowiednio na festiwalach w Berlinie, Cannes (dwa) i San Sebastian. Po depresyjnym Hotelu nad rzeką na kolejny film … Dowiedz się więcej

Młoda Brazylia – recenzja filmu „Wszyscy zmarli” – Berlinale 2020

Wszyscy zmarli

1899 to rok przemian, oczekiwań, marzeń, niepewności. Jak każdy przełom stuleci prowokował do zadawania sobie pytań fundamentalnych, fantazjowania o tym, co może jeszcze nastąpić. Takie właśnie myśli ma Isabel (Thaia Perez), głowa rodziny Soareses, niegdyś wielkich posiadaczy ziemskich, twórców kawowego imperium. Upadek rodziny Soaresów oraz kwestia rasizmu i podejście do niewolnictwa w kraju, który dopiero … Dowiedz się więcej

Świtezianka – recenzja filmu „Undine” – Berlinale 2020

Undine

Christian Petzold już jakiś czas temu umiłował sobie dekonstruowanie melodramatu jako swój kierunek artystyczny. Tym, co najbardziej przyciąga go do tego archetypicznego gatunku jest zapewne kwestia tożsamości. Bo co to znaczy kochać? Czy wiemy tak naprawdę kogo i dlaczego kochamy? Czy miłość jest uczuciem jednostkowym, czy może zostać przelana na kolejne osoby? W „Feniksie” Nelly … Dowiedz się więcej

Wieczność – recenzja filmu „Malmkrog” – Berlinale 2020

Malmkrog

Cristi Puiu nie ma wytchnienia dla swoich widzów. Po dekonstrukcji świadomości Rumunów poprzez przedstawienie wielogodzinnej stypy w Sieranevadzie teraz idzie o krok dalej. W prezentowanym w berlińskiej sekcji Encounters Malmkrogu porywa się na dyskusję o sensie człowieczeństwa, znaczeniu dobra i zła, religii czy koncepcji cywilizacji Zachodu. A to wszystko podczas trzyipółgodzinnej nieprzerwanej dyskusji po francusku, … Dowiedz się więcej

Om mani padme hum – recenzja filmu „Balon” – Pięć Smaków

balon

W roku 2016 na 10. jubileuszowej edycji festiwalu Pięć Smaków nagrodę NETPAC odebrał Tybetańczyk Pema Tseden. Jego „Tharlo” urzekło widzów i jurorów głównie przepiękną stroną wizualną, choć dostrzegano w nim również policzek dyskretnie wymierzony Chińskiej Republice Ludowej. W tym roku reżyser powrócił do Warszawy, przywożąc z sobą aż dwa filmy: „Jinpę” oraz omawiany w poniższym … Dowiedz się więcej

Ostatnia rodzina – recenzja filmu „Przenieść grób” – WFF

przenieść grób

Widzieliśmy to już wiele razy – z pozoru idealne, poukładane relacje między członkami rodziny podczas wspólnej podróży lub uroczystości zaczynają ukazywać swe prawdziwe oblicze. W “Przenieść grób”, jak podpowiada już tytuł, okazją do spotkania i popadnięcia w konflikt dla rodu Baeków będzie ekshumacja zwłok zmarłego krewnego i uroczyste ich pochowanie w innym niż dotychczas miejscu. … Dowiedz się więcej

Mój przyjaciel twarzołap – recenzja filmu „Wspomnienia: Geneza «Obcego»” – WFF

geneza_obcy

Czterdzieści lat po premierze „Obcego – 8. pasażera „Nostromo” powstał dokument o przełomowym filmie, który odcisnął piętno na kulturze masowej, obejmując zasięgiem kilka generacji w przód. Wiele osób nie wyobraża sobie życia, w którym miałoby nie być zacnego miejsca dla niebezpiecznego pasożyta pozaziemskiego. Początki inspiracji dla historii „Obcego” sięgają 1953 roku, gdy Clifford D. Simak … Dowiedz się więcej

Krótkowidzki – recenzja filmu „Winona” – WFF

winona

Opustoszała plaża. Cztery dziewczyny rozbijające nań swój obóz. W tle tylko czyjś samochód i dom na wzgórzu. Nie, to nie podbudowa pod kino grozy, choć wokół unosi się jakaś tajemnica. Młode okularnice będą śpiewać, tańczyć, brykać i przede wszystkim rozmawiać, nim zachód słońca zabierze im dzień. Czy z takiego kina może wyjść coś interesującego? Krótko … Dowiedz się więcej

Wędrowne rewolucje – recenzja filmu „Wędrowny kucharz” – WFF

W czasach, gdy kuchnia w wielkich restauracjach często przypomina laboratorium chemiczne, a gwiazdkami Michelina obdarowywane są w dużej mierze nowoczesne, bazujące na molekularności restauracje, równie silny głos pobrzmiewający wśród szefów kuchni nawołuje do powrotu do natury. Nasz słynny Wojciech Modest Amaro, autor książki „Natura kuchni polskiej”, pokazuje jak wielki potencjał tkwi w narodowych zapomnianych specjałach … Dowiedz się więcej

Wściekły Koń – recenzja filmu „Walka Atbaia” – WFF

Walka Atbaia

Trzeba powiedzieć bez ogródek, że stały bywalec Warszawskiego Festiwalu Filmowego Adilchan Jerżanow nie należy do apologetów obecnego systemu panującego w Kazachstanie. Każdym dotychczasowym dziełem udowadniał, że nie może się pogodzić z faktem, że społeczeństwo przymyka oczy na moralną zgniliznę klasy politycznej, urzędników czy funkcjonariuszy policji, że apatia i rosnąca przemoc idą w parze z panującymi … Dowiedz się więcej

Nie damy się zamknąć w klatce – recenzja filmu “Lalka” – WFF

Lalka

W ramach pokazów specjalnych Warszawskiego Festiwalu Filmowego można zobaczyć “Lalkę” w reżyserii Mounii Meddour. Reżyserka opowiada w nim z perspektywy kilku studentek jak w latach 90. w ramach radykalizacji stosunków społecznych w jej ojczyźnie zmieniała się na niekorzyść sytuacja kobiet. Wcześniej obraz prezentowano na festiwalu w Cannes w sekcji Un Certain Regard, a niedawno wybrano … Dowiedz się więcej

Rodzina po przejściach – recenzja filmu „Gniazdo kolibra”

gniazdo

Seul, 1994. W domu z wielkiej płyty gnieździ się rodzina 14-letniej Eunhee (Park Ji-hu). Wiecznie niewyspana nastolatka jest najmłodszą z trójki rodzeństwa. Interesuje się rysunkiem. W przyszłości chciałaby tworzyć komiksy, które sprawią, że ich czytelnicy poczują w sobie siłę w chwilach osamotnienia. Pomiatana przez starsze rodzeństwo szuka akceptacji i szacunku ze strony rówieśników. Oparcie znajduje … Dowiedz się więcej

Southworld – recenzja filmu „Bacurau”

bacurau

Autor Aquariusa Kleber Mendonça Filho zaprosił na reżyserskie krzesło swego stałego współpracownika, scenografa Juliano Dornellesa. Kolektywnym wysiłkiem stworzyli oni Bacurau, które zdobyło nagrodą Jury w Cannes. Powstała niezwykła hybryda westernu, kina politycznego, antropologicznej ciekawostki i metafory napiętych relacji panujących w brazylijskim społeczeństwie. Bliska przyszłość, osada zagubiona w sercu sertão w północno-wschodniej Brazylii. Na tych samych … Dowiedz się więcej

O kobiecie, która wraca nocą sama do domu – recenzja filmu „Ghost Tropic”

ghost tropic

W konkursie głównym Nowych Horyzontów startował belgijski “Ghost Tropic” Basa Devosa. Film pokazywano wcześniej w Cannes w sekcji Quinzaine des Réalisateurs. Jego fabuła rozgrywa się podczas kilku nocnych godzin w Brukseli, a reżyser koncentruje się na przeżyciach pewnej imigrantki zmuszonej wrócić piechotą do domu o wyjątkowo późnej porze. Jednocześnie jest to kino drogi w wydaniu … Dowiedz się więcej

Moje noce są piękniejsze niż wasze dni – recenzja filmu „Długa podróż dnia ku nocy”

podróż dnia ku nocy

Świat marzeń sennych, od zawsze fascynował psychologów i stanowił inspirację dla filmowców. Zarówno kino rozrywkowe, jak i artystyczne regularnie sięga po narrację opartą na oniryzmie, zaburzającą porządek czasoprzestrzenny i ciągłość przyczynowo-skutkową. W końcu żadne inne medium nie jest w stanie tak dokładnie odzwierciedlić poetyki snu. Młody chiński reżyser, Bi Gan korzystając z dorobku mistrzów, rewolucjonizuje … Dowiedz się więcej

Iron Maiden – recenzja filmu „Maiden”

Nieważne jak głęboko, my mężczyźni, schowamy głowę w piasek, nie unikniemy wstydliwego stwierdzenia, że kobiety musiały długo walczyć o równe traktowanie. A pomimo odpowiednich zapisów w konstytucjach większości państw świata czasem niestety nadal muszą. Mężczyźni długo blokowali dziedziny, które uznawali za swoją domenę: pierwszy tytuł licencjata przyznany został kobiecie w 1840 r. a prawo wyborcze … Dowiedz się więcej

Kto pyta, nie błądzi – recenzja filmu „Kto zabił sekretarza generalnego ONZ?”

Kto zabił sekretarza generalnego ONZ?

W zeszłym roku podczas spotkania po filmie “The Great European Cigarette Mystery” duński dziennikarz i aktywista Mads Brügger zapowiedział, że prawdopodobnie wróci na kolejną edycję festiwalu Millennium Docs Against Gravity z szykowanym sześć lat dokumentem o tajemniczej śmierci Daga Hammarskjölda. Ku mojej uciesze, śledzę bowiem jego działania od debiutanckich “Idiotów w Korei”, udało się tę … Dowiedz się więcej

Współczesny Fitzcarraldo – recenzja filmu „Stroiciel Himalajów”

Kino zna wiele historii wypraw w nieznane, będących spełnieniem marzeń i pokonywaniem wewnętrznych słabości, które jednak postronni obserwatorzy okrzyknęli dziwactwem czy głupotą. Niemiecki twórca Werner Herzog wielokrotnie pokazywał nam dzieje szaleńców, gotowych na wszystko by zrealizować swoje cele. Takim bohaterem był tytułowy Fitzcarraldo, który postanowił wybudować operę w środku amazońskiej dżungli i aby sfinansować nierealny … Dowiedz się więcej

Aby malować, musisz zamknąć oczy – recenzja filmu „Daleko w górach”

Daleko_w_gorach

„Pieniądz jest dobrym sługą, ale złym panem”. Łatwo uzależnić się od pogoni za materialistycznymi bogactwami świata, rezygnując po drodze ze swoich głębszych potrzeb. W Chinach przy szybkim wzroście gospodarczym wiele wydatków idzie na utrzymanie rodziny. Kiedy rywalizacja o własne miejsce na zatłoczonym obszarze miejskim bywa agresywna, coraz częściej przeniesienie się na łono natury staje się … Dowiedz się więcej

Kronika pożegnania – recenzja filmu „Zniknięcie mojej matki”

Zniknięcie mojej matki

Gdy po projekcji dokumentu jego bohaterka przybyła na spotkanie z publicznością otrzymuje standing ovation, musi to być wyjątkowa osoba. Po każdym seansie “Zniknięcia mojej matki” można było zaobserwować podobne honory oddawane w kierunku skromnie ubranej kobiety o szlachetnej, zoranej zmarszczkami twarzy. Kim jest i co takiego uczyniła, że wywołuje entuzjazm i sympatię zupełnie obcych ludzi? … Dowiedz się więcej

Sumienie narodu – recenzja filmu „Serbka”

serbka

W dobie rosnącej w siłę ksenofobii obserwowanej tak w mediach, jak na ulicach miast i wsi, narastającego konfliktu światopoglądowego, tkwiących w nas wszystkich atawizmach, czatujących by dać o sobie znać, nie możemy zapominać o lekcjach dawanych przez historię. Exemplum takiej gorzkiej nauczki śledzi w swoim dokumencie Nebojša Slijepčević. W czysto technicznej klasyfikacji “Serbka” pozostaje rejestracją … Dowiedz się więcej

Zatrzymać czas – recenzja filmu „Varda według Agnès”

varda według agnes

Gdy 29 marca świat obiegła hiobowa wieść o śmierci na raka 90-letniej Agnès Vardy, nie mogłem się przemóc, by na zawołanie napisać dłuższy tekst na jej cześć. Gdzieś wspomniałem tylko, że czuję się, jakbym stracił babcię, taką najbliższą, od pysznych konfitur i niestworzonych opowieści. Mam wrażenie, że na Pełnej Sali mieliśmy do niej wszyscy nie … Dowiedz się więcej

Nadszedł czas – recenzja filmu „Cała przyjemność po stronie kobiet”

Wydaje się, że żyjemy w czasach ewolucji w postrzeganiu i definiowaniu płci. Skrywający się do tej pory w kuluarach systemowo skrzywdzeni wychodzą na scenę, by mówić o niesprawiedliwości, apelując o naprawę. Innym razem przemiany są wynikiem fluktuacji sposobu widzenia świata, pogłębienia stopnia jego zrozumienia, nowego odczytania z dawien dawna istniejących zjawisk. Jednak świadomość konieczności zmian … Dowiedz się więcej

Gra w klasy – recenzja filmu „Synonimy”

synonimy

Już pięć lat temu na Warszawskim Festiwalu Filmowym po obejrzeniu “Przedszkolanki” (amerykański remake ze świetną rolą Maggie Gyllenhaal można wciąż złapać w kinach) wiedziałem, że warto czekać na kolejny projekt Nadava Lapida. Nie mogłem jednak wtedy podejrzewać, że sięgnie on po Złotego Niedźwiedzia w Berlinie. W lutym “Synonimy” zachwyciły jury pod przewodnictwem Juliette Binoche bogactwem … Dowiedz się więcej

Wściekłość i wrzask – recenzja filmu „Peterloo”

Roger Ebert napisał kiedyś o “Ludziach honoru” (1992), że jest to “ten typ filmu, który mówi ci co zrobi, robi to, a następnie tłumaczy ci, co zrobił”. Jakkolwiek trudne jest to do przełknięcia, chyba łatwo się domyślić, do jakiej analogii zmierzam. Tym, co na pewno udaje się “Peterloo”, jest przypomnienie nam, że Mike Leigh nigdy … Dowiedz się więcej

„Sny wędrownych ptaków” – W drodze na Oscary: Kolumbia

sny wędrownych ptaków

Co zachodniemu ignorantowi może przychodzić na myśl po usłyszeniu hasła „Kolumbia”? Prawdopodobnie góra trzy byty: Pablo Escobar, Gabriel García Márquez, Shakira. Ta ostatnia niestety nam się nie bardzo przyda, ale już pierwsze dwa nazwiska stanowią nie najgorszy punkt wyjścia do rozmowy o „Snach wędrownych ptaków”. Kinomani powinni za to wziąć sobie za obowiązek dopisanie do … Dowiedz się więcej

Świat Bobbiego – recenzja filmu „Krwawa wyprawa” – Pięć Smaków

Są takie chwile na festiwalach filmowych, kiedy id wygrywa z ego i człowiek przesycony kinem artystycznym pragnie dać odpocząć szarym komórkom na niezobowiązującym nocnym seansie. Wtedy niespodziewanie z mocą bomby atomowej atakują takie obrazy jak “Krwawa wyprawa”, będąca skondensowaną pigułką tego, co podłe, plugawe i obrzydliwe, dla niepoznaki opakowaną w kolorowe obrazki. To brutalny splatter … Dowiedz się więcej

Policyjna opowieść – recenzja filmu “Śmiertelny paradoks” – Pięć Smaków

Hongkong od pół wieku jest jednym z najważniejszych ośrodków kina akcji na świecie. W latach 70. za sprawą Bruce’a Lee i jego udziału w kultowym „Wejściu smoka” nastąpiło olbrzymie zainteresowanie azjatyckim kinem „dla prawdziwych mężczyzn”. Rzesze naśladowców tragicznie zmarłego aktora zapewniało rozrywkę zachodniemu widzowi jeszcze przez długie lata. W następnej dekadzie Jackie Chan pokazał bardziej … Dowiedz się więcej

We Have All the Time in the World – recenzja filmu „If Beale Street Could Talk”

Jest taki znany anglosaski epitet, sophomore slump. Prawdopodobnie znacie to zjawisko choćby z wypowiedzi słynnych muzyków, którzy często przywołują pracę nad drugim albumem, jako jedną z trudniejszych chwil w ich karierze. Bo jak poradzić sobie z presją oczekiwań po debiucie, którym zachwyciło się świat? Odtwórczo powielać sprawdzone sztuczki, czy poczynić coś zupełnie z innej beczki, … Dowiedz się więcej

W podwodnym zagajniku – recenzja filmu „Cudowne chwile” – Pięć Smaków

„Cudowne chwile” to tajwański miszmasz. Skutecznie łącząc realizm z opowieścią fantastyczną obnaża oblicze współczesnego Tajwanu, depresyjną rzeczywistość młodych ludzi parających się gangsterką i dysfunkcyjne rodziny. Film przywodzi na myśl „Made in Hong Kong” wyświetlany podczas poprzedniej edycji festiwalu Pięć Smaków. Nasza redakcja upodobała sobie obecne tam ożywcze spojrzenie na dorastanie. Jak bardzo oba tytuły są … Dowiedz się więcej

Wszystkie nieprzespane noce – recenzja filmu “Wyśniona kraina” – Pięć Smaków

Wyśniona kraina

Na tegorocznym festiwalu w Locarno triumfowała “Wyśniona kraina” w reżyserii Yeo Siew Hua. Singapurska produkcja oprócz głównej nagrody Złotego Lamparta zdobyła także wyróżnienie Jury Ekumenicznego. Teraz ta niezwykła fantasmagoria, rymująca się z twórczością Davida Lyncha czy laureatem Złotego Niedźwiedzia z 2014 roku “Czarnym węglem, kruchym lodem”, trafia dzięki festiwalowi Pięć Smaków na polskie ekrany. Było … Dowiedz się więcej

Powrót do marzeń – recenzja filmu “Ulica Szczęśliwa” – Pięć Smaków

ulica szczęśliwa

Kiedy Sung Hsin-yin pisała swój pierwszy scenariusz filmowy na studiach, zrozumiała, że najlepsze historie to te, opierające się na własnych doświadczeniach. Postanowiła więc napisać o ulicy, na której dorastała – ulicy Szczęśliwej, której nazwę owiała zła sława po tym, jak w pobliskim rowie znaleziono w 1997 roku porzucone ciało 16-letniej córki tajwańskiej aktorki. Od pierwotnego … Dowiedz się więcej

Złamana ketmia – recenzja filmu “Ostatni rok” – Pięć Smaków

Koreańczycy nie od dziś znani są ze swojego zamiłowania do rodzimych rzewnych melodramatów i seriali, zwanych dramami. Azjatyccy twórcy bazując na sprawdzonych amerykańskich schematach filmów o miłości, wprowadzonych do kina już w czasach słynnej „Złamanej lilii” Davida Warka Griffitha, wypracowali swój rozpoznawalny i uwielbiany przez rzesze kinomanów na całym świecie styl. Hong Deok-pyo, twórca animacji … Dowiedz się więcej

Hotel radości, hotel samotności – recenzja filmu „Hotel nad rzeką” – Pięć Smaków

Hotel

Martin Scorsese określił reżysera Honga Sang-soo koreańskim Woodym Allenem. Inni widzą w nim spadkobiercę Yasujiro Ozu i Erica Rohmera. Co by nie mówić, to twórca konsekwentny, może nawet monotonny w swojej wizji. Już od debiutu, „Dzień, w którym świnia wpadła do studni”, podąża w stronę kina autorskiego z silnymi naleciałościami autobiograficznymi. Są to przeważnie komedie … Dowiedz się więcej

Miasto otwarte – recenzja filmu „Roma” – W drodze na Oscary: Meksyk

roma_

Kariera Alfonso Cuaróna biegnie przedziwnym torem. Wychowany w inteligenckiej rodzinie, w jednej z przyjaźniejszych dzielnic stolicy Meksyku, młody reżyser miał dużo możliwości rozwoju. W światek filmowy wszedł z buta, przechodząc między nagradzanym kinem niezależnym, a wysokobudżetowymi ekranizacjami klasycznej prozy. Potem jednorazowo wniósł kasową serię o Harrym Potterze na wyższy poziom filmowego artyzmu, a następnie z … Dowiedz się więcej

Umieranko – recenzja filmu “Umrzesz jutro” – Pięć Smaków

Umrzesz jutro

Publiczności festiwalu Pięć Smaków twórczość Nawapola Thamrongrattanarita jest doskonale znana. Gościł w Warszawie już z debiutanckim “36” (nagroda People’s Jury”), a potem z “Atakiem serca”. Jako ceniony reżyser reklam i teledysków potrafi jak nikt inny opowiadać w przystępnej, lekkiej formie o uniwersalnych wartościach jak i zjawiskach wyjątkowych dla obecnej doby social mediów. W “Umrzesz jutro”, … Dowiedz się więcej

2 Minutes to Midnight – recenzja filmu “Brzeg rzeki” – Pięć Smaków

W ostatnich latach nostalgia w kinie za latami 80. i 90. osiągnęła apogeum. Niedawno na ekranach gościł kolejny „Predator”, rok wcześniej zagraliśmy znów w „Jumanji”, swoje filmowe powroty mieli bohaterowie popularnych niegdyś seriali „MacGyver” czy „Drużyna A”, a kolejne sezony otrzymały kultowe dzieła takie jak „Miasteczko Twin Peaks” czy „Z Archiwum X”. Zupełnie inaczej jednak … Dowiedz się więcej

Pieśń pozostaje ta sama – recenzja filmu „Melodia życia” – Pięć Smaków

Poznali się ciepłego letniego wieczora. Cicha wioska, idylla nastoletnich marzeń. Pierwszy taniec, wymiana uśmiechów. Czas się zatrzymał – a gdy nagle przyspieszył, rzeczywistość była już całkiem inna. Obóz pracy, głód, śmierć, niepewność jutra. Co im pozostało? Wspomnienia, historia, piosenka. „Melodia życia”, wspólne dzieło Soka Visala i wykształconej w Ameryce debiutantki, Caylee So, rozgrywa się na … Dowiedz się więcej

Syberyjski król – recenzja filmu „Car-ptak”

Car-ptak

Filmów o przyjaźni człowieka ze zwierzętami było już bez liku. Chętnie z tej konwencji korzysta kino familijne. Ranny lisek (“Mój przyjaciel lis”), zaszczuty waleń (seria “Uwolnić orkę”), tudzież gromady psów i kotów to wszak idealni kompani dla niesfornego i pogubionego małolata. Za sprawą prostego przykładu można w ten sposób nauczyć najmłodszych podstawowych wartości: lojalności, empatii, … Dowiedz się więcej

Samotny wilk i szczenię – recenzja filmu „Krew wilków” – Pięć Smaków

W 1991 roku w Kraju Kwitnącej Wiśni wszedł w życie pierwszy z serii aktów prawnych podcinających skrzydła zorganizowanej przestępczości. Upoważniał on władze do prowadzenia listy grup stosujących przemoc, dla których stosowano określenie bōryokudan1, oraz ułatwiał prowadzenie śledztwa i kontroli nad podejrzaną działalnością. Zmusiło to yakuzę do zwrócenia się ku nowym obszarom aktywności. Jednak trzy lata … Dowiedz się więcej

Święty Franciszek – recenzja filmu „Papież Franciszek – człowiek, który dotrzymuje słowa”

Papież Franciszek

Wim Wenders przyzwyczaił nas do znakomitych dokumentów o artystach. Czy opowiadał o fotografie („Sól ziemi”), czy o choreografce („Pina”), czy o grupie muzyków („Buena Vista Social Club”), zawsze robił to bardzo sugestywnie. Potrafił zaprezentować wnikliwy portret człowieka, opowiadając przy tym o czymś więcej. W tle jawiły się bowiem zawsze jakieś kwestie społeczne, ekonomiczne, kulturowe, psychologiczne, … Dowiedz się więcej

W imię miłości – recenzja filmu „Podrzutki”

podrzutki

Będący nadal przed trzydziestką Iwan I. Twierdowski należy do wąskiego grona młodych i już uznanych rosyjskich twórców. Reżyser pokazywał na festiwalu Sputnik nad Polską obie swoje poprzednie produkcje (“Klasa wyrównawcza”, “Zoologia”). Nad Wisłę wraca z nagrodzonymi w Karlowych Warach “Podrzutkami”. Parafrazując słowa Alfreda Jarry, rzecz dzieje się w Rosji, to znaczy nigdzie, prowincja, nienazwane miasteczko. … Dowiedz się więcej

Obnażeni – recenzja filmu „Touch Me Not”

Rumuński dramat “Touch Me Not”, mimo że nie porusza kwestii politycznych, można by określić mianem kina społecznie zaangażowanego. Mówi on o akceptacji, niepełnosprawności i o ludziach, którzy próbują sobie z tym poradzić. Nagrody z Berlinale tylko podsycają ciekawość co odkrywczego może być w kolejnym filmie na ten dosyć eksploatowany temat. Przedstawia on sylwetki trójki ludzi: … Dowiedz się więcej

Gonić króliczka – recenzja filmu “Delta Boys”

Delta Boys

Warsaw Korean Film Festival dostarczył widzom przemiłej niespodzianki. “Delta Boys” to nakręcona w dwa tygodnie kosztem skromnej sumy 2,5 milionów wonów (nieco ponad 8 tysięcy złotych) opowieść o grupie zapaleńców chcących spełnić pragnienie o sławie i bogactwie. Jeśli pamiętacie więzienne sceny z “Poza prawem” Jima Jarmuscha, to Ko Bong-soo celuje w podobną mieszankę humoru i … Dowiedz się więcej

Vanitas – recenzja filmu „Pierwszy człowiek”

pierwszy_czlowiek

„Pierwszy człowiek” miał być przełomowy na wielu płaszczyznach. Urósł do rangi wielkiego sprawdzianu dla Damiena Chazella. Najmłodszy laureat Oscara za reżyserię w swojej wcześniejszej twórczości raczył nas muzyką jazzową. To ona wiodła prym. Po seansie jego najnowszego filmu można wpaść w pewien obezwładniający stan letargu. Okazuje się, że uratowanie musicalu od przejścia w stan gatunku … Dowiedz się więcej

Rozterki pastora – recenzja filmu „Pierwszy reformowany”

Pierwszy reformowany

Paul Schrader to scenarzysta, który wraz z Martinem Scorsese za kamerą, podarował filmowemu światu klasyki jak „Taksówkarz” „Wściekły byk” czy „Ostatnie kuszenie Chrystusa”.„Pierwszy reformowany” został w całości wyreżyserowany i napisany przez Schradera, a do głównej roli zaangażowano Ethana Hawke’a. Pełna egzystencjalnych rozterek historia zagubionego pastora może niejednego widza przyprawić o zawrót głowy, a w skrajnych … Dowiedz się więcej

Uciekając przed sobą samym – recenzja filmu „Zatrzyj ślady”

Zatrzeć ślady

Temat traumy był już niejednokrotnie eksploatowany w kinematografii. Najczęściej o trudach radzenia sobie ze stresem pourazowym opowiadano w kontekście weteranów wojennych, jak choćby w klasycznym dramacie „Łowca jeleni” czy nieco młodszym obrazie „Bracia”. „Zatrzyj ślady” również podejmuje tę problematykę, w niebanalny sposób mieszając ze sobą historię o trudach ojcostwa, dojrzewaniu i wykluczeniu społecznym. Debra Granik … Dowiedz się więcej

To jest nas dwoje – recenzja filmu „Mrok”

mrok

W kinie często stykamy się z opowieściami o monstrach. W „Kształcie wody” wodny „wybryk natury” był niebezpieczny dla otoczenia, nie licząc jednostek, z którymi znalazł porozumienie czy odkrył podobieństwo, jak zahukana Elisa. Podobna więź w „Mroku” połączy dwójkę pokrzywdzonych nastoletnich odmieńców, Minę i Alexa. Pierwsze minuty filmu zapowiadają horror o przeklętym domu. Pewien kapłan zmierza … Dowiedz się więcej

Krótki Format: „Znikające góry” – WFF

„Znikające góry”, reż. Yuxi Cui Ocena: 3,5/5 Odkąd w latach 80. XX wieku nauka zaczęła zajmować się procesem postępującej globalizacji, zaczęto zauważać coraz to nowe problemy związane ze zwiększającym się znaczeniem korporacji międzynarodowych oraz wzrostem natężenia i tempa komunikacji za pomocą nowych technologii. Tworzący się na naszych oczach jeden zunifikowany świat ze zmniejszającym się znaczeniem … Dowiedz się więcej

„Noc przez dwanaście lat” – w drodze na Oscary: Urugwaj

Noc przez dwanaście lat

Álvaro Brechner (“Zły dzień na wędkowanie“, “Mr. Kaplan”) po raz trzeci stara się o nominację do Oscara dla Urugwaju. Być może tym razem jego współprodukowany przez Netflixa “Noc przez dwanaście lat” przełamie dotychczasową niemoc. Byłaby to pierwsza w historii szansa na statuetkę dla filmu z tego kraju. Choćby z uwagi na poruszany przez reżysera temat … Dowiedz się więcej

Krwawa zemsta – recenzja filmu „Mandy”

Mandy

Kiedy w 2010 roku nieznany twórca Panos Cosmatos wypuścił na festiwalowy świat filmowy swoje debiutanckie dzieło „Beyond the Black Rainbow”, od razu wiadomo było, że do czynienia ma się z kinem w pełni autorskim, gdzie miłość do sztuki filmowej wyczuwalna jest w każdej klatce obrazu. Oniryczny obraz sci-fi, choć niejasny fabularnie, zachwycał oprawą audiowizualną oraz … Dowiedz się więcej

Dziennik pani służącej – recenzja filmu „Jej praca” – WFF

Władze Unii Europejskiej od dłuższego czasu bacznie i z obawą przyglądają się sytuacji ekonomicznej w Grecji, gdzie od 2010 roku trwa kryzys zadłużeniowy, który w mniemaniu wielu ekspertów może doprowadzić nawet do rozpadu zjednoczonej Europy. Kraj będący niegdyś kolebką cywilizacji zachodniej boryka się z tego powodu z wieloma wewnętrznymi problemami takimi jak bezrobocie, unaoczniając zarazem … Dowiedz się więcej

Wszystko płynie – recenzja filmu „Rzeka” – WFF

rzeka

“Rzeka” stanowi zwieńczenie „trylogii Aslana”, kazachskiego reżysera Emira Baigazina. Od początku kariery zgłaszał on akces raczej do malarzy kina, niż tych, którzy operują dialogiem czy zgrabną intrygą. W nagrodzonym w Wenecji filmie nie porzuca swojego stylu i tka z obrazów niezapomniany całun. Kiedy Baigazin w 2013 roku przyjechał do Warszawy z debiutanckimi “Lekcjami harmonii”, mimo … Dowiedz się więcej

Miłość ma swoje granice – recenzja filmu „Ederlezi Rising” – WFF

ederlezi_rising

„Człowiek wyruszył na spotkanie innych światów, innych cywilizacji, nie poznawszy do końca własnych zakamarków, ślepych dróg, studni, zabarykadowanych, ciemnych drzwi”. Stanisław Lem w swojej twórczości dostrzegł paradoks tkwiący w postawie człowieka, zuchwale zmierzającego w stronę niezbadanych światów, zanim dobrze pozna siebie i upora się z własnymi demonami. Podobnie jak bohaterowi „Solaris”, tak i Milutinowi przyjdzie … Dowiedz się więcej

Watching the Wheels – recenzja filmu „Diabelski młyn” – WFF

Pobudka skoro świt, szybkie śniadanie, kawa w biegu, byle zdążyć na autobus. Tłok, korki, docieramy na miejsce w ostatniej chwili. Ekspresowe przypomnienie planu zajęć i do roboty! W międzyczasie może uda się coś przekąsić i wypić drugą kawkę. Godziny pędzą jak szalone – już wieczór, trzeba coś napisać, a my czujemy w kościach, że festiwal … Dowiedz się więcej

Evviva l’arte! – recenzja filmu „Ruben Brandt, kolekcjoner” – WFF

Ruben Brandt

Animacja słoweńskiego artysty Milorada Krsticia to prawdziwa uczta nie tylko dla kinomanów, ale przede wszystkim miłośników szeroko pojętej sztuki. Reżyser, także malarz, od podstaw stworzył i tchnął życie w świat, który oddycha sztuką w każdej możliwej formie. Korzysta z całego ogromnego dorobku: od antycznych arcydzieł, przez sztukę współczesną, po popkulturę. To rozpędzony do granic możliwości … Dowiedz się więcej

W kręgu natury – recenzja filmu „Trzecia żona” – WFF

Kino w ostatnich latach coraz częściej pozwala nam spojrzeć na rzeczywistość oczyma kobiet. Reżyserki nie boją się sięgać po kostium historyczny, by opowiedzieć o ponadczasowych prawidłowościach funkcjonowania świata. Tę drogę obrała także Ash Mayfair w „Trzeciej żonie”, swym pełnometrażowym debiucie, którego akcja rozgrywa się w XIX-wiecznym Wietnamie. Czternastoletnia May zostaje tytułową trzecią żoną Hunga, bogatego … Dowiedz się więcej

Uprowadzona – recenzja filmu „Wszyscy wiedzą” – Nowe Horyzonty 2018

wszyscy wiedzą

„Wszyscy wiedzą” to nowy dramat reżysera m.in. „Klienta” czy „Rozstania” prosto z Cannes. Swoją polską festiwalową premierę miał kilka dni temu we Wrocławiu. Będzie okazja zobaczyć go w regularnej dystrybucji w kinie, za którą odpowiada Gutek Film. Protagonistką filmu jest Laura obecnie mieszkająca w Buenos Aires, która przylatuje wraz z synem i córką do rodzinnego … Dowiedz się więcej

Twarze i ściany – recenzja filmu „Pochód młodości” – Nowe Horyzonty 2018

„Pochód młodości” Pedro Costy można by nazwać elegią na odejście starej ściany. Ściany, na której odcisnęły się minione lata: a szczególnie bieda, chwile bolesne, dramatyczne, a nawet tragiczne. Plamy i przetarcia na tych bajecznie kolorowych płaszczyznach mogą jednak jeszcze dziś służyć wyobraźni, rozmowie, spotkaniu z człowiekiem. Uważnie patrzący może tam dostrzec np. lwa o wyszczerzonych … Dowiedz się więcej

Twoja wiedźma z sąsiedztwa – recenzja filmu „Lustra i pióra” – Nowe Horyzonty 2018

Er-hao to naznaczona fatalizmem młoda wdowa. Poznajemy ją, kiedy w wyniku wybuchu fabryki fajerwerków traci trzeciego męża oraz dach nad głową. Sama cudem uchodzi z życiem. Zostaje wykluczona ze społeczności małej chińskiej wioski, ponieważ wzbudza podejrzenia o uprawianie magii, tym bardziej że wokół niej zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Razem ze swoim głuchoniemym szwagrem przemierza … Dowiedz się więcej

San Francisco, mon amour – recenzja filmu „Zielona mgła” – Nowe Horyzonty 2018

Guy Maddin wspierany przez braci Evana i Galena Johnsonów nakręcił film w warstwie fabularnej do złudzenia przypominający arcydzieło Alfreda Hitchcocka „Zawrót głowy”. Z tym że Kanadyjczyk stworzył ten nietypowy remake nie na planie filmowym, lecz na stole montażowym. Kolaż sklejony ze skrawków filmów kręconych w San Francisco został uzupełniony o typowy dla autora „Mojego Winnipeg” … Dowiedz się więcej

Uśmiech Pan Am – recenzja filmu „Polegaj na mnie” – Nowe Horyzonty 2018

Starą prawdą jest, że najlepsze indie opowieści o młodości w Ameryce snują Europejczycy. W ostatnich latach dowody na słuszność tej tezy dostarczyło m.in. francuskie studio Dontnod w swoim serialu interaktywnym „Life Is Strange” czy Angielka Andrea Arnold w canneńskim „American Honey”. Teraz do tego grona dołączył jej rodak – Andrew Haigh. „Polegaj na mnie” to … Dowiedz się więcej

Życie Amina – recenzja filmu „Mektoub. Moja miłość: Pieśń pierwsza” – Nowe Horyzonty 2018

Cztery lata temu Abdellatif Kechiche zachwycił międzynarodową krytykę filmem „Życie Adeli”. Obraz ten uchwycił młodzieńcze emocje towarzyszące dojrzewaniu i odkrywaniu swojej seksualności na przykładzie pary lesbijek. Jury pod przewodnictwem Stevena Spielberga przyznało Tunezyjczykowi Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, nic więc dziwnego, że w swoim kolejnym dziele reżyser pochodzenia afrykańskiego postanowił pozostać w podobnej estetyce, … Dowiedz się więcej

Into the White – recenzja filmu „Arktyka” – Nowe Horyzonty 2018

Kino survivalowe to gatunek znany nie od dziś. Motyw rozbitków na bezludnej wyspie, podróżników uwięzionych na pustyni czy ofiar katastrofy zamkniętych w budynku bez wyjścia był eksploatowany przez wielu twórców. Debiutujący jako reżyser filmu pełnometrażowego Joe Penna postanowił przejść tę wytartą już nieco drogę na swój sposób, wysyłając Madsa Mikkelsena na mroźną Arktykę. Duński gwiazdor … Dowiedz się więcej

La La Land – recenzja filmu „Sezon diabła” – Nowe Horyzonty 2018

Lav Diaz jest już ikoną Nowych Horyzontów. Projekcja najnowszej produkcji Filipińczyka to od lat obowiązkowy punkt każdego programu. Jakie wrażenia pozostawił w widzach swoim najnowszym dziełem? Trudno nie zauważyć, że ten dalekowschodni mistrz slow cinema w ostatnich latach zaczął kręcić filmy z myślą o szerszej publiczności. Wyrobiona przez lata marka zaprowadziła twórcę do ścisłej elity … Dowiedz się więcej

Ludzkość – recenzja filmu „Nasze zmagania” – Transatlantyk 2018

Nasze zmagania

Organizatorzy tegorocznej edycji Transatlantyku pierwszy raz od początków działalności postanowili inaugurować galę otwarcia projekcją filmu. Postawienie na francusko – belgijską koprodukcję pod tytułem „Nasze Zmagania” („Our Struggles) w reżyserii Guillaume’a Seneza wyświetlaną wcześniej w sekcji Semaine de la Critique w Cannes, okazało się być nieprzypadkowym wyborem. W kadrze wieńczącym film pojawia się transparentny, czerwony napis … Dowiedz się więcej

Czas rozpadu – recenzja filmu „Loveling” – Transatlantyk 2018

Założywszy rodzinę, musimy zaakceptować również to, iż nasza praca pójdzie na marne. Dzieci nie będą nami, nie będą nas wiecznie słuchać, a co najgorsze, nie będą zawsze przy nas. Oczywiście, to wspaniałe powołać nowe życie i obserwować, jak potomstwo odnosi sukcesy. Jednak oglądając „Loveling” zobaczymy również korozję. Rozpadający się dom, dosłownie i w przenośni. Przeprowadzka … Dowiedz się więcej

Transatlantyk 2018 – relacja zbiorcza

Poniżej znajdziecie linki do naszych recenzji i minirecenzji filmów wyświetlanych podczas 8. edycji Festiwalu Filmowego Transatlantyk. Przedpremiery: Groźna matka – reż. Ana Urushadze Nasze zmagania – reż. Guillaume Senez Loveling – reż. Gustavo Pizzi Hashima – reż. Seung-wan Ryoo Złe wychowanie Cameron Post – reż. Desiree Akhavan Małżeństwo – reż. Blerta Zeqiri Sicario 2: Soldado … Dowiedz się więcej

Barwy (nie)szczęścia – recenzja filmu „Asako. Dzień i noc” – Cannes 2018

asako

Niewątpliwym urokiem festiwali filmowych jest to, że umieją zapewnić różnorodne emocje, nastroje i czasami znienacka zabierają cię w miejsca, gdzie znaleźć się nie spodziewałeś. Na przykład nagle zdajesz sobie sprawę, że oglądasz spakowaną w niecałe dwie godziny japońską telenowelę. Takim właśnie przypadkiem jest „Asako I & II”, zapraszam do recenzji. Tytułowa Asako, licealistka z Osaki, … Dowiedz się więcej

Anioł i złoczyńca – recenzja filmu „Dogman” – Cannes 2018

Jak mówią sami Włosi, największą tragedią ich współczesnego kina jest zanik gatunkowości. Ojczyzna Lucio Fulciego, Dario Argento, kraj w którym powstawały westerny bijące na głowę te amerykańskie, teraz prawie całkowicie odszedł od swoich korzeni. Nadzieją na pewną zmianę trendów może być Matteo Garrone, co pokazuje już po raz kolejny, tym razem w wyświetlanym w Cannes … Dowiedz się więcej

Rumuński system rozgrywek – recenzja filmu “W otchłani futbolu”

Kultura kocha bohaterów beznadziejnych, Syzyfów toczących bezowocne boje każdego dnia, zapatrzonych na swoje nieosiągalne cele Don Kichotów, czy nieustannie cierpiących Werterów. Takim bohaterem jest Laurenţiu Ginghină, urzędnik żyjący w Rumunii i marzący o gruntownym zreformowaniu piłki nożnej. Zresztą, po co porównywać go do klasycznych archetypów, skoro w polskich mediach już od lat przewija się jego … Dowiedz się więcej

120 uderzeń Daniela Blake’a – recenzja filmu „Na wojnie” – Cannes 2018

Brutalny korporacyjny kapitalizm za nic ma człowieka. Życie ludzkie to tylko kolejna zmienna wprowadzona do generowanego w Excelu wykresu zysków, a naczelną wartość stanowi wysokość dywidendy rady nadzorczej. Państwo, powiązane lobbingiem i sieciami interesów z biznesmenami, nic nie zrobi zasłaniając się neoliberalnymi banialukami o wolnym rynku i domniemanej ucieczce inwestorów. Tymczasem ludzie są zdolni do … Dowiedz się więcej

Encore, jeszcze raz – recenzja filmu „Mirai” – Cannes 2018

Mamoru Hosoda mógł debiutować „Ruchomym zamkiem Hauru”. Będąc uznanym twórcą mangi i początkującym, acz utalentowanym reżyserem, stał się pierwszym wyborem studia Ghibli do tej produkcji. Kiedy jednak przez różnice zdań stracił prestiżowy projekt, a jego miejsce zajął sam Hayao Miyazaki, artysta przelał swoje idee na stworzony przez siebie odcinek anime. Ta krótka historia stanowi świetne … Dowiedz się więcej